Depressie & Angst #111

Volgens mij waren het geen zandkoekjes. Tot zover dit onderwerp want het is nogal off-topic.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 22:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

Omnomnomnomnom.
Ik heb een paar jaar geleden halloweenkaneelkoekjes gemaakt, dat was echt een succes! Lang mee bezig geweest, maar ik was best tevreden over het resultaat:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Halloweenfeestje met vrienden, had er veel gemaakt (veel meer dan op de foto) maar ze waren heel snel op want echt superlekker Zo leuk is dat.
Wil het komend jaar weer doen maar weet niet meer welk recept ik had (van internet).

Verder gebruik ik altijd pakjes. Brownies van Dr. Oetker

Ik heb al meermalen samen met mn vader kerstgebak gemaakt en elke kerst stuurt ie mij een heel koekblik zelfgebakken kerstgebak op
Damn zo lekker

Deed me een beetje daaraan denken

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb al meermalen samen met mn vader kerstgebak gemaakt en elke kerst stuurt ie mij een heel koekblik zelfgebakken kerstgebak op
Damn zo lekker

Deed me een beetje daaraan denken

Sssshhhh dat is offtopic!

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:12 schreef Elvi het volgende:

[..]

Sssshhhh dat is offtopic!

Het maakt(e) mij wel gelukkig enzo en het zijn juist die kleine dingetjes die gaan tellen
Dat zijn van die dingen die je jaren later nog weet en waar je met plezier aan terug kunt denken

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het maakt(e) mij wel gelukkig enzo en het zijn juist die kleine dingetjes die gaan tellen
Dat zijn van die dingen die je jaren later nog weet en waar je met plezier aan terug kunt denken

True... ik zat ook te denken dat ik het bakken ook wel weer wil oppakken Echt al in geen jaren gedaan.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:16 schreef Elvi het volgende:

[..]

True... ik zat ook te denken dat ik het bakken ook wel weer wil oppakken Echt al in geen jaren gedaan.

Ik heb nog wel een leeg koekblik *hint hint*

Edit: Alleen jammer dat ik geen oven heb, mn zusje wel maar die is telefonisch nogal onbereikbaar

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:18 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb nog wel een leeg koekblik *hint hint*

Edit: Alleen jammer dat ik geen oven heb, mn zusje wel maar die is telefonisch nogal onbereikbaar

Wilde net zeggen: zorg eens voor een oven

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:19 schreef Elvi het volgende:

[..]

Wilde net zeggen: zorg eens voor een oven

Ehm, supermarkt vandaag + geen saldo en zulks
En bovendien heb ik ook nog een vriezer gekocht deze week (2e hands maar who cares )

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:21 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ehm, supermarkt vandaag + geen saldo en zulks
En bovendien heb ik ook nog een vriezer gekocht deze week (2e hands maar who cares )

Ik ben al blij met de vriezer want nu kunnen we vissticks eten (geluk zit in kleine dingen enzo )

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:25 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik ben al blij met de vriezer want nu kunnen we vissticks eten (geluk zit in kleine dingen enzo )

Kon eerder ook wel, alleen moest alles wat diepvries was, dezel;fde dag opgemaakt worden
Magoed, zo wel genoeg offtopic geluld denk ik zo

quote:

Op donderdag 18 september 2014 22:44 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat een spannende tijden dus voor jou! Klinkt als een dappere beslissing, voelt het goed voor je aan? Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat

Nja, was ook best lastig. Ondanks dat ik het piekeren aardig onder controle had de laatste maanden heeft dit toch veel hoofdbrekens opgeleverd.
Op zich voelt het prima en ik heb niet heel erg het gevoel dat ik gefaald heb (wat ik voor de beslissing wel dacht, dat ik mij bijvoorbeeld tegenover iedereen zou moeten verantwoorden oid). Het was financieel niet meer vol te houden omdat ik in mijn tweede ziektejaar zit en hierdoor m'n inkomen verlaagd is naar 70%.
Misschien had ik het kunnen redden met allerlei toeslagen, maar op het moment heb ik daar gewoon geen puf voor en wou mezelf niet in de nesten werken.
Tot nu toe begrijpen de meeste mensen de stap, ondanks dat ik ooit uit huis gegaan ben, juist om het contact met m'n ma

En thanks!

quote:

Op donderdag 18 september 2014 19:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Goed bezig! Hoe heb je dat zo voor elkaar gekregen? (handig om te weten, dan weet je ook wat kan helpen in moeilijke momenten )

Al een tijdje geen (hard)drugs gebruikt, minder alcohol, en wat meer gaan doen met vrienden. Dat helpt nogal tegen de paniekaanvallen en minderwaardigheidsgevoelens die normaal gesproken naar voren komen.

