Depressie & Angst #106

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:28 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hoi
Wat voor angststoornis heb je?

Hallo!
Ik heb al best lang een paniekstoornis, vanaf mijn 15e tot mijn nu 21e, maar daar heb ik altijd goed mee kunnen leven. Die is nu door aan het slaan en aan het generaliseren Maar een echt stickertje zit er nog niet op.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:33 schreef kuolema het volgende:

[..]

Paniekstoornis is een officieel label. Bedoel je dat er meer is/iets anders?

Nouja, dat stickertje is er ook nog niet. Anders gezegd, ik heb paniekaanvallen en angstaanvallen en ik ben nogal somber, maar echt een diagnose moet er nog komen.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:26 schreef kuolema het volgende:
Nooit was ik echt van plan die uitkering aan te vragen, maar nu ik heb besloten dat ik het wel wil moet het ook echt meteen. Maar dat lukt niet, want ik heb er hulp bij nodig, dus moet ik nog een paar weken wachten. Loop ik geld mis. Nu ben ik dus heel erg gefrustreerd want het moet NU!!

Je kan bij maatschappelijk werk advies vragen, en ze kunnen ook iemand met je mee sturen naar UWV voor ondersteuning

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:51 schreef Elvi het volgende:

[..]

Je kan bij maatschappelijk werk advies vragen, en ze kunnen ook iemand met je mee sturen naar UWV voor ondersteuning

Dit kan ik ten zeerste aanbevelen!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:52 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waar moet je dan heen?
Kan ik niet gewoon een van mijn huidige behandelaars vragen om te helpen?

Zeker

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:54 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik word er bang van Naja dat was ik al, door verhalen van internet

Naja, het ding is, professionele mensen en officieel papierwerk, telt zwaar mee voor hun. Met alleen een zielig verhaaltje zeg maar kom je er niet.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:52 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waar moet je dan heen?
Kan ik niet gewoon een van mijn huidige behandelaars vragen om te helpen?

Maatschappelijk werk is meer voor praktische zaken. Ik denk dat je behandelaars je daar ook naartoe zullen verwijzen. Je moet gewoon even googlen op 'maatschappelijk werk + woonplaats' want in iedere woonplaats is er weer een andere stichting.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:41 schreef Spatzmann het volgende:
Misschien een hele vreemde vraag. Ik heb door ernstige gezondheidsproblemen, tal van operaties een zeer ernstige 'reactieve' depressie gekregen.. Maar hoe communiceer ik zo iets met m'n werk? het 'er moet weer 30 cm darm uit' is gevoelsmatig een stuk makkelijker dan 'ik zie het niet meer zitten'

Ik heb al zoveel uitval gehad de afgelopen jaren hoe breng ik zoiets aan het verstand dat het geen aanstellerij is?!

Volgens de bedrijfsarts ben ik ook nu hierdor voor onbepaalde tijd arbeidsongeschikt en ligt de focus op herstel... Ik ben aan fysiek herstel gewend, maar dit is een hele nieuwe situatie

Hoi, welkom hier
Het is een lastig iets, want je kan beter je poot breken. Dan weet iedereen dat er een bepaalde herstelperiode is, dat is duidelijk.
Wat ik gedaan heb is eerlijk vertellen wat er aan de hand was. Niet gemakkelijk (want het gevoel ontzettend te falen) maar waar ik hoongelach verwachtte, kreeg ik steun.
Het verbaasde mij dat er veel reacties kwamen in de trant van "dat heb ik een X-aantal jaren geleden ook gehad" en "neem de tijd die je nodig hebt".
Misschien is het wat afhankelijk van de sector waarin je werkt, maar hier was het achteraf een goede keuze.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 19:26 schreef kuolema het volgende:
Heeft iemand van jullie ervaring met het aanvragen van Wajong? Ik overweeg dat te doen maar heb een aantal vragen.

