Zwangerschap en geboorte deel 1363

Ik doe een hoop aannames, zie ik. .

Ik zou het voor jezelf afwegen, of het kan. Ik heb bij de eerste zwangerschap toen ik zeven weken was een driedaagse training gedaan met avondprogramma en overnachting. Ik ging helemaal stuk, inclusief hysterische huilbuien door de vermoeidheid. Maar nú zou ik het zo kunnen. Er is geen goed of fout. Wel weet ik uit ervaring dat collega's best heel begripvol kunnen zijn

Moet er wel bij zeggen dat ik die ene keer natuurlijk nog niet openlijk zwanger was. Dat was wel een matige factor.

quote:

Op maandag 26 mei 2014 08:44 schreef Amsel het volgende:
Oh Enf van harte!

Ik las iets over hoe lang jullie mannen nog ver van huis "mogen" Maar hoe lang vinden jullie dat voor jezelf nog fijn? Ik moet binnenkort voor werk een groepsding met overnachting doen. Ik wil eigenlijk niet, maar vind ook niet echt dat ik een goede reden heb om af te zeggen..

Hoe ver is het? Ik weet dat ik in zwangere toestand ook wat moeite heb met nachtjes weg, maar vind voor mezelf dat ik het gewoon moet beschouwen als gewoon werk. Kan ik het fysiek nog aan? Kan ik even relaxen als ik dat nodig heb? Dan niet zeuren en gewoon gaan, jammer voor de hormones . Is het ver en loop ik het risico niet thuis te zijn voor een eventuele bevalling? Is het op een plek waar ik me niet veilig voel of vraagt het fysiek of mentaal te veel van me? Kan ik niet ff rusten tussendoor? Dan lekker thuis blijven!
Maar... Dit is hoe streng ik voor mezelf ben, tegen jou zou ik zeggen: volg je gevoel en probeer zoveel als binnen jouw grenzen mogelijk is mee te doen, bijvoorbeeld maar een dag, of lekker thuis slapen als het niet te ver is

Ik doe even +1 op wat de anderen al zeggen... Doe wat voor je zelf goed voelt!

En qua partner de hort op, mijn vriend gaat donderdag voor 10 dagen op motorvakantie met 4 vrienden naar ZuidFrankrijk, max zal zijn zo'n 12 uur (!) op de motor uit mijn buurt zijn.
Gelukkig is hij een paar dagen voor week 37 thuis
Toen we het begin van de zwangerschap planden had ik er geen moeite mee, nu denk ik wel eens van moet het echt, maar oke.
Ik red me prima thuis, heb geen klein kotertje rondhuppelen, en krijg aan alle kanten hulp en heb backup mocht ik onverwachts naar ziekenhuis oid moeten.
Maar daar gaan we niet van uit, ik hobbel netjes door tot week 42

NTS spannend!! Succes

Heeft iemand trouwens een betrouwbare site waarop je je verlof kan berekenen? Ik kom op verschillende sites verschillende dingen tegen: soms is je UD/wisseldag de eerste verlofdag, soms de laatste zwangerschapsverlof/werkdag. Mijn werkgever hanteert dat laatste, vind ik prima, het aantal dagen blijft natuurlijk hetzelfde, maar ik heb hier ook wel eens gelezen dat het officieel anders is...

Op de site van het uwv zelf kan ik het niet terug vinden?

Ik had 21 mei wisseldag naar week 34, 22 mei officieel verlof ingegaan

Bij mij ook de dag na wisseldag

Ja zo is het bij mij nu ook: op vrijdag wisseldag en zaterdag gaat mijn verlof in.

Ik heb ook wel eens gelezen dat je wisseldag je eerste verlofag was, dus daar was ik even mee in de war.

quote:

Op maandag 26 mei 2014 11:44 schreef BlueEyes het volgende:
Ik had 21 mei wisseldag naar week 34, 22 mei officieel verlof ingegaan

Dat idd. 15 mei was ik 36 weken en 16 mei was eerste verlofdag en dat is de datum waar het uwv zelf mee kwam toen ik zei dat ik vier weken van tevoren met verlof wilde

Ben t eens met Chanty de powervrouw van de stuitbevalling! (Mits Fernando niet meer draait natuurlijk)

Net de kraamzorg gefixt! Het gaat hard . Mijn tante komt kramen, net zoals de vorige keer .

Ladies, we've got a knipper!
Wel nog priller dan gedacht (6+4), dus we houden nog even een slag om de arm. Over 2 weken mogen we terug.

Fijn, NTS! hopelijk over twee weken een mooi gegroeide knipper!

So far, so good, NTS!

NTS wat fijn!!