Bij m'n depressie helpt het wel dat ik een vaste regelmaat probeer te handhaven. Het gaat nog niet altijd van harte, maar een beetje wekelijkse ritme 'lijkt' te werken.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 00:38 schreef minthy het volgende:

[..]

Nja, was ook best lastig. Ondanks dat ik het piekeren aardig onder controle had de laatste maanden heeft dit toch veel hoofdbrekens opgeleverd.
Op zich voelt het prima en ik heb niet heel erg het gevoel dat ik gefaald heb (wat ik voor de beslissing wel dacht, dat ik mij bijvoorbeeld tegenover iedereen zou moeten verantwoorden oid). Het was financieel niet meer vol te houden omdat ik in mijn tweede ziektejaar zit en hierdoor m'n inkomen verlaagd is naar 70%.
Misschien had ik het kunnen redden met allerlei toeslagen, maar op het moment heb ik daar gewoon geen puf voor en wou mezelf niet in de nesten werken.
Tot nu toe begrijpen de meeste mensen de stap, ondanks dat ik ooit uit huis gegaan ben, juist om het contact met m'n ma

En thanks!

Vooral dat faalgevoel wilde ik even checken, maar durfde het niet te vragen. Het is nogal wat om weer thuis te gaan wonen en gelukkig voelt het niet negatief... Dat zou heel erg jammer zijn, terwijl het zo te lezen echt een heel dappere stap is en zo te lezen ook erg verstandig.
En de meesten gaan uit huis omwille het slechte contact, dat heet opgroeien als je ouder wordt ga je meestal je ouders meer waarderen of begrijpen en je bent dan ook beter in staat om afspraken te maken (wat veel kan schelen).

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 01:12 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Al een tijdje geen (hard)drugs gebruikt, minder alcohol, en wat meer gaan doen met vrienden. Dat helpt nogal tegen de paniekaanvallen en minderwaardigheidsgevoelens die normaal gesproken naar voren komen.

Bij m'n depressie helpt het wel dat ik een vaste regelmaat probeer te handhaven. Het gaat nog niet altijd van harte, maar een beetje wekelijkse ritme 'lijkt' te werken.

Poeh, dat klinkt inderdaad als goede stappen. Wat knap dat je een tijd geen drugs meer hebt gebruikt en dat je socialer geworden bent!
Regelmaat doet wonderen inderdaad, dat herken ik wel... Kwestie van doorzetten en dan went dat wel

Even een egopost.

Ik ben 8.5 week geleden bevallen. Alles ging goed tot vorige week. Ik heb last van oorgeluid (wat iedereen heeft) alleen ik versterk het. Resultaat: ik kan niet slapen. Ik ben bang dat dit niet meer weggaat en dat ik uiteindelijk depressief wordt en dood wil. Ik kan het geluid moeilijk stoppen. Vorige 2 nachten aardig geslapen, vannacht was weer 3 x niks. Zo meteen maar dokter bellen, hoop dat ik terecht kan...

Ik kom net terug van mijn afspraak met de psychiater van het UMCG. Ik heb nog net geen 2 uur met hem zitten praten. Ik heb mijn hele verhaal opnieuw gedaan. En ik voelde me dit keer wel begrepen, alsof deze man ook echt begreep waar ik het over had. En niet zomaar mijn medicijngebruik als excuus zou nemen, maar verder keek dan dat.
Aangenaam is anders, maar ik vond het een beter gesprek dan die ik gehad heb met de psycholoog en psychiater van hier uit het dorp. Ook omdat die twee bijna letterlijk aangaven dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten.

Hij heeft me een recept meegegeven voor Sertraline 50mg. Ik mag stoppen met de Olanzapine, maar als het mis gaat moet ik bellen. En dan zou ik er weer mee mogen beginnen.
Over twee weken zie ik hem weer, en dan bespreken we mijn ervaringen. En als het goed gaat dan wordt de dosis verhoogd tot 100mg of 150mg.

Wat ik begreep is dat er met therapie wel iets te doen is op het vlak van helpen met afleiding zoeken en een vast leefpatroon. Maar dat ik niet zonder de Sertraline zal kunnen. Het kan zijn dat ik dit verkeerd begrepen heb. Misschien kan ik hem hier nog naar vragen tijdens onze volgende afspraak. Maar dit is wat ik begrepen heb.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 16:40 schreef AdoraBelle het volgende:
Ik kom net terug van mijn afspraak met de psychiater van het UMCG. Ik heb nog net geen 2 uur met hem zitten praten. Ik heb mijn hele verhaal opnieuw gedaan. En ik voelde me dit keer wel begrepen, alsof deze man ook echt begreep waar ik het over had. En niet zomaar mijn medicijngebruik als excuus zou nemen, maar verder keek dan dat.
Aangenaam is anders, maar ik vond het een beter gesprek dan die ik gehad heb met de psycholoog en psychiater van hier uit het dorp. Ook omdat die twee bijna letterlijk aangaven dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten.

