quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 10:16 schreef Malteser het volgende:
Ik merk dat ik niet teveel wil 'zeuren'. Ook hier eigenlijk niet. Maar het heeft er misschien toch iets meer ingehakt dan ik dacht. Misschien ook wel door de combinatie huwelijk, huwelijksreis, Opa op sterven, zwanger, Opa overleden, miskraam. En dat in die volgorde binnen 4 weken....
Ook kamp ik met irrationele gedachten die ik nergens durf te delen omdat men dat toch vast heel erg stom vindt of raar of gek of wat dan ook.
Dat komt ook omdat ik me in een 'achter de rug en weer door' omgeving bevind en zelf eigenlijk ook een beetje die mentaliteit heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Heb al zo veel meegemaakt in mijn leven en nu is mijn leven op de rit en stabiel en merk ik dat ik meesterlijk goed ben in alles bagatelliseren. Dat was jarenlang mijn overlevingsstrategie en is nu eigenlijk een way of life geworden. Niet te lang tobben, doorgaan.
En nu kom ik mezelf tegen. En kan ik mijn verdriet dus niet kwijt, omdat iedereen in mijn omgeving die mentaliteit heeft en het niet begrijpt dat ik nu ineens wel heel verdrietig ben zo nu en dan.
Misschien ook wel gevalletje oud zeer. Er komt een hele hoop boven wat ik geloof ik nooit verwerkt heb.
quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 10:44 schreef Lingue het volgende:
Ja maar lieve Malteser, je moet jezelf niet wegcijferen. Zet jezelf, juist nu, op een eerste plek!
Er is zoveel gebeurd in hele korte tijd. Dat moet landen, een plekje krijgen en beseffen dat het niet zomaar is zoals je gehoopt had.
Ik herken zoveel van wat je zegt in mijzelf. Niet anderen lastig willen vallen, de schijn ophouden dat het goed gaat, bagatelliseren etc etc. Maar geloof me, daarmee wordt het niet beter helaas![]()
Ik krijg van veel kanten veel begeleiding, gelukkig. Door andere omstandigheden. Maar met de vroeggeboorte van mijn dochtertje erbij kan ik dat wel bespreekbaar maken en benoemen en er wat mee doen door aan mijzelf als eerste te willen denken. Nu nog ook echt aan mijzelf als eerste denken!
Mocht je een keer willen spuien, willen kletsen oid, PM staat open. Mijn deur ook!
Ik heb wel een goede vriendin maar ook haar wil ik daarmee niet teveel belasten. Ook zij is van het type 'achter de rug en doorgaan'. Ik weet dat ik mezelf erdoor in de weg zit, dat ik voor anderen aan het denken ben wat de belasting betreft. Want als vriendin bij mij zou komen, bied ik haar altijd mijn schouder. Al is het 100 keer. Maar zodra het om mezelf gaat, voelt dat anders.quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 13:40 schreef Cygne het volgende:
Alles wat je beschrijft spookt ook door mijn hoofd, Malteser. Maar ik moet mezelf dat echt verbieden omdat ik anders in een paniekaanval met hyperventilatie terecht kom.
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
Toevallig ben ik een tijd terug bij de huisarts geweest om te kijken of ik ergens hulp kon krijgen om wat dingen uit mijn verleden op een rij te krijgen. Dat was nog voordat dit alles speelde. Ik heb inmiddels dus hulp maar dat zit nog in de opbouw-fase. Ik hoop daar in de toekomst wel veel aan te hebben. Uiteraard is zij nu ook op de hoogte van de miskraam. Dus ook daar kan naar gekeken worden.quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 14:35 schreef AwayTL het volgende:
Malteser, ik kan je niet vanuit persoonlijke ervaring verzachtende woorden geven en ookal kon ik dat wel, dan zou het nog niets helpen... Is het misschien een optie/idee om dit met je huisarts te bespreken? Misschien raad hij/zij wel een therapie aan dat misschien helpt. Dat je er wel over kan en mag praten zonder het gevoel te hebben dat je jezelf weg moet cijferen?
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Ik kom je even een dikke e-knuffel gevenquote:Op vrijdag 29 augustus 2014 15:00 schreef Lingue het volgende:
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Wat fijn!quote:Op zaterdag 30 augustus 2014 17:29 schreef Cygne het volgende:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.![]()
Mijn schoonmoeder.
Heel fijn Cygne, zo'n schoonmoeder.quote:Op zaterdag 30 augustus 2014 17:29 schreef Cygne het volgende:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.![]()
Mijn schoonmoeder.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zaterdag 30 augustus 2014 17:31 schreef LadyTagliatelle het volgende:
[..]
Ik kom je even een dikke e-knuffel geven
quote:Op zaterdag 30 augustus 2014 17:39 schreef _NIKKI_ het volgende:
[..]
Wat fijn!
Lingue ondanks dat het lastig is wil ik je toch veel plezier wensen met je date.
Bedankt voor jullie lieve reactiesquote:Op zaterdag 30 augustus 2014 18:23 schreef Cygne het volgende:
Ik ook lingue!
En mijn schoonmoeder is echt lief. Niet bemoeizuchtig maar wel betrokken.
ik snap heel goed dat dat raar voelt voor je, maar dat je zo iets verschrikkelijks hebt meegemaakt en nog in zit, nog verdriet van hebt - wat altijd blijft natuurlijk, dat verdriet - wil niet zeggen dat je nergens meer blij om mag zijn. Je hebt recht om door te gaan, en zelfs om in de toekomst weer zwanger te mogen worden, en als dat goed gaat, mag je daar echt wel blij mee zijn. Laat die vlindertjes rustig groeien en fladderen. er is plaats voor beide, toch?quote:Op maandag 1 september 2014 08:33 schreef Lingue het volgende:
[..]