Een knipper! Fijn NTS!

quote:

Op maandag 26 mei 2014 08:55 schreef Franny_G het volgende:
Mijn vriendin had nog de geruststellende mededeling dat ze wist dat vlakbij ons huisje een dierenarts woont.

Ik denk dat mijn collega's het helemaal niet zo gek zouden vinden als ik verstek laat gaan, maar mijn manager verwacht dat ik er gewoon ben. Het is niet al te ver van huis, en eigenlijk slaat het ook nergens op dat ik me zorgen maak, maar het worden vrij intensieve dagen en ik weet niet of ik het emotioneel trek. Maar het is ook niet zo heel erg professioneel om te zeggen dat je bang bent dat je steeds moet huilen en daarom niet gaat Dus ik denk dat ik gewoon wél ga, maar heel erg op m'n grenzen ga letten en het mezelf toesta om me terug te trekken op het moment dat ik niet meer wil.

Ben het verder eens met de lof voor Chanty, je komt heel relaxed en sterk over!

En een knipper voor NTS! Maak je je zorgen over het feit dat het priller lijkt dan gedacht? Ik ben in het begin zo vaak heen en weer gezet qua datum, en volgens mij klopt het nu nog steeds niet als ik terugreken wat de conceptiedatum zou moeten zijn, dus ik hecht zelf niet zoveel waarde aan die metingen. Maar kan me wel voorstellen dat het spannend is.

quote:

Op maandag 26 mei 2014 10:51 schreef Stormqueen het volgende:
Ik zou het voor jezelf afwegen, of het kan. Ik heb bij de eerste zwangerschap toen ik zeven weken was een driedaagse training gedaan met avondprogramma en overnachting. Ik ging helemaal stuk, inclusief hysterische huilbuien door de vermoeidheid. Maar nú zou ik het zo kunnen. Er is geen goed of fout. Wel weet ik uit ervaring dat collega's best heel begripvol kunnen zijn

Moet er wel bij zeggen dat ik die ene keer natuurlijk nog niet openlijk zwanger was. Dat was wel een matige factor.

Ik had een werkweek/weekend met school in Engeland rond week 10, en achteraf was dat me veel en veel te zwaar. ben ook ziek geworden daarna terwijl ik zoveel mogelijk rust heb gepak.

Maar ik ben ook van plan om met 30/31 weken nog op een stedentrip te gaan met 2 vriendinnen, alleen weet ik dat daar alles op mijn tempo zal gaan, enm ik gewoon in t hotel kan gaan slapen als ik t zat ben enzo...

NTS een knipper!

quote:

Op maandag 26 mei 2014 12:59 schreef NotTheSame het volgende:
Ladies, we've got a knipper!
Wel nog priller dan gedacht (6+4), dus we houden nog even een slag om de arm. Over 2 weken mogen we terug.

Fijn! Ik hoop dat ie blijft groeien

quote:

Op maandag 26 mei 2014 13:19 schreef Amsel het volgende:

[..]



Ik denk dat mijn collega's het helemaal niet zo gek zouden vinden als ik verstek laat gaan, maar mijn manager verwacht dat ik er gewoon ben. Het is niet al te ver van huis, en eigenlijk slaat het ook nergens op dat ik me zorgen maak, maar het worden vrij intensieve dagen en ik weet niet of ik het emotioneel trek. Maar het is ook niet zo heel erg professioneel om te zeggen dat je bang bent dat je steeds moet huilen en daarom niet gaat Dus ik denk dat ik gewoon wél ga, maar heel erg op m'n grenzen ga letten en het mezelf toesta om me terug te trekken op het moment dat ik niet meer wil.

Ben het verder eens met de lof voor Chanty, je komt heel relaxed en sterk over!

En een knipper voor NTS! Maak je je zorgen over het feit dat het priller lijkt dan gedacht? Ik ben in het begin zo vaak heen en weer gezet qua datum, en volgens mij klopt het nu nog steeds niet als ik terugreken wat de conceptiedatum zou moeten zijn, dus ik hecht zelf niet zoveel waarde aan die metingen. Maar kan me wel voorstellen dat het spannend is.

Geef anders gewoon aan dat je je wel de vrijheid permitteert om je terug te trekken of naar huis te gaan als je het allemaal niet trekt. Daar kijkt niemand gek van op lijkt mij.

Ik zat met een soortgelijk dilemma afgelopen weekend voor mijn vrijwilligerswerk. Was een vrijwilligersdag in Rosmalen. Uurtje rijden dus en de hele dag een intensief programma met een hoop mensen die je niet kent. Toen ik me opgaf dacht ik nog: als ik me lichamelijk fit voel zie ik het probleem niet ook al ben ik 37 weken. Maar nu had ik zoiets van: ik lijk wel gek om hoogzwanger een uur te gaan rijden en de hele dag bezig te zijn terwijl het voor hetzelfde geld ons laatste weekendje zonder baby is Het is echt niet gek om voor jezelf te kiezen en gelukkig begrepen ze dat vanuit mijn vrijwilligerswerk ook.

NTS een knipper is een waard!

Hier net voor het eerst een middagdutje gaan doen. Helemaal niet verkeerd maar nu is de dag voor mijn gevoel weer voorbij en heb ik niks kunnen doen

quote:

Op zondag 25 mei 2014 21:37 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

Och Zoë, dat ga je nog heel veel vaker horen allemaal. Net als het zinnetje: "zeker zwaar/druk/vermoeiend/instert iets anders negatiefs hè?" Soms lijkt het alsof mensen denken dat een tweeling alleen maar lastig is. Bijna geen enkel gesprek begint positief en dat is best even wennen. Ik ben inmiddels op het punt gekomen dat ik de goedbedoelde adviezen (laten huilen, tegelijk voeden want dat scheelt tijd etc.) 9 van de 10 keer gewoon aanhoor en naast me neerleg. En een enkele keer word ik er een beetje geïrriteerd door.

jammer is dat.
Je schiet er niets mee op en meestal hebben ze zelf geeneens ervaring met een tweeling.

quote:

Op zondag 25 mei 2014 21:33 schreef Chanty het volgende:

[..]

Kan ik me voorstellen. En dan zeker advies van mensen die zelf geen tweeling hebben

Ik heb iets soortgelijks mbt stuitbevallingen. Hoop bangmakerij alsof ik daar op zit te wachten

Pcies.
Jammer is dat, terwijl je hartstikke sterk en positief bent.

quote:

Op zondag 25 mei 2014 21:32 schreef Razztwizzle het volgende:

[..]

Oh, dat kan ik me voorstellen! Ik heb het al bij gewoon-1-baby-advies. "Je gaat nooit meer slapen", "je leven is voorbij", "geniet nog maar even van je rust nu het kan", "je relatie komt enorm onder druk te staan", "borstvoeding is vreselijk maar ja wel het beste hè"..

Kunnen we ook even de fijne dingen benoemen? Realisme is OK, maar al dat negatieve, hoe goed bedoeld ook, is gewoon deprimerend .

Zijn ook geen adviezen meer te noemen eerder negatieve commentaren.
Wat ik mooi vond tijdens de 1e zw.schap,bevalling en kraamtijd is de sterke band die man en ik hebben. Hij steunde me, deed alles voor me (zelfs helpen met douchen enz na de bevalling) je komt op een andere manier dicht bij elkaar en dat vond ik wel heel erg speciaal.
Natuurlijk heb je ook stressmomenten en ruzie maar dat heb je als je geen kinderen hebt ook wel. Alleen dan met een ander ruzie-onderwerp.

En weinig rust..
Dat je op sommige dagen hoopt dat je baby wakker wordt omdat je hem/haar zo mist

NTS
! Hoop dat alles goed blijft gaan.

Gm87
Leuke 2ling plaatjes heb ze opgeslagen haha.

Chanty
Geniet van je rust! grapje hoor. Ik ben ook niet zo van de dutjes maar voor je lichaam kan het wel goed zijn.

Op pad gaan tijdens zw.schap.
Vorige keer voelde het op een bepaald moment niet meer prettig. Zo rond 35weken vaak last van voorweeen en wilde liever thuis zijn.

quote:

Op maandag 26 mei 2014 15:06 schreef Zo�23 het volgende:
Wat ik mooi vond tijdens de 1e zw.schap,bevalling en kraamtijd is de sterke band die man en ik hebben. Hij steunde me, deed alles voor me (zelfs helpen met douchen enz na de bevalling) je komt op een andere manier dicht bij elkaar en dat vond ik wel heel erg speciaal.

herkenbaar...
Dat was ook heel speciaal.

Al heb ik op een gegeven moment ook heel hard om kunnen lachen. Hoe a-romantisch alles is.
Hulp met kolven, hulp met douchen enzovoort. Oja en mijn borsten masseren met stuwing Ook zo charmant.

Maar wat was het een speciale periode!
En mijn man met mini Luc ga ik ook nooit vergeten

[ Bericht 6% gewijzigd door Skoap op 26-05-2014 15:28:19 ]

Ik kijk daar zó naar uit, om mijn vriend met ons kleintje te zien. . Ik smelt nu al elke avond, als hij van zijn werk komt en mij begroet met een kus en een 'hoi liefje', en daarna mijn buik een kus geeft en 'hoi kleintje' zegt. Boh.