quote:
Op zaterdag 23 augustus 2014 21:22 schreef Tinkepink het volgende:Geen idee of ik het hier moet plaatsen of beter in het hondentopic/een apart topic open, maar ik heb een vervelend gedragsprobleem met mijn hond (cavalier, 18 maanden, reu, angstig aangelegd):
Sinds een paar weken begint hij spontaan te blaffen en sinds deze week gromt hij er ook nog bij. Soms kwispelt hij ook, meestal niet. Eerst deed hij het heel af en toe, sinds een week dagelijks en sinds een dag of 2 meermaals per dag. Over het algemeen is er niets aan de hand: we zitten gewoon aan tafel of kijken tv en hij zit bij ons in de buurt onder tafel of op de grond. Van het een of andere moment begint hij dan zomaar te grommen en te blaffen. Hij lijkt me angstig, maar ik heb geen idee waarvoor hij bang is.
Het grommen begint dusdanig uit de hand te lopen, dat ik zelf bang van hem word. En dat is niet goed natuurlijk. Ik heb geprobeerd hem uit de situatie te halen door (niet tegelijkertijd natuurlijk):
- het gedrag te negeren (werkt niet)
- te zeggen dat alles goed is (werkt niet);
- foei te zeggen,(werkt niet)
- hem een aai te geven (werkt niet)
- hem af te leiden met een spelletje (werkt niet)
- hem naar de keuken te brengen en hem daar even alleen te laten.
Dit laatste lijkt het beste te werken. HIj komt tot rust en blaft en gromt niet meer. Echter kan het zijn dat een half uur later het grommen en blaffen weer opnieuw begint. En als we al in de keuken zitten is dit natuurlijk ook geen oplossing.
Buiten gedraagt hij zich volledig normaal. Verder is hij erg op mij gefixeerd en zit hij graag op schoot. Man komt op plaats 2 en daarna de kinderen. HIj is nog niet uitgevallen naar de kinderen gelukkig.
Kan een lichamelijk probleem de oorzaak zijn?
Omdat het een Cavalier is en 18 maanden oud is, denk ik toch snel aan syringomyelia.

Ik neem aan dat je deze ziekte kent als Cavalier-eigenaar.
Maar voor de meelezende Fokkers: het is een afwijking in hersenen die eigenlijk voorkomt bij 95% van Cavaliers. Ongeveer de helft ervan heeft dus syringomyelie en de andere helft een zogenaamde Chiari lijkende malformatie (die theoretisch gezien wat milder is). Ongeveer 1/3 van de honden krijgen daadwerkelijk klinische verschijnselen. Bij deze ziekte worden er, simpel gezegd, met vocht gevulde holtes in de hersenen gevormd. Bij "mildere" vormen hebben de honden (continue??) hoofdpijn, waardoor zij dus soms gaan blaffen of janken of afwijkend gedrag vertonen. Ook "het krabben naar het achterhoofd" of het krabben in de lucht is heel typisch. Bij ernstigere vormen krijgen de honden allerlei soort neurologisch afwijkingen tot de verlamming aan toe. Er is geen genezing mogelijk. Een hersenoperatie kan de pijn verlichten, maar dat moet uiteraard een neurochirurg doen.
Qua fokkerij moeten eigenlijk beide ouderdieren voor elke dekking een MRI scan ondergaan, maar zelfs dan kunnen zij op een latere leeftijd nog syringomyelia ontwikkelen en achteraf gezien zou men er niet mee moeten fokken, maar dan is het al te laat... Any way, ik weet niet of er fokkers zijn die elk jaar 1000 euro per hond voor een MRI scan uitgeven...
Overigens komt syringomyelia ook bij andere rassen met een kleine schedel voor, zoals Chihuahua.
Terug naar je hondje: het is dus toch verstandig om een afspraak te maken bij je dierenarts om verder te kijken! Misschien is er ook niks aan de hand hoor. Of heeft hij een gedragsprobleem zonder lichamelijke oorzaken. Maar ik vind dit verhaal helaas toch erg "typisch" klinken...
P.S. Hij heeft geen chocolade meer gesnoept?