R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
De laatste tijd voel ik mij regelmatig gefrustreerd omdat ik nog niks in mijn leven heb bereikt, vind ik. Ik zie mensen om mij heen die een leuke drukke studie doen of reeds hebben gedaan. Ik vind het jammer dat ik dat niet heb.
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
Misschien met díé specifieke vraagstelling naar een therapeut gaan.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
Yah, er zijn trainingen voor.
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Through the gates of hell, as we make our way to heaven.
Destiny is only for those who don't have the inner strength to fullfill their wishes.
Destiny is only for those who don't have the inner strength to fullfill their wishes.
Bijna niemand doet echt iets nuttigs in het leven. Dus don't worry. Geniet van het leven en die wat je leuk vindt. En passant zul je misschien wel de mogelijkheid hebben iets bij te dragen. Dat lukt echter alleen maar met passie voor wat je doet, niet de wil iets 'nuttigs' te doen.
Gebruik je problemen niet als excuus om jezelf dwars te zitten. Zorg dat jij doet wat je leuk vindt.
Gebruik je problemen niet als excuus om jezelf dwars te zitten. Zorg dat jij doet wat je leuk vindt.
Whatever...
Waarom zoek je niet een doel dat bij jou past en ga je daar voor?
Je moet niet willen bereiken wat een ander ook heeft.
Ik studeer best makkelijk en haal daar voldoening uit dus ik heb op dat gebied wat persoonlijke doelen
Dat betekend wel dat ik nog steeds geen baan/koophuis en dat soort dingen heb
Maar dat wil niet zeggen dat ik dan niets bereikt heb
Het feit dat jij zoveel aan jezelf hebt gewerkt is ook al iets bereikt hebben
Nu het volgende doel
Je moet niet willen bereiken wat een ander ook heeft.
Ik studeer best makkelijk en haal daar voldoening uit dus ik heb op dat gebied wat persoonlijke doelen
Dat betekend wel dat ik nog steeds geen baan/koophuis en dat soort dingen heb
Maar dat wil niet zeggen dat ik dan niets bereikt heb
Het feit dat jij zoveel aan jezelf hebt gewerkt is ook al iets bereikt hebben
Nu het volgende doel
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Wat ik bijvoorbeeld altijd heb gewild is mijn eigen cd maken met mijn eigen muziek. Ik heb genoeg ideeen die ik wil uitvoeren.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
TS, herken je je in mijn topic?quote:Op vrijdag 13 juni 2014 16:14 schreef Pulzzar het volgende:
Wat ik bijvoorbeeld altijd heb gewild is mijn eigen cd maken met mijn eigen muziek. Ik heb genoeg ideeen die ik wil uitvoeren.
Veel meer mensen willen muziek maken en zitten bijvoorbeeld in een band of hebben op de computer al een reeks composities gemaakt.
Somehow komt dat bij mij niet van de grond. Ik zit dan te spelen op mijn synth en ik kan eigenlijk maar een paar akkoorden spelen, waardoor ik elke keer dezelfde klanken maak. Mijn skills zijn niet goed genoeg. Ik heb vroeger op pianoles gezeten. De lerares zei dat ik wel talent heb. Zij is cum laude afgestudeerd aks performer, maar zou niet kunnen componeren, omdat ze haar hele leven geleerd heeft de de muziek van andere componisten zo goed mogelijk te spelen. Ze vond het goed dat ikzelf melodieen kon bedenken, hoe simpel ze ook zijn.
Maar je hebt er discipline, doorzettingsvermogen en structuur voor nodig. Vooral dat structuur nekt me.
Ik sport oom regelmatig de laatste jaren en ben daardoor veranderd van een wat pafferig mannetje (100 kilo) naar iemand met een slank figuur (80 kilo). Als ik ergens voor ga, ga ik er voor 100% voor. Maar ik kan moeilijk toegewijd zijn aan meerdere dingen. Vroeger op school ook: ik kon heel erg mijn best doen op één vak en daarvoor het hoogste cijfer van iedereen halen, maar voor de andere vakken haalde ik zware onvoldoendes.
Voor een deel klopt het wel dat het psychisch is: ik maak dingen erg groot. Faalangst speelt ook een rol. Maar het heeft ook zeker te maken met hoe ik dingen praktisch aanpak.
R&P / Ik ben klaar met mezelf.
“Advertising is based on one thing, happiness. Happiness is the smell of a new car. It’s a billboard on the side of the road that screams reassurance that whatever you are doing is okay. You are okay.”
-Don Draper
-Don Draper
Ik ga dat later ff op mijn gemak lezen. Ik zit nu in de trein.quote:Op vrijdag 13 juni 2014 16:15 schreef SherlockHolmes het volgende:
[..]
TS, herken je je in mijn topic?
R&P / Ik ben klaar met mezelf.
Is goed, ik hoor het graagquote:
[..]
Ik ga dat later ff op mijn gemak lezen. Ik zit nu in de trein.
“Advertising is based on one thing, happiness. Happiness is the smell of a new car. It’s a billboard on the side of the road that screams reassurance that whatever you are doing is okay. You are okay.”
-Don Draper
-Don Draper
Ik heb alleen eigenlijk jouw openingspost gelezen en een aantal reacties dat mensen zich in jou herkennen. En ik herken mij er ook in.quote:
Dat wat dat betreft zij wij helemaal niet zo heel anders dan anderen.Het is voor een ander makkelijk om te zeggen dat je je doelen wat lager moet stellen en niet alles tegelijk moet willen. Zeggen anderen ook tegen mij en ik zeg het ook tegen mezelf.
Ik vind het knap en bewonderingswaardig als mensen met weinig tevreden zijn. Maar ikzelf heb echt zoiets in mij: "ik leef nu en ik wil het allerbeste uit mijn leven halen. Ik wil iets groots met mijn leven doen." En ik denk jij ook wel. Ik haal daar zelf ook kracht en hoop uit, dus ik kan me ook niet openstellen voor mensen die zeggen dat ik er vanaf moet zien. Wat ik inmiddels geleerd heb in mijn leven, is dat ik mij niet door anderen moet laten vertellen hoe ik moet denken en moet leven. Dat betekent niet dat je niet meer naar andere mensen moet luisteren en dat je nog steeds van andere mensen kan leren hoe zij dingen aanpakken.
Eén ding is wel zeker. Wanneer je elke keer teveel hooi op je vork neemt, kukel je elke keer achterover en kom je niet vooruit. De mensen die met minder genoegen nemen, komen op den duur wel vooruit, terwijl jij nog steeds op hetzelfde punt blijft. Maar ik vind het persoonlijk wel een kunst om uit te zoeken hoeveel hooi ik wel op mijn vork kan nemen. Ik kan me niet beperken tot een paar grassprietjes en dan tegen mezelf zeggen dat ik het zo goed doe, terwijl ik om mij heen zie dat anderen wel grote hooibalen op hun vork leggen.