Een beetje niet veel maar ben er zelf soort van semi mee bezig.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 78% gewijzigd door Raggingbull op 26-07-2014 12:11:25 ]

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 22:41 schreef Spatzmann het volgende:
Misschien een hele vreemde vraag. Ik heb door ernstige gezondheidsproblemen, tal van operaties een zeer ernstige 'reactieve' depressie gekregen.. Maar hoe communiceer ik zo iets met m'n werk? het 'er moet weer 30 cm darm uit' is gevoelsmatig een stuk makkelijker dan 'ik zie het niet meer zitten'

Ik heb al zoveel uitval gehad de afgelopen jaren hoe breng ik zoiets aan het verstand dat het geen aanstellerij is?!

Volgens de bedrijfsarts ben ik ook nu hierdor voor onbepaalde tijd arbeidsongeschikt en ligt de focus op herstel... Ik ben aan fysiek herstel gewend, maar dit is een hele nieuwe situatie

Wat je bedrijfsarts gezegd heeft kun je zeggen tegen je leidinggevende. Verder hoef je niet uit te wijden. Eigenlijk hoeft je werkgever niet eens te weten wat je mankeert, alleen een generiek verhaal. Probeer vooral jezelf tijd en ruimte te geven, het is al zwaar genoeg. Sterkte.

Van de week schoot m'n hoofd even in een paniekaanval, nét voor het slapengaan. Gedachten raceten door m'n hoofd: wat nu? Wat straks? Wat is er met me op dit moment?

En die laatste vraag deed 't 'm; ik gaf antwoord en zei tegen mezelf: je bent even in paniek, en dat is helemaal okay. Voel het, beleef het, ervaar het. Zie hoe het verloopt.

En heel snel ebde het weer weg. Ik glimlachte en dacht: zo, weer een ervaring rijker. En al die dingen waar ik over in paniek raakte? Die gaan ook ervaren worden. Laat ik m'n best doen daarvoor.

Best relaxt, dat mindful zijn.

quote:

Op zondag 27 juli 2014 11:17 schreef Gray het volgende:
Van de week schoot m'n hoofd even in een paniekaanval, nét voor het slapengaan. Gedachten raceten door m'n hoofd: wat nu? Wat straks? Wat is er met me op dit moment?

En die laatste vraag deed 't 'm; ik gaf antwoord en zei tegen mezelf: je bent even in paniek, en dat is helemaal okay. Voel het, beleef het, ervaar het. Zie hoe het verloopt.

En heel snel ebde het weer weg. Ik glimlachte en dacht: zo, weer een ervaring rijker. En al die dingen waar ik over in paniek raakte? Die gaan ook ervaren worden. Laat ik m'n best doen daarvoor.

Best relaxt, dat mindful zijn.

Het helpt enorm he. Gisteren had ik ook even zo'n moment dat het nu doordrong. Waarom zou ik me drukmaken over dingen die pas over een week gebeuren. Je hebt gepland wat je gepland hebt en waarom zou je je er nog druk om maken, zie dan maar wat er gebeurt en hoe je je voelt. Ik kan het loslaten.

Morgen naar Parijs voor 5 dagen met mijn zusje. Zin in, alleen het vroeg opstaan (5 uur) zit me dwars. Dan slaap ik weinig, pieker ik veel en zit ik daar met m'n gespannen kop. Ik herriner mezelf af en toe maar aan het feit dat waar ik ook bang voor ben vanaf hier oncontroleerbaar is en dat de angst voor de angst zelf helemaal belachelijk is. Gewoon laten gaan.

quote:

Op zondag 27 juli 2014 12:30 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Het helpt enorm he. Gisteren had ik ook even zo'n moment dat het nu doordrong. Waarom zou ik me drukmaken over dingen die pas over een week gebeuren. Je hebt gepland wat je gepland hebt en waarom zou je je er nog druk om maken, zie dan maar wat er gebeurt en hoe je je voelt. Ik kan het loslaten.

Ik merk dat dat soort fasen makkelijker gaan, hoe zeldzaam ze ook zijn bij me. Wel merk ik dat de opwellingen die eraan vooraf gaan vaker om de hoek komen kijken, wat niet gek is aangezien ik een aantal grote stappen ga maken dit jaar. Toch lijkt het alsof ik berusting kan vinden in niet weten waar terecht te komen, en zelfs geen duidelijke richting weet van waar te eindigen. Berusting in onwetendheid.

Het zijn redelijk korte termijnplannen, en wat daarna te doen, dat presenteert zich met de tijd. Aldus zegt iets dat in me. En verder lijk ik voldoening te halen uit de meest uiteenlopende ervaringen, groot of klein, goed of slecht. Bijna alsof ik mezelf beleef, maar totaal niet zo afstandelijk als een aantal jaar terug (wat overigens een heerlijk extatische rust bracht). Dit voelt... enerverender.

quote:

Op zondag 27 juli 2014 12:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik merk dat dat soort fasen makkelijker gaan, hoe zeldzaam ze ook zijn bij me. Wel merk ik dat de opwellingen die eraan vooraf gaan vaker om de hoek komen kijken, wat niet gek is aangezien ik een aantal grote stappen ga maken dit jaar. Toch lijkt het alsof ik berusting kan vinden in niet weten waar terecht te komen, en zelfs geen duidelijke richting weet van waar te eindigen. Berusting in onwetendheid.

Het zijn redelijk korte termijnplannen, en wat daarna te doen, dat presenteert zich met de tijd. Aldus zegt iets dat in me. En verder lijk ik voldoening te halen uit de meest uiteenlopende ervaringen, groot of klein, goed of slecht. Bijna alsof ik mezelf beleef, maar totaal niet zo afstandelijk als een aantal jaar terug (wat overigens een heerlijk extatische rust bracht). Dit voelt... enerverender.

Het loslaten van de toekomst klinkt zo makkelijk, maar voelt zo moeilijk. Berusting in onwetendheid is iets wat ik heel rustig aan leer, maar heb altijd zo'n angst die dagelijks de kop op steekt. Ik moet echt leren die impuls om te denken structureel te laten varen en gewoon zien waar ik eindig en wanneer ik wel of niet rust nodig heb. Gewoon praktisch en gevoelsmatig, maar dan zonder angst (mijn streven voor de toekomst ).

Hoi hoi.

Na een tijdje te hebben gelurkt en getwijfel, heb ik toch besloten om mij even te melden en mijn verhaal in het kort te vertellen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 3% gewijzigd door Lathiel op 27-07-2014 15:47:57 ]

quote:

Op zondag 27 juli 2014 14:52 schreef Lathiel het volgende:
Hoi hoi.

Na een tijdje te hebben gelurkt en getwijfel, heb ik toch besloten om mij even te melden en mijn verhaal in het kort te vertellen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hele verhaaltje gelezen, wees welkom!

Edit: Ik kan je hele verhaaltjes vertellen over vriendschap, maar daar wacht ik wel mee tot ik wat meer achtergrondinformatie over je heb

Ik had altijd weinig vrienden (voor een tijdje zelfs helemaal geen, dat was erg leerzaam voor mij btw), maar op een gegeven moment heb ik geleerd dat het niet gaat om kwantiteit, maar om kwaliteit
Ik heb heel vaak mensen leren kennen die ik interessant vond, maar dat contact is steeds doodgebloed (hoort er ook een beetje bij, veel mensen komen en gaan weer). Later ben ik meer gaan selecteren en heb nog een paar mensen erbij gevonden die wel zijn blijven hangen.

Ik kan heel goed begrijpen dat het niet hebben van vrienden je heel somber kan maken, maar in de tijd dat ik helemaal alleen was, heb ik op een gegeven moment (krakend en piepend) gewoon weer een dagritme opgebouwd. Ik heb geleerd dat ik ook heel goed alleen kan zijn en van teveel contact word ik moe

Misschien een beetje te vroeg voor jou, maar over 2 weken is er een meeting van ons in Amsterdam...als je daar toevallig toch in de buurt woont, feel free to join us

[ Bericht 46% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-07-2014 16:38:43 ]

quote:

Op zondag 27 juli 2014 16:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hele verhaaltje gelezen, wees welkom!

Edit: Ik kan je hele verhaaltjes vertellen over vriendschap, maar daar wacht ik wel mee tot ik wat meer achtergrondinformatie over je heb

Ik had altijd weinig vrienden (voor een tijdje zelfs helemaal geen, dat was erg leerzaam voor mij btw), maar op een gegeven moment heb ik geleerd dat het niet gaat om kwantiteit, maar om kwaliteit
Ik heb heel vaak mensen leren kennen die ik interessant vond, maar dat contact is steeds doodgebloed (hoort er ook een beetje bij, veel mensen komen en gaan weer). Later ben ik meer gaan selecteren en heb nog een paar mensen erbij gevonden die wel zijn blijven hangen.

Ik kan heel goed begrijpen dat het niet hebben van vrienden je heel somber kan maken, maar in de tijd dat ik helemaal alleen was, heb ik op een gegeven moment (krakend en piepend) gewoon weer een dagritme opgebouwd. Ik heb geleerd dat ik ook heel goed alleen kan zijn en van teveel contact word ik moe

Misschien een beetje te vroeg voor jou, maar over 2 weken is er een meeting van ons in Amsterdam...als je daar toevallig toch in de buurt woont, feel free to join us

Dank je voor de uitnodiging, maar denk dat het voor mij inderdaad nog te vroeg is

Het verlies van die groep is al een tijdje geleden, maar is denk ik wel het keerpunt geweest. De band die ik met die groep had, heb ik niet meer kunnen vinden. De keren dat ik in de buurt kwam, was er altijd wel iets waardoor er ruzie ontstond of op een andere manier de vriendschap kapot ging.

Ik heb gaandeweg ook geleerd dat ik liever een paar goede vrienden heb. Je verhaal over goed alleen kunnen zijn is erg herkenbaar. Ik heb daar gelukkig ook niet zoveel moeite mee en ben soms liever alleen dan met andere mensen. Op dit moment heb ik 1 goede vriendin en een goede vriend waar ik wat minder contact mee heb en een paar kennissen die ik af en toe spreek. Toch is het niet hetzelfde, ik heb nog steeds moeite met mijzelf opstellen naar andere mensen. Iets in mijn achterhoofd is bang dat die vriendschappen ook over zullen gaan als ik teveel van mijzelf laat zien.

Edit: Ik heb ook nooit echt veel vrienden gehad en zelfs op de basisschool wisselde vrienden al behoorlijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lathiel op 27-07-2014 17:57:58 ]

quote:

Op zondag 27 juli 2014 17:37 schreef Lathiel het volgende:

[..]

Dank je voor de uitnodiging, maar denk dat het voor mij inderdaad nog te vroeg is

Het verlies van die groep is al een tijdje geleden, maar is denk ik wel het keerpunt geweest. De band die ik met die groep had, heb ik niet meer kunnen vinden. De keren dat ik in de buurt kwam, was er altijd wel iets waardoor er ruzie ontstond of op een andere manier de vriendschap kapot ging.

Ik heb gaandeweg ook geleerd dat ik liever een paar goede vrienden heb. Je verhaal over goed alleen kunnen zijn is erg herkenbaar. Ik heb daar gelukkig ook niet zoveel moeite mee en ben soms liever alleen dan met andere mensen. Op dit moment heb ik 1 goede vriendin en een goede vriend waar ik wat minder contact mee heb en een paar kennissen die ik af en toe spreek. Toch is het niet hetzelfde, ik heb nog steeds moeite met mijzelf opstellen naar andere mensen. Iets in mijn achterhoofd is bang dat die vriendschappen ook over zullen gaan als ik teveel van mijzelf laat zien.

Edit: Ik heb ook nooit echt veel vrienden gehad en zelfs op de basisschool wisselde vrienden al behoorlijk.

Maar vetgedrukte is bij jou toch altijd zo gegaan? Ook met die vriendengroep waar je zelfs nu nog zulke nostalgische gevoelens voor hebt, toch?