Beter een goede pedofiele buur dan een verre vriend!

Een Amerikaans echtpaar is veroordeeld voor de moord op een pedofiel. De vrouw die hierin betrokken was zei: ‘De dag dat ik die pedofiel vermoordde, was de beste dag van mijn leven’, zo vermeldt de website van RTL nieuws. Niet alleen de uitspraak van deze vrouw is wat ons deed verbazen maar vooral de reacties die hierbij werden geplaatst. Het blijkt dat vele mensen fanatiek de moordenaars van deze pedofiel aanmoedigen. Ene Arno Folmer geeft in een reactie op dit bericht via Facebook het volgende te kennen: ‘Jammer dat ze in de cel moeten voor zo’n lange tijd. Als er meer mensen waren zoals zij dan waren er meer kinderen veilig voor die tyfuspedo’s.’

Arno is zeker niet de enige in Nederland die rondloopt met dit gedachtengoed. Het is daarom belangrijk dat er meer wordt gedaan aan de emancipatie van pedofielen in Nederland. Wij, als studenten Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, willen alle niet praktiserende pedofielen in Nederland een hart onder de riem steken door het schrijven van deze blog.

Graag willen wij onderscheid maken tussen de term pedofiel en pedoseksueel om duidelijk te maken voor wie wij precies opkomen. Een pedofiel is volgens Van Dale een ‘volwassene die seksuele liefde voelt voor kinderen’. Een pedoseksueel is iemand die niet alleen seksuele liefde voelt voor kinderen maar dit ook praktiseert. Elke vorm van pedoseksualiteit behoort men volgens ons af te keuren terwijl elke pedofiel die geen pedoseksualiteit praktiseert niet zou moeten worden gediscrimineerd. “Mensen zijn niet verantwoordelijk voor hun seksuele voorkeur, wel voor de keuzes die men maakt” stelt Petr Weiss, hoogleraar seksuoloog.

Er zijn vreselijke klopjachten op pedofielen gaande in ons land, door deze klopjachten voelen pedofielen zich opgejaagd en buitengesloten. Op het moment dat een pedofiel wordt uitgesloten van de maatschappij neemt het risico toe dat hij toegeeft aan zijn seksuele voorkeur, zo blijkt uit onderzoek. Zouden mensen die “opkomen” voor hun kinderen en pedofielen opjagen zich beseffen dat ze een bijdrage leveren aan het vergroten van de kans dat hun kind wordt misbruikt?

Hoeveel mensen zouden zich hun hele leven van hun seksuele voorkeur kunnen onthouden? Zou jij dat kunnen? Zouden we pedofielen niet gewoon moeten accepteren in onze samenleving? Of hebben wij het als mens nodig om op mensen neer te kijken zodat wij onszelf beter kunnen voelen?

Onze verantwoordelijkheid als samenleving is dat er een klimaat ontstaat waarin de pedofiel kan vertellen dat hij of zij een seksuele voorkeur heeft voor kinderen. Het Christendom vraagt ons verder te kijken dan de oppervlakkige verschillen tussen mensen (zoals seksuele geaardheid), zodat we ons kunnen richten op universele waarheden waarop gemeenschapszin en een gevoel van verwantschap kunnen worden gebaseerd. Iedereen is anders maar wat ons bijeen zou moeten brengen en houden is de (h)erkenning van gemeenschappelijke zwakke plekken. Achter onze gebreken gaan altijd twee emoties schuil: angst en een behoefte aan liefde.

Dus, als jouw bevriende buurman uit de kast komt als pedofiel, dan zeg jij: “Beter een goede pedofiele buur dan een verre vriend!”