quote:Op zaterdag 7 juni 2014 14:05 schreef Jigzoz het volgende:
Van alle zaken rondom religie is er toch een die me het meest blijft verbazen: hoe is het mogelijk dat er intelligente mensen zijn die toch in een god geloven? En om nog een stap verder te gaan: hoe kan het dat er intelligente creationisten bestaan? Je hoeft echt geen genie te zijn om te zien wat een flauwekul het is, maar toch zijn er universitair afgestudeerde mensen die echt geloven dat de wereld slechts een paar duizend jaar oud is, dat evolutie een fabeltje is, enzovoort.
Nu zijn er natuurlijk wel onderzoeken geweest die aantonen dat gelovigen gemiddeld minder intelligent zijn dan ongelovigen, maar die gemiddelden interesseren me nu even niet. Het gaat me nu om die eenlingen.
Het tegenbewijs waarvan precies.quote:Op dinsdag 17 juni 2014 21:48 schreef datismijnmening het volgende:
Mensen die "hoger opgeleid" zijn en gelovig zijn neem ik bij voorbaat al niet serieus
Ik snap niet hoe je zo ignorant kan zijn als al het tegenbewijs in de boeken voor je staat
De bijbel, het hele geloof is gebaseerd op dat lullige boekje. Het is echter al vele malen bewezen dat het volstaat met leugend en onjuisthedenquote:
Dat lijkt me de mening van een cultuurbarbaar.quote:Op woensdag 18 juni 2014 01:00 schreef datismijnmening het volgende:
[..]
De bijbel, het hele geloof is gebaseerd op dat lullige boekje. Het is echter al vele malen bewezen dat het volstaat met leugend en onjuistheden
Mee eens. Dit probeer ik hier al jaren, atheïst zijnde, dit diets te maken. Wie al deze teksten letterlijk neemt moet eens nagaan wat die zou doen als er iemand vraagt: loop naar de maan.quote:Op woensdag 18 juni 2014 08:20 schreef JerryWesterby het volgende:
Dat die dingen niet besteed zijn aan veel mensen van nu is omdat men tegenwoordig gewend is om alles letterlijk te nemen, en dus de religieuze taal van vroeger niet meer spreekt. Dat geldt zowel voor fundamentalisten als voor atheisten. Wat hen betreft zijn het parels voor de zwijnen.
quote:Op woensdag 18 juni 2014 08:20 schreef JerryWesterby het volgende:
Dat die dingen niet besteed zijn aan veel mensen van nu is omdat men tegenwoordig gewend is om alles letterlijk te nemen, en dus de religieuze taal van vroeger niet meer spreekt. Dat geldt zowel voor fundamentalisten als voor atheisten. Wat hen betreft zijn het parels voor de zwijnen.
Eveneens atheist, maar hoe de teksten wel of niet gelezen zouden moeten lijkt me een eindeloze discussie die beter besteed is aan historici.quote:Op woensdag 18 juni 2014 08:58 schreef ATON het volgende:
[..]
Mee eens. Dit probeer ik hier al jaren, atheïst zijnde, dit diets te maken. Wie al deze teksten letterlijk neemt moet eens nagaan wat die zou doen als er iemand vraagt: loop naar de maan.
Noem eens een historicus die hier iets over kan zeggen ? Theologen zich onthouden.quote:Op woensdag 18 juni 2014 09:15 schreef Molurus het volgende:
Eveneens atheist, maar hoe de teksten wel of niet gelezen zouden moeten lijkt me een eindeloze discussie die beter besteed is aan historici.
2. En dan ben je al een eind op goede weg.quote:Persoonlijk vind ik de inhoud van de Bijbel niet bijster interessant, en alleen in die historische context.
Ik heb geen idee. Ik hou me nauwelijks met geschiedenis bezig, en al zeker niet in zoveel detail. Ik begin geschiedenis pas interessant te vinden bij 10k jaar geleden en ouder. Voor mij is de totstandkoming van de Bijbel geneuzel in de marge, en nauwelijks relevant voor wat Christenen - die meestal geen historici zijn - nu geloven.quote:Op woensdag 18 juni 2014 14:44 schreef ATON het volgende:
[..]
Noem eens een historicus die hier iets over kan zeggen ? Theologen zich onthouden.
[..]
2. En dan ben je al een eind op goede weg.
quote:De afkeer van het pantheïstische universalisme, van de leer van de ene oneindige Substantie, zoals Spinoza die had opgevat, leidt Leibniz tot de aanvaarding van de volle realiteit der enkele, eindige substanties, dus tot een pluralistische en individualistische opvatting.
Doch de wereld kan toch niet uit louter zelfstandige, absoluut autonome enkele wezens bestaan, die niets met elkaar gemeen, die volstrekt geen verbinding met elkaar zouden hebben?
