Welke film heb jij pas gezien? Recensies! Deel CCXXXII

Imdb bezit over eenzelfde eigenschap waar Youtube en Wikipedia ook in uitblinken, en dat is het non-stop doorklikken, zodoende kwam ik op de volgende serie:

The Increasingly Poor Decisions of Todd Margaret


De serie draait om Todd Margaret. Todd gaat in op een aanbod om de sales manager te worden van Thunder Muscle, een energy drink merk. Zonder ook maar iets te weten van de Britse cultuur, en nog belangrijker Sales.
Echt een heerlijke serie om eens tussendoor te kijken. Lekker luchtig en maar slechts 12 afleveringen .

imdb: 7.7
Mijn Cijfer: 8.5

[ Bericht 10% gewijzigd door davako op 17-07-2014 11:08:58 ]

quote:

Op dinsdag 15 juli 2014 22:42 schreef speknek het volgende:
The Grand Budapest Hotel (2014) - IMDb

Ja ik ben toch wel echt fan van Wes Anderson. Niet heel vaak, maar gewoon een keertje per jaar. Je kunt zeggen dat zijn bekende trucjes van de draaiende en ineens stoppende camera, de guitige tiltshift en de slapstick mimiek van de beetje autistische karakters precies dat zijn; trucjes. En je hebt gelijk. Maar dat geeft niet. Ik houd ervan. Anderson heeft oog voor visueel detail en ook the Grand Budapest Hotel heeft weer zijn geheel eigen stijl, deze keer die van de vergeelde/ingekleurde ansichtkaarten van voor de oorlog (en bruinige teinten tijdens de seventies/huidige tijd). Compleet met afwijkende beeldverhoudingen, wat wel werkt maar misschien iets minder een succes is. Het verhaal, over de flamboyante (homo/hetero..bi?) concierge die een erfenis krijgt is wellicht wat klein maar heeft zoals altijd een goed hart, en wordt meer dan uitstekend gespeeld door Ralph Fiennes. Overigens wordt er een compleet vat aan Hollywood sterren geopend, maar nergens voelt dat in your face. Gewoon leuk.

9.

Gister tot de helft gekeken, maar ik kon er niet inkomen.. Niet mijn type film denk ik

quote:

Op dinsdag 15 juli 2014 22:42 schreef speknek het volgende:
The Grand Budapest Hotel (2014) - IMDb

Ja ik ben toch wel echt fan van Wes Anderson. Niet heel vaak, maar gewoon een keertje per jaar. Je kunt zeggen dat zijn bekende trucjes van de draaiende en ineens stoppende camera, de guitige tiltshift en de slapstick mimiek van de beetje autistische karakters precies dat zijn; trucjes. En je hebt gelijk. Maar dat geeft niet. Ik houd ervan. Anderson heeft oog voor visueel detail en ook the Grand Budapest Hotel heeft weer zijn geheel eigen stijl, deze keer die van de vergeelde/ingekleurde ansichtkaarten van voor de oorlog (en bruinige teinten tijdens de seventies/huidige tijd). Compleet met afwijkende beeldverhoudingen, wat wel werkt maar misschien iets minder een succes is. Het verhaal, over de flamboyante (homo/hetero..bi?) concierge die een erfenis krijgt is wellicht wat klein maar heeft zoals altijd een goed hart, en wordt meer dan uitstekend gespeeld door Ralph Fiennes. Overigens wordt er een compleet vat aan Hollywood sterren geopend, maar nergens voelt dat in your face. Gewoon leuk.

9.

voor de review en de film!

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 19:19 schreef JDx het volgende:

[..]

voor de review en de film!

Tnx!

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 18:59 schreef casper019 het volgende:

[..]

Gister tot de helft gekeken, maar ik kon er niet inkomen.. Niet mijn type film denk ik

Had je Moonrise Kingdom al eens geprobeerd? Beetje hetzelfde idee maar die is misschien wat makkelijker in te komen.

De beste politiefilm die ik ooit gezien heb. Sommige scènes waren zeer mooi in beeld gebracht, er is veel spanningsopbouw en de chemie tussen de twee acteurs was erg leuk om te zien.

Eindoordeel: 7,5/10

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 19:59 schreef speknek het volgende:

[..]

Had je Moonrise Kingdom al eens geprobeerd? Beetje hetzelfde idee maar die is misschien wat makkelijker in te komen.

ja die vond ik aardig, gewoon leuk te zien maar geen topper ofoz

Muppets Most Wanted (2014) - IMDb
Toch weer leuk
ik 8, imdb 6,8

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 21:39 schreef DragonFodder het volgende:
Muppets Most Wanted (2014) - IMDb
Toch weer leuk
ik 8, imdb 6,8

is t een film met veel liedjes of?

Persona
"Een film die niet gemaakt is om te begrijpen maar om te ervaren." zegt Bergman in één van de extra`s op de Criterion uitgave. Nou daar is ie zeker in geslaagd.Zowel de film als geheel als de aparte scenes zijn voor veelerlei interpretatie vatbaar. En een ervaring is het zeker. Met sterke belichting, veel close-ups en fantastisch acteerwerk is dit een ware beleving.
Teveel er over zeggen zal, voor mensen die `m nog niet gezien hebben, alleen maar afbreuk doen aan het geheel. Het beste is dan ook om `m te beleven zonder er teveel van af te weten.
Een prachtig werk van Bergman die zeker nog vaak herbekeken kan en zal worden.

IMDB Cijfer: 8,2/10
Mijn Cijfer: 8,5/10

Liv & Ingmar
Een feature length documentary die als extra te vinden is op de Criterion blu-ray en dvd. De docu vertelt het verhaal van de ontmoeting, de samenwerking en relatie van Liv Ullmann en Ingmar Bergman, die elkaar leerden kennen op de set van Persona.
Het verhaal wordt vertelt vanuit Ullmann`s standpunt aan de hand van archief materiaal, stukken uit beider biografieën en persoonlijke brieven die Bergman over de jaren aan Ullmann schreef. Zo krijgen we een beeld van de vaak moeizame maar hechte relatie die de twee hadden. Ullmann vertelt met respect maar soms ook met afschuw over haar ex-man, met wie ze zeker geen makkelijke tijd heeft gehad.
Een mooie en gevoelige docu die zeker het kijken waard is als je de Persona uitgave in huis hebt.

