OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou, ze slaapt bij ons in bed dusjaquote:Op vrijdag 12 september 2014 12:07 schreef LadyBlack het volgende:
Jeetje L0t, nog altijd geen cyclus! Aan de ene kant heerlijk natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het nu wel echt een tweestrijd wordt tussen de wens voor een tweede en je wens om J te troosten 's nachts.
Als je vriend er heen gaat 's nachts en in haar kamer blijft, lukt het dan ook niet?
NB, hier niet namelijkhoewel we dat nooit lang volhouden overigens
Misschien ook wel een van de redenen dat ze zo vaak wil drinken, doordat ik constant zo dichtbij ben. Ze heeft wel een poosje op haar eigen kamer geslapen (al eindigde ze dan 8/10 keer alsnog bij ons in bed) maar dat is na de vakantie weer compleet van de baan. Aan mijn kant van het bed staat een ledikantje zodat ze er aan die kant niet uit kan rollen dus ze ligt of tussen ledikantje en mij of tussen mij en vriend. We willen nu van plek gaan wisselen en dan proberen om haar tussen ledikantje en vriend te laten slapen, in de hoop dat dat heel misschien al wat verschil maakt maar ik verwacht er weinig van.
Ik vind het zo lastig want als die wens voor een tweede er niet was zou ik helemaal niet nadenken over stoppen met de nachtvoedingen of een andere manier van slapen en het gewoon van haar af laten hangen. En dan voel ik me weer egoïstisch en een zeur en waarom word ik niet gewoon ongesteld... *zucht*
Tja, mij lijkt dan toch de handigste stap om haar weer op haar eigen kamer te leggen. Ze kan natuurlijk wat wakker worden van een van jullie en dan ook maar even willen drinken...
Misschien goed om dat de komende nachten dan weer te doen?
Bij vrienden van mij werkte het heel goed om hun zoontje even te laten 'resetten' bij opa en oma (hij dronk toen niet meer, maar werd wel elke nacht wakker en moest en zou dan in het grote bed), en thuis heel consequent alleen maar op zijn kamer te troosten.
Lastig inderdaad, met de nachtvoedingen en hoe je daarmee omgaat.
Kwak, zoals al werd gezegd: daar moet je zelf dus je keuzes in maken en je weg in vinden.
Ik ben het ook wel met je eens: ik zou het ook niet goed trekken als I meerdere nachtvoedingen nodig zou hebben. Zo vond ik het ook heel zwaar dat ze 's avonds vaak twee uur of langer aan de borst lag, voordat ze echt in slaap viel. Als ik haar eerder probeerde weg te leggen, was het echt brullen.
En ja, het is echt moeilijk om een kind dan te laten brullen. Je hoort heel duidelijk verschil tussen een gewoon huiltje of echte paniek/groot verdriet. In dat laatste geval doe je er alles aan om troost te bieden. En zeker zo'n klein hummeltje die zich verder nog niet uiten kan en die zo van jou afhankelijk is.
Nu was het hier ook heel apart dat I van de een op de andere dag ineens bij het drinken 's avonds op eigen initiatief de borst losliet en in een diepe slaap viel. En ik kan haar nu dus ook zonder problemen in haar bed leggen en dan slaapt ze ook door. Geen idee wat dat is, waarom ze dat echt zo *poef* ineens wel kan.
Kinderen kun je deels wel sturen en bijsturen, maar het is soms ook gewoon meegaan en meeveren met je kind. En daar moet je als moeder een beetje in leren navigeren. Er is niet maar een antwoord. (Ik ben er nog niet over uit in hoeverre dat goed en fijn is of juist jammer ).
Kwak, zoals al werd gezegd: daar moet je zelf dus je keuzes in maken en je weg in vinden.
Ik ben het ook wel met je eens: ik zou het ook niet goed trekken als I meerdere nachtvoedingen nodig zou hebben. Zo vond ik het ook heel zwaar dat ze 's avonds vaak twee uur of langer aan de borst lag, voordat ze echt in slaap viel. Als ik haar eerder probeerde weg te leggen, was het echt brullen.
En ja, het is echt moeilijk om een kind dan te laten brullen. Je hoort heel duidelijk verschil tussen een gewoon huiltje of echte paniek/groot verdriet. In dat laatste geval doe je er alles aan om troost te bieden. En zeker zo'n klein hummeltje die zich verder nog niet uiten kan en die zo van jou afhankelijk is.
Nu was het hier ook heel apart dat I van de een op de andere dag ineens bij het drinken 's avonds op eigen initiatief de borst losliet en in een diepe slaap viel. En ik kan haar nu dus ook zonder problemen in haar bed leggen en dan slaapt ze ook door. Geen idee wat dat is, waarom ze dat echt zo *poef* ineens wel kan.
Kinderen kun je deels wel sturen en bijsturen, maar het is soms ook gewoon meegaan en meeveren met je kind. En daar moet je als moeder een beetje in leren navigeren. Er is niet maar een antwoord. (Ik ben er nog niet over uit in hoeverre dat goed en fijn is of juist jammer
).
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Wat lastig L0t, dat is dan ook weer een heel andere situatie. Je wil toch je cyclus weer terug ivm een kinderwens. Maar ja, de hele nacht door toeging tot bv is dan natuurlijk wel iets om te doorbreken idd.
Kan me wel voorstellen dat het minder vermoeiend is als je gewoon kan blijven liggen, hier is dus continu heen en weer geloop (en we moeten allebei, want 2 kinderen).
Kan me wel voorstellen dat het minder vermoeiend is als je gewoon kan blijven liggen, hier is dus continu heen en weer geloop (en we moeten allebei, want 2 kinderen).
Dat vind ik echt een cul redenering: jíj biedt troost, niet die borst.quote:
[..]
Maar hiermee ga je voorbij aan de troost die de borst biedt.
Maar is het geven van nachtvoedingen dan echt zo gekoppeld aan het nog niet opgang zijn van de menstruatiecyclus? Ik geef dus al een tijd amper nachtvoedingen, maar een cyclus heb ik ook nog niet.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Voor een kind zit daar geen onderscheid tussen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:30 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Dat vind ik echt een cul redenering: jíj biedt troost, niet die borst.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Was ook op mijn tandvlees hoor. En dat mijn man tegen mij snauwde dat ik hem maar gewoon aan de tiet moest leggen want dan was het gekrijs voorbij.quote:
Dat is denk ik precies het verschil; het kind waar het om gaat.
Als je kind in paniek wakker wordt en echt troost nodig heeft, is iets anders dan als het gewoon wat wakker is geworden en niet zo lekker meer zelf in slaap kan vallen (zo is E vaak). En als Harry/Huubke het langer vol hadden gehouden was het stoppen met de nachtvoedingen misschien ook nog wel wat uitgesteld
Maar dan krijg je intervalbelonen en dat versterkt het gedrag alleen maar.
Het was niet dat het na 3 nachten super ging, maar toen zag je wel verbetering komen. En dat was dat ik het gevoel had op de goede weg te zijn.
Eigenlijk net als dat je kind zich krijsend in de supermarkt neersmijt: als je steeds toegeeft (soms meteen of soms na 10 min gekrijs) dan blijft het krijsen. Als je consequent bent en volhoudt, zie je dat het krijsen steeds korter wordt.
Huubke gooit bijv nu nog de kont in de krib als ik van hem eis dat hij mijn borst loslaat. Dan heeft hij dus al 3 borsten gedronken, het is gewoon op, maar hij wil meer. Nou hij zal toch echt los moeten laten. Inmiddels moppert hij nog maar eventjes maar er zijn momenten geweest dat het ontaardde in een grote driftbui incl smijten, gillen, slaan en krabben.
Tuurlijk wel.quote:
[..]
Voor een kind zit daar geen onderscheid tussen.
