Vrij binnenkort (2070): de implosie van de wereld zoals we hem kennen

Australische onderzoekers tonen juistheid schrikbarende voorspellingen Club van Rome uit 1972 aan ... Aarde raakt uitgeput ... Wereldproductie stort in 2070 totaal in

De denktank Club van Rome die in 1972 het controversiële en onrustbarende rapport 'Einde aan de Groei' publiceerde, lijkt alsnog gelijk te gaan krijgen. De denktank voorspelde daarin het einde van de wereld zoals we die kennen. Later werd het rapport afgedaan als 'doemdenken' maar nu hebben Australische wetenschappers ontdekt dat de voorspellingen toch uit gaan komen.
Nadat het rapport van de Club van Rome verscheen werd de waarschuwing dat de planeet ten onder gaat aan overconsumptie weggehoond. In 2002 veroordeelde de omstreden 'sceptische' milieu-expert Bjorn Lomborg het boek zelfs nog tot de 'vuilbak van de geschiedenis'. Dat ging er bij tegenstanders van milieumaatregelen in als Gods woord in een ouderling. De opvatting dat de Club van Rome veel te pessimistisch was geweest vond niettemin breed gehoor. Nu ligt er een actueel onderzoek waarin alsnog grotendeels het gelijk van de Club van Rome wordt aangetoond.
Dr. Graham Turner van de universiteit van Melbourne vroeg data op bij de Verenigde Naties, maar ook bij de Amerikaanse organisatie die zich bezighoudt met oceanen en de atmosfeer. Deze data werden naast de voorspellingen uit het rapport 'Grenzen aan de Groei' gelegd. Een grote overeenkomst in de conclusies werd ontdekt. De onderzoekers houden een slag om de arm maar benadrukken wel dat er een flinke alarmbel af moet gaan.
"Het lijkt onwaarschijnlijk dat het streven naar aanhoudende groei kan blijven duren zonder ernstige, negatieve effecten te hebben, en die effecten kunnen sneller voelbaar zijn dan we denken."


In het rapport Grenzen aan de Groei werd aan de hand van onderzoek door het Massachusetts Institute of Technology (MIT) een ineenstorting van de wereldeconomie voorspeld tegen het jaar 2070. Die conclusie werd mede genaseerd op een computerprogramma waarmee de trends in de wereldeconomie, vervuiling, voedselvoorziening, bevolkingsgroei en grondstoffengebruik onderzocht werden. Op basis van daadwerkelijke gegevens tot 1970 maakten de onderzoekers projecties tot 2100. Deze projecties werden gekoppeld aan menselijke acties op het vlak van milieu- en grondstoffenbeheer. Conclusie: De productieve kracht van de Aarde is eindig en het streven naar ongelimiteerde groei op alle vlakken zou tot een totale crash leiden.

De Club van Rome legde in 1972 al uit dat de groeiende wereldbevolking en de vraag naar materiële welvaart leiden tot meer industriële productie en vervuiling. Hierdoor worden natuurlijke rijkdommen in rap tempo opgebruikt, neemt de vervuiling toe en de (voedsel-)productie per hoofd stijgt. Doordat er een schaarste optreedt, zal uiteindelijk de industriële productie inzakken. De Club van Rome voorspelde dat 2015 het jaar zou zijn waarin dat zou gebeuren.

Volgens het Historisch Nieuwsblad werd er in Nederland na het verschijnen van 'Grenzen aan de Groei' wisselend gereageerd op het boek. Velen waren het ermee eens dat de vervuiling en de snelle bevolkingsgroei in de Derde Wereld voor ernstige problemen zouden zorgen. Ook bedrijven als Shell, DSM, Philips Unilever, Hoogovens, banken en universiteiten droegen actief oplossingen aan voor die problemen in de brochure 'Wereld voor de Toekomst'. Saillaint detail is dat leden van de Club van Rome zelf ook niet geheel achter het onderzoek stonden. Zij konden zich niet vinden in de gebruikte computermodellen.
Ook Bram van der Lek van de Pacifistisch-Socialistische Partij (PSP, die later opging in GroenLinks) liet zich destijds matig kritisch uit: "Het MIT-rapport is onwaarschijnlijk, maar de boodschap is duidelijk."

Een gebeurtenis die de bevindingen van de denktank extra actueel maakte, was de oliecrisis in 1973. Door het plotselinge gebrek aan olie werden er autoloze zondagen ingevoerd. Alhoewel de aanleiding daartoe niet de uitputting van natuurlijke energiebronnen was maar een boze houding van OPEC-landen op de Nederlandse steun aan Israël maakte weinig uit. De oliecrisis toonde aan wat er in Nederland zou kunnen gebeuren als natuurlijke bronnen niet meer beschikbaar zouden zijn voor de burger. Toenmalig premier Den Uyl verklaarde: "Het wordt nooit meer zoals het geweest is."



Volgens de huidige groep onderzoekers is het misschien te laat om de politici en rijke elite ervan te overtuigen dat het roer drastisch omgegooid moet worden. "Dus het is aan ons om na te denken over hoe we onszelf kunnen beschermen tegen deze onzekere toekomst."

http://www.joop.nl/groen/(...)van_onze_beschaving/

uit the Guardian

The 1972 book Limits to Growth, which predicted our civilisation would probably collapse some time this century, has been criticised as doomsday fantasy since it was published. Back in 2002, self-styled environmental expert Bjorn Lomborg consigned it to the “dustbin of history”.

It doesn’t belong there. Research from the University of Melbourne has found the book’s forecasts are accurate, 40 years on. If we continue to track in line with the book’s scenario, expect the early stages of global collapse to start appearing soon.