Hier grijpt Leibniz terug naar de eigenaardige beschouwingswijze van Nikolaus van Keus en Giordano Bruno en vervormt bij deze gelegenheid op merkwaardige wijze het pantheïsme van deze wijsgeren tot pluralisme: elk deel representeert, spiegelt het geheel, elk echter op zijn eigen, individueel verschillende wijze, elke 'monade' - ook dit begrip neemt Leibniz van Bruno over, is een levende spiegel van het universum, gezien van uit het eigen standpunt; aldus wordt de eenheid in de menigvuldigheid gewaarborgd; alles spiegelt weer: eenzelfde geheel; elke monade is dit geheel, beschouwd van uit een bepaalde gezichtshoek.
Alleen deze monaden, en niets anders, zijn werkelijk; zij zijn niet onderdelen van een groter geheel, elke monade is het geheel, representeert het geheel - alle verschillend, elk op zijn manier.
De hoofdmonade is God.
De som van mijn systeem komt hierop neer, dat elke monade een samentrekking is van het universum en dat elke geest een nabootsing is van de Godheid. Dat in God het universum niet alleen geconcentreerd, maar tevens volkomen uitgedrukt is, maar dat in elke geschapen monade er slechts een gedeelte klaar en duidelijk uitgedrukt is, op betere of op mindere goede wijze, en dat al het overige, hetwelk oneindig veel is, er slechts verward in is uitgedrukt. Maar tevens ook, dat God niet alleen de samentrekking, maar tevens de bron van het universum is.
Elke monade is een organisch-levend wezen en heer leven bestaat in voorstellen.
Elke monade nu stelt het universum met een, haar uitsluitend eigen, graad van klaarheid voor; er zijn dus vele graden van klaarheid en duidelijkheid als er monaden zijn.
Niettemin kan men bepaalde klassen onderscheiden.
Vooreerst zij er, volgens Leibniz, duistere en klare voorstellingen en deze laatste worden nog eend onderverdeeld in verwarde en duidelijke ('klaar' is een voorstelling, wanneer zij zich voldoende van andere, 'duidelijk' wanneer ook haar delen zich voldoende nauwkeurig laten onderscheiden).
Op deze manier ontstaan dan drie klassen.
Op de laagste trap staan de 'naakte' monaden, die geen andere dan duistere en onbewuste voorstellingen hebben, die deze voortdurend schijnen te sluimeren (de zogenaamde onbezielde natuur).
Verheft de voorstelling zich echter tot bewustzijn met de mogelijkheid zich het voorheen waargenomene te herinneren, zo heeft de monade ziel.
En wanneer deze zich tot zelfbewustzijn en tot de kennis van het algemene verheft, kan men spreken van geest.
De hogere graad sluit daarbij de lagere in zich, want ook in de geest-monade blijven nog vele voorstellingen duister en verward; alleen de Godsmonade stelt zich alles even duidelijk, het gehele universum in volle klaarheid voor.
De monade is de spiegel van de wereld in haar geheel; zij vormt een afgesloten wereld op zichzelf; zij is deze wereld in wezen, beschouwd van het gezichtspunt van een bepaalde monade-individualiteit.
Elk individu bevat dus een oneindigheid in zich, niet alleen een oneindigheid van ruimte, maar tevens de oneindigheid van tijd.
Vermacht de geest-monade zich tot de hoogste, de volmaakte trap van klaarheid en duidelijkheid verheffen, dan zou zij niet alleen het heden, maar de toekomst en het verleden in hun geheel kunnen overzien.
Want het voorbijgegane laat zijn sporen achter en de toekomst kan niets brengen, dat niet reeds in kiemvorm in het heden voorhanden is.
Het is niet mogelijk, zegt Leibniz, dat de monaden, de enig ware substanties, iets van buitenaf zouden ontvangen of zouden kunnen opnemen, in beeldvorm uitgedrukt: de monaden hebben geen vensters, waardoor vreemde elementen zouden kunnen binnenvallen, of eigene zouden kunnen uittreden.
Er bestaat geen beïnvloeding, in welke vorm ook, tussen twee geschapen substanties, dus ook niet tussen de, door Descartes zogenoemde, 'substantie' ziel en de 'substantie' lichaam.
Integendeel: de gehele voorstellingswereld ontwikkelt zich spontaan uit de monade (die zuiver 'kracht' en wier werking ;stof' is) en uit deze alleen.
Geen toestand, geen voorstelling van de ene monade is door die van een andere bepaald.
De monaden bestaan volstrekt autonoom, geheel op zichzelf en hun 'kracht, hun werking straalt uitsluitend in een richting: van binnen naar buiten.
Hun toestanden komen tot het bewustzijn door middel van hun voorstellingen, en het principe van de verandering, van de continuerende voortgang, de ontwikkeling ligt in henzelf (want leven - Leibniz denkt de monaden vitalistisch - is voortgang en voortdurende verandering), ligt in de hun wezenlijk eigen 'tendentie van de ene voorstelling naar de andere'.
De 'ziel' kan verder niet op het 'lichaam' inwerken, omdat in het universum, evenals in elk ander systeem van op elkaar inwerkende en van elkaar beïnvloedingen ondergaande substanties, het kwantum van de 'levende' kracht noodzakelijk onveranderlijk blijft; de ziel kan dus niet, gelijk Descartes meende, op de richting van zich bewegende lichamen wijzigend inwerken, want daardoor zou zij de 'levende' kracht van het bewegend systeem vermeerderen of verminderen.