Na 3 nachten gekrijs, liet hij zich nacht 4 makkelijker troosten. Het is gewoon een kwestie van een gewoonte doorbreken.
En vergeet niet dat mijn initiële reactie was op iemand met een bijna-peuter (zonder deze overigens aan te vallen) en niet op iemand met een 6-maanden oude baby.
Asyniur, ik denk ook dat je zo'n patroon wel kunt doorbreken. Maar ik ging inderdaad uit van een baby, want geen ervaring met oudere bijna-peuters.
Ik kan me voorstellen dat ik het ook zo zou doen, zoals jij het hebt aangepakt, maar ik snap ook weer dat er moeders zijn die het niet voor elkaar krijgen hun kind te laten krijsen.
Ik kan me voorstellen dat ik het ook zo zou doen, zoals jij het hebt aangepakt, maar ik snap ook weer dat er moeders zijn die het niet voor elkaar krijgen hun kind te laten krijsen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Lot, lastig zeg! Ik zou haar idd toch op de eigen kamer leggen. Merkte dat dat hier ook wel iets hielp.
Asy, ik kan me er toch niet in vinden. Ik denk dat een voeding 's nachts meer is dan een gewoonte, dat die voorkomt uit een primitievere behoefte. En hoe goed het ook zou zijn voor mij, ik in elk geval wil niet aan die behoefte voorbij gaan.
Kwak, bovenstaande geeft dus ook antwoord op jouw vraag en sluit aan bij wat LE ook al zei. Het geven van bv is heel primitief en 'eigen' en daarom denk ik dat het ook 's nachts door blijft werken tot het niet meer nodig is.
En opvoeden van een 1-jarige? Zeker bij net 1 is dat erg lastig hoor, en heel erg afhankelijk van het karakter van je kindje.
Asy, ik kan me er toch niet in vinden. Ik denk dat een voeding 's nachts meer is dan een gewoonte, dat die voorkomt uit een primitievere behoefte. En hoe goed het ook zou zijn voor mij, ik in elk geval wil niet aan die behoefte voorbij gaan.
Kwak, bovenstaande geeft dus ook antwoord op jouw vraag en sluit aan bij wat LE ook al zei. Het geven van bv is heel primitief en 'eigen' en daarom denk ik dat het ook 's nachts door blijft werken tot het niet meer nodig is.
En opvoeden van een 1-jarige? Zeker bij net 1 is dat erg lastig hoor, en heel erg afhankelijk van het karakter van je kindje.
Home is where the O+ is...
Even een praktische vraag tussendoor: Ik weet dat je gekolfde bv die je in de koelkast bewaart van verschillende dagen niet mag mengen. Binnen 24 uur mag je het bij elkaar gooien, maar van langer niet, toch? Maar nu heb ik twee halfvolle potjes van verschillende dagen bij elkaar staan en die wil ik samen als één voeding geven. Hoe doe je dat dan? Eerst apart opwarmen en dan bij elkaar gooien? Of mag je het best bij elkaar doen en dan samen opwarmen? En wat als je het koud of op kamertemperatuur geeft?
Oh en: Kijk mij dan, ik heb dus gekolfd en ik vond het niet eens zo afschuwelijk
Verder bewondering voor jullie dat jullie allemaal 's nachts nog zo lang voeden. Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Ikzelf trek het namelijk wel, maar mijn man krijgt echt last van zijn gezondheid bij slaaptekort (of nou ja, bestaande klachten worden erdoor verergerd) en hij trekt die gebroken nachten nu dus al niet, hoezeer ik ook m'n best doe om hem niet wakker te laten worden. Ben dus ook bang dat onze dochter al vrij snel naar haar eigen kamertje zal verhuizen, ook al zou ik haar het liefste voor altijd bij me houden als het aan mij lag
[ Bericht 1% gewijzigd door Amsel op 12-09-2014 15:05:18 ]
Oh en: Kijk mij dan, ik heb dus gekolfd en ik vond het niet eens zo afschuwelijk
Verder bewondering voor jullie dat jullie allemaal 's nachts nog zo lang voeden. Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Ikzelf trek het namelijk wel, maar mijn man krijgt echt last van zijn gezondheid bij slaaptekort (of nou ja, bestaande klachten worden erdoor verergerd) en hij trekt die gebroken nachten nu dus al niet, hoezeer ik ook m'n best doe om hem niet wakker te laten worden. Ben dus ook bang dat onze dochter al vrij snel naar haar eigen kamertje zal verhuizen, ook al zou ik haar het liefste voor altijd bij me houden als het aan mij lag
[ Bericht 1% gewijzigd door Amsel op 12-09-2014 15:05:18 ]
Ik zou mijn kind nooit laten huilen 's nachts. Ook niet om de voedingen af te bouwen. Dan toch blijven troosten (met sport bh aan ) Laten huilen leert je kind alleen dat hij niet getroost zal worden. (Is mijn bescheiden mening.)
amsel, je kan voedingen bij elkaar gooien als ze dezelfde temperatuur zijn. Dus twee koude flesjes bij elkaar en dan opwarmen is prima.
Fijn dat het kolven je mee viel (denk ik )
) Laten huilen leert je kind alleen dat hij niet getroost zal worden. (Is mijn bescheiden mening.)amsel, je kan voedingen bij elkaar gooien als ze dezelfde temperatuur zijn. Dus twee koude flesjes bij elkaar en dan opwarmen is prima.
Fijn dat het kolven je mee viel (denk ik
)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Nou ja, misschien verander ik nog van mening als de baby er is, eant wil graag in elk geval een jaar bv geven, maar nachtvoedingen aan peuters/dreumesen geven zie ik mezelf echt niet doen.
Ben het in deze denk ik eens met asyniur, op een gegeven moment wil ik gewoon dat mijn kind in t eigen kamertje in het eigen bed zelf slaapt zonder dat ik met tiet moet troosten 's nachts... Wakker worden van een huilend kind OK. Eruit om te troosten OK. Maar ik ga t niet steeds bij me terug in bed pakken of bv geven, dan blijft dat gedrag volgens mij alleen naar in stand. Hoe ouder hoe meer dat geldt denk ik...
Ik denk dat attachment parenting ook te ver kan gaan - voor mij persoonlijk althans ( heb er ook wel interessante artikelen over gelezen, over wat origineel de bedoeling was van a.p. en wat mensen er van gemaakt hebben).
Mezelf zo opzij zetten ga ik gewoon niet volhouden jarenlang. Misschien pas ik dan niet echt in deze 'groep', dat kan, maar ik lees hier zoveel handige tips enzo...
Ben het in deze denk ik eens met asyniur, op een gegeven moment wil ik gewoon dat mijn kind in t eigen kamertje in het eigen bed zelf slaapt zonder dat ik met tiet moet troosten 's nachts... Wakker worden van een huilend kind OK. Eruit om te troosten OK. Maar ik ga t niet steeds bij me terug in bed pakken of bv geven, dan blijft dat gedrag volgens mij alleen naar in stand. Hoe ouder hoe meer dat geldt denk ik...
Ik denk dat attachment parenting ook te ver kan gaan - voor mij persoonlijk althans ( heb er ook wel interessante artikelen over gelezen, over wat origineel de bedoeling was van a.p. en wat mensen er van gemaakt hebben).
Mezelf zo opzij zetten ga ik gewoon niet volhouden jarenlang. Misschien pas ik dan niet echt in deze 'groep', dat kan, maar ik lees hier zoveel handige tips enzo...
