Dit heeft een aantal voor- en nadelen, het lijkt me aardig als we deze hier bespreken. Ik ben vooral benieuwd naar de democratische legitimiteit, je kan immers niet stemmen op een goede kandidaat van buiten je district terwijl hij wel beslissingen kan nemen die invloed hebben op jouw leven. Als je Piet van een ander district een betere kandidaat vindt dan Jan uit jouw eigen district, waarom dan niet op Piet mogen stemmen?
Een ander nadeel is het winner takes all principe. Kleinere partijen zullen niet snel voldoende stemmen halen binnen het district om een kandidaat verkozen te krijgen. Je krijgt hierdoor al snel dat er landelijk maar een paar grote partijen bestaan.
Wat zijn andere nadelen en wat zijn de voordelen?
Whehe, alsof politici aan het landsbelang denken.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:18 schreef Faux. het volgende:
Moet je dan ook voor je eigen district gaan 'vechten' als politicus? Is het niet gewoon verstandig om in landsbelang te denken?
Dat verschilt van land tot land, maar is wel vaak onderdeel van het spel, inderdaad.quote:
Moet je dan ook voor je eigen district gaan 'vechten' als politicus? Is het niet gewoon verstandig om in landsbelang te denken?
Denk bijvoorbeeld aan Almere of Zoetermeer. Een lage zetelaantal kunnen hebben en het systeem moet worden aangepast.
Een andere nadeel is dat een partij van de bevolking de meeste stemmen krijgt maar verliest omdat ze per district minder zetels hebben.
[ Bericht 11% gewijzigd door superdrufus op 03-07-2014 17:29:34 ]
quote:
Dat geldt specifiek voor een stelsel met districten met één zetel, zonder dat daarvoor wordt gecompenseerd (zoals in Duitsland). In Europa is daar enkel in het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk sprake van; in veel andere landen is er eveneens een districtenstelsel, maar met districten met meerdere zetels. In dergelijke landen zie je vaak partijstelsels die meer op het Nederlandse partijstelsel lijken.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:23 schreef mvdejong het volgende:
Je noemt al het grote nadeel. De landelijke volksvertegenwoordiging gaat bestaan uit 2, hooguit 3 partijen, en vertegenwoordigt feitelijk maar een fractie van de bevolking. Dat kan leiden tot een systeem waarbij er nauwelijks verschil is tussen de landelijke partijen bestaat (zoals in de VS, waar de regering een vertegenwoordiging is van de hogere middenklasse en de elite), of uit twee tegenpolen, zodat er altijd een extreem beleid gevoerd wordt (het VK totdat er recentelijk een derde partij groot genoeg werd).
Dan zie ik niet echt in waarom er in zo'n klein land als Nederland ergens om gevochten moet worden. Provincies zijn toch al vertegenwoordigd in de Staten?quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:23 schreef Reya het volgende:
[..]
Dat verschilt van land tot land, maar is wel vaak onderdeel van het spel, inderdaad.
Gerrymandering, welkom in de V.S.quote:
O ja, en er bestaat een grote verleiding voor de regerende partij om met de district-grenzen te gaan schuiven zodat een groep kiezers van een district waar je deze keer ruim gewonnen hebt, belanden in een district waar je net tekort kwam. In het VK is dat een tijdje schering en inslag geweest.
quote:
Nou, vooruit dan maar:quote:
Nog niemand heeft een voordeel van het districtenstelsel genoemd.
Bij een districtenstelsel heeft een politicus een krachtiger mandaat dan nu het geval zou zijn in Nederland, hij/zij heeft zijn zetel niet te danken aan de plaats waar de partijleiding hem op de kieslijst heeft neergezet maar aan de keuze van de bevolking van dat specifieke district.
Dat is waar maar hoe vertaalt zich dat concreet naar een beter bestuur of meer democratische legitimiteit (afwegende tegenover het nadeel dat je niet kan stemmen op een geschiktere kandidaat van buiten je district)?quote:
[..]
Nou, vooruit dan maar:
Bij een districtenstelsel heeft een politicus een krachtiger mandaat dan nu het geval zou zijn in Nederland, hij/zij heeft zijn zetel niet te danken aan de plaats waar de partijleiding hem op de kieslijst heeft neergezet maar aan de keuze van de bevolking van dat specifieke district.
Die indruk heb ik ook. Toch is Nederland een uitzondering met haar keuze om niet een districtenstelsel te gebruiken. Zien die anderen landen het verkeerd? Zien wij het verkeerd? Denk ik nu te teleologisch en is het gewoon ontstaan omdat mensen dat graag wilden zonder dat er rationaliteit achter zat?quote:
Zijn bijna alleen maar nadelen die ik kan bedenken.
Iedereen in Nederland heeft de keuze uit een fors aantal kandidaten voor zijn partij, een echt goede kandidaat kan met voorkeursstemmen gekozen worden. Het gebeurt niet veel, omdat de mensen meestal niet echt een voorkeur hebben, maar meer voor het programma van de partij dan voor een bepaald persoon stemmen.quote:
[..]
Nou, vooruit dan maar:
Bij een districtenstelsel heeft een politicus een krachtiger mandaat dan nu het geval zou zijn in Nederland, hij/zij heeft zijn zetel niet te danken aan de plaats waar de partijleiding hem op de kieslijst heeft neergezet maar aan de keuze van de bevolking van dat specifieke district.
Met een districten-stelsel beperk je de keuze voor een landelijke vertegenwoordiging, die zich met name met landelijke politiek bezig moet houden, tot enkel de kandidaten die jouw specifieke district vertegenwoordigen, en je loopt grote kans de landelijke politiek te "vervuilen" met regio-specifieke probleempjes.
Directere vertegenwoordiging uit dat district in het parlement.quote:
Nog niemand heeft een voordeel van het districtenstelsel genoemd.
Daar mis ik eerlijk gezegd het voordeel.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:50 schreef 99.999 het volgende:
[..]
Directere vertegenwoordiging uit dat district in het parlement.
Iemand is niet beter in zijn vak omdat hij uit hetzelfde district als jij komt.
Het is ontstaan doordat een eeuw of twee geleden communicatie en transport te traag waren om een direct kiesstelsel mogelijk te maken, met name in grotere of zeer grote landen.quote:
[..]
Die indruk heb ik ook. Toch is Nederland een uitzondering met haar keuze om niet een districtenstelsel te gebruiken. Zien die anderen landen het verkeerd? Zien wij het verkeerd? Denk ik nu te teleologisch en is het gewoon ontstaan omdat mensen dat graag wilden zonder dat er rationaliteit achter zat?