IMDB Cijfer: 7,1/10
Mijn Cijfer: 7,5/10

Höstsonaten (Autumn Sonata)
Ingrid Bergman en Liv Ullmann spelen moeder en dochter die elkaar zeven jaar niet gezien hebben. Op uitnodiging van Eva (Ullmann) komt Charlotte (Bergman), een druk bezette concert pianiste, op bezoek. Het bezoek loopt niet helemaal volgens plan: oud zeer komt boven tafel en het wordt pijnlijk duidelijk waarom de twee elkaar zeven jaar niet gezien hebben.
Gehuld in zachte pastel kleuren is dit een zeer intens drama dat naar mate de film vordert alleen maar pijnlijker en heftiger wordt, met als hoogtepunt de discussie die de twee vrouwen hebben over de jeugd jaren van Eva. Het resulteert in één van de heftigste en best geacteerde scenes die ik de afgelopen jaren heb gezien. Het zorgt voor een brok in de keel en als kijker voel je je steeds ongemakkelijker. Net als Eva`s echtgenoot voel je je eigenlijk een voyeur die hier geen getuige van hoort te zijn. Het is meeslepend en ingrijpend, net als de hele film.
Misschien een minder bekende film van Bergman maar wel één van de beste die ik tot nu toe heb gezien. Een parel.

IMDB Cijfer: 8,2/10
Mijn Cijfer: 9,0/10

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:50 schreef casper019 het volgende:

[..]

is t een film met veel liedjes of?

Ja, het heeft wel een aantal liedjes, waarvan de meeste redelijk geslaagd zijn. Wat ik erg leuk vind is dat de Muppet Show zelf er meer in verwerkt is dan bij de eerste film. Veel verwijzingen naar de originele serie, compleet met celebs die een cameo maken als gast bij de Muppet Show.

The Fault in Our Stars (2014) - IMDb



Zielige film...gaat over tieners die tegen kanker moeten vechten en dat is als tiener natuurlijk niet de bedoeling. Mooi liefdesverhaal met gelukkig ook genoeg humor.
Maar het gaat tegen de natuur in dat kinderen ernstig ziek moeten zijn.

Tip: neem je zakdoekjes mee....

IMDB: 8,4 Daar ben ik het wel mee eens.

The sting

Grappig misdaad film over een stelletje "conmen" met een verrassend einde...



met een nog jonge robert redford.

Was die gisteren niet op tv?

en Paul Newman

Smultronstället (Wild Strawberries)
Ingmar Bergman`s relaas over een doctor die,op weg naar de uitreiking van zijn eredoctoraat, na een aantal vreemde dromen gaat terug kijken op zijn leven en op zijn jeugdige jaren in het bijzonder.
Het is een rustige, mooie film die een beeld schetst van een man die zegt een mooi leven te hebben gehad maar toch van sommige dingen spijt heeft. Dat is bij ons allemaal wel het geval, waardoor we ons als publiek identificeren met het door voormalig regisseur Victor Sjöström gespeelde hoofdpersonage. Veelal door enkel gezichtsuitdrukkingen en de van Bergman bekende close-ups worden emoties opgewekt en leef je echt mee met de eenzame oude man.
Op momenten surrealistisch en mooi en af en toe vermakelijk, dit is een prachtig melancholische film die steeds precies de juiste snaar weet te raken.

IMDB Cijfer: 8,3/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

BAREFOOT



Een heerlijk vermakende film van het begin tot het eind en verveeld geen seconde! Je zit de hele film met een lach te kijken, het is misschien een beetje het standaard rom/kom verhaaltje maar wat het doet doet het wel goed en met een leuke twist!

het verhaal gaat over een man die een ''onrustig'' leven heeft, gokken..vrouwen
En dan op zijn werk een ''aparte'' (letterlijk) vrouw tegenkomt en die hij dan meeneemt naar een etentje met zijn familie....

Klinkt standaard, inderdaad maar doet alles wel goed en met een leuke twist!

acteerwerk is prima, en heerlijke film om te zien gewoon...
7.5

Persona (1966)

Een Zweedse film over de samensmelting van twee vrouwen. In de film wordt de ware aard van de mens getoond, wanneer diens masker wordt afgedaan.

8/10

quote:

Op zaterdag 19 juli 2014 16:56 schreef Leafeon672 het volgende:
[ afbeelding ]
Persona (1966)

Een Zweedse film over de samensmelting van twee vrouwen. In de film wordt de ware aard van de mens getoond, wanneer diens masker wordt afgedaan.

8/10

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

L'autre vie de Richard Kemp


Goeie sterke misdaad/thriller

De film bouwt de spanning goed op, en heb heel de film met spanning lopen kijken.
Weet een goeie sfeer neer te zetten van de tijdsverschillen en ook de acteerprestaties zijn erg sterk,
Wat alleen een beetje afbreuk doet aan de film, en je toch met een beetje ontrevreden gevoel overlaat: het begint zo sterk.. maar op het eind blijven er nog teveel gaten en vragen over.

Film gaat over een rechercheur die moord onderzoekt en dan gelijkenissen ziet met een moord 20 jaar geleden.. en dan plots... 20 jaar geleden in de tijd komt.

had de film eigenlijk een hoger cijfer gegeven, maar vanwege het einde 3*
zeker nog de moeite waard te zien alleen daardoor niet de knaller die het had kunnen zijn

quote:

Op zaterdag 19 juli 2014 21:32 schreef DO2 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 14:17 schreef davako het volgende:
Imdb bezit over eenzelfde eigenschap waar Youtube en Wikipedia ook in uitblinken, en dat is het non-stop doorklikken, zodoende kwam ik op de volgende serie:

The Increasingly Poor Decisions of Todd Margaret
[ afbeelding ]

De serie draait om Todd Margaret. Todd gaat in op een aanbod om de sales manager te worden van Thunder Muscle, een energy drink merk. Zonder ook maar iets te weten van de Britse cultuur, en nog belangrijker Sales.
Echt een heerlijke serie om eens tussendoor te kijken. Lekker luchtig en maar slechts 12 afleveringen .

imdb: 7.7
Mijn Cijfer: 8.5

Heel goede tip heb meerdere keren hardop gelachen en het binnen 24 uur allemaal bekeken.
Cijfer van je vind ik ook precies kloppen want ik moet zeggen dat Todd een beetje irritant word na een tijdje.

