Zwangerschap en geboorte deel 1324

Musique, van harte! En wat een mooie namen

Ik sta tweede

Musique gefeliciteerd met je meisjes en erg mooie namen

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:26 schreef Bolletje... het volgende:
Ik sta tweede

Maar voor hoelang?

Dodoria en Musique gefeliciteerd met jullie baby's

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:34 schreef Theeleuter het volgende:

[..]

Maar voor hoelang?

Hoop dat ik heeeeel snel eerste sta!

Musique van harte wat een prachtige namen!!

Musique gefeliciteerd!

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:37 schreef Bolletje... het volgende:

[..]

Hoop dat ik heeeeel snel eerste sta!

Hate to disappoint, maar tis weer lekker rustig hier... Geen pijl op te trekken, gek lijf

Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je meisjes,Musique!!
Vooral E.lodie vind ik een supermooie naam <3

Musique gefeliciteerd! Geniet van je meisjes

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:54 schreef Poppejans het volgende:
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je meisjes,Musique!!
Vooral E.lodie vind ik een supermooie naam <3

+1

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:49 schreef Theeleuter het volgende:

[..]

Hate to disappoint, maar tis weer lekker rustig hier... Geen pijl op te trekken, gek lijf

Hmmm, misschien stilte voor de storm ? Hier ook geen gerommel meer. Merk wel dat ik zeer veel behoefte heb aan rust en alleen zijn. Manlief is aan t werk en ik wil even helemaal niets!

Musique, gefeliciteerd met je dochters!!

Helemaal eens met kwakzor in het vorige topic. Deze zwangerschap gaat me goed af, maar de vorige zwangerschap trok ik het echter vanaf 30 weken al heel slecht. Dat verschil zit hem niet in de kwaaltjes, want ik heb nu bijvoorbeeld meer bekkenpijn. Het is veel meer een psychisch gebeuren. Dat het je niet lukt om te genieten, dat je jezelf voortsleept, dat je gewoon niet meer zwanger wilt zijn. Geloof me, dat is kut. En het is nog kutter als mensen dan reageren met 'ik heb de hele zwangerschap gekotst maar heb er elke dag van genoten!' Ja, fijn voor jou, maar da's dus niet hetzelfde. Je kunt lijden onder je zwangerschap, ook al lijkt er voor de buitenwereld niets aan de hand. En dan is het soms heel moeilijk om het willen voldragen van je baby voorop te blijven stellen, zeker als je al (bijna) a terme bent. Wees blij als je je het niet kunt voorstellen, dan ben je namelijk zelf nooit op dat punt geweest.

+1, ik heb met 37 weken gesmeekd om inleidenomdat ik het in mn koppie allemaal nietmeer kon handelen. Meisje is uiteindelijk 3 weken later pas geboren maar dat waren de langste 3 weken van mn leven

+1 Cantare.

Ik vind het bijzonder hoor, zwanger zijn. Maar wat heb ik onderschat hoe ongelofelijk klote het kan zijn om zwanger te zijn. De eerste 3 maanden waren afgrijselijk, maar maand 4 was hartstikke leuk. Daar betaal ik nu in maand 5 al de prijs voor. Bekkeninstabiliteit, en nu schreeuwende bandenpijn. En het is echt leuk en bijzonder, die schopjes als ik op de bank lig. Maar ik zit te janken als ik mezelf van de bank af moet slepen. Want het werk gaat door, het huis is niet af (laat staan babyproof) en goh, ik ben ook nog mens dus een wandelingetje naar de winkel in het zonnetje zou ik stiekem we gezellig vinden.

Maar we bijten de kaken op elkaar, glimlachen lief en zetten door. Want we zijn zwanger, niet ziek. En we genieten natuurlijk. Want dat moet je.

/rant. Sorry. Even een kutdag

Nou ja, ik snap wel dat het heel zwaar kan zijn, maar in principe is het wel 'maar' iets tijdelijks, krijg je er iets heel moois voor terug, en er (veel) over klagen tegen buitenstaanders zal het niet beter maken.

Ik denk dat dat laatste meer is waar Nikki bijvoorbeeld op doelde in t vorige topic. Als je als zwangere (irl) tegen (relatief) onbekende mensen gaan klagen over hoe zwaar het is en dat je hoopt dat de geboorte snel inzet als je met verlof gaat, dat idee.

