Kris Kremers en Lisanne Froon, Panama #68 - serieus graag

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 12:04 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Mwah. Het scenario van Mata zelf vergeten? Ook ingevuld met fantasie en geschreven op een zeer gedramatiseerde ( ) wijze.

Ja toen het nog op NWS stond, dat was half niet zo erg dan de quatsch hier

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 14:46 schreef Grijzemassa het volgende:

[..]

Ja gaat mij nu meer om de kwaliteit van de foto's gezien dat de camera waterschade had. (Moet je er idd wel van uitgaan dat de foto echt is wat ik ook nog steeds betwijfel hoor) Dat andere is al lang genoeg besproken wat mij betreft tenminste Vraag me af of de rugtas zolang in het water heeft gelegen als wordt beweerd.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 14:46 schreef Grijzemassa het volgende:

[..]

Ja gaat mij nu meer om de kwaliteit van de foto's gezien dat de camera waterschade had. Dat andere is al lang genoeg besproken wat mij betreft tenminste Vraag me af of de rugtas zolang in het water heeft gelegen als wordt beweerd.

Geen idee. Kan allerlei oorzaken hebben, vooral de lichtinval en mate. Foto Lisanne is gemaakt in het volle zonlicht. Foto Kris is gemaakt in de jungle, ws onder bomen en dus met veel minder licht.

Ja, ik denk zelf dat de rugzak wel daar is aangespoeld en ook in het water heeft gelegen. Het zou mij echter niet verbazen als hij veel eerder is gevonden dan wordt beweerd.
Zover ik me kan herinneren is het verhaal dat een indiaan (m/v of beiden; bronnen wisselen daarin) hem vond en meenam naar huis. Toen zij hoorden van de vermissing van twee jonge vrouwen hebben ze hem naar Boquete gebracht. Enige schaamte voor het mee naar huis nemen en thuis houden lijkt mij menselijk (zou ik tenminste hebben) en ik zou het dan ook niet erg vreemd vinden als ze wat gesjoemeld hebben met de exacte dag waarop ze hem hebben gevonden.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:00 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Geen idee. Kan allerlei oorzaken hebben, vooral de lichtinval en mate. Foto Lisanne is gemaakt in het volle zonlicht. Foto Kris is gemaakt in de jungle, ws onder bomen en dus met veel minder licht.

Ja, ik denk zelf dat de rugzak wel daar is aangespoeld en ook in het water heeft gelegen. Het zou mij echter niet verbazen als hij veel eerder is gevonden dan wordt beweerd.
Zover ik me kan herinneren is het verhaal dat een indiaan (m/v of beiden; bronnen wisselen daarin) hem vond en meenam naar huis. Toen zij hoorden van de vermissing van twee jonge vrouwen hebben ze hem naar Boquete gebracht. Enige schaamte voor het mee naar huis nemen en thuis houden lijkt mij menselijk (zou ik tenminste hebben) en ik zou het dan ook niet erg vreemd vinden als ze wat gesjoemeld hebben met de exacte dag waarop ze hem hebben gevonden.

Het verschil in die beide foto's is al uitgelegd, die van Kris is een screenshot. Dan zou j er van uit kunnen gaan dat die in het echt net zo goed van kwaliteit is als die van Lisanne. Zou de rest van de foto's dan ook zo'n goede kwaliteit hebben, afgezien van dat ze in het donker zijn genomen

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:04 schreef Grijzemassa het volgende:

[..]

Het verschil in die beide foto's is al uitgelegd, die van Kris is een screenshot. Dan zou j er van uit kunnen gaan dat die in het echt net zo goed van kwaliteit is als die van Lisanne. Zou de rest van de foto's dan ook zo'n goede kwaliteit hebben, afgezien van dat ze in het donker zijn genomen

Als ik die uitleg van de onderzoekers bekijk dan zou ik niet weten waarom niet. Het is een precies werkje om die data uit de telefoon te halen als het geheugen last heeft van oxidatie, maar het kan dus wel en hoeft dan geen invloed te hebben op de kwaliteit van die data.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:10 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Als ik die uitleg van de onderzoekers bekijk dan zou ik niet weten waarom niet. Het is een precies werkje om die data uit de telefoon te halen als het geheugen last heeft van oxidatie, maar het kan dus wel en hoeft dan geen invloed te hebben op de kwaliteit van die data.