Precies wat ik heb,muziek was ook mijn enige passie maar lukte niet om alles te moeten leren van een bepaald programma zoveel mogelijkheden en heb zelf ook ADD dus dan wordt het al snel onoverzichtelijk en dan nog al die geluidjes kon nooit geen keuze maken zoveel is er,heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....En voor de rest doe ik ook weinig nuttigs in het leven,en wordt daar ook moe van.....
Tja passie is iets raars...Ik heb zelf een van mijn jeugddromen mogen realiseren en dat is plots niet zo bijzonder meer. Dromen en passies veranderen. Wat ik wel heb mogen leren is dat als het echt je passie is je je niet druk maakt over wat er met je werk/inzet gebeurt, je wilt jezelf blijven verbeteren en het beste uit jezelf halen. Zoals jij jaloers bent op het hebben en doen van anderen zo zijn anderen jaloers op wat jij hebt en kan, het bekende gezegde ''het gras is groener bij de buren'' komt ergens vandaan he.
Ik snap je gevoel, ik heb er ook een tijdje mee gelopen, nog steeds af en toe om eerlijk te zijn. Toch probeer ik mijzelf te blijven ontwikkelen, hoe groot sommige tegenslag ook is (soms uit woede, soms omdat ik het nooit weer wil mee maken) en te doen wat mij het meest gelukkig maakt. 9 op de 10 keer valt het tegen of wordt je teleurgesteld, maar met elke fout ga je ook weer vooruit (althans, dat houd ik me voor :p)
Ik snap je gevoel, ik heb er ook een tijdje mee gelopen, nog steeds af en toe om eerlijk te zijn. Toch probeer ik mijzelf te blijven ontwikkelen, hoe groot sommige tegenslag ook is (soms uit woede, soms omdat ik het nooit weer wil mee maken) en te doen wat mij het meest gelukkig maakt. 9 op de 10 keer valt het tegen of wordt je teleurgesteld, maar met elke fout ga je ook weer vooruit (althans, dat houd ik me voor :p)
If you can't convince them, confuse them.
En waarom denk je dat je vast loopt?quote:Op dinsdag 17 juni 2014 23:23 schreef Doedelzak77 het volgende:
heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Let's drop some acid and go to a titty bar.
Misschien een beetje laat, maar ik weet dat ze bij het GGZ trainingen hebben voor mensen met ADHD, dus misschien dat je daar terecht kunt. Zelf geen ervaring mee, maar je zou kunnen informeren.
ROBODEMONS..................|:(
Fixed.quote:
Bijna niemand doet echt iets nuttigs in het leven. Dus don't worry.
Lambo of Rekt
Nou niet dat ik het MOET verkopen,maar zou willen kunnen verkopen,dat het goed genoeg is.Dat lukt gewoon niet,omdat ik dan zoveel meer moet leren en dat is waar ik vastloop.....
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?quote:
De laatste tijd voel ik mij regelmatig gefrustreerd omdat ik nog niks in mijn leven heb bereikt, vind ik. Ik zie mensen om mij heen die een leuke drukke studie doen of reeds hebben gedaan. Ik vind het jammer dat ik dat niet heb.
Mijn 'excuus' is mijn achtergrond met psychische problemen, maar ik haal daar geen voldoening uit. Dat wil ik niet en heb ik ook nooit gewild. Op mijn 17e dacht ik dat ik keihard aan mezelf moet werken, want ik wil wat bereiken met mijn leven. Ik besefte toen al dat ik degene ben die het moet doen, maar ik had wel de hoop dat ik met psychische hulp de juiste sturing zou kunnen krijgen.
Inmiddels is het 17 jaar verder. Ik ben bij diverse psychologen en hulpverleners geweest die mij niet genoeg konden helpen. Ik heb in 2007 in een kliniek voor persoonlijkheidsproblemen gezeten en daar had ik wel heel veel aan, maar toen dat afgelopen was, liep ik weer vast in mijn emoties. In 2011 had ik mij voor de zoveelste keer weer aangemeld bij een instantie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen en pas toen kwam naar voren dat ik borderline had. Dat het bij die kliniek in 2007 niet werd geconstateerd, heeft misschien te maken met dat paniekaanvallen meer op de voorgrond stonden en dat symptomen zoals verlatingsangst daardoor wat gemaskeerd werden. Ik was volgens die kliniek niet impulsief genoeg om borderline te kunnen hebben: ik dacht teveel over dingen na, terwijl borderliners juist moeten leren nadenken voordat ze wat doen. Inmiddels weet ik dat dat nergens op slaat: borderliners zijn niet per definitie impulsief. Borderline houdt in dat je emoties en je identiteitsbeleving te instabiel zijn en vanuit daar komen alle andere symptomen voort.
Het is nu weer een paar jaar verder. Ik heb MBT gedaan en zit nog steeds in het zogenaamde natraject. Ik ben het zeker niet met alles van doe behandeling eens, maar ik moet toegeven dat ik daardoor wel wat stabieler in het leven sta dan eerst.
Maar ik vind het wel goed met al die hulpverlening en de psychische problemen. Ik wil niet meer uit de running zijn en juist mijn leven opbouwen. Hoewel ik misschien het 'excuus' heb dat ik psychische problemen heb, voelt het voor mij alsof ik vele kostbare jaren van mijn leven heb verkloot en dat ik meer mijn best had moeten doen. Dat staat trouwens geheel in contrast met dat ik vaak te horen krijg dat ik juist te veeleisend naar mezelf ben en de lat te hoog leg. Ik kan ook behoorlijk geirriteerd raken door dat soort adviezen en vind het behoorlijk hypocriet eigenlijk. Er zit wel wat in hoor en ik begrijp best dat je jezelf lam legt door jezelf eisen op te leggen die je niet kan uitvoeren. Maar aan de andere kant geldt: voor niks gaat de zon op. Als je wat wilt bereiken, zal je er wat voor moeten doen.
Mijn probleem is nog steeds dat ik moeilijk structuur kan aanbrengen in mijn leven en ik zou willen leren hoe ik dat kan veranderen. Ik ben er vorig jaar achtergekomen dat ik trekken heb van ADD en PDD-NOS. Ik heb van beide stoornissen te weinig trekken om ervan te kunnen spreken, maar ik heb er wel last van. Ik merk dat vooral in praktische zin. Ik ben erg chaotisch en ik verlies snel het overzicht. Ik lijk er altijd langer over te doen om taken af te krijgen, waardoor ik altijd onzeker ben dat ik niet snel genoeg ben of het niet goed genoeg uitvoer. Ik heb altijd het idee dat ik voor 200% mijn best moet doen om 50% te kunnen behalen van wat jij kan.
Ik denk dat hier een belangrijk deel ligt van de oorsprong van mijn problemen en dat het wroeten in mijn gevoelens door een psych die vervolgens voor de zoveelste keer gaat zeggen dat ik minder veeleisend en wat liever voor mezelf moet zijn, geen zin heeft. Dat ik ook mijn aversie naar de psychische hulpverlening: ik heb het idee dat die lui me in een slachtofferrol willen duwen met de bedoeling dat ik mezelf minder de schuld ga geven, maar daarmee los ik mijn problemen niet op. Ik vertrouw ze niet meer.
Zijn er misschien trainingen voor mensen met ADD/PDD-NOS waar ze kunnen leren wat meer structuur aan te brengen in hun leven en daardoor wat beter kunnen functioneren? En dat het echt concreet gemaakt wordt. Niet alleen maar aanhoren van "je moet minder perfectionistisch zijn" en "kijk ook eens naar wat je wel kan".
quote:
[..]
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?
http://www.trimbos.nl/ond(...)is/feiten-en-cijfersquote:Het komt even vaak voor bij mannen en vrouwen.
The love you take is equal to the love you make.
Wat borderline precies is, is denk ik herzien. Vandaar dat het eerst vooral bij vrouwen wordt gediagnosticeerd, maar nu steeds vaker bij mannen.quote:
[..]
Borderline is toch uitsluitend aan vrouwen gegund?
Als je aan borderline denkt, denk je waarschijnlijk aan een aanstellerig emo-meisje die je gaat chanteren dat je haar niet moet verlaten omdat ze anders zelfmoord gaat plegen. Maar borderline kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. De overeenkomst is dat mensen met borderline geen harmonie en regelmaat in hun leven kunnen creeren, omdat hun emoties te instabiel zijn. Dat gaat gepaard met een minderwaardigheidscomplex en vanuit daar kunnen nog meer psychische klachten voortkomen.
Ik voel me meestal denk ik hetzelfde als 'normale mensen'. Aangezien ik mezelf dan normaal voel, ga ik mezelf eisen opleggen waarvan ik denk dat alle normale mensen dat doen. En dat houdt dus in: full-time werken, studeren, sporten, socialisen, uitgaan,... En dat lukt me dus niet. Sterker nog; ik heb al moeite om voor mezelf te zorgen, laat staan dat ik al die andere ook nog 's moet doen. En dan ga ik piekeren: wat is het dat het mij allemaal niet lukt. Mijn conclusie is meestal dat ik gewoon te lui ben, want ik vind het slap van mezelf om het toe te schrijven aan een psychische stoornis. En het gevolg is dat ik mij nog meer klote ga voelen.
Heel herkenbaar...quote:
Precies wat ik heb,muziek was ook mijn enige passie maar lukte niet om alles te moeten leren van een bepaald programma zoveel mogelijkheden en heb zelf ook ADD dus dan wordt het al snel onoverzichtelijk en dan nog al die geluidjes kon nooit geen keuze maken zoveel is er,heb wel wat tracks afgemaakt en zijn wel goed,maar op te verkopen moet het beter en daar loop ik dan vast.....En voor de rest doe ik ook weinig nuttigs in het leven,en wordt daar ook moe van.....
Sorry voor de late reactie:quote:
Yah, er zijn trainingen voor.
Vanuit de universiteit heb ik vroeger er een paar gevolgd om meer structuur te houden (qua studeren). Ook een ambulant begeleider die eens per week langskwam, zorgde voor de dagelijkse structuur. Was geen therapeut, maar voornamelijk gericht op orde/ritme e.d. en praktische zaken. Zoals wanneer ga ik mijn huishouden doen, wanneer mijn geldzaken, wanneer ga ik studeren en wanneer ga ik leuke dingen doen. Hij is zelfs een keer meegegaan om bij de Ikea dingen te kopen voor de inrichting van mijn kamer, aangezien ik dat erg moeilijk vond daar iets voor te kiezen en te kopen.
Vraag eens de riagg in de omgeving of over ambulante begeleiding voor autistien mensen op google?
Dit heb ik trouwens al. Ik heb een persoonlijk begeleider van een organisatie oorspronkelijk voor mensen met woonbegeleiding. Ik woon zelfstandig en krijg 1x per twee weken (of vaker wanneer het wat slechter gaat) iemand over de vloer. Eerst had ik wel hulp nodig met bijvoorbeeld administratief werk, maar inmiddels kan ik dat allemaal zelf.
Ik ga in het najaar een assertiviteitstraining volgen. Ik hoop dat het mij iets gaat opleveren.
Die vraag wordt altijd ontweken. De therapeut stuurt dan het gesprek weer richting mijn gevoel op en dan raak ik weer af van de concrete vraag. Dan is het weer van "je bent vooruit gegaan hoor, want je blijft minder hangen in je emoties". In mijn hoofd wordt het dan ook een chaos, dus ik kan niet bij mijn punt blijven.quote:Op vrijdag 13 juni 2014 14:25 schreef Purrrp het volgende:
Misschien met díé specifieke vraagstelling naar een therapeut gaan.
En anders kan je altijd nog aan de ritalin.
Achteraf ben ik supergefrustreerd in mezelf dat ik mij - zoals ik het ervaar - weer heb laten manipuleren en denk ik "die zieleknijpers horen alleen wat ze willen horen, zijn alleen maar geinteresseerd in hun therapie en voor de rest kan ik in de stront zakken".
Er zijn zeker mogelijkheden voor het PDD-NOS. Om er mee te leven. En verder je kan pas iets niet als je het niet wilt.
Ik heb geen PDD-NOS, want mijn empathisch vermogen is intact, waardoor er geen sprake is van een stoornis binnen het autisme-spectrum. Ik heb ook geen ADD, want daarvoor kan ik mij weer te goed concentreren. Maar toch heb ik van beide stoornissen genoeg trekken die mij in het dagelijks leven belemmeren: ik kan bijvoorbeeld snel overprikkeld raken en het overzicht verliezen. Mijn aandachtsspanne is erg kort en ik verzink heel snel in dagdromen. Als bij mij de ene taak klaar is, heb ik veel moeite om over te switchen naar de andere taak. Ik moet dat eerst 'verwerken'.quote:
Er zijn zeker mogelijkheden voor het PDD-NOS. Om er mee te leven. En verder je kan pas iets niet als je het niet wilt.
En zo denk ik er ook over: als je wilt kan je alles. Het is alleen datgene te zoeken waar ik behoefte aan heb. Ik wil niet alleen over mijn gevoelens praten en hoe zielig ik wel niet ben: dat ken ik inmiddels wel. Maar helaas werken alle psychologen wel zo dat ze de oorzaak proberen te zoeken door te wroeten in je gevoelens en gedachten en ik denk dat het bij mij juist averechts kan werken.
Soms moet je je harden, denk ik.
