ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #136

quote:

Op donderdag 16 oktober 2014 19:38 schreef 37056272 het volgende:

[..]

Ik snap niet wat je bedoelt met: alsof men de oorzaak van de allergie ergens anders bij wil neerleggen. Wat degene die het verhaal schrijft bedoelt is juist dat de oorzaak van autisme/Asperger een gluten en caseine allergie is (of eigenlijk het ontbreken van de juiste enzymen om gluten en caseine af te breken). Dit zou dan betekenen dat de symptomen van autisme en asperger, die jij ook hebt, zouden verdwijnen na het verwijderen van gluten en caseine uit het dieet. Maar hier is nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar gedaan en ik weet ook niet of het zo is, maar het is wel interessant om uit te zoeken nog.

Dus eigenlijk weet je het niet?
En hoe precies zouden -wij- dit moeten gaan uitzoeken? Door zelf een lab te financieren?
En stel dat ik op mijn leeftijd (ik ben al in de 30) nog dat dieet zou gaan volgen...zouden mijn hersenen dan ook weer terugveranderen?

quote:

Op donderdag 16 oktober 2014 20:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dus eigenlijk weet je het niet?
En hoe precies zouden -wij- dit moeten gaan uitzoeken? Door zelf een lab te financieren?
En stel dat ik op mijn leeftijd (ik ben al in de 30) nog dat dieet zou gaan volgen...zouden mijn hersenen dan ook weer terugveranderen?

Met we bedoel ik meer de mensheid in zijn algemeen. En hoe dat voor iedereen individueel werkt zou ik natuurlijk ook niet weten..

quote:

Op donderdag 16 oktober 2014 20:42 schreef 37056272 het volgende:

[..]

Met we bedoel ik meer de mensheid in zijn algemeen. En hoe dat voor iedereen individueel werkt zou ik natuurlijk ook niet weten..

Naja, evengoed bedankt nog, maar ik denk niet dat ik jouw adviezen ga opvolgen

quote:

Op woensdag 15 oktober 2014 23:46 schreef summer2bird het volgende:
Hi, kennen jullie iets van inbakeren?

quote:

mijn psycholoog wilt dat ze op de afdeling, als ik weer een van mijn meltdowns heb, dat ze mij dan in bed doen en mij dan heel strak instoppen
Dat schijnt te helpen bij mensen met autisme.
Alleen heb ik er nog nooit van gehoord.

Wist niet dat dat daar een apart woord voor was, maar heb uit eigen ervaring wel door gehad dat het helpt. Vandaag licht geprikkeld op de zaak rondgelopen, en na de laatste 'confrontatie' door de leidinggevende naar huis gestuurd. Meteen onder de wol gekropen, en na een anderhalf uur weer bij zinnen en met wat betere moed het bed uit gestapt. (Even alles op een rijtje gezet en op geschreven, en nu is het even wachten tot maandag, wanneer de leidinggevende het er even over wil hebben met me. Inhoudelijk ga ik hier liever niet in op de 'confrontatie'.)

Tja, en toen was het ineens officieel.

Afgelopen Maandag ingestort, Donderdag huisarts, gisteren psycholoog, volgende week 2de lijns psychiater. Autisme was na een lang en emotioneel gesprek de conclusie, verder onderzoek moet meer details gaan geven.

Toch raar op de een of andere manier om iets te horen wat je eigenlijk al wist...

Mn eigen behandelaar gaat weer aan het werk en ik heb volgende maand een afspraak, gelukkig niet meer bij die hork. En reken maar dat ik even flink ga klagen (er schijnen meer mensen klachten over hem te hebben).

Welkom Klonk, maar wat heftig... sterkte!
Hoe nu verder?

quote:

Op woensdag 22 oktober 2014 12:00 schreef Klonk het volgende:
Tja, en toen was het ineens officieel.

Afgelopen Maandag ingestort, Donderdag huisarts, gisteren psycholoog, volgende week 2de lijns psychiater. Autisme was na een lang en emotioneel gesprek de conclusie, verder onderzoek moet meer details gaan geven.

Toch raar op de een of andere manier om iets te horen wat je eigenlijk al wist...

Klopt Ik ben er dan weer niet om ingestort, maar dat is even een ander verhaal. Sterkte(is nu even op zij plaats denk ik zo), en laat jezelf niet gek maken!

