Relatie met een borderliner aangaan? #2

Bij mij zit het in de familie en geen van allen kunnen 'normaal' een relatie onderhouden.
Degene die ik naast mijn familie ken zijn
hier in mindere mate toe in staat. Dat wil zeggen dat de relatie altijd een rollercoaster van emoties is (wat niet iedereen als negatief ervaart).

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 15:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waarom zou je een relatie die emotioneel gezien een rollercoaster is, niet negatief ervaren?

Sommige mensen vinden dit interessanter dan stabiel, die ervaren dat soms als saai

Achja deze disscussie zal toch nooit stoppen. Sommige mensen haten borderliners en anderen niet. Zal toch nooit veranderen. Ik probeer mijn uiterste best te doen om me in te leven in iemand anders, vooral als ik diegene gekwetst heb of pijn heb gedaan. Ik probeer er voor te zorgen dat dit niet meer gebeurt en probeer naar mijzelf te kijken via zijn of haar ogen. Dan kan ik inderdaad zien dat zij het niet altijd makkelijk hebben met mij en daar voel ik me ook erg rot onder. Dat is al een hele verandering met een paar jaar geleden, toen intereseerde mij het niet. Wat ik probeer te zeggen is dat ik mijn best doe om me in te leven in een niet-borderliner, maar dat er in mijn omgeving maar weinig mensen zijn die zich proberen in te leven in mij. Dat vind ik erg jammer. Ja ik ben degene met borderline en ik zal aan mezelf moeten werken en niemand anders, maar af en toe een beetje begrip tonen kan geen kwaad. Net als dat ik af en toe een schop onder mijn kont nodig heb, zo heb ik af en toe ook iemand nodig die een beetje begrip toont.

[ Bericht 6% gewijzigd door LizzyYAY op 11-03-2014 17:51:27 ]

Een goede vriendin van mij is borderliner en ik weet dat ze nogal moeite heeft met relaties, of beter gezegd, de mannen bij wie ze was hebben moeite met haar.
Nu wil ze ook gene relatie meer.
In onze vriendschap heb ik er weinig tot geen last van, ze kan soms bruut direct zijn maar dat kan ik dan wel weer waarderen.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 19:18 schreef snakelady het volgende:
Een goede vriendin van mij is borderliner en ik weet dat ze nogal moeite heeft met relaties, of beter gezegd, de mannen bij wie ze was hebben moeite met haar.
Nu wil ze ook gene relatie meer.
In onze vriendschap heb ik er weinig tot geen last van, ze kan soms bruut direct zijn maar dat kan ik dan wel weer waarderen.

Wellicht zit het in het midden en presteert zij het om telkens een slag mannen in huis te halen en zijn de mannen niet in staat met haar nukken om te gaan?

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 20:36 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Wellicht zit het in het midden en presteert zij het om telkens een slag mannen in huis te halen en zijn de mannen niet in staat met haar nukken om te gaan?

Een begripvolle man, die zich kan inleven en tegelijkertijd ook kan ondersteunen.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 20:47 schreef Soldier2000 het volgende:

[..]

Een begripvolle man, die zich kan inleven en tegelijkertijd ook kan ondersteunen.

Een ruggegraatloze slaaf zeg maar.

Het is heel moeilijk een relatie met ze aan te gaan. Als je het geduld en de toewijding aan kunt dat je het ene moment alles bent, en op het andere moment nulwaarde hebt, moet je er gewoon mee doorgaan. Kun je dat niet: RENNEN!
(Oh, en dat schrijf ik express met hoofdletters. Je wil tegen beter weten in van iemand houden, maar diegene kan dat niet terugdoen of onvoorspelbaar terugdoen.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 17:32 schreef LizzyYAY het volgende:
Achja deze disscussie zal toch nooit stoppen. Sommige mensen haten borderliners en anderen niet. Zal toch nooit veranderen. Ik probeer mijn uiterste best te doen om me in te leven in iemand anders, vooral als ik diegene gekwetst heb of pijn heb gedaan. Ik probeer er voor te zorgen dat dit niet meer gebeurt en probeer naar mijzelf te kijken via zijn of haar ogen. Dan kan ik inderdaad zien dat zij het niet altijd makkelijk hebben met mij en daar voel ik me ook erg rot onder. Dat is al een hele verandering met een paar jaar geleden, toen intereseerde mij het niet. Wat ik probeer te zeggen is dat ik mijn best doe om me in te leven in een niet-borderliner, maar dat er in mijn omgeving maar weinig mensen zijn die zich proberen in te leven in mij. Dat vind ik erg jammer. Ja ik ben degene met borderline en ik zal aan mezelf moeten werken en niemand anders, maar af en toe een beetje begrip tonen kan geen kwaad. Net als dat ik af en toe een schop onder mijn kont nodig heb, zo heb ik af en toe ook iemand nodig die een beetje begrip toont.

Sowieso zijn relaties met iemand met een psychische stoornis moeilijk. Een relatie met iemand die depressief is, hoeft echt niet makkelijker te zijn dan een relatie met een borderliner. Maar goed, blijkbaar staren veel mensen hier zich blind op het beruchte imago van egoistische hysterische vrouwen.

Wat je zegt, een beetje begrip is ook wel fijn. Ik gebruik mijn stoornis niet als excuus om mijn gedrag te rechtvaardigen, maar het is wel fijn als iemand begrijpt dat ik soms geen overzicht heb in mijn emoties en dat dingen daarom wat moeilijker voor mij zijn dan bij de meeste mensen.

Daarbij, je bent veel meer dan een borderliner. Er bestaan ook nog eigenschappen zoals intelligentie, empathie, gevoel voor humor, spontaniteit, doorzettingsvermogen, etc. Dat soort eigenschappen kunnen maken dat iemand jou de moeite waard vindt om een relatie met jou te hebben.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 21:55 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Sowieso zijn relaties met iemand met een psychische stoornis moeilijk. Een relatie met iemand die depressief is, hoeft echt niet makkelijker te zijn dan een relatie met een borderliner. Maar goed, blijkbaar staren veel mensen hier zich blind op het beruchte imago van egoistische hysterische vrouwen.

Wat je zegt, een beetje begrip is ook wel fijn. Ik gebruik mijn stoornis niet als excuus om mijn gedrag te rechtvaardigen, maar het is wel fijn als iemand begrijpt dat ik soms geen overzicht heb in mijn emoties en dat dingen daarom wat moeilijker voor mij zijn dan bij de meeste mensen.

Daarbij, je bent veel meer dan een borderliner. Er bestaan ook nog eigenschappen zoals intelligentie, empathie, gevoel voor humor, spontaniteit, doorzettingsvermogen, etc. Dat soort eigenschappen kunnen maken dat iemand jou de moeite waard vindt om een relatie met jou te hebben.

Ja inderdaad. Men hoeft echt niet alles van mij te pikken, dat zou ik nieteens willen, maar een beetje proberen te begrijpen waarom ik soms bepaalde dingen doe of zeg zal erg fijn zijn. Je kan pas weten wat er in iemand omgaat als je hem of haar probeert te begrijpen. Ik had nooit door dat ik mensen kwetste of pijn deed met mijn gedrag, totdat mij dit verteld werd. Toen pas snapte ik hoe andere mensen zich voelden en sindsdien probeer ik er rekening mee te houden. Dat zou andersom toch ook moeten kunnen.

Ik kan nu terug kijken en schaam me erg voor de persoon die ik toen was. Als ik mezelf toen was tegen gekomen was mijn advies ook 'run!' geweest. Maar mensen veranderen, en ik (gelukkig) ook. Het is alleen jammer dat niet iedereen dat ziet en je dan vaak herrinert word aan hoe je voorheen was.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 22:31 schreef LizzyYAY het volgende:

[..]

Ja inderdaad. Men hoeft echt niet alles van mij te pikken, dat zou ik nieteens willen, maar een beetje proberen te begrijpen waarom ik soms bepaalde dingen doe of zeg zal erg fijn zijn. Je kan pas weten wat er in iemand omgaat als je hem of haar probeert te begrijpen. Ik had nooit door dat ik mensen kwetste of pijn deed met mijn gedrag, totdat mij dit verteld werd. Toen pas snapte ik hoe andere mensen zich voelden en sindsdien probeer ik er rekening mee te houden. Dat zou andersom toch ook moeten kunnen.

Ik kan nu terug kijken en schaam me erg voor de persoon die ik toen was. Als ik mezelf toen was tegen gekomen was mijn advies ook 'run!' geweest. Maar mensen veranderen, en ik (gelukkig) ook. Het is alleen jammer dat niet iedereen dat ziet en je dan vaak herrinert word aan hoe je voorheen was.

Dus je hebt net als de rest van ons volwassenen die geen afwijking hebben, verantwoordelijkheid genomen voor je doen en laten en je asociaal gedrag aangepast om niet langer schade toe te richten aan anderen?
Dat lijkt mij goed en niet meer dan normaal maar vanwaar dan nog steeds die onterechte slachtofferrol en de "eis" dat men je een speciale behandeling moet geven?

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 22:37 schreef TerryStone het volgende:

[..]

Dus je hebt net als de rest van ons volwassenen die geen afwijking hebben, verantwoordelijkheid genomen voor je doen en laten en je asociaal gedrag aangepast om niet langer schade toe te richten aan anderen?
Dat lijkt mij goed en niet meer dan normaal maar vanwaar dan nog steeds die onterechte slachtofferrol en de "eis" dat men je een speciale behandeling moet geven?

Ik hoef geen speciale behandeling, dat heb ik nooit gezegt. Ik wil alleen af en toe een beetje begrip, op de manier die de 'normale' mensen ook naar elkaar toe hebben in lastige situaties. Waarom mag ik dat dan niet als ik het even moeilijk heb? Vind het niet meer als normaal om begrip te hebben voor elkaar, of je nou wel of geen borderliner bent.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:18 schreef LizzyYAY het volgende:

[..]

Ik hoef geen speciale behandeling, dat heb ik nooit gezegt. Ik wil alleen af en toe een beetje begrip, op de manier die de 'normale' mensen ook naar elkaar toe hebben in lastige situaties. Waarom mag ik dat dan niet als ik het even moeilijk heb? Vind het niet meer als normaal om begrip te hebben voor elkaar, of je nou wel of geen borderliner bent.

Ik heb bijzonder weinig begrip voor mensen die andere mensen schade berokkenen.
Denk je dat ik begrip zou krijgen als ik gekke capriolen uithaal en mensen fysiek of geestelijk schade toebreng omdat ik het "even" moeilijk heb?

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:22 schreef TerryStone het volgende:

[..]

Ik heb bijzonder weinig begrip voor mensen die andere mensen schade berokkenen.
Denk je dat ik begrip zou krijgen als ik gekke capriolen uithaal en mensen fysiek of geestelijk schade toebreng omdat ik het "even" moeilijk heb?

Volgens mij luister je helemaal niet naar wat ik zeg, of wel soms? Ik WAS zo maar nu niet meer. Ik houd nu rekening met mensen en verwacht dan ook dat ze dit bij mij doen. Waarom zouden anderen geen rekening met mij moeten houden en ik wel met hen? Omdat ik borderline heb verdien ik geen begrip? Ik doe mensen geen pijn meer, in ieder geval niet meer of niet minder dan dat een persoon zonder borderline zou doen. Ik vraag niet om medelijden maar om een beetje inlevingsvermogen. Zoals ik ook bij anderen doe.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:32 schreef LizzyYAY het volgende:

[..]

Volgens mij luister je helemaal niet naar wat ik zeg, of wel soms? Ik WAS zo maar nu niet meer. Ik houd nu rekening met mensen en verwacht dan ook dat ze dit bij mij doen. Waarom zouden anderen geen rekening met mij moeten houden en ik wel met hen? Omdat ik borderline heb verdien ik geen begrip? Ik doe mensen geen pijn meer, in ieder geval niet meer of niet minder dan dat een persoon zonder borderline zou doen. Ik vraag niet om medelijden maar om een beetje inlevingsvermogen. Zoals ik ook bij anderen doe.

In dat geval kan je evenveel begrip verwachten als elk ander normaal persoon maar dat is volgens mij niet helemaal wat jij wilt.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:34 schreef TerryStone het volgende:

[..]

In dat geval kan je evenveel begrip verwachten als elk ander normaal persoon maar dat is volgens mij niet helemaal wat jij wilt.

Dat is wel wat ik wil, maar niet wat ik krijg. Wat ik krijg in mijn omgeving is 0,0 begrip want 'ik heb borderline'. Ik heb uiteraard wel een paar vrienden die mij behandelen als een normaal persoon en dat vind ik erg fijn. Daarom kan ik ook zo goed met ze overweg en hun zijn ook de reden dat ik heb besloten aan mezelf te werken, omdat ik hun niet kwijt wil raken. Maar voor het grootste gedeelte word ik behandeld als een patient en daar word ik weleens moe van.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:34 schreef TerryStone het volgende:

[..]

In dat geval kan je evenveel begrip verwachten als elk ander normaal persoon maar dat is volgens mij niet helemaal wat jij wilt.

Natuurlijk niet, als er een keer een stempel op is gedrukt krijg je geen begrip, behalve als men het niet weet, dan weer wel of je krijgt goedbedoeld overdreven gezanik van och halve gek ik help je wel hoor. Ik heb niet eens borderlinetrekken trouwens hoorde ik vandaag. Ergerlijk.

Tja tough shit.

Als je nog leeft: Je spullen pakken en WegWezen!!

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:34 schreef TerryStone het volgende:

[..]

In dat geval kan je evenveel begrip verwachten als elk ander normaal persoon maar dat is volgens mij niet helemaal wat jij wilt.

Heb je zelf geen borderline? Je ziet alles zo zwart-wit.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:43 schreef cobybryant het volgende:

[..]

Natuurlijk niet, als er een keer een stempel op is gedrukt krijg je geen begrip, behalve als men het niet weet, dan weer wel of je krijgt goedbedoeld overdreven gezanik van och halve gek ik help je wel hoor. Ik heb niet eens borderlinetrekken trouwens hoorde ik vandaag. Ergerlijk.

Die mensen reageren vanuit onwetendheid. Hier reageert men alsof borderliners allemaal egoistische aanstellers zijn die het leuk vinden om in hun armen te krassen en te roepen dat ze zelfmoord gaan plegen puur omdat ze daar aandacht mee willen trekken. Dat is het beeld wat ze van borderline hebben en daar willen ze niet vanaf wijken. Of ze hebben ervaring met iemand met borderline en concluderen dat iedereen met borderline exact hetzelfde is.

Laat ze maar denken, want jij weet wel beter. Het geeft alleen maar aan dat jij als borderliner toch niet zo anders bent dan anderen. Zwartwit denken doen heel veel mensen. En als je dan toch niet anders bent dan anderen, kan je tevens concluderen dat er eigenlijk in weze weinig mis met je is en dat het je vast wel gaat lukken om de stabiliteit in je leven te creeren die je wilt. En de shit die je hebt ervaren en de fouten die je hebt gemaakt in je verleden, maken dat je in de toekomst juist wijzer bent en levenservaring hebt.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 04:53 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Heb je zelf geen borderline? Je ziet alles zo zwart-wit.

Ik wilde het me ook al afvragen.

Ik denk zelf dat de borderliners die hier komen en er eerlijk over praten al op de goede weg zijn. Helaas hebben het gros van de borderliners een Chinese muur voor hun kop en geven continue de hele wereld de schuld van hun problemen.

Maar ik denk toch wel dat borderliners een soort instinct hebben om kwetsbare mannen te zoeken. Ik heb zelf een milde vorm van autisme en was daarom ook kwetsbaar, omdat ik op sociaal gebied niet zo sterk ben.

Nu heeft ze een vriendje die weer heel jaloers is en een beetje een slaafje is van haar, ze had trouwens na meerdere dates binnen 5 dagen na wij uit elkaar gingen al een "vaste relatie" gevonden, hoe krijg je het voor elkaar .

Ik geniet nu van mijn rust en ben vreselijk blij dat ik niet meer onder 1 dak met haar hoeft te leven, tevens woont mijn zoontje voor 80% van de tijd bij mij, dus die is ook redelijk beschermd.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2014 23:22 schreef TerryStone het volgende:

[..]

Ik heb bijzonder weinig begrip voor mensen die andere mensen schade berokkenen.
Denk je dat ik begrip zou krijgen als ik gekke capriolen uithaal en mensen fysiek of geestelijk schade toebreng omdat ik het "even" moeilijk heb?

Die vriendin waar ik het eerder over had heeft een moeilijke tijd gehad, ook met psychoses en dergelijke.
Andere mensen zeiden me dat ik maar moest stoppen met haar vriendin zijn, ik heb dit nooit begrepen, net als in een relatie ben je ook vriendinnen in voor- en tegenspoed, nu gaat het al jaren heel goed met haar, ze heeft de juiste medicatie en iemand die niet weet dat ze borderliner is en andere psychische aandoeningen heeft zal het niet eens merken.
De kans is er alleen wel dat ze weer eens een terugslag krijgt, maar dan zal ik er ook weer voor haar zijn, net als ze er voor mij is geweest toen ik het moeilijk had met diverse zaken zoals een scheiding.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 10:45 schreef snakelady het volgende:

[..]