Oorzaken van problemen in het dagelijks leven liggen júist in je gedachten/gevoelens en de manier waarop je daar mee omgaat. Pas als je weet waarom iets fout gaat, kan je beginnen met aanpassen en verbeteren. Als je niet onderzoekt waarom iets fout gaat, blijf je dezelfde fouten maken.quote:
[..]
Ik heb geen PDD-NOS, want mijn empathisch vermogen is intact, waardoor er geen sprake is van een stoornis binnen het autisme-spectrum. Ik heb ook geen ADD, want daarvoor kan ik mij weer te goed concentreren. Maar toch heb ik van beide stoornissen genoeg trekken die mij in het dagelijks leven belemmeren: ik kan bijvoorbeeld snel overprikkeld raken en het overzicht verliezen.
En zo denk ik er ook over: als je wilt kan je alles. Het is alleen datgene te zoeken waar ik behoefte aan heb. Ik wil niet alleen over mijn gevoelens praten en hoe zielig ik wel niet ben: dat ken ik inmiddels wel. Maar helaas werken alle psychologen wel zo dat ze de oorzaak proberen te zoeken door te wroeten in je gevoelens en gedachten en ik denk dat het bij mij juist averechts kan werken.
Soms moet je je harden, denk ik.
als ze mensen met PDD-NOS er mee kunnen helpen zullen ze mensen met prikkels ook kunnen helpen. Maar al die hulp heeft geen zin als het niet uit jouw komtquote:
[..]
Ik heb geen PDD-NOS, want mijn empathisch vermogen is intact, waardoor er geen sprake is van een stoornis binnen het autisme-spectrum. Ik heb ook geen ADD, want daarvoor kan ik mij weer te goed concentreren. Maar toch heb ik van beide stoornissen genoeg trekken die mij in het dagelijks leven belemmeren: ik kan bijvoorbeeld snel overprikkeld raken en het overzicht verliezen. Mijn aandachtsspanne is erg kort en ik verzink heel snel in dagdromen. Als bij mij de ene taak klaar is, heb ik veel moeite om over te switchen naar de andere taak. Ik moet dat eerst 'verwerken'.
En zo denk ik er ook over: als je wilt kan je alles. Het is alleen datgene te zoeken waar ik behoefte aan heb. Ik wil niet alleen over mijn gevoelens praten en hoe zielig ik wel niet ben: dat ken ik inmiddels wel. Maar helaas werken alle psychologen wel zo dat ze de oorzaak proberen te zoeken door te wroeten in je gevoelens en gedachten en ik denk dat het bij mij juist averechts kan werken.
Soms moet je je harden, denk ik.
Ik heb PDD NOS en ik red mij prima zonder case managers of doktoren.
Ik doe een opleiding die ik volgende week afrond en ik heb vorigr week een baan gevonden om te werken in het buitenland.
Zelf ben ik 26 en heb langer de tijd nodig gehad om dit te bereiken voor mijn gevoel.
In mijn ogen zijn autisten die niet werken of studeren luie mensen en aanstellers.
Ik doe een opleiding die ik volgende week afrond en ik heb vorigr week een baan gevonden om te werken in het buitenland.
Zelf ben ik 26 en heb langer de tijd nodig gehad om dit te bereiken voor mijn gevoel.
In mijn ogen zijn autisten die niet werken of studeren luie mensen en aanstellers.
quote:
In mijn ogen zijn mensen die niet werken of studeren fokkers, ,luie mensen en aanstellers.
Studeerde je de kleuren zwart en wit?quote:
Ik heb PDD NOS en ik red mij prima zonder case managers of doktoren.
Ik doe een opleiding die ik volgende week afrond en ik heb vorigr week een baan gevonden om te werken in het buitenland.
Zelf ben ik 26 en heb langer de tijd nodig gehad om dit te bereiken voor mijn gevoel.
In mijn ogen zijn autisten die niet werken of studeren luie mensen en aanstellers.
als je het zelf kan is het niet heel raar om te denken waarom kunnen andere het ook nietquote:
[..]
Studeerde je de kleuren zwart en wit?
Omdat niet iedereen is zoals jij misschien?quote:
[..]
als je het zelf kan is het niet heel raar om te denken waarom kunnen andere het ook niet
Het autistische zit 'm bij jou blijkbaar niet in jouw functioneren, maar in het empathisch vermogen.
Ik gaf eigenlijk meer een voorbeeld uit autistisch oogpunt.quote:
[..]
Omdat niet iedereen is zoals jij misschien?
Het autistische zit 'm bij jou blijkbaar niet in jouw functioneren, maar in het empathisch vermogen.
Moest bij dit topic aan dit liedje denken.
Niet zo veel naar anderen kijken, een studie hebben is ook niet alles.
Niet zo veel naar anderen kijken, een studie hebben is ook niet alles.
Hihi nee mensen met die studie hebben ze niet nodig in China.quote:
[..]
Studeerde je de kleuren zwart en wit?
Oefenen en experimenteren he.quote:
Nou niet dat ik het MOET verkopen,maar zou willen kunnen verkopen,dat het goed genoeg is.Dat lukt gewoon niet,omdat ik dan zoveel meer moet leren en dat is waar ik vastloop.....
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Het gaat mij meer omdat ik mij afvraag waarom mij niet lukt wat ik wil bereiken. Vroeger dacht ik dat ik gewoon lui en een niksnut was. Later ging ik begrijpen dat het hebben van psychische problemen een dermate grote invloed kunnen hebben op je functioneren. Maar alles daaraan toeschrijven is te makkelijk. Ik heb vele behandelingen gehad en ik begrijp mezelf ook beter. Maar daarmee zijn de problemen niet opgelost.quote:
Moest bij dit topic aan dit liedje denken.
Niet zo veel naar anderen kijken, een studie hebben is ook niet alles.
Ik denk - ondanks al die hulpverleningsinstanties die allemaal claimen dat je niet trots moet zijn om het zelf te willen oplossen en vooral hun hulp moet aanvaarden want daarmee hebben zij ook werk - sta je er altijd alleen voor. Het is jouw leven en je bepaalt zelf wat het beste bij je past. Of je kiest voor de easy way "ik heb borderline dus ik kan er allemaal niks aan doen" of je probeert de moeilijkheden waardoor je belemmerd wordt te overwinnen, is helemaal aan jezelf. Ik voel het, dus daarmee ben ik degene die mijzelf het beste begrijpt.
Je bent niet lui en het ligt niet aan je beperkingen. Waar ligt het dan aan dat je niks hebt bereikt?
The love you take is equal to the love you make.
Als je vindt dat die problemen niet bij je passen, moet je vooral de hulp van opgeleide professionals afslaan.quote:
[..]
Het gaat mij meer omdat ik mij afvraag waarom mij niet lukt wat ik wil bereiken. Vroeger dacht ik dat ik gewoon lui en een niksnut was. Later ging ik begrijpen dat het hebben van psychische problemen een dermate grote invloed kunnen hebben op je functioneren. Maar alles daaraan toeschrijven is te makkelijk. Ik heb vele behandelingen gehad en ik begrijp mezelf ook beter. Maar daarmee zijn de problemen niet opgelost.