Ben tussen de 20-22 jaar oud en heb Pdd-nos, zit op de uni en haal gewoon goede cijfers enzo

Echter merk ik als ik stressvolle periodes heb, zoals toetsen, ik vervelende gedachtes heb. Gedachtes van ben ik homo, zou ik iemand wat aan kunnen doen enzovoort.

Deze gedachtes starten als ik bijvoorbeeld iets op internet lees over homofilie ofzo in de krant, vrij random dus.

Ik ga mezelf dan eindeloos controleren of ik 'iets' ben: homo, raar, noem maar op. En op internet staan gekke dingen die niet bepaald helpen.

Heel naar is dit want ik wéét dat deze gedachtes niet realistisch zijn maar ik voel me zo zwaar vervelend door die dingen te denken het maakt me letterlijk misselijk.

Kick.

Ik krijg een afspraak bij neuroloog. Moeder, mijn eigen arts, hele rambam gaan mee.
Ze willen een scan laten maken omdat ze bang zijn voor hersenschade.
Ik heb ook een slaapzak gekocht. Voor die inbakertherapie, voor als ik weer op een ramage ga, dan willen ze zo mijn wereld kleiner maken.
Omdat ze een zwaartedeken te duur vinden.

Hoe gaat het met jullie?

Beetje te vol geplande week, als ik toch eens dè oplossing zou vinden voor mn gebrekkige planning zou toch wel handig zijn .

quote:

Op woensdag 5 november 2014 08:56 schreef Nijna het volgende:
Beetje te vol geplande week, als ik toch eens dè oplossing zou vinden voor mn gebrekkige planning zou toch wel handig zijn .

Ik ben nu zelf (voor iets anders) bezig met graded activity. "Stapsgewijze toename van het niveau van functioneren van iemand in activiteiten en participatie." Ofwel, het bewust veel stappen terug doen om uiteindelijk een nieuw evenwicht te kunnen vinden. Oorspronkelijk bedoeld voor mensen met chronische pijnklachten (zoals mij), maar het is ook best toe te passen op andere vlakken, zoals bij jou.
Ik ken je agenda/leven natuurlijk niet maar te denken valt aan bijvoorbeeld eerst 2 dingen in de week in te plannen en de rest van de week dan helemaal niks in te plannen (moeilijk, dat snap ik). Langzaam aan kan je er dan 1 ding meer bij gaan plannen totdat je op een niveau komt waarbij je jezelf niet overvraagd en de planning voor jezelf acceptabel is.
En heel belangrijk, tijd voor jezelf nemen. Al is het maar voor een wandeling van een kwartier of dat je even wat in elkaar mag naaien (dat deed je toch?) of iets anders voor jezelf mag doen (tekenen, knutselen, you name it).

Misschien is een cursus mindfulness ook wel wat voor jou. Leren bewuster te leven en dus uiteindelijk ook bewuster te plannen.

En op de vraag hoe het gaat, het gaat ASS-technisch gezien wel aardig. Ben dus bezig (zoals hierboven staat) met graded activity voor mijn pijn - en vermoeidheidsklachten en daar komt mijn ASS goed van pas . Het strikt dingen doen volgens afspraak lukt me beter door de ASS.

Verder voor het eerst gisteren aan toch wel onbekende mensen verteld dat is ASS heb, het rolde zo ineens uit mijn mond toen het gesprek erover ging. Achteraf vraag ik me af of het wel verstandig was, maar tot nu toe heb ik nog geen nare/rare reacties gehad.

quote:

Op woensdag 5 november 2014 09:39 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik ben nu zelf (voor iets anders) bezig met graded activity. "Stapsgewijze toename van het niveau van functioneren van iemand in activiteiten en participatie." Ofwel, het bewust veel stappen terug doen om uiteindelijk een nieuw evenwicht te kunnen vinden. Oorspronkelijk bedoeld voor mensen met chronische pijnklachten (zoals mij), maar het is ook best toe te passen op andere vlakken, zoals bij jou.
Ik ken je agenda/leven natuurlijk niet maar te denken valt aan bijvoorbeeld eerst 2 dingen in de week in te plannen en de rest van de week dan helemaal niks in te plannen (moeilijk, dat snap ik). Langzaam aan kan je er dan 1 ding meer bij gaan plannen totdat je op een niveau komt waarbij je jezelf niet overvraagd en de planning voor jezelf acceptabel is.
En heel belangrijk, tijd voor jezelf nemen. Al is het maar voor een wandeling van een kwartier of dat je even wat in elkaar mag naaien (dat deed je toch?) of iets anders voor jezelf mag doen (tekenen, knutselen, you name it).