The Immigrant

1920. Op zoek naar een nieuwe start en de Amerikaanse droom, komen Ewa Cybulska en haar zus Magda vanuit hun thuisland Polen aan in New York. Op Ellis Island ontdekken de artsen van de immigratiedienst dat Magda ziek is en de twee zussen worden gescheiden. Terwijl haar zus in quarantaine wordt opgenomen, valt Ewa in handen van Bruno, een charmante maar zonderlinge man die haar in huis neemt en haar van lieverlee tot prostitutie dwingt. Op een dag maakt Ewa kennis met Bruno’s neef, de vrolijke goochelaar Orlando.

Tragisch verhaal..

best wel een 7,5 of een 8 mag ook

The Immigrant (2013) - IMDb

Dawn of the Planet of the Apes (2014) - IMDb



Het verbazingwekkende van de originele Planet of the Apes was dat het onder de bombastische actiefilm een verrassend intelligente boodschap zat. Maar zo'n eindtwist valt niet echt te herhalen. De laatste reboot (eigenlijk prequel), Rise of the planet of the apes, wist toch een hele goede film neer te zetten, door het acteerwerk klein en intiem te houden. De gevolgen zijn wellicht verstrekkend, doordat je inzicht krijgt in persoonlijke motieven blijft het absurde uitgangspunt toch geloofwaardig (alhoewel het einde van de vorige film dat misschien iets te ver strekte). Dit vervolg gaat daar op door, en is misschien zelfs nog iets beter. Vooral de motieven zijn sterk. De film werpt voortdurend morele dilemma's op, zonder duidelijk zwart en wit, wat dan ook weer het hoofdthema van de film is. Ook de intimiteit valt nogmaals op. Het gezichtspunt verwisselt naadloos van de apen naar de mensen en weer terug, zonder dat het een stijf schaakspel wordt. Helaas lukt het de film niet helemaal zich aan de genreconventies te ontworstelen, en blijft grootsheid daardoor uit, het einde neigt zelfs naar cliche. Een intelligente, dat dan weer wel.

9.

Frenzy (1972)
Wow, deze late Hitchcock laat zien dat de beste man nog steeds toffe films kon afleveren! Het thema 'onschuldige man wordt als schuldige gezien' wordt nog maar eens een keer van de plank gehaald. Een seriemoordenaar houdt huis in Londen en de ex van een vermoorde vrouw wordt toevalligerwijs als verdachte gezien. Het blijft gewoon heel leuk en spannend om te zien hoe dit in deze film uitgewerkt. Het plot verloopt boeiend en wordt ouderwets goed uitgewerkt. Daarnaast blijft Hitchcock oog houden voor lollige details, zoals de bizarre kookkunsten van de vrouw van een politiecommissaris die het moordonderzoek leidt. Cijfer: 8

Videodrome (1983)
Met al die lompe videocassettes is Videodrome nu nogal achterhaalde SF, maar voor een jaren tachtig-film was dit best geslaagd. Een kerel checkt videos met expliciete stuff en vanaf daar gaat het eigenlijk mis met hem. Cronenberg gaat helemaal los met gruwelijke, verwarring zaaiende hallucinaies. Dat verveelde geen moment! Wel jammer was de indringende orgel-soundtrack, daar werd ik ietwat gestoord van. Cijfer: 7,5

Les yeux sans visage (1960)
Heel okeeje film is dit! Als je de plotbeschrijving leest, denk je aan een leuk uitgevallen B-horror-film te gaan kijken, maar dan uit Frankrijk. Een plastische chirurg heeft een dochter die met een masker rondloopt, omdat ze ooit een ernstig ongeluk heeft gehad. Hij wil het gezicht reconstrueren en ontvoert jonge vrouwen om hun gelaat open te snijden. Een keer krijg je zo'n scene te zien en dat is best een wtf-moment. Ruim 54 jaar later had het op mij nog steeds een gruwelijk effect. Voor de rest wel een tof en mooi gefilmd filmpje dus die niet in de gemakkelijke valkuilen van een B-horror valt. Cijfer: 7,5

KENAU



als je de film gaat bekritiseren op zijn minpunten dan kan je de hele film zwaar de grond inboren, maar ondanks de (VELE!) minpunten heb ik me toch aardig vermaakt met de film, kijkt makkelijk weg.. en voor een avondje op de bank prima.. Vandaag kijken morgen vergeten.

Het acteer werk is erg matig, het lijkt vaak meer op een goedkope soap dan echt acteerwerk, vooral Barry Atsma jezus wat acteert die man als een drol.
Ook de setting/omgevingen waren niet echt overtuigen gemaakt. Het verhaal word helaas ook nergens spannend, en probeert soms met wat muziek een sfeer te creeeren maar faalt daar helemaal in.

het verhaal zelf gaat over dat haarlem aangevallen word door de spanjaarden en dat de stad zichzelf gaat verdedigen en dat 1 vrouw... ''grote'' stappen neemt....

Tja cijfer, 5je

Boyhood (2014, Richard Linklater)

Pfoe. Deze film had van mij ook best 'Life' mogen heten. Het enige wat eigenlijk ontbreekt is het thema dood, maar verder pakt deze film toch eigenlijk alles aan wat ervoor zorgt dat je als jongen gevormd wordt tot iets. Dat 'iets' is weliswaar verschrikkelijk ontastbaar is en niemand, op welke leeftijd dan ook, lijkt er ooit ook maar enige grip op te hebben. Ik denk namelijk dat er nooit een moment komt waarop je stopt met jezelf vorm te geven. Niet alleen wat dat betreft had deze film nog wel even kunnen - en vooral ook mogen - duren. Het is vooral dat gevoel, dat herkenbare gevoel dat ervoor zorgt dat je hier nog wel uren naar kunt kijken. Het is onmogelijk om dat gevoel te vertalen naar woorden, maar er is wel een nummer dat dat gevoel perfect grijpt:


Ik kan hier nu wel een analyse plaatsen van hoe goed de film is gemaakt en hoe typerend dat is voor de stijl van Linklater. Hoe de film soms grotere en soms kleinere stappen maakt in de tijd, hoe sommige momenten meer tijd krijgen dan de andere. Precies zoals dat gaat met de gedachtevorming van ons: bepaalde dingen blijven je nu eenmaal meer bij dan andere, sommige dingen hebben nu eenmaal meer invloed op hoe je later uiteindelijk wordt. Of beter, hoe je jezelf ontwikkelt. Of hoe de film soms hint naar een relevant stukje geschiedenis: 9/11, de verkiezingsstrijd tussen Obama en Biden en de invloed van sociale media. En wat dacht je van de ontwikkeling van Apple: het begint nog met de Macworld, maar deze maakt langzaam plaats voor iPods en iPhones. Of hoe de film subtiel laat zien dat je kansen toch echt zelf moet leren grijpen, dat je jezelf moet leren kennen voordat je de volgende stap moet nemen.

