Stel je vragen aan de dierenarts! deel 15

quote:

Op zaterdag 17 mei 2014 09:48 schreef Cici het volgende:

[..]

Ik zou toch maar je eigen DA bellen, deze DA is op vakantie en volgens mij is hier verder geen DA die het overneemt...

Succes.

Zo te zien heeft hij/ zij er geen last van gehad. En volgens Cat22 die er al aardig wat ervaring mee heeft is het geen probleem. Dank voor de succeswensen en jouw antwoord.

quote:

Op zaterdag 17 mei 2014 17:57 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Ik ben geen dierenarts, en volgens mij kan FOK! geen vervangend blik open trekken, maar met inmiddels een jaar of zes ervaring als opvanggezin denk ik dat ik je wel een antwoord kan geven.

Als moederpoes zelf niet de navelstreng doorbijt is het geen enkel probleem om deze door te knippen, dat is juist goed. Had je ook al een minuut of tien na de geboorte mogen doen, maar ik snap wel dat je dat niet aandurfde. Het kitten heeft het niet nodig en het zit alleen maar in de weg en kan zelfs voor complicaties zorgen. Je hoeft hem ook niet heel dicht bij de placenta af te knippen. Zeker nu de navelstreng is ingedroogd mag je er best nóg een stukje vanaf knippen, zo'n halve centimeter vanaf het buikje. Dan kan er ook geen broer of zus in blijven hangen. Ik knip onhandig lange doorgebeten navelstrengen regelmatig zo bij. Dat de moeder hem helemaal niet doorbeet kan te maken hebben met haar leeftijd. Ze is zo jong dat de geboorte haar overvallen heeft. Doet ze het verder goed?

Ow, en je schreef dat je ze eventueel wilde onderbrengen in een opvanggezin? Ga er maar vanuit dat dat niet lukt. As er een gezonde, sociale en tamme moederpoes in een veilig huis aanwezig is. De kittens die geboren worden op straat kosten de asielen al geld genoeg, die gaan echt geen kittens van jou opvangen.....

Dank je voor jouw geruststellend antwoord. Het gaat ook prima met deze kitten. En moederpoes is zo zorgzaam, dat het vertederend is. Eigenlijk is ze zelf nog een kind. Ze is vorig jaar rond dezelfde tijd geboren. Ik denk dat ze de navelstreng vergeten is omdat nummer twee een half uurtje later al ter wereld kwam.
Tja, die navelstreng ziet er uit als droog hooi. De nacht ervoor durfde in het nog niet aan, want er zitten vast wat bacteriën op de schaar, en dat wil ik niet in contact met bloed laten komen... dus toen het ingedroogd was durfde ik dat wel aan. Ik zal de navelstreng zo nog wat bijknippen...

En wees gerust, een opvanggezin zit niet in de planning... behalve als het echt niet anders kan. Gelukkig zijn de kittens te mooi om te weerstaan. Maar ik geef ze niet zomaar aan iedereen mee. Ze moeten te duur zijn om als slangenvoer te dienen...dus alle kosten voor de dierenarts moeten door hun worden terugbetaald... dus twee keer ontwormen en de eerst vaccinaties. Het liefst heb ik ze lang genoeg bij me dat ik ze ook kan laten castreren of steriliseren. Ik heb van iemand al een lijst met dierenartsen gekregen die dat vroeger doen als gebruikelijk is.
Als iemand die bedragen wil betalen (dus ongeveer dezelfde bedragen als dat ze aan een asiel betalen)... dan moeten ze haast wel bij een goede nieuw baasje komen.
Maar goed... dat laatste is misschien wel iets teveel gevraagd.

Maak je de schaar toch schoon?

Ik zou geen enkel probleem hebben te betalen voor een kitten/pup in huiselijke kring geboren en extra te betalen voor gemaakte medische kosten mits die beestjes daardoor gewoon daar kunnen blijven tot ze gezond en wel bij moeder weg mogen, en hoe dat gaat, door omstandigheden via een gastouder of zo is niet belangrijk. De beestjes zijn belangrijk.