Daar alle monaden het universum in zijn geheel weerspiegelen, zij dus microkosmisch de makrokosmos representeren, kan het verschil tussen hen niet in hun wezenlijke inhoud, (die is in principe bij alle noodzakelijk gelijk), doch enkel in de intensiteit van hun werken, van hun krachtuitstraling, van hun voorstellen gelegen zijn.
Dit verschil in intensiteit van de voorstellingswijzen openbaart zich in de verschillende graden van klaarheid en duidelijkheid.
Elke substantie is van een volwaardige representatieve natuur, d.w.z.: elke monade stelt volledig het gehele universum voor, doch de ene doet dit duidelijker dan de andere en iedere monade volbrengt die taak met eigen middelen, van haar eigen standpunt, haar eigen individualiteit uit.
Groot is de klaarheid ten opzichte van de dingen, waarmede zij in nauwste betrekking staat, geringer is de klaarheid ten opzichte van de overige.
Daar dus elke monade een eigen aardig gespecificeerde individualiteit is, stellen zij alle tezamen wel hetzelfde, het universum, voor, doch telkens is dit beeld, de bewustzijnsinhoud, anders, omdat het gemodificeerd is door de vooropstellingen van het aan de bepaalde monade eigen gezichtspunt.
Hierdoor zijn dan alle monaden noodzakelijk van elkaar onderscheiden en hieruit volgt, dat er in de natuur geen twee volkomen aan elkaar gelijke dingen kunnen bestaan, want dat, wat niet van elkaar verschilt, is niet van elkaar te onderscheiden is, is in wezen een, zo luidt het metafysisch beginsel van Leibniz.
Deze vooropstelling dient tegelijk ter verklaring van de oneindige verscheidenheid en variabiliteit van de, aan alle monaden in beginsel gemeenschappelijke levensinhoud.
En hieruit volgt dan weer bij onze wijsgeer de opvatting van een, de wereld omspannend, trappensysteem, gradenconglomeraat van oneindig-kleine onderling toch verschillende 'nuancen'.
Tussen alle hoofdklassen van wezens, zo b.v. tussen de planten en de dieren, moet een continuerende overgang van tussenvormen bestaan.
Zo eist het, meent Leibniz, de in de wereld heersende wet van de continuïteit, die niet toelaat, dat de natuur sprongen maakt.
'Alles geschiedt in de natuur volgens graden en niets sprongsgewijs en deze regel voor de verschijnselen is een deel van de wet van de continuïteit'.
Zo groeit in de leer van Leibniz een machtig ontwikkelingssysteem, een oneindig verscheiden trappenrijk van substanties, van kracht monaden, naar de illustere voorbeelden van de trappensystemen, zoals Aristoteles en Thomas van Aquino die hadden bedacht.
De onderste grens van dit systeem wordt gevormd door de laagstaande monaden, die slechts over verwarde en onklare voorstellingen beschikken de substantie dus, die tezamen de wereld van het stoffelijke, het onbezielde uitmaken.
De bovenste grens vindt haar verwerkeling in de ene, opperste monade, die het in werkelijkheid vermag, het gehele universum volkomen klaar en duidelijk zich voor te stellen.
Tussen de zielloze stof en de hoogst geestelijke Godheid is de onafzienbare, oneindig verscheiden reeks van tussenvormen van monaden ingeschakeld, die alle dele onklare en verwarde, ten dele echter ook klare en duidelijke voorstellingen bezitten.
In alle monaden leeft echter de innerlijk-wezenlijke drang, die van het nog omsluierde bezit op de zielegrond naar groter klaarheid voort wil schrijden, naar het ideaalbeeld van God, die een adequate kennis van alle dingen, van het universum in zijn geheel, bezit; die als het ware overal zijn lichtend centrum en nergens een periferie van duisternis heeft.
Want alles is in volle bewustzijn in hem tegenwoordig, niets is hem vreemd.
God beheerst de natuur als een almachtig architect, de geesten als een alwetend monarch.
De ziel in het algemeen, dus ook de menselijke ziel is door haar monadische, zuiver geestelijke, zuivere krachtnatuur onvernietigbaar, dus onvergankelijk en onsterfelijk; zij kan tot in eeuwigheid naar steeds hogere volmaaktheid streven.
Doch al haar lotgevallen zijn vooraf bepaald; de voorgevormde harmonie sluit tevens het volstrekte determinisme in; ook tussen het rijk van de natuur en van de goddelijke genade bestaat volgens Leibniz de voorgevormde harmonie.
Voor de mens van bijzonder gewicht is de verhouding van de zielsmonade tot het universum.
Zij spiegelt, evenals alle andere monaden tussen stof en God, het universum slechts voor een gering gedeelte klaar en duidelijk weer, het grootste gedeelte van de overige mogelijke voorstellingen blijft in het duister, maar niettemin: ook al deze niet-bewuste voorstellingen zijn in potentieel voorhanden en wachten slechts op de lichtstraal van de geest, die hen tot de trap van het bewustzijn verheft.