In theorie zorgt het voor een betere vertegenwoordiging in het parlement voor je district. Mensen uit je eigen omgeving zullen meer oog hebben voor de regionale belangen.quote:Op donderdag 3 juli 2014 17:51 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
[..]
Daar mis ik eerlijk gezegd het voordeel.
Iemand is niet beter in zijn vak omdat hij uit hetzelfde district als jij komt.
Ik snap het ook niet. Zal wel door historische redenen komen. En ze zullen het wel nooit aangepast hebben, omdat het nu traditie is geworden dat het zo gedaan wordt.quote:
[..]
Die indruk heb ik ook. Toch is Nederland een uitzondering met haar keuze om niet een districtenstelsel te gebruiken. Zien die anderen landen het verkeerd? Zien wij het verkeerd? Denk ik nu te teleologisch en is het gewoon ontstaan omdat mensen dat graag wilden zonder dat er rationaliteit achter zat?
Waarom hebben die landen dat nu dan nog steeds niet aangepast? Ik weet dat landen huiverig zijn om iets aan de grondwet te veranderen maar dit zou toch relatief gemakkelijk door te voeren moeten zijn indien de meeste mensen 'ons' systeem een beter systeem vinden.quote:
[..]
Het is ontstaan doordat een eeuw of twee geleden communicatie en transport te traag waren om een direct kiesstelsel mogelijk te maken, met name in grotere of zeer grote landen.
We hebben het in Nederland ooit gebruikt, maar dat is al vroeg in de 20e eeuw afgeschaft.quote:
[..]
Die indruk heb ik ook. Toch is Nederland een uitzondering met haar keuze om niet een districtenstelsel te gebruiken. Zien die anderen landen het verkeerd? Zien wij het verkeerd? Denk ik nu te teleologisch en is het gewoon ontstaan omdat mensen dat graag wilden zonder dat er rationaliteit achter zat?
Omdat er daarvoor een meerderheid in de regering moet zijn. Je vraagt dan dus om de twee of drie partijen die nu de absolute macht onderling delen, die macht te gaan delen met een veelvoud aan kleine partijtjes. Stel dat in NL de VVD, PvdA en CDA nu elk 50 zetels zouden hebben, denk je dan dat ze ervoor zouden stemmen om het stelsel zo te veranderen dat je de huidige zetelverdeling krijgt ?quote:
[..]
Waarom hebben die landen dat nu dan nog steeds niet aangepast? Ik weet dat landen huiverig zijn om iets aan de grondwet te veranderen maar dit zou toch relatief gemakkelijk door te voeren moeten zijn indien de meeste mensen 'ons' systeem een beter systeem vinden.
Omdat ze doorkregen dat ze daarmee als partij plotseling niet meer in de volksvertegenwoordiging zouden komen.quote:
D66 pleitte trouwens voor het districtenstelsel, dit was eind jaren 90 als ik me niet vergis. Blijkbaar heeft de partij dit standpunt laten vallen.
Dat hoeft niet, de optie van evenredige vertegenwoordiging binnen districten bestaat ook en wordt in veel landen gebruikt.quote:
[..]
Omdat ze doorkregen dat ze daarmee als partij plotseling niet meer in de volksvertegenwoordiging zouden komen.
Het beter bestuur zou eruit kunnen bestaan dat Kamerleden onafhankelijker van de rest van de partij kunnen opereren en het dwingt ook af dat discussies en onderhandelingen zich meer in de openbaarheid afspelen, het heeft immers weinig zin om een uitgebreid akkoord in de achterkamertjes uit te onderhandelen als je geen enkele zekerheid hebt dat er achteraf ook mee wordt ingestemd. Verder voorkom je er ook situaties mee zoals de Groep Bontes/Van Klaveren, die wel met 2 zetels in het parlement vertegenwoordigt zijn maar samen met maar 1.539 stemmen nog niets eens in de buurt komen van de kiesdeler voor één zetel, laat staan twee.quote:
[..]
Dat is waar maar hoe vertaalt zich dat concreet naar een beter bestuur of meer democratische legitimiteit (afwegende tegenover het nadeel dat je niet kan stemmen op een geschiktere kandidaat van buiten je district)?
Maar goed, het hangt er allemaal maar net vanaf hoe je zo'n districtenstelsel precies zou inrichten. In het Amerikaanse model (first-past-the-post, 1 kamerlid per district en districtsgrenzen die door politici worden vastgesteld) heb je heel andere voor- en nadelen dan je in bijvoorbeeld het Ierse model (meerdere leden per district, verkiezing door middel van single transferable vote en een onpartijdig orgaan die de districtsgrenzen bepaalt).
[ Bericht 8% gewijzigd door Tocadisco op 03-07-2014 18:11:43 ]
Maar hij behartigt je belangen wel beter. Met districtenstelsel was het met de gaswinning in Groningen vast anders gelopen. Stel dat de zetel van 15 parlementariers direct afhankelijk is van de besluitvorming daaromtrent, dan zou het mijns inziens heel anders gelopen zijn.quote:
[..]
Daar mis ik eerlijk gezegd het voordeel.
Iemand is niet beter in zijn vak omdat hij uit hetzelfde district als jij komt.
2 keer 2/3 de meerderheid zelfsquote:
[..]
Omdat er daarvoor een meerderheid in de regering moet zijn. Je vraagt dan dus om de twee of drie partijen die nu de absolute macht onderling delen, die macht te gaan delen met een veelvoud aan kleine partijtjes. Stel dat in NL de VVD, PvdA en CDA nu elk 50 zetels zouden hebben, denk je dan dat ze ervoor zouden stemmen om het stelsel zo te veranderen dat je de huidige zetelverdeling krijgt ?
In NL wel, maar het verschilt voor de verschillende landen.quote:
Maar goed, stel je eens voor om in de VS te suggereren dat een echte evenredige, direct keuze van de volksvertegenwoordiging zou moeten komen. Wat dus zou betekenen dat een rechtse en een erg rechtse partij zouden moeten instemmen met het afstaan van macht aan, hou je vast, "communisten".
Het districtenstelsel biedt echt wel voordelen: levendige verkiezingen, meer betrokkenheid van het electoraat, meer verantwoordelijkheid naar de achterban. Juist dat laatste lijkt mij toch meer legitiem als we het hebben over democratische legitimiteit.
Ook daar is een 2/3 meerderheid nodig plus toestemming van een x aantal staten (hoeveel weet ik niet precies, maar het zal ook wel een ruime meerderheid zijn. In de VS hebben ze zoveel verkiezingen (elke 2 jaar een deel en elke 6 jaar etc) dat het gewoon niet erg waarschijnlijk is dat 1 partij totale macht heeft. De VS hebben gewoon een ander stelsel, want tja Trias Politica is daar vrij strikt doorgevoerd.quote:
[..]