Misschien is een cursus mindfulness ook wel wat voor jou. Leren bewuster te leven en dus uiteindelijk ook bewuster te plannen.

Dat klinkt vrij rigoureus... aan de andere kant lijkt het op zich wel een vrij logische methode.
Ik heb voor het komende jaar bewust een agenda met ringband gekocht, die kan ik open op tafel leggen en ik wil kijken of ik daar meer overzicht mee krijg dan met mn digitale agenda.
Ik ben al wel veel bewuster in het weekend de week die komt aan het bekijken. En ik plan bewust dagen dat de kinderen geen speelafspraakjes "mogen" maken (in elk geval niet hier thuis).
Sommige afspraken komen ook gewoon zo uit, maar dan blijk ik ze ineens een paar dagen achter elkaar te hebben geplakt. Leek het op dat moment handig, maar bleek het dat niet te zijn.
In elk geval vallen er alweer 2 dingen af, logopedie wekelijks en gesprekken eens in de 3 a 4 weken.
Thuisbegeleiding aan het afbouwen, omdat ik er toch weinig aan heb. Dus ik hou straks tijd over.

Mindfulness zit absoluut wat in. Ik heb een therapeute gehad die daar ook veel mee werkte, maar dat was absoluut geen goed moment, maar daardoor gaan bij mij vaak mn haren overeind staan bij het idee aan mindfulness, terwijl er eigenlijk best wel heel veel in zit en ik er denk ik op dit moment ook wel veel meer voor open zou staan.

Ik ben eigenlijk best een beetje zenuwachtig voor de neuroloog. Moet ook alleen, komt wel een begeleider mee van het beschermd wonen maar mijn vader en moeder kunnen niet. Dat vind ik erg moeilijk.
Ik weet ook niet goed wat ze mij gaan vragen en wat ik moet zeggen en wat ze gaan doen.

quote:

Op woensdag 5 november 2014 21:12 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat klinkt vrij rigoureus... aan de andere kant lijkt het op zich wel een vrij logische methode.
Ik heb voor het komende jaar bewust een agenda met ringband gekocht, die kan ik open op tafel leggen en ik wil kijken of ik daar meer overzicht mee krijg dan met mn digitale agenda.
Ik ben al wel veel bewuster in het weekend de week die komt aan het bekijken. En ik plan bewust dagen dat de kinderen geen speelafspraakjes "mogen" maken (in elk geval niet hier thuis).
Sommige afspraken komen ook gewoon zo uit, maar dan blijk ik ze ineens een paar dagen achter elkaar te hebben geplakt. Leek het op dat moment handig, maar bleek het dat niet te zijn.
In elk geval vallen er alweer 2 dingen af, logopedie wekelijks en gesprekken eens in de 3 a 4 weken.
Thuisbegeleiding aan het afbouwen, omdat ik er toch weinig aan heb. Dus ik hou straks tijd over.

Mindfulness zit absoluut wat in. Ik heb een therapeute gehad die daar ook veel mee werkte, maar dat was absoluut geen goed moment, maar daardoor gaan bij mij vaak mn haren overeind staan bij het idee aan mindfulness, terwijl er eigenlijk best wel heel veel in zit en ik er denk ik op dit moment ook wel veel meer voor open zou staan.

Je bent dus qua planning al op de goede weg!

En mindfulness, er is een cursus mindfulness voor volwassenen met autisme. Die ben ik ook aan het volgen. Minder zweverig dan de gewone cursus (die ik ook heb gevolgd). Als je gegevens wilt moet je het me maar zeggen.

quote:

Op woensdag 5 november 2014 21:16 schreef summer2bird het volgende:
Ik ben eigenlijk best een beetje zenuwachtig voor de neuroloog. Moet ook alleen, komt wel een begeleider mee van het beschermd wonen maar mijn vader en moeder kunnen niet. Dat vind ik erg moeilijk.
Ik weet ook niet goed wat ze mij gaan vragen en wat ik moet zeggen en wat ze gaan doen.

Kan me voorstellen dat het moeilijk is als je ouders niet meekunnen. Kan de afspraak niet verzet worden?

kvd, ik hou het even in mijn achterhoofd. We zijn nog ergens anders mee bezig, dat eerst maar eens bekijken.