Deze voorstellingen (perceptions) staan als het ware op de drempel van ons bewustzijn, zij kloppen aan, maar wij horen of bemerken het niet.
Dit zijn de door Leibniz zo genoemde 'kleine voorstellingen' die wij, onbewust, toch bezitten; alleen van de appercepties zij wij ons met klaarheid en duidelijkheid bewust.
Dit verschil tussen perceptie en appercepties maakt Leibniz met het volgende bekende voorbeeld duidelijk.
Wij horen het bruisen van de zee, dat ontstaat door de samensmelting van het slaan van ongetelde golven, het geluid van de enkelen slag vernemen wij niet.
Zo is elke bewuste voorstelling (apperceptie), in dit geval het bruisen van de zee, het resultaat van vele, op de duisteren grond van de zielsmonade zich afspelende processen: de onbemerkte, niet ervaarbare percepties.
De bewuste apperceptie is hier dus het gevolg van de samenvoeging van talloze onbewuste percepties.
In deze zin is de zielsmonade een volledige en toch onvolmaakt, microkosmische belichaming van het universum.
Alles is er in voorhanden, doch slechts het geringste deel overschrijdt de drempel van ons bewustzijn in de vorm van klare en duidelijke voorstellingen.
Maar ook al het overige speelt in ons zieleleven een niet te onderschatten rol, men hore slechts wat Leibniz over deze onbewuste, onderbewuste voorstellingen zegt: 'Het is door deze onwaarneembare percepties, dat ik bewonderenswaardige voorgevormde harmonie tussen ziel en lichaam verklaar en zelfs tussen alle enkelvoudige monaden en substanties'.
De ontwikkelingsdrang van de zielsmonade is er dan ook op gericht,deze percepties tot volledige klaarheid te brengen, hen tot de rang van appercepties te verheffen.
Op deze manier wordt de duidelijkheid van de voorstellingen de graadmeter van de volmaaktheid van de enkele monaden.
Het genot en de vreugde, dat ons deze langzame maar zekere verovering van de volmaaktheid schenkt, noemen wij de gelukzaligheid, die het hoogste doel, de edelste levensvorm is, waarnaar de mens strevend kan verlangen.
Naarmate een monade voorkomender wordt, komt haar ook haar samenhang met de andere monaden duidelijker tot bewustzijn: zij leert haar eigen geluk met dat van anderen te verbinden.
Dat is de zin van de liefde, die de verwerkeling van het welzijn van de menselijke gemeenschap, in laatste instantie van de ganse organische natuur, opneemt in het eigen streven naar volmaaktheid en geluk.
De levenseenheid van de monaden vormt aldus niet alleen een afgesloten wereld op zichzelf; zij is als zodanig ook geheel in en door zichzelf bepaald, gedetermineerd.
Alles wat zij worden, wat zij doen en bereiken kan, ligt in haar van het oer-begin in kiem gereed, in alle opzichten voorbereid.
Evenals Spinoza weert Leibniz daarom de begrippen: toeval, willekeur en wonder, uit zijn wereldbeeld en evenals deze doet hij, wat toch eigenlijk een inconsequentie is in zijn systeem, alle monaden, alle substanties afhangen van de hoofdmonade, de absoluut volmaakte substantie, God.
Want alhoewel Leibniz met beslistheid aan de opvatting van de volstrekte onafhankelijkheid in zijn en werken der monaden vasthoudt, hoewel hij nadrukkelijk hun volledig autonomie en de immanente causaliteit van hun ontwikkelingsgang beklemtoont, maant hij toch al de verscheidenheden van de enkele substanties door een algemene, oneindige substantiemonade te moeten overwelven en omsluiten.
De innerlijke overeenstemming en voorgevormde harmonie der monaden en hun graden van bewustzijn zijn volgens Leibniz enkel te begrijpen vanuit de idee van een oermonade, die al deze verscheidenheid zo zinrijk geschapen en geordend heeft - de oermonade, die het ideaalbeeld is, dat elke strevende monade tracht te benaderen.
Doch deze oermonade is thans, bij Leibniz, niet meer als een statisch in zichzelf rustende substantie, gelijk bij Spinoza, gedacht.
Zij integendeel geworden tot het oorspronkelijke, geestelijke oerwezen, dat met zijn, het universum in volmaakte klaarheid beschouwend, voorstellingsvermogen, het onbeperkte rijk van de oneindig vele mogelijkheden overziet, om uit deze oneindige veelheid juist datgene te kunnen uitkiezen wat zijn volstrekte wil zal verwerkelijken - en deze volstrekt redelijke wil kan niet anders kiezen dan 'het beste'.
Slechts inzoverre dat God door zijn goedheid gedwongen is steeds 'het beste' te verwerkelijken, kan men ook bij hem van gebondenheid spreken.
Dit neemt niet weg, dat deze onze wereld, de beste van de mogelijke, anders zou geweest zijn, indien Spinoza met logisch-mathematisch noodzakelijkheid, als niet anders zijn kunnend; zij is bij Leibniz geen noodzakelijke vérité de raison, enkel maar een toevallige feitelijkheid, een vérité de fait.