En daar kan ik me ook makkelijk iets bij voorstellen. Je hart moeten luchten zo nu en dan is nodig, maar een stukje relativeren kan ook geen kwaad.

Musique gefeliciteerd!

Oh, en ik vind t sowieso onzin dat je continu moet genieten. Je kunt niet continu genieten imo. Baaldagen en mindere momenten horen er nu eenmaal ook bij. Maar dat je niet geniet op een bepaald moment staat niet gelijk aan niet blij zijn dat je zwanger bent en een kind gaat krijgen. Dat kan imo hand in hand gaan.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 14:34 schreef Cocotrimonium het volgende:

Ik denk dat dat laatste meer is waar Nikki bijvoorbeeld op doelde in t vorige topic. Als je als zwangere (irl) tegen (relatief) onbekende mensen gaan klagen over hoe zwaar het is en dat je hoopt dat de geboorte snel inzet als je met verlof gaat, dat idee.

Ik zou me daar ook aan storen ja. Dat je het voelt en denkt is een ding, maar het op een feestje gaan zitten spuien tegenover mensen die je amper kent, vind ik dramaqueenachtig en daar ben ik allergisch voor vrees ik.

Wat een mooie namen, Musique! En ik hoop dat je goed herstelt!

quote:

Op zondag 30 maart 2014 14:34 schreef Cocotrimonium het volgende:
Nou ja, ik snap wel dat het heel zwaar kan zijn, maar in principe is het wel 'maar' iets tijdelijks, krijg je er iets heel moois voor terug, en er (veel) over klagen tegen buitenstaanders zal het niet beter maken.

Ik denk dat dat laatste meer is waar Nikki bijvoorbeeld op doelde in t vorige topic. Als je als zwangere (irl) tegen (relatief) onbekende mensen gaan klagen over hoe zwaar het is en dat je hoopt dat de geboorte snel inzet als je met verlof gaat, dat idee.

En daar kan ik me ook makkelijk iets bij voorstellen. Je hart moeten luchten zo nu en dan is nodig, maar een stukje relativeren kan ook geen kwaad.

+1

Musique, van harte gefeliciteerd met je dochters! Prachtige namen en wat fijn dat de borstvoeding al goed op gang komt. Ik wens je een snel herstel en heel veel geluk!

Ja ach, ik zou t misschien ook niet zeggen tegen mensen die ik helemaal niet ken, maar ik ben allergischer voor mensen die alles opkroppen dan voor dramaqueens. Ieder zijn allergie denk ik.

Nee tegen onbekenden gaan zitten klagen is ook niet mijn ding hoor. Maar daarom zou ik ook niet te snel met mijn oordeel klaar zitten, juist omdat het onbekenden zijn. Weet jij veel wat er daar speelt? Om iemand dan stiekem overtijd lopen toe te wensen, vind ik dan weer kinderachtig...
Maargoed. Ieder z'n allergiën, zoals kwak zegt.

De zon schijnt. Ik ma mezelf eens naar de bank in de tuim slepen

Musique, gefeliciteerd met je meisjes !
Hopelijk herstel je weer snel . Moet je in France lang in het ziekenhuis blijven na een ks?

Er is echt wel een verschil tussen klagen en klagen. Sommige mensen hebben er een sport van gemaakt. Ik heb ze hier op het forum ook voorbij zien komen de afgelopen jaren. Eerst klagen ze dat ze na een maand nog niet zwanger zijn. Dan zijn ze zwanger en dan klagen ze over elk kwaaltje. En als de baby er eenmaal is klagen zo weer over dat dat zo zwaar is. Persoonlijk vind ik dat heel vermoeiend, ik kan niet goed tegen dat continue pessimisme. Niet dat ik zelf nou het eeuwige optimistische zonnetje in huis ben, maar ik ben wel realistisch.

Ja het kan even duren voor je zwanger raakt. Zwanger zijn kan behoorlijk heftig zijn met allerlei kwaaltjes en complicaties. En ik heb totaal niet de illusie dat het hebben van een kind alleen maar rozengeur en maneschijn is. Zelf had ik me ingesteld op 3 maanden kotsen, beroerd slapen omdat ik niet meer op mijn buik kan liggen, pijn in mijn onderrug omdat ik daar al snel last van heb en weet ik wat niet allemaal. Ik ben elke dag dankbaar voor mijn eigenlijk kwaaltjesloze zwangerschap. Ik ben me er echt bewust van hoeveel geluk ik hiermee heb en hoe anders het zou kunnen zijn. En ja ik klaag ook wel eens over een minor issue als mijn gewichtstoename. Zelfs ik denk na een dipje daarover: mens stel je niet zo aan! Maar ik relativeer het ook (soms lukt dat een dag niet). Ik heb zelf moeite genoeg moeten doen om zwanger te raken dus als puntje bij paaltje komt ben ik liever de rest van mijn leven uit vorm dan kinderloos.

Maar ik dwaal af. Wat ik eigenlijk wil zeggen is: er zijn mensen van wie ik echt begrijp dat ze het zwaar vinden (psychisch en/ of lichamelijk). Kursor jij hebt echt wel een hele heftige periode achter de rug. Ik ervaar jouw angsten niet als geklaag. Sowieso ervaar ik geen enkele angst van wie dan ook als geklaag. En als je in een vroeg stadium al ernstige pijnklachten hebt en je je een hele zwangerschap vooruit sleept, snap ik ook best dat je uitkijkt naar de komst van de baby en er klaar mee bent soms. Maar als je hele zwangerschap eigenlijk best goed is verlopen en je de laatste pakweg 10 weken wat klachten krijgt en dus meteen maar vindt dat de baby eerder moet komen… Alsof dan alles gemakkelijker wordt… Het is dus erg relatief.

Een kennis van me klaagde bv dat ze hoogzwanger niet meer op haar buik in de zon kon liggen om haar rug te bruinen Terwijl ik hormonen aan het spuiten was voor een kindje… Dat type mensen krijg ik wel jeuk van ja

Hoop dat mijn punt een beetje duidelijk is, is lastig uit te leggen.

Je mag iemand best en zeurpiet vinden. Maar in de posts daarnet werd het vooral gerelateerd aan de eigen zwangerschap die ook zwaar was maar wel volgehouden tot het einde zonder zeuren.

Ik denk dan simpelweg: wat schiet je er mee op om zo te vergelijken? Is het je beter of sterker voelen dan een ander? Ik heb die behoefte niet.

En ja, ik vind sommige mensen ook zeuren. Maar wat ik niet snap is die veroordeling van iemand die in jouw ogen iets niet correct beleeft. Natuurlijk kan alles erger, of echt zwaarder, maar laat die ander lekker haar eigen beleving zeg.

Musique van harte met je dochters
Mooie namen hebben ze

Heel herkenbaar Chanty!
Hier een kennisje die klaagde dat ze niet meer op haar hoge hakken en pumps kon lopen, toen ik aan t spuiten was voor de IVF.
Ach ik klaag nu ook wel eens dat ik het zat ben, maar dat is meer omdat ik zo uitkijk naar ons jommetje
Verder horen kwaaltjes en dingetjes er gewoon bij, hier had ik mij ook op ingesteld, en gelukkig heb ik een vrij rustige zwangerschap. Oh en aambeien zijn gewoon kut

Gefeliciteerd Musique! Hoop dat je snel herstelt en lekker genieten van je meisjes

quote:

Op zondag 30 maart 2014 15:45 schreef Bolletje... het volgende:
Heel herkenbaar Chanty!
Hier een kennisje die klaagde dat ze niet meer op haar hoge hakken en pumps kon lopen, toen ik aan t spuiten was voor de IVF.
Ach ik klaag nu ook wel eens dat ik het zat ben, maar dat is meer omdat ik zo uitkijk naar ons jommetje
Verder horen kwaaltjes en dingetjes er gewoon bij, hier had ik mij ook op ingesteld, en gelukkig heb ik een vrij rustige zwangerschap. Oh en aambeien zijn gewoon kut

Je kan toch niet verwachten dat iemand die niet zo'n traject doet precies begrijpt wat het voor jou betekent? Voor haar was op dat moment het hebben van zere voeten iets om over te zeuren, so what? Mag dat niet omdat jouw leven veel zwaarder is?


Maar goed, ik begin nu heel OUD-onveilige dingen zeggen die hier hormonaal vast niet goed gaan aankomen dus ik ga maar even mijn eigen hoofd luchten ofzo.

Ik heb geloof ik een deja vu, is deze discussie laatst niet al eens ter sprake geweest?

quote:

Op zondag 30 maart 2014 15:45 schreef kwakz0r het volgende:
Je mag iemand best en zeurpiet vinden. Maar in de posts daarnet werd het vooral gerelateerd aan de eigen zwangerschap die ook zwaar was maar wel volgehouden tot het einde zonder zeuren.

Ik denk dan simpelweg: wat schiet je er mee op om zo te vergelijken? Is het je beter of sterker voelen dan een ander? Ik heb die behoefte niet.

En ja, ik vind sommige mensen ook zeuren. Maar wat ik niet snap is die veroordeling van iemand die in jouw ogen iets niet correct beleeft. Natuurlijk kan alles erger, of echt zwaarder, maar laat die ander lekker haar eigen beleving zeg.

Ik zou zelf niet iemand in her face een zeurpiet noemen. Een vergelijking met jezelf maken zie ik ook niet als je beter voelen dan een ander. Maar soms is het wel fijn om een ander te helpen te relativeren (en dat kan subtiel en minder subtiel). Persoonlijk vind ik het wel prettig als ik ergens teveel in doorsla, dat iemand anders me af en toe met mijn voetjes weer op de grond zet.

Eigenlijk kun je een aantal dingen doen:
- meeleven (bij iemand die klaagt om het klagen vraag ik me af of die persoon zich dan beter gaat voelen)
- negeren
- afbranden (maar daar schiet de ander eigenlijk niks mee op)
- relativeren/ motiveren (door te laten zien wat echt belangrijk is of wat echt problemen zijn; en vaak doe je dat vanuit je eigen referentiekader)

Bij mensen die ik niet ken zal ik het gedrag negeren. Want als ik ga meeleven dan wordt het erg onoprecht en ik voel me niet bepaald geroepen om iemand mijn visie op te dringen. Maar bij iemand die ik ken zal ik toch proberen om te relativeren (dat geldt trouwens voor elke situatie, niet alleen voor zwangerschap). Kom op! Schouders eronder! Het kan altijd erger. De spreekwoordelijke schop onder je kont.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 15:50 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Je kan toch niet verwachten dat iemand die niet zo'n traject doet precies begrijpt wat het voor jou betekent? Voor haar was op dat moment het hebben van zere voeten iets om over te zeuren, so what? Mag dat niet omdat jouw leven veel zwaarder is?

Maar goed, ik begin nu heel OUD-onveilige dingen zeggen die hier hormonaal vast niet goed gaan aankomen dus ik ga maar even mijn eigen hoofd luchten ofzo.

Nee daar staan mensen niet bij stil. Maar dat wil niet zeggen dat het slecht is om mensen soms bewust te maken van hun omgeving.

Musique van harte gefeliciteerd met je dochters! Prachtige namen ook!

Musique je meisjes, ze zijn er! Van harte! En nu dubbelop genieten!

quote:

Op zondag 30 maart 2014 14:34 schreef Cocotrimonium het volgende:
Nou ja, ik snap wel dat het heel zwaar kan zijn, maar in principe is het wel 'maar' iets tijdelijks, krijg je er iets heel moois voor terug, en er (veel) over klagen tegen buitenstaanders zal het niet beter maken.

Ik denk dat dat laatste meer is waar Nikki bijvoorbeeld op doelde in t vorige topic. Als je als zwangere (irl) tegen (relatief) onbekende mensen gaan klagen over hoe zwaar het is en dat je hoopt dat de geboorte snel inzet als je met verlof gaat, dat idee.

En daar kan ik me ook makkelijk iets bij voorstellen. Je hart moeten luchten zo nu en dan is nodig, maar een stukje relativeren kan ook geen kwaad.

Ja dit dus. Op een verjaardag tegen iedereen die je tegenkomt klagen en zeggen dat je er klaar mee bent. Ik voelde me met de tweeling echt weleens ruk, maar daar ga ik niet wildvreemden op een verjaardag mee lastig vallen. Dat idee.

En ik snap echt dat het voor sommige vrouwen echt een drama kan zijn, het zwanger zijn. En dat kan zowel fysiek als mentaal zijn. In bepaalde gevallen snap ik ook echt dat vrouwen er klaar mee zijn, maar de kwaaltjes van de mevrouw in kwestie beperkten zich tot een baby die af en toe in haar ribben schopte en dat ze soms niet wist hoe ze in bed moest liggen en ze wilde graag haar eigen lichaam terug. En als het echt bij deze kwaaltjes blijft, dan hoop ik echt dat de VK het belang van de baby voorop blijft stellen en niet met 38 weken gaat strippen of iets dergelijks omdat mevrouw zoveel klaagt.

[ Bericht 5% gewijzigd door _NIKKI_ op 30-03-2014 16:22:05 ]

Musique, gefeliciteerd met je meisjes! Wat een prachtige namen . Veel geluk samen!

Nou ik vind het ook kut dat ik niet meer op mijn buik kan liggen hoor! Zit ik hier heerlijk in het zonnetje. Niet op mijn buik en mijn billen vallen in slaap, vind ik wel heel sneu voor mezelf... maar toch hihihi ik krijg een buikje!!!

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:04 schreef Chanty het volgende:

[..]

Nee daar staan mensen niet bij stil. Maar dat wil niet zeggen dat het slecht is om mensen soms bewust te maken van hun omgeving.

Dat vind ik wel wat anders, als je op dat moment uitspreekt dat je dat vervelend vindt om te horen omdat je mist zo hard probeert zwanger te raken oid vind ik dat prima.

Maar het komt er vaak op neer dat mensen hier klagen ipv het in een gesprek uit te spreken.

Alfa je ergens echt mee zit zou ik zeggen: spreek het uit. Als je er niet mee zit, dan zeg ik laat ze.

Dat relativeren voor een ander wat je zegt heb ik moeite mee. Vriendje doet dat ook vaak, maar ik heb zelf als ik klaag echt met behoefte aan een schouder of een knuffel. Als iemand anders voor mij gaat relativeren voelt dat alsof mijn gevoel er niet mag zijn.

Zoals ik zei: ieder zijn allergie, mijn grote probleem is dat ik er slecht tegen kan aks Ik me onbegrepen of niet serieus genomen voel. Dus ik reageer niet goed op anderen die Hoe goed bedoeld ook voor mij mijn issues gaan lopen relativeren.

Zal dat zelf ook niet snel doen want het voelt voor mij als nogal "presumptuous".

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:13 schreef _NIKKI_ het volgende:
Musique je meisjes, ze zijn er! Van harte! En nu dubbelop genieten!

[..]

Ja dit dus. Op een verjaardag tegen iedereen die je tegenkomt klagen en zeggen dat je er klaar mee bent. Ik voelde me met de tweeling echt weleens ruk, maar daar ga ik niet wildvreemden op een verjaardag mee lastig vallen. Dat idee.

En ik snap echt dat het voor sommige vrouwen echt een drama kan zijn, het zwanger zijn. En dat kan zowel fysiek als mentaal zijn. In bepaalde gevallen snap ik ook echt dat vrouwen er klaar mee zijn, maar de kwaaltjes van de mevrouw in kwestie beperkten zich tot een baby die af en toe in haar ribben schopte en dat ze soms niet wist hoe ze in bed moest liggen en ze wilde graag haar eigen lichaam terug. En als het echt bij deze kwaaltjes blijft, dan hoop ik echt dat de VK het belang van de baby voorop blijft stellen en niet met 38 weken gaat strippen of iets dergelijks omdat mevrouw zoveel klaagt.

Dan verschillen er gewoon echt van mening. Voor mij hoeft het geen drama te zijn (in de ogen van een ander) voor je ergens over mag klagen. Ik krijg gewoon een naar gevoel van dat wegen van wat wel en niet "worthy" is om over te klagen.

En een vk stript nooit als het niet verantwoord is volgens mij.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:21 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Dat vind ik wel wat anders, als je op dat moment uitspreekt dat je dat vervelend vindt om te horen omdat je mist zo hard probeert zwanger te raken oid vind ik dat prima.

Maar het komt er vaak op neer dat mensen hier klagen ipv het in een gesprek uit te spreken.

Alfa je ergens echt mee zit zou ik zeggen: spreek het uit. Als je er niet mee zit, dan zeg ik laat ze.

Dat relativeren voor een ander wat je zegt heb ik moeite mee. Vriendje doet dat ook vaak, maar ik heb zelf als ik klaag echt met behoefte aan een schouder of een knuffel. Als iemand anders voor mij gaat relativeren voelt dat alsof mijn gevoel er niet mag zijn.

Zoals ik zei: ieder zijn allergie, mijn grote probleem is dat ik er slecht tegen kan aks Ik me onbegrepen of niet serieus genomen voel. Dus ik reageer niet goed op anderen die Hoe goed bedoeld ook voor mij mijn issues gaan lopen relativeren.

Zal dat zelf ook niet snel doen want het voelt voor mij als nogal "presumptuous".

Volgens mij kan dit prima samen gaan. Een knuffel en een schop onder je kontje

En ja ik ben het met je eens dat alles twee kanten uitwerkt. Je hebt mensen die klagen, en je hebt mensen die zich eraan storen. Voor beiden valt er vaak wel wat werk te verzetten. Heel ander voorbeeld: ik kan me nogal ergeren aan mijn bemoeizuchtige altijd aanwezige schoonmoeder. Enerzijds is haar werkpunt om wat minder bemoeizuchtig en aanwezig te zijn. Maar anderzijds hoor ik zeker ook een hand in eigen boezem te steken door me er minder van aan te trekken en haar te accepteren zoals ze is

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:25 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Dan verschillen er gewoon echt van mening. Voor mij hoeft het geen drama te zijn (in de ogen van een ander) voor je ergens over mag klagen. Ik krijg gewoon een naar gevoel van dat wegen van wat wel en niet "worthy" is om over te klagen.

En een vk stript nooit als het niet verantwoord is volgens mij.

Verschillen van mening mag. Prima toch.

En ik hoop dat de VK haar inderdaad niet zomaar stript.
Als ik dan even naar mezelf mag kijken waar de gyns al vanaf een week of 32 over inleiden bij 38 weken spraken terwijl ik niets geen kwaaltjes had en zelf nooit over inleiden heb gesproken dan vind ik dat bijvoorbeeld wel erg makkelijk. Als ik had gewild dan was het met 38 weken zwangerschap dus gewoon gebeurd. Misschien een andere situatie omdat het een tweeling was, maar ik vond het erg jammer dat het bij elk bezoek aan de gyn als een soort van warme worst voor mijn neus gehouden werd. Ik hoop dus dat het bij de VK anders gaat

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:13 schreef _NIKKI_ het volgende:
Musique je meisjes, ze zijn er! Van harte! En nu dubbelop genieten!

[..]

Ja dit dus. Op een verjaardag tegen iedereen die je tegenkomt klagen en zeggen dat je er klaar mee bent. Ik voelde me met de tweeling echt weleens ruk, maar daar ga ik niet wildvreemden op een verjaardag mee lastig vallen. Dat idee.

En ik snap echt dat het voor sommige vrouwen echt een drama kan zijn, het zwanger zijn. En dat kan zowel fysiek als mentaal zijn. In bepaalde gevallen snap ik ook echt dat vrouwen er klaar mee zijn, maar de kwaaltjes van de mevrouw in kwestie beperkten zich tot een baby die af en toe in haar ribben schopte en dat ze soms niet wist hoe ze in bed moest liggen en ze wilde graag haar eigen lichaam terug. En als het echt bij deze kwaaltjes blijft, dan hoop ik echt dat de VK het belang van de baby voorop blijft stellen en niet met 38 weken gaat strippen of iets dergelijks omdat mevrouw zoveel klaagt.

En juist het missen van je eigen lichaam kan voor sommige mensen mentaal heel zwaar zijn.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 16:45 schreef Moppert het volgende:

[..]

En juist het missen van je eigen lichaam kan voor sommige mensen mentaal heel zwaar zijn.

Misschien een heel domme vraag en ik bedoel het echt niet naar of iets dergelijks. Maar dit wordt haar tweede kind. Dan weet je toch waar je aan begint of is dat heel kort door de bocht?