Maar dat zal ik niet doen, want ik voel me zo kort na het zien van de film nog niet in staat met woorden te omschrijven wat een fantastisch gevoel Boyhood teweeg brengt. Geef de film even wat tijd. Het begint misschien wat fragmentarisch, wat schokkerig, maar je zult gaan inzien dat dit perfect bij de film past. Het is zoals het is: ons brein onthoudt immers ook maar flarden van wat me meemaken. En als je dan ruim tweeënhalf uur verder bent, dan is het jammer dat de film niet langer duurde. Hoe mooi dat einde ook was, dat is pas waar het leven echt begint. En misschien is dat juist wel waarom je hier nog uren naar zou kunnen kijken.

The Other Woman (2014) - IMDb



(had eigenlijk een uitgebreide recensie willen plaatsen, maar sloot per ongeluk de Fok venster af)

Het is een film waarbij je niet veel hoeft na te denken. De meeste van jullie zullen zeggen dat dit een vrouwenfilm is,
is het misschien ook maar ook voor de mannen/stellen is deze film makkelijk te pruimen.

Hiervoor zag ik Cameron Diaz in de Norton Graham Show, en zij promootte de film heel lovend.
En was best wel suprised, en nee niet omdat het Cameron Diaz is.

Leslie Mann is eigenlijk de actrice die deze show steelt. Waren Cameron/Kate zo minder dan?
Nee, want zij hebben hun eigen toegevoegde waarde (bij Kate weten we natuurlijk allemaal wat dat is ).

Je kijkt zo'n film niet vanwege het verhaal maar bij alles wat de flim wel mee heeft. Denk aan de volgende aspecten: mooie huizen/stranden/auto's/omgevingen en niet te vergeten de vrouwen.

Verder is de background muziek heel goed. Het liedje van Britt Nicole is hier een mooi voorbeeld van.
Het enige minpunt aan deze film is de stem van Leslie, maar dat neemt al gauw af naarmate je in de film zit.

IMDb cijfer: 6.2
Mijn cijfer: 7.5

quote:

Op maandag 21 juli 2014 00:00 schreef vinnypassy het volgende:
Boyhood (2014, Richard Linklater) [ afbeelding ]

Pfoe. Deze film had van mij ook best 'Life' mogen heten. Het enige wat eigenlijk ontbreekt is het thema dood, maar verder pakt deze film toch eigenlijk alles aan wat ervoor zorgt dat je als jongen gevormd wordt tot iets. Dat 'iets' is weliswaar verschrikkelijk ontastbaar is en niemand, op welke leeftijd dan ook, lijkt er ooit ook maar enige grip op te hebben. Ik denk namelijk dat er nooit een moment komt waarop je stopt met jezelf vorm te geven. Niet alleen wat dat betreft had deze film nog wel even kunnen - en vooral ook mogen - duren. Het is vooral dat gevoel, dat herkenbare gevoel dat ervoor zorgt dat je hier nog wel uren naar kunt kijken. Het is onmogelijk om dat gevoel te vertalen naar woorden, maar er is wel een nummer dat dat gevoel perfect grijpt:

Family of the Year - Hero (Official Music Video)

Ik kan hier nu wel een analyse plaatsen van hoe goed de film is gemaakt en hoe typerend dat is voor de stijl van Linklater. Hoe de film soms grotere en soms kleinere stappen maakt in de tijd, hoe sommige momenten meer tijd krijgen dan de andere. Precies zoals dat gaat met de gedachtevorming van ons: bepaalde dingen blijven je nu eenmaal meer bij dan andere, sommige dingen hebben nu eenmaal meer invloed op hoe je later uiteindelijk wordt. Of beter, hoe je jezelf ontwikkelt. Of hoe de film soms hint naar een relevant stukje geschiedenis: 9/11, de verkiezingsstrijd tussen Obama en Biden en de invloed van sociale media. En wat dacht je van de ontwikkeling van Apple: het begint nog met de Macworld, maar deze maakt langzaam plaats voor iPods en iPhones. Of hoe de film subtiel laat zien dat je kansen toch echt zelf moet leren grijpen, dat je jezelf moet leren kennen voordat je de volgende stap moet nemen.

Maar dat zal ik niet doen, want ik voel me zo kort na het zien van de film nog niet in staat met woorden te omschrijven wat een fantastisch gevoel Boyhood teweeg brengt. Geef de film even wat tijd. Het begint misschien wat fragmentarisch, wat schokkerig, maar je zult gaan inzien dat dit perfect bij de film past. Het is zoals het is: ons brein onthoudt immers ook maar flarden van wat me meemaken. En als je dan ruim tweeënhalf uur verder bent, dan is het jammer dat de film niet langer duurde. Hoe mooi dat einde ook was, dat is pas waar het leven echt begint. En misschien is dat juist wel waarom je hier nog uren naar zou kunnen kijken.