[..]
[..]
Bedankt voor jullie lieve reacties
ik heb een heel fijn weekend gehad. Niet zorgeloos, maar wel erg fijn. Time will tell what will happen, maar we hebben allebei onze zorgen en gevoelens uit kunnen spreken. En ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik wel erg kwetsbaar ben momenteel, maar dat snapte hij (gelukkig) wel.
Het is wel heel raar om vlindertjes te voelen terwijl ik ook verdrietig ben, alsof het niet zou mogen.
Ja, die datum hakt er inquote:Op woensdag 17 september 2014 23:19 schreef Cygne het volgende:
Weer een beetje moeilijk hier gisteren bloedafname voor onderzoek en nu ben ik bang dat er wat mis met mij is, dat er nooit een kindje komt. Daar wordt ik verdrietig van.
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
Over 8 weken.quote:Op donderdag 18 september 2014 07:50 schreef Lingue het volgende:
Ach lieve Cygne, wanneer verwachten ze de uitslag?
Je hoeft nog geen beslissing te nemen he. Je kunt het ook een maandje of twee maandjes even uitstellen. Even de rust in je hoofd terugvinden voordat je beslissingen neemt.
Oh, dat duurt nog even. Lang wachten zeg.quote:
Geen bijzonderheden gevonden.quote:Op donderdag 18 september 2014 14:59 schreef Lingue het volgende:
[..]
Oh, dat duurt nog even. Lang wachten zeg.
Heb ik het gemist of is de uitslag van de miskraam ook nog niet binnen gekomen bij jou? Of hangt dat hiermee verder nog samen?
Dubbel gevoel he dat er geen bijzonderheden zijn...quote:Op donderdag 18 september 2014 15:43 schreef Cygne het volgende:
[..]
Geen bijzonderheden gevonden.
Over 8 weken alleen uitslagen van de bloedonderzoeken.
Ik kan daar niet zoveel mee, eigenlijk. Met de uitslagen straks wel, hoop ik.quote:Op donderdag 18 september 2014 15:58 schreef Lingue het volgende:
[..]
Dubbel gevoel he dat er geen bijzonderheden zijn...
Wat doet die uitslag met je? Kun je er wat mee?
Succes met wachten.quote:Op donderdag 18 september 2014 16:20 schreef Cygne het volgende:
[..]
Ik kan daar niet zoveel mee, eigenlijk. Met de uitslagen straks wel, hoop ik.
Ik heb het gisteravond gelezen en wist eigenlijk niet wat ik zeggen moest..quote:
Dat verschilt geloof ik ook per gyn, officieel is misoprostol hier niet voor bedoeld, dus is er geen onderzoek gedaan naar werkzame dosering.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 14:53 schreef Stormqueen het volgende:
Oh, nu ik dat zeg, ik moest er vier tegelijk inbrengen! Geen twee!
bij mij zeiden ze ook: 's avonds inbrengen, dan laat het zo'n 12 uur later wel los ( de volgende ochtend ). Nou, ik werd om 2 uur wakker met heftige weeënpijn en heb de hele nacht op de badkamer zitten grommenquote:Op woensdag 1 oktober 2014 14:57 schreef Hilzillah het volgende:
Ik heb vrij grote handen. Lange wijsvinger ver![]()
Google is zo lastig in deze. Het is idd bij iedereen anders. Heb voor 2 dagen pillen gekregen. Heb geloof ik nogal een standvastig lichaam
Ja, dat is natuurlijk ook weer zo. Hoeveel moest jij?quote:Op woensdag 1 oktober 2014 14:57 schreef Burdie het volgende:
[..]
Dat verschilt geloof ik ook per gyn, officieel is misoprostol hier niet voor bedoeld, dus is er geen onderzoek gedaan naar werkzame dosering.
klopt, bizar he?quote:
Dat vraag ik me bij wel meer dingen afquote:Op woensdag 1 oktober 2014 15:04 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
klopt, bizar he?
Wat ik me altijd heb afgevraagd.... HOE kom je er nou achter dat zoiets ook weeën kan opwekken als je ze vaginaal inbrengt?
Nee geen pijn.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 19:40 schreef Hilzillah het volgende:
Oh dang... Dus dat kan ook nog. Ik had me al helemaal ingesteld op 2 dagen pure ellende. Vent aan het werk, de Senn bij oma... Maar het kan ook zomaar nog een week duren! Had je er pijn bij Mo? Voor mn gevoel wil ik dit niet als ik ergens ben behalve thuis... Maar om mezelf nou een week op te sluiten
Shit!quote:Op vrijdag 3 oktober 2014 19:59 schreef Hilzillah het volgende:
De boel zit nog knettertje vast... Geen krampje en een zweempje bloed...
Nog wel een leuk verhaal voor de boeken![]()
VK vanmorgen gebeld, de stuurde me naar het ziekenhuis zodat de Gyn zo'n post op gesprekje kon voeren. Gyn zegt, 'heb je toevallig vandaag nog niks gegeten'. '2 kleine stukjes brood baby style en een koekje'. 'Oh' zegt ze, 'dan kan je vanmiddag al voor curettage'. Ik was helemaal in YAY stemming. Want ik wil er nu wel klaar mee zijn. Bloed geprikt, ziekenhuis jurk aan, met bed en al naar boven infuus warme deken ziekenhuis muts enz. Mevrouw bent u nuchter.. Op een hapje brood en een koekje na wel. Slaap meneer trok zo'n gezichtDan gaan we weer naar beneden, wachten tot u nuchter bent en doen we het circus om half 6. (ipv 14.30) Weer terug op kamer, ging het hele feest helemaal niet meer door want hysterisch druk ofzo. Nu maandag om 10.00
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |