) Maar toch, na het verlies van Lotje, de meest geweldige hond aller tijden is het na een week nog logisch zo'n emo-puinzooi als in: het zo intense verdriet, het schuldgevoel (wat nergens op slaat want hè, wij en ons Lotje), de leegte in huis, de onwerkelijk veel lieve reacties van iedereen (kaarten, bloemen, echt álles) .
Tja, en dan?
Er is geen manier, het gaat slijten op den duur maar daar man en ik geen "gevolg" hebben peinzen we niet eens over een andere hond en daar zijn we beiden het ook enorm over eens (nog afgezien van het feit dat Lot natuurlijk niet te overtreffen is
).Maar daar klunen we dan naar een voor altijd hondenloos leven met een leeg hart en een leeg huis.
We zijn niet reislustig of zo, we zijn doodsaai maar vast niet de enigen.
Daarom dus de (nogal open) vraag: hoe doe jij dat, hoe ga je er mee om als je 100% zeker weet geen hondje meer te willen en áls, heb je daar spijt van?
Sterkte in ieder geval!
Ik ben zelf blij nooit meer een hond te hebben gehad, krijg er een paar weken per jaar eentje te leen, in de vakantie, das al meer dan genoeg!
Hoe oud zijn jullie dan dat je nu geen hond meer neemt?
Het is natuurlijk wel iets dat je weet als je aan een huisdier begint he, dat je hem waarschijnlijk gaat overleven. Dat is voor mij op dit moment één van de redenen om er niet aan te beginnen. Ik ben dan ook stiekem een beetje een mietje.
Hoe ga je om met de bewuste keuze geen hond(je) meer te willen/kunnen nemen?
Leg dan nog eens verder uit waarom je dat niet kan/wil?quote:Op maandag 1 september 2014 14:36 schreef knoblaucha6 het volgende:
Eigenlijk is de TT hartstikke verkeerd, de vraag zou eerder moeten zijn:
Hoe ga je om met de bewuste keuze geen hond(je) meer te willen/kunnen nemen?
Als je die reden echt belangrijker vindt dan het hebben van een hond lijkt het mij niet al te moeilijk. Focus op die reden. Maar misschien sta je stiekem toch niet helemaal achter die keuze?
Ja, geen kinderen, broers/zussen, eigenlijk dus niks en niemendal en al peinzen wij niet meer over een andere hond na Lotje, het zou niet logisch zijn want niemand die paraat staat om voor de hond te zorgen áls.quote:
Met 'gevolg' doel je op kinderen?
Hoe oud zijn jullie dan dat je nu geen hond meer neemt?
Het is natuurlijk wel iets dat je weet als je aan een huisdier begint he, dat je hem waarschijnlijk gaat overleven. Dat is voor mij op dit moment één van de redenen om er niet aan te beginnen. Ik ben dan ook stiekem een beetje een mietje.
We liepen er met Lot ook al tegen aan, wie had voor haar gezorgd als ons iets overkomen was? Niemand! Mensen beloven veel maar als puntje bij paaltje komt is er niemand die dat doet.
Daarom dus onze zeer bewuste keus het niet te doen, nooit meer. Vanuit de zorg voor het hondje, niet vanuit onszelf
Serieus, de kamer staat volquote:Op maandag 1 september 2014 14:37 schreef HostiMeister het volgende:
Hebben jullie bloemen en kaartjes gekregen omdat jullie hond dood is gegaan?
Bijzonder. Altijd kut natuurlijk als je hond doodgaat, maarre... dit had ik nog nooit eerder gehoord.quote:
Hoe oud zijn jullie dan dat je de kans groot acht dat jullie alle 2 binnen 20 jaar overlijden? Ik vind het nogal overdreven.quote:
[..]
Ja, geen kinderen, broers/zussen, eigenlijk dus niks en niemendal en al peinzen wij niet meer over een andere hond na Lotje, het zou niet logisch zijn want niemand die paraat staat om voor de hond te zorgen áls.
We liepen er met Lot ook al tegen aan, wie had voor haar gezorgd als ons iets overkomen was? Niemand! Mensen beloven veel maar als puntje bij paaltje komt is er niemand die dat doet.
Daarom dus onze zeer bewuste keus het niet te doen, nooit meer. Vanuit de zorg voor het hondje, niet vanuit onszelf
Ga anders opzoek naar een stel die ook een hond heeft en maak daar een soort van deal mee. Jullie hebben duidelijk wel mensen die om jullie geven en ook om honden geven in jullie omgeving. Het zou namelijk nooit in mijn hoofd opkomen iemand een kaartje of bloemen te sturen als een hond is overleden. Lijkt mij typisch iets voor andere hondenbezitters.
Tsja.. na mij de zondvloed hoor.. ze zoeken het maar uit.. en beestjes blijven wel leven.. ook nadat jij dood bent..quote:
[..]
Ja, geen kinderen, broers/zussen, eigenlijk dus niks en niemendal en al peinzen wij niet meer over een andere hond na Lotje, het zou niet logisch zijn want niemand die paraat staat om voor de hond te zorgen áls.
We liepen er met Lot ook al tegen aan, wie had voor haar gezorgd als ons iets overkomen was? Niemand! Mensen beloven veel maar als puntje bij paaltje komt is er niemand die dat doet.
Daarom dus onze zeer bewuste keus het niet te doen, nooit meer. Vanuit de zorg voor het hondje, niet vanuit onszelf
Geef jezelf tijd om eraan te wennen dat je geen hond meer hebt. Die tijd heb je nodig. En misschien kom je uiteindelijk toch tot de conclusie dat jullie niet zonder hond kunnen, of je went eraan dat er ook leven is zonder zo'n beestje - en dat het misschien ook wel makkelijk is om de deur uit te kunnen zonder iets te hoeven regelen of rekening te houden met een hond.
Ik heb zelden zó achter die keuze gestaan. Lotje en ook ons vorig hondje zijn ons min of meer opgedrongen en we namen ze met meer dat liefde aan, hielden enorm tot ons bot van Pepper en Lotje en zorgden voor ze met alles wat in ons zat. Maar als je dat verliest en je bedenkt dat er kind nog kraai was om bijvoorbeeld voor Lot te hebben gezorgd áls ons iets overkomen was dan vraag je je toch af hoe dat dan gegaan was.quote:
[..]
Leg dan nog eens verder uit waarom je dat niet kan/wil?
Als je die reden echt belangrijker vindt dan het hebben van een hond lijkt het mij niet al te moeilijk. Focus op die reden. Maar misschien sta je stiekem toch niet helemaal achter die keuze?
Daarom de heel erg zo enorm bewuste keus geen hond meer te nemen.
quote:Op maandag 1 september 2014 14:44 schreef HostiMeister het volgende:
[..]
Bijzonder. Altijd kut natuurlijk als je hond doodgaat, maarre... dit had ik nog nooit eerder gehoord.
Mijnes van 16.5 is twee weken geleden gestorven en ik krijg nog steeds kaarten, zit denk ik over de 40 al of zo Anyway, hier komt er geen hond meer bij, en wij genieten gewoon.
Chico was oud en op, het einde zat er al zo lang aan te komen.
Ik mis hem, maar oh wat geniet ik van alle dingen die nu zonder nadenken weer kunnen zonder hem, en van het nieuwe tempo waarin ik leef, alles gaat weer op standje turbo ipv op standje hoogbejaard
Mijn hond is doodgegaan nadat ie 17 jaar mijn maatje was, dagje of wat flink beroerd van geweest. Maar dan houdt het ook op. Kaartjes krijgen omdat je huisdier dood is, nee dat gaat me echt een stap te ver. Kan er ook bijster weinig bij voorstellen.quote:
[..]
Anyway, hier komt er geen hond meer bij, en wij genieten gewoon.
Chico was oud en op, het einde zat er al zo lang aan te komen.
Ik mis hem, maar oh wat geniet ik van alle dingen die nu zonder nadenken weer kunnen zonder hem, en van het nieuwe tempo waarin ik leef, alles gaat weer op standje turbo ipv op standje hoogbejaard
De bloemist had het maar druk, de hele kamer staat echt bomvol bloemen, kaarten ook maar heel stuk minder dan 40
Maar de deurbel heeft het behoorlijk druk met buren, buurtgenoten met tranen, knuffels voor ons en die warme hand op je schouder. Ongelogen met tranen in de ogen, de meest gehoorde reactie is nog: och nee toch, niet jullie Lotje?(en hoe trots ben je dan
)En toch gebeurd dat, ik moest zelfs vazen lenen omdat ik tekort kwamquote:
[..]
Mijn hond is doodgegaan nadat ie 17 jaar mijn maatje was, dagje of wat flink beroerd van geweest. Maar dan houdt het ook op. Kaartjes krijgen omdat je huisdier dood is, nee dat gaat me echt een stap te ver. Kan er ook bijster weinig bij voorstellen.
Ik ben er dit keer ook maar 1 dag goed van slag van geweest. Ik had met alle liefde in mijn lijf hem nog vijf jaar meegedragen, op zijn tempo gelopen, altijd alert geweest etc. Maar nu mogen we ook wel weer eens volop genieten van een nieuw tempo, ik voel me er niet schuldig over of wat dan ook.quote:
[..]
Mijn hond is doodgegaan nadat ie 17 jaar mijn maatje was, dagje of wat flink beroerd van geweest. Maar dan houdt het ook op. Kaartjes krijgen omdat je huisdier dood is, nee dat gaat me echt een stap te ver. Kan er ook bijster weinig bij voorstellen.
En ik mis hem niet eens verschrikkelijk. Ik mis zijn liefdevolle blikken naar mij, zijn kale lijfje tegen me aan, maar alle zorgen mis ik niet.
Die kaartjes vind ik dan wel weer superlief, dat waardeer ik echt.
Ik heb ook veel kleine kadootjes gekregen, een bedeltje, steentjes met zijn naam erop, een speldje van een naakthond, kleine bandjes met zijn naam erop, dingen die ik aan zijn urn ga hangen en zo.
Maar iedereen kende hem, hij heeft veel nakomelingen en zo, het was best wel een legende die hond
Bloemen heb ik niet gekregen, iedereen weet dat ik echt een schurfthekel heb aan bloemen.
Toen mijn vorige hond dood ging kreeg ik zelfs van Fok! een supergrote doos met kaarten en kadootjes
Lot was hier ook zo bekend, dat haarballetje in haar tuin op haar joekel van een buitenkussen, even lekker dapper enorm blaten tegen alle hondjes die langs liepen om naar het bos te gaan en vervolgens stompzinnig tegen diezelfde honden te gaan staan kwispelen op de zelfde route maar dan omgekeerd, ons creatuur . Maar nu ze er niet meer is vind iedereen dat zo erg want iedereen weet hier dat Lot en wij één waren. Mijn meiske
(en gisteren trof ik haar vorige baasje, vertelde dat Lot was overleden en hij keek zo dom en zei: nou: gecondoleerd dan maar
Ze heeft daar gotperdomme 3 jaar gewoond nadat ze haar als pup gevonden hadden in de bosjes, maar ja, hij had toch al niks met haar die 3 jaar dat Lot zijn hondje was, ik kende hem en Lot toen al 
Hoe fijn voor Lotje dat ze die bijna 9 jaar hier het zo heerlijk heeft gehad
Kinderen...maar ze was zo erg verdrietig dus heb haar net een mooie foto van Lot gegeven met achterop een lief verhaaltje dat zij zo dol op Lot was en Lot haar zo heel erg lief vond en daar was ze zo blij mee al moest ze even huilen
Och, dan breek je toch een beetje, zo'n meisje wat van vakantie komt en meteen naar je hondje (hoi, hoe is het met mijn vriendinnetje Lotje?) komt vragen 
[ Bericht 4% gewijzigd door knoblaucha6 op 01-09-2014 15:54:42 ]
Nou, zo ongeveer Lot's vorig "baasjes", die boeide het allemaal niet, al had Lot daar nooit in een schuur gezeten maar het boeide ze gewoon niet zo hoe het met Lot ging. En ik kende Lot dus al, samen met toen mijn Pepper nog, die 2 waren vriendjes dus ging mijn hart al uit naar Lotje. Daarom is mijn liefje dan ook 9 jaar geleden, vlak na het overlijden van Peppertje naar ons mogen komen, en hoezee, ons boeide het wel. Van een zielig. angstig en totaal niet sociaal schlemielig hondje naar dat prachtige en zelfverzekerde o zo sociale heerlijke Lotje even laterquote:
Oh well, Chico zijn vorige bazin, waar ie 4 jaar lang in een fucking bench in een fucking schuur heeft gezeten, die schept overal op dat ie zo oud geworden is. Niet dankzij haar hoor
God wat missen we haar
En ja, meteen weer op zich best aardige kennissen die meteen ook zeiden: Zo rot voor jullie maar we kennen een hondje dat........(vul maar in..)
De tering groeten. punt 1 zitten we nog midden in het zo grote verdriet en punt 2: we-beginnen-er-niet-meer-aan.
Maar het schijnt moeilijk te zijn dat te snappen, zo onkies om meteen al aan de deur te staan met het aanbod van een zielig geval.
No way. Never en dat is gewoon definitief .
En dat nou precies waar het om gaat. Man en ik willen het niet meer.
[ Bericht 3% gewijzigd door knoblaucha6 op 01-09-2014 16:28:56 ]
Ik heb al van drie fokkers een showhond aangeboden gekregen, bij twee daarvan zelfs keuze uit het assortiment, maar ik wil er voorlopig echt niks bij. Ik beschouw het maar als een compliment maar Chico is nog geen twee weken dood, ik vind het wel nogal grof 
quote:
Dat dus. Kijk, ik vind het een groot en enorm compliment dat men ons beiden als dé ultieme baasjes ziet die van het tweede echt angstige ding het mooiste en zelfverzekerde kunnen maken, onze trots want zo is het ook, dat weten we . Maar als wij al zo duidelijk aangeven dit niet meer aan te kunnen of het gewoon niet meer te willen is het gewoon not done, zeker nu we nog zo vol in dat pure verdriet zitten.quote:
We-willen-en-kunnen-het-niet-meer.
