De 'ketening van de Dood'.
Dit feest wordt gevierd ten tijde van de festiviteiten van de Zonnewende, wat we hier vooral terugzagen in de Midwinterse feesten zoals 'het'
Joelfeest wat het moderne Kersfeest grotendeels vormgegeven heeft. Oftewel de kortste dagen van het jaar; de dagen waar de winter, de duisternis en de dood het dichtstbij waren. De zonnewende -> de 'zonnekeer' oftewel de ommekeer

. Net als Carnaval draait het eigenlijk om de overwinning van het licht ten opzichte van de duisternis (alhoewel Carnaval meer de verwelkoming van de lente is; het nieuwe begin, de opkomst van de
vruchtbaarheid van het nieuwe seizoen en het einde van de duisternis - de winter).
Zwarte Piet is een knecht en wat is een knecht?
knecht zn. ‘assistent, bediende’
Onl. kneght ‘krijger, soldaat’ in seszogh bitherua kneghta ‘zestig dappere soldaten’ [ca. 1100; Will.]; mnl. knegt ‘dienaar; horige, leenman; slaaf’ [1240; Bern.], meestal knecht [1265-70; VMNW].
Os. kneht; ohd. kneht (nhd. Knecht); ofri. kniucht, knecht; oe. cniht, cnieht (ne. knight); alle ‘jongeman, dienaar, leerling’, oe./ne. ook ‘soldaat, ridder’, < pgm. *knehta-.
Verdere herkomst onbekend. Buiten het Germaans zijn er geen verwante woorden. Zie ook → knaaphttp://www.etymologiebank.nl/trefwoord/knechtKnecht =>
Knight
Seszogh bitherua kneghta = Zestig bittere ("geharde", alhoewel het hierboven als "dappere" vertaald word is "gehard" - door de strijd - een betere vertaling) knechten (soldaten/ridders/krijgers/strijders).
quote:
The Úlfhéðnar (singular Úlfheðinn), another term associated with berserkers, mentioned in the Vatnsd½la saga, Haraldskvæði and the Völsunga saga, were said to wear the pelt of a wolf when they entered battle. Úlfhéðnar are sometimes described as Odin's special warriors: "[Odin’s] men went without their mailcoats and were mad as hounds or wolves, bit their shields...they slew men, but neither fire nor iron had effect upon them. This is called 'going berserk.'" In addition, the helm-plate press from Torslunda depicts (below) a scene of Odin with a berserker—"a wolf skinned warrior with the apparently one-eyed dancer in the bird-horned helm, which is generally interpreted as showing a scene indicative of a relationship between berserkgang... and the god Odin"—with a wolf pelt and a spear as distinguishing features.
Verchristelijking -> manifestatie van de Dood oftewel de Duivel:
![11275-Devil_16.jpg]()
![Krampus-Postkarte_um_1900.jpg]()
![krampus3.jpg]()
Zie ook hoe iedere
Krampus afgebeeld wordt met een hoef en een poot met klauwen (dat ieder kind op elke prent zoiets heeft van "Fuuuu" is dan weer een ander verhaal

). En verkrampen vinden we natuurlijk ook in onze taal terug wat in ons geval refereert naar de samentrekking van spieren ->
verkramping/kramp is feitelijk de samentrekking van onze
klauwen.