Kwak
Niet te moeilijk doen joh. Gewoon bij elkaar gooien en dan opwarmen. En als je het koud wilt geven, dan niet opwarmenquote:Op vrijdag 12 september 2014 14:48 schreef Amsel het volgende:
Even een praktische vraag tussendoor: Ik weet dat je gekolfde bv die je in de koelkast bewaart van verschillende dagen niet mag mengen. Binnen 24 uur mag je het bij elkaar gooien, maar van langer niet, toch? Maar nu heb ik twee halfvolle potjes van verschillende dagen bij elkaar staan en die wil ik samen als één voeding geven. Hoe doe je dat dan? Eerst apart opwarmen en dan bij elkaar gooien? Of mag je het best bij elkaar doen en dan samen opwarmen? En wat als je het koud of op kamertemperatuur geeft?
Oh en: Kijk mij dan, ik heb dus gekolfd en ik vond het niet eens zo afschuwelijk
Verder bewondering voor jullie dat jullie allemaal 's nachts nog zo lang voeden. Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Ikzelf trek het namelijk wel, maar mijn man krijgt echt last van zijn gezondheid bij slaaptekort (of nou ja, bestaande klachten worden erdoor verergerd) en hij trekt die gebroken nachten nu dus al niet, hoezeer ik ook m'n best doe om hem niet wakker te laten worden. Ben dus ook bang dat onze dochter al vrij snel naar haar eigen kamertje zal verhuizen, ook al zou ik haar het liefste voor altijd bij me houden als het aan mij lag
Bram slaapt vanaf 2 weken oud gewoon in een eigen bedje en gelukkig sinds we zijn verhuist ook op een eigen kamer. Toch wordt hij nog wel wakker in de nacht. En het is heel simpel om het even een slokje te laten drinken en dan gaat hij toch gewoon weer terug zn bed in.quote:
Nou ja, misschien verander ik nog van mening als de baby er is, eant wil graag in elk geval een jaar bv geven, maar nachtvoedingen aan peuters/dreumesen geven zie ik mezelf echt niet doen.
Ben het in deze denk ik eens met asyniur, op een gegeven moment wil ik gewoon dat mijn kind in t eigen kamertje in het eigen bed zelf slaapt zonder dat ik met tiet moet troosten 's nachts... Wakker worden van een huilend kind OK. Eruit om te troosten OK. Maar ik ga t niet steeds bij me terug in bed pakken of bv geven, dan blijft dat gedrag volgens mij alleen naar in stand. Hoe ouder hoe meer dat geldt denk ik...
Ik denk dat attachment parenting ook te ver kan gaan - voor mij persoonlijk althans ( heb er ook wel interessante artikelen over gelezen, over wat origineel de bedoeling was van a.p. en wat mensen er van gemaakt hebben).
Mezelf zo opzij zetten ga ik gewoon niet volhouden jarenlang. Misschien pas ik dan niet echt in deze 'groep', dat kan, maar ik lees hier zoveel handige tips enzo...
Het een sluit het ander niet uit. Je kunt gewoon een lekkere makkelijke stoel op de kinderkamer neerzetten, dan hoef je ook niet aan de sleep in de nacht met kind.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik 'doe maar wat' Kwakz0r .
Je weet dat je graag borstvoeding wilt geven, je bereidt je voor, leest je in en weet dat zeker het begin pittig/moeilijk kan zijn. En daarna zie je wel. Is denk ik voor jezelf prettiger dan nu al allerlei scenario's uitdenken en voor jezelf een jaar als doel stellen.
(En dat zegt een control freak
)
.Je weet dat je graag borstvoeding wilt geven, je bereidt je voor, leest je in en weet dat zeker het begin pittig/moeilijk kan zijn. En daarna zie je wel. Is denk ik voor jezelf prettiger dan nu al allerlei scenario's uitdenken en voor jezelf een jaar als doel stellen.
(En dat zegt een control freak
)
Oh zeker. Ik ben ook een control freak en weet dat de komende jaren alles anders zal gaan dan ik me voorstelquote:
Ik 'doe maar wat' Kwakz0r
Je weet dat je graag borstvoeding wilt geven, je bereidt je voor, leest je in en weet dat zeker het begin pittig/moeilijk kan zijn. En daarna zie je wel. Is denk ik voor jezelf prettiger dan nu al allerlei scenario's uitdenken en voor jezelf een jaar als doel stellen.
(En dat zegt een control freak
Ik hou gewoon ook wel van Vooruitdenken zonder me vastgelegd te voelen hoor! Ik verbaasde me vooral dat ik blijkbaar afwijkend denk
Kwak
Wup Als je koud wil, niet opwarmen
Kwak, ik sluit me aan bij kursor. Bak eerst maar je kind af en kom goed door de kraamperiode (6 weken). Daarna kun je misschien gaan denken over de langere termijn.
Niet betuttelend bedoeld, maar het heeft nu zo weinig zin om al hele scenario's te bedenken. Het eerste jaar is zo turbulent!
Als je koud wil, niet opwarmen Kwak, ik sluit me aan bij kursor. Bak eerst maar je kind af en kom goed door de kraamperiode (6 weken). Daarna kun je misschien gaan denken over de langere termijn.
Niet betuttelend bedoeld, maar het heeft nu zo weinig zin om al hele scenario's te bedenken. Het eerste jaar is zo turbulent!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
ook niet bedoelt als een "wacht maar" maar ik dacht er eerst ook zo over Kwak. Maar je verlegt wel steeds je grenzen en soms is de weg van de minste weerstand ook gewoon het gemakkelijkste. En het ene kind is het andere niet natuurlijk. Er zijn er ook genoeg die met 1 jaar überhaupt geen borst meer willen of na een paar maanden doorslapen.
Ik vind het wel grappig dat jullie me waarschuwen voor teveel Vooruitdenken. Ik heb helemaal geen vast plan maar wel een mening, en iets wat ik 'zou willen' ik zag het echt niet als een scenario waar ik me druk om maak oid.
Natuurlijk zie ik wel hoe het loopt, maar dat maakt toch niet dat ik dan geen mening heb over de aanpak die sommigen hier hebben
Brm me er ook wel van bewust dat ik die mening later misschien wel bijstel, precies zoals kyara zegt.
ik zag het echt niet als een scenario waar ik me druk om maak oid.Natuurlijk zie ik wel hoe het loopt, maar dat maakt toch niet dat ik dan geen mening heb over de aanpak die sommigen hier hebben
Brm me er ook wel van bewust dat ik die mening later misschien wel bijstel, precies zoals kyara zegt.
Kwak
Ha ja, dat viel me ook al op. Het is juist heerlijk om er al over na te denken en te bekijken hoe je het zelf van plan bent om aan te pakken. Ik rammel alleen nog maar en ik heb al plannen in drievoud klaarliggen 
Als je je genoeg inleest weet je heus wel dat er een grote kans bestaat dat je je mening bij moet stellen.
Als je je genoeg inleest weet je heus wel dat er een grote kans bestaat dat je je mening bij moet stellen.
freedom is just another word for nothing left to lose
Het is goed bedoeld. Je zal de 1e niet zijn waarbij het compleet anders loopt dan op voorhand bedacht. En het is goed om te weten dat het dus ook anders kan.
Zolang je dat voor ogen hebt is het prima toch? Van mij mag je best een mening hebben hoor
Zolang je dat voor ogen hebt is het prima toch? Van mij mag je best een mening hebben hoor
+1! Alleen dan na 7 mnd ipv 2 wk.quote:
[..]
Bram slaapt vanaf 2 weken oud gewoon in een eigen bedje en gelukkig sinds we zijn verhuist ook op een eigen kamer. Toch wordt hij nog wel wakker in de nacht. En het is heel simpel om het even een slokje te laten drinken en dan gaat hij toch gewoon weer terug zn bed in.
Het een sluit het ander niet uit. Je kunt gewoon een lekkere makkelijke stoel op de kinderkamer neerzetten, dan hoef je ook niet aan de sleep in de nacht met kind.
Kijk, of je nou 10 min wiegt, streelt, knuffelt en een slokje water geeft of 10 min aan de borst laat drinken - eindresultaat is dat baby/dreumes etc. weer verder slaapt. En dan vind ik optie 2 beduidend minder moeite kosten dan optie 1.
En dat had ik van te voren niet verwacht.
Home is where the O+ is...
Team Kursor hier, ik deed ook maar wat maar ook dat kan blijkbaar maandenlang naar tevredenheid van zowel mij als zoonquote:
Ik sta er op sommige punten heel anders in dan wat ik hier lees en herken heel veel (gelukkig!) ook niet. Maar met de informatie en tips hier kon ik wél wat. Op dat front vind ik hier zeker aansluiting. Maar werkt het niet zo voor iedereen? Je pakt mee waar je wat aan denkt te hebben en de rest laat je
eoiaou en zo.
Hier ook 'ik doe maar wat' ivm gezond verstand en wat goed voelt. Ik denk qua nachtvoeden... er zijn genoeg kinderen die geen borst krijgen en die kunnen ook getroost worden 's nachts. Maar hoe ik het zelf ga doen, ik laat het maar gewoon gebeuren en lopen zoals het loopt. Ik heb nooit wat gehad met peuters aan de tiet, maar kan me ook totaal niet voorstellen dat ik ooit zou stoppen met voeden. Die dingen veranderen kennelijk al doende, dus we zien het wel gewoon.
Inmiddels zijn we de zes maanden bv voorbij. Zonder plan, zonder doel in tijd. Ik zou het nu eigenlijk wel tof vinden om een jaar te halen, maar zie wel hoe het gaat. Of het gaat. En ik ben heel blij met bv en kan het me niet anders voorstellen, maar heb ook vaak twijfels. Want ik vind het soms fysiek retezwaar. Ben nu ook heel blij met bijvoeding... dat maakt voor mij dat het 'te doen' blijft.
Inmiddels zijn we de zes maanden bv voorbij. Zonder plan, zonder doel in tijd. Ik zou het nu eigenlijk wel tof vinden om een jaar te halen, maar zie wel hoe het gaat. Of het gaat. En ik ben heel blij met bv en kan het me niet anders voorstellen, maar heb ook vaak twijfels. Want ik vind het soms fysiek retezwaar. Ben nu ook heel blij met bijvoeding... dat maakt voor mij dat het 'te doen' blijft.
Prima dat jij dat zo hebt aangepakt hoor, maar in mijn boekje is het geen nare gewoonte die doorbroken moet wordenquote:
[..]
Tuurlijk wel.
Na 3 nachten gekrijs, liet hij zich nacht 4 makkelijker troosten. Het is gewoon een kwestie van een gewoonte doorbreken.
En vergeet niet dat mijn initiële reactie was op iemand met een bijna-peuter (zonder deze overigens aan te vallen) en niet op iemand met een 6-maanden oude baby.
Mijn zoon haalt troost uit de borst, dat is onze realiteit. Ik vind het vervelend dat je dat een kulredenering noemt.Ik geloof overigens meteen dat het een ander verhaal wordt als een kind iets ouder is, in die zin vind ook ik een bijna-peuter een ander verhaal dan een net-dreumesje. Maar ik schaar me achter de mensen die menen dat een kind zelf mag bepalen wanneer het klaar is met de nachtvoedingen.
Ik heb eigenlijk niets meer toe te voegen wat nog niet gezegd is
Ik wil het hem graag zelf laten bepalen, in elk geval zolang hij nog niet duidelijk kan aangeven wat er aan de hand is. Bij mijn dochter heb ik dat anders gedaan, en achteraf gezien heb ik daar spijt van. Ook al deed ik dat omdat ik het zelf op dat moment niet trok, ze is nu 4 en nog steeds wordt ze meerdere keren per week wakker 's nachts. Ergens heb ik het idee dat ze niet zelf opnieuw kan inslapen, omdat we haar te snel uit onze kamer en 's nachts van de borst gehaald hebben.
Bovendien, net als LE vind ik het ook geen nare gewoonte. Al is hij dan bijna twee, in doen en laten is hij af en toe nog heel klein hoor. En om eerlijk te zijn, ik heb geen zin in 3 nachten drama, want dat betekent hier wel dat het hele huis wakker is.
Ik wil het hem graag zelf laten bepalen, in elk geval zolang hij nog niet duidelijk kan aangeven wat er aan de hand is. Bij mijn dochter heb ik dat anders gedaan, en achteraf gezien heb ik daar spijt van. Ook al deed ik dat omdat ik het zelf op dat moment niet trok, ze is nu 4 en nog steeds wordt ze meerdere keren per week wakker 's nachts. Ergens heb ik het idee dat ze niet zelf opnieuw kan inslapen, omdat we haar te snel uit onze kamer en 's nachts van de borst gehaald hebben.
Bovendien, net als LE vind ik het ook geen nare gewoonte. Al is hij dan bijna twee, in doen en laten is hij af en toe nog heel klein hoor. En om eerlijk te zijn, ik heb geen zin in 3 nachten drama, want dat betekent hier wel dat het hele huis wakker is.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Ik stel geen grenzen aan de bv.
Zoveel hij wil, zo vaak hij wil, zo lang hij wil.
De enige reden dat mijn lichaam überhaupt melk produceert, is om te voldoen aan de behoeften van mijn kind. Zo mooi en goed geregeld door de natuur, zo goed op elkaar afgestemd... Waarom daar een rem op zetten door kunstmatige ingrepen zoals de timer er op?
Okay, hij is inmiddels 26,5 maand oud. Hij eet volwaardig, krijgt ook tussendoortjes en drinkt water (met bubbels ), soms limonade, smoothies, bekertje koemelk op de opvang en bij oma.
Maar toch heeft hij het nog zo nodig om bij me te drinken
3 dagen in de week ben ik aan het werk en moet hij me missen (en ik hem). Het eerste dat hij doet na een lange werkdag is bovenop me duiken, me naar de bank dirigeren en drinken maar
Niet per se vanwege de dorst, maar het biedt zoveel meer dan dat!
Maar goed, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Zelf had ik voordat ik kinderen had ook nooit verwacht een langvoedster te worden. Die haar kind te pas en te onpas voedt, volledig op verzoek. Die elke nacht minstens 4x aan het voeden is met een klein frummeltje in bed....
Maar ik zou echt niet anders willen.
Deze (relatief superkorte) bv-periode is zo dierbaar
Zoveel hij wil, zo vaak hij wil, zo lang hij wil.
De enige reden dat mijn lichaam überhaupt melk produceert, is om te voldoen aan de behoeften van mijn kind. Zo mooi en goed geregeld door de natuur, zo goed op elkaar afgestemd... Waarom daar een rem op zetten door kunstmatige ingrepen zoals de timer er op?
Okay, hij is inmiddels 26,5 maand oud. Hij eet volwaardig, krijgt ook tussendoortjes en drinkt water (met bubbels
), soms limonade, smoothies, bekertje koemelk op de opvang en bij oma.Maar toch heeft hij het nog zo nodig om bij me te drinken
3 dagen in de week ben ik aan het werk en moet hij me missen (en ik hem). Het eerste dat hij doet na een lange werkdag is bovenop me duiken, me naar de bank dirigeren en drinken maar
Niet per se vanwege de dorst, maar het biedt zoveel meer dan dat!
Maar goed, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Zelf had ik voordat ik kinderen had ook nooit verwacht een langvoedster te worden. Die haar kind te pas en te onpas voedt, volledig op verzoek. Die elke nacht minstens 4x aan het voeden is met een klein frummeltje in bed....
Maar ik zou echt niet anders willen.
Deze (relatief superkorte) bv-periode is zo dierbaar
.... met gevoel voor drama....
Je zegt het wel mooi Kersjes!
Ik ben nu dus wel overdag grenzen gaan stellen. Van om de haverklap een slokje zijn we nu naar 3 momenten per dag gegaan (en natuurlijk wel uitzonderingen als het nodig is zoals bij vallen, erg moe of wat dan ook). Ik voelde me er zelf niet prettig meer bij. Ook omdat het dan altijd 2 tegelijk is en in het openbaar discreet voeden dan eigenlijk niet mogelijk is. En dat in combinatie met het drammerige. Dat hebben ze trouwens snel opgepakt. Maar s nachts vind ik het toch anders. Huilend wakker worden vind ik ook weer anders als overdag een slokje willen drinken (en daardoor ook ander drinken vertikken).
Ik ben nu dus wel overdag grenzen gaan stellen. Van om de haverklap een slokje zijn we nu naar 3 momenten per dag gegaan (en natuurlijk wel uitzonderingen als het nodig is zoals bij vallen, erg moe of wat dan ook). Ik voelde me er zelf niet prettig meer bij. Ook omdat het dan altijd 2 tegelijk is en in het openbaar discreet voeden dan eigenlijk niet mogelijk is. En dat in combinatie met het drammerige. Dat hebben ze trouwens snel opgepakt. Maar s nachts vind ik het toch anders. Huilend wakker worden vind ik ook weer anders als overdag een slokje willen drinken (en daardoor ook ander drinken vertikken).
Ik vind dat er mooie dingen gezegd zijn
Ik voed ook op verzoek. Het ligt in madame haar handen en dat houdt voor ons in dat er met 6,5 mnd nog zin 10 keer per 24 uur gevoed wordt. Voor veel mensen een afschuwelijke opgave, zo blijkt als ik dat vertel, maar voor mij niks geen moeite. Natuurlijk slaap ik ook liever de nachten door, maar als F. mij nodig heeft sta ik in een tel naast haar bed. Soms voldoet een aai, soms een speen en soms het kalmeren van fladderende armpjes, maar soms (1 a 2x per nacht) is ze echt wakker en op zoek naar de borst. Prima. Natuurlijk zucht ik ook weleens diep als ze voor de 10e keer ligt te mopperen (in haar slaap overigens, zelf wordt ze zelden wakker van dat gekakel), maar ik ben evengoed snachts haar mama en veilige haven.
En over grenzen verleggen: ik vond het echt een heel naar idee dat er iemand aan m'n shirt zou zitten hannesen op zoek naar -nu- een borst. Inmiddels betrap ik mezelf op een lach van oor tot oor als ze begint te giechelen bij het geluid van een losklikkende voedingsbeha of het blije snoetje als ze dat Zélf voor elkaar heeft weten te krijgen.. De wereld ziet er zo anders uit op het moment dat je het leeft, in het hier en nu. En weet je, het is mooier nog dan ik van te voren had bedacht. De interactie en het zien wat onze voedingsmomenten haar brengen (blijheid, voldoening, troost, rust etc) doen me misschien nog wel meer dan die onhandige verse baby die me na een voeding met vette kloven, bloedblaren en tranen in mijn ogen liet na'genieten' 
Ik voed ook op verzoek. Het ligt in madame haar handen en dat houdt voor ons in dat er met 6,5 mnd nog zin 10 keer per 24 uur gevoed wordt. Voor veel mensen een afschuwelijke opgave, zo blijkt als ik dat vertel, maar voor mij niks geen moeite. Natuurlijk slaap ik ook liever de nachten door, maar als F. mij nodig heeft sta ik in een tel naast haar bed. Soms voldoet een aai, soms een speen en soms het kalmeren van fladderende armpjes, maar soms (1 a 2x per nacht) is ze echt wakker en op zoek naar de borst. Prima. Natuurlijk zucht ik ook weleens diep als ze voor de 10e keer ligt te mopperen (in haar slaap overigens, zelf wordt ze zelden wakker van dat gekakel
), maar ik ben evengoed snachts haar mama en veilige haven.En over grenzen verleggen: ik vond het echt een heel naar idee dat er iemand aan m'n shirt zou zitten hannesen op zoek naar -nu- een borst. Inmiddels betrap ik mezelf op een lach van oor tot oor als ze begint te giechelen bij het geluid van een losklikkende voedingsbeha of het blije snoetje als ze dat Zélf voor elkaar heeft weten te krijgen.
. De wereld ziet er zo anders uit op het moment dat je het leeft, in het hier en nu. En weet je, het is mooier nog dan ik van te voren had bedacht. De interactie en het zien wat onze voedingsmomenten haar brengen (blijheid, voldoening, troost, rust etc) doen me misschien nog wel meer dan die onhandige verse baby die me na een voeding met vette kloven, bloedblaren en tranen in mijn ogen liet na'genieten'
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Geen idee, maar dat is wel de periode dat er hier het meest gedronken wordt dus mij lijkt het dat dat het meeste verschil zal maken qua cyclus weer op gang helpen, als het al helpt.quote:
Maar is het geven van nachtvoedingen dan echt zo gekoppeld aan het nog niet opgang zijn van de menstruatiecyclus? Ik geef dus al een tijd amper nachtvoedingen, maar een cyclus heb ik ook nog niet.
Overdag valt er ook nog wel wat te winnen qua drinkmomenten minderen hoor. Ik ben heel makkelijk met de borst aanbieden en J. heeft er in principe altijd wel zin in. Maar zonder veel drama zou ik het overdag wel kunnen beperken tot 2 drinkmomenten denk ik, bij het opstaan en 's avonds bij het inslapen.
Nouja, we moeten er nog maar eens goed over nadenken waar onze prioriteit nu ligt. Eigenlijk gaat dat hele afbouwen zo tegen mijn gevoel in
. Misschien dat we kinderwens maar gewoon even in de koelkast moeten zetten..
Mooie persoonlijke verhalen hier maar ik onderschrijf ook niet alles. Een kind die zich op je stort en je naar de bank dirigeert, dat vind ik voor mijzelf te ver gaan. Dat klinkt "dwingend" en niet als een manier waarop ik wil dat mijn kind omgaat met mij of mijn lichaam.
Maargoed, ik vind het ook al vervelend dat kuiken soms heel 'verlekkerd' naar mijn boezem kan kijken.
Een wie weet verandert mijn mening wel als mijn kuiken ouder is, maar vooralsnog heb ik daar wel moeite mee. Vooral omdat het mijn lichaam is, niet alleen een instrument in dienst van mijn baby.
(En ik kan bijvoorbeeld ook lastig relateren aan het wegcijferende karakter van 'als mijn kind het nodig heeft, moet het maar' houding. Voor kleine baby's overigens wel, maar ik ben meer dan mama en mijn lichaam is meer dan functioneel.)
maar ik onderschrijf ook niet alles. Een kind die zich op je stort en je naar de bank dirigeert, dat vind ik voor mijzelf te ver gaan. Dat klinkt "dwingend" en niet als een manier waarop ik wil dat mijn kind omgaat met mij of mijn lichaam. Maargoed, ik vind het ook al vervelend dat kuiken soms heel 'verlekkerd' naar mijn boezem kan kijken.
Een wie weet verandert mijn mening wel als mijn kuiken ouder is, maar vooralsnog heb ik daar wel moeite mee. Vooral omdat het mijn lichaam is, niet alleen een instrument in dienst van mijn baby.
(En ik kan bijvoorbeeld ook lastig relateren aan het wegcijferende karakter van 'als mijn kind het nodig heeft, moet het maar' houding. Voor kleine baby's overigens wel, maar ik ben meer dan mama en mijn lichaam is meer dan functioneel.)