Zeker niet na het allerallerstje, iets mooiers en lievers dan Lotje kan niet. Punt. Dus willen en kunnen we dat niet, klaar.
Ik heb er nog drie, de oudste is half zo oud als Chico was, ik heb mijn handen er vol zat aan
I know, respect voor jou maar nee, het gaat niet gebeuren. Na totaal 15 jaar 24/7 zorg voor ouders en ook voor ons liefke 24/7 houdt het een keer op, 15 jaar niet op vakantie gekund, nog geen dag vanwege mantelzorg en later Hare Harige Hoogheid bleven we dus thuis, HHH pruimde niks anders dan eindelijk haar eigen huisje en baasjes. Ik had mijn handen ook vol aan ons boterkoekje maar het was zo heerlijk dat keutelkind na een potje moeite een volwaardig, zelfverzekerd en ontzettend gelukkig hondje te zien worden .quote:
Nja, als ik jullie was nam ik wel gewoon weer een lekker wat ouder diertje hoor.
Ik heb er nog drie, de oudste is half zo oud als Chico was, ik heb mijn handen er vol zat aan
Ik had het niet anders willen doen, man ook niet. Ze was ons álles.
Maar niet nog een keer, het is klaar. Lotje was zo uniek, die is no way ever qua liefde van beide kanten niet te overtreffen, never. Dus het is klaar.
Saai en stil maar klaar, definitief. Zie OP.
Da's heel liefquote:
ThanksDe dag dat ik alleen al denk aan een kat wordt ik compleet en terstond gek verklaardquote:Op maandag 1 september 2014 18:25 schreef valentijn101 het volgende:
Al eens aan een (oudere) kat gedacht?
Ik háát katten dus die komen er hier ook niet in, Overigens heb ik ze al zat in mijn o zo perfect bijgehouden tuin ik moet die beesten niet 
Hij noch ik zullen een kat ooit wat aan doen, never nooit maar als ik ze in mijn tuin zie schijten krijg ik wel neigingen, en man ook om ze te pakken, in een bak te stoppen
en naar Friesland of zo te brengen 
[ Bericht 61% gewijzigd door knoblaucha6 op 01-09-2014 18:45:04 ]
Wat dacht je van konijnen?
Die zijn zo cute maar nee, geen enkel dier meerquote:
Oke. Geen kat dus.
Wat dacht je van konijnen?
Bij mij is het niet helemaal zoals bij jullie (er is bij mij nog nooit een hond overleden), maar ik heb ook een bewuste keuze gemaakt om geen hond te nemen.quote:
Eigenlijk is de TT hartstikke verkeerd, de vraag zou eerder moeten zijn:
Hoe ga je om met de bewuste keuze geen hond(je) meer te willen/kunnen nemen?
Zelf ben ik gek op honden, wij hebben toen ik nog thuis woonde ook een hond gehad, maar als alleenstaande die 10 uur per dag afwezig is voor het werk toon ik denk ik het beste dat ik een dierenvriend ben door een hond het niet aan te doen om zo lang alleen te moeten zitten.
Kortom, soms bied je een hond juist veel meer door nee te kunnen zeggen in plaats van voor je eigen gevoel te kiezen.
Spekkopers waren Lot en wij, onlosmakelijk één, samen na een hoop toestanden om haar uiteindelijk zo heel lekker dat heerlijke onwijs blije ei Lotje te kunnen laten zijn . Ik wil dat graag zo houden en ik kan dat echt niet nog eens. Lotje was uniek!
Als iemand hier haar ooit een uurtje had mogen meemaken (en yeee, die zijn er
) was er geen twijfel, ze was echt té cute en zo intens blij hier, malle meut met haar gerollebol, spelen, knuffelen, botten compleet doodvermoorden en zo, gek, vrolijk, gelukkig ei, blij ei [ Bericht 29% gewijzigd door knoblaucha6 op 01-09-2014 19:48:46 ]
Als ik je berichten lees heb ik het idee dat lotje meer als een hond voor jullie was. (En terecht) je hebt dus een gezinslid verloren en dat verwerk je niet zomaar. Misschien hebben jullie steun aan rouwverwerking?
Lotje was ons kind, serieus. Verder was ik al vrijwilliger in de tijd van de mantelzorg en ze bellen me regelmatig omdat ik zo goed met oudjes ben (wat ook serieus klopt, een regenbui en oudjes bij de Appie, ik hijs rollators en masse in de auto en breng ze veilig thuis, met soms de meest hilarische toestanden (een oudje naar het bejaardenhuis brengen terwijl hij nog zelfstandig woont en zo, echt weer iets voor mijquote:
Misschien helpt het als je wat afleiding zoekt. Een wandel-, fiets of sportclub. Yoga lessen. Stedentripje. Een avondje lekker met zijn 2 en er uit.
Als ik je berichten lees heb ik het idee dat lotje meer als een hond voor jullie was. (En terecht) je hebt dus een gezinslid verloren en dat verwerk je niet zomaar. Misschien hebben jullie steun aan rouwverwerking?
) dus ze willen me graag hebben.En ik ga waarschijnlijk weer in die modus maar dat op invalbasis, ik ga me niet vastpinnen op vaste uren, ik heb al vele, heel veel jaren voor mijn demente vader en mijn schoonouders gezorgd dus nee, me vastpinnen op oudjes zit er niet in. Ik kijk wél verder naar zorg voor jongere gehandicapten en zo. Ik heb nu tijd om dat weer te kunnen doen. Ik heb enkel even tijd nodig om weer in the flow te komen.
Normaliter hebben ze hier bij het verzorgingshuis in augustus/september een bazaar. Maar ze krijgen niet genoeg vrijwilligers om dat te regelen
Ik ben nu te laat maar volgend jaar ga ik heel die bazaar regelen, omdat het nu kan. Ik heb ze al gebeld en ze willen me graag om dat te regelen (ze hebben dan ook bepaald geen smaak )Verder ga ik me opgeven voor het telefoonrondje (even elke dag iemand bellen die alleen staat om te kijken of het goed gaat, in een kettingronde) en als dat goed gaat de echte telefoonronde met meer, soort buddie voor eenzame oudjes in het dorp en die af en toe op sleeptouw nemen wat ik vele jaren al gewend was. Dus ja, ik ga er weer vol in nadat de rust een beetje in mijn bol komt.
Zat te doen voor velen.
Maar eerst eens morgen naar de kapper wat al weken bitter nodig is, anders schrikken de oudjes of wie dan ook zich de &%% als ze mij in het vizier krijgen als ik ze dan zgn kom opvrolijken, dat kan nu ff niet
Afijn, eerst maar eens even een poosje tot rust komen en het verlies van Lotje verwerken want mijn smoel is nu bepaald niet echt heel erg ontspannen noch bepaald vrolijk (zeg maar berust: jankgezicht, en dat nog flink grondig
)Edit: Bovendien kom ik maanden slaap te kort (hondje niet lekker dus bij blijven en wakker blijven, al lang), ik slaap zo ongeveer waar ik loop inmiddels, ben echt kaputti, laatste half jaar een uur of 2 per nacht gehaald, al was er even niks, enorme tobber als ik ben
. Dus ik probeer eerst maar even de energie qua slaap weer ietwat fiks op te vijzelen, wat ng niet bijster lukt, ik slaap nog steeds amper dan wel niet .Kolere trouwens, wat een enorme mega ego-post
*verslikt zich zelf* 
[ Bericht 3% gewijzigd door knoblaucha6 op 01-09-2014 20:54:27 ]
Ben zelfs naar de kapper geweest wat bitter nodig was want er uit zien als een half versleten ouwe verwaarloosde jankdoos helpt ook niet echt
Het begin om de boel op de rails te krijgen in dat o zo lege en stille huis en o zo lege hart is er.