Ik denk - ondanks al die hulpverleningsinstanties die allemaal claimen dat je niet trots moet zijn om het zelf te willen oplossen en vooral hun hulp moet aanvaarden want daarmee hebben zij ook werk - sta je er altijd alleen voor. Het is jouw leven en je bepaalt zelf wat het beste bij je past. Of je kiest voor de easy way "ik heb borderline dus ik kan er allemaal niks aan doen" of je probeert de moeilijkheden waardoor je belemmerd wordt te overwinnen, is helemaal aan jezelf. Ik voel het, dus daarmee ben ik degene die mijzelf het beste begrijpt.
Dus opgeleide professionals hebben altijd gelijk?quote:
[..]
Als je vindt dat die problemen niet bij je passen, moet je vooral de hulp van opgeleide professionals afslaan.
Het zweeft er tussenin, denk ik.quote:
Je bent niet lui en het ligt niet aan je beperkingen. Waar ligt het dan aan dat je niks hebt bereikt?
Ze hebben waarschijnlijk vaker gelijk dan jij. Het lijkt echt alsof je alle hulp in de wind slaat, omdat je zelf weet wat het beste voorquote:
[..]
Dus opgeleide professionals hebben altijd gelijk?
En zo redeneren ze zelf ook. Wij zijn hoogopgeleide professionals en hij is een psychisch gestoorde debiel.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 13:24 schreef Purrrp het volgende:
[..]
Ze hebben waarschijnlijk vaker gelijk dan jij. Het lijkt echt alsof je alle hulp in de wind slaat, omdat je zelf weet wat het beste voor
Gek he, dat ik skeptisch word nadat ik keer op keer van het kastje naar de muur wordt gestuurd en de ene keer stoornis en de andere keer stoornis dat heb. Allemaal te begrijpen hoor, want persoonlijkheidsproblemen zijn vrij complex. Maar het begrip van mijn kant houdt een keer op als ik dat van de andere kant niet terugkrijg.
Iemand die zich er hopelijk in herkent en mij kan vertellen hoe hij of zij eruit is gekomen.quote:
Ik begrijp wel dat niet alle behandelingen en therapeuten kut zijn. Als ik dat wel 100% zou denken, zou ik er immers niet naartoe gaan: ik geef het dan toch een kans in de hoop dat ik beter van wordt. Echter dezelfde dingen blijven terugkomen en dat is enorm frustrerend, want elke keer krijg ik daarmee de bevestiging dat ik een waardeloze slappe zak ben. Ik weet gewoon niet wat ik eraan moet doen.
Lees je je oude topics over dit zelfde onderwerp wel eens terug?
The love you take is equal to the love you make.
Waarom ga je gewoon niet beginnen met 1 a 2 dagen in de week simpel werk doen? Door weer wat te gaan doen voel je ook beter over jezelf en blijf je ook niet zo in de zelfde cirkel hangen. Probeer het ook niet zo groot te zien allemaal en maak gewoon een plan voor de komende maand met dingen die je graag wil doen.
Wat verwacht je van hulpverleners? Hulpverlening is maar beperkt tot een bepaalde hoogte bij ADHD klachten, het zijn handvatten waar je zelf iets mee moet doen.
Wat je nu doet werkt niet dus je zult zelf veranderingen moeten aanbrengen in je leven en dat kunnen geen 1000 hulpverleners alleen jijzelf.
Wat verwacht je van hulpverleners? Hulpverlening is maar beperkt tot een bepaalde hoogte bij ADHD klachten, het zijn handvatten waar je zelf iets mee moet doen.
Wat je nu doet werkt niet dus je zult zelf veranderingen moeten aanbrengen in je leven en dat kunnen geen 1000 hulpverleners alleen jijzelf.
Ik herken TS wel. Valt ook niet mee om weer 'normaal' in te stromen in de maatschappij en je moet vooral niet alles tegelijkertijd willen en beginnen met doelen die wél haalbaar zijn én uitdagend.
Ben zelf vooral begonnen met regelmaat en structuur in huis (woon zelfstandig/samen) aan te brengen, zorgt voor een hoop rust en een fijn gevoel. Verder gewoon weer dingen gaan oppakken die ik vroeger ook leuk vond om te doen en gaan kijken wat nog steeds goed aanvoelde, tekenen is bijvoorbeeld gesneuveld omdat ik gewoon merk dat ik de rust er nog niet voor heb.
Was me in eerste instantie direct weer op werk gaan storten toen ik me iets beter voelde en de klachten geen echte belemmering meer gaven. Maar de chaos in m'n kop, in huis etc. waren er nog steeds, zorgde alleen maar voor meer spanningen en irritaties thuis en dat werkte dus overduidelijk niet .. Nog niet.
Ik moest vooral wennen aan het plannen van dingen, weer iets te doen hebben en me niet kúnnen verschuilen achter ziekte of psychische problematiek. Merk dat ik dat semi-onbewust nog wel eens doe en dan heb ik die schop onder m'n reet wel nodig. Qua werk doe ik nu parttime weer iets waar ik verder weinig voldoening uit haal, maar tegelijkertijd ben ik met 2 vrijwilligerswerk projecten gestart waar ik wel echt van geniet, waar je de waardering voelt voor hetgeen je doet en je echt nuttig voelt. Iets wat ik in ieder geval wel echt nodig had na 12 jaar bijna aaneengesloten uit de running te zijn geweest met fysieke en psychische problematiek.
Stabiel ben ik nog niet, maar ik voel me wel al nuttiger en heb weer een dagbesteding. Mooie eerste stap om uiteindelijk weer verder te komen. Merkte wel heel erg dat ik het gewoon 'eng' vond om weer aan de slag te gaan na zoveel jaar niets gekund te hebben.
Ben zelf vooral begonnen met regelmaat en structuur in huis (woon zelfstandig/samen) aan te brengen, zorgt voor een hoop rust en een fijn gevoel. Verder gewoon weer dingen gaan oppakken die ik vroeger ook leuk vond om te doen en gaan kijken wat nog steeds goed aanvoelde, tekenen is bijvoorbeeld gesneuveld omdat ik gewoon merk dat ik de rust er nog niet voor heb.
Was me in eerste instantie direct weer op werk gaan storten toen ik me iets beter voelde en de klachten geen echte belemmering meer gaven. Maar de chaos in m'n kop, in huis etc. waren er nog steeds, zorgde alleen maar voor meer spanningen en irritaties thuis en dat werkte dus overduidelijk niet .. Nog niet.