Hij heeft me een recept meegegeven voor Sertraline 50mg. Ik mag stoppen met de Olanzapine, maar als het mis gaat moet ik bellen. En dan zou ik er weer mee mogen beginnen.
Over twee weken zie ik hem weer, en dan bespreken we mijn ervaringen. En als het goed gaat dan wordt de dosis verhoogd tot 100mg of 150mg.

Wat ik begreep is dat er met therapie wel iets te doen is op het vlak van helpen met afleiding zoeken en een vast leefpatroon. Maar dat ik niet zonder de Sertraline zal kunnen. Het kan zijn dat ik dit verkeerd begrepen heb. Misschien kan ik hem hier nog naar vragen tijdens onze volgende afspraak. Maar dit is wat ik begrepen heb.

Dit leest erg positief... Fijn dat je je ditmaal wel begrepen hebt gevoeld (van het UMCG had ik ook goede verhalen gehoord).
Weet je ook wanneer je therapie gaat krijgen of is dat toekomstmuziek?

Hebben jullie ervaring met het overstappen op andere medicijnen?

Is het logisch dat angsten dan in eerste instantie erger worden?

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 16:45 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dit leest erg positief... Fijn dat je je ditmaal wel begrepen hebt gevoeld (van het UMCG had ik ook goede verhalen gehoord).
Weet je ook wanneer je therapie gaat krijgen of is dat toekomstmuziek?

Nee, ik weet nog niet wanneer ik therapie ga krijgen. Maar waarschijnlijk zal dat niet in het UMCG zijn maar weer lokaal, omdat dat voor mij dichter in de buurt is. Dan ga ik alleen wel om een andere psychiater vragen.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 17:27 schreef Mord_Sith het volgende:
Hebben jullie ervaring met het overstappen op andere medicijnen?

Is het logisch dat angsten dan in eerste instantie erger worden?

Ik heb geen idee, maar ik ga het uitvinden. Vanaf morgen zit ik aan de Sertraline.

Hmm, ik weet niet waardoor het kwam, maar een paar dagen terug knapte er iets in me. Het klinkt negatief, maar is eigenlijk best positief. Het is alsof het besef dat me continu zorgen maken over de toekomst me op gaat breken. Dat is zo niet kan leven. Het is een kwestie van een hele makkelijke keuze. Of ik ga continu alles proberen te controleren, alles bewust proberen te blijven doen en stressen, stressen en nog meer stressen of ik laat het over aan mijn onderbewuste en durf weer te leven.

Een ding weet ik wel, aan optie een is niks leuks. Misschien klapte het er in doordat ik door het bijhouden van mijn 'goede en rustgevende' activiteiten meer vertrouwen heb gekregen, maar ik kan ineens die angst loslaten. Ik durf het meer los te laten. Het is alleen maar angst voor de toekomst, wat kan gebeuren. Ik snap dat die gevoelens er zijn en in een zekere zin is het gewoon het kleine bange jongetje in me dat doods-, maar dan ook doodsbenauwd is om weer fouten te maken en een burnout te krijgen. Om weer door die hel heen te moeten. Maar ik wacht er nu al tijden op en nog geen terugval. Mijn levensstandaard is aanzienlijk verbeterd door mijn eigen positieve ondernemingen en ik blijf alles goed doen. Dit is wat ik heb, alle signalen staan de positieve kant op en that's it. Daar moet ik het mee doen.

Ik blijf mijn 'goede' momenten turven, maar ik handel niet meer op die angst. Ik ga vanaf nu op mijn gevoel handelen, hoe vaak de neiging om geforceerd te piekeren over de toekomst, over situaties die kunnen zijn ook komt. Ze bezorgen me alleen maar ellende. Het heeft me nu al een jaar lang ellende gegeven en het heeft me niks geholpen. Als ik de keuze heb tussen op mijn gevoel leven, gelukkig zijn en kans op burnout heb en de rest van mijn leven neurotisch bang zijn voor mogelijk 'fatale' gevolgen voor elke keuze die ik maak en geen burnout, dan kies ik het eerste. De tweede keuze, dat is niet leven. Ik hoop dat ook uiteindelijk de angst zal slijten, dat mijn vertrouwen met de tijd dusdanig herstelt. We zullen het zien. Ik wil in ieder geval nu weer kunnen gaan genieten, want dit heb ik al twee jaar niet meer gedaan. Het is tijd voor een andere koers, hoe beangstigend het ook soms is en hoe graag die angst ook wil blijven.

I hope this works.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 07:56 schreef Sunshine1982 het volgende:
Even een egopost.

