abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_143396303
quote:
0s.gif Op woensdag 13 augustus 2014 18:51 schreef mignonne het volgende:
Het zijn gewoon van die dingen, ik had toen wij aan kinderen begonnen nooit anticipated dat ik nog een studie zou doen, eerst die eerste maar eens afronden zeg maar :') Maar het was of of dus nouja, change of plans. En dat is ook prima, maar voor mezelf wil ik het gewoon niet.

Ik vind de gedachte dat ik nooit meer zwanger zou zijn, nooit meer zou baren en nooit meer zo'n heel kleintje van mezelf zou hebben echt heel erg killing. Maar tegelijkertijd kan ik me inmiddels ook goed voorstellen waarom bij sommige mensen van uitstel afstel komt en naar volle tevredenheid zeg maar. Dat je leven gewoon eindelijk weer lekker doorloopt en dat dat ook wel erg fjin is.
Dat laatste is hier denk ik steeds meer het geval. Ik heb mijn carrière op de rit en kan/wil er niet weer zolang uit liggen. Hoe langer ik de zwangerschappen achter me heb liggen, hoe moeilijker het wordt om van die beslissing terug te komen. Maar ik kan het ook niet definitief afsluiten. Het is heel onwaarschijnlijk dat er ooit nog een kindje komt, maar wie weet. Buren van ons met een zoontje van Ivans leeftijd hebben net een baby gekregen en ik zie nu ook heel veel geweldige kanten aan een wat groter leeftijdsverschil.

En verder sluit ik me helemaal bij je verhaal aan: de keuze is zo persoonlijk en voor mij is een klein leeftijdsverschil tussen beide kinderen ideaal geweest. Het was indertijd niet een erg rationele beslissing; ik wou gewoon heel snel weer een kindje. :+ Maar ik vond en vind het heerlijk. Van tropenjaren was hier geen sprake. En ze spelen nu zo leuk samen. Elke dag kan ik er weer bij wegzwijmelen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
pi_143397742
Hoewel ik heel goed de voordelen snap van kinderen redelijk snel na elkaar krijgen en dus weinig leeftijdsverschil, snap ik het argument van 'snel uit de luiers', 'snel allebei op school' niet heel goed, want mij lijkt het juist jammer als elke fase zo snel voorbij is!

Ons ideaal zou zijn (dochter is nu anderhalf) om over twee a drie jaar een tweede te krijgen, en ik vind het juist tof dat we dan bepaalde fases nog een keer mogen doorlopen.
pi_143398084
quote:
0s.gif Op woensdag 13 augustus 2014 23:19 schreef Olf het volgende:
Hoewel ik heel goed de voordelen snap van kinderen redelijk snel na elkaar krijgen en dus weinig leeftijdsverschil, snap ik het argument van 'snel uit de luiers', 'snel allebei op school' niet heel goed, want mij lijkt het juist jammer als elke fase zo snel voorbij is!

Ons ideaal zou zijn (dochter is nu anderhalf) om over twee a drie jaar een tweede te krijgen, en ik vind het juist tof dat we dan bepaalde fases nog een keer mogen doorlopen.
Maar daarom is het toch juist zo'n persoonlijke keuze? :D

Wat voor de een een voordeel is, is voor de ander juist een nadeel en daarom is er gewoonn geen goed/fout te benoemen in zoiets of dat je voor een ander kunt beoordelen of die had moeten wachten/sneller had moeten zijn enz.
:)
pi_143398221
quote:
1s.gif Op woensdag 13 augustus 2014 23:28 schreef mignonne het volgende:

[..]

Maar daarom is het toch juist zo'n persoonlijke keuze? :D

Wat voor de een een voordeel is, is voor de ander juist een nadeel en daarom is er gewoonn geen goed/fout te benoemen in zoiets of dat je voor een ander kunt beoordelen of die had moeten wachten/sneller had moeten zijn enz.
Oh, dat probeer ik inderdaad juist te beamen, dat dezelfde argumenten tot heel andere conclusies kunnen leiden per persoon! :D
pi_143398401
quote:
1s.gif Op woensdag 13 augustus 2014 23:31 schreef Olf het volgende:

[..]