Ik moest vooral wennen aan het plannen van dingen, weer iets te doen hebben en me niet kúnnen verschuilen achter ziekte of psychische problematiek. Merk dat ik dat semi-onbewust nog wel eens doe en dan heb ik die schop onder m'n reet wel nodig. Qua werk doe ik nu parttime weer iets waar ik verder weinig voldoening uit haal, maar tegelijkertijd ben ik met 2 vrijwilligerswerk projecten gestart waar ik wel echt van geniet, waar je de waardering voelt voor hetgeen je doet en je echt nuttig voelt. Iets wat ik in ieder geval wel echt nodig had na 12 jaar bijna aaneengesloten uit de running te zijn geweest met fysieke en psychische problematiek.
Stabiel ben ik nog niet, maar ik voel me wel al nuttiger en heb weer een dagbesteding. Mooie eerste stap om uiteindelijk weer verder te komen. Merkte wel heel erg dat ik het gewoon 'eng' vond om weer aan de slag te gaan na zoveel jaar niets gekund te hebben.
Wat herken ik mezelf hierin! Mijn huishouden gaat ook vrij goed; ik probeer mijn huis zo opgeruimd mogelijk te houden want dat geeft ook rust in mijn hoofd. En wat ik al zei; muziek is echt mijn passie. Ik wil het van jongs af aan en ik wil er nog steeds iets mee doen.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 16:23 schreef Lastpost het volgende:
Ik herken TS wel. Valt ook niet mee om weer 'normaal' in te stromen in de maatschappij en je moet vooral niet alles tegelijkertijd willen en beginnen met doelen die wél haalbaar zijn én uitdagend.
Ben zelf vooral begonnen met regelmaat en structuur in huis (woon zelfstandig/samen) aan te brengen, zorgt voor een hoop rust en een fijn gevoel. Verder gewoon weer dingen gaan oppakken die ik vroeger ook leuk vond om te doen en gaan kijken wat nog steeds goed aanvoelde, tekenen is bijvoorbeeld gesneuveld omdat ik gewoon merk dat ik de rust er nog niet voor heb.
Was me in eerste instantie direct weer op werk gaan storten toen ik me iets beter voelde en de klachten geen echte belemmering meer gaven. Maar de chaos in m'n kop, in huis etc. waren er nog steeds, zorgde alleen maar voor meer spanningen en irritaties thuis en dat werkte dus overduidelijk niet .. Nog niet.
Ik moest vooral wennen aan het plannen van dingen, weer iets te doen hebben en me niet kúnnen verschuilen achter ziekte of psychische problematiek. Merk dat ik dat semi-onbewust nog wel eens doe en dan heb ik die schop onder m'n reet wel nodig. Qua werk doe ik nu parttime weer iets waar ik verder weinig voldoening uit haal, maar tegelijkertijd ben ik met 2 vrijwilligerswerk projecten gestart waar ik wel echt van geniet, waar je de waardering voelt voor hetgeen je doet en je echt nuttig voelt. Iets wat ik in ieder geval wel echt nodig had na 12 jaar bijna aaneengesloten uit de running te zijn geweest met fysieke en psychische problematiek.
Stabiel ben ik nog niet, maar ik voel me wel al nuttiger en heb weer een dagbesteding. Mooie eerste stap om uiteindelijk weer verder te komen. Merkte wel heel erg dat ik het gewoon 'eng' vond om weer aan de slag te gaan na zoveel jaar niets gekund te hebben.
Stabiel ben ik ook nog niet. Er zijn veel momenten dat ik me redelijk goed voel en bij mezelf constateer dat ik eigenlijk niet zoveel mankeer; dan ga ik hogere eisen aan mezelf stellen, merk ik dat ik daaraan niet kan voldoen en voel ik me een grote faalhaas. Mijn therapeut wijst me elke keer op die valkuil. Maar als ik mij kut voel, interpreteer ik het dat ze mij wil betuttelen.
Het gaat deze week ook erg slecht. Afgelopen maandag naar psycholoog gegaan en weer hetzelfde gehoord dat ik te streng ben voor mezelf. Ik zit vaak in de modus van "ja daag! Dat ik wat milder voor mezelf moet zijn, heb ik wel hondertachtigduizend keer gehoord en ik schiet er geen fuck mee op. Ik heb juist een schop onder mijn reet nodig en al die psychologen kletsen uit hun nek." Ergens besef ik wel dat ik het onrealistisch en zwarwit zie en daardoor ga ik zowel aan mezelf twijfelen als aan anderen. Dat geeft enorm veel spanningen. Ik merkte al aan mezelf dat ik behoorlijk prikkelbaar was; ik ga me ergeren aan bijvoorbeeld mensen die voor mij bij de kassa staan en niet opschieten. Het liefst wil ik dan zeggen "schiet 's een keer op!", maar ik besef tegelijkertijd dat ik dan onredelijk en asociaal ben, dus ik hou me maar in.
Gisteren is het geescaleerd. Ik had boodschappen gedaan, maar was iets vergeten. Dus ik ga naar een andere supermarkt. Dat gebeurt wel vaker en nooit werd er moeilijk gedaan over mijn andere boodschappen. Maar deze keer wel: ik werd door de beveiliging aangehouden en ervan verdacht iets gestolen te hebben. Ik was heel boos en ook onredelijk naar de beveiliging toe. Uiteindelijk lieten ze mij gaan, toen ze door kregen dat ik niks had gepikt. Ik kom thuis en mijn moeder is op bezoek. Krijg ik van haar te horen dat mijn buurman haar had uitgescholden en toen ontplofte ik. Die buurman bezorgd mij en de hele buurt een hoop overlast. Hij schreeuwt buiten de hele tijd en hij zet de muziek keihard aan. Ik zit me al jaren aan hem te ergeren, maar ik ben eerlijk gezegd nogal bang voor hem, want hij komt nogal intimiderend over en hij heeft altijd foute vrienden bij hem op bezoek. Hij is ook psychisch niet helemaal in orde, dus ik vind het ook zielig voor hem. Buiten dat; er valt echt niet met hem te praten, want hij legt alle schuld helemaal buiten zichzelf. Het is altijd de buitenwereld die het gedaan heeft en hij is het zielige slachtoffer. Hij zoekt het nooit bij zichzelf.
Maar toen ik hoorde dat hij mijn moeder had uitgescholden, was ik kwaad naar hem toegelopen. Allemaal excuusverhalen dat hij niet wist dat het mijn moeder was en dat hij haar helemaal niet bedreigd had. Ik was tegelijkertijd ook bang dat hij mij in elkaar zou slaan, dus later liep ik weg terwijl hij op mij zat te schelden. Toen kreeg ik thuis een enorme woede-aanval en heb ik mijn tuin kapot gemaakt. En mijn moeder helemaal overstuur en huilen omdat ik zo flipte. Ik kon mijzelf niet tot bedaren brengen.
Boeiend als je niks bereikt hebt, over 100 jaar ben je toch dood en rest van mensen ook dus wat maakt het uit.
test
Voortplanting.quote:
Boeiend als je niks bereikt hebt, over 100 jaar ben je toch dood en rest van mensen ook dus wat maakt het uit.
Daarom gewoon naar Afrika verkassen en al die anticonceptieloze, op een westerse toekomst hopende, sletjes volpompen. Heb je binnen een jaar (100 - 50 sterfgevallen) 50 koters en heb je vanuit evolutionair oogpunt meer bereikt dan vrijwel elke westerling in de afgelopen 500 jaar.quote:
Op 
Op
Iemand die alleen maar dickholes tegenkomt, is zelf een dickhole.quote:
[..]
En zo redeneren ze zelf ook. Wij zijn hoogopgeleide professionals en hij is een psychisch gestoorde debiel.
Gek he, dat ik skeptisch word nadat ik keer op keer van het kastje naar de muur wordt gestuurd en de ene keer stoornis en de andere keer stoornis dat heb. Allemaal te begrijpen hoor, want persoonlijkheidsproblemen zijn vrij complex. Maar het begrip van mijn kant houdt een keer op als ik dat van de andere kant niet terugkrijg.
Fuckver, mijn koffiequote:
[..]
als je het zelf kan is het niet heel raar om te denken waarom kunnen andere het ook niet
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Dat heb ik helaas ook, op de momenten dat ik me aardig/goed voel heb ik de grootste plannen die ik wil uitvoeren, terwijl ik dan even vergeet mee te nemen dat het ook voldoende momenten niet zo lekker gaat en dan komt die muur wel erg hard aan.quote:
[..]
Stabiel ben ik ook nog niet. Er zijn veel momenten dat ik me redelijk goed voel en bij mezelf constateer dat ik eigenlijk niet zoveel mankeer; dan ga ik hogere eisen aan mezelf stellen, merk ik dat ik daaraan niet kan voldoen en voel ik me een grote faalhaas. Mijn therapeut wijst me elke keer op die valkuil. Maar als ik mij kut voel, interpreteer ik het dat ze mij wil betuttelen.
Met dat vrijwilligerswerk heb ik nu in ieder geval iets waarbij ik me nuttig voel, ben nu ook een aantal websites aan het opzetten om daarmee wat extra's te verdienen en het is in ieder geval iets waar ik me goed bij voel om te doen, dat vind ik op dit moment het belangrijkst.
En dat gevoel dat je niets bereikt/toevoegt herken ik ook wel, maar dat moet je gewoon naast je neerleggen. De situatie is er nu eenmaal (nog) niet naar om ook lekker mee te hobbelen in de maatschappij op het tempo dat men graag ziet. So be it. Uiteindelijk is werk ook niet iets waarvan je zegt, wow kijk eens wat ik bereikt heb als je je laatste adem uitblaast.
Die focus op werk heeft ook met bepaalde triggers te maken. Als ik mensen hoor van "uitkeringstrekkers leven op mijn belastingcenten" of premier Rutte roept dat meer mensen aan het werk moeten, voel ik me behoorlijk schuldig en minderwaardig. En dan ga ik vooral mezelf verwijten dat ik me aanstel en een schop onder mijn reet nodig heb. Het is eigenlijk zelfdestructief gedrag. Die triggers herinneren me aan vroeger en vreemd genoeg wil ik die nare gevoelens van vroeger oproepen.quote:
[..]
Dat heb ik helaas ook, op de momenten dat ik me aardig/goed voel heb ik de grootste plannen die ik wil uitvoeren, terwijl ik dan even vergeet mee te nemen dat het ook voldoende momenten niet zo lekker gaat en dan komt die muur wel erg hard aan.
Met dat vrijwilligerswerk heb ik nu in ieder geval iets waarbij ik me nuttig voel, ben nu ook een aantal websites aan het opzetten om daarmee wat extra's te verdienen en het is in ieder geval iets waar ik me goed bij voel om te doen, dat vind ik op dit moment het belangrijkst.
En dat gevoel dat je niets bereikt/toevoegt herken ik ook wel, maar dat moet je gewoon naast je neerleggen. De situatie is er nu eenmaal (nog) niet naar om ook lekker mee te hobbelen in de maatschappij op het tempo dat men graag ziet. So be it. Uiteindelijk is werk ook niet iets waarvan je zegt, wow kijk eens wat ik bereikt heb als je je laatste adem uitblaast.
De waarheid is dat ik het (nog) niet kan. Ik kan de verantwoordelijkheden die andere mensen met een druk leven hebben niet aan. Ik heb al moeite genoeg om voor mijzelf te zorgen en mijn huis op orde te houden. Er is plek voor regelmatig sporten en wat vrijwilligerswerk, maar ik heb veel tijd nodig om tot mezelf te komen.
Ja dat doe ik.quote:
Lees je je oude topics over dit zelfde onderwerp wel eens terug?
Voor mijn gevoel is het dat ik mijn problemen niet goed kan verwoorden, zodat mensen me niet begrijpen en me advies geven wat averechts werkt. Voor jou lijkt het misschien alsof ik elke keer hetzelfde zeg. Voor mijzelf is het meer van: ik doe voor de zoveelste keer een poging om mijn probleem te verwoorden en ik hoop deze keer dat mensen me wel begrijpen, zodat ik hopelijk iets om handen krijg waarmee ik uit die cirkel kan komen. Het is voor mezelf net alsof ik de Heilige Graal moet zoeken om de visieuze cirkel te kunnen doorbreken.
Ik besef wel dat ik het allemaal te gekleurd zie. Maar gevoelsmatig blijf ik me ellendig voelen. Door een aantal posts op FOK! besef ik ook dat het toch de goede kant op gaat en dat ik me teveel blind staar op de dingen die nog niet lukken. Ik wil een perfect leven leiden en als ik dan 'nog niet eens normaal kan functioneren' voel ik mij een waardeloze slappe zak.
Momenteel lukt het wat beter om te accepteren dat ik een stoornis heb en ik ben ook niet meer zo sterk wantrouwend naar hulpverleners. Vaak heb ik dat wantrouwen wel en ben ik er serieus van overtuigd dat ze misbruik maken van mijn problemen om eraan te kunnen verdienen ipv dat ze mij helpen.
Dat jarenlang van de ene naar de andere therapeut gaan terwijl het niks helpt, komt vaak voor bij borderline en andere persoonlijkheidsstoornissen. Ten eerste omdat persoonlijkheidsstoornis vaak worden aangezien als depressies en angstklachten. Ten tweede omdat persoonlijkheidsstoornissen zo diep zitten; het kan beter gaan, maar je komt er niet helemaal vanaf. En je valkuilen zullen altijd je zwakke punt blijven.