In NL wel, maar het verschilt voor de verschillende landen.
Maar goed, stel je eens voor om in de VS te suggereren dat een echte evenredige, direct keuze van de volksvertegenwoordiging zou moeten komen. Wat dus zou betekenen dat een rechtse en een erg rechtse partij zouden moeten instemmen met het afstaan van macht aan, hou je vast, "communisten".
Maar goed, een partij aan de macht geeft niet zo snel de macht uit handen, maar het kan zoals bij ons in 1917 want de liberalen wisten natuurlijk ook wel dat het nieuwe electoraat niet op hun zouden stemmen
Buma heeft er recentelijk nog voor gepleit.quote:
D66 pleitte trouwens voor het districtenstelsel, dit was eind jaren 90 als ik me niet vergis. Blijkbaar heeft de partij dit standpunt laten vallen.
Inderdaad, en volgens mij is ook D'66 nog steeds voorstander van een districtenstelsel (en ik meen PvdA en VVD ook).quote:
[..]
Buma heeft er recentelijk nog voor gepleit.
Het CDA is dan ook de partij die denk ik er het meeste baat bij heeft. Ondanks dat ze nu een kleine partij zijn geworden hebben ze wel potentie om de grootste te worden in sommige regio's.quote:
[..]
Buma heeft er recentelijk nog voor gepleit.
Of je er in die termen over kan denken, hangt ook af van de manier van uitvoering.quote:
[..]
Het CDA is dan ook de partij die denk ik er het meeste baat bij heeft. Ondanks dat ze nu een kleine partij zijn geworden hebben ze wel potentie om de grootste te worden in sommige regio's.
In Duitsland, Roemenië en Nieuw-Zeeland wordt bijvoorbeeld een gecombineerd systeem gebruikt. Dan wordt bijv. de helft van de zetels ingevuld via een districtenstelsel en de andere helft met kandidaten van de partijlijsten, zodanig dat het eindresultaat qua verdeling over de partijen neerkomt op evenredige vertegenwoordiging.
Buma wilde een soortgelijk systeem, maar dan non-compensatoir, meen ik.quote:
[..]
Of je er in die termen over kan denken, hangt ook af van de manier van uitvoering.
In Duitsland, Roemenië en Nieuw-Zeeland wordt bijvoorbeeld een gecombineerd systeem gebruikt. Dan wordt bijv. de helft van de zetels ingevuld via een districtenstelsel en de andere helft met kandidaten van de partijlijsten, zodanig dat het eindresultaat qua verdeling over de partijen neerkomt op evenredige vertegenwoordiging.
Altijd leuk hoe partijen in hun eigen belang voor iets pleiten in plaats van uit te gaan wat voor het volk het beste is, dit los van de vraag wat daadwerkelijk het beste is voor het volk.quote:
[..]
Het CDA is dan ook de partij die denk ik er het meeste baat bij heeft. Ondanks dat ze nu een kleine partij zijn geworden hebben ze wel potentie om de grootste te worden in sommige regio's.
quote:'Districten zouden CDA helft zetels hebben gekost'
Als de Tweede Kamer in 2012 zou zijn gekozen met het districtenstelsel dat CDA-leider Sybrand Buma zaterdag voorstelde, zou zijn partij niet verder zijn gekomen dan zeven zetels.
http://www.nu.nl/politiek(...)s-hebben-gekost.html
-Meer binding tussen gekozene en de regio
-Meer macht voor parlementariers en minder voor de partijtop
Nadelen
-Meer kans op clientelisme door volksvertegenwoordigers
-De besluitvaardigheid wordt er niet beter op
-Nauwelijks ruimte voor nieuwe partijen
-Meer politieke eenheidsworst
-Veel stemmen worden weggegooid
-Partijen worden onhelder en het gaat nog meer om ellebogenwerk van personen
Ik ben er dan ook geen voorstander van
Recenter nog, tijdens het kabinet Balkenende II nog. Maar het lijkt geruisloos uit de standpunten verdwenen. Gewoon een keer blanco overschreven bij een verkiezingsprogramma denk ik.quote:
D66 pleitte trouwens voor het districtenstelsel, dit was eind jaren 90 als ik me niet vergis. Blijkbaar heeft de partij dit standpunt laten vallen.
Daar ben ik ook niet rouwig om al had ik toch niet het idee dat het er ooit zou komen.
Waarom wou D66 dat per se? Anders gezegd, waarom wegen die paar voordelen die misschien toch al discutabel zijn als voordeel voor hen zwaarder dan de nadelen?quote:
[..]
Recenter nog, tijdens het kabinet Balkenende II nog. Maar het lijkt geruisloos uit de standpunten verdwenen. Gewoon een keer blanco overschreven bij een verkiezingsprogramma denk ik.
Daar ben ik ook niet rouwig om al had ik toch niet het idee dat het er ooit zou komen.
![Multiple Party Gerrymandering [Bonus Video]](https://i.ytimg.com/vi/uR2DfpjIuXo/default.jpg)
![The Shortest-Splitline Algorithm: a Gerrymandering Solution [Bonus Video]](https://i.ytimg.com/vi/kUS9uvYyn3A/default.jpg)
Het standpunt stamde al uit de jaren 60. De founding fathers ergerden zich nogal aan het starre zuilenstelsel wat eigenlijk door een klein groepje regenten werd gerund. Men zag meer dynamiek in het tweepartijensysteem zoals in de VS met een progressieve en een conservatieve stroming. Daarbij dus vertegenwoordigers met een sterker mandaat en los gekozen bestuurders.quote:
[..]
Waarom wou D66 dat per se? Anders gezegd, waarom wegen die paar voordelen die misschien toch al discutabel zijn als voordeel voor hen zwaarder dan de nadelen?
De argumenten voor een districtenstelsel zijn imo ook wel wat achterhaald. Wat ook meespeelt is dat D66'ers anders zijn gaan kijken naar de rol van de partij zelf en hun positie in de politiek. Die is niet meer zo simpel als onderdeel zijn van een progressieve massapartij.
Ik ben ook licht voor ons systeem, of met een kleine aanpassing. Maar om even advocaat van de duivel te spelen. Zoals Hexagon is er minder ruimte voor nieuwe partijen. Maar de vraag is of dit echt een nadeel is.
Zeker sinds de ontzuiling zie je steeds meer nieuwe stromingen en partijen ontstaan. De zogenaamde waaierdemocratie. Dit betekent meer partijen, maar daardoor ook meer kans op ruzie en kabinetten die vallen.