Oh, dat probeer ik inderdaad juist te beamen, dat dezelfde argumenten tot heel andere conclusies kunnen leiden per persoon! :D
Oh zo, ja psies. Ik vind dat fascinerend om te zien altijd :D
Maar het lijkt me dsu wel heel erg lastig als je met je partner daarover van mening verschilt. Ik bedoel dat je buurvrouw er anders over denkt, whatever, maar als jij 1,5 jaar perfect vindt en je man zit meer richting 3 of 5 jaar te denken dan lijkt me dat heel lastig.
:)
  donderdag 14 augustus 2014 @ 00:03:11 #156
797 She-Wolf
TUFKA Igraine
pi_143399467
Hier zit tussen de oudste en de middelste 3 jr en 4 mnd en tussen de middelste en de jongste 2 jr en 4 mnd. Ik vond het eerste jaar van de jongste best wel een pittige periode. Een kind van een jaar of 5/6 die naar en van school gebracht en gehaald moet worden, zwemles heeft, op turnen zit en heel de bups die heel de tijd overal mee naartoe gesleept moet worden. De middelste die eerst nog niet zindelijk was en later nog niet zelfstandig naar de wc kon of sowieso zelfstandig iets doen.

Nu zijn ze 9, 5 en 3 en is het een stuk gemakkelijker er gezelliger. Ik rammel niet meer, vanwege mijn leeftijd zou ik niet zwanger meer willen worden en mijn man is gesteriliseerd. Maar soms droom ik wel eens van een huis met veel ruimte en een groter (pleeg)gezin. Ik zeg voor de grap wel eens dat ik geen baby meer zou willen maar dat ze een kind van een jaar of 6 zo hier op de stoep mogen zetten. ;)

En dan al die zooi die mee moet als je op vakantie oid gaat. Wij hebben onlangs wel een bus gekocht, omdat we anders alles (incl. hond) er niet meer in krijgen.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
pi_143399864
Dat vind ik trouwens nog wel een lastige afweging aan het hele 'rammel'-gebeuren, in hoeverre vaar je echt op gevoel en in hoeverre houd je rekening met de praktische situatie?
pi_143400640
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 00:19 schreef Olf het volgende:
Dat vind ik trouwens nog wel een lastige afweging aan het hele 'rammel'-gebeuren, in hoeverre vaar je echt op gevoel en in hoeverre houd je rekening met de praktische situatie?
Mja, goed punt. Ik verbaas me er hier wel eens over hoezeer toekomstige ouders alles tevoren doordacht willen hebben. Als je eenmaal een kind hebt, blijkt alles toch weer anders te zijn. :Y) En meestal vind je wel een oplossing voor een praktisch probleem. Aan de andere kant vind ik het ook heel logisch om tevoren te bedenken of je genoeg geld hebt en of je bijvoorbeeld de opvang rond kunt krijgen. Maar ik blijf erbij: veel oplossingen vormen zich gaandeweg.

Daarnaast vind ik dat emotionele beslissingen niet per definitie slechter of minder verantwoord zijn dan rationele. Mijn kinderwens ontstond toen mijn vader overleed. Is het verkeerd als een kinderwens uit een gemis ontstaat? Mijn tweede kind wou ik al meteen na de geboorte van mijn eerste. Is het verkeerd om niet langer exclusief van je eerstgeborene te genieten?

Ik merkte dat veel mensen hun oordeel al klaar hadden, met name m.b.t. onze keuze om snel een tweede kind te willen. Ik ben er zelf stiekem heel trots op dat we op onze emotie af zijn gegaan. We zijn best rationele mensen, maar onze kinderen komen voort uit onze diepste gevoelens.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
pi_143403095
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 01:04 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Mja, goed punt. Ik verbaas me er hier wel eens over hoezeer toekomstige ouders alles tevoren doordacht willen hebben. Als je eenmaal een kind hebt, blijkt alles toch weer anders te zijn. :Y) En meestal vind je wel een oplossing voor een praktisch probleem. Aan de andere kant vind ik het ook heel logisch om tevoren te bedenken of je genoeg geld hebt en of je bijvoorbeeld de opvang rond kunt krijgen. Maar ik blijf erbij: veel oplossingen vormen zich gaandeweg.

Daarnaast vind ik dat emotionele beslissingen niet per definitie slechter of minder verantwoord zijn dan rationele. Mijn kinderwens ontstond toen mijn vader overleed. Is het verkeerd als een kinderwens uit een gemis ontstaat? Mijn tweede kind wou ik al meteen na de geboorte van mijn eerste. Is het verkeerd om niet langer exclusief van je eerstgeborene te genieten?

Ik merkte dat veel mensen hun oordeel al klaar hadden, met name m.b.t. onze keuze om snel een tweede kind te willen. Ik ben er zelf stiekem heel trots op dat we op onze emotie af zijn gegaan. We zijn best rationele mensen, maar onze kinderen komen voort uit onze diepste gevoelens.
eens O+ en je laatste stukje klinkt heel mooi.
:)
  donderdag 14 augustus 2014 @ 09:11:49 #160
797 She-Wolf
TUFKA Igraine
pi_143403802
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 00:19 schreef Olf het volgende:
Dat vind ik trouwens nog wel een lastige afweging aan het hele 'rammel'-gebeuren, in hoeverre vaar je echt op gevoel en in hoeverre houd je rekening met de praktische situatie?
Ik denk dat naarmate de wens groter wordt, de mening over de praktische situatie bijgesteld wordt. Daarnaast is het ook wel afhankelijk van hoe je in het leven staat, denk ik.

Onze jongste bijvoorbeeld diende zich heel spontaan aan. Bij de twee zwangerschappen daarvoor had ik pillen moeten slikken om zwanger te kunnen worden dus ik dacht, heel naief, geen pil te hoeven slikken om niet zwanger te worden. :) Na de eerste schrik, kwamen de praktische beren op de weg (We hebben maar 3 slaapkamers, in onze auto passen geen 3 kinderen achterin, hoe gaan we dat doen met de opvang, etc) Maar na dat we samen volop ja hadden gezegd tegen deze zwangerschap, verdwenen al die praktische bezwaren of werd er een oplossing voor bedacht.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
pi_143404282
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 00:19 schreef Olf het volgende:
Dat vind ik trouwens nog wel een lastige afweging aan het hele 'rammel'-gebeuren, in hoeverre vaar je echt op gevoel en in hoeverre houd je rekening met de praktische situatie?
Idd! Ik verbaas me net als Claudia wel eens over het planmatige voor er aan een kind begonnen wordt. Er wordt soms wel erg veel gewicht toegekend aan het praktische, rationele gedeelte terwijl juist het emotionele aspect mi zo belangrijk is, ben je er zelf aan toe?
Tuurlijk, een kind kost geld, maar een bepaalde hoeveelheid spaargeld, een vast contract, een (grotere) auto en een koophuis met 3 slaapkamers willen hebben voor je uberhaupt begint... :o Alle risico's lijken eerst te moeten worden dichtgetikt voor er met de pil gestopt wordt.

Misschien denk ik wel heel makkelijk hoor, maar ik denk dat alles zijn weg wel vindt. Je kind heeft misschien heel andere wensen en behoeften dan jij van te voren had ingecalculeerd, en dan denk ik nog niet eens aan je eigen (veranderende?) wensen en hoe de wereld er over vijf, tien, twintig jaar uitziet. Je groeit mee met je kind en flexibel word je vanzelf wel :+
pi_143404709
quote:
0s.gif Op woensdag 13 augustus 2014 22:35 schreef Phaidra het volgende:
Omdat mijn ouders niet zoveel geluk hadden met zwanger worden / blijven, zit er tussen mij en mijn zussen 13 en 9 jaar leeftijdsverschil. Toch zijn we altijd heel hecht geweest en heb ik gek genoeg nooit het gevoel gehad dat ik er niet helemaal bij hoorde of iets dergelijks. Mijn zussen namen mij op sleeptouw, leerden me lezen en speelden samen met de barbies. Ruzie maken / kibbelen konden we ook erg goed :P. En nu zijn we nog steeds close. Dus het zegt allemaal niet zoveel. Je ligt elkaar, of niet.