Ik had begrepen dat je in de historische context geïnteresseerd was.quote:Op woensdag 18 juni 2014 14:58 schreef Molurus het volgende:
Ik heb geen idee. Ik hou me nauwelijks met geschiedenis bezig, en al zeker niet in zoveel detail.
Zo blijft natuurlijk deze mythe leven. En ik vroeg of je een historicus kon aanwijzen die ernstig bezig is met religie-geschiedenis. meer bepaald de Abrahamistische godsdiensten.quote:Voor mij is de totstandkoming van de Bijbel geneuzel in de marge, en nauwelijks relevant voor wat Christenen - die meestal geen historici zijn - nu geloven.
Ik zei: de inhoud van de Bijbel interesseert me nauwelijks, en zover mij die interesseert dan is het in historische zin. Maar ook die interesse is zeer beperkt. Meer dan een relikwie uit vergane tijden is het voor mij niet.quote:Op woensdag 18 juni 2014 15:39 schreef ATON het volgende:
[..]
Ik had begrepen dat je in de historische context geïnteresseerd was.
Die mythe blijft toch wel leven. Daarom is het ook volstrekt oninteressant voor wat Christenen vandaag de dag geloven.quote:Op woensdag 18 juni 2014 15:39 schreef ATON het volgende:
[..]
Zo blijft natuurlijk deze mythe leven. En ik vroeg of je een historicus kon aanwijzen die ernstig bezig is met religie-geschiedenis. meer bepaald de Abrahamistische godsdiensten.
Want iedere atheïst is een cultuurbarbaar? Wat zijn gelovigen toch simpelquote:Op woensdag 18 juni 2014 08:20 schreef JerryWesterby het volgende:
[..]
Dat lijkt me de mening van een cultuurbarbaar.
Tsja, er staan dingen in de bijbel die 2000 jaar later duidelijk niet meer van toepassing zijn. Er staan ook hele mooie, wijze dingen in, zoals in veel religieuze geschriften, meestal uitgedrukt in poetische, symbolische en allegorische taal, omdat de dingen waarover gesproken wordt vaak geen alledaagse dingen zijn, met alledaagse woorden.
Dat die dingen niet besteed zijn aan veel mensen van nu is omdat men tegenwoordig gewend is om alles letterlijk te nemen, en dus de religieuze taal van vroeger niet meer spreekt. Dat geldt zowel voor fundamentalisten als voor atheisten. Wat hen betreft zijn het parels voor de zwijnen.
Als jij in een bijbel kan vinden dat de aarde 6000 jaar oud is dan ben je een hele mijnheer. Bel de kranten op en tv, maak het bekend via internet.. Zegt het voort, zegt het voort!quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:01 schreef datismijnmening het volgende:
[..]
Want iedere atheïst is een cultuurbarbaar? Wat zijn gelovigen toch simpel
Er staan dingen in de bijbel waarvan we vandaag de dag weten dat ze van geen kant kloppen, bijvoorbeeld dat de aarde 6000 jaar oud. Als je van één van die beweringen (laat staan van meerdere) kan zeggen dat ze niet kloppen dan stort het hele kaartenhuis dat de bijbel heet in elkaar.
Exodus 6:14quote:"de HEERE God zeide "de Aarde is slechts 6000 jaar oud. Zij die anders beweren gaan in tegen het gebod dat Ik u gegeven heb. Steniging is de enige straf die hierop volgt, opdat men wete dat er met Mij niet te spotten valt".
Het zijn vooral jonge aarde creationisten die tot die conclusie komen. Ik meen op basis van het aantal generaties dat er tussen Adam en Jezus gezeten zou hebben.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:14 schreef BerjanII het volgende:
[..]
Als jij in een bijbel kan vinden dat de aarde 6000 jaar oud is dan ben je een hele mijnheer. Bel de kranten op en tv, maak het bekend via internet.. Zegt het voort, zegt het voort!
Mij ook niet, maar er staat nergens letterijk in de bijbel dat de aarde 6000 jaar oud is. Dat punt wilde ik even maken.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:19 schreef Molurus het volgende:
[..]
Het zijn vooral jonge aarde creationisten die tot die conclusie komen. Ik meen op basis van het aantal generaties dat er tussen Adam en Jezus gezeten zou hebben.
Hoe dan ook is dat wederom een interpretatiekwestie. Het lijkt me niet erg zinvol om te bekvechten over de juistheid daarvan.
Oh, dat klopt. Maar goed... of iets nu wel of niet letterlijk in de Bijbel staat lijkt geen noemenswaardige invloed te hebben op wat Christenen wel of niet geloven.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:24 schreef BerjanII het volgende:
[..]
Mij ook niet, maar er staat nergens letterijk in de bijbel dat de aarde 6000 jaar oud is. Dat punt wilde ik even maken.
Ja, ik kan me goed voorstellen dat dat niet lukt op dit forum, maar het is denk ik ook een kwestie van niet willen begrijpen.quote:Op woensdag 18 juni 2014 08:58 schreef ATON het volgende:
[..]
Mee eens. Dit probeer ik hier al jaren, atheïst zijnde, dit diets te maken. Wie al deze teksten letterlijk neemt moet eens nagaan wat die zou doen als er iemand vraagt: loop naar de maan.
Nee, alleen mensen met zo'n mening.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:01 schreef datismijnmening het volgende:
[..]
Want iedere atheïst is een cultuurbarbaar? Wat zijn gelovigen toch simpel
Er staan dingen in de bijbel waarvan we vandaag de dag weten dat ze van geen kant kloppen, bijvoorbeeld dat de aarde 6000 jaar oud. Als je van één van die beweringen (laat staan van meerdere) kan zeggen dat ze niet kloppen dan stort het hele kaartenhuis dat de bijbel heet in elkaar.
Dat 'boekje' van jou wordt anders wel beschouwd als een van de hoogtepunten uit de wereldliteratuur, en was een inspiratiebron voor vele generaties van schilders, beeldhouwers, componisten, architecten, schrijvers, dichters, filosofen, 'gewone' mensen en, jawel, wetenschappers.quote:Op woensdag 18 juni 2014 09:15 schreef Molurus het volgende:
[..]
[..]
Eveneens atheist, maar hoe de teksten wel of niet gelezen zouden moeten lijkt me een eindeloze discussie die beter besteed is aan historici.
Persoonlijk vind ik de inhoud van de Bijbel niet bijster interessant, en alleen in die historische context.
Wat ik wel interessant vind is wat Christenen (die zich over het algemeen beroepen op die Bijbel) geloven en de invloed die dat heeft op onze maatschappij. Dat laatste ervaar ik bepaald niet als positief. Niet ten aanzien van hun opvattingen over wetenschap en niet ten aanzien van hun ideeen over moraliteit.
Maar uit welk boekje ze dat dan hebben en of dat dan wel de juiste interpretatie is van dat boekje... wat doet dat er eigenlijk toe?
Is het punt hier dat er zoiets moet zijn als een "ware Christen" (een Christen die er de "juiste interpretatie" op nahoudt), en dat die wellicht minder geflipt is dan de gemiddelde Christen? Dat wordt vrees ik al gauw een discussie over echte Schotten.
'Jonge aarde creationisten' is een heel modern verschijnsel. Volgens mij is er ook niets christelijks aan.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:19 schreef Molurus het volgende:
[..]
Het zijn vooral jonge aarde creationisten die tot die conclusie komen. Ik meen op basis van het aantal generaties dat er tussen Adam en Jezus gezeten zou hebben.
Hoe dan ook is dat wederom een interpretatiekwestie. Het lijkt me niet erg zinvol om te bekvechten over de juistheid daarvan.
Als je het mij vraagt is eerder het tegenovergestelde waar: oude aarde creationisme is een modern verschijnsel.quote:Op woensdag 18 juni 2014 23:00 schreef JerryWesterby het volgende:
[..]
'Jonge aarde creationisten' is een heel modern verschijnsel. Volgens mij is er ook niets christelijks aan.
Dat is wel een heel lineair en simpel beeld van de bijbelquote:Op woensdag 18 juni 2014 17:01 schreef datismijnmening het volgende:
Er staan dingen in de bijbel waarvan we vandaag de dag weten dat ze van geen kant kloppen, bijvoorbeeld dat de aarde 6000 jaar oud. Als je van één van die beweringen (laat staan van meerdere) kan zeggen dat ze niet kloppen dan stort het hele kaartenhuis dat de bijbel heet in elkaar.
Ik vrees dat het beeld dat veel Christenen hebben van de Bijbel tamelijk simpel is. In elk geval missen de meesten de benodigde kennis van de historische context.quote:Op donderdag 19 juni 2014 09:36 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Dat is wel een heel lineair en simpel beeld van de bijbel
Om dit te begrijpen moet men zich door een stapel wetenschappelijk onderbouwde literatuur heen werken, en dat wil, kan of weet men niet steeds. Wat men dan meestal doet is het vertrouwde pad volgen. En dan nog zeer de vraag wat betrouwbare informatie is en wat niet. Ik zie zelfs godsdienstwetenschappers fouten maken, enkel door jarenlange inprenting door opvoeding en onderwijs. Tekst en uitleg geven op een forum als deze is al helemaal hopeloos. Dit kan men niet in enkele zinnen samenvatten.quote:Op woensdag 18 juni 2014 22:31 schreef JerryWesterby het volgende:
Ja, ik kan me goed voorstellen dat dat niet lukt op dit forum, maar het is denk ik ook een kwestie van niet willen begrijpen.
Lijkt me me meer dat je gelooft in 'geloven', dat komt veel voor tegenwoordig omdat mensen ook wel inzien dat veel orthodoxe dogma's van de religies in onze moderne tijd niet houdbaar zijn.quote:Op woensdag 18 juni 2014 22:34 schreef JerryWesterby het volgende:
. Eigenlijk ben ik de ergste nachtmerrie van een atheist, ik geloof in alle religies.
Die normen en waarden van ons zijn sterk beinvloed door het Christendom. Dus dat lijkt me een nogal subtiel vraagstukquote:Op donderdag 19 juni 2014 09:44 schreef Molurus het volgende:
[..]
