Algemeen Luchtvaarttopic #6: I can see my house from here!

Pax hoeven we hier ook niet te verwachten tenzij een (medical) diversion.

Alleen Lufthansa vliegt er momenteel mee en in de toekomst ook Korean Air, Air China en Transaero Airlines en geen van die maatschappijen gaan een 747-8 inzetten op Amsterdam.

Ten eerste omdat ze überhaupt niet op Amsterdam vliegen (Air China / Transaero Airlines), te dichtbij zitten (Lufthansa) of gewoonweg niet logisch zou zijn om een 747 in te zetten (Korean Air).

quote:

Op vrijdag 13 juni 2014 15:09 schreef Thetallguy het volgende:
Pax-nee, Cargo-ja (AirBridge, Cathay, BA, CargoLux)

En die bestaat niet meer.

Verder nog Nippon Cargo, Etihad Cargo en Atlas Air.
(Hoewel dit ene 747-8F van Etihad weer een wet-lease is van Atlas Air)

Beetje 't zelfde verhaal als de A380. Ik gok dat we nog wel een 2e A380 van Emirates erbij krijgen over een tijdje (die dus de - momenteel wegens onderhoud aan de banen in Dubai niet vliegende - 777 vervangt).
Maar andere operators die een A380 op Schiphol gaan inzetten? Ik zou niet een kunnen bedenken...

[ Bericht 23% gewijzigd door Iemand91 op 13-06-2014 16:43:45 ]

quote:

Op vrijdag 13 juni 2014 17:47 schreef Muto het volgende:
Enige A380 die ik voor de verre toekomst zou kunnen bedenken is Etihad. Zeker als ze doorgaan met het zien van Schiphol als een hub.

Ik niet.

Ze willen tot Sydney, Melbourne, New York en 2x p/dag naar Londen (eerste toestel van dit jaar nog komt gaat naar London).
Ze hebben er 10 besteld en dan zit je al snel aan de max.

Je moet bedenken dat een enkeltje Abu Dhabi - Sydney al ruim 13 uur duurt. Dan aan beide kanten een turnaround time en je bent in totaal al zo'n 30 uur verder. Dus je hebt eigenlijk al meer dan een kist nodig voor die route.
Zelfde geldt voor de rotatie Abu Dhabi - New York en Abu Dhabi - Melbourne.
London is korter (uur of 18 totaal) maar dus 2 keer.

Plus Etihad heeft op hun A380 een van de duurste stoelen in een vliegtuig gecreëerd (de Residence en dure Apartments die de moneymaker zijn van hun A380; dan moeten deze stoelen wel worden verkocht en dat vraag ik me af of dat gaat lukken op een Amsterdam-route.

Vind het sowieso een beetje raar van hun om een ultra-luxe Residence in hun A380's te zetten; want als je naar het aantal A380's kijkt en hun routes is het niet echt een sluitend product.
(lees: niet van bestemming tot bestemming deze klasse kunnen gebruiken).
Maar goed; de Residence is dan ook natuurlijk heerlijk PR-materiaal.

Wildhagen post:

Vandaag in de geschiedenis van de luchtvaart...

Vandaag in 1919 werd de eerste non-stop transatlantische vlucht ooit gemaakt!

Deze werd uitgevoerd door twee Britten, John Alcock (piloot) en Arthur Brown (navigator) en ging van St John's in Newfoundland naar Clifden in Ierland.



(links Brown, rechts Alcock)

Dit was in het kader van een wedstrijd die de Daily Mail in april 1913 had uitgeschreven, met als beloing 10.000 pond voor "the aviator who shall first cross the Atlantic in an aeroplane in flight from any point in the United States of America, Canada or Newfoundland and any point in Great Britain or Ireland in 72 continuous hours".

Dat het tot 1919 duurde voor dit ook daadwerkelijk gebeurde had natuurlijk o.a. te maken met de Eerste Wereldoorlog die in 1914 uitbrak en waarin Alcock als gevechtspiloot bij de RAF diende en Brown als observer.

De vlucht werd uitgevoerd met een Vickers Vimy bommenwerper.



Er werd ook een kleine hoeveelheid post meegenomen, hiermee werd het ook meteen de allereerste transatlantische postvlucht. Hier wordt de post ingeladen:



Men vertrok op 14 juni 1919 en kwam aan op 15 juni 1919 (lokale tijd), na een vlucht van 3040 km. Men had hiervoor 15 uur en 57 minuten nodig.

Het vertrek:



De aankomst ging iets minder soepeltjes:



Dit kwam omdat men dacht dat men landde op een vlak stuk gras, maar het bleek een stuk zompige veengrond te zijn... de piloten kwamen er beiden zonder verwondingen vanaf gelukkig.

Het toestel is door Vickers herbouwd, en bevind zich tegenwoordig in het Londense Science Museum:



Na aankomst werden beide piloten geridderd. John Alcock heeft daar maar kort van kunnen genieten, want slechts een halfjaar later (18 december 1919) kwam hij om het leven bij een vliegtuigongeval. Brown is in 1948 overleden.

In 1954 is ter herinnering aan dit event op Heathrow ook een standbeeld van Alcock en Brown geplaatst:



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En stukje van mij:

quote:

Vandaag in de geschiedenis van de luchtvaart...

Vandaag in 1919 werd de eerste non-stop transatlantische vlucht ooit gemaakt!

