TTK LPT

Write now – voorronde

In de trein trokken we een fles sherry open. ‘Hebben jullie wat te vieren?’ vroeg de conducteur. Ik zei dat ik jarig was. Vervolgens riep de conducteur dat over de speakers om en begonnen een paar vrouwen in de coupé een liedje voor mij te zingen.
Na bijna twee uur arriveerden we op de plaats van bestemming. Ik bestelde twee kopjes koffie. Er stond een professioneel horeca-apparaat maar wij kregen onze koffie uit een kan. ‘Vier euro alsjeblieft,’ zei de student achter de balie.
Een vriend kwam binnen met zijn broertje, die ook een verhaal had ingezonden. Terwijl we stonden te praten sprak een lang, typisch gekleed meisje ons aan. Met typisch bedoel ik dat al die aspirant-schrijvers er op zichzelf bijzonder, maar samen allemaal hetzelfde uitzien. Ze vroeg waarover mijn verhaaltje ging.
Dat van haar ging over een man die in een hotelkamer zat, en hoorde dat achter de deur zijn vrouw met iemand aan het flirten was. Hoewel hij boos werd kon hij zich niet bewegen, want de baby zat op zijn schoot.
‘Hou je van baby’s?’ vroeg ik.
‘Nee en ook niet van flirtende vrouwen,’ zei ze. Even later: ‘Ik loop weer even verder.’
Het was tijd om de zaal in te gaan. Bij de deur werd ons verzocht de jas op te hangen.
‘Mijn jas kost driehonderd euro en die hang ik niet op in een onbewaakte garderobe,’ zei ik.
In de zaal waren de stoelen weggehaald en moesten we staan, want er waren te veel mensen op komen dagen.
We luisterden naar een gedicht van de dichter des vaderlands en een voordracht uit het nieuwe boek van Raoul de Jong. ‘Dat is nou een broodschrijver,’ zei mijn vriend. Iedereen was eigenlijk voor de prijsuitreiking komen opdagen, maar dit was ook gezellig. In de tussentijd werd het heel erg warm in de zaal.
Vervolgens betrad een singer-songwriter het podium. Hij werd aangekondigd als iemand die zingt over het leven met veel zelfspot. De singer-songwriter speelde een liedje. En nog een. En toen nog een. ‘Welke zal ik nu spelen?’ vroeg hij. ‘Nu is het wel mooi geweest,’ zei mijn vriendin.
De uitreiking had geen goed nieuws voor ons in petto. Ook niet voor het broertje van mijn vriend. Ik kan van alles zeggen over de winnende verhalen, bijvoorbeeld dat het generieke vingeroefeningen zijn die niets toevoegen, maar daar sta ik boven.
Even later zaten we terug in de trein, klaar voor onze twee uur durende reis. Gelukkig hadden we nog een halve fles sherry, en we vielen al snel tegen elkaar in slaap.

Dan maar weer eens een klein heldenfilmpjelinkje naar youtube.

quote:

Op dinsdag 6 mei 2014 17:19 schreef Mainport het volgende:
De quarter-life crisis duurt niet voor eeuwig. Op een gegeven moment treedt de berusting in. De berusting creëert afstand; vanaf een afstand kun je alles beter zien.

Ik heb het altijd waanzin gevonden om berusting te zien als een permanente toestand waar je in kunt verkeren. Berusting komt en gaat en als je geluk hebt komt 'ie wat vaker en blijft 'ie wat langer.

En ik ben al de hele dag vol van 'het recht om vergeten te worden'. Die zag Warhol niet aankomen.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 13:14 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Op z'n FOK!s: dit.

Edit: Overigens begint het ook niet perse op een kwart van iemands leven, bij sommige doet de crisis zijn inrede al in zodra het bewustzijn zich begint te manifesteren.

Dat is bij mannen meestal rond die tijd.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 13:22 schreef LelijKnap het volgende:

Ik denk dat ik in die zin dan een tragische vroegbloeier was.

Welnee, je romantiseert je jeugd.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 13:25 schreef LelijKnap het volgende:

Het is in elk geval tragisch te noemen dat ik onderhand al oud genoeg ben dat te doen.

Nope, dat doet iedereen. Ik dacht dat ik al jong onafhankelijk en diepzinnig was, maar niets is minder waar. Ik heb schrijfsels en foto's die het tegendeel bewijzen; ze tonen een preoccupatie met de sociale verhoudingen in de klas en een paardentrui (al lijkt die laatste me in tegenstrijd met die eerste, maar dat terzijde).

Erken dat wat je voor tragiek houdt slechts een manier is waarop je zoals alle anderen bent - dan is de weg vrij tot ware tragiek.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 16:10 schreef LelijKnap het volgende:

Ik doelde op het romantiseren van mijn jeugd. Je moet immers al uit je jeugd zijn wil je dat kunnen doen. Die herkenning is tragisch en reden voor een crisis als vijfentwintigjarige.

Boudewijn de Groot maakte na tweeëntwintig jaren in het leven het testament op van zijn jeugd. De leeftijd die je nu hebt, is bij uitstek de leeftijd waarop je afscheid gaat nemen van je jeugd en die ook geneigd bent te romantiseren. Maar er was niets romantisch aan. Het was een ellendige tijd, een oppervlakkige tijd, een lelijke tijd. Stel je er een witte spijkerbroek, roze sportschoenen en een zwarte paardentrui bij voor.

De enige opgave of crisis waar je voor staat, is omgaan met het besef dat je net als alle anderen bent. Misschien vallen de momenten van geluk wel samen met de vlagen van berusting.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 16:45 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Boudewijn de Groot maakte na tweeëntwintig jaren in het leven het testament op van zijn jeugd. De leeftijd die je nu hebt, is bij uitstek de leeftijd waarop je afscheid gaat nemen van je jeugd en die ook geneigd bent te romantiseren. Maar er was niets romantisch aan. Het was een ellendige tijd, een oppervlakkige tijd, een lelijke tijd. Stel je er een witte spijkerbroek, roze sportschoenen en een zwarte paardentrui bij voor.

De enige opgave of crisis waar je voor staat, is omgaan met het besef dat je net als alle anderen bent. Misschien vallen de momenten van geluk wel samen met de vlagen van berusting.

Het leven is kut en dan ga je dood.

Het kuttige is dat het leven niet eens kut is; ook dat maken we er zelf maar van.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 16:49 schreef Claudia_x het volgende:
Het kuttige is dat het leven niet eens kut is; ook dat maken we er zelf maar van.

De ondragelijk lichtheid van het bestaan. Leven is veel te oppervlakkig om ooit diepere lagen in te vinden omdat die lagen er eenvoudigweg niet zijn. Een hoopje kansberekening waar wij als mens zijnde teveel waarde aan hechten.

Dat laatste zul je mij niet horen zeggen. Dit is voor zover we weten het enige leven dat we hebben en dus is er alle reden toe om er grote waarde aan te hechten.

Of zoals ik op maandagochtend tegen mijn collega zei toen hij binnen kwam wandelen en zich aan het beklagen was over de futiliteit van het beginnen aan een nieuwe week: ik heb de lichtheid van het bestaan allang omarmd. Dat mensen er desalniettemin zoveel van weten te maken, vind ik heel behoorlijk geweldig.

_{Is het al weekeinde?}

Ik ben zwarte lente van Henry Miller aan het lezen, en zie nu het leven als een frans urinoir waar van de smerigheid genoten dient te worden, een streep pus tussen de daadwerkelijke omgeving en de wereld die je dagelijks zelf invult, en vervolgens weer afbreekt.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 16:58 schreef Claudia_x het volgende:
Dat laatste zul je mij niet horen zeggen. Dit is voor zover we weten het enige leven dat we hebben en dus is er alle reden toe om er grote waarde aan te hechten.

Of zoals ik op maandagochtend tegen mijn collega zei toen hij binnen kwam wandelen en zich aan het beklagen was over de futiliteit van het beginnen aan een nieuwe week: ik heb de lichtheid van het bestaan allang omarmd. Dat mensen er desalniettemin zoveel van weten te maken, vind ik heel behoorlijk geweldig.

Tja ik kan ook waarde hechten aan elke drol die ik uitpoep omdat er van die drol maar één is...

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 17:00 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Tja ik kan ook waarde hechten aan elke drol die ik uitpoep omdat er van die drol maar één is...

Dat is iets om even bij stil te staan op weer een maandagmorgen.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 17:20 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Zei diezelfde schrijver ook niet: 'Ambitie is voor zij die te dom zijn om lui te zijn'?

Nu koken, later meer.

Ik heb het boek nooit gelezen, maar ik heb er zo iedeën bij

Nu, als we dan toch weer op die tour gaan

La vie nous donne des baffes, l'important c'est de rester beau.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 16:45 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Boudewijn de Groot maakte na tweeëntwintig jaren in het leven het testament op van zijn jeugd. De leeftijd die je nu hebt, is bij uitstek de leeftijd waarop je afscheid gaat nemen van je jeugd en die ook geneigd bent te romantiseren. Maar er was niets romantisch aan. Het was een ellendige tijd, een oppervlakkige tijd, een lelijke tijd. Stel je er een witte spijkerbroek, roze sportschoenen en een zwarte paardentrui bij voor.

De enige opgave of crisis waar je voor staat, is omgaan met het besef dat je net als alle anderen bent. Misschien vallen de momenten van geluk wel samen met de vlagen van berusting.

Dit klinkt allemaal wel heel typisch als een kind van je tijd, waar je vaak de nadruk op legt. We zijn allemaal kinderen van onze tijd (en plaats). Een zegen en een vloek; veelzeggend en nietszeggend tegelijk.

Dit is mijn lichtheid van het bestaan momenteel. Nooit begrepen en nu ineens wel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mooi, .

quote:

Op vrijdag 16 mei 2014 22:18 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Dit klinkt allemaal wel heel typisch als een kind van je tijd, waar je vaak de nadruk op legt. We zijn allemaal kinderen van onze tijd (en plaats). Een zegen en een vloek; veelzeggend en nietszeggend tegelijk.