En dan kom je zeker op een belangrijk punt, bestuurlijke betrouwbaarheid en bestuurlijke kracht. Waar wij in jaren van crisis om de twee jaar verkiezingen, nieuwe plannen, niet ballonnetjes en bestuurders hebben, hebben andere landen een veel stabielere overheid. Die over langere termijnen besluiten kan nemen en niet om de paar maanden akkoorden moet sluiten of demissionair is.
Niet dat ons systeem altijd moet leiden tot vele verkiezingen etc, maar een districtenstelsel biedt die mogelijkheid minder. En een overheid waarvan men weet waar het op aan kan, of weet waar het niet van op aan kan is best veel waard.
Nou ja, je weet ieder geval dat er mensen gekozen worden die stemmen krijgen. Dat is in principe het idee van democratie, terwijl er nu mensen volksvertegenwoordiger zijn die feitelijk maar handjevol stemmen hebben.quote:
[..]
Waarom wou D66 dat per se? Anders gezegd, waarom wegen die paar voordelen die misschien toch al discutabel zijn als voordeel voor hen zwaarder dan de nadelen?
En als kiezer kan je daar niet eens wat tegen doen. Met een districtenstelsel weet je tenminste dat iedereen in het parlement een minimaal gedeelte van het volk als stem heeft gehad. Dat is meer directe inspraak, daar is d66 altijd voor geweest.
Een districtensysteem hoeft ook niet per se tot een meer slagvaardige overheid te leiden. De VS is daar een prima voorbeeld van maar ook Frankrijk kan er wat van.quote:
Lijphart heeft veel geschreven over de voordelen en nadelen van beide systemen.
Ik ben ook licht voor ons systeem, of met een kleine aanpassing. Maar om even advocaat van de duivel te spelen. Zoals Hexagon is er minder ruimte voor nieuwe partijen. Maar de vraag is of dit echt een nadeel is.
Zeker sinds de ontzuiling zie je steeds meer nieuwe stromingen en partijen ontstaan. De zogenaamde waaierdemocratie. Dit betekent meer partijen, maar daardoor ook meer kans op ruzie en kabinetten die vallen.
En dan kom je zeker op een belangrijk punt, bestuurlijke betrouwbaarheid en bestuurlijke kracht. Waar wij in jaren van crisis om de twee jaar verkiezingen, nieuwe plannen, niet ballonnetjes en bestuurders hebben, hebben andere landen een veel stabielere overheid. Die over langere termijnen besluiten kan nemen en niet om de paar maanden akkoorden moet sluiten of demissionair is.
Niet dat ons systeem altijd moet leiden tot vele verkiezingen etc, maar een districtenstelsel biedt die mogelijkheid minder. En een overheid waarvan men weet waar het op aan kan, of weet waar het niet van op aan kan is best veel waard.
Nee maar dat komt ook vooral omdat ze daar naast de volksvertegenwoordiging ook het bestuur voor een groot deel kiezen en ze dit niet op gelijke momenten doen.quote:
[..]
Een districtensysteem hoeft ook niet per se tot een meer slagvaardige overheid te leiden. De VS is daar een prima voorbeeld van maar ook Frankrijk kan er wat van.
De uitvoering hoeft inderdaad niet altijd te leiden tot een slagvaardige overheid. Maar het lijkt mij wel makkelijker te organiseren binnen een districtenstelsel. Maar laat een systeem slopen maar aan politici over
Volgens mij is het probleem bij ons systeem vooral dat de politici de mogelijkheid hebben om hun coalitiepartner te kiezen. En niet zozeer het feit dat de zetels te versnipperd zijn. Kijk maar naar Rutte 1. Daar was het probleem ook niet zozeer dat er geen fatsoenlijke coalitie gevormd kon worden (PvdA had voldoende zetels, en Job was eigenlijk juist leider geworden om ook echt te gaan regeren), maar meer het stampvoeten van een bepaalde premier-in-wording die perse een "rechts" kabinet wilde.quote:
Lijphart heeft veel geschreven over de voordelen en nadelen van beide systemen.
Ik ben ook licht voor ons systeem, of met een kleine aanpassing. Maar om even advocaat van de duivel te spelen. Zoals Hexagon is er minder ruimte voor nieuwe partijen. Maar de vraag is of dit echt een nadeel is.
Zeker sinds de ontzuiling zie je steeds meer nieuwe stromingen en partijen ontstaan. De zogenaamde waaierdemocratie. Dit betekent meer partijen, maar daardoor ook meer kans op ruzie en kabinetten die vallen.
En dan kom je zeker op een belangrijk punt, bestuurlijke betrouwbaarheid en bestuurlijke kracht. Waar wij in jaren van crisis om de twee jaar verkiezingen, nieuwe plannen, niet ballonnetjes en bestuurders hebben, hebben andere landen een veel stabielere overheid. Die over langere termijnen besluiten kan nemen en niet om de paar maanden akkoorden moet sluiten of demissionair is.
Niet dat ons systeem altijd moet leiden tot vele verkiezingen etc, maar een districtenstelsel biedt die mogelijkheid minder. En een overheid waarvan men weet waar het op aan kan, of weet waar het niet van op aan kan is best veel waard.
Bovendien creëert een districtenstelsel (iig. in deze tijd) vooral een cultuur waarin de oppositie nog tot geen compromis in staat is. En dat is gewoon dodelijk voor de besluitvorming als het daarna nog naar een controle-kamer moet (zie bijvoorbeeld de V.S.). Nee, dan zie ik toch liever het Nederlandse stelsel. Waarvoor belangrijke beleidsonderdelen door het kabinet gewoon 20 zetels aan partijen in de Tweede Kamer en een meerderheid in de Eerste bij elkaar onderhandeld worden.
Het probleem van de controle kamer heb je in ons systeem ook.quote:
[..]
Volgens mij is het probleem bij ons systeem vooral dat de politici de mogelijkheid hebben om hun coalitiepartner te kiezen. En niet zozeer het feit dat de zetels te versnipperd zijn. Kijk maar naar Rutte 1. Daar was het probleem ook niet zozeer dat er geen fatsoenlijke coalitie gevormd kon worden (PvdA had voldoende zetels, en Job was eigenlijk juist leider geworden om ook echt te gaan regeren), maar meer het stampvoeten van een bepaalde premier-in-wording die perse een "rechts" kabinet wilde.
Bovendien creëert een districtenstelsel (iig. in deze tijd) vooral een cultuur waarin de oppositie nog tot geen compromis in staat is. En dat is gewoon dodelijk voor de besluitvorming als het daarna nog naar een controle-kamer moet (zie bijvoorbeeld de V.S.). Nee, dan zie ik toch liever het Nederlandse stelsel. Waarvoor belangrijke beleidsonderdelen door het kabinet gewoon 20 zetels aan partijen in de Tweede Kamer en een meerderheid in de Eerste bij elkaar onderhandeld worden.
