quote:
Op woensdag 27 augustus 2014 19:11 schreef Gwywen het volgende:Ach, wat een dierenverdriet allemaal

Sterkte allemaal!
Ik heb ook een vraag aan de DDA. De kat van mijn schoonzus is al 15 en schijnt en schildklierprobleem te hebben. Ze kunnenkiezen: operatie of medicatie. Een keuze hebben ze nog niet gemaakt, kan me ook voorstellen dat je met die leeftijd afvraagt wat wijsheid is.
Opereren is gruwelijk duur en hoe lang (en wat voor kwaliteit van leven) heeft het arme beestje daarna nog?
Idem voor medicatie, niet zozeer de kosten denk ik, maar wat voor kwaliteit van leven is er dan nog?
Ik vraag dit omdat heel heel heel héél misschien hun poes z'n laatste jaren bij ons komt slijten, hij is zo graag buiten en dat kan bij hen niet erg, terwijl wij een grote tuin hebben in een rustige buurt.
Nog even afgezien van of het verstandig is en oude zieke kat nog te verhuizen op die leeftijd, naar een vreemd huis met vreemde mensen en drie vreemde katten.
Wat zou jij adviseren?
Niks doen is geen optie. Te hoog werkende schildklier is zeer belastend voor het hart en de nieren (en de rest van het lichaam).
Voor een jongere kat zou ik een radioactieve jodium behandeling aanraden. Dat is tegenwoordig de eerste keuze behandeling tegen snelwerkende schildklier bij katten. En het kan op steeds meer plaatsen in NL (vroeger moest men naar Belgie). Voordeel: 95% van de katten reageert goed op de behandeling en heeft daarna geen medicatie meer nodig. Dan heb je dus meestal eenmalige (hoge) kosten. De kat moet wel een langere tijd in een opname vh ziekenhuis opgenomen worden, want de kat is tijdelijk radioactief. Maar zij hebben er geen last van, geen braken oid. Zij mogen alleen niet "vrijgelaten" totdat zij geen radioactief materiaal meer uitscheiden ivm Nederlandse wetgeving (ter bescherming van mensen).
Any way, een kat van 10 zou ik het zeker aanraden. Want die heeft nog een redelijke levensverwachting. Een kat van 15 heeft natuurlijk gemiddeld een kortere levensverwachting dat een kat van 10.
Dus dan moet de eigenaar kijken wat financieel nog reeel is. En het is wel koffiedik kijken, want voor hetzelfde geld wordt deze kat 22 of zo.
Operatie: kost ook geld, normaal gesproken minder dan een radioactieve jodium behandeling. Ik raad het nooit aan, simpelweg omdat radioactief jodium behandeling een veel veiliger alternatief is en ik dus nooit in mijn leven schildklier hoefde te opereren. 20 jaar geleden was het nog wel veel gedaan, dus oudere dierenartsen hebben er zeker ervaring met deze operatie. Nadelen: narcose risico (de kat heeft al niet te beste hartfunctie vanwege haar schildklierprobleem...), er kan een stukje schildklier achterblijven en weer hyperactief worden, men verwijdert ook bijschildklier bij deze operatie en die heeft de kat eigenlijk nodig voor zijn calcium-stofwisseling. Dus weer een beetje koffiedik kijken, maar de kans dat het zeg maar "terugkomt" is met de operatie groter dan met een radioactief jodium behandeling.
De meeste mensen kiezen voor de orale medicatie (tabletten). Je moet het wel levenslang blijven geven, sommige katten krijgen er bijwerkingen van (braken) en de meeste katten zijn niet zo dol op tabletten. Daarbij, als je het netjes wil doen, moet je uiteraard, net als je bij de mens zou doen, regelmatig bloed laten controleren om te kijken of medicatie bijgesteld moet worden. Dat laten heel veel mensen helaas achterwege
Ok, het klinkt misschien hard, maar euthanasie is ook een reële optie. Maar dan moet de eigenaar niet wachten tot de kat vel over been is met de pols van 200 slagen per minuut

Knoop doorhakken terwijl de kat zich nog redelijk okey voelt en niet verder laten lijden. Niet behandelen is geen optie!
Vaak hebben de katten met schildklierprobleem ook nierfalen, alleen die worden "gemaskeerd" door het schildklierprobleem. Krijgt de kat medicatie, gaat het weer beter met de schildklier, moet de dierenarts nogmaals het bloed meten en dan kom je dus soms achter dat de kat ook nierfalen heeft. Dan zou zij ook daarvoor behandeld moeten worden.
Heel veel sterkte met jullie beslissing!