Maar dan weer HHH, morgen vroeg de afspraak bij de da. Noodnummer niet gebeld want er veranderd weinig, slechter wordt het dus ook niet . Haar achterpootjes doen het echt weer redelijk goed, eigenlik weer normaal maar helaas de voorpootjes niet, die leiden een eigen leven. Het lijkt net alsof haar koppie zegt dat ze voor elke stap er 2 of drie moet nemen, een raar en verontrustend gezicht, ze lijkt een stap te zetten maar beide voorpootjes zetten er als aanzet 2 of 3 en zwabberen dan onrustig rond. Ons schommeltje
Ik weet dat het sowieso veel tijd nodig heeft indien een tia (wat ik niet geloof want verder niet 1 symptoom) maar ik hoop zo erg dat te achterhalen is wat het probleem nou is. MRI, al moet daar een roes bij, alles en maakt mij geen donder uit waar. Geen oorzaak weten is compleet killing want dan is ook niet bekend of het ooit goed gaat komen. Uiteraard geven we haar de kans als onbekend blijft wat het is om zlef op te knappen maar indien het opknappen niet komt is dé beslissing extra zwaar juist omdat ze verder gewoon in alles helemaal nog dezelfde HHH is, afgezien van die rare pootjes merken we enkel dat ze iets stiller is wat uiteraard zo logisch als wat is, maar wát als het nooit meer goed zou komen en ze verder kerngezond is, in haar hum en zelfs gewoon ligt te rollebollen? Haar geluk is alles bepalend.
Uiteraard is een tumor ook al in ons hoofd opgekomen maar eerst morgen vroeg maar weer overleg met de da.
Niet normaal kunnen lopen is een aanslag op dat kleine ding, hoe stoer ook, we merken nu toch echt dat het haar vrolijkheid ontneemt, ze is doodmoe na 10-15 stappen strompelen. We laten haar haar ding doen maar die blik na een paar stappen: til me op ajb. En niet omdat ze lui is maar omdat ze het echt niet kan.

Nou ja, ben ik het verhaal iig even kwijt, ik wordt er ook niet knapper op met zo weinig slaap op de bank/grond maar uiteraard alles voor HHH, man evenzo, die ziet ook groen van de zorgen.

[ Bericht 9% gewijzigd door knoblaucha6 op 18-05-2014 18:43:36 ]

Wat akelig Knob.... Sterkte, ik zal duimen!

Ik duim ook natuurlijk! Heel veel sterkte voor jullie

Even een update van mijn hond Mika. Ze is 1 dag na de operatie overleden. De DA had de baarmoeder verwijderd en daarbij zakte haar temperatuur, ze mocht die dag dus nog niet naar huis en moest overnachten. Die avond is mijn vrouw bij haar wezen kijken en was ze nog behoorlijk verzwakt van de narcose en de ingreep. Later die avond ging het wel wat beter en zijn ze de nacht ingegaan. De volgende dag heb ik voordat ik naar mijn werk zou moeten een afspraak dat ik op bezoek zou gaan bij Mika. om 1300 had ik afgesproken bij de DA om op bezoek te gaan. Ik had haar eigen brokjes meegenomen en wat vissnacks meegenomen omdat ze die graag lust. 12:50 kwam ik binnen en ging ik met de assistente mee naar binnen. Ik zag haar op haar zij liggen en wilde haar wakker maken maar ze was al overleden.

De assistente vertelde nog dat ze een kwartiertje ervoor nog bij haar waren geweest en dat ze gewoon goed bij was en alert aan het rond kijken was wat er allemaal gebeurde.

Waarschijnlijk heeft haar hart het allemaal niet meer getrokken en is die ermee opgehouden.

Oh heel veel sterkte, wat naar

CamelNLD,gecondoleerd en heel veel sterkte

Ook de da zag geen verbetering duidelijk is iig dat er in het koppie echt niet goed is, kan een tia, tumor, onsteking (maar dan had er inmiddels verbetering moeten zijn) in de hersentjes, van alles dus zijn.Preventief weer een injectie gegeven tegen eventuele druk. Morgen terug, mri scan kan uiteraard maar ik liep zelf bij een neuroloog dus weet dat ook op een mri niet alles te zien is en dan, als ze kunnen vinden wat er aan de hand is zijn de opties toch al vrijwel nihil.
We kunnen enkel hopen op een wonder en haar zoveel mogelijk stimuleren haar orientatie te hervinden maar heel eerlijk zijn we bang dat een dezer dagen we moeten kiezen. Zij gaat op alles voor dus als haar kwaliteit van leven en haar levensvreugde ontnomen blijft is het geen keuze.
Ze is heel stilletjes,maar ligt wel af en toe op een bot te knagen, gekke meid
Mijn uitstekende dierenartsen zijn engelen, dol op HHH maar ook heel eerlijk...
Hopen op een wonder dus en veel van haar houden (en vooral normaal tegen haar doen).