Deze werd uitgevoerd door twee Britten, John Alcock (piloot) en Arthur Brown (navigator) en ging van St John's in Newfoundland naar Clifden in Ierland.

En Charles Lindberg's eerste solo-vlucht over de Atlantische Oceaan net geen 8 jaar later:

quote:

Upon landing in Paris after his own record breaking flight in 1927, Charles Lindbergh told the crowd welcoming him that "Alcock and Brown showed me the way!"

Japan Airlines heeft haar eerste 777 van de hand gedaan. JA8981 is een 777-200 (geen ER) is de 23e 777 die van de productielijn rolde en de eerste vlucht op 26 januari 1996 maakte.
Kist is nu dus ruim 18 jaar oud.
Heeft altijd voor JAL gevlogen. Haar laatste commerciële vlucht was van Chūbu Centrair naar Tokyo Haneda op 30 april.
Het is hiermee de eerste 777 met Japanse registratie die met pensioen gaat.

Het was een van JAL's 15 777-200's die voor domestic vluchten werd gebruikt (ze hebben ook nog 777-200ER's). 9 van deze kisten krijgen een nieuw interieur (waaronder Wi-FI). De overige 6 zullen tegen maart 2016 uitgefaseerd worden.

De kist heeft nu een volledig witte livery en is gisteren van Haneda via Honolulu naar Phoenix Goodyear Airport gevlogen en staat te wachten op een koper. (maar een -200 (Non-ER) is nou niet het meest aantrekkelijk dus aardige kans dat het scrap wordt voor onderdelen).

De landing in Goodyear:



En nog een 777 waarvan wél zeker is dat deze niet meer gaat vliegen: 9V-SQF van Singapore Airlines een 777-200ER, de 126e 777 van de lijn en eerste vlucht op 2 maart 1998 en dus maar 16(!) jaar oud - is ook gisteren van Singapore via San Francisco naar Greenwood-Leflore Airport in Mississippi gevlogen.
Deze heeft ook altijd voor Singapore Airlines gevlogen en is maart uit de running gehaald.
De -200ER's worden bij Singapore Airlines vervangen door A350's.

Deze wordt sowieso gescrapped voor onderdelen.
Deze volgt dus op 9V-SQG die er in augustus 2013 al zo bijstond op Goodyear:



Hier 9V-SQF op 5 april op een remote stand op Singapore:



En 21 mei:



[ Bericht 1% gewijzigd door Iemand91 op 14-06-2014 20:08:02 ]

quote:

Op zaterdag 14 juni 2014 16:31 schreef M5 het volgende:
Je bedoelt 26 januari 1996, dus 18 jaar. Eerst vlucht van een 777 was 12 juni '94.

Ik moet geen dergelijke verhalen typen als ik haast heb

Nieuwe foto opgedoken van Victorville; vandaag genomen vanuit KL602 vanuit LAX.



Die 2 achter elkaar zijn dus PH-KCK (vooraan) en PH-KCF (achteraan).
De MD11 die daar haaks op staat is PH-KCG.

PH-KCH en -KCI ontbreken dus. We zien wat blauw in de scrapping area maar ik persoonlijk kan zo niet zeker weten of dat een MD11 is.
Maar het lijkt er wel heel erg op (ik kan mij zo geen kist op VCV herinneren met nagenoeg gelijke tint blauw en deze 2 MD11's stonden al bij de scrapping area in de buurt); wij konden -KCH niet vinden op vorige foto.

Dus waarschijnlijk is -KCH al letterlijk helemaal gescrapped en staat is -KCI dus ergens tussen dinsdag 10 juni en vandaag naar de scrapping area gehaald.

Dat zou betekenen dat op dit moment PH-KCH helemaal is gescrapped, -KCI momenteel wordt gesloopt (of al helemaal) en zeer grote kans dat -KCK, -KCF en -KCG snel zullen volgen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Iemand91 op 14-06-2014 22:54:52 ]

Vandaag (niet zoveel...):

- 16 juni 1941: Washington National Airport (het huidige Ronald Reagan Washington National Airport) gaat open for business.

- 16 juni 1954: de Lockheed XFV 'Salmon' maakt haar eerste officiële vlucht. Er is maar een vliegend prototype gebouwd en een 2e onafgebouwd exemplaar. Deze kist maakt 32 vluchten; bij geen van deze vluchten is de XFV verticaal opgestegen of geland.
Project wordt een jaar later geannuleerd omdat de vliegsnelheid te laag was en alleen zeer ervaren piloten ermee zouden kunnen vliegen.



Dit exemplaar staat in het Sun 'n Fun museum in Florida; op Google Earth is hij hier te zien". Het niet werkende prototype staat op Los Alamitos Army Airfield in California.

Verder is vrijdag en zaterdag de Luchtmachtdagen op Vliegbasis Gilze-Rijen.
Meer info op hun eigen site maar ook dit topic op Tweakers is slim om in de gaten te houden.

Zo komen o.a. de RAF Red Arrows:



Zo komt zaterdag blijkbaar de Arke 787:

twitter:

luchtmachtdagen twitterde op donderdag 12-06-2014 om 11:19:33 De nieuwste #Dreamliner van #Arke is ook te zien op 21 juni! Meer weten over de vliegshow? Check de #LMD14 App! reageer retweet

Ik lees dat KLM ook een MD-11 zou sturen (in teken van afscheid).
Dat laatste weet ik niet zeker trouwens.