Ik vrees dat het beeld dat veel Christenen hebben van de Bijbel tamelijk simpel is. In elk geval missen de meesten de benodigde kennis van de historische context.
En zoals we elders al constateerden: het Christendom heeft een lange geschiedenis van het naar behoeven uitleggen van de Bijbel. Wat dat betreft staat de historische context niet heel hoog op de lijst van interpretatiecriteria. Veel belangrijker is: past het op dit moment binnen ons wereldbeeld? Strookt het met ons beeld van wat normen en waarden moeten zijn? etc, etc.
Het is ook deze enorme interpretatievrijheid die heeft geleid tot de grote diversiteit aan Christelijke stromingen. Daar kan 1 boek (1 collectie van boeken) natuurlijk nooit voor verantwoordelijk zijn.
Niemand is achtergrondonafhankelijk. Jij ook niet. Daarbij zijn we natuurlijk geneigd om de impact van onze eigen achtergrond kleiner te maken dan die van anderenquote:Op donderdag 19 juni 2014 10:27 schreef ATON het volgende:
[..]
Om dit te begrijpen moet men zich door een stapel wetenschappelijk onderbouwde literatuur heen werken, en dat wil, kan of weet men niet steeds. Wat men dan meestal doet is het vertrouwde pad volgen. En dan nog zeer de vraag wat betrouwbare informatie is en wat niet. Ik zie zelfs godsdienstwetenschappers fouten maken, enkel door jarenlange inprenting door opvoeding en onderwijs. Tekst en uitleg geven op een forum als deze is al helemaal hopeloos. Dit kan men niet in enkele zinnen samenvatten.
Dat staat nergens in de bijbel.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:01 schreef datismijnmening het volgende:
Er staan dingen in de bijbel waarvan we vandaag de dag weten dat ze van geen kant kloppen, bijvoorbeeld dat de aarde 6000 jaar oud.
Hmm... dit is bepaald niet evident. Zelf ben ik geneigd te zeggen dat het tegenovergestelde het geval is:quote:Op donderdag 19 juni 2014 11:29 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Die normen en waarden van ons zijn sterk beinvloed door het Christendom.
Heb ik dat beweerd ?????quote:Op donderdag 19 juni 2014 11:31 schreef Haushofer het volgende:
Niemand is achtergrondonafhankelijk. Jij ook niet.
Het christendom is niet dat boek, maar de interpretatie daarvan door (groepen) mensen. Ik denk dat Haushofer dat meer bedoelt. Neem bijvoorbeeld het calvinisme, dat is toch aantoonbaar van grote invloed geweest op de normen en waarden van 'de Nederlander' en het calvinisme is weer een stroming in het christendom.quote:Op donderdag 19 juni 2014 11:40 schreef Molurus het volgende:
[..]
Hmm... dit is bepaald niet evident. Zelf ben ik geneigd te zeggen dat het tegenovergestelde het geval is:
Het Christendom is sterk beinvloed door onze (continu veranderende) normen en waarden. Tenslotte kan een boek dat inhoudelijk niet verandert nooit verantwoordelijk zijn voor de morele zeitgeist.
Het Christendom is het produkt van mensen, niet andersom.
het christendom is begon toen Jezus zijn dicipelen op pad stuurde om het woord te verkondigen in de wereld.quote:Op donderdag 19 juni 2014 11:40 schreef Molurus het volgende:
[..]
Hmm... dit is bepaald niet evident. Zelf ben ik geneigd te zeggen dat het tegenovergestelde het geval is:
Het Christendom is sterk beinvloed door onze (continu veranderende) normen en waarden. Tenslotte kan een boek dat inhoudelijk niet verandert nooit verantwoordelijk zijn voor de morele zeitgeist.
Het Christendom is het produkt van mensen, niet andersom.
Dat lijkt me een toch ietwat circulaire uitleg van de oorsprong van normen en waarden: ook het calvinisme is het produkt van mensen. Dat kwam niet uit de lucht vallen.quote:Op donderdag 19 juni 2014 12:53 schreef vaarsuvius het volgende:
[..]
Het christendom is niet dat boek, maar de interpretatie daarvan door (groepen) mensen. Ik denk dat Haushofer dat meer bedoelt. Neem bijvoorbeeld het calvinisme, dat is toch aantoonbaar van grote invloed geweest op de normen en waarden van 'de Nederlander' en het calvinisme is weer een stroming in het christendom.
Dat zal best, maar met de oorsprong van normen en waarden heeft dat niets te maken.quote:Op donderdag 19 juni 2014 12:59 schreef sjoemie1985 het volgende:
[..]
het christendom is begon toen Jezus zijn dicipelen op pad stuurde om het woord te verkondigen in de wereld.
