Het peutertopic (2-4 jaar) deel 140

Nikki, gefeliciteerd met L!
Wat leuk en spannend gelijk ook op schoolreisje!

Tot over 3 maanden en 1 dag (:o) bij de kleuters!

Niki, van harte gefeliciteerd!

En dank jullie wel voor het welkom.

Helemaal niet herkenbaar hoor, die driftbuien. Mijn kind gilt, krijst, bijt, schopt, en slaat echt nooooooooit. Hij smijt zich ook niet samen met zijn broer in de supermarkt over de grond ( ) en ik ben nog nooit over straat gelopen met onder 1 arm een driftige krijsende spartelende dreumes en aan de andere een jankende brullende kleuter.

De mijnes zijn altijd echt heel lieve engeltjes die goed luisteren, kusjes geven, aaien, zeggen op beleefde toon als ze iets niet prettig vinden of als we een meningsverschil hebben. Heus!

Niki gefeliciteerd en dan gelijk al op schoolreis

Nikki gefeliciteerd met L.

Gefeliciteerd Nikki !!!

Spannend en leuk, gelijk op schoolreisje (alleen beetje jammer van het weer )

Gefeliciteerd Nikki! Ik hoop dat ze geniet van haar schoolreisje!

Ik herken het ook helemaal niet hoor, een temperamentvolle peuter die _alles_ zelf wil doen (En net als Susie heb ik geen idee van wie hij dat temperament heeft ) Maar goed, ik probeer altijd maar te bedenken dat het zelf doen blijkbaar een functie heeft voor hem, en dat het ook belangrijk is dat hij zijn autonomie verkent en begrijpt wat hij wel en niet kan . Heel vaak mag hij van mij lekker prutsen maar soms ook niet, omdat het gevaarlijk is of we haast hebben. En ik probeer hem te helpen om daar mee om te gaan, want dat is soms best moeilijk, die teleurstelling.

DJMO, zo'n incident als met de tomaat, is er dan ook een moment waarop je aan hem aangeeft dat je begrijpt waarom hij boos is en dat je uitlegt waarom je je besluit hebt genomen? Ik merk dat M dat haast bij me afdwingt, als ik haastig mompel: "ja, dat kan nu even niet" dan blijft hij inderdaad maar gaan. Ik denk dat hij zich dan niet gehoord voelt. Sommige kindjes nemen wat makkelijker hun verlies, maar anderen, zoals de mijne , kunnen heel standvastig zijn om maar duidelijk te maken wat ze precies bedoelen. Ik vind dat vaak enorm moeilijk maar aan de andere kant vind ik het ook heel knap dat hij goed kan aangeven wat hij voelt en nodig heeft. Kan alleen maar zinvol zijn in het leven later. Anyways, wat je beschrijft zou hier dus ook heel goed een punt van gedoe kunnen zijn, maar ik denk dat als ik dan zoiets zou zeggen als : "ik snap dat je verdrietig bent omdat je de tomaat zelf op de band wilde leggen. Ik heb het nu even gedaan omdat we haast hebben. Wil jij anders de tomaat vasthouden" ofzo, dat het sneller voorbij zou zijn. Nou ja, mijn twee centen.

Ik merk trouwens dat ik steeds creatiever moet worden met afleiden. M pikt het echt niet meer als ik lukraak over iets anders begin als hij verdrietig is, want daar ging het niet over Praten helpt wel, maar dan moet het wel echt gaan over waar hij mee zat. Hij heeft vooral veel moeite met overgangen nu, naar bed is stom (tijdrekken hier ook Hillie, eindeloos!) en weggaan ook. Vanochtend gingen we naar het kdv, had ik hem al een paar keer verteld, maar du moment dat we naar de gang gaan om schoenen aan te doen, wordt hij Heel Verdrietig omdat hij zo graag met zijn vrachtauto wilde spelen (waarhij al een dag niet meer om had gekeken natuurlijk) en zijn brooohooooodje wilde eten Ik vind het soms wel lastig om dan steeds maar geduldig te blijven en manieren te zoeken om weer uit zo'n bui te komen, vooral omdat ik ze van mijlenver zie aankomen maar ze niet kan voorkomen. Soms wil ik ook even stampvoeten en roepen: "ik wil niet!!" Maar goed, opvoeden, voorleven, het komt vast een keer goed