Ik herken altijd veel in wat jij schrijft, Burdie. Ook in dit geval. Zeker wat je schrijft over de omgang met jouw lichaam. Ik denk dat ik veel waarde hecht aan autonomie, zowel voor mijzelf als voor mijn kind. De periode dat I echt alleen in slaap kon vallen aan de borst, vond ik daarom ook mentaal zwaar omdat het idee dat I echt mij daarvoor nodig heeft, me geen goed gevoel gaf. Ik vind het echt heel belangrijk dat ze ook zonder mij in slaap kan komen, als ze bij haar papa is, of als ik er even niet ben. Dat geeft ons allebei meer ruimte en kracht. En ook wel precies om wat Burdie schrijft: ik ben meer dan mama.
Het borstvoeding geven, vind ik heel mooi en bijzonder en dat mijn lichaam dit kan ook. Ik geniet er vaak van, maar er zijn ook veel momenten geweest dat ik dat 'in dienst zijn van' heel zwaar vond. Bovendien is het fysiek ook echt zwaar, want ik weeg op dit moment nog maar 50 kilo terwijl ik echt heel erg mijn best doe met eten. Maar het lijkt wel alsof er niet tegenop te eten valt. En ook daarin zie ik het als mijn taak om grenzen te bewaken, voor mijn eigen welzijn. Als ik onder de 50 kilo kom, moet ik gewoon stoppen of in ieder geval flink afbouwen. Het scheelt al dat we op de dagen dat I naar het kdv gaat de bv combineren met kv, zodat ik niet voortdurend hoef te kolven.
Het borstvoeding geven, vind ik heel mooi en bijzonder en dat mijn lichaam dit kan ook. Ik geniet er vaak van, maar er zijn ook veel momenten geweest dat ik dat 'in dienst zijn van' heel zwaar vond. Bovendien is het fysiek ook echt zwaar, want ik weeg op dit moment nog maar 50 kilo terwijl ik echt heel erg mijn best doe met eten. Maar het lijkt wel alsof er niet tegenop te eten valt. En ook daarin zie ik het als mijn taak om grenzen te bewaken, voor mijn eigen welzijn. Als ik onder de 50 kilo kom, moet ik gewoon stoppen of in ieder geval flink afbouwen. Het scheelt al dat we op de dagen dat I naar het kdv gaat de bv combineren met kv, zodat ik niet voortdurend hoef te kolven.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Gewoon uit interesse , vonden jullie de zwangerschap in zo verre ook zwaar? Ook dan staat je lichaam in dienst van. Ik heb helemaal geen moeite met constant voeden van J. We doen het hier net als bij KP. En herken jullie gevoel helemaal niet , het mama zijn is gewoon een heel groot deel van mijn leven en ik ben ook gewoon klaproos, en die momenten zijn er nog best veel voor een 'thuisblijfmoeder ' .
Vinden jullie het dan niet steeds vaker een opgave dan een ding wat je doet zonder na te denken of van geniet? Sorry voor al de vragen hoor ik wil herken het niet dus ben nieuwsgierig .
Wat betreft de toekomst, ik wil het jaar halen. 2 jaar zou ik heel mooi vinden maar ik merk dat ik dat nu nog spannend vind, hoe zou dat gaan en ik zou het persoonlijk niet prettig vinden om een dreumes/peuter te hebben die shirt's omhoog gaat trekken. Maar wie weet kijk ik er dan anders tegenaan. Tot nu toe geniet ik van de momenten dus stoppen is nog lang geen optie hier
, vonden jullie de zwangerschap in zo verre ook zwaar? Ook dan staat je lichaam in dienst van. Ik heb helemaal geen moeite met constant voeden van J. We doen het hier net als bij KP. En herken jullie gevoel helemaal niet , het mama zijn is gewoon een heel groot deel van mijn leven en ik ben ook gewoon klaproos, en die momenten zijn er nog best veel voor een 'thuisblijfmoeder ' .Vinden jullie het dan niet steeds vaker een opgave dan een ding wat je doet zonder na te denken of van geniet? Sorry voor al de vragen hoor
ik wil herken het niet dus ben nieuwsgierig .Wat betreft de toekomst, ik wil het jaar halen. 2 jaar zou ik heel mooi vinden maar ik merk dat ik dat nu nog spannend vind, hoe zou dat gaan en ik zou het persoonlijk niet prettig vinden om een dreumes/peuter te hebben die shirt's omhoog gaat trekken. Maar wie weet kijk ik er dan anders tegenaan. Tot nu toe geniet ik van de momenten dus stoppen is nog lang geen optie hier
♥ J & S
De zwangerschap vond ik op zich niet zwaar, klaprooss, want ik had een goede zwangerschap en ik bleef tot het laatst toe heel fit.
Ik heb een goede zwangerschap gehad, een goede bevalling, borstvoeding gaat ook goed. En toch, en ik begrijp dat niet iedereen dat snapt, zou ik dit afgelopen jaar niet graag overdoen. Het was een voor mij waarschijnlijk 'once-in-a-lifetime' ervaring, die ik geweldig en fantastisch vond. Maar ik vind ook dat het veel van een vrouw vraagt. Ook merk ik dat ik het met I, naarmate ze nu ouder wordt, steeds leuker ga vinden. De fase van het kwetsbare en afhankelijke baby-tje, hoe gelukkig ik ook toen met haar was, is denk ik niet de fase die het beste bij mij past.
Borstvoeding is 8 van de 10 keer geen opgave, maar die andere twee keer dus wel. Dan heb ik er eigenlijk even niet het geduld voor of de zin er in en dan zit ik de tijd echt een beetje uit.
Het heeft er bij mij vast ook mee te maken dat ik zo laat moeder ben geworden en ook heel lang geen kinderverlangen had. Ik heb altijd een heel vrij en heel autonoom leven geleid. Ook in mijn relaties. Dus ik ben echt gewend aan die autonomie en vrijheid en vind het moeilijk om concessies daarin te doen.
En als ik het zo opschrijf, ga ik mezelf bijna ontaard voelen, maar ik denk dat ik jullie echt niet hoef te vertellen hoe ongelooflijk veel ik van I houd en dat ik zielsgelukkig ben met haar en met het feit dat het moederschap mij toch 'gegeven' is.
Ik heb een goede zwangerschap gehad, een goede bevalling, borstvoeding gaat ook goed. En toch, en ik begrijp dat niet iedereen dat snapt, zou ik dit afgelopen jaar niet graag overdoen. Het was een voor mij waarschijnlijk 'once-in-a-lifetime' ervaring, die ik geweldig en fantastisch vond. Maar ik vind ook dat het veel van een vrouw vraagt. Ook merk ik dat ik het met I, naarmate ze nu ouder wordt, steeds leuker ga vinden. De fase van het kwetsbare en afhankelijke baby-tje, hoe gelukkig ik ook toen met haar was, is denk ik niet de fase die het beste bij mij past.
Borstvoeding is 8 van de 10 keer geen opgave, maar die andere twee keer dus wel. Dan heb ik er eigenlijk even niet het geduld voor of de zin er in en dan zit ik de tijd echt een beetje uit.
Het heeft er bij mij vast ook mee te maken dat ik zo laat moeder ben geworden en ook heel lang geen kinderverlangen had. Ik heb altijd een heel vrij en heel autonoom leven geleid. Ook in mijn relaties. Dus ik ben echt gewend aan die autonomie en vrijheid en vind het moeilijk om concessies daarin te doen.
En als ik het zo opschrijf, ga ik mezelf bijna ontaard voelen, maar ik denk dat ik jullie echt niet hoef te vertellen hoe ongelooflijk veel ik van I houd en dat ik zielsgelukkig ben met haar en met het feit dat het moederschap mij toch 'gegeven' is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Een zwangerschap vind ik anders. Daar is geen alternatief voor, en er zijn geen mensen die dat anders doen. Bovendien werd dat langzamerhand zwaarder, terwijl bv meteen vanaf de geboorte *patsboemnooitmeerpauze* is. En ja, ik was tijdens de zwangerschap ook niet de meest leuke versie van mezelf zegmaar.