Mooi verwoord (ondanks dat je vindt dat 't nog niet echt lukt). Ik vond Boyhood ook echt fantastisch. Beste film die ik dit jaar tot nu toe gezien heb, denk ik.

quote:

Op maandag 21 juli 2014 00:00 schreef vinnypassy het volgende:
Boyhood (2014, Richard Linklater) [ afbeelding ]

Pfoe. Deze film had van mij ook best 'Life' mogen heten. Het enige wat eigenlijk ontbreekt is het thema dood, maar verder pakt deze film toch eigenlijk alles aan wat ervoor zorgt dat je als jongen gevormd wordt tot iets. Dat 'iets' is weliswaar verschrikkelijk ontastbaar is en niemand, op welke leeftijd dan ook, lijkt er ooit ook maar enige grip op te hebben. Ik denk namelijk dat er nooit een moment komt waarop je stopt met jezelf vorm te geven. Niet alleen wat dat betreft had deze film nog wel even kunnen - en vooral ook mogen - duren. Het is vooral dat gevoel, dat herkenbare gevoel dat ervoor zorgt dat je hier nog wel uren naar kunt kijken. Het is onmogelijk om dat gevoel te vertalen naar woorden, maar er is wel een nummer dat dat gevoel perfect grijpt:

Family of the Year - Hero (Official Music Video)

Ik kan hier nu wel een analyse plaatsen van hoe goed de film is gemaakt en hoe typerend dat is voor de stijl van Linklater. Hoe de film soms grotere en soms kleinere stappen maakt in de tijd, hoe sommige momenten meer tijd krijgen dan de andere. Precies zoals dat gaat met de gedachtevorming van ons: bepaalde dingen blijven je nu eenmaal meer bij dan andere, sommige dingen hebben nu eenmaal meer invloed op hoe je later uiteindelijk wordt. Of beter, hoe je jezelf ontwikkelt. Of hoe de film soms hint naar een relevant stukje geschiedenis: 9/11, de verkiezingsstrijd tussen Obama en Biden en de invloed van sociale media. En wat dacht je van de ontwikkeling van Apple: het begint nog met de Macworld, maar deze maakt langzaam plaats voor iPods en iPhones. Of hoe de film subtiel laat zien dat je kansen toch echt zelf moet leren grijpen, dat je jezelf moet leren kennen voordat je de volgende stap moet nemen.

Maar dat zal ik niet doen, want ik voel me zo kort na het zien van de film nog niet in staat met woorden te omschrijven wat een fantastisch gevoel Boyhood teweeg brengt. Geef de film even wat tijd. Het begint misschien wat fragmentarisch, wat schokkerig, maar je zult gaan inzien dat dit perfect bij de film past. Het is zoals het is: ons brein onthoudt immers ook maar flarden van wat me meemaken. En als je dan ruim tweeënhalf uur verder bent, dan is het jammer dat de film niet langer duurde. Hoe mooi dat einde ook was, dat is pas waar het leven echt begint. En misschien is dat juist wel waarom je hier nog uren naar zou kunnen kijken.

Doet me erg denken aan deze film: What Maisie Knew (2012) - IMDb
Enigszins te vergelijken met elkaar? Behalve de twaalf jaren lang concept bij Boyhood?

What Maisie Knew vond ik al meesterwerk, dus heb nu wel hoge verwachtingen van Boyhood .

[ Bericht 2% gewijzigd door RogerFederer_17 op 21-07-2014 13:34:21 ]

quote:

Op maandag 21 juli 2014 13:07 schreef RogerFederer_17 het volgende:

[..]

Doet me erg denken aan deze film: What Maisie Knew (2012) - IMDb
Enigszins te vergelijken met elkaar? Behalve de twaalf jaren lang concept bij Boyhood?

What Maisie Knew vond ik al meesterwerk, dus heb nu wel hoge verwachtingen van Boyhood .

Boyhood gaat veel verder dan What Maisie Knew. Daar gaat het eigenlijk slechts over de 'vechtscheiding' van tegenwoordig, Boyhood gaat echt - zoals de titel al doet vermoeden - over het opgroeien van een jongen.

quote:

Op zondag 20 juli 2014 21:56 schreef speknek het volgende:
Dawn of the Planet of the Apes (2014) - IMDb

[ afbeelding ]

Het verbazingwekkende van de originele Planet of the Apes was dat het onder de bombastische actiefilm een verrassend intelligente boodschap zat. Maar zo'n eindtwist valt niet echt te herhalen. De laatste reboot (eigenlijk prequel), Rise of the planet of the apes, wist toch een hele goede film neer te zetten, door het acteerwerk klein en intiem te houden. De gevolgen zijn wellicht verstrekkend, doordat je inzicht krijgt in persoonlijke motieven blijft het absurde uitgangspunt toch geloofwaardig (alhoewel het einde van de vorige film dat misschien iets te ver strekte). Dit vervolg gaat daar op door, en is misschien zelfs nog iets beter. Vooral de motieven zijn sterk. De film werpt voortdurend morele dilemma's op, zonder duidelijk zwart en wit, wat dan ook weer het hoofdthema van de film is. Ook de intimiteit valt nogmaals op. Het gezichtspunt verwisselt naadloos van de apen naar de mensen en weer terug, zonder dat het een stijf schaakspel wordt. Helaas lukt het de film niet helemaal zich aan de genreconventies te ontworstelen, en blijft grootsheid daardoor uit, het einde neigt zelfs naar cliche. Een intelligente, dat dan weer wel.

9.

Aan de ene kant wel nieuwsgierig (ook naar de originele Planet en naar Rise, maar om de een of andere reden kan ik maar niet wennen aan apen met werkende duimen.

Dat ze praten, och...

V.

quote:

Op maandag 21 juli 2014 13:49 schreef vinnypassy het volgende:

[..]

Boyhood gaat veel verder dan What Maisie Knew. Daar gaat het eigenlijk slechts over de 'vechtscheiding' van tegenwoordig, Boyhood gaat echt - zoals de titel al doet vermoeden - over het opgroeien van een jongen.

Ik hoop dat de film mijn verwachtingen waarmaakt.
Kijk over het algemeen weinig drama's..

Maar ben benieuwd......

quote:

Op maandag 21 juli 2014 14:00 schreef Verbal het volgende:

[..]

Aan de ene kant wel nieuwsgierig (ook naar de originele Planet en naar Rise, maar om de een of andere reden kan ik maar niet wennen aan apen met werkende duimen.

Dat ze praten, och...

V.

Dan kun je rise volgens mij goed kijken, dat gaat meer over de mensen dan een apenplaneet, zoals die andere twee wel meer doen.

Oh Boyhood wil ik ook graag zien! Maar moet daar nog wel een tijd op wachten, nu mijn eigen boy een dezer dagen geboren gaat worden.