En bij districtenstelsels heb je een stuk minder vaak coalitiepartners in de kabinetten. Dus dan heb je het probleem van het kiezen van de partner minder.
In sommige situaties zal ons systeem juist tot stabielere uitkomsten leiden en in andere situaties weer de districtenstelsel. Als je het zou modelleren denk ik dat een districtenstelsel slagvaardiger zal zijn. Net zoals ons systeem met het aantal partijen vaker minder slagvaardig is dan het parlement 30 jaar geleden was. Hoe meer partijen, des te lastiger het over het algemeen is. Met uitzonderingen daargelaten
Ja, dat was ook het plan-De Graaf uit de tijd dat hij minister voor Bestuurlijke Vernieuwing was. Dat is ook al weer 10 jaar geleden.quote:
[..]
Of je er in die termen over kan denken, hangt ook af van de manier van uitvoering.
In Duitsland, Roemenië en Nieuw-Zeeland wordt bijvoorbeeld een gecombineerd systeem gebruikt. Dan wordt bijv. de helft van de zetels ingevuld via een districtenstelsel en de andere helft met kandidaten van de partijlijsten, zodanig dat het eindresultaat qua verdeling over de partijen neerkomt op evenredige vertegenwoordiging.
Klopt. En eigenlijk hebben we in Nederland ook al een soort districtenstelsel, maar dan alleen voor de Kamerverkiezingen (en sommige Provinciale Staten), omdat het land opgedeeld is in 20 kieskringen. Wat Nederland afwijkend maakt van andere landen, is dat de kieskringen geen vast aantal zetels hebben, en dat partijen ervoor kunnen kiezen om kandidaten in meerdere (of alle) kieskringen deel te laten nemen. Gevolg is dat alle partijen dezelfde lijst inleveren in alle kieskringen, of hooguit de laatste 5 kandidaten variëren.quote:
[..]
Dat hoeft niet, de optie van evenredige vertegenwoordiging binnen districten bestaat ook en wordt in veel landen gebruikt.
Lang, lang geleden, toen het stelsel van evenredige vertegenwoordiging werd ingevoerd in Nederland, gold er nog een beperking van 10 kandidaten per lijst per kieskring. Wel mochten kandidaten ook toen al in meerdere kieskringen kandidaat zijn, en werd de zetelverdeling alleen op landelijk niveau bepaald.
Grotere partijen werden daardoor gedwongen om hun lijst te variëren per kieskring, kleinere partijen konden in het hele land dezelfde kandidaten gebruiken. Later is het maximumaantal kandidaten per lijst steeds verder opgerekt tot de huidige 50-80 kandidaten.
Mocht er de behoefte leven om 'een districtenstelsel in te voeren', dan is dat dus eenvoudig op te lossen door het aantal kandidaten per kieskring weer te beperken.
Tja maar wat dan als een partij in een district heel goed scoort en meer dan bv die 10 kandidaten verkozen weet te krijgen. Levert wel een vreemd beeld op dan.quote:
[..]
Mocht er de behoefte leven om 'een districtenstelsel in te voeren', dan is dat dus eenvoudig op te lossen door het aantal kandidaten per kieskring weer te beperken.
Dan moeten ze goed hun best doen. De meeste kieskringen komen qua aantal stemmen (ruim) onder 10x de kiesdeler uit, daar is het dus niet eens theoretisch mogelijk.quote:
[..]
Tja maar wat dan als een partij in een district heel goed scoort en meer dan bv die 10 kandidaten verkozen weet te krijgen. Levert wel een vreemd beeld op dan.
De grootste partij in een kieskring in 2012 was de VVD, in kieskring Arnhem (dat is qua inwonertal ook de grootste kieskring omdat deze in Gelderland wat vreemd ingedeeld zijn). In totaal haalde de VVD daar 225.168 stemmen, dat is 3,6 zetel.
De Kieswet voorziet hier overigens al in, de zetels rollen bij lijstuitputting door naar een lijst in een andere kieskring.
Je ziet nu met de strubbelingen binnen de PvdA dat het in ons huidige systeem bijna onmogelijk is om de kiezer niet voor lul te zetten. Stem je voor de PvdA, word je opgescheept met een kabinet waarbij de PvdA wordt gedwongen samen te werken met die graaiers van de VVD. Schier onmogelijk om daar als PvdA ongeschonden uit te komen. Voor de VVD idem dito, die partij hoeft bijvoorbeeld niet meer op mijn stem te rekenen.quote:
Lijphart heeft veel geschreven over de voordelen en nadelen van beide systemen.
Ik ben ook licht voor ons systeem, of met een kleine aanpassing. Maar om even advocaat van de duivel te spelen. Zoals Hexagon is er minder ruimte voor nieuwe partijen. Maar de vraag is of dit echt een nadeel is.
Zeker sinds de ontzuiling zie je steeds meer nieuwe stromingen en partijen ontstaan. De zogenaamde waaierdemocratie. Dit betekent meer partijen, maar daardoor ook meer kans op ruzie en kabinetten die vallen.
En dan kom je zeker op een belangrijk punt, bestuurlijke betrouwbaarheid en bestuurlijke kracht. Waar wij in jaren van crisis om de twee jaar verkiezingen, nieuwe plannen, niet ballonnetjes en bestuurders hebben, hebben andere landen een veel stabielere overheid. Die over langere termijnen besluiten kan nemen en niet om de paar maanden akkoorden moet sluiten of demissionair is.
Niet dat ons systeem altijd moet leiden tot vele verkiezingen etc, maar een districtenstelsel biedt die mogelijkheid minder. En een overheid waarvan men weet waar het op aan kan, of weet waar het niet van op aan kan is best veel waard.
Niet dat dit meteen zou pleiten voor een districtenstelsel, maar dat de rek er binnen het huidige systeem uit is, lijkt me toch wel duidelijk. Te veel one-issue partijen, te weinig stabiliteit.
Het enige dat mij trekt aan het districtenstelsel is dat er een vertegenwoordiger is, waar je als kiezer een band mee kan krijgen, zodat je die vertegenwoordiger flink uit kunt foeteren als ie weer eens ergens voor gestemd heeft, waar jij het niet mee eens bent.
In de VS werkt dit best aardig, heb ik het idee. Zo wil het establishment van een partij nog wel eens heel anders denken dan de kiezers zelf, en dan kan een volksvertegenwoordiger toch gemakkelijker de kont tegen de krib gooien. In zo'n stelsel was het minder gemakkelijk om een kabinet van VVD en PvdA te smeden, omdat PvdA/VVD 2e kamerleden dan niet meer van hun plaats zeker zouden zijn, en tegen zouden stemmen.
Het was waarschijnlijk ook niet nodig geweest, omdat het kiesveld in drie delen zou vallen, net zoals in het VK. "Conservatief", "Liberaal" en "Sociaal-Democraat". In het VK zie je de liberalen wel eens ergens aanschuiven, maar links en rechts regeren nooit (?) samen.
Twee grote partijen die ideologisch rondom het centrum zitten die samenwerken. Daar is toch helemaal niets mis mee? Daarmee zet je de kiezer toch niet voor lul? Al vrij lang voor de verkiezingen was volgens mij duidelijk dat er geen andere optie meer in zat.quote:
[..]
Je ziet nu met de strubbelingen binnen de PvdA dat het in ons huidige systeem bijna onmogelijk is om de kiezer niet voor lul te zetten. Stem je voor de PvdA, word je opgescheept met een kabinet waarbij de PvdA wordt gedwongen samen te werken met die graaiers van de VVD. Schier onmogelijk om daar als PvdA ongeschonden uit te komen. Voor de VVD idem dito, die partij hoeft bijvoorbeeld niet meer op mijn stem te rekenen.
En schier onmogelijk? Volgens mij beviel Paars 1 beiden eigenlijk best wel goed. En Paars 2 werd ook negatiever afgeschilderd dan het daadwerkelijk was.
Die stabiliteit kan je op andere manieren ook oplossen. Neem het Noorse systeem waarbij het parlement gewoon voor vier jaar verkozen wordt. Dan laat je de boel ook minder snel klappen.quote:Niet dat dit meteen zou pleiten voor een districtenstelsel, maar dat de rek er binnen het huidige systeem uit is, lijkt me toch wel duidelijk. Te veel one-issue partijen, te weinig stabiliteit.
En ondanks vooraf wellicht voorspelde grootschalige versnippering viel dat bij de laatste TK-verkiezingen stiekem erg mee eigenlijk.
Aan de andere kant, dan zit je eigenlijk wel weer met allemaal "one-issue partijtjes", niet zozeer ideologisch maar vooral gericht op een bepaalde beperkte regio.quote:Het enige dat mij trekt aan het districtenstelsel is dat er een vertegenwoordiger is, waar je als kiezer een band mee kan krijgen, zodat je die vertegenwoordiger flink uit kunt foeteren als ie weer eens ergens voor gestemd heeft, waar jij het niet mee eens bent.
En is zoiets per definitie beter? Dan krijg je namelijk een erg zwalkend beleid wanneer weer eens met een bloedgroep afgerekend wordt. Het compromis is niet per definitie iets ranzigs...quote:In de VS werkt dit best aardig, heb ik het idee. Zo wil het establishment van een partij nog wel eens heel anders denken dan de kiezers zelf, en dan kan een volksvertegenwoordiger toch gemakkelijker de kont tegen de krib gooien. In zo'n stelsel was het MI nooit gelukt om een kabinet van VVD en PvdA te smeden. Het was waarschijnlijk ook niet nodig geweest, omdat het kiesveld in drie delen zou vallen, net zoals in het VK. "Conservatief", "Liberaal" en "Sociaal-Democraat".
Tja, daar zie je ook dat de grote partijen zich eigenlijk alleen door het districtenstelsel nog kunnen handhaven, ruim minder dan 50% van de stemmen kan al voldoende zijn om in je eentje te kunnen regeren. Maar zelfs dat wordt steeds lastiger te behalen waardoor er meer versplintering komt.quote:In het VK zie je de liberalen wel eens ergens aanschuiven, maar links en rechts regeren nooit (?) samen.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 08-07-2014 09:38:42 ]
in de tijd dat mensen nog geen snellere communicatie hadden of vervoer dan een postkoets kan je (in de vs) lokaal een kandidaat kiezen voor het congres of een (aantal) kiesman(nen) voor presidentiële verkiezingen.quote:
Nog niemand heeft een voordeel van het districtenstelsel genoemd.
Dit maakt het hele systeem handelbaar in de tijd voordat er bijna instantane communicatie mogelijk was tussen twee willekeurige mensen in het land.
Dankzij een systeem waarin filibusters zijn opgenomen moeten de twee partijen in principe op dezelfde manier samenwerken als PvdA en VVD omdat het anders heel lastig is om een nieuwe wet door het congres en de senaat te krijgen.quote:
[..]
Je ziet nu met de strubbelingen binnen de PvdA dat het in ons huidige systeem bijna onmogelijk is om de kiezer niet voor lul te zetten. Stem je voor de PvdA, word je opgescheept met een kabinet waarbij de PvdA wordt gedwongen samen te werken met die graaiers van de VVD. Schier onmogelijk om daar als PvdA ongeschonden uit te komen. Voor de VVD idem dito, die partij hoeft bijvoorbeeld niet meer op mijn stem te rekenen.
Niet dat dit meteen zou pleiten voor een districtenstelsel, maar dat de rek er binnen het huidige systeem uit is, lijkt me toch wel duidelijk. Te veel one-issue partijen, te weinig stabiliteit.
Het enige dat mij trekt aan het districtenstelsel is dat er een vertegenwoordiger is, waar je als kiezer een band mee kan krijgen, zodat je die vertegenwoordiger flink uit kunt foeteren als ie weer eens ergens voor gestemd heeft, waar jij het niet mee eens bent.
In de VS werkt dit best aardig, heb ik het idee. Zo wil het establishment van een partij nog wel eens heel anders denken dan de kiezers zelf, en dan kan een volksvertegenwoordiger toch gemakkelijker de kont tegen de krib gooien. In zo'n stelsel was het minder gemakkelijk om een kabinet van VVD en PvdA te smeden, omdat PvdA/VVD 2e kamerleden dan niet meer van hun plaats zeker zouden zijn, en tegen zouden stemmen.
Het was waarschijnlijk ook niet nodig geweest, omdat het kiesveld in drie delen zou vallen, net zoals in het VK. "Conservatief", "Liberaal" en "Sociaal-Democraat". In het VK zie je de liberalen wel eens ergens aanschuiven, maar links en rechts regeren nooit (?) samen.
Er was een andere optie maar die andere optie zou het bezwaar meer valide maken: PvdA, VVD, D66 en SP. In Amsterdam hebben ze nu toch voor deze coalitie -PvdA gekozen?quote:
[..]
Twee grote partijen die ideologisch rondom het centrum zitten die samenwerken. Daar is toch helemaal niets mis mee? Daarmee zet je de kiezer toch niet voor lul? Al vrij lang voor de verkiezingen was volgens mij duidelijk dat er geen andere optie meer in zat.
