Reconstructie: Hoe amateuristische Imtech-top faaldeGeen zicht op geldstromen?!?!Van beurslieveling naar fraudeparadijs is zo’n beetje de beste omschrijving die je kunt geven voor technisch installateur Imtech. Er is niets meer over van het ambitieuze bedrijf dat 8 miljard omzet wilde realiseren in 2015. Het moet zelfs de enige 'parel' (ICT-divisie) in de uitverkoop doen om aan de afspraken met banken te voldoen. Inmiddels staat een aandeeltje Royal Imtech nog maar iets boven de 50 cent en dat is historisch laag. De gebeurtenissen die hebben geleid tot die dramatische beursval kennen we wel, de achterliggende oorzaken bleven lange tijd onbekend. Vandaar dat de reconstructie vandaag in het FD zo verhelderend was.
Conclusie na het FD-verhaal: de Imtech-top wist totaal niet wat er gaande was binnen het miljardenconcern. Tegen de buitenwereld werd de schijn opgehouden van een goed geoliede machine, in werkelijkheid had het geen enkel inzicht in de geldstromen of wist het welke garanties waren afgegeven. Beste voorbeeld daarvan was nog wel de Poolse fraudezaak (en later Duitsland + Zwitserland), misschien de grootste fuck-up bij een Nederlands bedrijf sinds Ahold. Het FD schetst de situatie waarbij de nieuwe CEO Gerard van de Aast op het Goudse hoofdkantoor wordt ingewerkt en meer info wil krijgen van zijn voorganger René van der Bruggen over het avonturenpark. Wat hij krijgt van de vertrekkende bestuursvoorzitter? Eén A4’tje met alle kostenposten tot dan toe van bij elkaar opgeteld 70 miljoen euro. Nogal een hoog bedrag voor het project (grootste van Imtech ooit) dat volgens het FD op dat moment niet meer voorstelde dan een weiland met een houten poort.
Na wat aandringen krijgt Van der Aast twee uur later een document van zestien pagina’s, maar dat bevatte dan weer ingediende rekeningen van (ondanks Google) niet-traceerbare bedrijven. Woedend laat de aankomende CEO alle hoofdrolspelers rond het Adventure World Warsaw naar Gouda komen. Alleen komen ook zij niet met bevredigende antwoorden. Langzaam wordt duidelijk dat het project dat in totaal 620 miljoen zou kosten grote problemen kent en moet het maatregelen nemen. Het bedrijf brengt 4 februari 2013 een persbericht naar buiten over vermeende fraude in Polen, waardoor het de jaarrekening nog niet kan opstellen en de koers duikt bijna 40%. Grote verantwoordelijke: Klaus Betz, directeur van Imtech Duitsland (‘Heren, het is Betz, ceo van Imtech Duitsland. Het is Imtech Polen. Ga al die betaalde rekeningen maar eens goed onderzoeken.’). Betz voerde een schrikbewind met torenhoge salarissen als zwijggeld.
Veel erger dan gerommel in Polen is natuurlijk dat een buitenstaander als Van der Aast door een paar simpele vragen te stellen ontdekt dat iets niet klopt. Was de roze wolk te groot? Anders wist de top wel waar het zijn geld aan uitgaf. Een ‘batterij accountants’ van EY had zelfs twee maanden nodig om duidelijkheid te scheppen in de boekhoudkundige chaos.
Brengt ons op het tweede punt: wat heeft - daar zijn ze weer
- KPMG-accountant
Willem Riegman al die tijd lopen doen? In zijn verweer geeft Riegman aan dat ook hij is voorgelogen, maar als accountant is het nog altijd je taak om daar door middel van controles achter te komen. Logisch dus dat een duimdik onderzoeksrapport van het nieuwe bestuur naar de fraude concludeerde ‘dat de controlemechanismes van het ‘oude’ Imtech nogal te wensen overlieten’.
Ohjajoh. Nu maar hopen voor CEO Gerard van de Aast dat niet nog meer lijken uit de kast komen vallen. Anders worden lezers van DFT nog bozer over het zwakke management van het vorige bestuur dat hij zich daadwerkelijk gedwongen voelt op te stappen.
http://daskapital.nl/2014/07/slapende_imtechbestuur_stellet.htmlen KPMG is er weer bij betrokken