oke dat wist ik niet

Het is een screenshot van een video-opname van een print van een foto... dus het enorme verschil in kwaliteit verbaasde mij ook niet.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:16 schreef BertV het volgende:
Het is een screenshot van een video-opname van een print van een foto... dus het enorme verschil in kwaliteit verbaasde mij ook niet.

ja oke, ik wist alleen niet dat je van een camera die lange tijd in het water heeft gelegen toch nagenoeg
perfecte foto's kan halen

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:20 schreef Grijzemassa het volgende:

[..]

ja oke, ik wist alleen niet dat je van een camera die lange tijd in het water heeft gelegen toch nagenoeg
perfecte foto's kan halen

yup, ze halen de geheugenchips eruit om ze zo uit te lezen.
Die chips zelf zijn waterdicht, hooguit dat de "pootjes" ook nog eens verroest zijn.

Blijft knap werk natuurlijk. Je hebt grote kans dat je na bovenstaande handeling 100% kan terughalen.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 15:24 schreef BertV het volgende:

[..]

yup, ze halen de geheugenchips eruit om ze zo uit te lezen.
Die chips zelf zijn waterdicht, hooguit dat de "pootjes" ook nog eens verroest zijn.

Blijft knap werk natuurlijk. Je hebt grote kans dat je na bovenstaande handeling 100% kan terughalen.

Krantenartikel over Feliciano

Boquete is een stadje waar tot voor kort maar weinigen van hadden gehoord. Verscholen in de bergen van Panama werkten de inwoners er in de veeteelt, de landbouw of op de koffieplantages. Af en toe namen ze een verdwaalde toerist op sleeptouw door het regenwoud of beklommen ze met hem Panama’s enige vulkaan. Het leven, kortom, was er rustig.

Zó rustig zelfs dat een Amerikaans tijdschrift voor gepensioneerden het stadje vijf jaar geleden uitriep tot een van de beste plaatsen om van een ongestoorde oude dag te genieten. Sindsdien verandert Boquete. Was er vijf jaar geleden nog maar één bank, inmiddels zijn er een stuk of vijf. Er zijn supermarkten en restaurants en in het lulligste winkeltje kun je nu met een creditcard betalen. Rondom Boquete verrijzen ondertussen in rap tempo kapitale villa’s en gated communities, terwijl in het centrum de makelaars in vloeiend Engels en met gelikte kleurenfoto’s het paradijs te koop aanbieden.

‘Als we vroeger een advocaat nodig hadden, moesten we naar David, 60 kilometer verderop. Nu zit er eentje op elke straathoek’, gniffelt Feliciano . Al twintig jaar werkt hij als berggids en zoals zoveel anderen plukt hij nu de vruchten van de toegenomen belangstelling van de Amerikanen voor z’n geboortestreek.

Toch vraagt Feliciano zich sinds kort af hoe lang hij en zijn stadgenoten hier nog van profiteren. Want onlangs ontfermde hij zich over twee jonge Amerikanen. Dagenlang nam hij ze mee langs de mooiste vergezichten, vertelde over de natuur en wees ze op bijzondere planten en zeldzame vogels. De Amerikanen fotografeerden honderduit en Feliciano was tevreden. Totdat hij een paar weken later de foto’s terugzag in een glimmende brochure. Aangeboden: wandelingen rond Boquete, onder leiding van twee ervaren Amerikaanse berggidsen.

‘Amerikanen komen hier omdat het leven hier voor ze prettiger is dan in de Verenigde Staten. Maar met Panamezen hebben ze liever niets te maken’, zegt Feliciano. ‘Ze worden liever door andere Amerikanen geholpen. Zo zal het straks ook gaan in de restaurants, de hotels en de winkels. Voor ons zal er geen werk meer zijn.’

Het heeft hem achterdochtig gemaakt, vertelt hij somber. Hij twijfelt soms of hij toeristen nog wel moet vertellen wat hij allemaal weet. Moet hij ze nog wel elk mooi fotomoment op een dienblaadje aanreiken? Het maakt de zwerftochten voor hem natuurlijk niet leuker. Maar dan klaart zijn gezicht op. Rond Boquete valt de regen met bakken uit de hemel. En zelfs naar niet-tropische maatstaven is het gemeen koud. Vandaag is er niets te zien dat ooit een reclamefolder zal halen.

Feliciano krijgt er zin in. ‘Dit wordt een goede wandeling.