Transformers: Age of Extinction

Vaste prik, elke 2 jaar een nieuwe Transformers film. Elke keer weet Michael Bay mij te overtuigen om geld uit te geven zodat ik zijn geld kan zien. En dit doe ik graag.
Waarom? Een hersenloos actie spektakel op een groot scherm is eigenlijk nooit saai, zeker niet als we het over grote transformerende robots hebben die hun onderlinge ruzies op onze thuisplaneet uitvechten.

Het verhaal is van een ontzettend laag niveau en de karakters in deze film hebben absoluut geen diepgang. Maar dit hoef je ook niet te verwachten van de Transformer films.
Maar goed, het (oppervlakkige) plot; In de vorige films stond de vriendschap tussen de mensheid en de Transformers centraal. In de vorige film is een groot gedeelte van Chicago verwoest, dit vond de mensheid niet echt oké en het is ook niet comfortabel wonen natuurlijk. Nu ziet de mensheid de Transformers als een grote bedreiging, opzich logisch.
Vervolgens zijn de Autobots (de goede Transformers) ondergedoken. Natuurlijk vind de CIA dit niet goed en heeft een blik mensen opengetrokken om op de Autobots te jagen. De CIA krijgt hulp van de Decepticons (de slechte Transformers). Dit doen de Decepticons niet zomaar, ze zijn namelijk op zoek naar Optimus Prime (1 van de aanvoerders van de Autobots). Gedurende de film begint duidelijk te worden dat de Decepticons een dubbele agenda hebben.

In deze film maken we ook kennis met een nieuw hoofdpersonage, Mark Wahlberg heeft de plek van Shia Labeouf ingepikt. Marky Mark zet een goede rol neer als chagerijnige en bezorgde vader. Hij heeft een dochter en natuurlijk is deze dochter van Marky Mark aanwezig voor de eye candy, want op het moment van schrijven kan ik eigenlijk niet vertellen wat haar bijdrage in de film was. Volgens mij raakt ze zoek en moet de rest haar zoeken.
Maar wat haar rol is doet er eigenlijk ook niet toe, wat er toe doet is dat deze film vol met (slow motion) actie, humor en voorspelbare plottwists zit.

Beetje absurde film maar erg vermakelijk!

The Grand Budapest Hotel



Het hotel uit de titel staat bovenop een berg bij het kuuroord Nebelsbad, in het fictieve Midden-Europese land Zubrowka.

Het is 1932 en Zubrowka staat aan de vooravond van grote politieke omwentelingen.

Conciërge Monsieur Gustave (Ralf Fiennes) probeert het hotel af te schermen van het donkere politieke klimaat en de strenge 'ZZ'ers' (onder leiding van Edward Norton) die steeds meer macht krijgen.

De jonge piccolo Zero (Tony Revolori) is nieuw in het hotel en wordt aan de hand genomen door Gustave.
Samen vormen ze een team.

Terwijl het verhaal voort dendert en de personages in hoog tempo indrukwekkend lange zinnen uitspreken, gebeurt in beeld van alles tegelijk.



krijgt een 8 The Grand Budapest Hotel (2014) - IMDb

Irréversible (2002, Gaspar Noé) /



_{!! Deze review bevat wat spoilers. Lees dit dus niet als je die niet wilt lezen !!}

Toen ik deze film drieënhalf jaar geleden voor het eerst had gezien, had ik best wat moeite om de scène in de metro en het einde, waar het begint met het leven, te plaatsen. Naar aanleiding van mijn review van toen wees iemand mij erop dat ik toch teveel bleef hangen in de twee meest indrukwekkende (/understatement) scènes uit de film. Nu, na de tweede keer, vind ik dat nog steeds niet zo heel gek, want ook dit keer moest ik weer even moeite doen niet op de pauzeknop te drukken - hoewel die adempauze echt niet zo’n gek idee is.

Maar als ik even een stapje terug doe, ik mezelf wat verder naar buiten verplaats, zoals Noé dat ook zo mooi kan doen door met de camera als een dolende ziel over het geheel te zweven, en ik even wat rondneus op internet en ik de film langzaam laat bezinken, vallen de puzzelstukjes toch ineen. “Tijd vernietigt alles.” De film begint ermee. Een dialoog tussen twee marginalen. Een ervan zegt dat hij zijn dochter ooit heeft verkracht. En dat terwijl ze nog zo mooi en lief was. Geef het genoeg tijd en het gaat kapot. Het lot is onomkeerbaar. Dat lijkt de boodschap van Noé. Het wordt ook best hard (op meerder manieren) in je gezicht gesmeten.

De film begint zo woest, verschrikkelijk onrustig en ongelooflijk hard. Maar de film eindigt heel anders: op een tedere noot, gehuld in zachte, warme, gemoedelijke kleuren en met het begin van leven. Het is de contradictie zelve. Als je dat begin dan afzet tegen het einde, dan zijn die snoeiharde scènes misschien nog wel de meest indrukwekkende, maar kan ik inderdaad concluderen dat ik me hier teveel door liet leiden. Noé maakt het je moeilijk, want het is mens eigen om het negatieve beter te onthouden, maar dat doet hij denk ik toch heel bewust. Want niet voor niets eindigt hij met het positieve en moet je je daar, ondanks het onontkoombare lot, maar aan vast zien te houden.

Irreversible wordt om die reden nogal eens afgedaan als verwerpelijk. Begrijpelijk, maar onterecht.
Morele dilemma's moeten nu eenmaal overboord als je een film een eerlijke recensie wilt toekennen.

quote:

Op maandag 21 juli 2014 21:26 schreef Rogan het volgende:
Transformers: Age of Extinction

Vaste prik, elke 2 jaar een nieuwe Transformers film. Elke keer weet Michael Bay mij te overtuigen om geld uit te geven zodat ik zijn geld kan zien. En dit doe ik graag.
Waarom? Een hersenloos actie spektakel op een groot scherm is eigenlijk nooit saai, zeker niet als we het over grote transformerende robots hebben die hun onderlinge ruzies op onze thuisplaneet uitvechten.