CS: dat had ik hem ook uitgelegd (althans, een poging gedaan tot) maar ik kwam er niet doorheen, hij bleef brullen .. en die tomaat hoefde hij ook niet meer, toen ik hem die aanbood begon hij alleen nog maar harder te krijsen

Wat jij beschrijft dat als je wegwil, hij ineens wel z'n broodje wil eten, daar ben ik heel makkelijk in, prima, dan neem je je broodje mee en eet je het onderweg maar op. Staat garant voor meteen schoenen aan en jas aan, want onderweg eten is wel heel leuk

Oh ja, dat herken ik wel ja, dat zo overstuur zijn. Ik geef dan meestal maar een stevige knuffel en probeer later nog maar eens een keer een gesprek te voeren.

M mag ook altijd het broodje mee onderweg, lekker eten op de fiets. Maar het is vooral het idee dat er iets afgesloten is en dat we uit huis weggaan en sommige leuke dingen even niet meer kunnen, wat heel moeilijk voor hem is om mee om te gaan.

Welkom Asy!

Dat overstuur zijn Ik werk op woensdag tot 21:00 uur en normaal is Billie dan bij opa en oma logeren. Man is nml ook laat thuis, dus logistiek is het allemaal wat makkelijker. Gisteren was opa echter ziek, dus Billie toch naar huis gebracht door oma.

Slapen was een drama. Met hoofdletters. Veel om mij vragen, papa moest blijven zitten en als papa wegging was het huilen en brullen. En toen kwam ik thuis om 21:15 en toen werd er gegild. amai. Als een meid zo hoog, hard en schril gillen. Toen ik boven kwam pakte ik 'm bij me en was het nog hard snikken (pyjama drijfnat van het huilen/kwijlen (kiezen??)) en ontspande hij helemaal.
Ik vind dit een aparte faaaaaaaaaaase.

Nikki, gefeliciteerd met je kleuter! Spannend schoolreisje Wel leuke start van het schooljaar voor haar .

Hier helpt het wel vaker als je het van tevoren nog eens zegt.
Bijv dat ik dan zeg: we gaan zo de schoenen aandoen want we gaan naar school.
Of: ik leg zelf de boodschappen op de band want we hebben haast.
Bij mijn oudste (nét 4) werkt het ook goed om te zeggen: als dit filmpje is afgelopen, nog 1 rondje met de auto, als de kookwekker afloopt (en die staat dan op 5 min).

Maar goed, ik was de moeder die gisteren in het Gaiapark haar driftige krijsende peuter in de kinderwagen propte omdat hij niet met zijn schoenen in de plassen mocht stampen...
_{En ik had braaf gezegd dat het wel leuk was om in de plassen te stampen, maar dat dat alleen mag met laarsjes etc...}

Oja en afwijken van het 'normale' is ook reden tot drama's.

Nkki van harte gefeliciteerd met L! 4 alweer! En naar school! Wat een mijlpaal verjaardag is 4 toch eigenlijk...

Asy, ook hier een peuter die zeer veel houd van hetzelfde ritme.

Kuukske, wat sneu zeg!Heb je doorkomende kiezen kunnen ontdekken?

CS: Ik wil regelmatig even niet momenteel 2 gillende, krijsende kinderen al tijdenlang maakt dat mijn lontje helaas erg kort is.

Nathan heeft sinds afgelopen weekend een fiets met trappers en vanmorgen besloot hij dat hij ermee naar "de blauwe" supermarkt wilde fietsen , Toch maar verteld dat we dat nog echt niet gaan doen en dat dat mag als hij zonder zijwieltjes kan fietsen. Gelukkig maar, hij heeft een groot deel van het rondje met zn fietsje gewandeld. We deden over max 1 km een uur

Ja, boven is een puntje door helemaal achterin. Ik hoop dat het allemaal gauw doorzet.

Stoer pessie! Wel wat langzaam maar och, straks hol je de benen onder je lijf vandaan achter dat fietsje aan .

Hollen ben ik al gewend Loopfiets gaat erg snel hier
En ik ben van plan het zonder-zijwieltjes-leren-fietsen deel aan papa over te laten

nikki gefeliciteerd

Zelluf doen en het vervolgens niet doen....

Ik ben echt zo verliefd op mijn peuter die mij vanmiddag twee voor schut zette




Eerste keer door te roepen en wijzen: zo die is dik mama.
En de tweede keer door te roepen en te wijzen: ik ruik stink. Die meneer ruikt stink mama.

Peuters en schaamrood op je kaken: check tally

Geweldig Tallly

Prachtige foto's

Nikki, gefeliciteerd met je kleuter! Wat een mijlpaal! Hoe vond ze het schoolreisje? En zo stoer dat ze al meteen mee gaat!

Pessie, wat knap!

Asy, dat van te voren vertellen werkt hier inderdaad ook erg goed. En in geval van compleet over de rooie helpt ook alleen stevig vasthouden en knuffelen zoals Clubsoda zegt.

quote:

Op donderdag 10 april 2014 20:20 schreef Kyara het volgende:
En in geval van compleet over de rooie helpt ook alleen stevig vasthouden en knuffelen zoals Clubsoda zegt.

als mijn peuter compleet over de rooie is, hoef ik hem alleen maar aan te kijken of hij begint te krijsen als een speenvarken dat levend gevild wordt .. op zo'n moment durf ik niet eens in z'n buurt te komen eerlijk gezegd.. dan werkt uit laten razen beter dan hem te benaderen

Ik bedoelde ook dat dat hier het beste werkt. Elk kind is anders en wat voor de een werkt, hoeft ook niet voor de andere te werken

Nou Susie inderdaad, en vervolgens als ik het dan wil doen weer een driftbui krijgen omdat hij het ineens wel wil doen

Tally wat een mooie meid heb je, en wat een mooie krullen
Enne haha die uitspraken kan niet wachten tot die van mij dat eens doet

quote:

Op donderdag 10 april 2014 20:24 schreef Kyara het volgende:
Ik bedoelde ook dat dat hier het beste werkt. Elk kind is anders en wat voor de een werkt, hoeft ook niet voor de andere te werken

dat weet ik, maar daarom doet het me wel verdriet. Geert is mijn jongste, heb ik ruim een jaar bv gegeven, altijd bij me gedragen in een draagdoek, en uitgerekend hij zet zich (op dit soort momenten) zo enorm af tegen me dat ik er soms wel om kan huilen..

daar tegenover staan dan wel weer de momenten dat ik hem op de psz naar binnen moet dragen omdat hij dat hij dat graag wil (nee, mama tillen nu!!) en dat af en toe bijna m'n nek omdraait om een kus te krijgen

Dat herken ik wel DJMO, M heeft zich ook een hele tijd van mij afgezet. Hij wilde nooit bij mij zitten, altijd moest papa of oma helpen. Heeft me ook wel verdriet gedaan. Dat je je eigen kind niet kan troosten.

Als Larissa een driftbui heeft hoef ik haar niet te knuffelen hoor, dan krijg ik een schop of klap
Het enige wat helpt (bij Larissa dan he) is dan in de hoek zetten. Ze krijgt dan een schrikreactie en/of ze gaat door met schreeuwen, maar zodra dat dan over is mag ze weer eruit en is het weer goed
Tally, die foto's
Mag ik weten waar je die paraplu vandaan hebt? Uilen
En Nikki, van harte gefeliciteerd!

Laatst wel drama met verschonen. Echt van zich af schoppen en zo. Toen heb ik hem in zijn bed gezet om af te koelen en ben zelf naar de badkamer gegaan. Hoor ik ineens heel zielig "mama, M schone luier?"

maar goed, ook dat werkt niet altijd. En wat vandaag werkt hoeft morgen niet te werken en omgekeerd

quote:

Op donderdag 10 april 2014 20:45 schreef The_Tankgirl het volgende:
Als Larissa een driftbui heeft hoef ik haar niet te knuffelen hoor, dan krijg ik een schop of klap
Het enige wat helpt (bij Larissa dan he) is dan in de hoek zetten. Ze krijgt dan een schrikreactie en/of ze gaat door met schreeuwen, maar zodra dat dan over is mag ze weer eruit en is het weer goed
Tally, die foto's
Mag ik weten waar je die paraplu vandaan hebt? Uilen
En Nikki, van harte gefeliciteerd!

Bij de Hema een tijdje geleden!

En Zoë heeft eigenlijk alleen driftbuien als ze chocolade heeft gegeten daar kan ze niet tegen en daar kan ze echt helemaal van uit haar dak gaan. En dan gaat ze in de hoek afkoelen. Voor de rest kan ik eigenlijk best met dr praten

Nou met een driftbui werkt het hier soms ook gewoon stevig vasthouden
Hij verzet zich dan met hand en tand (dus ik hou hem echt even goed vast), maar uiteindelijk kalmeert hij er sneller van. Als ik hem namelijk laat uitrazen, dan blijft hij steeds herhalen waar hij net 'straf' voor kreeg of gaat met (andere) spullen gooien.

Maar eerlijk gezegd vergeet ik het vaak om te doen

Morgen gaat hij voor het eerst naar de psz (althans om er zelf te blijven )

Mex gaat tegenwoordig boven naar zijn kamer uit zichzelf...en dan komt hij terug om met de theedoek zijn ogen en snotneus droog te maken.
En dat moet een theedoek zijn, geen handdoek of billendoekje....:D

Nog gefeliciteerd Asy! Spannend morgen! Ben benieuwd hoe hij reageert als hij echt moet blijven nu.

Geen centje pijn, super leuk gehad
En al 2 verfwerkjes mee naar huis!

quote:

Op vrijdag 11 april 2014 12:57 schreef Asyniur het volgende:
Geen centje pijn, super leuk gehad
En al 2 verfwerkjes mee naar huis!

Tof!

Hier maar weinig echt driftbuien.
Wel huilen als ze haar zin niet krijgt. En als je haar direct aanspreekt op haar gedrag gaat ze huilen. Meer die dit herkennen? Ik vind het wel lastig hoe er mee om te gaan ze gaat wel vaker een directe reactie ontvangen in haar leven.

quote:

Op vrijdag 11 april 2014 13:40 schreef ferrari_rood het volgende:
Hier maar weinig echt driftbuien.
Wel huilen als ze haar zin niet krijgt. En als je haar direct aanspreekt op haar gedrag gaat ze huilen. Meer die dit herkennen? Ik vind het wel lastig hoe er mee om te gaan ze gaat wel vaker een directe reactie ontvangen in haar leven.

O. doet ook nauwelijks aan driftbuien.
Snel huilen is hier ook het geval maar het gaat beter dus ik denk dat ze daar vanzelf wel overheen groeit.

Ik vind emotioneel reageren ook niet hetzelfde als driftbuien trouwens. Echte buien die langere tijd aanhielden hebben we al een tijd niet meer gehad. Maar dat neemt niet weg dat M best heftig kan reageren, heel boos of heel verdrietig maar dat is dan ook zo weer over. En hij is door de dag heen ook net zo vaak heel vrolijk en enthousiast.

Ik kan hem ook niet in elke bui knuffelen hoor, soms is hij echt boos op mij en vindt hij me even heel stom En dan moet ik het laten voor wat het is. Maar soms, als hij boos of teleurgesteld is, dan vindt hij het juist wel heel fijn om te knuffelen. Vroeger hield hij daar helemaal niet van, maar hij vraagt steeds vaker zelf om 'even nuffen' om tot rust te komen en hij legt tegenwoordig ook zijn hoofdje op mijn schouder als ik hem til

Maar ik moet het nog steeds niet proberen om hem vast te pakken of te kussen als hij het niet zelf aangeeft. Ik vind dat wel frappant, binnen vijf minuten na zijn geboorte zei ik tegen 'm: "oh, je bent een kruidje-roer-me-niet" en dat is echt waar gebleken. Gisteren zei de leidster op het kdv nog dat ze maar weinig kinderen op de groep heeft die zo duidelijk hun fysieke grenzen aangeven als M en dat je ook echt niet moet proberen om hem op schoot te trekken bijvoorbeeld.

FR, ik vind het wel een heel natuurlijke reactie, dat ze daarvan moet huilen. Het is ook heel moeilijk om te horen dat je iets niet goed doet, daar hebben veel volwassenen nog moeite mee En zeker op deze leeftijd, nu het geweten en schuld- en schaamtegevoel zo in ontwikkeling zijn, valt dat ook niet mee. Maar het is wel iets waarvan ik het fijn vind dat mijn kind het leert, met een afwijzing of berisping omgaan zonder dat het je gevoel van eigenwaarde aantast. M doet het ook wel eens en dan probeer ik hem bewust uit te leggen dat ik snap dat het moeilijk is, maar dat mensen soms je aanspreken op je gedrag maar dat ik nog steeds van hem hou ook al doet hij iets wat niet mag. En ook niet te veel aanspreken met "nee, dat mag niet" maar eerder "als je daar aan zit, gaat het kapot" bijvoorbeeld, dat is dan wel een aanwijzing dat hij niet handig bezig is maar geeft hem zelf de kans om zijn gedrag aan te passen.

EN wat is dan het verschil tussen en driftbui en emotioneel reageren?

M valt denk ik ook nog wel mee. Meiden zullen straks wel een stapje verder gaan denk ik.

Oh, bij een driftbui heb ik in mijn hoofd dat het echt een paar minuten minstens duurt (uitlopend naar een paar uur ) M kan huilen of boos zijn maar dat is dan in 30 seconden weer over. Maar goed, misschien zit dat onderscheid alleen in mijn hoofd

Het duurt hier inderdaad wel wat langer dan een paar seconden.

Gister heeft hij het oma moeilijk gemaakt (voor de eerste keer). Hij wilde geloof ik geen kaas op brood. En uiteindelijk (na van alles proberen) ging hij zitten, zuchtte eens diep en zei "okey.... kaas" en ging toen maar zijn boterham op eten....

Ik heb geloof ik een Jantje lacht, Jantje huilt, die gaat van niks naar standje luchtalarm en weer terug naar stuitervrolijk in minder dan een minuut

Och, die M Ik vind het heel aandoenlijk en passend bij zijn zachtmoedige karakter om het zo op te lossen

Mijn kleuter doet aan nep hoesten maar zo erg dat hij ervan moet spugen

negeren doe ik maar dan lijkt het alleen nog maar erger,en als ik op kijk dan ligt Roy in een deuk

Iemand hier toevallig ervaring met nachtangst? En zou dat dus ook overdag kunnen? Want ik heb het idee dat dat hier het geval is (als ik zo de "symptomen" lees).
Ik word er in ieder geval wel angstig van. Ze heeft best regelmatig gehad en nu de laatste 2 weken weer regelmatig, ik zat vanmiddag dus zelf te huilen, want vond het doodeng deze keer. Echt slaan naar mij, gillen, zich laten vallen, niet fijn.
Op deze site heb ik gelezen, http://www.cjgheusden.nl/(...)emen-nachtangst.html
Daar staat ook de oorzaak ziekte in familie, dus de oorzaak heb ik waarschijnlijk gevonden, man uit ziekenhuis opgehaald bijna 2 weken terug en heeft nu gips om zijn arm. Dat zou het wel kunnen verklaren...

Heb ik iedereen angst aangejaagd?
Rondje verder googlen heeft mij al duidelijkheid gegeven dat het idd overdag kan.

Wel sneu Susie. Zelf gelukkig geen ervaring mee. Hopelijk is het snel weer over.

Zoals ik het lees, weten ze er zelf niets meer van. Gelukkig maar.

Sorry Susie, geen ervaring mee (gelukkig) , sterkte ermee

leuke peuteranekdote hier .. (in het kader van zelluf doen )

ik zit achter de pc, doodse stilte in huis. Ineens, trippel trapppel trippel trap. Peuter in de woonkamer .. dus ik: wat is er ? moet je plassen??
*boos gezicht en rent terug naar bed*
ik erachteraan, meneer heeft vuurrode orden en wangen, dus thermometer gepakt.
peuter: wil ik niet
ik: hier, doe het zelf maar
peuter: nee jij doen
ok, mooi. *niks aan de hand* Ga je nog even plassen nu je toch wakker bent?
peuter: nee wil ik niet
ik: oke, dan ga ik zelf wel ..
peuter: NEEEE ikkuh !!!
ik; wat jij wil
peuter teruggelegd in bed, hij slaapt en ik ben tevreden

Wat naar klinkt het Susie. En vervelend van je man ook. Zou ze er erg van geschrokken zijn? Misschien kun je het nog eens casual met haar bespreken, dat papa in het ziekenhuis was?

Zijn jullie peuters ook zo slecht in bed te krijgen? Het gaat al weken moeizaam. Hij is niet bang volgens mij, maar vindt slapen maar saai en wil er gewoon liever uit. Hij mag van mij best spelen in bed, maar dat is blijkbaar niet voldoende voor hem. Hij gaat dan eerst eindeloos tijdrekken en drentelen, nog eeeeven knuffelen, nog eeeeeeven spelen en alles zo laaaaangzaaaaaaam mogelijk doen. Eenmaal in bed word ik nog tientallen keren teruggeroepen voor allerhande problemen (knuffel uit bed gegooid ) inclusief dramatisch gejammer. Ik word er echt een beetje moe van, van dat geworstel elke avond

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 07:40 schreef Clubsoda het volgende:
Wat naar klinkt het Susie. En vervelend van je man ook. Zou ze er erg van geschrokken zijn? Misschien kun je het nog eens casual met haar bespreken, dat papa in het ziekenhuis was?

Zijn jullie peuters ook zo slecht in bed te krijgen? Het gaat al weken moeizaam. Hij is niet bang volgens mij, maar vindt slapen maar saai en wil er gewoon liever uit. Hij mag van mij best spelen in bed, maar dat is blijkbaar niet voldoende voor hem. Hij gaat dan eerst eindeloos tijdrekken en drentelen, nog eeeeven knuffelen, nog eeeeeeven spelen en alles zo laaaaangzaaaaaaam mogelijk doen. Eenmaal in bed word ik nog tientallen keren teruggeroepen voor allerhande problemen (knuffel uit bed gegooid ) inclusief dramatisch gejammer. Ik word er echt een beetje moe van, van dat geworstel elke avond

herkenbaar hoor; doen ze bij mij ook. Als mijn vriend ze op bed ligt slapen ze binnen vijf minuten .. frustrerend is dat

Susie Google eens op night terror. Oudste heeft het veel gehad en de aanleiding kon vanalles zijn. Het is heel akelig om te zien maar zelf weten ze er niets van. Wakker maken heeft geen zin en lukt ook bijna niet. Wij proberen hem te laten liggen en aaien over zijn hoofd. Als hij gaat gapen is het over en slaapt hij zo weer in.

Susie, mijn oudste heeft het ook gehad. Al was dat 's nachts. Tot een jaar of 3,5 Nu hij ouder wordt heeft hij nog wel gewone nachtmerries als er veel onrust is(verjaardag, Sinterklaas). Maar het wordt elk jaar minder.

Eigenwijze kinderen ook. Daan weet inmiddels wel dat we echt niet meer komen voor de 6e knuffel.. Meestal is het nog 1-2 keer teruglopen en dan niks het 's avonds stil, of hij babbelt zichzelf in slaap.
Alleen overdag slapen is op zijn retour. Hij is een uur aan het spelen, naar buiten aan het kijken of ligt te babbelen. Maar slapen wil dan niet. Vorige week dinsdag en afgelopen zondag nog geslapen, maar de andere dagen kwam hij zonder problemen door. Wel geprobeerd, maar zondag heeft hij 's avonds nog anderhalf uur in bed gepraat voor hij sliep, dus ik denk dat de middagslaap hier ook snel weg is..

quote:

Op zaterdag 12 april 2014 19:16 schreef Susie het volgende:
Iemand hier toevallig ervaring met nachtangst? En zou dat dus ook overdag kunnen? Want ik heb het idee dat dat hier het geval is (als ik zo de "symptomen" lees).
Ik word er in ieder geval wel angstig van. Ze heeft best regelmatig gehad en nu de laatste 2 weken weer regelmatig, ik zat vanmiddag dus zelf te huilen, want vond het doodeng deze keer. Echt slaan naar mij, gillen, zich laten vallen, niet fijn.
Op deze site heb ik gelezen, http://www.cjgheusden.nl/(...)emen-nachtangst.html
Daar staat ook de oorzaak ziekte in familie, dus de oorzaak heb ik waarschijnlijk gevonden, man uit ziekenhuis opgehaald bijna 2 weken terug en heeft nu gips om zijn arm. Dat zou het wel kunnen verklaren...

Geen idee of het 's middags ook kan, maar wij hebben het een periode gehad rond 22 uur 's avonds. Het is idd heel naar om te zien. Dat je je kind wil troosten maar dat hij dan alleen maar bang voor je is . Naast hem zitten en praten / zingen werkte het snelst, maar vooral niet aanraken. Het was na een weekje weer over.

Night terrors kunnen ook overdag ja, het heeft namelijk niks te maken met de nacht, maar met wakker worden uit de diepe niet-rem slaap. Ik kreeg hier destijds van debuurvrouw deze link: pavor nocturnus. Dit is een heel heldere uitleg. Per kind is het weer verschillend wat werkt en wat niet. Zo kwamen wij er pas na een aantal keren achter dat soms het moeten plassen dit ook kan uitlokken. Dus dan was plassen de oplossing. Slapend en wel dus. Overigens, die leeftijd die in het artikel genoemd wordt klopte bij ons niet. Driekus had het al veel eerder dan 3 en heeft het nu nog regelmatig. Hij drijft dan ook echt in het zweet, mompelt, slaat, huilt of krijst. Het is echt heel onprettig, zeker omdat je er weinig aan kan doen.

Overdag komt het ook nog wel eens voor dat hij in de auto in slaap valt en dan wakker wordt na pak em beet half uur/drie kwartier. Dan krijg je hetzelfde gedrag, maar dan is hij wel echt wakker. Toevallig kwamen we er later achter dat dit ook te maken heeft met een laag suikerniveau. Tegenwoordig krijgt hij dus of hele zoete ranja of een suikerklontje om em hier uit te trekken.

Mijn man heeft t nog steeds. In periodes van drukte of stress heeft hij er kast van. Naja eigenlijk ik meer. Hij slaapt zo weer verder ik lig nog wakker met een geschrokken lijf.