Uit bovenstaand krantenartikel blijkt voor mij het volgende:
(1) Feliciano is al heel lang gids in Boquete: meer dan 25 jaar!
(2) Feliciano vreest in 2008 voor zijn baan als gids, omdat Amerikanen ook als gids gaan optreden.

Wat mij opvalt is dat hij een voorbeeld noemt m.b.t. een advocaat. Vreemd voorbeeld. Ik zou als gids eerder de toename van winkeltjes of hotels noemen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lavenderr op 19-08-2014 16:34:39 ]

Belevenis met Feliciano en zijn zoon Henry

Misschien valt hier wat interessants uit te halen? Bijvoorbeeld dat Feliciano lacht om een toerist die bibberend over één van de hangbruggen gaat en daarna vertelt dat onlangs iemand is omgekomen bij die brug.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 16:29 schreef StayingFan het volgende:
Krantenartikel over Feliciano

Wat mij opvalt is dat hij een voorbeeld noemt m.b.t. een advocaat. Vreemd voorbeeld. Ik zou als gids eerder de toename van winkeltjes of hotels noemen.

In dat verhaal worden de winkels toch óók gewoon genoemd? Dan zal hij daar vast over gepraat hebben en misschien ook voorbeelden van genoemd hebben. Het stuk haalt er één voorbeeld uit om te quoten, dat dat toevallig over een advocaat gaat vind ik niet opvallend. Het is een goed voorbeeld omdat ze daar eerst 60 km. voor moesten reizen en nu haast over struikelen. Ik vind dat een leuker voorbeeld om te lezen dan 'er zaten in Boquete eerst 4 supermarkten en nu 9.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 16:39 schreef StayingFan het volgende:
Belevenis met Feliciano en zijn zoon Henry

Misschien valt hier wat interessants uit te halen? Bijvoorbeeld dat Feliciano lacht om een toerist die bibberend over één van de hangbruggen gaat en daarna vertelt dat onlangs iemand is omgekomen bij die brug.

Zo, da's wel een HEEL vrije interpretatie van de gebrekkige vertaling

quote:

We staken de drie rivieren in de volgende kabel dood-bruggen. Ik schoof over, bang elke keer. Op de eerste dood-brug was ik zo bang dat mijn benen schudden maakte de kabels wiebelen. Feliciano lachten me urenlang - en vermeldde niet tot later dat een lokale onlangs was overleden aan een kruising.

Meisje heeft misschien als een wicht lopen krijsen en gillen (als ze écht doodsbang was had ze het daarna vast niet nog twee keer gedaan maar omgekeerd...) en Feliciano heeft haar gewoon vriendschappelijk daarom uitgelachen. Als een van mijn vriendinnen bang is voor een muis en daarom gilt, lach ik haar ook rustig uren later nog uit
Hij heeft expres pas later gezegd dat er wel eens een local bij zo'n brug was overleden. Anders had ze er vast helemaal niet over gedurfd.

Verder rept ze alleen maar vriendelijk over hem en zijn zoon in die vertaling, dus wat is je punt?

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 16:39 schreef StayingFan het volgende:
Belevenis met Feliciano en zijn zoon Henry

Misschien valt hier wat interessants uit te halen? Bijvoorbeeld dat Feliciano lacht om een toerist die bibberend over één van de hangbruggen gaat en daarna vertelt dat onlangs iemand is omgekomen bij die brug.

Als je goed leest zie je dat 'daarna' uren later is:

quote:

Feliciano made fun of me for hours — and didn’t mention until later that a local had recently died on a crossing

Leuk verslagje trouwens. Ik zie die wandeltocht ook wel zitten.

quote:

Wat mij opvalt is dat hij een voorbeeld noemt m.b.t. een advocaat. Vreemd voorbeeld. Ik zou als gids eerder de toename van winkeltjes of hotels noemen.

Dat viel mij ook op. Geen notais oid, maar uitgerekend een advocaat.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 17:05 schreef StaceySinger het volgende:

[..]

wat is een notais ?

notaris
mijn r valt vaak weg

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 17:05 schreef StaceySinger het volgende:

[..]

wat is een notais ?

notaris

Waarom vinden jullie dat zo opvallend? Je noemt als voorbeeld toch JUIST iets wat eerst totaal niet in je woonplaats/werkgebied zit en waar je eerst ver voor weg moest en nu over struikelt?

En met de komst van Amerikanen is júist advocaat een prima voorbeeld, want die slepen je voor alles voor het gerecht. Voor de komst van al die Amerikanen (want daar gaat het artikel nou net over) hadden ze kennelijk bijna nooit een advocaat nodig. Misschien is één van die Amerikanen wel 'de dader'!

Tjonge ik heb heel wat gemist.
De meiden zijn dus waarschijnlijk verdwaald als ik de tijdlijn zo bekijk?

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 13:57 schreef jackie12 het volgende:

[..]

precies lekker belangrijk

Onzorgvuldig taalgebruik vergroot de kans dat men je niet serieus neemt.

Sinds wanneer is deze eigenlijk in BNW?

Goed, ik heb dezelfde tactiek gevolgd als jackie en Miss Escobar es aan de tand gevoeld wat zij nou van de zaak vindt. Vanaf het begin wist ze dat ik er zo mee bezig was en vroeg me telkens of er nog nieuws was (met name in "het gat" tussen begin april en 11 juni -de vondst van de rugzak-).

Ik heb haar op een open manier gevraagd:
- zou Feliciano de dader van een misdrijf kunnen zijn?
- wat zou jij doen als je met een vriendin verdwaald was?

Misdrijf:
• ze stelt dat een misdrijf zeer onwaarschijnlijk is, en met name door een ervaren gids in het gebied. De meest ervaren persoon kent die selva ("jungle") op zijn duimpje en zou twee lichamen makkelijk begraven hebben buiten het pad/de rivier, ergens midden in de wildernis waar ze nooit ofte nimmer gevonden zouden worden
• bekend met de Latijns-Amerikaanse cultuur vindt ze het ook heel vreemd dat het geld nog in de rugzak zat, naast alle andere waardevolle spullen
• ook acht ze het vreemd dat uitgerekend een gids, die van het toerisme leeft, zich zo'n risico op ontdekking op zijn hals zou halen
• ze sluit uit dat een misdadiger de meiden hun telefoons niet zou afpakken

Verdwaling:
• net zo onervaren als Kris en Lisanne zou ze in het geval van samen zijn inderdaad de eerste nacht op/rond het pad doorbrengen door een campuche (een soort geimproviseerd schuilplaatsje) te maken en de volgende dag teruglopen over hetzelfde pad
• net zo onbekend met de natuurlijke mogelijkheden van orientatie (zon, sterren) zou zij ook niet weten waar het noorden (en dus de andere windrichtingen) was
• wat ze wel heel duidelijk zei is dat ze wel zou weten dat als ze de vorige dag de bergkam is overgestoken om aan de noordkant van de waterscheiding te komen, dat ze dan terug bergop zou moeten en niet verder bergaf naar een onbekende rivier
• zij zou niet denken dat je "ook via de noordkant wel terug kan lopen naar Boquete" en zeker niet "es gaan zoeken naar een dorpje dat mogelijk daar zou moeten liggen"
• ze zou als ze verdwaald was, het pad markeren "als Hans en Grietje" om zo de weg terug te kunnen vinden
• als eerste zei ze: "Ik zou altijd samenblijven met mijn vriendin"


Dat laatste is inderdaad het meest logische. Je zou niet expres van elkaar weggaan, zeker niet die eerste avond/nacht. En juist daarom denk ik dat dat wel gebeurd is. En dat verklaart voor mij de verdwaling. Het is niet "we gaan samen verdwalen", maar "we zijn elkaar kwijt en kunnen elkaar niet terugvinden" waardoor de stress (langdurige panische situatie, [iets wat ik altijd zo genoemd heb, omdat Ouder1 gelijk heeft dat "paniek" een kortdurende toestand is]) exponentieel toeneemt en de keuzes alleen maar onlogischer worden.

Voor een misdrijf bestaan gewoon geen aanwijzingen en het punt is; er zijn wel heel veel aanwijzingen tegen een misdrijf (bezit van de telefoons, langdurige oproepen (of in ieder geval pogingen daartoe), de vondsten van de resten (en dus niet diep in de wildernis begraven). Voor een misdrijf is wel een motief, namelijk verkrachting. Maar, zonder aanwijzingen is dat motief natuurlijk niet na te gaan. En dat is precies wat de misdrijfscenario-aanhangers hier wel doen. Ze gaan uit van een misdrijf en passen daarna de feiten en aanwijzingen erin. Dat is geen zuivere "onderzoeksmethode".