Het verhaal is van een ontzettend laag niveau en de karakters in deze film hebben absoluut geen diepgang. Maar dit hoef je ook niet te verwachten van de Transformer films.
Maar goed, het (oppervlakkige) plot; In de vorige films stond de vriendschap tussen de mensheid en de Transformers centraal. In de vorige film is een groot gedeelte van Chicago verwoest, dit vond de mensheid niet echt oké en het is ook niet comfortabel wonen natuurlijk. Nu ziet de mensheid de Transformers als een grote bedreiging, opzich logisch.
Vervolgens zijn de Autobots (de goede Transformers) ondergedoken. Natuurlijk vind de CIA dit niet goed en heeft een blik mensen opengetrokken om op de Autobots te jagen. De CIA krijgt hulp van de Decepticons (de slechte Transformers). Dit doen de Decepticons niet zomaar, ze zijn namelijk op zoek naar Optimus Prime (1 van de aanvoerders van de Autobots). Gedurende de film begint duidelijk te worden dat de Decepticons een dubbele agenda hebben.

In deze film maken we ook kennis met een nieuw hoofdpersonage, Mark Wahlberg heeft de plek van Shia Labeouf ingepikt. Marky Mark zet een goede rol neer als chagerijnige en bezorgde vader. Hij heeft een dochter en natuurlijk is deze dochter van Marky Mark aanwezig voor de eye candy, want op het moment van schrijven kan ik eigenlijk niet vertellen wat haar bijdrage in de film was. Volgens mij raakt ze zoek en moet de rest haar zoeken.
Maar wat haar rol is doet er eigenlijk ook niet toe, wat er toe doet is dat deze film vol met (slow motion) actie, humor en voorspelbare plottwists zit.

Transformers 4

Waardeloos achterlijk cliche verhaal met Wahlberg die een fotomodel dochter heeft waar hij natuurlijk super beschermend over is, maar wat blijkt ze heeft een geheime vriend en de hele film gaat er dus over dat papa en vriendje het uiteindelijk toch met elkaar weten te vinden. Oh ja en er is nog veel actie die precies hetzelfde oogt als de vorige 3 films, en dus gooit Bay er ook nu weer op willekeurige momenten allerlei vuurwerkpijlen met flikkersterretjes uit om het effect te vergroten, en dan zijn er talloze one-liners, onlogische plotwendingen, Frasier die een hekel heeft aan autobots en een 3de partij die de aarde wil overnemen. En dinobots die een kopie zijn van de saaie en grijze decepticons maar dan in dino vorm. Kortom, heerlijke komedie. Jammer dat Leslie Nielson er niet meer is, die had hier prima de hoofdrol in kunnen spelen.

Ik heb het ivm een nieuwe bioscoop met mega scherm en super geluid nog 1x geprobeerd met deze onzin maar dat was direct de laatste keer dat ik ga betalen voor een transformersfilm, zolang Bay de regie voert

3.5

Rocky

Boxer is verliefd op meisje

meer kan ik niet van deze film maken onbegrijpelijk dat dit ooit de oscar voor beste film heeft gekregen, het is redelijk mooi geschoten dat wel maar nou ook weer niet heel erg gedenkwaardig.

Un long dimanche de fiançailles

Tells the story of a young woman's relentless search for her fiancé, who has disappeared from the trenches of the Somme during World War One.



Prachtige zoektocht en mooi verhaal. Elke seconde boeiend wat mij betreft.

quote:

Op maandag 21 juli 2014 14:30 schreef speknek het volgende:

Oh Boyhood wil ik ook graag zien! Maar moet daar nog wel een tijd op wachten, nu mijn eigen boy een dezer dagen geboren gaat worden.

Spannend!

V.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2014 10:48 schreef Verbal het volgende:

[..]

Spannend!

V.

Ik nu:

Gravity
Heeft een tijdje geduurd, maar nu kwam het er dan eindelijk van. Bullock draagt de film prima, ze speelt een goede rol. Het geheel hangt natuurlijk wel van toevalligheden en dat-ging-net-goedjes aan elkaar, maar vermaakt toch wel gedurende die 80 minuten.

Een 8.

Need for Speed
Erg dun verhaaltje, maar je verwacht niet anders bij zo'n film. Weggedrag van de auto's soms wel erg CGI en niet waarheidsgetrouw, maar ook dat past weer in het plaatje. Als je die kritiek even vergeet en ook niet kijkt naar de matige karakterontwikkeling, is het wel een aardige film die voldoet aan de verwachtingen: vermaken, en niet meer dan dat.

Een 6,5.

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 11:55 schreef pokkerdepok het volgende:
Transcendence (2014) - IMDb

een artificial intelligence wetenschapper, op het punt grote doorbraken te maken, wordt slachtoffer van een aanslag van een anti- technologie terreurgroep. maar vlak voor zn dood probeert ie zijn bewustzijn in zijn A.I. project te laden.

goeie film met johnny depp, waar je toch wel even over blijft nadenken.

niet alles verloopt al te logisch, helaas, en de film maakt wat rare sprongen. ook is het voor een deel gewoon een romantisch liefdes verhaaltje.
maar het onderwerp is interessant, de sfeer prima getroffen, toffe futuristische technologie en morele kwesties. depp en de anderen spelen uitstekend.

7.

Ik ben eerlijk gezegd zelf een beetje verrast dat deze film slechts een 6,4 heeft gekregen op IMDB. Ik geef hem een 7,5 het is geen super top film maar het is wel een origineel idee.

quote:

Op maandag 21 juli 2014 21:26 schreef Rogan het volgende:
Transformers: Age of Extinction

Vaste prik, elke 2 jaar een nieuwe Transformers film. Elke keer weet Michael Bay mij te overtuigen om geld uit te geven zodat ik zijn geld kan zien. En dit doe ik graag.
Waarom? Een hersenloos actie spektakel op een groot scherm is eigenlijk nooit saai, zeker niet als we het over grote transformerende robots hebben die hun onderlinge ruzies op onze thuisplaneet uitvechten.