En over een dik halfuur weer A Very British Airline (BBC2) met de 3e en laatste aflevering:

quote:

In this final episode we're in the company's main control room with operations manager, and rugby enthusiast, Kevin McKenzie.

He reveals how the airline manages the challenges of operating out of the world's most congested airport, and deals with the knock-on effects of some passengers actions - from panic attacks before take-off to suspicious items discovered in luggage.

We follow the training of the airline's first intake of cadet pilots since the downturn in air travel after 9/11- each cadet has to pay £84,000 for the 18 month course, so failure would be expensive.

And through some of the company's 40,000 staff, including ex-Harrods manager David Page, we explore what makes BA such a Very British Airline.

[ Bericht 7% gewijzigd door Iemand91 op 16-06-2014 21:45:51 ]

quote:

Op maandag 16 juni 2014 21:22 schreef Iemand91 het volgende:
En over een dik halfuur weer A Very British Airline (BBC2) met de 3e en laatste aflevering:

[..]

Grappig; hebben ze (heel kort) over dat BA ook vracht vervoert en dan vooral in de belly van pax-kisten.
En dus suggereren dat ze ook cargo-kisten hebben en die laten ze dan ook zien.

Maar ten tijde van uitzenden zijn die kisten al weg en bestaat de BA cargo afdeling al niet meer.

Wel erg leuk was het korte volgen van de nieuwe pilots in training; je ziet daar gewoon het plezier van mensen die hun droombaan najagen.

Was denk ik toch wel de betere aflevering van de 3.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:36 schreef the-it het volgende:

Panoramaterras ook open tijdens verbouwingen

Het panorama platform wordt kleiner

Jammer.
Maar tussen de E- en F-pier blijft schijnbaar wel bestaan (in een bepaalde vorm dan).
Dus je houdt straks 2 verschillende terrassen over.

2 geschiedenis-posts vandaag; in de post weer een van Wildhagen. Mijn eigen volgt in een aparte post om enigszins duidelijkheid te behouden.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vandaag in 1955 vloog de Tupolev Tu-104 voor het eerst, dit was in feite de eerste echt commercieel succesvolle passagiersjet ter wereld.




Hij werd aangedreven door Mikulin AM-3M motoren voor de Tu-104A en iets krachtigere AM-3M-500 motoren voor de Tu-104B-versie. Dit waren de twee voornaamste versies (175 van de 201 gebouwde exemplaren waren van deze 2 varianten, 80 A's en 95 B's).

Het was niet de allereerste jet die vloog (enkele anderen, zoals de Comet, de Caravelle of de Boeing 367-80 gingen hem voor), en het was ook niet de allereerste jet die commercieel in dienst ging (dat was de Comet), maar het wel de eerste jet die commercieel succesvol was (we weten immers allemaal wat er met de Comet gebeurde...), en tussen 1956 (toen de Comet tijdelijk uit dienst ging) en oktober 1958 (introductie van de Boeing 707) was het zelfs de enige in dienst zijnde passagiersjet ter wereld.

Het toestel kwam voor het westen eigenlijk als een complete verassing. Men ging ervan uit dat de Sovjets op dat moment nog onvoldoende kennis en kunde hadden om een toestel van deze specificaties en deze perfomance zo snel in de lucht te krijgen. Tot het toestel in 1956 opeens in Londen landde ivm een staatsbezoek aan Engeland, dat kwam dus als "the shock of a lifetime...."

Ook op Schiphol waren ze wel eens te zien, zoals hier op 15 augustus 1973, net van de gate vertrokken voor een terugvlucht naar Moskou:



Het toestel is eigenlijk afgeleid van de Tupolev Tu-16 bommenwerper, een praktijk die in de Sovjet-Unie toendertijd niet ongebruikelijk was. Vandaar ook de glazen neus, die in de bommenwerper bedoeld was voor de bommenwerper. Deze heeft men in de Tu-104 "gewoon" laten zitten om tijd, research en moeite te besparen. Hij werd verder nergens voor gebruikt.

Het toestel had een vrij grote flight deck crew, namelijk 5 man: twee piloten, een navigator, een boordwerktuigkundige en een radio-operator (deze laatste functie kwam later te vervallen)

Het toestel was best lastig te vliegen omdat het erg gevoelig was voor de controls en een vrij hoge landingssnelheid had. Mede daarom wordt er ook van een drag-parachute gebruik gemaakt bovenop de conventionele remmen (thrust reversers had het ding niet):




Het toestel is maar 4 jaar in produktie geweest (1956-1960), en er zijn er 201 van gebouwd.

Naast Aeroflot vloog ook de Sovjet-luchtmacht ermee als transporttoestel, plus de luchtmachten van Tsjechoslowakije en Mongolië. De enige niet-Sovjet commerciele operator was CSA Czechoslovak Airlines die 6 toestellen (4 nieuw, 2 ex-Aeroflot) gevlogen hebben. Zoals deze CSA Tu-104 in Stockholm bewijst (1971):



De laatste exemplaren zijn in 1986 buiten dienst gegaan bij Aeroflot, de laatste operator van het type. Hij werd opgevolgd door de Tupolev Tu-154, die op dit moment nog steeds in gebruik is bij diverse maatschappijen; er vliegen er nu nog 39 rond in civiel gebruik.
Plus nog een stuk of 10-15 ofzo in militair gebruik.

De latere Tupolev Tu-124 is ook van dit toestel afgeleid, de 124 was wat kleiner en meer voor short-haul bedoeld, en had 's werelds eerste turbofan-motoren.