Ben jij mij? :D Bij mij bijna hetzelfde leeftijdsverschil (zelfs iets meer), maar verder precies hetzelfde. Ze pasten op mij maar we speelden ook met barbies, speelden kapper, deden bordspelletjes etc. Later samen stappen en nu deel ik heel veel met ze, nog meer dan met mijn moeder of vriendinnen.
Ik kan eigenlijk alleen maar met warme gevoelens (terug)denken aan de band die wij hebben. Dus ik heb een broertje dood aan leeftijdsverschillen. Elk voordeel heb z'n nadeel en andersom...
Dit, dat, alles.
pi_143404922
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 09:39 schreef Mineola het volgende:

[..]

Idd! Ik verbaas me net als Claudia wel eens over het planmatige voor er aan een kind begonnen wordt. Er wordt soms wel erg veel gewicht toegekend aan het praktische, rationele gedeelte terwijl juist het emotionele aspect mi zo belangrijk is, ben je er zelf aan toe?
Tuurlijk, een kind kost geld, maar een bepaalde hoeveelheid spaargeld, een vast contract, een (grotere) auto en een koophuis met 3 slaapkamers willen hebben voor je uberhaupt begint... :o Alle risico's lijken eerst te moeten worden dichtgetikt voor er met de pil gestopt wordt.

Misschien denk ik wel heel makkelijk hoor, maar ik denk dat alles zijn weg wel vindt. Je kind heeft misschien heel andere wensen en behoeften dan jij van te voren had ingecalculeerd, en dan denk ik nog niet eens aan je eigen (veranderende?) wensen en hoe de wereld er over vijf, tien, twintig jaar uitziet. Je groeit mee met je kind en flexibel word je vanzelf wel :+
Tsja, ik vond de periode van werkloos zijn (en dus geen geld hebben) zonder kinderen al behoorlijk stressverhogend, laat staan als ik wel kinderen heb. Die luiers moeten toch betaald worden. Daarom voelt het voor mij fijn om zekerheden in te bouwen, voor zover dat kan. En dat hoeft niet alles van jouw rijtje te zijn natuurlijk, maar een beetje baanzekerheid is voor mij wel belangrijk.
Dit, dat, alles.
  donderdag 14 augustus 2014 @ 10:12:42 #164
347468 Tante_Soesa
Nu met Sassefras
pi_143404998
quote:
1s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 10:08 schreef Philomijn het volgende:

[..]

Tsja, ik vond de periode van werkloos zijn (en dus geen geld hebben) zonder kinderen al behoorlijk stressverhogend, laat staan als ik wel kinderen heb. Die luiers moeten toch betaald worden. Daarom voelt het voor mij fijn om zekerheden in te bouwen, voor zover dat kan. En dat hoeft niet alles van jouw rijtje te zijn maar wel een deel.
Voor zover het kan idd. Want ook met een vast contract kun je, pril zwanger en al, over een maand op straat staan... Maar, neemt niet weg dat ik het begrijp hoor
pi_143405470
quote:
1s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 10:12 schreef Tante_Soesa het volgende:

[..]

Voor zover het kan idd. Want ook met een vast contract kun je, pril zwanger en al, over een maand op straat staan... Maar, neemt niet weg dat ik het begrijp hoor
Klopt helemaal hoor. (Zat jij niet in zo'n situatie?) In mijn geval is het meer het feit dat een werkverleden een betere basis is tijdens sollicitaties dan helemaal niets, mocht ik ooit weer op straat komen te staan. Dat geldt dan ook weer voor de duur van evt WW-uitkering...