En schier onmogelijk? Volgens mij beviel Paars 1 beiden eigenlijk best wel goed. En Paars 2 werd ook negatiever afgeschilderd dan het daadwerkelijk was.
Eeuwige discussie. Het is niet per se ranzig. De problemen die ik zie zijn dat je vaak ofwel vlees noch vis compromissen krijgt waar niemand vrolijk van wordt (Rutte I?) ofwel een van de partijen een verkiezingsbelofte verbreekt. Je mag best tijdens de verkiezingen aangeven waar je voor staat en waar je naar streeft maar als je aangeeft dat iets een speerpunt is dan mag je daar niet ruilhandel mee bedrijven tenzij een ander speerpunt wat de kiezer minstens zo belangrijk vindt hiermee minstens zo sterk wordt gediend. De PvdA heeft m.i. met betrekking tot dit nogal grove fouten gemaakt, de VVD ook, zo bleek kort na de verkiezingen (premiedifferentiatie ziektekostenverzekering).quote:En is zoiets per definitie beter? Dan krijg je namelijk een erg zwalkend beleid wanneer weer eens met een bloedgroep afgerekend wordt. Het compromis is niet per definitie iets ranzigs...
De kunst is om gemeenschappelijke belangen te vinden maar hier slagen politici slecht in aangezien ze snel lijden aan tunnelvisie. Zowel linkse als rechtse partijen hebben belang bij een sterke economie, weinig werkeloosheid, een aanvaardbaar opleidingsniveau, aanvaardbare gezondheidszorg etc. op de lange termijn. Genoeg middle ground om elkaar te ontmoeten.
[ Bericht 20% gewijzigd door Bram_van_Loon op 09-07-2014 13:21:21 ]
.In de grootste stad - qua inwonertal - van Nederland is het gelukt, maar dan zonder de PvdA. Ik zie dat niet zo dat D66 knel zou zitten tussen die twee partijen aangezien D66 sociaaleconomisch veel meer gemeen heeft met de VVD. In mijn ogen heb je dan 1 centrumlinkse, 1 centrumrechtse, 1 linkse en 1 rechtse partij. Prima toch?quote:Op woensdag 9 juli 2014 13:15 schreef 99.999 het volgende:
Lijkt me geen optie. Zowel PvdA als VVD zien de SP in het landsbestuur natuurlijk niet zitten. En D66 als derde compleet in de knel tussen PvdA en VVD, ze zouden wel gek zijn
Het klopt volgens mij dat zowel de VVD als de PvdA niet met de SP willen regeren, de een omdat die de SP te links vindt, de ander omdat die haar linkse gedachtegoed heeft verwaarloosd en beide omdat ze de partij nog te weinig volwassen vinden. Dat laatste geldt steeds minder maar de verkiezing van Roemer heeft niet geholpen. Get over it als de kiezer anders wil.
Eeuwige discussie. Het is niet per se ranzig. De problemen die ik zie zijn dat je vaak ofwel vlees noch vis compromissen krijgt waar niemand vrolijk van wordt (Rutte I?) ofwel een van de partijen een verkiezingsbelofte verbreekt. Je mag best tijdens de verkiezingen aangeven waar je voor staat en waar je naar streeft maar als je aangeeft dat iets een speerpunt is dan mag je daar niet ruilhandel mee bedrijven tenzij een ander speerpunt wat de kiezer minstens zo belangrijk vindt hiermee minstens zo sterk wordt gediend. De PvdA heeft m.i. met betrekking tot dit nogal grove fouten gemaakt, de VVD ook, zo bleek kort na de verkiezingen (premiedifferentiatie ziektekostenverzekering).quote:En is zoiets per definitie beter? Dan krijg je namelijk een erg zwalkend beleid wanneer weer eens met een bloedgroep afgerekend wordt. Het compromis is niet per definitie iets ranzigs...
De kunst is om gemeenschappelijke belangen te vinden maar hier slagen politici slecht in aangezien ze snel lijden aan tunnelvisie. Zowel linkse als rechtse partijen hebben belang bij een sterke economie, weinig werkeloosheid, een aanvaardbaar opleidingsniveau, aanvaardbare gezondheidszorg etc. op de lange termijn. Genoeg middle ground om elkaar te ontmoeten.
Zo'n filibuster is een paardenmiddel dat niet te pas en te onpas van stal wordt gehaald.quote:
[..]
Dankzij een systeem waarin filibusters zijn opgenomen moeten de twee partijen in principe op dezelfde manier samenwerken als PvdA en VVD omdat het anders heel lastig is om een nieuwe wet door het congres en de senaat te krijgen.
Ik zeg overigens niet dat het Amerikaanse systeem perfect is, verre van dat, maar als het gaat om de relatie tussen politici en de kiezer, dan kunnen we toch wel iets van hun leren.
Kansloos als combinatie. Daarnaast hadden ze met z'n tweeën al een ruime meerderheid in de TK. dan neem je er niet voor de sier twee partijen bij. Daar zit geen enkele logica in.quote:
[..]
In de grootste stad - qua inwonertal - van Nederland is het gelukt, maar dan zonder de PvdA. Ik zie dat niet zo dat D66 knel zou zitten tussen die twee partijen aangezien D66 sociaaleconomisch veel meer gemeen heeft met de VVD. In mijn ogen heb je dan 1 centrumlinkse, 1 centrumrechtse, 1 linkse en 1 rechtse partij. Prima toch?
En terecht.quote:Het klopt volgens mij dat zowel de VVD als de PvdA niet met de SP willen regeren,
De kiezer wil niet anders. De SP verloor gewoon de vorige TK verkiezingen en VVD en PvdA wonnen duidelijk terwijl al vooraf duidelijk was dat ze met elkaar zouden gaan regeren.quote:de een omdat die de SP te links vindt, de ander omdat die haar linkse gedachtegoed heeft verwaarloosd en beide omdat ze de partij nog te weinig volwassen vinden. Dat laatste geldt steeds minder maar de verkiezing van Roemer heeft niet geholpen. Get over it als de kiezer anders wil.
Daarnaast is de partij natuurlijk niet geschikt voor het nemen van regeringsverantwoordelijkheid. Daar blijven ze bewust ver uit de buurt.
Dat was juist een duidelijk rechts kabinet. Rechts Nederland moest zijn vingers aflikken.quote:
[..]
Eeuwige discussie. Het is niet per se ranzig. De problemen die ik zie zijn dat je vaak ofwel vlees noch vis compromissen krijgt waar niemand vrolijk van wordt (Rutte I?)
En uiteraard kregen ze niets voor elkaar.
Wat dit kabinet dan ook uitstekend lukt. Bijna alle grote dossiers die Rutte 2 heeft opgepakt zijn door de kamers gejast. Dat was bij een "links" of "rechts" kabinet nooit gelukt.quote:ofwel een van de partijen een verkiezingsbelofte verbreekt. Je mag best tijdens de verkiezingen aangeven waar je voor staat en waar je naar streeft maar als je aangeeft dat iets een speerpunt is dan mag je daar niet ruilhandel mee bedrijven tenzij een ander speerpunt wat de kiezer minstens zo belangrijk vindt hiermee minstens zo sterk wordt gediend. De PvdA heeft m.i. met betrekking tot dit nogal grove fouten gemaakt, de VVD ook, zo bleek kort na de verkiezingen (premiedifferentiatie ziektekostenverzekering).
De kunst is om gemeenschappelijke belangen te vinden maar hier slagen politici slecht in aangezien ze snel lijden aan tunnelvisie. Zowel linkse als rechtse partijen hebben belang bij een sterke economie, weinig werkeloosheid, een aanvaardbaar opleidingsniveau, aanvaardbare gezondheidszorg etc. op de lange termijn. Genoeg middle ground om elkaar te ontmoeten.
Integendeel, ze hadden immers geen ruime meerderheid in het senaat en die heb je toch echt nodig als je een wet erdoor wil krijgen. We kunnen nu een lange discussie houden over de legitimiteit van het politiek stemmen in het senaat maar het is nu eenmaal een feit dat het mag en dat het de laatste jaren regelmatig gebeurt. Los hiervan, wanneer spreek je over een ruime meerderheid? Hoeveel zetels speling heb je nodig?quote:
[..]
Kansloos als combinatie. Daarnaast hadden ze met z'n tweeën al een ruime meerderheid in de TK. dan neem je er niet voor de sier twee partijen bij. Daar zit geen enkele logica in.
Zoals ik al aangaf vind ik de keuze voor Roemer niet zo gelukkig, hij is te weinig ministeriabel. Als ik wat verder kijk dan stel ik vast dat de SP net als de PvdA en de VVD een paar zeer geschikte kandidaten heeft voor zwaardere politieke posten en veel (zeer) ongeschikte kandidaten heeft voor zwaardere politieke posten. Bij de VVD, de PvdA en het CDA zijn er ook erg veel lichtgewichtjes. Of vind jij mensen zoals Zijlstra, Elias, van der Hoeven, Dijksma etc. wel ministeriabel?quote:En terecht.
Het ligt er maar aan wat je als winst en verlies definieert. Je moet er immers wel rekening mee houden dat veel mensen die eigenlijk liever op de SP zouden stemmen toch met pijn in het hart op de PvdA stemden, louter om te voorkomen dat de VVD Nederland zou gaan regeren samen met D66 en het CDA. Samsom kreeg een kans van die kiezers en heeft blijkbaar die kans verprutst gezien de uitslagen die daarop volgden (PS/EK en EP).quote:De kiezer wil niet anders. De SP verloor gewoon de vorige TK verkiezingen en VVD en PvdA wonnen duidelijk terwijl al vooraf duidelijk was dat ze met elkaar zouden gaan regeren.
Kijk naar het percentage stemmen, het aantal zetels, de duidelijk stijgende trend in de afgelopen 20 jaar en het strategisch stemmen en je komt tot de conclusie dat de SP een mandaat heeft gekregen van de kiezer om in een coalitie te gaan. Het maakt niet uit voor de SP dat ze nu nog wordt geweerd uit de coalitie, het is een kwestie van tijd voordat de PvdA en de VVD die keuze niet meer hebben en tot die tijd zal de SP in ieder geval niet noemenswaardig zetels verliezen. In de oppositie verlies je niet snel steun zolang je goed bezig bent en je niet teveel aan draaikonterij doet.
De partij heeft zoals zoveel politieke partijen, waaronder de huidige gevestigde orde, een activistisch verleden. Dit schudt de partij steeds meer van haar af. In tal van gemeentes, waaronder Amsterdam, regeert de SP mee, het is een kwestie van tijd voordat dit ook landelijk gaat gebeuren. Met die ervaring zal de partij er vanzelf beter in worden. Het nadeel is dat de partij ook meer zal corrumperen, dat lot wacht elke partij die meeregeert.quote:Daarnaast is de partij natuurlijk niet geschikt voor het nemen van regeringsverantwoordelijkheid. Daar blijven ze bewust ver uit de buurt.
Tja, ze waren nogal naïef. Met een minderheid in het senaat, een minimale meerderheid in het parlement en een labiele gedoogcoalitiepartner krijg je weinig voor elkaar.quote:
[..]
Dat was juist een duidelijk rechts kabinet. Rechts Nederland moest zijn vingers aflikken.
En uiteraard kregen ze niets voor elkaar.
Dankzij de bredere steun is het inderdaad mogelijk om nu efficiënt te regeren, meestal kom je dan uit op een gemengde coalitie. De interessante vraag is of dat er nu teveel aan ruilhandel is gedaan of dat ze wel voldoende de gemeenschappelijke grond hebben gevonden en dat heel Nederland er beter van wordt. Ik twijfel nog.quote:Wat dit kabinet dan ook uitstekend lukt. Bijna alle grote dossiers die Rutte 2 heeft opgepakt zijn door de kamers gejast. Dat was bij een "links" of "rechts" kabinet nooit gelukt.
IU (SP zeg maar) gaat van 11 naar 24
UPyD (D`66 zeg maar) gaat van 5 naar 16
De lokale partijen verliezen een of twee zetels of blijven gelijk.
En de grrootste partij behaalt geen absolute meerderheid. (van 186 naar 158)
Er was met het districtenstelsel een partij die een zetel had zonder de kiesdeler te halen.
Er is met de Nederlandse methode een partij die van nul naar drie zetels gaat.
Dit overigens zonder verdeling van 13 restzetels. (had ik effe geen zin in.)
DIt zijn toch best wel grote verschillen. Voor mijn gevoel is de Nederlandse methode democratischer.
PP - 186 - 158
PSOE - 110 - 102
CiU - 16 - 14
IU - 11 - 24
AMAIUR - 7 - 4
UPyD - 5 - 16
PNV - 5 - 4
ERC - 3 - 3
BNG - 2 - 2
CC-NC-PNC - 2 - 2
COMPROMÍS-Q - 1 - 1
FAC - 1 - 1
GBAI - 1 - 0
EQUO - 0 - 3
PACMA - 0 - 1
Eb - 0 - 1
PA - 0 - 1