Enfin.
De Wilde Jacht:
De Wilde Jacht (ook wel Wilde Heir of Heer genoemd) was in oude tijden de benaming van een bovennatuurlijk verschijnsel, waarbij een spookachtige jachtgroep te paard door de nachtelijke lucht raasde. De verschijning werd gezien als voorbode van naderend onweer.
Het verschijnsel openbaarde zich voornamelijk tijdens de joelfeesten: de Germaanse zonnewendefeesten rond de kortste dag van het jaar. Mogelijk waren er ook nog verschijningen later in de winter, tot aan de Germaanse lentefeesten. Sinds christelijke tijden was dit dan ruwweg de periode tussen Kerstmis en Pasen.De Wilde Jacht was een luidruchtige en razende jachtstoet van overledenen, voorgegaan door de leider van de jacht. Dit was vaak Wodan "de woedende", de oppergod uit de Germaanse mythologie, of zijn Noordse tegenhanger Odin. Hij reed met zijn speer in de hand op zijn achtbenige paard Sleipnir en werd gevolgd door een huilend, jammerend, joelend en schreeuwend dodenleger, vergezeld door jachthonden of andere jachtdieren. Soms was ook muziek te horen.
De deelnemers aan de jacht waren zowel mannen, vrouwen als kinderen, die meestal gewelddadig aan hun eind waren gekomen. Soms werden toeschouwers meegezogen in de jacht en moesten dan vaak jaren meetrekken.
De Wilde Jacht joeg op de wolf Fenrir die de zon verslond waardoor de nacht kwam.![Aasgaardreien_peter_nicolai_arbo_mindre.jpg]()
Het paard, de witte merrie van Sinterklaas:
![paardsint1.jpg]()
![5481.jpg]()
quote:
De nachtmerrie een nare droom? Of een wit paard met blauwe ogen en een rood koord om de hals. Het is allebei juist. De Nachtmerrie, ook wel Mara genoemd, is een luchtgeest die zichzelf kan veranderen in een witte merrie.
In vroeger tijden werd er veel belang gehecht aan dromen, vooral als het voorspellende dromen of nachtmerries waren. Nachtmerries werden toegeschreven aan demonen, die op de borst van de nietsvermoedende slaper gingen zitten en zo een nare droom veroorzaakten. De oorsprong van het woord nachtmerrie is terug te voeren op het Oudgermaanse woord mara of mare, dat boze geest betekent. Maar de Mara was ook een luchtgeest die zich in een witte merrie kon veranderen. Ze was te onderscheiden van andere witte paarden door haar blauwe ogen en het rode koord om haar hals.
Daarnaast waren witte merries heilig voor Germaanse krijgers en hadden deze dus een zeer speciale status.
Sleipnir, het paard van de Germaanse Oppergod Wodan (waar o.a.
woede en
woensdag van zijn afgeleid jeweettog)/Odin:
quote:
Sleipnir is een achtbenige hengst uit de Germaanse/Noordse mythologie, immens sterk en het snelste paard dat er bestaat. Hij wordt het paard van Odin, die hem door de hemel naar de onderwereld droeg. Sleipnir is het kind van Loki en Svadilfari. Sleipnir zou volgens velen IJsland hebben gemaakt tijdens zijn eerste voetstap hier op aarde.
quote:
John Lindow theorizes that Sleipnir's "connection to the world of the dead grants a special poignancy to one of the kennings in which Sleipnir turns up as a horse word," referring to the skald Úlfr Uggason's usage of "sea-Sleipnir" in his Húsdrápa, which describes the funeral of Baldr. Lindow continues that "his use of Sleipnir in the kenning may show that Sleipnir's role in the failed recovery of Baldr was known at that time and place in Iceland; it certainly indicates that Sleipnir was an active participant in the mythology of the last decades of paganism." Lindow adds that the eight legs of Sleipnir "have been interpreted as an indication of great speed or as being connected in some unclear way with cult activity."
Hilda Ellis Davidson says that "the eight-legged horse of Odin is the typical steed of the shaman" and that in the shaman's journeys to the heavens or the underworld, a shaman "is usually represented as riding on some bird or animal." Davidson says that while the creature may vary, the horse is fairly common "in the lands where horses are in general use, and Sleipnir's ability to bear the god through the air is typical of the shaman's steed" and cites an example from a study of shamanism by Mircea Eliade of an eight-legged foal from a story of a Buryat shaman. Davidson says that while attempts have been made to connect Sleipnir with hobby horses and steeds with more than four feet that appear in carnivals and processions, but that "a more fruitful resemblance seems to be on the bier on which a dead man is carried in the funeral procession by four bearers; borne along thus, he may be described as riding on a steed with eight legs."
![Odin_riding_Sleipnir.jpg]()
![Tj%C3%A4ngvide-Sleipnir.jpg]()
Zwarte Piet is 'de Dood'?

Wat een duiveltje is het toch ook.