Het verdriet is er nog net zo keihard maar dat blijft toch, kan ik beter mijn tijd nuttig besteden.
En zo heel langzaam komen we er wel
Precies. Maar het thuiskomen telkens hè ... da's best fors zwaar **&%-quote:
Komt wel goed hoor. Je mag best even ondersteboven en de weg kwijt zijn na zo n verlies.
Focussen op het positieve maakt het verdriet dragelijker. Probeer bv elke dag 3 dingen op te schrijven waar je van genoten hebt. Dat kan iets heel kleins zijn. Een lief kaartje of berichtje, een vers kopje koffie, een glimlach op straat. Door het op te schrijven blijft dat positieve gevoel je beter bij.
, daarom ben ik dan ook nu als een razende in de tuin aan het beuken, dat maakt mijn hoofd altijd leeg, al mis ik dat genieten van haarbal als we samen in de tuin "bezig" waren, dat was altijd genieten, ze was zo heel erg goed in het vrouwtje helpen (lees, onwijs gezellig in de weg lopen en op haar kussen liggen genieten in de zon en af en toe me strak aankijken want dan moest ik gaan zitten en diende er geaaid te worden, bij voorkeur onder het genot van een heerlijk bot uiteraard ).
Gisteren kregen we de rekening van de kliniek waar ze opgenomen was, een vette a4 tjokvol, alles in detail gespecificeerd en dan heb je het toch potdommes zwaar als je zwart op wit ziet wat er allemaal met dat kleine ding gedaan is en wat ze allemaal aan medicatie heeft gehad die 1,5 dag
Wel is het zo dat áls je dat allemaal leest het echt des te duidelijker is dat de beslissing haar dat alles niet langer aan te doen de enige juiste beslissing was, zeker gezien de enorme hoeveelheden pijnstilling....
[ Bericht 2% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 12:09:12 ]
Op zich lief bedoeld van die FOK!kers.quote:
Ik beschouw het maar als een compliment maar Chico is nog geen twee weken dood, ik vind het wel nogal grof
Iedereen reageert anders bij het verlies van z'n maatje, persoonlijk moet ik ook er niet aan denken om gelijk maar 'n andere hond te nemen. Iemand anders heeft misschien hier wel meer baat bij om het verlies te verzachten, daar is ook niks mis mee. Het leven gaat gewoon door, heb zelf meegemaakt als dit gebeurde, en je de volgende dag gewoon je ding moet doen, je natuurlijk 'n erg rot gevoel hebt, logisch. Er zijn mensen waar je dan bv mee moet werken, en als het ter sprake komt, kan je er haast niet over praten, sommige mensen moeten daarmee lachen en/of begrijpen dit niet, zegt meer over hun als je het mij vraagt. Het liefst zou je ze wat maar hey...moeder zei altijd..vechten kip, je schiet er niks mee op. Gewoon doorgaan, en het slijt al blijf je er altijd aan denken dat is vrij normaal en gezond als je het mij vraagt
Sterkte met het verlies!
Daarom was ik blij met dat slechte weer vorige week, dat scheelde en de tam-tam op zo'n dorp deed inmiddels de rest.
Ik begrijp je beslissing wel Knof, hoewel ik zelf nog niet moet denken aan een huis zonder dieren.
Het is toch wel erg leeg. Maar, nu moet ik er wel bij zeggen dat hier wel een vangnet is mocht er echt iets gebeuren. Cas kan sowieso terug naar de opvang als het moet, maar ik zie mijn (schoon)ouders of schoonzusje er ook nog wel voor aan dat ze hem een hokje en rennetje in de tuin geven. En mijn ouders zijn dol op katten, mocht ik die ooit in huis halen. Een hond is natuurlijk wel een iets ander verhaal, die vraagt toch vaak een wat intensievere verzorging (uitlaten, vakanties, dagjes weg, etc. )
En ik snap je ook heel goed wat het 'een nieuwe hond zal nooit zo leuk zijn als Lotje' - gevoel inhoudt. Het kost tijd en energie om een band op te bouwen, en met dat versie verdriet en al die mooi herinneringen ga je toch vergelijken.
Ik heb er nu ook last van; we hebben een nieuw vriendinnetje voor Cas gehaald bij de opvang, want hij was toch wat eenzaam en hij is niet zo mensgericht. Dus ik kon hem ook niet echt goed troost bieden. Inmiddels begint het wel een beetje te wennen, een andere dame in huis, maar ik heb me de eerste dag(en) zo schuldig gevoeld. Schuldig tegenover Diva (ze is net een weekje dood...), maar ook tegenover het nieuwe konijntje. Want zij verdient ook heus wel een mooi thuis, en het is echt een lieve schat; ik wilde niet dat ze zich ongewenst voelde. Maar dit was gewoon absoluut nog niet de 'planning'; ik had met liefde de hele opvang leeggehaald, maar niet 'in plaats van' Diva.
Nog steeds voelt het wel wat dubbel hoor, maar ik moest gisteren toch even een traantje wegpinken toen ik Mara (het nieuwe konijn) volledig uitgestrekt op haar zij zag liggen naast Cas. Ze voelt zich hier op gemak, en dat is zo fijn! Ik mis er Diva niet minder om, want Diva was Diva, maar het voelt goed om weer iets te kunnen betekenen.
Punt is dat wij niet voor Pepper gekozen hadden, dumpertje wat mijn ouders in huis haalden terwijl ze amper naar haar omkeken en na overlijden van mijn moeder kon pap er niet voor zorgen dus uiteraard bij ons en ook zij werd van een angstig hondje een heuse heerlijke prachtmeid, allesje nummer 1, we waren dol op elkaar
6 weken na haar dood werd Lotje ons min of meer opgedrongen of liever: in de strot geramd, eigenlijk soortgelijk verhaal en de rest van al die diepe intense en pure liefde hoef ik niet nog een keer te vertellen, dat moge duidelijk zijn want ook zij werd van een mager angsthondje die prachtige blije Lot.
Maar zowel Pepper als Lotje kenden wij dus al, no way dat ik die twee niet met liefde had aangenomen.
Dat maakt wel verschil, een hondje wat je al kent, waarvan je weet dat die bepaald niet gelukkig is en die dan bij jou mag komen wonen. Kort gezegd, we hebben voor onze beide liefjes nooit gekozen, ze kwamen en ze bleven.
Daarom ook, ik ga niet op zoek naar een hondje wat bij ons past, beiden pasten al bij ons nog voor ze hier kwamen immers kenden we ze al.
Man is ook zo'n schat, die kijkt naar zo'n voddenbaal en zei ineens vanuit het blote niks: "Hoe kun je van zo iets kleins zo onwijs veel houden......"
Hij was ook altijd zo onwijs trots op beide wandelende haarwolkjes. Heerlijke man is het 
En ik blijf erbij, dit was het qua hondjes. Ik ben ook zo ontzettend slecht in het verdriet als ze iets mankeren, ik cijfer alles en iedereen en zeker mezelf meteen 100% weg, zonder uitzondering.
Daar ik al zo ongeveer vanaf mijn 12de (hééééél lang en naar verhaal, niks voor hier) al met tussenpozen in de zelden aflatende zorgshit voor anderen heb gezeten vinden man en ik dat het nu wel even tijd is gewoon eens enkel de zorg voor onszelf en zeker voor mijzelf te mogen hebben, zonder zorgen voor zelfs een beestje, ik ben zo slecht in zulks omdat ik veel te week ben
.En Lotje, die is niet te overtreffen, echtelehartstikkenowaynever niet
Ik weet heus wel dat Lotje die 9 jaar van haar 12-jarige leventje hier het paradijs op aarde had, ze transformeerde ook zo snel van zielig verschopt minnelingetje naar heerlijke HHH bij ons. Maar het is nu eenmaal onze keuze dat niet meer te kunnen, willen, hoe je het ook noemt.
Ik ben liever vanaf nu hondenloos in de wetenschap dat ik Pepper en Lotje na een mega slechte start zo'n fantastisch leven heb mogen en kunnen geven dan dat het straks meteen al fout gaat met een hondje wat wel zielig is maar wat ik eigenlijk net wil. Dat kan niet.
Man en ik moeten nu ook eens een keer puur aan onszelf mogen denken, zonder zorgen voor een ander. Dat hebben we na heel veel shit met ouders na een jaartje of heleboel erg veel en zo wel verdiend.
Da kan ick al wand ik bent naar sgool geweesd. ooid eenz in de generaardzie aab nood miez en zoquote:
Dat wil je dan toch echt enkel voor jezelf, voor een ander hoef je dat toch niet te doen?
Ik en een kat Maar hij/zij is wel lief dat wil zeggen totdat hij/zij iets in mijn net met hart en ziel perfect net gekrabte tuin ging zitten schijten, toen vond ik het niet meer lollig. Dat wordt niks
Dat is het nou precies, je zegt het exact zoals het is, het is net of ik me moet verdedigen want iedereen zegt al meteen dat ik vast wel weer een dumpertje zal nemen, alsof zij dat uitmaken.quote:
Het lijkt wel alsof je denkt dat je goed moet praten waarom je geen hond meer wil.
Dat wil je dan toch echt enkel voor jezelf, voor een ander hoef je dat toch niet te doen?
Vorige week donderdag notabene al iemand aan mijn deur want haar tante van 80 heeft een klein hondje maar kan er niet meer voor zorgen en ze had gehoord dat en of ik dan.....ik heb nog nooit zo bot een deur zo keihard dicht gesmeten, man, ik was me toch pissed, kende heel dat mens niet eens. (die tam-tam blijkbaar)
Zo werkt dat dus niet.
Hey stinkknol! ick doelden nied ob jau!quote:
[..]
Da kan ick al wand ik bent naar sgool geweesd. ooid eenz in de generaardzie aab nood miez en zo
Waarom trek je je een fuck aan van wat mensen vinden of denken eigenlijk?quote:
[..]
Dat is het nou precies, je zegt het exact zoals het is, het is net of ik me moet verdedigen want iedereen zegt al meteen dat ik vast wel weer een dumpertje zal nemen, alsof zij dat uitmaken.
Vorige week donderdag notabene al iemand aan mijn deur want haar tante van 80 heeft een klein hondje maar kan er niet meer voor zorgen en ze had gehoord dat en of ik dan.....ik heb nog nooit zo bot een deur zo keihard dicht gesmeten, man, ik was me toch pissed, kende heel dat mens niet eens. (die tam-tam blijkbaar)
Zo werkt dat dus niet.
Ik zeg gewoon nee die hoef ik niet en dikke doei hoor
Nau, ik bleiquote:
[..]
Hey stinkknol! ick doelden nied ob jau!
Ik denk dat mijn nog zo erg aanwezige janksmoel, een nogal harde NEE, hoe durf je NU! en een knoerhard ietwat woedend dichtgestampte deur wel genoeg en vooral duidelijke informatie wasquote:
[..]
Waarom trek je je een fuck aan van wat mensen vinden of denken eigenlijk?
Ik zeg gewoon nee die hoef ik niet en dikke doei hoor
Denk ik zomaar hoor
Maar prima toch? Ik kan me je reactie wel voorstellen hoor, je hebt net afscheid van Lotje moeten nemen.
En verder: gewoon doen waar jij/jullie je prettig bij voelt/voelen. Je hebt twee hondjes al een prachtleven gegeven, met de beste zorg en liefde. Als het nu niet meer goed voelt om weer een hondje op te nemen, dan is dat toch je goed recht? Ik snap wel dat mensen bij je aankloppen (want kennelijk had je een goede naam wat dierenliefde betreft
) maar daarom hoef je je nog niet schuldig te voelen! (En die kat! Haha!
) Overigens hoorde ik deze zomer pas dat het voormalige "vrouwtje" van Lot voor ze in november 2005 aan mijn deur kwam met dat schaapje langs alle deuren op de dijk hier achter heeft lopen leuren, letterlijk lopen leuren dus, Lot in de armen en maar bedelen voor een thuis. En dat zelfde wijf maar tegen ons toen doen of ze per sé Lot bij ons wilde hebben en nergens anders &&@%^%&wijf dus.
Hoe fijn voor Lotje en voor ons dat niemand anders haar kon of wilde hebben, we zijn er alledrie mega gelukkig van geworden, Lot, man en ik samen, "de ultieme drie-eenheid" zoals een buurman het vanmiddag tegen me zei , het moest blijkbaar gewoon zo zijn
[ Bericht 25% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 17:26:12 ]
Nou ja, voor dat even was het wel lekker, dat geknuffel maar ik vrees dat die relatie bijster kortstondig was, van beide kanten
Tegen even later de beroemde beeldschone Hare Harige Hoogheid in haar volle gelukkige glorie
Die laatste is trouwens de laatste foto die we van haar hebben (bij leven dan), ze was net gewassen en daarom keek ze zo boos, foto is van 27 juli, hoe konden we het toen weten...... maar die blik, ze was echt pissed off want we hadden haar gewassen en dat was een reden om ons heel even heel erg te haten, daarom keek ze ook zo lelijk, ze wilde robbedobbelen om haar eigen geur weer aan te nemen, want shampoo is zwaar kut, toch?
Maar ze moest heel even dan want een minuut na die foto mocht ze haar goddelijke gang weer gaan, Trutje
[ Bericht 16% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 19:21:24 ]
Ik krijg net de rekening van de da, twee weken en een dag na dato.Verkeerde datum erop, en ze vraagt het dubbele van euthanasie op de praktijk voor thuis, terwijl ik haar praktijk kan zien vanaf mijn balkon. Ze heeft ons toen een uur langer laten wachten zonder iets te laten horen, langste uur van mijn leven. Geen kaartje of niks ook erna he. Laatste keer dat ze me gezien heeft.quote:
Het infuusnaaldje zat er nog dus hij hoefde niet veel te doen. Ik zou het gruwelijk vinden als hij een rekening zou sturen voor die 2 seconden werk en zijn eigen ongeloof en duidelijk verdriet zelfs hoe het was met Lotje amper een week nadat hij haar nog compleet kicking in de praktijk heeft gezien. Serieus, als ik een rekening krijg betaal ik die niet. Hij wilde het zelf doen.
Ik zou het kut vinden als hij daar een rekening voor stuurt temeer daar ik 2 peperdure leren manden naar zijn praktijk heb gebracht voor de opnamehondjes.
Heb ook geen kaart van Lotjes' grote dierendoktervriend gehad..
Van het crematorium wel, standaard natuurlijk maar toch, een zo lieve brief in mooie letters met tijdstip van cremeren en telkens de naam Lotje daar waar het hoort. Hoewel ze dat altijd zo doen was het wel zo lief
[ Bericht 28% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 19:08:30 ]
En dan zeg jij het nog heel erg netjesquote:
Met een deel van de kaarten die ik kreeg ervoor, en aan het flesje hangen zijn zomerhalsband, zijn tags, wat dingen die mensen me stuurden( twee hartjes armbandjes, handgeknoopt, in min favo Chico kleuren een hangertje, een hart met zijn naam erop, handgemaakt door een vriendin, een armbandje met zijn naam er op etc ), en er hangt ook nog een plukje haar in.
[ Bericht 4% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 20:48:03 ]
[ Bericht 16% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 20:50:23 ]
. Die gaan we groot laten afdrukken want als er één foto is die haar laat zien zoals ze hier was is het deze wel . Lekker in haar vel (of liever: vacht), die handjes zo over elkaar....... Man en ik zijn zo enorm dol op deze foto, kijk nou toch eens wat een prachtig plaatje:
[ Bericht 7% gewijzigd door knoblaucha6 op 03-09-2014 21:46:10 ]
Gister was het drie jaar geleden dat we Elco hebben laten inslapen en ik heb nog steeds niet dat ik er aan denk om weer een hondje te nemen
, misschien komt het gewoon wel weer op mijn pad als het zo moet zijn. Het klinkt misschien ook heel erg gek maar ik heb altijd het gevoel gehad dat hij er ook gewoon nog heel erg is, zelfs nu nog
En ja, zweverig en zo bla bla Ik heb hier ook nog haartjes van hem liggen, ik wil er nog steeds graag een kraal/hanger van laten maken. Vooral Samara wil ook nog erg graag zoiets, die mist hem nog steeds heel erg en is ook lang boos op mij geweest omdat we hem in hebben laten slapen.
Ik heb van Oscar zijn veren destijds zo een kraal laten maken door een vriendin van me, heel mooi is die geworden en het was niet eens erg duur vond ik!quote:
Mooie foto zeg!
Gister was het drie jaar geleden dat we Elco hebben laten inslapen en ik heb nog steeds niet dat ik er aan denk om weer een hondje te nemen
Het klinkt misschien ook heel erg gek maar ik heb altijd het gevoel gehad dat hij er ook gewoon nog heel erg is, zelfs nu nog
Ik heb hier ook nog haartjes van hem liggen, ik wil er nog steeds graag een kraal/hanger van laten maken. Vooral Samara wil ook nog erg graag zoiets, die mist hem nog steeds heel erg en is ook lang boos op mij geweest omdat we hem in hebben laten slapen.
Ik heb destijds iemand benaderd die dat ook deed inderdaad maar die was even gestopt omdat haar eigen hond net in was geslapen en ze trok dat even niet zei ze. Maar volgens mij heeft ze dat ook nooit meer opgepakt daarna.quote:
[..]
Ik heb van Oscar zijn veren destijds zo een kraal laten maken door een vriendin van me, heel mooi is die geworden en het was niet eens erg duur vond ik!
Heb je een foto van de kraal?
Met veertjes is ook mooi inderdaad 
Damn...een uur zonder even te bellen? Dat is wel naar zeg! Er kan altijd een spoed tussenkomen, maar dan bel je natuurlijk wel even of laat je een assistente bellen.quote:
Kaartjes wisselt een beetje per praktijk. Mijn eigen praktijk heeft me wel een kaartje gestuurd, maar de arts die dienst had 's nachts (ze delen spoeddiensten) weer niet. Anderzijds; ik heb gisteren nog even een doosje Merci gebracht naar die spoedarts en daar leek de assistente oprecht wat verbaasd over. Het zal vast vaker gedaan worden door klanten, maar in die praktijk misschien wat minder.
(Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het hiervoor ook nooit gedaan heb, maar ik heb op stage gemerkt hoe erg het gewaardeerd wordt dus sindsdien doe ik het wel. Maar alleen na goede service natuurlijk. Oh, en alleen na overlijden, bedenk ik me nu net. Maar ja, anders blijf ik bezig
)quote:
Ik kreeg gisteren van een vriendin het flesje, ik kocht die flesjes voor Frits en Karel 3 jaar geleden in november bij de Xenos en ik zei toen al dat ik er eigenlijk alvast 1 voor Chico moest kopen maar dat vond ik toch wat luguber. Zij kocht er dus meteen stiekem nog 4 voor de andere hondjes. Toen Chico dood ging zei ze meteen dat ze die dingen had, erg blij mee.
[ afbeelding ]
Met een deel van de kaarten die ik kreeg ervoor, en aan het flesje hangen zijn zomerhalsband, zijn tags, wat dingen die mensen me stuurden( twee hartjes armbandjes, handgeknoopt, in min favo Chico kleuren een hangertje, een hart met zijn naam erop, handgemaakt door een vriendin, een armbandje met zijn naam er op etc ), en er hangt ook nog een plukje haar in.
Mooi plekje, vol herinneringen! quote:
Lief!Vriendin van me had laatst op FB de vraag gesteld wie er kaartjes kreeg van de da na het overlijden van hun huisdier, er waren echt superveel reacties en er was maar 1 iemand die niks kreeg. En ik. Bij Frits en Karel ook niet gehad van dr. Ze kreeg wel elk jaar een kerstkaart van me, die hingen dat zowat het hele jaar te prijken op het prikbord, voortaan ga ik wel poep door de bus douwen of zoquote:
[..]
Damn...een uur zonder even te bellen? Dat is wel naar zeg! Er kan altijd een spoed tussenkomen, maar dan bel je natuurlijk wel even of laat je een assistente bellen.
Kaartjes wisselt een beetje per praktijk. Mijn eigen praktijk heeft me wel een kaartje gestuurd, maar de arts die dienst had 's nachts (ze delen spoeddiensten) weer niet. Anderzijds; ik heb gisteren nog even een doosje Merci gebracht naar die spoedarts en daar leek de assistente oprecht wat verbaasd over. Het zal vast vaker gedaan worden door klanten, maar in die praktijk misschien wat minder.
(Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het hiervoor ook nooit gedaan heb, maar ik heb op stage gemerkt hoe erg het gewaardeerd wordt dus sindsdien doe ik het wel. Maar alleen na goede service natuurlijk. Oh, en alleen na overlijden, bedenk ik me nu net. Maar ja, anders blijf ik bezig
Senesta, ik ga zo ff voor je op zoek naar een foto. Mag ik ook de link naar haar site posten?
) ben is een hangertje dus niet logisch. Ik heb ook helemaal niks met prullariazooi in huis dus die plukjes liggen in een lade waar beider bewaarde spulletjes in staan. Och, dat is ook prima (ik heb ook een prachtige lok haar van mijn broer en die lok zit in een zakje in een fotoalbum, wat moet je er mee )Afijn, Lot blijft bij ons, straks in haar mooie hart waarvan ik hoop dat dat volgende week komt en dan ben ik pas echt gerust, als zij maar op haar plekje is is het tof.
Ja hoorquote:
[..]
Vriendin van me had laatst op FB de vraag gesteld wie er kaartjes kreeg van de da na het overlijden van hun huisdier, er waren echt superveel reacties en er was maar 1 iemand die niks kreeg. En ik. Bij Frits en Karel ook niet gehad van dr. Ze kreeg wel elk jaar een kerstkaart van me, die hingen dat zowat het hele jaar te prijken op het prikbord, voortaan ga ik wel poep door de bus douwen of zo
Senesta, ik ga zo ff voor je op zoek naar een foto. Mag ik ook de link naar haar site posten?
Dit is de link naar die kralen: http://gloaglass.nl/kraal-met-een-verhaal/
Ik wist dat die foto er was, hij stond in het In Memoriam topic!
Jiro (kat, 1 jaar oud geworden, aangereden) was echt m'n maatje, z'n naam betekent in het Japans ook tweede zoon (hij was m'n 2e kat, Morgan was m'n eerste, anderhalf jaar geworden, lekkende hartklep en in laten slapen)
Morgan was ook superlief en die mis ik ook nog wel maar zijn dood lag aan medische klachten, 't was beter voor 'm.. geen pijn en lijden meer voor 'm...
Maar met Jiro...die werd in de top van z'n leven eruit gehaald, uurtje ervoor kwam ie nog thuis om wat te eten, 't was goed weer dus ging ie weer naar buiten ipv dat ie op m'n gezicht kwam slapen (lastig maar niet irritant!).
Ik heb nu alweer een tijdje een nieuwe kater, Karel, 4 jaar oud en ex-zwerver/boerderijkat.
Ook lief maar daar heb ik lang niet zo'n band mee als met Jiro (en Morgan ook).
Karel is meer op zichzelf, vind een aai fijn maar komt niet naast je liggen... baal er ergens nog steeds van dat Jiro er niet meer is, ik mis die band die we hadden...
Ik wist vanmorgen ineens wat ik met Lotje's haarplukje ga doen, als haar hartje komt en ik haar as daarin gestrooid heb leg ik haar plukje haar op haar as voor ik het hartje sluit
.En echt hè, het ging eventjes best goed met me, tot ik op het onzalige idee kwam even naar Intratuin te gaan en op de parkeerplaats een grote York zag lopen, hoewel een kortgeschoren geval en geen mooie volharige mooie Lot toch een grote York. Ik heb meteen rechtsomkeer gemaakt, ik kon het serieus even niet aan. Ik woon gelukkig vlak bij die Intratuin want ik zag niet echt veel op weg naar huis, ik zat weer ineens zo stuk. Maar ja, dan kom je weer thuis (nou ja, "thuis" is nu ook even weer zoiets.........
Do not need to say more, denk ik.
Ik blijf het zo ontzettend verdomd lastig vinden haar niet meer bij ons te mogen hebben.
Heel af en toe heb ik nog een dag dat ik erg verdrietig ben en veel aan haar denk, maar meeste dagen gaat het wel. Missen zal ik haar altijd doen. het was mijn meisje <3 maar ik heb haar zusje nog gelukkig en die vraagt veel aandacht. Dat heeft me er wel vooral in het begin er door heen getrokken. Dorp dus zij kende Lotje ook en weet wat dat met me doet
Zo fijn want ik zit zo muurvast want kan geen rust vinden en dus knoerharde opgefokte spieren dus oom heftige hoofdpijn en alles. Misschien kan ik na morgen en de behandeling eens een beetje gaan ontspannen (soort van dan)
Kortom: Lotje♥
Ik mis haar zo enorm intens diep verschrikkelijk erg
Lotje en ik, Lotje groot, ik niet zo erg groot met mijn wel hele 1.61 (en een half). Past precies toch? Ik noemde haar altijd niet voor niets "joekelyork" (overigens heb ik niet echt zulke rode ogen hoor, nu wel maar dan ietwat anders
SPOILER* poef* Poppetjes gezien? Kastje dicht
[ Bericht 6% gewijzigd door knoblaucha6 op 06-09-2014 21:06:35 ]
Ben er best een beetje stil van...
Dikke knuf lieverds.
Volgende week komt het hartje, as we speak wordt het afgewerkt, er waren wat problemen met het verkrijgen van het speciale slotje maar als het goed is mag onze HHH volgende week eindelijk daar rusten waar we haar voor altijd bij ons willen houden.
En met ons gaat het op zich goed, man heeft zijn drukke baan en ik loop zelfs tegen de stofzuiger aan te lullen, zo leeg, zo intens leeg is ons huis wat niet meer echt thuis voelt, i know
,Maar ze is nog overal, gisteren, Maar eindelijk op de bovenverdieping eens stevig aan de poets dus stofzuigen, stomen en zo, begint het in ene te knallen van jewelste, onweer dus, heftig onweer waar Lotje zo bang voor was, dus automatisch race ik de trap af om halverwege te beseffen dat er geen angsthaasje meer giga zit te trillen onder de trap, en toen heb ik zó enorm zitten huilen op die trap.
Het gemis is zo intens en hoewel we het soms een soort van lijken te gewennen maar dan, elk geluidje en zo.. ach, iedere hondenbaas herkent het.
Maar mijn hemel , het gemis is zo diep intens dat het letterlijk zeer doet, bij ons beiden.
Na een hele hoop vervelende trallalla, de maker die beloftes niet nakwam, de leverancier die er als een oertijger bovenop zat en een wel ultiem zeer bijzondere speciale service van Post.nl (lang verhaal) kwam dan eindelijk op dierendag! Lotje's rvs urntje. Hij is onwijs prachtig, voorkant en achterkant geborsteld, zijkanten gepolijst rvs (ik had 'm wel even mogen afstoffen voor de foto zag ik net
) en het was voor ons zo belangrijk juist op dierendag wij haar naar haar allerlaatste "mandje" mochten overbrengen wat dankzij de meest ultieme servive van Post.nl toch nog gelukt is (lees: na een hoop gedoe een privéchauffer van Post.nl, serieus ). En zo blijft ze voor altijd bij ons in haar prachtige hart en in onze harten. Mooi urntje voor onze prachtige en fantastiche HHH en al dat moois ook nog gelukkig dus nog op de valreep op dierendag,
[ Bericht 17% gewijzigd door knoblaucha6 op 06-10-2014 19:45:37 ]
) maar nee dus.Het is nogal slecht weer dus zie ik haar weer daar liggen waar ze altijd lag als het kutweer was, zo lekker in haar mandje of ergens in een warm hoekje, liever nog zo gezellig aan mijn voeten met de kletterende regen tegen de ramen, dat vonden we allebei nou net zo lekker "wij saampjes"
En dus ineens ging het me zo aan de krop dus ik heb me toch gejankt..en wist niet eens dat ik nog zoveel tranen had.
Ik mis haar zo enorm erg
[ Bericht 1% gewijzigd door knoblaucha6 op 21-10-2014 16:47:45 ]
Als ik er aan denk hoeveel moeite wij hadden om de beslissing te maken om hem in te laten slapen. En eigenlijk allang wisten dat het moest, maar er gewoon niet aan toe konden geven voel ik alle emotie in mijn buik.
SPOILEREn we hebben toen voor onze achtergebleven kater een ander kitten erbij genomen, maar stiekem, heel stiekem, haalt ze het nooit bij Ban. Ze is leuk, speels, ook wel een knuffelkat.. maar ook afstandelijker.
het blijft lastig hè...ook al weet je dat het goed is en het niet anders kon.Hier is het nog vers maar ik hoop toch echt dat die jankbuien een keer echt over gaan, het schiet niks op maar je doet er weinig aan. Van de andere kant moet de pus ook uit de wond dus vooruit, dan maar af en toe een jankbui van jewelste, ergens is het ook weer een compliment aan je overleden liefje dat je het met regelmaat even moeilijk hebt want dat geeft aan dat ze zo tof was.
Herkenbaar voor een ieder die zo'n diepe band had met zijn/haar huisdier, ze horen bij ons dus mogen enorm hard gemist worden als ze er niet meer zijn, met of zonder gesnotter.
Een oppashond zoeken?quote:
Er is geen manier, het gaat slijten op den duur maar daar man en ik geen "gevolg" hebben peinzen we niet eens over een andere hond en daar zijn we beiden het ook enorm over eens (nog afgezien
(en ik moet steeds zo lachen om je nick, waar háál je het vandaan
)Toen onze hond jaren terug overleed, vond ik het ook een enorm gemis. Zelfs zo'n ratje aan een tuigje (hahaha, zo'n yorkshire dus
) vond ik toen opeens leuk terwijl ik daarvoor echt niets van zo'n beestje moest hebben. Reden: zie hierboven. Gewoon weer wat levends in huis dat ronddartelt. Dat kwispelend op je af kot als je thuis komt.Na zes jaar stilte is er uiteindelijk weer een hond gekomen. Van dezelfde fokster, als afscheidskado van het werk van mn pa toen ie met pensioen ging. En nu ga ik regelmatig nog naar mn ouders om het beestje eens flink te knuffelen, want ik mis dr wel nu ik op mezelf woon.
Laatst zag ik ergens een oproep staan voor iemand die ook een oppas voor zn hond vroeg hier in de buurt en daar heb ik nog wel even aan zitten denken daarop te reageren. Omdat een hond in huis toch wel erg gezellig is en ik gewoon dol ben op die beestjes. Mja, te grote zooi hierzo :/
Moet uiteraard wel een leuk hondje zijn, dat dan weer wel. Op een shihuahua passen zou ik ook niet zien zitten. Dr moet wel een klik zijn tussen het beestje en jou.
Honden passen zich redelijk snel aan. Kennissen hadden ook weleens een oppashond en de honden die ze van zichzelf hadden, kwamen via het asiel (1x) en via overlijden bij hen terecht. Hoefden ze niet eens mooi te vinden, ging ze om het karakter van het beest.
Nickname: moest weer een kloonaccount maken, dus het werd deze kutkloon. Om te irriteren, te zeuren en te zaniken en ook om serieus te posten. Duidelijk herkenbare, opvallende naam met kloonmogelijkheden ook in geval van ban. Met mn vorige nick was je opeens boos trouwens, maar ik weet niet eens meer waarom
maar daar ben ik na een ban van 1-1,5 jaar mn wachtwoord van vergeten.[ Bericht 16% gewijzigd door BloedendeVagina op 22-10-2014 21:56:39 ]
Inmiddels ben ik ietwat milder
Wat hondjes betreft, ik wil écht geen hondje meer, om veel redenen waarvan de voornaamste is dat ik niet veel vertrouwen heb in mensen en man en ik kind noch kraai hebben. Nog afgezien van het feit dat Lotje absoluut niet vervangbaar is zitten we met het feit dat ás ons iets overkomt geen hond (beeldspraak
) voor onze harige nazaat zal zorgen, men zégt het wel maar dan die toezegging in de praktijk nog Bovendien hebben man en ik het zo bepaald en we zijn het eens, er bestaat geen tweede Lotje en we hielden zo intens diep van haar dat het ook niet eerlijk zou zijn, niet dat we zouden vergelijken want dat kan niet maar simpel omdat Lotje en wij samen een hele lange weg bewandeld hebben op een hoop vlakken en zij ons was en wij haar. Juist daarom was die immense band en die is voor ons, omdat op privégebied niet uit te leggen. Heel lastig verhaal maar wij hebben haar uit een hoop shit gehaald en haar zo gelukkig laten worden en zij haalde ons ook uit een hoop shit. En samen waren we zielsgelukkig met echt pure liefde, dat is niet te evenaren, geloof mij.
Ik leg het ook weer zo lekker uit
[ Bericht 0% gewijzigd door knoblaucha6 op 22-10-2014 22:29:25 ]
Vind het wel een mooi plekje dat je voor Lot gemaakt hebt zo met de foto's en de urn.
Ja he`quote:
Gaandeweg slijt het, maar het gemis zal altijd blijven. En de herinneringen ook.
Vind het wel een mooi plekje dat je voor Lot gemaakt hebt zo met de foto's en de urn.
En dat geheel tegen mijn natuur in maar eeriljk is eerlijk, zij hoorde vanaf het begin zo onwijs bij ons, zo jammer dat ze 4 jaartjes het zo kut heeft gehad tot ze bij ons kwam ze pas echt tot leven en daar hebben we alledrie, man, ik en zij, vol van genoten, daar zijn we mega trots op en daarom missen we haar ook zo, we moesten er zoveel energie in steken die eerste tijd maar ze gaf zoveel energie terug. Ze was zo enorm bijzonder,onze stoere meid en hoe diep liefde gaat weten enkel die mensen die ons en HHH samen gekend hebben en die zeggen het steeds: jullie en HHH, het was zo bijzonder "wij". En zo was het ook ze was echt ons álles(en omgekeerd),HHH was echt by far te uniek, en daar is geen woord emo bij, ze was gewoon bijzonder, creatuurtje
En daarom blijft ze ook bij ons, in haar hartje. En ik heb totaal niks met urnen normaliter, voor geen meter. Maar voor haar wel. Het hoort gewoon zo op de één of andere manier is het gewoon goed, helemaal. Op een forum lijkt het zo eng klef maar in real life vind niemand het klef, die vinden het compleet normaal en logisch want die kennen ons en ze kenden Lot dus vinden ze het zo logisch als wat. Sterker noch, ze verwachtten niks anders van ons voor haar . Die bloemenzee toen was dan ook niet zo raar . En dat was echt zo tof O^