Ik ben 8.5 week geleden bevallen. Alles ging goed tot vorige week. Ik heb last van oorgeluid (wat iedereen heeft) alleen ik versterk het. Resultaat: ik kan niet slapen. Ik ben bang dat dit niet meer weggaat en dat ik uiteindelijk depressief wordt en dood wil. Ik kan het geluid moeilijk stoppen. Vorige 2 nachten aardig geslapen, vannacht was weer 3 x niks. Zo meteen maar dokter bellen, hoop dat ik terecht kan...

Allereerst gefeliciteerd! Heb je de dokter kunnen spreken/een afspraak kunnen maken?

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 17:27 schreef Mord_Sith het volgende:
Hebben jullie ervaring met het overstappen op andere medicijnen?

Is het logisch dat angsten dan in eerste instantie erger worden?

Geen ervaring maar het klinkt heel logisch. Eerst afbouwen terwijl je misschien op een dosis zat die je angsten onder controle kan houden, dus 'vatbaarder' voor de angst. En bij een nieuw middel is vaak ook 1 van de bijwerkingen dat angst in het begin kan toenemen. Toen ik met mijn medicatie begon, werd ik daarvoor gewaarschuwd en mocht ik er preventief oxazepam naast gaan slikken (niet gedaan omdat de angstaanvallen niet erger werden en ik de aanvallen al redelijk zonder oxa wist te redden)

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 16:40 schreef AdoraBelle het volgende:
Ik kom net terug van mijn afspraak met de psychiater van het UMCG. Ik heb nog net geen 2 uur met hem zitten praten. Ik heb mijn hele verhaal opnieuw gedaan. En ik voelde me dit keer wel begrepen, alsof deze man ook echt begreep waar ik het over had. En niet zomaar mijn medicijngebruik als excuus zou nemen, maar verder keek dan dat.
Aangenaam is anders, maar ik vond het een beter gesprek dan die ik gehad heb met de psycholoog en psychiater van hier uit het dorp. Ook omdat die twee bijna letterlijk aangaven dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten.

Hij heeft me een recept meegegeven voor Sertraline 50mg. Ik mag stoppen met de Olanzapine, maar als het mis gaat moet ik bellen. En dan zou ik er weer mee mogen beginnen.
Over twee weken zie ik hem weer, en dan bespreken we mijn ervaringen. En als het goed gaat dan wordt de dosis verhoogd tot 100mg of 150mg.

Wat ik begreep is dat er met therapie wel iets te doen is op het vlak van helpen met afleiding zoeken en een vast leefpatroon. Maar dat ik niet zonder de Sertraline zal kunnen. Het kan zijn dat ik dit verkeerd begrepen heb. Misschien kan ik hem hier nog naar vragen tijdens onze volgende afspraak. Maar dit is wat ik begrepen heb.

Mooi hoe je hier over de afspraak praat. Is het niet mogelijk om gewoon therapie in de stad te gaan volgen? Of woon je daar te ver vandaan?

Dank jullie wel. Misschien toch maar de Oxazepam afstoffen voor de echt moeilijke momenten.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 22:26 schreef Mord_Sith het volgende:
Dank jullie wel. Misschien toch maar de Oxazepam afstoffen voor de echt moeilijke momenten.

Ik neem nu de helft van mn AD, en merk dat ik meer voel. Maar heb wel een paar pammetjes voor noodgevallen (paniek!)

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 20:01 schreef kvd het volgende:

[..]

Mooi hoe je hier over de afspraak praat. Is het niet mogelijk om gewoon therapie in de stad te gaan volgen? Of woon je daar te ver vandaan?

Het is voor mij ongeveer 3 kwartier rijden naar het UMCG. Op zich te doen, en ik zou het ook wel willen, maar wat ik begreep is dat ze me hier in het dorp beter konden helpen ofzo? Het is me niet helemaal duidelijk, dus misschien kan ik dat de volgende keer nog even vragen.
Wat ik wel begrepen heb is dat ik waarschijnlijk een depressie heb.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 22:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

Omnomnomnomnom.
Ik heb een paar jaar geleden halloweenkaneelkoekjes gemaakt, dat was echt een succes! Lang mee bezig geweest, maar ik was best tevreden over het resultaat:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Halloweenfeestje met vrienden, had er veel gemaakt (veel meer dan op de foto) maar ze waren heel snel op want echt superlekker Zo leuk is dat.
Wil het komend jaar weer doen maar weet niet meer welk recept ik had (van internet).

Verder gebruik ik altijd pakjes. Brownies van Dr. Oetker

Dat ziet er zeker als een succes uit .

Ik probeer eigenlijk zo weinig mogelijk pakjes te gebruiken. Ik ben nieuwsgierig en wil wat erin zit en hoe dat dan werkt. En op die manier kan ik ook variëren en eventueel het recept perfectioneren zoals ik nu met de chocolate chip cookies doe.