[ Bericht 1% gewijzigd door knoblaucha6 op 19-05-2014 10:24:34 ]

Hoelang vind je acceptabel dan eigenlijk?
Chico heeft echt best al vaak een tia gehad en is daar zelfs al een paar keer volledig verlamd van geweest maar ik zette voor mezelf de grens toch altijd wel op een dag of 3. Hij was er altijd veel sneller alweer helemaal overheen gelukkig.

quote:

Op maandag 19 mei 2014 10:18 schreef knoblaucha6 het volgende:
CamelNLD,gecondoleerd en heel veel sterkte

Ook de da zag geen verbetering duidelijk is iig dat er in het koppie echt niet goed is, kan een tia, tumor, onsteking (maar dan had er inmiddels verbetering moeten zijn) in de hersentjes, van alles dus zijn.Preventief weer een injectie gegeven tegen eventuele druk. Morgen terug, mri scan kan uiteraard maar ik liep zelf bij een neuroloog dus weet dat ook op een mri niet alles te zien is en dan, als ze kunnen vinden wat er aan de hand is zijn de opties toch al vrijwel nihil.
We kunnen enkel hopen op een wonder en haar zoveel mogelijk stimuleren haar orientatie te hervinden maar heel eerlijk zijn we bang dat een dezer dagen we moeten kiezen. Zij gaat op alles voor dus als haar kwaliteit van leven en haar levensvreugde ontnomen blijft is het geen keuze.
Ze is heel stilletjes,maar ligt wel af en toe op een bot te knagen, gekke meid
Mijn uitstekende dierenartsen zijn engelen, dol op HHH maar ook heel eerlijk...
Hopen op een wonder dus en veel van haar houden (en vooral normaal tegen haar doen).

Zo'n beslissing nemen is altijd heel naar, maar als het dier zelf duidelijk op is, is het voor ons toch makkelijker he :/ Heb een half jaartje terug afscheid genomen van een van mijn katten, ze had kanker en ik wou haar de volgende stap besparen. Erg moeilijk om dan te zeggen, en nu is het genoeg geweest. Het was absoluut de juiste beslissing, maar toch, als ze zelf doodziek was geweest was het voor mij (duidelijk niet voor haar) toch makkelijker geweest. Heel veel sterkte de komende dagen, hopelijk hoeft die beslissing nog lang niet gemaakt te worden en knapt ze snel wat verder op! En mocht het wel zo zijn, dat je er vrede mee hebt, hoe moeilijk het ook allemaal zal zijn.

quote:

Op dinsdag 13 mei 2014 15:00 schreef DigitaleDierenArts het volgende:

[..]

Veel drinken/veel plassen. Kan indicatief zijn voor nierprobleem, suikerziekte...
Ontlasting uiteraard.
Zijn gebit dus. Als het tandvlees erg rood is, dan is het verstandig om naar de dierenarts te gaan.

Eigenlijk moet je ook achter zien te komen of hij voldoende eten krijgt. Misschien jagt die buurman/vrouw hem weg bij zijn eten? Of hij wordt continue geterroriseerd en kan hij niet bij zijn eten komen?

Woensdag nog bij de dierenarts geweest. Niets te vinden (vaag/lastige klachten) en speciaal (herstel) voer mee gekregen samen met ontstekingsremmer. Mocht het na het weekend niet beter gaan dan moesten we terug komen.

Helaas heeft poes het niet gered ondanks dat ze gisteren toch weer wat eetlust had.

Nogmaals bedankt voor de hulp.

quote:

Op maandag 19 mei 2014 10:31 schreef oh-oh het volgende:
Hoelang vind je acceptabel dan eigenlijk?
Chico heeft echt best al vaak een tia gehad en is daar zelfs al een paar keer volledig verlamd van geweest maar ik zette voor mezelf de grens toch altijd wel op een dag of 3. Hij was er altijd veel sneller alweer helemaal overheen gelukkig.

Dat is inderdaad de lastigste vraag. Ik heb voor mezelf iets van: als morgen de dierenartsen beiden geen verbetering zien er voor mij een soort een grens is. Iedereen kent zijn/haar hond het beste, hoewel ze af en toe een blaf geeft tegen een hond die langs komt terwijl ze normaal een grote bek heeft tegen alle honden die langs komen zie ik heus dat ze niet in haar vel zit, ze wordt steeds stiller, wat ik ook doe.
En of het een tia is is ook maar de vraag.
De beslissing wordt zo moeilijk gemaakt door het feit dat ze eet, drinkt, plast en poept en het staartje nog kwispelt.
Ik weet het ook even niet zo goed, man en ik zitten samen met de da wel op 1 lijn. Ze ligt nu in de tuin , ligt er ontspannen bij, is wel alert maar die brutale beul is heel erg ver weg.
Ik snap je Oh-Oh maar het moet nog even binnenkomen.

Wat een beestjes ellende hier de laatste dagen.

quote:

Op maandag 19 mei 2014 10:51 schreef knoblaucha6 het volgende:

[..]

Dat is inderdaad de lastigste vraag. Ik heb voor mezelf iets van: als morgen de dierenartsen beiden geen verbetering zien er voor mij een soort een grens is. Iedereen kent zijn/haar hond het beste, hoewel ze af en toe een blaf geeft tegen een hond die langs komt terwijl ze normaal een grote bek heeft tegen alle honden die langs komen zie ik heus dat ze niet in haar vel zit, ze wordt steeds stiller, wat ik ook doe.
En of het een tia is is ook maar de vraag.
De beslissing wordt zo moeilijk gemaakt door het feit dat ze eet, drinkt, plast en poept en het staartje nog kwispelt.
Ik weet het ook even niet zo goed, man en ik zitten samen met de da wel op 1 lijn. Ze ligt nu in de tuin , ligt er ontspannen bij, is wel alert maar die brutale beul is heel erg ver weg.
Ik snap je Oh-Oh maar het moet nog even binnenkomen.

Ik hou van Chico echt op datum bij wat ie heeft. Zodat ik goed overzicht houd zeg maar.
Je moet niet alleen naar dit kijken maar ook naar het aantal keren dat je met het dier bij de da zit imo.

Ik weet ook alles in detail, hou het ook helemaal bij. En telkens maar naar de da doet ook geen goed dus ben het echt wel met je eens, zeker met alle pech die ze het afgelopen jaar heeft gehad.
Het heikele punt is dat het LIJKT of het enkel een kwestie is van niet meer normaal kunnen lopen maar slechts met veel moeite wat kunnen trippelen en ze verder zo heel erg HHH is, zij het rustiger.
Wat gaat er letterlijk en figuurlijk in dat koppie om?
Wat Holyme zo treffend zegt: als ze doodziek was was het zo anders. Ze is ziek maar behalve dat "lopen" is ze gewoon, stiller maar toch. Ogen staan helder, neusje is koud en nat, ze eet, drinkt, poept en plast, knaagt botten maar ik zie wel dat ze er knap last van heeft, die ontnomen mobiliteit.
Ik ben momenteel niet erg duidelijk laat staan echt logisch hè? Het is ook zo dubbel.

Ik weet het , het is lastig, maar ik denk wel echt altijd enkel in het belang van de hond, niet in mijn eigen belang. Zo heb ik Frits in laten slapen terwijl ie mss best nog even door had kunnen kwakkelen met ups en downs, en ook voor Chico ga ik de downs niet lang laten duren, dat weet ik zeker, ik kan dat helemaal niet aanzien. Hij heeft ook alweer 2 jaar geen da gezien.

Zij gaat in alles voor, ze is ook ons alles, we houden zo onwijs veel van haar.
Wij kunnen er ook niet tegen als zij iets mankeert en no way dat ik ons belang voor laat gaan op haar belang. Ons vorige hondje had kanker, de afspraak was dat als ze pijn kreeg het afgelopen was. Het ging nog 2 maanden super, vrolijk blij ei tot ze nota bene op dierendag ineens hijgend en met grote ogen voor me kwam staan terwijl ze kort daarvoor nog lekker lag te rollebollen. Die dierenarts kwam toen ik belde. Ondanks het verdriet nooit getwijfeld, geen seconde, het was goed, zo.
Maar met HHH is het zo heel erg anders.

Mja, ik snap het wel hoor, het ís ook gewoon erg verwarrend, en niemand kan duidelijkheid geven wanneer je nou precies die beslissing moet maken. Tuurlijk kan een DA advies geven enzo, maar je snapt me denk ik wel, het blijft toch jouw beslissing en jeetje, waar doe je goed aan he. Want wat nou als het weer bijtrekt, wat nou als het gewoon een hobbeltje op de weg is, wat nou als... Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze niet meer opknapt, en dat weet je nu gewoon niet. Ik heb maanden daarvoor al de keuze gemaakt om niet verder te behandelen, dus heb er ook echt de tijd voor gehad om te wennen aan het idee dat er maar 1 uitkomst mogelijk was, da's toch anders.

Net wat Oh-oh zegt, ik heb toen ook in het belang van mijn meisje gedacht. Ik denk dat ze nog best even verder had gekund, maar hoe lang? Een paar dagen, weken misschien? En wat nou als ik dan te laat was, en de tumor bijvoorbeeld door de huid was gekomen? (dat was een hele realistische volgende stap) Ik had het mezelf niet zomaar kunnen vergeven als ze zoiets mee had moeten maken. Maar om daadwerkelijk de DA te bellen en een dag te kiezen...

Hopelijk krijg je snel wat duidelijkheid voor jezelf, en dan liefst door een compleet opgeknapt hondje! Ik lees wel dat je best vaak met HHH bij de DA zit, maar dit kwam denk ik toch weer onverwachts, als ze hiervoor weer gewoon zichzelf was en elke keer goed opknapt. Het lijkt me echt ontzettend moeilijk. Sterkte

@RobertNL en CamelNLD, ook jullie sterkte

Het is op zich goed dat we voor onze dieren mogen kiezen als het niet meer gaat, we zijn voor onze dieren beter dan voor mensen (ik spreek uit ervaring, wie niet?)
Nu net blafte ze tegen iemand die langs kwam, zette zelfs een soort van spurtje in, mijn hart maakt dan even een huppeltje maar dat spurtje was maar een zielige poging. Ik ben niet onrealistisch.
Ze is nu zo sinds donderdag dus 5 dagen zonder enige verbetering qua lopen dus.

5 dagen vind ik persoonlijk echt al heel erg lang.
Maar goed, hier moet Chico ook wel mee blijven kunnen met de groep, wat ie nog steeds heel goed kan met zijn 16 jaar. Jullie kunnen de lat natuurlijk telkens aanpassen, maar of dat in het belang van de hond is weet ik niet hoor.

Ongelogen!!!! We gingen nu net een plasje doen, ze ziet een buurvrouw waar ze dol op is en neemt me toch een spurt over een meter of 20, vanuit het blote niks! kwispelend en al, wat onzeker maar een echte heuse spurt
De buurvrouw stond te juichen, ik wist niet wat ik zag.
laat het ajb zo doortrekken, zou het misschien toch kunnnen?
Ik kan het niet beschrijven, jullie hadden haar moeten zien

quote:

Op maandag 19 mei 2014 11:56 schreef oh-oh het volgende:
5 dagen vind ik persoonlijk echt al heel erg lang.
Maar goed, hier moet Chico ook wel mee blijven kunnen met de groep, wat ie nog steeds heel goed kan met zijn 16 jaar. Jullie kunnen de lat natuurlijk telkens aanpassen, maar of dat in het belang van de hond is weet ik niet hoor.

Die lat, herkenbaar ja, ik verleg liever geen latten zeker niet tegen het belang van HHH in.
Maar wat er net gebeurde was zo ineens hoppa. Ik blijf voorzichtig, misschien een korte opleving maar God wat hoop ik (misschien tegen beter wten in) dat het kan.
Afwachten dus maar natuurlijk niet tegen elke prijs, no way

Oke, ik moest tanken, hier om de hoek. Daar kennen ze HHH en zijn dol op haar, altijd koekjes. Dus ik haar meegenomen en verdomd, ook daar liep ze vlot en haast strak op de mannen af!
Net dierenarts gebeld met de vraag of de cortisoninjectie van vanmorgen misschien een korte opleving teweeg kan brengen. Ik wist dat de dosering een stuk hoger was dan vrijdag. Ik was hier nog vergeten te zeggen dat ze een gevoelige plek in haar rug heeft, al heel erg lang maar het is dubbel, die gevoelige rug en in ieder geval zeker dat probleem in het koppie samen is al geen beste combidus die injectie heeft zijn werk gedaan, voor nu even dan.
Waarschijnlijk zal het weer minder worden maar is er mogelijk nu meer aanduiding wat ze kunnen doen, dat dat ruggetje toch een grotere rol meespeelt dan eerst gedacht.
De vlag blijft binnen, we hopen enkel dat er een beetje vooruitgang in zit, zo niet dan weer terug naar af.
Heel voorzichtig durf ik een piepklein ieniemienie sprankje hoop te krijgen, al blijf ik serieus reëel en stop dat stukje hoop even in een potje met een heel stevig deksel.
Maar echt

En nee, we sollen niet, tarten het noodlot niet en weten verdomd goed dat er veel speelt. We zullen altijd, zonder enige aarzeling puur en alleen kiezen voor haar welzijn, geen enkele twijfel.
Maar dit moment net kan niemand HHH meer afpakken, het was zo'n mooi gezicht met een blij koppie.
Afwachten en blijven hopen.

Niemand kent je hondje beter dan jij dus niemand kan het beter beoordelen dan jij en wellicht samen met je dierenarts. Ik duim dat dit gewoon nog even blijvend is en dat jullie nog een poosje van elkaar mogen genieten.