Het verhaal is van een ontzettend laag niveau en de karakters in deze film hebben absoluut geen diepgang. Maar dit hoef je ook niet te verwachten van de Transformer films.
Maar goed, het (oppervlakkige) plot; In de vorige films stond de vriendschap tussen de mensheid en de Transformers centraal. In de vorige film is een groot gedeelte van Chicago verwoest, dit vond de mensheid niet echt oké en het is ook niet comfortabel wonen natuurlijk. Nu ziet de mensheid de Transformers als een grote bedreiging, opzich logisch.
Vervolgens zijn de Autobots (de goede Transformers) ondergedoken. Natuurlijk vind de CIA dit niet goed en heeft een blik mensen opengetrokken om op de Autobots te jagen. De CIA krijgt hulp van de Decepticons (de slechte Transformers). Dit doen de Decepticons niet zomaar, ze zijn namelijk op zoek naar Optimus Prime (1 van de aanvoerders van de Autobots). Gedurende de film begint duidelijk te worden dat de Decepticons een dubbele agenda hebben.

In deze film maken we ook kennis met een nieuw hoofdpersonage, Mark Wahlberg heeft de plek van Shia Labeouf ingepikt. Marky Mark zet een goede rol neer als chagerijnige en bezorgde vader. Hij heeft een dochter en natuurlijk is deze dochter van Marky Mark aanwezig voor de eye candy, want op het moment van schrijven kan ik eigenlijk niet vertellen wat haar bijdrage in de film was. Volgens mij raakt ze zoek en moet de rest haar zoeken.
Maar wat haar rol is doet er eigenlijk ook niet toe, wat er toe doet is dat deze film vol met (slow motion) actie, humor en voorspelbare plottwists zit.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2014 10:40 schreef planethugo het volgende:

[..]

Transformers 4

Waardeloos achterlijk cliche verhaal met Wahlberg die een fotomodel dochter heeft waar hij natuurlijk super beschermend over is, maar wat blijkt ze heeft een geheime vriend en de hele film gaat er dus over dat papa en vriendje het uiteindelijk toch met elkaar weten te vinden. Oh ja en er is nog veel actie die precies hetzelfde oogt als de vorige 3 films, en dus gooit Bay er ook nu weer op willekeurige momenten allerlei vuurwerkpijlen met flikkersterretjes uit om het effect te vergroten, en dan zijn er talloze one-liners, onlogische plotwendingen, Frasier die een hekel heeft aan autobots en een 3de partij die de aarde wil overnemen. En dinobots die een kopie zijn van de saaie en grijze decepticons maar dan in dino vorm. Kortom, heerlijke komedie. Jammer dat Leslie Nielson er niet meer is, die had hier prima de hoofdrol in kunnen spelen.

Ik heb het ivm een nieuwe bioscoop met mega scherm en super geluid nog 1x geprobeerd met deze onzin maar dat was direct de laatste keer dat ik ga betalen voor een transformersfilm, zolang Bay de regie voert

3.5

Ik kan me prima vinden in deze 2 reviews. Daarbij valt nog aan te vullen dat:
- de film een uur te lang is,
- de logica in de herstelkwaliteit van de robots ver te zoeken is,
- er kennelijk een Predatorachtige Decepticon premiejager is maar niemand uitlegt wie of wat hij is,
- Ik erg teleurgesteld ben in het feit dat de Dinobots niet: "Me Grinmlock, King!" zeggen,
- verder komen de stunticons er ogenschijnlijk in voor maar zegt niemand dat het de stunticons zijn en Menasor zien we al helemaal niet...
- Zo'n beetje het enige positieve in deze bak ellende was Galvatron, maar meer door de aanwezigheid van het karakter dan wat ie deed of zei.

Tot slot moet ik helaas wel toegeven dat ik me ondanks dit alles en vooral dankzij mijn enorm lage verwachtingen nog wel soort van vermaakt heb eigenlijk.
IMDb: 6,3
Ik: 4

Shame

Dicht op de huid. Letterlijk en figuurlijk. Confronterend en vaak oncomfortabel. Het wringt. En wringt. En wringt.
Het is een drama waarbij de tijd wordt genomen om de onderhuidse spanningen tussen het hoofdpersonage en de andere karakters voortdurend bloot te leggen. Dat is de grootste kracht van deze film. Het pijnlijke onvermogen om een werkelijke connectie te kunnen maken. Met anderen. Met jezelf. Met het leven.

De minimale context waarin dit alles plaatsvindt zal voor menigeen storend werken.
Maar eigenlijk maakt het de film mijns inziens alleen maar sterker. Menselijker, nog.
Want sinds wanneer is het leven een kleurrijk en complex verhaal dat ons uiteindelijk allen tevreden stelt?

Daarbij zijn de karakters overtuigend en wordt het geheel prachtig in beeld gebracht.
Geen meesterwerk dat je jarenlang zal bijblijven, nee. Zo diep reikt de film niet.
Maar wel een degelijke film die mij zeker niet onbewogen heeft achtergelaten.

Geef 'm een 8.

Transcendence (2014) - IMDb

Scifi? Leuk! Maar zorg wel dat er iets klopt van je hele verhaal, al die plotholes en onnozele rommel kan niemand wat mee. Zorg in ieder geval dat er een soort van logica in het verhaal zit, dit was gewoon bullshit.

3.

METRO MANILA


Erg sterke film drama/thriller film, die het verhaal en de spanning goed opbouwd
De sfeer en de acteerprestaties zijn zeer goed en komt echt reeel over.

het verhaal gaat over een gezin, man vrouw kinderen die in de armoede leven en om aan de armoede te ontsnappen gaan ze naar de grote stad in de hoop daar wat beters te vinden..
Maar dan stuiten ze op het harde stads leven van oplichting en moeten ze zich zien te redden inde stad.

Echt een aanrader, 8

quote:

Op zondag 8 juni 2014 22:57 schreef casper019 het volgende:
DE BEHANDELING

[ afbeelding ]

WOW wat een ontzettend sterke en beklemmende thriller, 1 van de beste belgische thrillers (en ook zoiezo thrillers) die ik ooit gezien heb.
Verhaal gaat over een agent die op jonge leeftijd zijn broertje op mysterieuze wijze heeft verloren, dan krijgt hij een zaak van ouders die een paar dagen vastgehouden zijn en hun kind is verdwenen..
Sterk acteerwerk en spannend tot het einde, wel walgelijk einde... (in de zin van gruwlijk, gat)

9

pfffffffff hier heb ik niets aan toe te voegen eigenlijk, het is wel een afschuwelijk verhaal