quote:
Ivan lijkt erg op jouw S. Hij is meegaand, diplomatiek, gevoelig en wijs voor z'n leeftijd. Ik kan geweldige lange gesprekken met hem voeren over van alles en nog wat. Hij komt sociaal gemakkelijk mee en is als hij thuis met vriendjes speelt haantje de voorste. Maar hij is ook onafhankelijk, gaat niet per definitie mee met de groep. En is bij vlagen heel verlegen (bijvoorbeeld tijdens het kringgesprek) en kan lekker lui zijn. Beide eigenschappen lijken hem op school nog wat in de weg te zitten.
Lena is een explosief dat elk moment af kan gaan. Ze is ofwel heel blij ofwel heel boos. Beide kinderen kunnen zichzelf goed zelf vermaken, maar Lena is daar wel heel goed in. Die kan gerust een dag alleen spelen, loopt zelf bijvoorbeeld af en aan naar zolder om plakband uit mijn bureau te halen en heeft dan ineens op kunstige wijze een 'vogel' gemaakt. Ze is inventief en een doorzetter, stopt niet tot ze iets kan. En ze stopt niet tot ze haar zin krijgt, maar het lukt haar steeds beter om met ons en met Ivan daarover te praten in plaats van meteen te huilen en schreeuwen. En ze is een mama's kindje, dus we knuffelen graag samen.
Uiteindelijk is het leven met beide kindjes vrij gemoedelijk. Ze spelen goed samen, worden steeds zelfstandiger en nu met Lena steeds beter te praten valt, nemen de momenten van enorme frustratie af. Ik vind het ook leuk om op deze leeftijd de vruchten te zien van bepaalde opvoedingskeuzes. Zo hebben we hen nooit gedwongen iets te eten maar wel altijd opgeschept wat wij eten. Ivan is de laatste tijd ineens allerlei dingen gaan eten die hij voorheen nooit at, zomaar, uit het niets. Dat doet me deugd om te zien. En hij vindt snoep en ijs heerlijk, maar hij begrijpt ook oprecht waarom we willen dat hij er mate mee houdt, net als wijzelf doen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.