Omdat alles gewoon in je hoofd afspeelt. Ook al zou je je probleem perfect kunnen verwoorden, dan nog zou niemand kunnen begrijpen welke leed je meemaakt. Mensen, waaronder ik ook hoor, kunnen hooguit begrip tonen en wat generieke adviezen meegeven. Natuurlijk zijn er altijd mensen die soortgelijke probleem hebben meegemaakt, maar als je ze dan een keer vraagt hoe zij van hun probleem afgekomen zijn, tenminste als het ooit tot zover is gekomen, dan is het antwoord simpel, ze hebben op een gegeven moment alles kunnen loslaten en hebben opnieuw geleerd hoe je geniet in het leven.quote:
[..]
Voor mijn gevoel is het dat ik mijn problemen niet goed kan verwoorden, zodat mensen me niet begrijpen en me advies geven wat averechts werkt. Voor jou lijkt het misschien alsof ik elke keer hetzelfde zeg.
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Iedereen probeert je daarbij te helpen en geeft je goedbedoelde adviezen, maar toch lukt het op een of ander manier niet. Mensen die in dit proces wel het licht zien, hebben een goede ervaring gehad met hun omgeving en psychologen. Echter, jij en andere onfortuinlijke mensen weten geen raad. Als een van jullie het licht ooit zal zien, dan is het vaak op een willekeurig moment inzien dat het leven ook anders kan zijn. En dit moment ligt geheel aan jezelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door wiskundenoob op 23-06-2014 00:55:22 ]
Je moet ook maar zo denken...quote:
Ik besef wel dat ik het allemaal te gekleurd zie. Maar gevoelsmatig blijf ik me ellendig voelen. Door een aantal posts op FOK! besef ik ook dat het toch de goede kant op gaat en dat ik me teveel blind staar op de dingen die nog niet lukken. Ik wil een perfect leven leiden en als ik dan 'nog niet eens normaal kan functioneren' voel ik mij een waardeloze slappe zak.
Momenteel lukt het wat beter om te accepteren dat ik een stoornis heb en ik ben ook niet meer zo sterk wantrouwend naar hulpverleners. Vaak heb ik dat wantrouwen wel en ben ik er serieus van overtuigd dat ze misbruik maken van mijn problemen om eraan te kunnen verdienen ipv dat ze mij helpen.
Dat jarenlang van de ene naar de andere therapeut gaan terwijl het niks helpt, komt vaak voor bij borderline en andere persoonlijkheidsstoornissen. Ten eerste omdat persoonlijkheidsstoornis vaak worden aangezien als depressies en angstklachten. Ten tweede omdat persoonlijkheidsstoornissen zo diep zitten; het kan beter gaan, maar je komt er niet helemaal vanaf. En je valkuilen zullen altijd je zwakke punt blijven.
Er zijn heel veel mensen die geen reet van hun leven maken. Die helemaal niks presteren behalve wat kinderen uitpoepen. Je doet het niet slecht, je komt namelijk 1) uit voor je problemen en 2) je hebt zelf inzicht. Je ziet dat je dingen soms beter kunt aanpakken.
Je moet de eisen ook niet te hoog willen stellen.
Mijn therapeut geeft mij daar in ook wel eens een klap. Te hoge eisen ...
Dan vraagt ze, wie zijn voor jou belangrijk? Als ik die personen weg haal vallen mijn eisen ook weg. Oh wait? Dus dat hangt af van die personen?
Ik heb al vrede gemaakt met het feit dat ik gewoon een wat minder gelukkig persoon ben dan een gemiddeld figuur. That's life. Ik heb ontzettend veel tekenen van anhedonie, alles is zo'n smeuige grijze waas.
De 1 heeft borderline, de ander sterft op 20 jarige leeftijd, de ander word wereldkampioen F1 en weer een ander sterft als een 35 jarige alleen op een zolderkamer. That's life. We kunnen het niet allemaal krijgen.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Kleine stapjes TS, kleine stapjes. Maar wel met discipline.
Indertijd heb ik ook een gitaar opgepakt, en na 5 minuten had ik het al weer gezien. Maar de volgende dag weer een poging gedaan, en toen kon ik het 10 minuten volhouden voordat ik er klaar mee was. Iedere dag steeds meer, totdat ik ieder liedje kon spelen, wat ik wilde spelen. Toen was ik wel weer twee jaar verder, maar toch.
Discipline komt niemand aanwaaien, daar moet je keihard aan werken. Maar geef je zelf wat tijd.
Indertijd heb ik ook een gitaar opgepakt, en na 5 minuten had ik het al weer gezien. Maar de volgende dag weer een poging gedaan, en toen kon ik het 10 minuten volhouden voordat ik er klaar mee was. Iedere dag steeds meer, totdat ik ieder liedje kon spelen, wat ik wilde spelen. Toen was ik wel weer twee jaar verder, maar toch.
Discipline komt niemand aanwaaien, daar moet je keihard aan werken. Maar geef je zelf wat tijd.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Eveneens herkenbaar, maar voorlopig moet de focus inderdaad niet puur op werk liggen maar eerder op een invulling van de dag waarbij je je oke voelt en als daar enige vorm van werk bij komt is dat natuurlijk geweldig. Ik heb een tijd lang de post gedaan in de periode dat het niet echt lekker ging, vrij zwaar werk maar gelukkig maar enkele uurtjes in de week en het zorgde ervoor dat ik wel naar buiten moest en actief bleef.quote:
[..]
Die focus op werk heeft ook met bepaalde triggers te maken. Als ik mensen hoor van "uitkeringstrekkers leven op mijn belastingcenten" of premier Rutte roept dat meer mensen aan het werk moeten, voel ik me behoorlijk schuldig en minderwaardig. En dan ga ik vooral mezelf verwijten dat ik me aanstel en een schop onder mijn reet nodig heb. Het is eigenlijk zelfdestructief gedrag. Die triggers herinneren me aan vroeger en vreemd genoeg wil ik die nare gevoelens van vroeger oproepen.
De waarheid is dat ik het (nog) niet kan. Ik kan de verantwoordelijkheden die andere mensen met een druk leven hebben niet aan. Ik heb al moeite genoeg om voor mijzelf te zorgen en mijn huis op orde te houden. Er is plek voor regelmatig sporten en wat vrijwilligerswerk, maar ik heb veel tijd nodig om tot mezelf te komen.
Probeer in ieder geval de muziek op te pakken, niet zozeer met als doel om er geld mee te verdienen maar puur omdat het je passie is en je je er goed bij voelt. Ben zelf vorig jaar begonnen met hardlopen met als ultiem doel om ooit de marathon te gaan lopen, het begin leek nergens op maar ondertussen heb ik april dit jaar die marathon al af kunnen strepen omdat ik iets deed waar ik me echt goed bij voelde en waarin ik mezelf kon uitdagen. Zoiets moet je ook bij jezelf teweeg brengen, dat je iets doet waarbij de tijd voorbij vliegt en je echt geniet van het resultaat. Gigantische ego-boost kan ik je zeggen.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |