Koksmes kopen.. Maar welke?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 18:16 schreef Sicstus het volgende:
Wat voor mes raden jullie aan voor een niet-kok, die wel gewoon zelf zn groenten, uien, aardappels, vlees enzo snijdt, die iets wil wat hopelijk een leven lang meegaat, en waarbij slijpen het problem niet is (er zit een slijperij om de hoek bij me).

Een zwilling 5 ster of een herder molenmes, een degelijk duits kwaliteitsmes iig. Altijd netjes met de hand afwassen en niet nat laten liggen (net name een niet roestvrije herder)! Alles wat duurder is, is vooral voor het mooie. Alhoewel er vlijmscherpe japanse messen zijn die echt langer scherp blijven en zijn, is dat vooral luxe.

Verder een paar herder molenmesjes voor het schilwerk, een broodmes en je kunt jaren vooruit.

Je moet denken aan rond de 100 euro voor een koksmes, molenmesjes kosten 8 euro en een broodmes van de hema voldoet al.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:31 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Zolang het geen scherpe putten zijn niet, sowieso was je dit soort messen met de hand af. Een goed mes in de vaatwasser --> slaande ruzie met de kok.

Ik heb letterlijk een chefkok een keer een pan naar een afwasser zien gooien omdat die zijn favoriete mes in de vaatwasser deed.

das nog mild, normaal vliegen de messen om je oren, gouden regel 1= niet de messen van een kok in de vaatwasser doen

quote:

Op woensdag 15 april 2015 21:00 schreef RobinOok het volgende:

[..]

Daarom gaat mijn mes altijd mee op vakantie.

wel verzekerd?

quote:

Op woensdag 15 april 2015 21:02 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Haha, is ook eens gebeurd, in de vaatwasser nog wel... Pan verrot, kok kwaad... afwasser huilen ( uitzendkracht, niet expres, dus uiteindelijk heeft de kok het uitgelegd en het goedgemaakt).

Maar die eerste... dat was gewoon een sukkel die wist dat dat niet kon.. die kreeg flink op zijn flikker.

Was trouwens een heel aardige vent, echt goede kerel, alleen een echte chefkok, dus niet kloten met zijn spullen. Maar ook zoeen die voor ons een rijsttafel ging maken als de baas met vakantie was in de winter (skien) en wij het rustig hadden... of die mij als student een paar bakjes met eten megaf voor in de koelkast thuis... zo'n type die je alle trucjes leerde als je hard werkte en hem af en toe een extra handje hielp (ik kwam wel eens een uurtje vroeger om te helpen met de voorbereiding als ik wist dat het echt druk was). Wat dat betreft mis ik dat nog wel eens, dat familiegevoel en dat helemaal kapot samen een drankje doen na 15 uur rammen op volle kracht.

/jeugdsentiment

mijn Oom was chef-kok, het is een zwaar beroep, hij zoop en rookte om de stress te ontvluchten.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 22:47 schreef THEFXR het volgende:

[..]

mijn Oom was chef-kok, het is een zwaar beroep, hij zoop en rookte om de stress te ontvluchten.

Ja, veel koks die zuipen veel te veel tijdens werk in een hete keuken... en erna. Inderdaad een zwaar beroep. Maar ook mooi, ik vond de horeca heel leuk. ALhoewel ik nu vele malen meer verdien, niet meer zo laat en in de weekends werk.... mis ik het soms wel even. Maar alleen heel even... Want je op een gegeven moment ga je wel kapot aan het leven tussen de nachtmensen... inmiddels brave burgerman...

Ik heb de messen van AH, die zijn werkelijk verbluffend goed. Maar om terug te komen op de oom hierboven, wel nuchter snijden.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 18:16 schreef Sicstus het volgende:
Wat voor mes raden jullie aan voor een niet-kok, die wel gewoon zelf zn groenten, uien, aardappels, vlees enzo snijdt, die iets wil wat hopelijk een leven lang meegaat, en waarbij slijpen het problem niet is (er zit een slijperij om de hoek bij me).

deze, staan echt veel reviews en tests op youtube (victorinox 8 inch chef's knife)
levenslange garantie, 56 HRC, 15 graden geslepen



geen spam: https://www.victorinoxsto(...)ox-20cm-extra-breed/

p.s in de USA heeft dit mes een ander nummer

[ Bericht 5% gewijzigd door THEFXR op 10-06-2016 23:15:23 ]

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 22:50 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ja, veel koks die zuipen veel te veel tijdens werk in een hete keuken... en erna. Inderdaad een zwaar beroep. Maar ook mooi, ik vond de horeca heel leuk. ALhoewel ik nu vele malen meer verdien, niet meer zo laat en in de weekends werk.... mis ik het soms wel even. Maar alleen heel even... Want je op een gegeven moment ga je wel kapot aan het leven tussen de nachtmensen... inmiddels brave burgerman...

na 3 hartaanvallen was het over voor hem. wel leven gehad.
mocht van opa geen kok worden, eerst patisserie diploma halen, daarna koks diploma.
25 jaar Holland-America lijn, 1 Michelin ster in Gulpen en daarna ZKH maastricht vanwege de daguren ipv s'avonds, weekends.

Ik zit altijd bij messen te kijken. Vind dat altijd wel wat.

Ik ben begonnen met een Japans mes van Bunmei. Gevouwen staal etc. Vlijmscherp te slijpen. Maar kwamen snel butsen in en veel te zwaar.

Heb nu in de keuken een mooi blok met lichtere messen staan. Nu een jaar of 7 denk ik en nog nooit laten slijpen. Toch nog goed scherp.

Voor de kerst was ik bij de sola fabriek. Daar kocht ik een koksmes voor 3 euro. Mooi rood maar snijd heel erg fijn. Een ander sola mes wat veel duurder was heb ik al 2 keer terug gebracht maar het blijft ronduit bot.

De prijs zegt me niet zoveel, zit ook behoorlijk wat commercie omheen.
Een mes moet scherp zijn, lekker in de hand liggen, beetje in balans en niet doorbuigen. Dan maakt het weinig uit wat het mes kost.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 21:02 schreef Spanky78 het volgende:

Wat dat betreft mis ik dat nog wel eens, dat familiegevoel en dat helemaal kapot samen een drankje doen na 15 uur rammen op volle kracht.

Ik heb ook wel eens in een keuken gewerkt, maar het familiegevoel kwam vooral terug in de betaling.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 11:33 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Ik heb ook wel eens in een keuken gewerkt, maar het familiegevoel kwam vooral terug in de betaling.

Was het zo weinig?

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 13:49 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Was het zo weinig?

En zwart. Ik hou op zich wel van dat familiegevoel, maar niet als het gecultiveerd wordt om te besparen op loon. Het begint bij goed voor je personeel zorgen, en dan doet dat wel eens wat terug.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 11:33 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Ik heb ook wel eens in een keuken gewerkt, maar het familiegevoel kwam vooral terug in de betaling.

Viel bij mij wel mee. Geen vetpot, maar wel mee-eten, restjes me naar huis krijgen en ook gewoon gezelligheid, altijd welkom en dan op zijn minst even een kop koffie aangeboden krijgen enzo.. En de baas hielp me met verhuizen met zijn aanhanger.. Etc. Leuke tijd.

quote:

Op dinsdag 14 april 2015 21:04 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Maar wordt het dan niet na 3 tomaten snijden bot?

Yep. Maar elk mes is scherp te krijgen. Alleen heel speciaal staal met zeer fijne korrel is nog scherper te krijgen.

De hardheid bepaalt hoe lang iets scherp kan blijven.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 15:33 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Viel bij mij wel mee. Geen vetpot, maar wel mee-eten, restjes me naar huis krijgen en ook gewoon gezelligheid, altijd welkom en dan op zijn minst even een kop koffie aangeboden krijgen enzo.. En de baas hielp me met verhuizen met zijn aanhanger.. Etc. Leuke tijd.

Het is prima als het van twee kanten komt, en op zich is zorgen voor een goede werksfeer handig om je personeel te behouden, maar zo werkte het daar niet. Ik had dan diensten van 3 of 4 uur, zwart en laat in de avond, en dat had je net genoeg verdiend voor een halve stapavond. En dan had ik niet eens veel vaste avonden, en dan bellen ze een uur van tevoren of je kan invallen op zo'n zielig toontje dat ik eigenlijk wel moreel verplicht ben om hen uit de brand te helpen. En als ik dan zei dat ik niet kon kreeg ik ook nog de vraag waarom niet, alsof dat dan ter hun beoordeling stond. Toen ik dan vervolgens duidelijk maakte dat dat niet het geval was werd ik niet meer ingeroosterd.

Maanden later belden ze nog een keer met hoge nood, toen kon ik triomfantelijk melden dat ik inmiddels ander werk had wat wit meer dan het dubbele verdiende, bleef die eigenaar gewoon doorzeuren alsof ik het eigenlijk niet kon maken. Toen ging hij zeuren of ik nog iemand wist die die avond wel wilde werken, de afwassers werden daar geworven in de vriendenkring van de afwassers, alsof dat dan wel het minste was wat ik kon doen. Toen heb ik maar gezegd dat ik geen vrienden had aan wie ik dit baantje zou aanbevelen en toen viel eindelijk het kwartje. Maar ik kende dus ook anderen die daar werkten en die gingen wel mee in dat 'hart voor de zaak'-idee, maar die eigenaren creeerden dat sfeertje om met slechte planning en lage personeelskosten weg te komen. Ik trap daar niet, het had best gekund hoor, leuke koks, lekkere serveersters, ik stond altijd wel open voor wat meer betrokkenheid, maar dan moet de werkgever beginnen met een stapje extra voor zijn werknemers doen.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 17:27 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Het is prima als het van twee kanten komt, en op zich is zorgen voor een goede werksfeer handig om je personeel te behouden, maar zo werkte het daar niet. Ik had dan diensten van 3 of 4 uur, zwart en laat in de avond, en dat had je net genoeg verdiend voor een halve stapavond. En dan had ik niet eens veel vaste avonden, en dan bellen ze een uur van tevoren of je kan invallen op zo'n zielig toontje dat ik eigenlijk wel moreel verplicht ben om hen uit de brand te helpen. En als ik dan zei dat ik niet kon kreeg ik ook nog de vraag waarom niet, alsof dat dan ter hun beoordeling stond. Toen ik dan vervolgens duidelijk maakte dat dat niet het geval was werd ik niet meer ingeroosterd.

Maanden later belden ze nog een keer met hoge nood, toen kon ik triomfantelijk melden dat ik inmiddels ander werk had wat wit meer dan het dubbele verdiende, bleef die eigenaar gewoon doorzeuren alsof ik het eigenlijk niet kon maken. Toen ging hij zeuren of ik nog iemand wist die die avond wel wilde werken, de afwassers werden daar geworven in de vriendenkring van de afwassers, alsof dat dan wel het minste was wat ik kon doen. Toen heb ik maar gezegd dat ik geen vrienden had aan wie ik dit baantje zou aanbevelen en toen viel eindelijk het kwartje. Maar ik kende dus ook anderen die daar werkten en die gingen wel mee in dat 'hart voor de zaak'-idee, maar die eigenaren creeerden dat sfeertje om met slechte planning en lage personeelskosten weg te komen. Ik trap daar niet, het had best gekund hoor, leuke koks, lekkere serveersters, ik stond altijd wel open voor wat meer betrokkenheid, maar dan moet de werkgever beginnen met een stapje extra voor zijn werknemers doen.

Helaas is dit tekenend voor veel horecazaken. Kan iedereen een carriere in de horeca afraden. In een fabriek verdien je meer en je hebt minder stress. Veel mensen die een zaak beginnen zijn eigenlijk idioten die de ballen verstand hebben van horeca maar een droom hebben, zijn zo vaak uit eten geweest, ons hoef je niets te vertellen.
Verder
Je hebt zware beroepen en je hebt stressvolle beroepen, Kok is zowel lichamelijk vreselijk zwaar als enorm stressvol.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 17:27 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Het is prima als het van twee kanten komt, en op zich is zorgen voor een goede werksfeer handig om je personeel te behouden, maar zo werkte het daar niet. Ik had dan diensten van 3 of 4 uur, zwart en laat in de avond, en dat had je net genoeg verdiend voor een halve stapavond. En dan had ik niet eens veel vaste avonden, en dan bellen ze een uur van tevoren of je kan invallen op zo'n zielig toontje dat ik eigenlijk wel moreel verplicht ben om hen uit de brand te helpen. En als ik dan zei dat ik niet kon kreeg ik ook nog de vraag waarom niet, alsof dat dan ter hun beoordeling stond. Toen ik dan vervolgens duidelijk maakte dat dat niet het geval was werd ik niet meer ingeroosterd.

Maanden later belden ze nog een keer met hoge nood, toen kon ik triomfantelijk melden dat ik inmiddels ander werk had wat wit meer dan het dubbele verdiende, bleef die eigenaar gewoon doorzeuren alsof ik het eigenlijk niet kon maken. Toen ging hij zeuren of ik nog iemand wist die die avond wel wilde werken, de afwassers werden daar geworven in de vriendenkring van de afwassers, alsof dat dan wel het minste was wat ik kon doen. Toen heb ik maar gezegd dat ik geen vrienden had aan wie ik dit baantje zou aanbevelen en toen viel eindelijk het kwartje. Maar ik kende dus ook anderen die daar werkten en die gingen wel mee in dat 'hart voor de zaak'-idee, maar die eigenaren creeerden dat sfeertje om met slechte planning en lage personeelskosten weg te komen. Ik trap daar niet, het had best gekund hoor, leuke koks, lekkere serveersters, ik stond altijd wel open voor wat meer betrokkenheid, maar dan moet de werkgever beginnen met een stapje extra voor zijn werknemers doen.

Lekker kort... maar wat heeft dit met messen te maken

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 19:10 schreef Nico987 het volgende:

[..]

Lekker kort... maar wat heeft dit met messen te maken

dan het van twee kanten moet snijden

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 17:38 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Helaas is dit tekenend voor veel horecazaken. Kan iedereen een carriere in de horeca afraden. In een fabriek verdien je meer en je hebt minder stress.

Dat was mijn volgende bijbaantje idd.

quote:

Veel mensen die een zaak beginnen zijn eigenlijk idioten die de ballen verstand hebben van horeca maar een droom hebben, zijn zo vaak uit eten geweest, ons hoef je niets te vertellen. Je hebt zware beroepen en je hebt stressvolle beroepen, Kok is zowel lichamelijk vreselijk zwaar als enorm stressvol.

Veel koks raken ook aan de drank. Het probleem met dat werk is ook dat je het telkens opnieuw moet doen. Het is in wezen een creatief beroep, maar als je eenmaal iets verzonnen hebt kun je er niet even 100 litho's van drukken of 1000 platen van persen. Daarom willen er ook zoveel op tv, en kookboeken schrijven en dat soort dingen, dan hoef je niet elke keer al het werk opnieuw te doen.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 19:10 schreef Nico987 het volgende:

[..]

Lekker kort... maar wat heeft dit met messen te maken

Niet zoveel, maar in een profi keuken leer je wel eens wat over gereedschappen. Heb jij dit topic al iets zinnigs over messen gezegd? Ik namelijk wel.

Lang geleden werd ik getipt over Chinese hakmessen, te koop in de Amsterdamse toko. Vrij zwaar, dik houten handvat, rechthoekig blad en niet roestvast. Met vim schuren en af en toe op een terracottabaksteen (of -bloempot) slijpen, je zag hem met verloop van tijd kleiner worden. Toen ik hem door omstandigheden een tijd niet gebruikt heb, is hij lelijk verroest. Daardoor denk ik telkens aan roest in het eten en gebruik hem nog maar zelden. Een paar jaar geleden ging ik in de lokale toko eens kijken naar zo'n mes. Was een roestvrijstalen mes uit één stuk en niet meer dat rechte. Gevraagd of ik mocht proberen hoe hj in de hand ligt (lag in een afgesloten vitrine). Vonden ze een rare vraag, maar het werd niet geweigerd. 't Was echt een nééé, dat lullige handvatje en wat raar sturen, zo'n mes uit één stuk.

Daarna kwam de messenactie van AH en heb ik daar een koksmes gekocht. Was inderdaad wennen dat je met je knokkels dichter bij de snijplank bent. Heb later nog een "Japans" mes bij Lidl gekocht voor ongeveer 5 piek. Nu kan ik eindelijk pompoenen aansnijden.

Zelf slijpen zal niet lukken, matige handmotoriek & spierspanning en zo. Waar laat je je messen slijpen in omgeving Utrecht en wat zal het ongeveer kosten?

quote:

Op zondag 12 juni 2016 16:08 schreef Teslynd het volgende:
Lang geleden werd ik getipt over Chinese hakmessen, te koop in de Amsterdamse toko. Vrij zwaar, dik houten handvat, rechthoekig blad en niet roestvast. Met vim schuren en af en toe op een terracottabaksteen (of -bloempot) slijpen, je zag hem met verloop van tijd kleiner worden. Toen ik hem door omstandigheden een tijd niet gebruikt heb, is hij lelijk verroest. Daardoor denk ik telkens aan roest in het eten en gebruik hem nog maar zelden. Een paar jaar geleden ging ik in de lokale toko eens kijken naar zo'n mes. Was een roestvrijstalen mes uit één stuk en niet meer dat rechte. Gevraagd of ik mocht proberen hoe hj in de hand ligt (lag in een afgesloten vitrine). Vonden ze een rare vraag, maar het werd niet geweigerd. 't Was echt een nééé, dat lullige handvatje en wat raar sturen, zo'n mes uit één stuk.

Ik heb er ook een met een metalen handvat en dat vind ik al meer dan 20 jaar een onmisbaar ding. Hij is alleen wel een beetje bot inmiddels, dus ik had iets vergelijkbaars gehaald bij de toko van een ander merk, en daar is iets raars mee. Het lijkt wel alsof die scheef geslepen is waardoor hij naar links wijkt, en dat geeft me een onveilig gevoel, nog los van de slecht gesneden groente.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 16:16 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Ik heb er ook een met een metalen handvat en dat vind ik al meer dan 20 jaar een onmisbaar ding. Hij is alleen wel een beetje bot inmiddels, dus ik had iets vergelijkbaars gehaald bij de toko van een ander merk, en daar is iets raars mee. Het lijkt wel alsof die scheef geslepen is waardoor hij naar links wijkt, en dat geeft me een onveilig gevoel, nog los van de slecht gesneden groente.

Japanse messen worden rechts of linkshandig geslepen

quote:

Op zondag 12 juni 2016 16:08 schreef Teslynd het volgende:
Lang geleden werd ik getipt over Chinese hakmessen, te koop in de Amsterdamse toko. Vrij zwaar, dik houten handvat, rechthoekig blad en niet roestvast. Met vim schuren en af en toe op een terracottabaksteen (of -bloempot) slijpen, je zag hem met verloop van tijd kleiner worden. Toen ik hem door omstandigheden een tijd niet gebruikt heb, is hij lelijk verroest. Daardoor denk ik telkens aan roest in het eten en gebruik hem nog maar zelden. Een paar jaar geleden ging ik in de lokale toko eens kijken naar zo'n mes. Was een roestvrijstalen mes uit één stuk en niet meer dat rechte. Gevraagd of ik mocht proberen hoe hj in de hand ligt (lag in een afgesloten vitrine). Vonden ze een rare vraag, maar het werd niet geweigerd. 't Was echt een nééé, dat lullige handvatje en wat raar sturen, zo'n mes uit één stuk.

Daarna kwam de messenactie van AH en heb ik daar een koksmes gekocht. Was inderdaad wennen dat je met je knokkels dichter bij de snijplank bent. Heb later nog een "Japans" mes bij Lidl gekocht voor ongeveer 5 piek. Nu kan ik eindelijk pompoenen aansnijden.

Zelf slijpen zal niet lukken, matige handmotoriek & spierspanning en zo. Waar laat je je messen slijpen in omgeving Utrecht en wat zal het ongeveer kosten?

hier zit utrecht bij, de prijzen staan op een andere pagina
http://www.hollandseslijpservice.nl/dealers.html

quote:

Op zondag 12 juni 2016 16:40 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Japanse messen worden rechts of linkshandig geslepen

Dit is een Chinees mes, er staat verder ook niks op wat betreft links of rechts. En hij kwam vrij bot uit de winkel. Die van het merk Diamond, die oude van mij, kan ik van harte aanbevelen, zeker voor de prijs. Maar die zijn niet zo makkelijk meer te vinden.

Hebben mensen ervaring met messen uit de wusthof classic ikon reeks?
Heb afgelopen weekend deze messen ff bekeken en wil straks of paar losse messen aanschaffen of een set.

(trouwens, knivesandtools komt tijdens het googlen steeds boven of weet iemand een goedkopere zaak?)