Maar ik vind het allemaal heel dubbel hoor. Ik kan er echt heel erg van genieten en doe dat meestal ook wel. Maar soms vind ik het ook een benauwende valstrik zonder uitgang. (En dat botst regelmatig, inclusief huilbuien)
Maar ik vind het allemaal heel dubbel hoor. Ik kan er echt heel erg van genieten en doe dat meestal ook wel. Maar soms vind ik het ook een benauwende valstrik zonder uitgang. (En dat botst regelmatig, inclusief huilbuien)
Heel helder franny! Vervelend dat je die gevoelens hebt . Je niet ontaard noemen, borstvoeding geven of niet heeft niets met de liefde voor je kind te maken!
En straks eet ze alleen nog maar prakjes . Och en ze worden echt elke keer leuker hè!
. Je niet ontaard noemen, borstvoeding geven of niet heeft niets met de liefde voor je kind te maken! En straks eet ze alleen nog maar prakjes
. Och en ze worden echt elke keer leuker hè!
♥ J & S
Ik denk dat een beetje pech danwel geluk ook een aandeel heeft hierin? Want hier ook nog flinke nachtvoedingen, maar ook wel weer een redelijke cyclus.quote:
[..]
Geen idee, maar dat is wel de periode dat er hier het meest gedronken wordt dus mij lijkt het dat dat het meeste verschil zal maken qua cyclus weer op gang helpen, als het al helpt.
Overdag valt er ook nog wel wat te winnen qua drinkmomenten minderen hoor. Ik ben heel makkelijk met de borst aanbieden en J. heeft er in principe altijd wel zin in. Maar zonder veel drama zou ik het overdag wel kunnen beperken tot 2 drinkmomenten denk ik, bij het opstaan en 's avonds bij het inslapen.
Nouja, we moeten er nog maar eens goed over nadenken waar onze prioriteit nu ligt. Eigenlijk gaat dat hele afbouwen zo tegen mijn gevoel in
Ja, herkenbaar. Sinds ik het voeden overdag een halt heb toegeroepen (want ook ik vind dat dwingende niet prettig, het werd heel dwangmatig hier, dat ging voor mij een persoonlijke grens over) ben ik wel weer iets aangekomen. Nog niet helemaal op gewicht, maar het afvallen is gelukkig wel gestopt. Hopelijk vergaat het jou hetzelfde, wellicht ook als I wat meer bijvoeding en dus minder bv zal krijgen?quote:Op zaterdag 13 september 2014 10:34 schreef Franny_G het volgende:
Ik herken altijd veel in wat jij schrijft, Burdie. Ook in dit geval. Zeker wat je schrijft over de omgang met jouw lichaam. Ik denk dat ik veel waarde hecht aan autonomie, zowel voor mijzelf als voor mijn kind. De periode dat I echt alleen in slaap kon vallen aan de borst, vond ik daarom ook mentaal zwaar omdat het idee dat I echt mij daarvoor nodig heeft, me geen goed gevoel gaf. Ik vind het echt heel belangrijk dat ze ook zonder mij in slaap kan komen, als ze bij haar papa is, of als ik er even niet ben. Dat geeft ons allebei meer ruimte en kracht. En ook wel precies om wat Burdie schrijft: ik ben meer dan mama.
Het borstvoeding geven, vind ik heel mooi en bijzonder en dat mijn lichaam dit kan ook. Ik geniet er vaak van, maar er zijn ook veel momenten geweest dat ik dat 'in dienst zijn van' heel zwaar vond. Bovendien is het fysiek ook echt zwaar, want ik weeg op dit moment nog maar 50 kilo terwijl ik echt heel erg mijn best doe met eten. Maar het lijkt wel alsof er niet tegenop te eten valt. En ook daarin zie ik het als mijn taak om grenzen te bewaken, voor mijn eigen welzijn. Als ik onder de 50 kilo kom, moet ik gewoon stoppen of in ieder geval flink afbouwen. Het scheelt al dat we op de dagen dat I naar het kdv gaat de bv combineren met kv, zodat ik niet voortdurend hoef te kolven.
Dit is lastig idd... Ik had een ongemakkelijke zwangerschap waar ik nu nog niet van hersteld ben, een fijne bevalling maar wel een trauma, en een baby die 4 mnd heel veel gehuild heeft en nu nog 8-10 x per dag drinkt.
Toch heb ik geen moeite met dat afhankelijke. Soms wel, als ik zelf oververmoeid ben en overprikkelt, maar ik ben er, mijn lijf is er, om dit kind groot te brengen. En die gedachte gaat voor mij zo terug naar de basis van het moeder zijn dat de rest daardoor toch wat naar de achtergrond verdwijnt.
Tegelijkertijd ben ik nog steeds ook Cwen en doe ik nu ze ouder wordt en ik fitter, weer steeds neer voor mezelf. En ik vind dat dwingende niet erg - ze trekt soms aan m'n shirt, ja, maar hoe erg is dat nou? Het is ook wel een deze-tijds-ding, voor mijn gevoel. Allemaal ons eigen eiland - geeft niet, heb ik zelf ook echt nodig, maar Ellie mag er altijd bij, zeg maar.
Toch heb ik geen moeite met dat afhankelijke. Soms wel, als ik zelf oververmoeid ben en overprikkelt, maar ik ben er, mijn lijf is er, om dit kind groot te brengen. En die gedachte gaat voor mij zo terug naar de basis van het moeder zijn dat de rest daardoor toch wat naar de achtergrond verdwijnt.
Tegelijkertijd ben ik nog steeds ook Cwen en doe ik nu ze ouder wordt en ik fitter, weer steeds neer voor mezelf. En ik vind dat dwingende niet erg - ze trekt soms aan m'n shirt, ja, maar hoe erg is dat nou? Het is ook wel een deze-tijds-ding, voor mijn gevoel. Allemaal ons eigen eiland - geeft niet, heb ik zelf ook echt nodig, maar Ellie mag er altijd bij, zeg maar.
Home is where the O+ is...
Ben te moe om alles (kritisch) terug te lezen ivm lange autorit (net terug van vakantie).
Even ter aanvulling voor het geval anders gedacht wordt: ik heb hem dus niet 3 nachten in zijn eigen bed laten krijsen.
Ik heb hem bij mij gelegd, geaaid, gezongen, gepraat, gesust, gewiegd, samen met hem in slaap gevallen in mijn bed etc. Het enige wat ik hem onthouden heb, is die borst (althans dus voor de nacht).
En ik blijf het een cul-redenering vinden als je werkelijk denkt dat het alléén die borst is die troost biedt. Stel je raakt je borsten kwijt of moet acuut aan medicatie die niet kan met bv. Kun je dan opeens je kind niet meer troosten?
Maar goed, het ging mij er niet om om een discussie aan te wakkeren. Het was gewoon een opmerking naar aanleiding van iemand die zei af en toe gefrustreerd te raken van de nachtvoedingen.
Aangezien daarvoor gezegd werd dat alles soms zo zwart-wit werd gepresenteerd (fv-bv), dacht ik ik gooi hier ook een nuance erin. Je kunt best een gewoonte doorbreken als je het wil, maar je hoeft het niet van mij. Dat is ieder zijn eigen keuze.
Lactatiekundige zei ooit tegen mij: bv op verzoek is óók op verzoek van de moeder.
Even ter aanvulling voor het geval anders gedacht wordt: ik heb hem dus niet 3 nachten in zijn eigen bed laten krijsen.
Ik heb hem bij mij gelegd, geaaid, gezongen, gepraat, gesust, gewiegd, samen met hem in slaap gevallen in mijn bed etc. Het enige wat ik hem onthouden heb, is die borst (althans dus voor de nacht).