Het is natuurlijk ook een wisselwerking. Je hebt gelijk dat reden dat Calvinisme een Christelijke stroming is, is omdat Calvijn opgroeide in een omgeving die overwegend Christelijk was. Als hij in het midden-oosten was geboren, was Calvinisme een Islamitische stroming geweest. Maar dan was de inhoud ook anders geweest, omdat hij dan een andere achtergrond had gehad, er gemakshalve van uitgaande dat-ie dan ook zo'n stroming had opgericht. De cultuur van de mensen vormt hun religie en de religie vormt de cultuur. Ik zou niet durven zeggen welke invloed de overhand heeft.quote:Op donderdag 19 juni 2014 13:08 schreef Molurus het volgende:
[..]
Dat lijkt me een toch ietwat circulaire uitleg van de oorsprong van normen en waarden: ook het calvinisme is het produkt van mensen. Dat kwam niet uit de lucht vallen.
Dat kan wisselen denk ik. BV nu in 2014 is het duidelijk dat de cultuur de overhand heeft. In 1550 was het andersom. Waar komt dat door? Oa door de machtsfactor. Als de politieke en economische macht doordrongen is van de de religie, (zoals in 1550) dan zal de religie dus de overhand hebben.quote:Op donderdag 19 juni 2014 13:50 schreef Tijn het volgende:
. De cultuur van de mensen vormt hun religie en de religie vormt de cultuur. Ik zou niet durven zeggen welke invloed de overhand heeft.
Dat, en het feit dat bij religie een geringe groep mensen hun ideeen over ethiek vaak oplegt aan de bevolking. En het is die laatste groep mensen waar je het over hebt neem ik aan als je het over heersende normen en waarden hebt. Dus kun je prima de heersende normen en waarden tegenover de dominante religie(s) in een cultuur zetten.quote:Op donderdag 19 juni 2014 12:53 schreef vaarsuvius het volgende:
[..]
Het christendom is niet dat boek, maar de interpretatie daarvan door (groepen) mensen. Ik denk dat Haushofer dat meer bedoelt. Neem bijvoorbeeld het calvinisme, dat is toch aantoonbaar van grote invloed geweest op de normen en waarden van 'de Nederlander' en het calvinisme is weer een stroming in het christendom.
FOUT ! Het christendom is begonnen bij Paulus. Jezus en zijn ' achterban ' ronselden opstandelingen tegen de bezetter. Is hem slecht bekomen. Uit pure hellenistisch-joods frustratie hebben ze er dan maar een mythologisch personage van gemaakt.quote:Op donderdag 19 juni 2014 12:59 schreef sjoemie1985 het volgende:
het christendom is begon toen Jezus zijn dicipelen op pad stuurde om het woord te verkondigen in de wereld.
Dacht ik ook !quote:Op donderdag 19 juni 2014 13:08 schreef Molurus het volgende:
Dat zal best, maar met de oorsprong van normen en waarden heeft dat niets te maken.
Je bedoelt dat als mensen als Marten Luther en Johannes Calvijn er niet waren geweest, er toch wel een reformatie had plaatsgevonden aan het eind van de middeleeuwen in West-Europa, omdat dat er nu eenmaal aan zat te komen? Dat denk ik ook. Dat is juist wat ik bedoel met de wisselwerking tussen religie en cultuur en waarom je niet zo makkelijk kunt zeggen "het calvinisme is een Christelijke stroming, dus de invloed van het Christendom op de normen en waarden van mensen is heel groot", want dat is niet hoe de causaliteit ligt. De mensen stonden immers ook open voor calvinisme.quote:Op donderdag 19 juni 2014 14:00 schreef sjoemie1985 het volgende:
ook al zou calvijn niet geleefd hebben hier maar in het oosten.
Dan nog durf ik te zeggen dat het evangelie hier wel verspreid zou zijn in die tijd.
Waar het om gaat is het besef dat de mensen en hun cultuur het geloof vormen. Daarom leggen Christenen van nu de bijbel anders uit dan vroeger. En leggen Christenen hem hier anders uit dan ze in bijvoorbeeld Italië doen. Een geloof zelf bevat niet zoveel intrinsieke normen en waarden, het zijn de gelovigen die dat invullen en die doen dat afhankelijk van plaats en tijd op een andere manier.quote:maar dat zijn allemaal gissingen waar je niks aan hebt want zo is het nou eenmaal niet gelopen.
dus wat heb je er aan om te denken hoe het zou zijn als iets anders zou zijn gelopen?
Over welke normen en waarden hebben we het dan?quote:Op donderdag 19 juni 2014 12:53 schreef vaarsuvius het volgende:
[..]
Het christendom is niet dat boek, maar de interpretatie daarvan door (groepen) mensen. Ik denk dat Haushofer dat meer bedoelt. Neem bijvoorbeeld het calvinisme, dat is toch aantoonbaar van grote invloed geweest op de normen en waarden van 'de Nederlander' en het calvinisme is weer een stroming in het christendom.
Dat is waar. Maar dat betekent niet dat we helemaal niks zinnigs kunnen zeggen over de werkelijkheid, alleen maar om dat we allemaal 'achtergrondafhankelijk' zijn.quote:Op donderdag 19 juni 2014 11:31 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Niemand is achtergrondonafhankelijk. Jij ook niet. Daarbij zijn we natuurlijk geneigd om de impact van onze eigen achtergrond kleiner te maken dan die van anderen
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |