Bevallingsverhalen deel 19

Mooie bevalling hobbesje! Wat fijn dat het allemaal zo rustig verlopen is. En je man onderuit

Mooi hobbes! Ik heb je eerdere verhaal ook net gelezen omdat ik aan het worstelen ben met de keuze geplande ks vs natuurlijk bevallen. Wat een contrast tussen beide verhalen! Ik ben blij voor je dat het deze keer wel een goede ervaring is geweest!

O ja en ik moest toch een beetje grinniken bij die foto van je man op de grond!

Hobbes wat klinkt dat mooi. En wat tof dat je meisje gewoon haar eigen datum heeft gekozen. Wat is ze mooi, en wat heb je mooie foto's van de ks!

En die foto van je man.

Hobbes, het klinkt wel allemaal heel fijn en ontspannen.

Ik moest een beetje grinniken om die foto van je man .

Hobbes, je man . Zou de mijne ook gebeuren

Wat een liefdevol verhaal over een prachtige dochter met dito naam
Op deze manier klinkt een keizersnede ineens een stuk minder onprettig en ook ik moest wel ff grinniken bij de foto van je man, al kan ik me voorstellen dat hij zich behoorlijk ongemakkelijk voelde

Hobbes, wat klinkt dit als een fijne ervaring in vergelijking met je vorige bevalling!
Mooie foto's ook

Volgens mij hebben meer mannen er last van hoor

Hobbes, wat een fijne ervaring inderdaad! (Op de pijn na natuurlijk). Veel rust klinkt er uit! En jouw man mooie foto's!

Mooi verhaal hobbesje. En mooie foto's

Gefeliciteerd Hobbesje, mooie meid en mooi dat het zo rustig is verlopen allemaal. Heel veel geluk voor jou en je leuke gezin!

Twee weken na onze grote dag vol verrassingen heb ik de tijd gevonden om het hele verhaal op te schrijven. Het is een flinke lap tekst geworden, en dan zijn er toch nog wat dingen weggezakt al (zo bedenk ik me nu pas dat ik die eerste avond ook ergens nog een keer gekolfd heb )

Dit verhaal moet ons meisje waarschijnlijke iedere verjaardag opnieuw, tot vervelends aan toe, aanhoren... 'Weet je nog?'

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dyre op 19-07-2014 17:27:56 ]

Wat een schrik Dyre, maar wat een mooi verhaal, fijn geschreven, en wat fijn dat jullie meisje zo hard groeit! Geniet ervan, en als ze straks lekker met jullie naar huis mag nog meer!

Genieten doen we echt iedere dag

Overigens kijken we allebei wel heel positief terug op deze dag, hoe bizar het ook gelopen is. We vielen van de ene verrassing in de andere, maar dit is typisch iets voor ons om het net weer even on-traditioneel te doen

We zijn echt door iedereen super begeleid. Hoeveel haast er ook was, iedereen heeft de tijd voor ons genomen om uitleg te geven en ons gerust te stellen. Zomaar even een spoed-operatie krijgen terwijl je eigenlijk verwacht had lekker het weekend in te gaan is niet niks, maar het had zo moeten zijn. En ach, nu weet ik nog steeds niet hoe weeën voelen
_{na-weeën heb ik trouwens wel gehad}

Mooi geschreven Dyre

Dyre wat heb je t mooi geschreven! Jullie kleine dappere meisje!

Er straalt heel veel positiviteit en rust uit dit verhaal. Ik snap die kleine L. wel. Voor zulke ouders zou ik ook snel willen komen! Volgens mij heb je ook heel erg geluk gehad met de artsen. Die gynaecoloog die je wel even met de auto naar de andere locatie brengt! Ik hoop dat ze snel groot genoeg is om met jullie naar huis te gaan!

Wauw Dyre, wat een achtbaan! Ik vind het echt heel bijzonder hoe nuchter en rustig jij en je vriend zijn omgegaan met al die verrassende wendingen. Hoop dat jullie meisje snel naar huis mag!

sùpermooi geschreven Dyre! Je hebt talent! En wat ben jij ontzettend stoer en positief zeg!