En ik blijf het een cul-redenering vinden als je werkelijk denkt dat het alléén die borst is die troost biedt. Stel je raakt je borsten kwijt of moet acuut aan medicatie die niet kan met bv. Kun je dan opeens je kind niet meer troosten?
Maar goed, het ging mij er niet om om een discussie aan te wakkeren. Het was gewoon een opmerking naar aanleiding van iemand die zei af en toe gefrustreerd te raken van de nachtvoedingen.
Aangezien daarvoor gezegd werd dat alles soms zo zwart-wit werd gepresenteerd (fv-bv), dacht ik ik gooi hier ook een nuance erin. Je kunt best een gewoonte doorbreken als je het wil, maar je hoeft het niet van mij. Dat is ieder zijn eigen keuze.
Lactatiekundige zei ooit tegen mij: bv op verzoek is óók op verzoek van de moeder.
Bram mag mijn shirt niet zomaar omlaag trekken. Hij komt altijd vragen of hij mag drinken. Maar datzelfde geldt voor als er iets op tafel staat, dat mag hij ook niet zomaar zonder vragen pakken. Het is gewoon een stukje opvoeding.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Volgens mij is er niemand die stelt dat alleen de borst troost biedt. Wel dat het troost biedt, wereld van verschil.
Wat betreft voeden op verzoek en toegeven als je kindje wil drinken, dat doe ik in 98% van alle gevallen. Er zijn enkele keren geweest, dat ik hem zeg, dat hij moet wachten, als het voor mijn gevoel niet fijn voelt bijv. In het openbaar waar ik me niet prettig voel om te voeden.
Ik snap goed dat het in Kyara's geval anders is. En in "zien drinken maakt zin om te drinken" geloof ik ook. Onlangs ergens geweest met 2 moeders met baby's van 3 en 9 maanden en zodra die bv kregen wilde hij ook.
Zwangerschap Nr. 1 was heel goed, zwangerschap nr. 2 was een stuk minder leuk en goed.
Ik snap goed dat het in Kyara's geval anders is. En in "zien drinken maakt zin om te drinken" geloof ik ook. Onlangs ergens geweest met 2 moeders met baby's van 3 en 9 maanden en zodra die bv kregen wilde hij ook.
Zwangerschap Nr. 1 was heel goed, zwangerschap nr. 2 was een stuk minder leuk en goed.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Ja absoluut hoor, ik heb gewoon pech dat mijn lichaam blijkbaar zo reageert op die hormonen.quote:
[..]
Ik denk dat een beetje pech danwel geluk ook een aandeel heeft hierin? Want hier ook nog flinke nachtvoedingen, maar ook wel weer een redelijke cyclus.
Hier is de regel altijd geweest:quote:
Bram mag mijn shirt niet zomaar omlaag trekken. Hij komt altijd vragen of hij mag drinken. Maar datzelfde geldt voor als er iets op tafel staat, dat mag hij ook niet zomaar zonder vragen pakken. Het is gewoon een stukje opvoeding.
Als het in kindvriendelijke "houders" gepresenteerd wordt op tafel (bijv. plastic schaaltjes, monkey platter ook altijd op kinderservies) dan staat het er voor hun, mogen de kinderen dat gewoon vrij pakken. Doe ik met verjaardegn en visite ook altijd en de kinderen weten dat inmiddels allemaal.
En de bv is natuurlijk zo kindvriendelijk verpakt als maar kan
Overigens is mijn peuter de enige die daarvan neemt hoor. De baby van vrienden hier 2 weken geleden was en dwars door mijn shirt probeerde aan te happen tel ik even niet mee
Iedereen heeft zijn eigen manier met omgaan met en het aanbieden van bv. Niets mis mee toch?
Zolang je kind EN jijzelf er vooral van genieten.
De zwangerschap van S. was echt de hel op aarde. Het enige dat me een beetje troost kon bieden was het veelvuldige (dag)dromen, het intense verlangen naar later: als mijn kleintje er eindelijk zou zijn en ik weer beter zou worden.
Mijn kind kunnen knuffelen, dragen, voeden... Dat verlangen was zo sterk! En afgezien van de (vele
) nachtvoedingen staat het me echt nooit tegen.Bij de middelste had ik op een geven moment wel dat ik opzag tegen het voeden. Ik was (pril) zwanger, dreigde uit de drogen en kon dat gehang en gefrunnik aan me heel slecht verdragen. Met pijn in m'n hart en tranen in de ogen wees ik hem steeds vaker af en binnen een paar dagen was het afgelopen. Ook omdat ik inmiddels uitgedroogd was opgenomen in het ziekenhuis. Middelste heeft dus het kortst bv gehad: 19 maanden.
.... met gevoel voor drama....
Ennn ik heb wéér een vraag...
Ons meisje is nu 5,5 week oud. Vanaf dag 3 heeft ze veel last van krampjes gehad. Dat is nu gelukkig wel wat minder, maar nog niet helemaal over. Ze is echter steeds minder gaan poepen en ik vraag me af of de pijn soms komt doordat het poepen niet lukt. Het is overigens wel telkens zachte typische bv-poep, dus volgens mij is er geen sprake van verstopping. Maar het is nu opeens al 48 uur geleden dat ze voor het laatst heeft gepoept. Moet ik me zorgen maken? Ik heb wel gelezen dat het ontlastingspatroon op een gegeven moment verandert en dat er bij bv-kindjes dan soms best een flinke tijd tussen kan zitten, maar is 5 weken daarvoor niet wat vroeg?
Mocht ze morgenochtend nog steeds niet gepoept hebben dan bel ik sowieso de huisarts even voor advies. Maar jullie hebben er in de tussentijd vast ook iets slims over te zeggen
Ons meisje is nu 5,5 week oud. Vanaf dag 3 heeft ze veel last van krampjes gehad. Dat is nu gelukkig wel wat minder, maar nog niet helemaal over. Ze is echter steeds minder gaan poepen en ik vraag me af of de pijn soms komt doordat het poepen niet lukt. Het is overigens wel telkens zachte typische bv-poep, dus volgens mij is er geen sprake van verstopping. Maar het is nu opeens al 48 uur geleden dat ze voor het laatst heeft gepoept. Moet ik me zorgen maken? Ik heb wel gelezen dat het ontlastingspatroon op een gegeven moment verandert en dat er bij bv-kindjes dan soms best een flinke tijd tussen kan zitten, maar is 5 weken daarvoor niet wat vroeg?
Mocht ze morgenochtend nog steeds niet gepoept hebben dan bel ik sowieso de huisarts even voor advies. Maar jullie hebben er in de tussentijd vast ook iets slims over te zeggen
Volgens mij veranderde bij ons het ontlastingspatroon rond de 6 weken. Van meerdere keren per dag naar 1x per 3/4 dagen. Hij had toen ook nog krampjes, maar ontlasting kwam er altijd zonder problemen uit.quote:
Ennn ik heb wéér een vraag...
Ons meisje is nu 5,5 week oud. Vanaf dag 3 heeft ze veel last van krampjes gehad. Dat is nu gelukkig wel wat minder, maar nog niet helemaal over. Ze is echter steeds minder gaan poepen en ik vraag me af of de pijn soms komt doordat het poepen niet lukt. Het is overigens wel telkens zachte typische bv-poep, dus volgens mij is er geen sprake van verstopping. Maar het is nu opeens al 48 uur geleden dat ze voor het laatst heeft gepoept. Moet ik me zorgen maken? Ik heb wel gelezen dat het ontlastingspatroon op een gegeven moment verandert en dat er bij bv-kindjes dan soms best een flinke tijd tussen kan zitten, maar is 5 weken daarvoor niet wat vroeg?
Mocht ze morgenochtend nog steeds niet gepoept hebben dan bel ik sowieso de huisarts even voor advies. Maar jullie hebben er in de tussentijd vast ook iets slims over te zeggen
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