Dit is mijn lichtheid van het bestaan momenteel. Nooit begrepen en nu ineens wel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik zou zeggen dat het een zegen noch een vloek is, maar zo'n kind is duidelijk wel een zegen.

Ik krijg van mijn jongste steeds vaker te horen dat ze op Shirley Temple lijkt.

Wat is het verschil tussen een pessimist en een cynist?

Een pessimist zegt: over een maand worden de dagen weer korter.
Een cynist zegt: dat is mooi, dan kan ik weer langer in bed blijven liggen.

En wat zegt een taalpurist?

quote:

Op zondag 18 mei 2014 21:29 schreef broer het volgende:
En wat zegt een taalpurist?

Wat ik dacht.

Taalpuricus.

quote:

Op zondag 18 mei 2014 22:19 schreef Ringo het volgende:
Taalpuricus.

Chic, hoor.

Vandaag was ik op gesprek bij de hoofdredacteur van een literair tijdschrift in Amsterdam, op basis van een stuk dat ik geschreven had.

Omdat ik te vroeg was en hij nog in gesprek, las ik de laatste editie buiten op een bankje met een sigaret, toen het nog niet regende.

Even later vroeg hij wat ik ervan vond. 'Het eerste verhaaltje was goed,' loog ik. 'Het tweede vond ik niet zo.' Ik citeer twee zinnen uit dat tweede verhaaltje:

"Met gesloten ogen is zijn stilte geen invitatie meer, maar een afwezigheid die alle betekenis uit deze plek verwijdert."

"De concentrische cirkels zijn onregelmatig als het wit van een spiegelei, en alleen de binnenste schijf glooit perfect."

Hij vroeg wie mijn favoriete schrijvers waren, ik somde een rijtje op. 'Alleen dode schrijvers?' vroeg hij. Daarna moest ik een levende schrijver zeggen. Grunberg, zei ik. Later las ik dat ik het verkeerde antwoord had gegeven.

Robert Vuijsje zei: 'Veel Nederlandse literatuur lijkt op elkaar. Özcan Akyol is anders. Niet alleen zijn verhaal is origineel, de manier waarop hij het opschrijft is dat ook.’

De hoofdredacteur schreef: 'Wie denkt dat de gemeenschappelijkheid in opdrachtgevers leidt tot een uniforme stijl bij de auteurs, heeft het gelukkig mis. (...) En ook niet onbelangrijk: de Grunberg-epigonen zijn inmiddels weer verdwenen.'

Ik weet niet wat een epigoon is en ik ga dat ook niet opzoeken. Ik besefte dat de hoofdredacteur lid is van de circlejerk, bij gebrek aan een Nederlands woord, van jong literair Nederland. Van schrijvers met een oplage van 2000 boeken. Nadat ik hem gegoogled had zag ik hem op foto's staan die een sfeer van ouwe jongens krentenbrood oproepen.

Gelukkig had ik twee vrienden meegenomen en gingen we in een café naar de regen kijken, en toen weer naar huis.

Een naäper, een imitator, een kopiist. Iemand die zijn werk modelleert naar dat van een ander. Zoiets.

_{BESCHRIJVINGEN DIE TWINTIGERS ZICHZELF GEVEN OP TWITTER EN AANVERWANTEN}

Reinout Beker heeft Russische taal- & letterkunde gestudeerd en wordt daar nog steeds door achtervolgd. Hij werkt als redacteur bij DeFusie, maar het liefst zou hij ballonvaarder zijn. Verder houdt Reinout van de geur van dinsdagmiddag en mensen die brood aan eendjes voeren.

Wat is de geur van mensen die brood aan eendjes voeren

Mensen die brood aan eendjes voeren, die ruiken naar de zolder

Ja, nee, want de geur van dinsdagmiddag die kennen we natuurlijk allemaal wel.

Claudia heeft een hekel aan mensen die in de derde persoon over zichzelf schrijven.

Claudia heeft dat ook eens moeten doen en wordt daar nog steeds door achtervolgd.

Wat daar mis mee zijn

* I.R.Baboon vindt het wel erg 1999.

Hartstikke retro en dus straks weer hip.

Hoe kun je nou over jezelf in de derde persoon móeten schrijven?

Je eigen In Memoriam. Of je eigen Wiki.

Walgelijk, zulke bio's.

Z! Zuinig aan met de superlatieven!

quote:

Op dinsdag 3 juni 2014 22:39 schreef Lienekien het volgende:
Je eigen In Memoriam. Of je eigen Wiki.

Och jeetje, zo'n ludieke manier om tot zelfinzicht te komen.

quote:

Op dinsdag 3 juni 2014 23:16 schreef broer het volgende:

[..]

Och jeetje, zo'n ludieke manier om tot zelfinzicht te komen.

Is dat zo? Ik dacht gewoon mooi klaarleggen bij de begrafenispapieren.