Ook de (veel succesvollere qua produktie-aantallen) Tupolev Tu- 134 heeft duidelijke karaktertrekjes van de Tu-104, inclusief de glazen neus. Niet zo verassend, want de Tu-134 is weer afgeleid van de Tu-124, en dus indirect ook van de Tu-104.

De tussenliggende Tupolev Tu-114 had dan weer niks met deze modellen te maken, dit was ook een propeller-gedreven toestel dat was afgeleid van de Tupolev Tu-95 bommenwerper.

- 17 juni 1928: Amelia Earhart vertrekt vanuit Trepassey Harbor, Newfoundland met een Fokker F.VIIb/3m
en landt 20 uur en 40 minuten later in Burry Port, Wales.
Piloot was Wilmer Stultz en co-piloot/mechanic was Louis Gordon. Earhart had als taak de flightlog bij te houden.
Hiermee was zij de eerste vrouw die de Atlantische Oceaan overvloog.

Aankomst in Burry:



En een quote bij aankomst:

quote:

"Stultz did all the flying—had to. I was just baggage, like a sack of potatoes."
She added, "...maybe someday I'll try it alone."

Enkele jaren later zou zij op 20 mei 1932 (exact 5 jaar na Charles Lindbergh) als eerste vrouw solo over de Atlantische Oceaan vliegen. (zie mijn eerdere bericht hierover)

- 17 juni 1947; Pan Am begint de allereerste round-the-world passenger service. Vertrekkend vanuit San Francisco naar het westen of vanaf New York naar het Oosten. Ticketprijs was $2300, omgerekend naar nu is dat zo'n $22.000. Eerste vlucht was met de Lockheed Constellation N86520.



En deze kist bestaat nog steeds. Heeft later nog gevlogen voor o.a. Air France en staat momenteel in Musée de l'Air et de l'Espace op Paris Le Bourget; en als ik het niet mis heb hier op Google Maps.



- 17 juni 1986; de allerlaatste vlucht van een Boeing B-47 Stratojet. B-47E-25-DT 52-166 is gerestaureerd in flying condition en vliegt een eenmalige ferry-flight van Naval Air Weapons Station China Lake naar Castle Air Force Base. Een afstand van zo'n ruim 300 kilometer en zo'n 43 minuten vliegen.
Deze kist had zo'n twintig jaar niet gevlogen (heeft als die tijd in de Mojave woestijn gestaan o.a. als radar target) en de piloten die hem nu nog 1 keer gingen vliegen hadden er ook zo'n twintig jaar niet in gevlogen.

Hier de kist onderweg. Landing gear bleef naar beneden omdat kist niet een complete restauratie had gehad en men eventuele problemen wilde voorkomen.
Onderweg vielen meerdere systemen uit zoals intercom, airspeed sensors en gedeeltelijk viel de controle over de ailerons weg.



En de landing. De motoren hebben vrij veel tijd nodig om op toeren te komen en bij landing zou de motoren teruggeschakeld moeten worden. Zou men een go-around moeten uitvoeren dan hadden de motoren tot zo'n 20 seconden nodig om op full power te komen; niet snel genoeg dus.

Daarom de parachute die voor zoveel drag zorgde dat de motoren op medium konden blijven draaien; zo een go-around nodig zijn dan kon de parachute afgeworpen worden en waren de motoren toch nog snel genoeg op full power om weg te kunnen komen.

EDIT: deze motoren/drag chute procedure gold dus voor alle Boeing B-47's.
Niet alleen voor deze vlucht in het bijzonder.



En nu dus op static display in het Castle Air Museum (en hier op Google Maps)



[ Bericht 0% gewijzigd door Iemand91 op 17-06-2014 21:11:25 ]

Boeing 787 van ArkeFly en MD-11 van KLM op Luchtmachtdagen

quote:

GILZE-RIJEN - Vrijdag en zaterdag vinden de Luchtmachtdagen op vliegbasis Gilze-Rijen plaats. Het tweedaagse evenement is vooral bekend door de spectaculaire demo’s van militaire vliegtuigen en helikopters. Maar deze keer zullen op zaterdag ook twee grote verkeersvliegtuigen acte de présence geven: de gloednieuwe Boeing 787 Dreamliner en Arkefly, terwijl KLM de MD-11 nog een keer aan het publiek toont.

De MD-11 zal boven Gilze-Rijen een fly-by uitvoeren met een (K)DC-10 van de Koninklijke Luchtmacht. Dat lijkt niet toevallig gekozen: de MD-11 is ontwikkeld uit de eveneens driemotorige DC-10. En de beide Nederlandse KDC-10's vlogen eerder als passagiers/vrachtvliegtuig bij Martinair. Eind dit jaar verlaat de laatste MD-11 de KLM-vloot, nadat dit type ruim twintig jaar in dienst is geweest.

Op Gilze-Rijen stappen later in de middag kinderen van de Stichting Hoogvliegers aan boord van het KLM-vliegtuig, die een speciale vlucht zullen maken naar Schiphol. Aan boord van het KLM-toestel zullen onder meer operationeel directeur Pieter Elbers en astronaut André Kuipers aanwezig zijn.

Naast de oude MD-11 is de nieuwe Boeing 787-8 Dreamliner van Arkefly een van de blikvangers in Gilze-Rijen. Het toestel arriveerde bijna twee weken geleden vanuit de Boeing-fabriek in Everett op Schiphol, en is inmiddels op diverse commerciële vluchten ingezet. Het Arkefly-toestel zal volgens RTV Noord-Holland boven Gilze-Rijen een fly-by met F-16's uitvoeren.

"Het is een mooi moment om het Nederlandse publiek kennis te laten maken met onze Arke Dreamliner", meldt moederbedrijf TUI Nederland desgevraagd aan Luchtvaartnieuws.nl.

Over jong slopen gesproken:

LX-LGR, een 737-7C9 die op 3 maart 2004 haar eerste vlucht maakte is vandaag van Luxemburg naar Bruntingthorpe gevlogen voor scrap. Welgeteld iets meer dan 10 jaar oud...



Nou ja; het kan erger; er zijn A318's gesloopt die amper 6 jaar oud waren...

Meanwhile @ Gilze-Rijen:

twitter:

luchtmachtdagen twitterde op vrijdag 20-06-2014 om 16:33:29 Red arrows sluiten #vliegshow #lmd14 dag 1 succesvol af. reageer retweet

Jammer dat het zo f*cking ver voor mij is en ook zo f*cking druk.
Anders had ik graag de 787 en MD11 van KLM morgen best wel willen zien.
(zou je daar überhaupt in mogen of alleen van buiten 'bewonderen'?)

Enne, oeps! (engine run up test op Sialkot international Airport in Pakistan)






[ Bericht 5% gewijzigd door Iemand91 op 20-06-2014 23:43:20 ]

En PH-KCE is onderweg naar Gilze-Rijen:

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 13:21 schreef Thieske het volgende:
De livestream van de luchtmacht zelf:

http://luchtmachtdagen.po(...)er&view=player&id=96

Inderdaad.

Toch leuk; zo'n live-feed:

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 13:29 schreef Thieske het volgende:
Ik volg het vanuit m'n tuin. Woon vlakbij het vliegveld. Gaat prima in combinatie met de livestream.

Ik woon ruim 140 kilometer verderop

twitter:

luchtvaart twitterde op zaterdag 21-06-2014 om 13:40:50 MD-11 @KLM 'static' op #luchtmachtdagen Gilze-Rijen. ' reageer retweet

twitter:

Hoogvliegers twitterde op zaterdag 21-06-2014 om 13:37:59 De @KLM MD-11 voor @Hoogvliegers is geland op de Luchtmachtdagen! #LMD14 reageer retweet

[ Bericht 16% gewijzigd door Iemand91 op 21-06-2014 18:56:10 ]

Lol, deze muziek mocht ook niet ontbreken natuurlijk.

(Top Gun wanneer de F18 Hornet op punt van vertrekken staat)

Wildhagen post:

Vandaag in de geschiedenis van de luchtvaart... ontmoeten we een vliegende koffer!

Vandaag in 1938 vloog de Handley Page Hampden voor het eerst. Deze vormde, samen met de Vickers Wellington en de Armstrong Whitworth Whitley, de medium bomber force van de Britse RAF gedurende de eerste helft van de Tweede Wereldoorlog.




Het toestel was bijzonder krap voor de bemanning, vandaar dat het al snel de bijnaam "Flying Suitcase" meekreeg. Wel was het toestel geliefd om het uitstekende vliegeigenschappen had.

Het toestel was zo krap dat de piloot en de navigator achter elkaar zaten ipv naast elkaar zoals meer gangbaar, en beiden konden hun positie alleen bereiken door het neerklappen van hun stoel en er overheen te stappen.

Het toestel was bijvoorbeeld maar één meter breed aan de buitenkant, aan de binnenkant was dat dus nog minder.

Hoe krap het is, bewijst deze foto van de cockpit wel:



Vergelijk het met de bemanning die hier vlak voor het toestel staat voor de schaal (2 oktober 1940):



Naast de piloot en navigator (deze dubbelde ook als bommwenrichter) waren er ook nog een radio operator en een rear gunner aanwezig, zodat de bemanning uit vier man bestond.

Het toestel werd eigenlijk vooral ingezet als nachtbommenwerper, hoewel het als dagbommenwerper was ontworpen. Als zodanig voldeed het toestel ook niet heel erg goed, zowat de helft (714 van de 1430 geproduceerde exemplaren) is dan ook verloren gegaan.

Medio september 1942 ging de Hampden uit dienst bij RAF Bomber Command, hoewel RAF Coastal Command het toestel nog tot eind 1943 inzette als long-range torpedobommenwerper en verkenner. Eind 1943 ging hij ook hier uit dienst.

Van de 1430 gebouwde exemplaren zijn er geen in vliegwaardige toestand bewaard gebleven. Wel zijn 2 neergestorte Hampdens geborgen en gerestaureerd. Ook zijn er nog wat losse onderdelen (een fuselage, twee vleugels en een staart) van diverse Hampdens bewaard gebleven.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eveneens vandaag, maar dan in 1961, vloog de Aviation Traders Carvair voor het eerst.

Dit was een enigszins ongebruikelijk vormgegeven vliegtuig:




Het was een conversie van de Douglas DC-4, deze werdt gebruikt om auto's over kortere afstand te vervoeren, en diende als vervanging voor de verouderde Bristol 170 Freighter uit 1945.