Ja.... Rammel....
O+
Dit, dat, alles.
  donderdag 14 augustus 2014 @ 10:38:21 #166
347468 Tante_Soesa
Nu met Sassefras
pi_143405556
quote:
1s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 10:35 schreef Philomijn het volgende:

[..]

Klopt helemaal hoor. (Zat jij niet in zo'n situatie?) In mijn geval is het meer het feit dat een werkverleden een betere basis is tijdens sollicitaties dan helemaal niets, mocht ik ooit weer op straat komen te staan. Dat geldt dan ook weer voor de duur van evt WW-uitkering...

Ja.... Rammel....
O+
Nee, ik heb zelf nooit in zo'n situatie gezeten :). En dat laatste is ook helemaal waar ja.
pi_143405985
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb inmiddels de uitslagen van de dokter terug en met mijn darmen is alles in orde. Waarschijnlijk toch een tegensputterende mirena, dus nu daar maar weer voor op controle (wat een gezeik allemaal zeg.).

Plus: klaagzang in de spoiler.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En wat betreft leeftijd tussen twee kinderen in.. Tsja. Ik en mijn zusje schelen 3 jaar en ik vond dat altijd ideaal: je loopt net elkaars vriendenkringen mis op school etc, dus daar heb je je eigen ding, maar binnenshuis zaten we genoeg op 1 lijn om samen te spelen.
Mijn vriend scheelt weer 7 jaar met zijn oudere zus en nog eens 7 met zijn jongere broer. Er zit dus 14 jaar tussen jongste en oudste. Hij heeft, als middelste, een goede band met allebei. De relatie tussen jongste en oudste is echter wel lastiger; dat verschil is dan weer wel te groot denk ik.
Maarja, dit soort dingen laat zich niet plannen. Het gaat zoals het gaat, denk ik dan..
pi_143406206
quote:
1s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 10:08 schreef Philomijn het volgende:

[..]

Tsja, ik vond de periode van werkloos zijn (en dus geen geld hebben) zonder kinderen al behoorlijk stressverhogend, laat staan als ik wel kinderen heb. Die luiers moeten toch betaald worden. Daarom voelt het voor mij fijn om zekerheden in te bouwen, voor zover dat kan. En dat hoeft niet alles van jouw rijtje te zijn natuurlijk, maar een beetje baanzekerheid is voor mij wel belangrijk.
Dat je überhaupt eerst een baan/inkomen hebben, en niet vanuit werkloze toestand aan een kind wil beginnen terwijl je in principe kan en wil werken, dat snap ik ja.

Maar ik doel echt op de situatie dat iemand met kinderwens de basics van minimaal één inkomen en een woning op orde heeft, maar het kind tot een vijfjarenplan maakt omdat die persoon eerst het hele wensenlijstje rond wil hebben. Dat vaste contract bijvoorbeeld geeft misschien psychologisch rust, maar is nog steeds een schijnzekerheid.

Ik ben over het algemeen een heel rationeel denkend iemand die graag zn zaakjes op orde heeft, maar gek genoeg denk ik en handel ik over/met een kind heel anders :)
pi_143407909
Leuk om al die verhalen te lezen. Ik ben van kamp veel verschil.
Hier nog steeds geen definitief ja of nee. We zeiden ook al voor O. dat als we voor een 2de gaan er 5/6/7 jaar tussen zou zitten.

Momenteel is onze woning ook gewoon niet geschikt... Daar gaan we eerst naar kijken. Verhuizen of verbouwen en wanneer dat klaar is eens kijken hoe we er tegenover staan
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
pi_143409202
quote:
0s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 11:01 schreef Mineola het volgende:

[..]


Maar ik doel echt op de situatie dat iemand met kinderwens de basics van minimaal één inkomen en een woning op orde heeft, maar het kind tot een vijfjarenplan maakt omdat die persoon eerst het hele wensenlijstje rond wil hebben. Dat vaste contract bijvoorbeeld geeft misschien psychologisch rust, maar is nog steeds een schijnzekerheid.

