quote:
Zo. Het hoge woord is er uit. Ik doe mee aan ‘Wie is de Mol’. Dat tv-programma waarin tien kandidaten in een ver land opdrachten uitvoeren en op zoek gaan naar de saboteur in de groep.
Het voelt raar om dat nu ineens te mogen zeggen – maar het is ook een opluchting: ik hoef het niet meer geheim te houden of te liegen. Want liegen wordt je tweede natuur als je meedoet aan ‘Wie is de Mol’. Je deelname moet lang geheim blijven en over wat er gebeurt in Verweggistan mag je niets zeggen, op straffe van een fikse boete. En dus lieg je wat af, in zo’n periode. Bij deze: excuses daarvoor, aan iedereen in mijn omgeving. Maar vooral aan een collega in het bijzonder: verslaggever Tanja Braun. Want zij was ineens gevaarlijk dichtbij de waarheid…
Het is begin mei, als ik op de redactie van het NOS-Journaal druk bezig ben met de voorbereidingen voor de uitzending van 18 uur. Een van de reportages gaat over stress op de werkvloer. Als ik de research bij het onderwerp bestudeer, krijg ik het heel warm. Tanja is aan het filmen bij tv-producent IDTV, op de redactie van ‘Wie is de Mol’. “Want daar zijn ze onder hoge druk bezig met de laatste voorbereidingen voor de opnames van het vijftiende seizoen,” staat er bij de achtergrondinformatie. De redactie van ‘Wie is de Mol’ fingeert in de reportage als voorbeeld van hoe je met stress dient om te gaan! Dat is even slikken: het vertrek van ons deelnemers nadert, de dag waar ik al maanden met niemand over mag praten, de dag waar ik al maanden naar uitkijk, mijn Grote Geheim – en Tanja Braun staat te filmen op de plek waar een schat aan geheime informatie ligt – waaronder mijn deelname.
Tegen vijf uur ’s middags belt ze me op, voor overleg over de presentatie-tekst. “En is het spannend bij Wie is de Mol?,” vraag ik haar.
Tanja schaterlacht. “Ik heb heel goed opgelet daar, maar ik heb niet kunnen ontdekken wie dit jaar de kandidaten zijn,” zegt ze.
“Oh jammer,” zeg ik schijnheilig – nog net geen zucht van verlichting slakend.
“Waarom doe jij niet eens mee?” vraagt Tanja ineens.
Ik verslik me van de schrik.
“Ik mag niet, ik ben al een paar keer gevraagd. Maar de hoofdredactie geeft geen toestemming.” Ik krijg het er warm van – maar deze leugen ging me gemakkelijker af dan ik dacht.
“Belachelijk! “, antwoordt ze. ”Als er toch een programma is waar je echt aan mee wil doen, dan is het Wie is de Mol!”
“Ik zal het maar weer eens aankaarten bij de baas,” zeg ik.
“Doen!” zegt ze enthousiast. “Het lijkt me echt iets voor jou.”
Met het schaamrood op de kaken leg ik de telefoon neer.
Sorry Tanja, voor deze leugens.
Maar ik weet zeker dat je me begrijpt. Want als er een programma is waar je aan mee wilt doen….
http://weblogs.nos.nl/presentatoren/2014/10/02/tanja/