De neus kon geopend worden, waarna de auto's (of andere vracht) ingeladen kon worden:




Dit was lonend omdat in deze tijd, begin jaren 60, veel DC-4's (en hun militaire variant, de C-54 Skymaster) voor een (relatieve) habbekrats op de tweedehands markt te koop waren, omdat veel maatschappijen ze vervingen door de op dat moment net nieuwe Boeing 707 en Douglas DC-8.

Het toestel kon 5 auto's en 22 passagiers tegelijkertijd vervoeren. Als er geen auto's vervoerd werden, maar alleen passagiers, kon het in totaal 85 passagiers meenemen.

Het toestel is bij enkele maatschappijen in gebruik geweest, de belangrijksten zijn Aer Lingus en British United Air Ferries. Deze laatste was ook de laatste operator van het type in Europa, het is eind jaren 70 daar buiten gebruik genomen.

Er zijn er in totaal 21 gebouwd (inclusief het prototype), er zijn op dit moment nog twee Carvairs die gegarandeerd (zie hieronder) bestaan. Eentje (N89FA, de 9e gebouwde) vliegt nog in de VS rond op cargo- chartervluchten. Fototje van dit toestel in 1992:



Dan is er nog de 9J-PAA, dit is de 21e en laatst gebouwde Carvair. Op dit moment staat deze op Rand Airport in Zuid-Afrika en is hij niet vliegwaardig. Maar er zijn wel plannen om deze weer vliegwaardig te gaan maken.



Verder was ook de N898AT (20e Carvair) vliegwaardig bewaard gebleven, maar deze is in 2007 gecrashed in Alaska en afgeschreven.

Er zijn geruchten dat er in de Dominicaanse Republiek ook nog een Carvair (HI-172, de 18e gebouwde) zou zijn die als bar/discotheek dienst doet, maar die geruchten zijn nooit bevestigd (of ontkend).

Verder zijn er her der nog wat wrakstukken te vinden (van de 7e gebouwde Carvair in Alaska en van de 8e Carvair ligt nog de cockpit bij Suffolk in Engeland).

Eigen post:

En nog meer:

- 21 juni 1913: Gergia “Tiny” Broadwick is de eerste vrouw die een parachutesprong maakt uit een vliegtuig boven Griffith Park, Los Angeles.



- 21 juni 1946: een USAF Lockheed P-80 Shooting Star vervoert als eerste jet airmail. Van New York via Chicago, Ohio naar Washington vervoert het zo'n 750 enveloppen.
Hier waarschijnlijk de bewuste kist op de foto.




- 21 juni 1972: Jean Boulet vestigt het record voor highest altitude voor een helicopter; hij brengt een Aérospatiale SA 315B Lama boven Aérodrome d'Istres-le Tubé naar een hoogte van 12.442 meter.



Alles wat niet per se nodig was werd uit de helicopter gehaald om gewicht te besparen; stoelen, verscheidene instrumenten; horizontal stabilizer, tail rotor guard en de brandstoftank werd vervangen door een kleinere waarin zo'n 70kg. brandstof in werd gedaan. Nadat de helicopter was gestart hebben mechanics nog de accu en startmotor verwijderd voor nog meer gewichtsreductie.

In zo'n 12 minuten na de start bereikte hij deze hoogte. Toen hij weer ging dalen viel de motor echter uit. Doordat de accu en startmotor verwijderd was kon hij deze ook niet herstarten. Met als gevolg dat hij d.m.v. autorotatie de helicopter naar de grond bracht. Doordat hij door verschillende wolkenlagen ging bevroor water op de ramen en dit in combinatie met de wolken had hij geen zicht meer. Hoogte-instrumenten had hij ook niet meer. Op plekken op de raam die ontdooit waren door de zon kon hij nog net naar buiten kijken voor visual reference, totdat hij onder de wolken kwam.

Hij kwam uiteindelijk niet op de exact dezelfde plek terecht waar hij startte (vereiste voor record) maar wel dichtbij genoeg dat het goedgekeurd werd. Deze landing d.m.v. autorotatie brak ook gelijk het record voor hoogste landing d.m.v. volledige autorotatie.



- 21 juni 1987: Patrick Fourticq en zijn crew landen hun Lockheed Model 18 Lodestar op de Paris Air Show. Ze waren daar op 17 juni vertrokken voor een round-the-world-flight via Spitsbergen, Fairbanks, Vancouver, Los Angeles, Miami, New York, Gander en weer naar Parijs.
Dit om Howard Hughes' vlucht met een Lockheed Model 14 Super Electra (de 18 is feitelijk een verlengde 14) in 1938 te verbeteren. Hij deed er toen net iets meer dan 91 uur over; een record in dit tijd.



Maar Fourticq mocht niet over Rusland (die hielden niet meer zo erg van dit soort fratsen als gevolg van de landing van Mathias Rust op het Rode Plein, zie mijn eerdere post hierover)
Dus moesten ze een andere route nemen dan Hughes. In New York werden er (net als bij Hughes) 35.000 pingpongballen ingeladen mochten ze een noodlanding in de Atlantische Oceaan moeten uitvoeren.
Ze verbraken Hughes' record; zij vlogen de 23.475 kilometer in 88 uur en 48 minuten.

Hier op 21 juni weer in Parijs:




De kist waar ze mee vlogen werd overigens in de Bahama's als kippenhok gebruikt en moest dus grondig gerestaureerd worden. De kist schijnt nu ergens in Brussel te staan en zou gerestaureerd moeten worden ter ere van Sabena, maar nadat die maatschappij failliet is gegaan is zijn lot bij mij onbekend.

[ Bericht 1% gewijzigd door Iemand91 op 21-06-2014 22:47:08 ]

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 13:58 schreef OEM het volgende:
Volgens die gast die de boel aan elkaar praat op de livestream is die vlucht met die kinderen ook de laatste vlucht voor KCE.

Ik zie dat PH-KCE morgen is ingepland voor de vlucht naar Montreal.
Mevrouw Hepburn lijkt het dus tóch nog even vol te houden.

Another oops

twitter:

AviationSafety twitterde op zondag 22-06-2014 om 19:52:08 Emergency slide deploys on the ground on Alaska Airlines Boeing 737-400 (N778AS) reageer retweet

Wildhagen post:

Vandaag in de geschiedenis van de luchtvaart, een zwarte dag in de geschiedenis van de KLM!

Vandaag in 1949 stortte namelijk de nog geen twee jaar oude Lockheed L-749 Constellation PH-TER "Roermond" neer bij het Italiaanse Bari. Het toestel was op de terugweg naar Amsterdam vanuit Batavia, en was enkele uren daarvoor met een verse bemanning gestart voor de laatste etappe naar huis, van Caïro naar Amsterdam.

Hierbij kwamen alle 33 inzittenden om het leven, inclusief gezagvoerder Hans Plesman, de oudste zoon van KLM- directeur Albert Plesman.

Het toestel stortte in zee, in 30 meter diep water. Dat was te diep voor een volledige berging van het toestel, men had in die tijd niet voldoende middelen om dat te doen. Wel zijn enkele delen van het vliegtuig geborgen, met name het staartstuk en delen van de romp.

Hierdoor is de definitieve oorzaak nooit vast komen te staan, zwarte dozen had men in die tijd immers nog niet.

Ooggetuigen meldden dat het toestel brandend neergestort zou zijn, maar daar is niets van gebleken bij de geborgen onderdelen, er was geen brandschade te zien.

Wat wel vrijwel vaststaat is dat de staart reeds afgebroken was vóór het water geraakt werd (de staart raakte het water vóór de romp), en dat het toestel (vrijwel) ondersteboven vloog toen het het water raakte.

De vermoedelijke oorzaak waar de Raad voor de Luchtvaart vanuit ging was een defect aan de controls, waardoor het toestel in een duikvlucht raakte. Hierbij zouden krachten vrijgekomen zijn die ver boven de constructiegrenzen van de Constellation lagen, waardoor het toestel in stukken gebroken is.

Uiteraard zijn er ook weer wat conspiracy-theoriën geweest, met name door de politionele acties die Nederland aan het plegen was in Nederlands-Indië (tegenwoordig Indonesië):

quote:

De "Roermond" vloog de (sinds 26 januari 1949 gebruikte) lange en gevaarvolle "Mauritiusroute." Door de 2e politionele actie in Nederlands Indië hadden veel Aziatische landen hun luchtruim voor de KLM gesloten. Van januari tot juli 1949 voerde de KLM deze dienstregeling daarom noodgedwongen uit door vanaf Schiphol via Khartoum (Soedan) naar Mauritius te vliegen. Vandaar maakte het volledig gestripte vliegtuig de 5500 km (non-stop!!) lange oversteek over de Indische Oceaan naar Batavia. De KLM onderhield daarmee het langste regelmatige vliegtraject over water ter wereld.

De reis van de Roermond was een extra vlucht (de 100e via Mauritius). Op de heenreis was een gezelschap Amerikaanse journalisten op uitnodiging van de Nederlandse regering voor een rondreis in Indië naar Batavia gebracht. Het doel was om de journalisten ter plekke te tonen dat de koloniale politiek t.o.v. Nederlands Indië heel anders was dan de negatieve berichtgeving in de USA suggereerde. Het gezelschap verongelukte echter op merkwaardige wijze op de terugreis met de "Franeker" in Bombay. Sabotage werd niet uitgesloten. De ramp met de Roermond kan daarmee in verband worden gebracht. (Aanwijzingen voor sabotage zijn echter niet gevonden).

Zie deze site voor meer info.

De PH-TER in gelukkigere tijden:




Een deel van de geborgen wrakstukken (staartstuk):

Eigen post:

En verder:



- 23 juni 1942: de eerste vlucht van de Martin JRM Mars. Andere bronnen claimen 3 juli als datum.
Vlucht was eerder gepland maar tijdens een taxi-test vloog een propeller van motor #3 en veroorzaakte motorbrand en zware beschadiging aan de kist met als gevolg dat deze zo'n 6 maanden gerepareerd moest worden. Deze vliegtuigen waren de grootste geallieerde flying boats en de grootste door cilindermotor met propeller aangedreven vliegtuig.



Oorspronkelijk ontworpen voor patrouille-taken werd deze door de U.S. Navy besteld.
Toen het einde van de 2e Wereldoorlog naderde was deze kist niet meer nodig in de vorm van patrouille en werden hiervoor aangebrachte zaken (bewapening, geschutskoepels, armoring etc.) verwijderd en aangepast voor cargo-vluchten.
Uiteindelijk zijn er maar 7 gebouwd:

#1: The Old Lady: vloog op 23 juni / 3 juli voor het eerst. Deze week af ten opzichte van de overige 6 onder andere af op haar staart; dit was een twin-tail. Uiteindelijk in 1945 gesloopt.



#2: Hawaii Mars I: eerste vlucht op 21 juli 1945; nog geen 9 dagen later kwam het op 5 augustus in de Chesapeake Bay terecht na problemen met de vertical stabilizer waar het zonk.

#3: Philippine Mars: in de jaren '60 omgebouwd tot brandblusvliegtuig. Samen met #6 Hawaii Mars II nog de enige 2 Martin Mars vliegtuigen die bestaan. Het verschil tussen deze twee is dat de Philippine Mars de watertanks op de main deck heeft staan en de Hawaii Mars II onder de main deck waar brandstoftanks zaten. Hierdoor kan de Philippine Mars bijna 50.000 liter brandstof tanken waar de Hawaii Mars II maar de helft kan tanken. Capaciteit van de watertanks is wel gelijk met ruim 27.000 liter.
Bij de Philippine Mars komt het water uit beide kanten van de fuselage:



Na verminderde vraag is de Philippine Mars overgespoten in oorspronkelijke U.S. Navy kleuren en zou uiteindelijk naar National Naval Aviation Museum in Florida moeten gaan.



#4: Marianas Mars: ook in de jaren '60 omgebouwd tot brandblusvliegtuig. Ook op 23 juni(!) 1961 gecrashed op Mount Moriarty toen dropping weigerde en de kist te zwaar was om de berg te ontwijken.
De 4-koppige crew overleefde de crash niet.

#5: Marshall Mars: bij een testvlucht op 5 april 1950 vloog een motor in de brand en werd maakte de crew een noodlanding bij Diamond Head, Hawaii (vlakbij Pearl Harbor). De crew kon de kist veilig verlaten maar het vliegtuig vloog in brand, explodeerde en zonk.
Deze kist vloog eens 308 personen had daarmee het record voor die tijd.

#6: Hawaii Mars II: ook in de jaren '60 omgebouwd tot brandblusvliegtuig. Samen met de eerder genoemde Philippine Mars de enige 2 bestaande vliegtuigen.
Bij deze kist komt het water uit het midden van de fuselage, aan de onderkant.



Deze kist is ook in de The A-Team film van 2010 gebruikt.
Dit was het laatst vliegende exemplaar (de Philippine Mars was eerder gestopt) en eind 2013 werd deze kist aan de grond gezet (eigenlijk op het meer gezet).
Toekomst van deze kist is onzeker; momenteel drijft deze op Sproat Lake en/of ligt het op de wal.



#7: Caroline Mars: ook in de jaren '60 omgebouwd tot brandblusvliegtuig. Stond op 12 oktober 1962 op vaste grond op Victoria International Airport toen het los van zijn stellage kwam door orkaan Freda.
De kist schoof over de grond aan kwam naast de snelweg tot stilstaan. Doordat het zo erg beschadigd was werd het gesloopt voor onderdelen.

Martin Mars #8 is ook deels gebouwd. Toen de 2e Wereldoorlog ten einde was annuleerde Defensie duizenden vliegtuigen waaronder de Martin Mars vliegtuigen. De nose-section werd gekocht door de eigenaar van de overige kisten en dit heeft zo'n 40-45 jaar in de bossen gelegen bij hun Sproat Lake base gelegen.
Toen het bedrijf in 2007 werd overgenomen werd dit deel gerestaureerd en in de bekende rood/witte kleuren geverfd en staat het nu bij hun Visitors Centre.



- 23 juni 1951: een Grumman F9F Panther crasht op het dek van de USS Midway.



Omdat bijna alle landingen op een vliegdekschip werden gefilmd (voor educatie en veiligheid) werd ook deze gefilmd:


Deze footage is later nog gebruikt in meerdere films: Men of the Fighting Lady (1954), Midway (1976) en meest bekend The Hunt for Red October (1990) waar het voor een Grumman F-14 Tomcat doorging.

- 23 juni 1985: Air India 182 explodeert boven de Atlantische Oceaan vlakbij Ierland.
Het gaat om een 7 jaar oude Boeing 747-237B (VT-EFO) die vanuit Toronto als vlucht 181 was vertrokken naar Montreal en daarna naar London zou vliegen. Vanuit London zou het doorgaan naar Delhi.
De kist had vertraging 100 minuten vertraging opgelopen in Toronto omdat daar een Air India motor onder de linkervleugel was gehangen zodat deze in India gerepareerd kon worden (de fifth pod).
Had deze vlucht deze vertraging niet opgelopen; dan was het vliegtuig aan de gate op Heathrow ontploft.

Met 329 doden was dit t/m 11 september 2001 de grootste terroristische aanslag op een vliegtuig ooit.

Slechts 55 minuten eerder was een bom ontploft in een koffer op Narita Airport in Tokyo.
Deze koffer was in Vancouver ingecheckt en zou in Tokyo worden overbracht naar Air India 301 die naar Bangkok zou gaan. 2 bagage afhandelaars werden gedood en 4 anderen raakten gewond. Beide aanslagen waren gepleegd door dezelfde organisatie.

Hier de betreffende kist, slechts dagen voor de aanslag (10 juni) op Heathrow:



1985 was een van de meest dodelijke jaren in de luchtvaart en augustus 1985 is de dodelijkste maand in de luchtvaartgeschiedenis.

En PH-KCE is inderdaad gewoon weer onderweg naar Montreal.
Dus dat er zaterdag gezegd werd dat de vlucht voor de Hoogvliegers de laatste vlucht zou zijn is onjuist.