Ik moest ook aan hormonen denken. Helemaal omdat het voorjaar is, en ik hier af en toe ook wat meer onrust merk. (Niet zo erg gelukkig, het blijft eigenlijk bij wat halfslachtige rijpogingen van Cas. Maar dat is voor zijn doen al best bijzonder
)
Castratie van je voedster kan dan een optie zijn, als het gedrag blijft aanhouden
. Geen garantie natuurlijk, maar er zijn wel veel positieve ervaringen te vinden. (Bij Mara was het voor mij een goede oplossing. Bij Diva heb ik het preventief laten doen voordat Cas aan ha rgekoppeld werd, en weet ik daarom niet of het verschil heeft gemaakt in gedrag naar andere konijnen toe.)
Zo, tijdje terug dat ik hier gepost heb trouwens. Net alles weer een beetje bijgelezen.
Hier heb ik iets meer dan een maand terug een heel erg lief en leuk konijntje buiten gevonden. Een zogenaamd 'vergeten' konijn. We weten wie de vermoedelijke eigenaren zijn, maar ondanks verschillende pogingen vanaf onze kant, werd er geen contact meer opgenomen.
Nou dan niet!
Ronja (de Roversdochter) is een stoer zwart dwergkonijntje, inclusief enorme (verse) scheur/hap in het oor:
Ik heb er aan gedacht om haar te koppelen aan Mara en Cas, maar Mara is sowieso al een erg 'claimend' type (Cas is van haar. Vindt zij
) en ik wilde eigenlijk toch ook weer niet stoken in een goed huwelijk. En een goed huwelijk hebben Cas en Mara, dus de keuze om Ronja er bij te koppelen zou ik dan echt puur voor mezelf en Ronja maken. Want stiekem is Ronja echt een fantastisch lief en leuk beestje, er zit geen kwaad in. En ze is uitermate nieuwsgierig en ondernemend. En nog erg op mensengericht, hoewel dat ook kan komen omdat ze geen maatje heeft.
Afijn, dat twijfelen stopte nadat Ronja twee weken na binnenkomst bij mij beviel van een dood jong. Vanaf dat moment raakte Mara geobsedeerd met naar de slaapkamer willen (want daar had ik Ronja apart gezet) en werd ze ronduit agressief naar alles wat naar Ronja rook. Inclusief onze voeten/sokken/pantoffels en ook handen, ondanks dat we die wel wasten. En Cas moest het ook af en toe ontgelden. Opeens durfde Mara het hele huis door n besloot ze ook dat ze haar territorium moest gaan markeren. Keutels, keutels en overal urine. Echt overal.
Nouja, goed, de sfeer werd er niet beter op. Mara werd een bijterig, brommend en bovenal gestresst konijn, Cas begreep er maar weinig van leek het, en elke morgen in de pis stappen tot in de keuken aan toe droeg ook niet bij aan ons eigen humeur. Ik heb nog geprobeerd om mijn vriend over te halen om een viertal te proberen, dat kan namelijk vaak wel prima gaan (een netjes op neutraal terrein gekoppeld drietal was wel al uitgesloten omdat het vaak toch instabiel is/blijft, en ik het met Mara en haar felheid echt niet aandurft. Bij elke verandering ben ik dan bang dat ik Ronja in stukken gescheurd aantref...) maar die wilde dat echt niet.
Daarom is Ronja naar de opvang (in Groningen) van een bekende van me gegaan. Daar wordt ze goed verzorgd en alleen aan goede nieuwe baasjes meegegeven. Toevallig kon ik de eigenaresse in Utrecht treffen en Ronja aan haar meegeven, omdat zij naar een lezing was, over... jawel... Het Vergeten Konijn....
Ik mis Ronja wel hoor, het is zo'n lief hummeltje. Maar goed, het gaat hier echt niet; te weinig ruimte voor vier (of althans, volgens vriend. Maar ik kan hem moeilijk dwingen) en teveel stress.
Maar ik moet wel zeggen dat Mara nu een stuk ondernemender is geworden, dus dat is dan wel weer leuk
. Alleen die onzindelijkheid moet er weer uit.... maar het lijkt de betere kan weer op te gaan.