Limits to Growth was commissioned by a think tank called the Club of Rome. Researchers working out of the Massachusetts Institute of Technology, including husband-and-wife team Donella and Dennis Meadows, built a computer model to track the world’s economy and environment. Called World3, this computer model was cutting edge.

The task was very ambitious. The team tracked industrialisation, population, food, use of resources, and pollution. They modelled data up to 1970, then developed a range of scenarios out to 2100, depending on whether humanity took serious action on environmental and resource issues. If that didn’t happen, the model predicted “overshoot and collapse” – in the economy, environment and population – before 2070. This was called the “business-as-usual” scenario.

The book’s central point, much criticised since, is that “the earth is finite” and the quest for unlimited growth in population, material goods etc would eventually lead to a crash.

So were they right? We decided to check in with those scenarios after 40 years. Dr Graham Turner gathered data from the UN (its department of economic and social affairs, Unesco, the food and agriculture organisation, and the UN statistics yearbook). He also checked in with the US national oceanic and atmospheric administration, the BP statistical review, and elsewhere. That data was plotted alongside the Limits to Growth scenarios.

The results show that the world is tracking pretty closely to the Limits to Growth “business-as-usual” scenario. The data doesn’t match up with other scenarios.

These graphs show real-world data (first from the MIT work, then from our research), plotted in a solid line. The dotted line shows the Limits to Growth “business-as-usual” scenario out to 2100. Up to 2010, the data is strikingly similar to the book’s forecasts.

limits to growth

Solid line: MIT, with new research in bold. Dotted line: Limits to Growth ‘business-as-usual’ scenario.
limits to growth

Solid line: MIT, with new research in bold. Dotted line: Limits to Growth ‘business-as-usual’ scenario. Photograph: Supplied
limits to growth

Solid line: MIT, and research in bold. Dotted line: Limits to Growth ‘business-as-usual’ scenario. Photograph: Supplied

As the MIT researchers explained in 1972, under the scenario, growing population and demands for material wealth would lead to more industrial output and pollution. The graphs show this is indeed happening. Resources are being used up at a rapid rate, pollution is rising, industrial output and food per capita is rising. The population is rising quickly.

So far, Limits to Growth checks out with reality. So what happens next?

According to the book, to feed the continued growth in industrial output there must be ever-increasing use of resources. But resources become more expensive to obtain as they are used up. As more and more capital goes towards resource extraction, industrial output per capita starts to fall – in the book, from about 2015.

As pollution mounts and industrial input into agriculture falls, food production per capita falls. Health and education services are cut back, and that combines to bring about a rise in the death rate from about 2020. Global population begins to fall from about 2030, by about half a billion people per decade. Living conditions fall to levels similar to the early 1900s.

It’s essentially resource constraints that bring about global collapse in the book. However, Limits to Growth does factor in the fallout from increasing pollution, including climate change. The book warned carbon dioxide emissions would have a “climatological effect” via “warming the atmosphere”.

As the graphs show, the University of Melbourne research has not found proof of collapse as of 2010 (although growth has already stalled in some areas). But in Limits to Growth those effects only start to bite around 2015-2030.

The first stages of decline may already have started. The Global Financial Crisis of 2007-08 and ongoing economic malaise may be a harbinger of the fallout from resource constraints. The pursuit of material wealth contributed to unsustainable levels of debt, with suddenly higher prices for food and oil contributing to defaults - and the GFC.

The issue of peak oil is critical. Many independent researchers conclude that “easy” conventional oil production has already peaked. Even the conservative International Energy Agency has warned about peak oil.

Peak oil could be the catalyst for global collapse. Some see new fossil fuel sources like shale oil, tar sands and coal seam gas as saviours, but the issue is how fast these resources can be extracted, for how long, and at what cost. If they soak up too much capital to extract the fallout would be widespread.

Our research does not indicate that collapse of the world economy, environment and population is a certainty. Nor do we claim the future will unfold exactly as the MIT researchers predicted back in 1972. Wars could break out; so could genuine global environmental leadership. Either could dramatically affect the trajectory.

But our findings should sound an alarm bell. It seems unlikely that the quest for ever-increasing growth can continue unchecked to 2100 without causing serious negative effects – and those effects might come sooner than we think.

It may be too late to convince the world’s politicians and wealthy elites to chart a different course. So to the rest of us, maybe it’s time to think about how we protect ourselves as we head into an uncertain future.

As Limits to Growth concluded in 1972:

If the present growth trends in world population, industrialisation, pollution, food production, and resource depletion continue unchanged, the limits to growth on this planet will be reached sometime within the next one hundred years. The most probable result will be a rather sudden and uncontrollable decline in both population and industrial capacity.

So far, there’s little to indicate they got that wrong.

http://www.theguardian.co(...)ere-nearing-collapse

Yep tl;dr
En natuurlijk verdient Al Gore aan zijn film

Maar alsnog zorgzame materie. Ik denk dat ze over een paar 100 jaar terugkijken naar deze tijd en boos zijn op deze generaties dat we de aarde zo verneukt hebben.

Gaat Nederland dit jaar wel groeien in productie? We mogen niet achterraken op onze buren qua groei. Alles moet zo efficiënt mogelijk gedelft en geproduceerd worden. Op een juiste manier afval verwerken en eventueel hergebruiken is alleen maar kostbaar en we hebben er toch niets aan.

Trouwens, wat maakt het uit als die vage diersoorten uitsterven, kan je ze eten? Kan je er koffie mee zetten? Nou dan, biodiversiteit mn reet.