Hoi,

Ik heb 1 december een gesprek bij het centrum autisme van de GGZ-instelling waar ik al een tijdje in therapie ben. Ik heb nu andere diagnoses maar mijn psycholoog vermoedt autisme en daarom ben ik daar aangemeld om het wel of niet uit te sluiten.
Mijn moeder en een vriendin hebben vragenlijsten gekregen (met mijn toestemming) dus daar zal ook naar gekeken worden.
Weet iemand wat ik van dat gesprek kan verwachten? En of het meerdere gesprekken/onderzoeken zijn?

Hoe hebben jullie eigenlijk je diagnose gekregen? Ik weet dat men niet overal uitgebreid onderzoek doet alvorens diagnoses te stellen.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 19:59 schreef kuolema het volgende:
Hoi,

Ik heb 1 december een gesprek bij het centrum autisme van de GGZ-instelling waar ik al een tijdje in therapie ben. Ik heb nu andere diagnoses maar mijn psycholoog vermoedt autisme en daarom ben ik daar aangemeld om het wel of niet uit te sluiten.
Mijn moeder en een vriendin hebben vragenlijsten gekregen (met mijn toestemming) dus daar zal ook naar gekeken worden.
Weet iemand wat ik van dat gesprek kan verwachten? En of het meerdere gesprekken/onderzoeken zijn?

Hoe hebben jullie eigenlijk je diagnose gekregen? Ik weet dat men niet overal uitgebreid onderzoek doet alvorens diagnoses te stellen.

Ik heb zelf een paar lijsten in moeten voeren, later heeft mijn vriend dat ook moeten doen. Er is een mondelinge vragenlijst bij me afgenomen. Ik wilde niet dat mijn moeder op gesprek zou komen over hoe ik vroeger was, dus dat hebben we met mijn geheugen en oude rapporten gedaan. Allemaal met de psycholoog. Daarna was ik nog steeds een twijfelgeval en hebben mijn vriend, ik de psycholoog en een ASS-deskundige een gesprek gehad en toen is de diagnose gesteld.

quote:

Op donderdag 6 november 2014 19:59 schreef kuolema het volgende:
Hoi,

Ik heb 1 december een gesprek bij het centrum autisme van de GGZ-instelling waar ik al een tijdje in therapie ben. Ik heb nu andere diagnoses maar mijn psycholoog vermoedt autisme en daarom ben ik daar aangemeld om het wel of niet uit te sluiten.
Mijn moeder en een vriendin hebben vragenlijsten gekregen (met mijn toestemming) dus daar zal ook naar gekeken worden.
Weet iemand wat ik van dat gesprek kan verwachten? En of het meerdere gesprekken/onderzoeken zijn?

Hoe hebben jullie eigenlijk je diagnose gekregen? Ik weet dat men niet overal uitgebreid onderzoek doet alvorens diagnoses te stellen.

Even toevoegend, ik had mn ouders geloof ik wel gevraagd (of in elk geval mn vader) en heb ook oude schoolrapporten meegenomen toen.

Succes in elk geval, heb nu een beetje haast

quote:

Op donderdag 6 november 2014 20:03 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik heb zelf een paar lijsten in moeten voeren, later heeft mijn vriend dat ook moeten doen. Er is een mondelinge vragenlijst bij me afgenomen. Ik wilde niet dat mijn moeder op gesprek zou komen over hoe ik vroeger was, dus dat hebben we met mijn geheugen en oude rapporten gedaan. Allemaal met de psycholoog. Daarna was ik nog steeds een twijfelgeval en hebben mijn vriend, ik de psycholoog en een ASS-deskundige een gesprek gehad en toen is de diagnose gesteld.

Dat kan heel erg verschillen per instelling. Mijn psycholoog wil perse dat mijn moeder erbij is, want anders "kan hij geen goede diagnose stellen". Al weet ik zeker dat mijn geheugen beter en preciezer is dan die van mijn moeder

quote:

Op donderdag 6 november 2014 22:31 schreef Elvi het volgende:

[..]

Dat kan heel erg verschillen per instelling. Mijn psycholoog wil perse dat mijn moeder erbij is, want anders "kan hij geen goede diagnose stellen". Al weet ik zeker dat mijn geheugen beter en preciezer is dan die van mijn moeder

En je vader dan?

quote:

Op donderdag 6 november 2014 23:35 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En je vader dan?

Ik weet niet of hij veel heeft meegekregen... Hij werkte fulltime en mn moeder was huisvrouw en dus meestal thuis (of bij mn oma maar dan ging ik ook mee ). Bovendien maakt mijn vader constant grapjes dus echt iets serieus zal je niet uit m krijgen.