ach, ik had nog een tweede brief geschreven aan het UWV, maar die is wel erg lang en ik weet niet of zolderkamerautisten zulke lange teksten kunnen lezen en begrijpen, maar tegen beter weten in;
quote:
Geachte heer of mevrouw van het UWV,
Graag zou ik een afspraak maken voor een persoonlijk gesprek om voorgelicht te worden over de mogelijkheid, of onmogelijkheid, als je als ongewild en ongewenst 100% arbeidsongeschikte om Politieke en morele redenen, zoals gewetensbezwaren, Nederland moet verlaten. Daarbij kan ik me indenken dat redenen waarom ik Nederland genoodzaakt moet gaan verlaten gegrond moeten zijn, en mogelijk van invloed welke mogelijkheden er dan open staan om mijzelf in het buitenland permanent te vestigen (emigreren).
Mijn redenen op grond van persoonlijke omstandigheden zijn;
Het UWV.
In 2008 ben ik afgekeurd en wettelijk volledig arbeidsongeschikt verklaard, wegens een combinatie van medische en psychische factoren zoals een zware overspannenheid. Echter geen van de medische en psychische gronden tot arbeidsongeschiktheid waren permanent of chronisch, middels tijd en behandeling is er inmiddels grotendeels sprake van genezing. Het gaat al een tijdje goed met mij, en sinds de afgelopen twee jaren heb ik dan ook de wens om terug te keren naar de arbeidsmarkt, ik wil al twee jaar lang weer aan het werk en kan dat medisch en psychisch ook.
Desondanks laat het UWV mij barsten in alle opzichten. Sinds de keuring in 2008 is er de afgelopen 6 jaren geen tussentijds contact geweest hierover tussen mijn persoon en het UWV. Ik heb zelfs geen contactpersoon bij het UWV. Het UWV stelt geen enkele interesse in mij. Wat het UWV doet is elke maand mijn uitkering op mijn bankrekening storten, en voor de rest kan ik simpelweg doodvallen en besta ik geeneens voor het UWV. Dat is zo een mensonwaardige behandeling. Want ik moet tegen mijn eigen wens en wil in teren op een minimum bestaan vanuit sociale maatschappelijke voorzieningen, zonder dat het nodig is. Dat in Nederland mensen sociaal maatschappelijk door de overheid sociaal doodverklaard worden, dat is onacceptabel en belachelijk, maar het overkomt mij wel.
Ik hoop dan ook dat ik door te emigreren wel volledig als medemens word geaccepteerd en behandeld. Derhalve dat ik hopelijk buiten Nederland wel een normaal bestaan kan opbouwen. Gewoon door zelf te werken, daarmee een beter inkomen te hebben, waardoor een aangenamer sociaal leven. Dus in alle opzichten een kwalitatief beter en menswaardiger leven te leiden. Wat in Nederland mij onmogelijk word gemaakt door de overheid, alwaar ik geheel machteloos en hulpeloos aan ten onder dreig te gaan.
Dus om te voorkomen dat mijn leven word vernacheld en verwoest door een overbelaste bureaucratisch incapabel systeem van sociale voorzieningen in Nederland, moet ik noodgedwongen het land ontvluchten en in het buitenland mijn menswaardigheid terug zien te vinden.
Mijn redenen op grond van algehele omstandigheden;
Ik ben geboren in 1974 en heb bewust het laatste deel van de jaren '80 beleefd, en de jaren '90 in Nederland. Hoe we in die jaren zijn veranderend van het tolerante solidair volk, in een stel egoïstische narcistisch zeikerds bij elkaar, die elkaar het licht in de ogen amper gunnen.
Stel je voor de buurman zou toch maar een mooie auto hebben. Helemaal onacceptabel mocht de buurman werkloos zijn of anderszins sociaal afhankelijk, dan mag je zelfs geen lelijke auto hebben want dat is veel te veel luxe voor een uitkeringstrekker. Zelfs als je tegen wil en dank door ziekte ben genoodzaakt tot een uitkering dan word je toch niets gegund aan enig materialistisch bezit maar dien je sober als armlastige te leven als uitkeringstrekker zijnde. Dat is de algehele publieke verwachting. En ik kan werken, alleen UWV onthoud mij daarvan, dat is nog het meest bittere, ik moet noodgedwongen met een maatschappelijk stigma leven welke mijn dagelijkse leven bepaald.