Zo Dyre .. zulke verhalen lees je (gelukkig!) niet vaak. Wat fijn dat ze zo adequaat hebben gehandeld. Nu rest jullie niets anders dan aan te sterken en toch enigszins te genieten van al deze heftigheid. Je hebt het mooi verwoord.

Dyre hoe mooi omschreven

Dyre, wat een ervaring wat heb je het heerlijk opgeschreven en wat goed dat t zo goed gaat

Dyre!! Wat ben jij een stoere chick!!!! En de kleine L.isa helemaal!!!

Dyre, prachtig Zo positief, zo liefdevol en zo.. Topwijf!

Wat mooi geschreven Dyre

Dyre, wat hebben jullie het super gedaan . Kleine Lisa is in een prachtig bedje bij jullie terecht gekomen!

Dyre wat mooi geschreven.

Wauw Dyre, wat een heftige dag was dat. Wat enorm knap dat je het allemaal over je heen hebt laten komen en wat fijn dat L het zo goed doet!

Mooi!! Zo'n lief dapper koppie op die foto. .

Dyre, mooi geschreven. En wat hebben jullie het goed gedaan zeg. Geweldig hoe positief je erin staat. Ik hoop, dat lisa snel groot en sterk genoeg is om naar huis te mogen.

Dyre

Wow, die reacties

Stoer vind ik mezelf trouwens helemaal niet hoor: ik ben me eerst kapot geschrokken, maar kon daarna ook niet veel anders doen dan gewoon alles maar over me heen laten komen en doen wat de dokter zegt
En feitelijk heb ik alleen maar hoeven liggen en heeft de gyn al het zware werk gedaan

Rustig en positief blijven, dat herken ik wel, en komt ook voor een heel groot gedeelte door het fijne team dat ons opgevangen heeft (op de OK). Er was simpelweg geen tijd om te piekeren over 'wat als...?'

En het klopt wel echt wat al die chliché-roepers zeggen: niet 1 bevalling is hetzelfde en iedereen heeft zijn eigen, unieke verhaal

Dyre wat een achtbaan waar je zo ineens in belandt maar gelukkig is alles goed gekomen

Dyre , prachtig!

Ik lees hier echt te weinig ! Mooie verhalen

Dyre!
Echt hoe positief je klinkt!

Dyre wat een schrik zo ineens maar wat klink je positief en gelukkig.

Dyre, wat een verhaal zeg. Jullie hebben zo'n mooi meisje gekregen die het gelukkig erg goed doet Ontzettend fijn!

Hoewel ik niet zo'n verhalenverteller ben, wil ik ook graag mijn verhaal neerschrijven. Pas op dames die nog moeten gaan bevallen, het verhaal gaat af en toe niet al te rooskleurig zijn.

Ik heb een droomzwangerschap gehad. Niet misselijk, geen of weinig slapeloze nachten. Het enige was zwangerschapsdiabetes waardoor ik een dieet moest volgen en bloedsuikers moest meten (heerlijk weer nu die boterham met choco ). Het dieet was redelijk te doen, met af en toe wat zondigingen.

Ik merkte op een gegeven moment dat ik wat minder leven voelde in mijn buik. Wat minder schoppen en ook wat minder krachtig. Ik maakte me niet direct zorgen, ik was immers al 40 weken. Ik wijdde het aan de beperkte ruimte die de baby had. Op 40+2 had ik een controleafspraak bij VK en kaartte het toch aan voor de zekerheid. Voor ik het wist had ik een verwijsbrief in mijn handen voor het zkh om een ctg te laten maken.

Het zou een half uur duren zei ze. Toen ik na een uur nog aan de ctg lag, begon ik me zorgen te maken. Was het wel de minimale ruimte? Na anderhalf uur kwam er een assistente gyn langs. De baby heeft het soms moeilijk in je buik zei ze. Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken? vroeg ze nog. Op dat moment voelde ik me een slechte moeder. Mijn baby had het af en toe moeilijk en ik was niet eens echt ongerust geweest... Ze vertelde me dat ik direct opgenomen moest worden en dat de bevalling zou worden ingeleid. Hoewel ik al zo ver was, was dit een schok. Ik had hier totaal niet op gerekend! Ik kreeg een ballon in en ik zou de volgende dag 3 cm ontsluiting hebben...

De volgende morgen om 7 uur kwam de (andere) assistent gyn langs en toucheerde me vanaf mijn zkhbed. Ze vertelde me dat de ballon onvoldoende had gewerkt en dat ik een nieuwe moest laten zetten. Een half uurtje later werd ik door de zuster opgehaald om dat te laten doen. Ik werd weer getoucheerd (vanaf een harde stoel, werkt dus beter als een zacht bed) en daar kreeg ik te horen dat ik wel 3 cm had en dat ik direct zou worden ingeleid. Ik dacht dat ik aan het zuurstof kon met weer zo'n ommezwaai...

Ik werd direct daarna naar de verlossuite gebracht en belde mijn vriend. Zodra hij er was werden mijn vliezen gebroken. Ik kreeg direct weeopwekkers die een paar uur lang niets deden. Hij stond op 12, maar ik voelde nagenoeg niets. Daardoor vorderde de ontsluiting nauwelijks. Na een uur of 3 werden de weeen veel heftiger en werden de weeopwekkers teruggeschroefd. De weeen kwamen te snel na elkaar. Ondanks dat de weeen met veel heftigheid toenamen, maakte dat voor mijn ontsluiting niets uit. het vorderde maar niet. Ik had na 7 uur 5 cm, terwijl ik om 12 uur toen mijn vliezen werden gebroken begon met 3. Maar 2 cm in 7 uur dus... Omdat ik wat wilde ontspannen en de ontsluiting wilde laten vorderen, vroeg ik een ruggenprik aan. Het duurde een eeuwigheid voor mijn gevoel voordat ze kwamen. Ruggenprik valt overigens erg goed mee. Dacht dat het pijnlijker zou zijn. Helaas deed het weinig en na een uurtje kwamen de weeen in volle kracht er weer doorheen. Gelukkig deed het wel wat voor mijn ontsluiting, die was in anderhalf uur van 5 naar 7 cm gegaan.

Veel pijnlijke weeen later had ik godzijdank de 10 cm gehaald. Persweeen waren echter nergens te bekennen, ook helemaal niet meer gekregen. Omdat ik best wel aan het eind van mijn latijn was (inclusief een paar keer overgegeven terwijl ik niets had gegeten) stelde de assistente gyn voor om toch maar te persen. We zouden zien hoever we kwamen. Op gewone weeen een uur lang geperst. Er kwam te weinig schot in de zaak. Ze stelde voor om de gyn thuis op te bellen en naar het zkh te laten komen voor verdere ondernemingen. Na een half uurtje was ze er gelukkig en er werd beslist dat er een vacuumpomp zou worden gebruikt. Nadat ik ingeknipt was werden de zuignapjes op het hoofd van de baby gezet en zou ze stukje bij beetje eruit worden getrokken als ik aan het persen was.

Na 3 keer persen was ze er. Onze mooie dochter Nora. Ruim 8.5 pond en 51 cm lang. Terwijl ik gehecht werd, lag ik beduusd met een prachtige baby in mijn armen

Ik ben in het ziekenhuis gebleven om even wat uurtjes uit te rusten met onze dochter, vriend is naar huis gegaan om voor de huisdieren te zorgen. Ik ben ontzettend goed verzorgd door het zkhpersoneel, ze waren ontzettend lief. Ook al was het spitsuur toen ik aan het bevallen was, ik was zeker niet de enige op dat moment.

Een paar dagen later gaat het goed met ons. Bv loopt gelukkig ook goed. Ik ben af en toe nog flink duizelig, maar dat wordt ook steeds minder.

Het was dus letterlijk en figgurlijk een hele bevalling!

zo sunshine, dat valt ook niet mee lijkt me, zo lang persen zonder persweeën!
Wat heb je het goed gedaan! En wat een flinke!

Wat een nare opmerking van die assistent gyn trouwens zeg

SQ, ik vond het persen op die weeen een verademing. Ik kon er iets mee en daardoor kon ik ze veel beter opvangen ook Had ook niet het idee dat ik zo lang had geperst.

Sun, ik weet idd hoe heftig het is zonder persweeën . Wat fijn dat ze er nu is en dat het goed met jullie gaat!

Petje af, sun! Zo overvallen worden, zo moeten vechten voor wat centimeters. Je bent een bikkel. En geen slechte moeder! Inderdaad, wat een verkeerde opmerking zeg. .
Geluk met jullie kleintje.

Sun wat heb je dat goed gedaan zeg! En idd een flink kindje.. dat zal niet mee gevallen hebben. Dat de weeen door de ruggenprik heen kwamen is wel mooi ruk

Geniet van jullie kleintje!

Dyre jou verhaal
Heb veel respect voor je en hoe je met de situatie omgaat

Sunshine
pff idd een hele bevalling zeg,..

Heftig sun..

ik heb geprobeerd t hele verhaal uit te schrijven maar ik kan het (nog) niet dus voor nu even de feiten op n rijtje.

7:00 melden voor inleiding en inbrengen eerste tabletje. (2cm ontsluiting en 2/3 verweekte bmhals
11:15 controle en weer een tabletje, ontsluiting en verweking hetzelfde.
15:15 controle, krap 3 cm en vliezen worden gebroken en een electrode op S haar hoofdje voor hartslag die telkens dipt.
Vanaf die tijd registreert t ctg geen weeen maar voel ik wel duidelijk kramp in rug benen en onderbuik, Ik geef dit ook aan en ze willen een drukcatheter plaatsen om inwendig te meten, het plaatsen lukt niet door een gekantelde baarmoedermond, en omdat ze mij vrij rustig vinden ga ik aan de wee opwekkers, binnen no time voel ik de krampen versterken en moet ik serieus puffen, maar nog steeds geen registratie.
om de druk op mn rug en bekken iets te verkleinen ga ik op de skippybal, pure liefde, iig voor 20 minuten, Dan komt devpk en zet de opwekkers nog iets hoger, en uiteindelijk eindigen we op 600... Ik weet inmiddels niet meer waar ik het zoeken moet en stem huilend in met een ruggeprik,
het duurt even voor de anesthesist er is en al die tijd moet ik op de rand vh bed zitten want dan kan de man gelijk prikken.
rond 19:00 is de man er en wordt ik geprikt, en vanaf dat moment is alles kwijt wb eigen ervaring, de hartslag van mini dipt ver en tegelijk gaat er een alarm af bij mij, mijn bloeddruk die continue te hoog was is dramatisch gedaald en ik ben letterlijk even vd wereld, binnen no time staan er 3 artsen in de kamer en wordt er van alles in mij geprikt qua medicatie.daar kom ik gelukkig snel van bij, en mn hartslag en bloeddruk stabiliseren langzaam, net als mup dr hartslag.maar in mijn man zijn ogen vechten tranen paniek en opluchting om voorrang.
vanaf dat moment blijft de gyn ook in de ruimte aanwezig.

veel tijd om bij te trekken is er niet want ik heb persdrang, en volledige ontsluiting blijkt al snel,met 25 min pers ik mijn dochter naar buiten en ben ik op slag verliefd, allemachtig prachtig ben je, en je lijkt echt op mij.
intussen wordt de placenta geboren en wordt ik gehecht en mogen we even bijkomen en genieten.

een dag later blijkt tijdens het gesprek met de gyn en de vk dat het even heel spannend is geweest en dat mijn lijf aardig wat tijd nodig zal hebben omte herstellen, bijna was mijn meisje mama loos geweest.

Welke factoren ernu precies voor hebben gezorgd dat het zo mis ging kunnenze niet zeggen maar mijn bloeddruk is een grote factor, en een herhaling bij een volgende zwangerschap kummem ze ondanks medicatie niet uitsluiten, Het is een risico met mogelijke grote gevolgen, dus een 2e zwangerschap wordt afgeraden en dat is een hard gelach en doet heel veel verdriet.

gelukkig kan ik er met man over praten en heb ik de mooiste dochter ter wereld.

Eigenlijk weet ik even geen woorden anders dan dat je het top heb gedaan

Jeetje gm, heel heftig...