Check.
pi_143409747
quote:
1s.gif Op donderdag 14 augustus 2014 09:59 schreef Philomijn het volgende:

[..]

Ben jij mij? :D Bij mij bijna hetzelfde leeftijdsverschil (zelfs iets meer), maar verder precies hetzelfde. Ze pasten op mij maar we speelden ook met barbies, speelden kapper, deden bordspelletjes etc. Later samen stappen en nu deel ik heel veel met ze, nog meer dan met mijn moeder of vriendinnen.
Ik kan eigenlijk alleen maar met warme gevoelens (terug)denken aan de band die wij hebben. Dus ik heb een broertje dood aan leeftijdsverschillen. Elk voordeel heb z'n nadeel en andersom...
Not that I know :D. Grappig! Het is denk ik wel vrij bijzonder, want ik kan me voorstellen dat het lastig is als je zo in verschillende levensfases zit. Mijn oudste zus ging uit huis toen ik 6 was ongeveer, dan kan je natuurlijk ook heel makkelijk uit elkaar groeien.
Venus in pocketformaat
© loveli
pi_143411562
Mineola, wat jij beschrijft, zo waren wij. En toen we eindelijk alles voor elkaar hadden en stopten met de pil was ik 31. Helaas werd ik ook niet zomaar zwanger en toen M er eenmaal was had ik zo'n spijt dat we zo lang gewacht hadden omdat het nu misschien niet meer ging lukken om nog een broertje of zusje te fabriceren... (dat is dus goedgekomen).

Oh, en :W vanuit de ww....
  donderdag 14 augustus 2014 @ 14:12:45 #173
318546 Mevr_Mus
Met Mini_Musjes
pi_143412149
Ghehe, ja bij jullie is het wel goed gekomen Kyara :D Maar dat was wel mijn angst, dat je alles plant en dat op het moment dat je alles in orde hebt blijkt dat een kind zich niet laat plannen :{ Het voelt voor mij een beetje als de goden verzoeken...

Belangrijkste vonden wij uiteindelijk dat wij gelukkig waren met onszelf en elkaar. En verder kan ik zeggen dat beginnen in een niet ideale woning geen drama is, maareh... niet ideaal dus :@ :')
Oude (on)bekende.
  donderdag 14 augustus 2014 @ 14:20:04 #174
74065 Burdie
Cogito ergo Fok!
pi_143412358
Wij hebben ivm kantoor aan huis eigenlijk geen kamer meer over voor een evt tweede, maar daar vinden we vast wel wat op tzt. Vroeger woonden ze met gezinnen van 10 in huizen als de onze...
KuikenGuppy
pi_143412380
Ik vind de scheiding emotie/ratio altijd zo dubieus.

Bij mij gaan die twee echt hand in hand. Toen ik eenmaal besloten had ervoor te gaan, ben ik er vol voor gegaan. Had geen vaste baan toen ik zwanger werd van S (wel een 0-urencontract, maar toch niet zo heel zeker). Tijdens de zwangerschap gesolliciteerd en aangenomen op een andere baan. In mijn geval was er dus eerst de "keuze" voor een kindje en daarna de noodzaak voor vastigheid/ zekerheid. Bij de tweede net zo. Ineens voelde/ dacht ik: "Nu wil ik een tweede" en ik ging ervoor. Maar of dat nou een gevoel of een gedachte was???

Ik geloof wel in verstandige keuzes :P
In mijn geval zou er best nog een wens zijn voor een derde, maar ik weet en voel ook dat ik mezelf het dan echt heel lastig zou maken (financieel en ook praktisch. Ik heb nou eenmaal maar twee handen en twee knieën). Dus doe ik het niet. Niet alleen. En dat voelt prima.

Geen idee of het feit dat ik niet nu, alleen, voor een derde ga, gevoel of ratio is. Het maakt ook niet uit. Het zou niet verstandig zijn, dat voel ik aan alles, en dus is het goed om het niet te doen. En ik ben daar ook niet echt rouwig om. Het voelt ook goed om verstandig te zijn.

Of zoiets. :')
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')