En ik kan er niet aan ontsnappen, ik zit hierin gevangen en opgesloten.
Nederland is een achterbaks land. We spreken bijvoorbeeld Curaçao, als bijzondere Gemeente van ons eigen land, aan op de corruptie bij de overheid aldaar overzee en de benodigde bestrijding ervan. We spreken Griekenland aan op de corruptie die er heerst in hun land waar geen enkele zeggenschap of recht van spreken hebben. Maar we stellen bestrijding als voorwaarden om ze geld te lenen wat ze dringend nodig hadden, zodat we achterom wel zeggenschap in een ander land afdwingen. Hoe arrogant is Nederland? Vooral als je je bedenkt dat ook in Nederland er veel fraude en corruptie is.
Want ondertussen is de Nederlandse overheid zo corrupt als de neten, maar dat word in de doofpot gedouwd. Zelf doen we helemaal niets aan fraude en corruptie. Sterker, de politie weigert aangifte want het is een civiele kwestie, of je aangifte word uitgescreend. En alle wettelijke ambt dragende die zich maar schuldig maken aan corruptie en fraude blijken onaantastbaar te zijn.
Als je bij toezichthouders klaagt over corruptie en fraude word er gewoon gezegd dat het niet zo is. Ook al heb je aantoonbare feiten om wettig overtuigend te bewijzen dat het wel zo is.
Maar iets wettig overtuigend bewijzen, en je rechtelijk gelijk verkrijgen zijn ook in Nederland geen vanzelfsprekendheden.
De rechtelijke macht kan oordelen op basis van overtuiging. Als iets niet word bewezen maar de Rechtbank is er van overtuigd, dan word er aldus geoordeeld zonder afdoende wettig overtuigend bewijs van aantoonbare feiten. Dat een Rechter zijn oordeel niet alleen op aantoonbare feiten baseert, maar er ruimte is voor een eigen interpretatie en voorkeur van de Rechter. Wat zelfs zo ver gaat dat als de Rechter een eigen voorkeur heeft en die tegengesteld is aan de aantoonbare feiten, dan worden de feiten terzijde geschoven en de voorkeur en interpretatie van de Rechter leidend.
Iedereen in Nederland kan gewoon veroordeeld worden, of in het ongelijk gesteld, door de Rechterlijke macht, zelfs als je het tegendeel, je onschuld of je gelijk, feitelijk kan bewijzen.
Het Openbaar Ministerie maakt daar misbruik van. Want het Openbaar Ministerie hoeft maar iets te zeggen, ook als het complete waanzin en onzin is, als het voldoet aan de voorkeur van de Rechter, dan is de Rechter klakkeloos overtuigd van het gelijk van het OM. Ook zonder ook een snipper of begin van een bewijsvoering.
Ook bij civiele en bestuurlijke Rechtspraak. Als burger trek je altijd aan het korte eind. Want het belang van een enkele burger weegt niet op tegen commerciële of overheidsbelangen. En ook al heb je gelijk, een Rechter geeft je gewoon geen gelijk. De Rechter heeft een andere voorkeur en laat zich daarvan overtuigen, ook met nonsens. Wenselijke oordelen gaan boven feitelijke oordelen.
En omdat er van ambtelijke fraude en corruptie geen aangifte kan worden gedaan, want de Politie weigert dit systematisch, en de rechtelijke macht heeft geen onafhankelijken onpartijdig toezicht.
Dat maakt dat in Nederland het Rechtelijke en ambtelijke apparaat een ondoordringbaar pantser heeft, welk pantser een bescherming is tegen kwalijke gevolgen van fraude en corruptie. En vanachter dat pantser in een bunker als kantoor gezeten, waant de ambtelijke gezagsdrager zich onaantastbaar om op bijna dagelijkse basis corruptie en fraude te bedrijven waar meestal burgers de dupe van worden. 10082014-2-3
Maar voor de overheid van Nederland is deze onaantastbare machtspositie ideaal. Want de fraude en corruptie bevoordeeld voornamelijk de overheid, en benadeelt de burgers. De overheid dient fraude en corruptie te bestrijden, maar waarom iets bestrijden waarvan de overheid zelf vooral profijt van heeft? De overheid heeft geen enkel belang om ambtelijke fraude en corruptie boven tafel te krijgen, het levert alleen maar imago schade op, en werkt bovendien macht en gezag ondermijnend.
De overheid gaat zijn eigen zelf verkregen macht versterkende voordeel positie toch niet opgeven? Ook al is de onrechtmatige voordeelpositie van de overheid middels eigen fraude en eigen corruptie verkregen, men heeft wel het voordeel. en toegeven dat de overheid corrupt en frauduleus handelt in eigen voordeel, dat zou nogal schade aan het (internationale) aanzien van de Staat opleveren. Dus waarom eerlijk zijn als overheid en jezelf daarmee schaden, terwijl oneerlijkheid lonend is?
Nederlandse soldaten, Politie, en anderen strijden in het buitenland op vredesmissies en andere onwaarachtige redenen. Terwijl volgens de media in de Schilderswijk te Den Haag een heuse nationale Jihad gaande is, en ter sprake in de media dat de Sharia mogelijk zelfs word ingevoerd.
Wat doen onze mensen in het buitenland? Als we zelfs in eigen land de rust, orde, en vrede niet kunnen bewaren? Of zijn er wel grote commerciële en politieke belangen bij het handhaven, of herstellen, van de vrede, rust en orde in het buitenland, en is hetzelfde in ons eigen land alleen maar kostbaar en weinig van belang voor de Politiek?
Worden onze eigen belangen, orde, rust en vrede in eigen land al van ondergeschikt belang aan de rust, orde en vrede van Europa? Omdat Europese belangen commercieel en politiek groter zijn?
Daarom schaam ik mij Nederlander te zijn. Ik kan er niet langer meer tegen om in zo een verdorven hypocriet en zelfzuchtig achterbaks land te moeten leven. Zo ben ik niet, dus ik pas ook niet in het plaatje wat Nederland verbeeld.
Ik voel mij veel meer thuis bij de Engelse cultuur en politiek. Waar men nog hart heeft voor eerlijkheid en de eigen mensen. Er word zelfs gedreigd uit de EU en NATO te stappen, als het voordeel oplevert voor het volk van het naburige Engelse Koninkrijk. Dan heb je ballen en lef, en toon je leiderschap en karakter. Dat spreek mij veel meer aan, en past veel beter bij mijn eigen hoge morele waarden en normen over omgang met je medemens.
Eigenlijk het verschil tussen een Nederlander te zijn, een egoïstische narcistische zeikerd, of een empathisch eerlijk mens welke Nederland daarom wil ontvluchten wegens er niet bij willen horen.
Nederlanders zitten gebogen achter hun eigen computertjes in hun eigen huizen verontwaardigd te zijn over de ellende en armoede in het verre buitenland, maar vergeten wat er met hun eigen buurman gebeurt, en als ze het al weten dan interesseert het ze niet. Bah, zo wil ik niet leven.
Mijn buren zijn mensen, en die moeten belangrijker zijn dan je opsluiten in eigen huis bij TV en computers . Ik wil weer tussen empathische mensen leven, en niet tussen de koude Nederlandse beeldschermen waarachter men hypocriet verontwaardigd over een ander is, maar ondertussen niet kritisch naar zichzelf durven te kijken om eigen fouten toe te geven en deze recht te zetten.
Dus graag een persoonlijk oriënterend gesprek, wat zijn de mogelijkheden voor mij betreffende emigratie. Hebben we na 6 lange jaren eindelijk weer eens een persoonlijk inhoudelijk contact.
Met groet,
Remko de Graaf. (Ongewild en ongewenst een reeds genezen arbeidsongeschikte).
PS. Graag een schriftelijke bevestiging van ontvangst, en uitnodiging voor persoonlijk gesprek.