Die vriendin waar ik het eerder over had heeft een moeilijke tijd gehad, ook met psychoses en dergelijke.
Andere mensen zeiden me dat ik maar moest stoppen met haar vriendin zijn, ik heb dit nooit begrepen, net als in een relatie ben je ook vriendinnen in voor- en tegenspoed, nu gaat het al jaren heel goed met haar, ze heeft de juiste medicatie en iemand die niet weet dat ze borderliner is en andere psychische aandoeningen heeft zal het niet eens merken.
De kans is er alleen wel dat ze weer eens een terugslag krijgt, maar dan zal ik er ook weer voor haar zijn, net als ze er voor mij is geweest toen ik het moeilijk had met diverse zaken zoals een scheiding.

Vind het fijn voor je dat dat zo uitgepakt is.
Neemt niet weg dat borderliners over het algemeen genomen geen fijne mensen zijn en ze veel schade toe richten aan anderen en dan met name intieme partners en/of hun directe omgeving.
Ik blijf zover mogelijk uit de buurt van dergelijke mensen om dezelfde reden dat ik ook niet wens om te gaan met andere sociopaten en psychopaten... ze zijn gevaarlijk.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 10:27 schreef Duveldrinker het volgende:
Ik denk zelf dat de borderliners die hier komen en er eerlijk over praten al op de goede weg zijn. Helaas hebben het gros van de borderliners een Chinese muur voor hun kop en geven continue de hele wereld de schuld van hun problemen.

Maar ik denk toch wel dat borderliners een soort instinct hebben om kwetsbare mannen te zoeken. Ik heb zelf een milde vorm van autisme en was daarom ook kwetsbaar, omdat ik op sociaal gebied niet zo sterk ben.

Nu heeft ze een vriendje die weer heel jaloers is en een beetje een slaafje is van haar, ze had trouwens na meerdere dates binnen 5 dagen na wij uit elkaar gingen al een "vaste relatie" gevonden, hoe krijg je het voor elkaar .

Ik geniet nu van mijn rust en ben vreselijk blij dat ik niet meer onder 1 dak met haar hoeft te leven, tevens woont mijn zoontje voor 80% van de tijd bij mij, dus die is ook redelijk beschermd.

Dat instinct heb ik zelf niet. Sterker nog; ik heb eigenlijk nog nooit echt een serieuze relatie gehad.

Misschien omdat ik een man ben en omdat ik ook niet echt voldoe aan het standaardbeeld borderline. Bij mij stonden heel lang depressies en angstklachten op de voorgrond. Ik heb vijf jaar lang straatvrees gehad. Nu zijn de paniekaanvallen er niet en de depressies eigenlijk ook niet, maar nu spelen bij mij verlatingsangst, eenzaamheid en woede meer.

Ik ben homoseksueel en ik ben lang in de kast gebleven; dat is voornamelijk de reden dat ik op liefdesgebied minder ervaring heb. Ik heb jaren geleden in een kliniek gezeten en daar heb ik mijn angstklachten overwonnen en werd ik wat zelfverzekerder. Ik wilde daarna mijn leven opbouwen en ging de homoscene verkennen. Ik begon daarmee om me aan te melden bij een soort praatgroep. Daar kreeg ik 'iets' met iemand die ook psychische problemen had en ook heel veel moeite heeft gehad met zijn geaardheid. Hij was knap om te zien en dat hij uitgerekend op mij viel, vond ik helemaal geweldig. Ik viel ook op hem. Ik kreeg wel snel door dat hij als persoon vrij dominant en egoistisch is, maar somehow vond ik hem daardoor juist aantrekkelijker. Na een paar maanden merkte ik dat hij me eigenlijk gewoon als neukertje gebruikte. Toen stortte ik in en kwamen klachten aan de orde zoals verlatingsangst die typerend zijn voor borderline.

Een paar jaar later, werd bij mij de diagnose borderline gesteld. Daar schrok ik ook heel erg van, want ik dacht dat alle borderliners onbetrouwbaar en egoistisch zijn en liegen. Ik ging heel erg aan mezelf twijfelen of ik ook stiekem niet zo'n iemand ben zonder dat ik het zelf doorheb. Ik bedacht tevens of ik niet een verkeerde diagnose had gekregen. Ze bleven erbij dat ik borderline heb, aangezien dat naar voren kwam na een uitgebreid psychologisch onderzoek. Ze legden me uit dat borderline vooral inhoudt dat je een 'onrijpe identiteit' hebt, waardoor ze niet goed weten wie ze zijn, wat ze willen met hun leven en wat ze eigenlijk voelen. Emoties zijn primitiever, lopen hoger op en wisselen snel. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom iemand met borderline je het ene moment voor rotte vis kan uitschelden en een kwartier later doet hij/zij alsof er niks aan de hand is.

Borderliners kunnen heel redelijke en aardige mensen zijn en zijn er niet bewust op uit om anderen te kwetsen. Ze kunnen empathisch zijn en zich in andere mensen inleven, soms misschien wel meer dan andere mensen. Echter wanneer ze gestressed of gespannen zijn, reageren ze vanuit hun primitieve emoties. Die spanning kan door de kleinste dingen komen.

Als ik bijvoorbeeld in een winkel niet vriendelijk geholpen word, probeer ik in eerste instantie dat naast me neer te leggen en zeg tegen mezelf "laat je niet kennen". Maar ik ben daar wel door gekwetst. Ik word dan gespannen, word steeds prikkelbaarder en wantrouwender naar andere mensen. Ik probeer me groot te houden en 'normaal' te doen, totdat de emmer overloopt. Ik kan dan bijvoorbeeld heel gemeen tegen iemand doen. Op dat moment ben ik ervan overtuigd dat ik 'eindelijk eens een keer voor mezelf opkom' en ik zie niet in dat ik onredelijk ben. Achteraf zie ik dat wel, met als gevolg dat ik spijt heb wat ik diegene heb aangedaan en dat is voor mij een bevestiging dat ik een minderwaardig persoon ben die niet beter verdiend. Ik ga me nog meer klote ga voelen, raak nog meer gespannen en raak opnieuw verzeild in destructief gedrag.

[ Bericht 6% gewijzigd door Pulzzar op 12-03-2014 11:51:41 ]

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 11:15 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dat instinct heb ik zelf niet. Sterker nog; ik heb eigenlijk nog nooit echt een serieuze relatie gehad.

Misschien omdat ik een man ben en omdat ik ook niet echt voldoe aan het standaardbeeld borderline. Bij mij stonden heel lang depressies en angstklachten op de voorgrond. Ik heb vijf jaar lang straatvrees gehad. Nu zijn de paniekaanvallen er niet en de depressies eigenlijk ook niet, maar nu spelen bij mij verlatingsangst, eenzaamheid en woede meer.

Heb jij wel de diagnose borderline of emotie regulatie stoornis gehad?

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 11:26 schreef Duveldrinker het volgende:

[..]

Heb jij wel de diagnose borderline of emotie regulatie stoornis gehad?

Ik was nog niet klaar met typen

Per ongeluk had ik de reactie al gepost nadat ik de eerste zin had getypt.

Het is dan ook opmerkelijk dat er zoveel mensen (met name mensen die geen borderline hebben) zijn die directe ervaringen van users hier, de talloze ervaringen van anderen over heel de wereld, de literatuur over borderline en de ervaringen/conclusies van psychologen zo eenvoudig aan de kant schuiven en doen alsof het allemaal wel mee valt.
Blijkbaar is het ok om je te gedragen als een enorme asshole en moet men er maar begrip voor hebben als je het labeltje borderline hebt...

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 12:05 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk oprecht dat elke persoon die in een relatie met een borderliner heeft gezeten 'eerlijk praten' moeilijk kan relateren tot een persoon met borderline.

Wie heeft er in een relatie met een borderliner gezeten die niet liegt, bedriegt, emotioneel manipulatief is?

En wie heeft er een relatie verbroken met iemand die borderline heeft zonder dat daar een shitstorm aan ellende uit weg kwam?

Je hebt zelfs communities die de stappen in een relatie met iemand met borderline beschrijven. In mijn geval was dat een 1 op 1 kopie van wat daar geschreven staat.

En als je op youtube intikt; "I have borderline personality disorder, how it feels like to have borderline" kom je toch ook vaak op dezelfde soort video's uit.

Dan is het leuk dat men tegen veel mensen hier loopt te roepen, jullie bekijken het allemaal wel heel erg zwart wit .. maar kun je ze dat kwalijk nemen?

Wanneer merkte je dan dat je een relatie met een borderliner had?

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 12:21 schreef TerryStone het volgende:
Het is dan ook opmerkelijk dat er zoveel mensen (met name mensen die geen borderline hebben) zijn die directe ervaringen van users hier, de talloze ervaringen van anderen over heel de wereld, de literatuur over borderline en de ervaringen/conclusies van psychologen zo eenvoudig aan de kant schuiven en doen alsof het allemaal wel mee valt.
Blijkbaar is het ok om je te gedragen als een enorme asshole en moet men er maar begrip voor hebben als je het labeltje borderline hebt...

Nou, dat interpreteer je zelf. Volgens mij beaamt iedereen dat wanneer je partner je manipuleert, liegt, bedriegt of claimt het beter is dat je de relatie beëindigt en voor jezelf gaat kiezen. Ik ken bijvoorbeeld een meid met borderline die ruim 5 jaar een relatie heeft gehad met een jongen (inmiddels 10 jaar als ze nog steeds bij elkaar zijn, maar ik heb haar jarenlang niet gesproken). Die jongen deed alles voor haar, heeft ontzettend veel geduld met haar gehad, ook toen ze vreemd ging met andere mannen. Ik had medelijden met die gozer en vond dat ze hem respectloos behandelde. Ik kan me wel enigzins voorstellen hoe het bij haar werkt dat ze hem als voetveeg behandelde en hem bedroog, maar ik keur dat absoluut niet goed. Ik zou ook geen medelijden met haar hebben als die jongen de relatie zou kappen; borderline of niet, je blijft verantwoordelijk voor je eigen daden.

Maar jij blijft ervan overtuigd dat alle borderliners slechte mensen zijn. Het liegen en manipuleren komt wel vaak voor, maar niet alle borderliners doen dat.

Als je een therapiegroep met borderliners zou meemaken, merk je dat het allemaal heel verschillende mensen zijn.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 12:21 schreef TerryStone het volgende:
Het is dan ook opmerkelijk dat er zoveel mensen (met name mensen die geen borderline hebben) zijn die directe ervaringen van users hier, de talloze ervaringen van anderen over heel de wereld, de literatuur over borderline en de ervaringen/conclusies van psychologen zo eenvoudig aan de kant schuiven en doen alsof het allemaal wel mee valt.
Blijkbaar is het ok om je te gedragen als een enorme asshole en moet men er maar begrip voor hebben als je het labeltje borderline hebt...

Feit is dat behandeling van de stoornis nf in de kinderschoenen staat.

Primaire doelen voor borderliners zou moeten zijn grip te krijgen op eigen emoties, het leren relativeren en aan realiteit toetsen van hun eigen gedachten en hun communicatieve vaardigheden.

Als je die factoren op anderen blijft afschuiven, blijf je bezig met eigen en andermans energie te verspillen omdat het geen enkel blijvend effect heeft.

Jíj bent verantwoordelijk, niet een ander.

Maar als je iemand lang genoeg kent kun je overigens altijd wel een labeltje plakken, als je maar weet waar je op moet letten.

Ik heb juist de hele introverte kant juist van Borderline , dat het meer naar binnen slaat en juist niet echt het idee heb dat ik de boel bij elkaar lieg en bedrieg.
Het is meer dat ik een intensief gevoelsleven heb wat soms een relatie met mij wat moeilijker maakt omdat ik me moeilijker uit en je dus eigenlijk niet echt hoogte van me krijgt.

Ik heb juist meer de andere kant mee gemaakt dat ik juist vaak bedonderd werd en ik weet een ding van mezelf ik ben ontzettend loyaal, en juist niet dat ik met jan en alleman in bed duik.

Je hebt zoveel vormen van Borderline, tuurlijk je hebt er inderdaad mensen tussen zitten die met jan en alleman doen en bedriegen en liegen , maar ik denk heel eerlijk dat het een beetje zwart wit kijken is en heel erg eerlijk Borderline veel complexer is dan dat want het gaat veel dieper dan dat en ik denk dat daar nog weleens voorbij word gekeken.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 12:05 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk oprecht dat elke persoon die in een relatie met een borderliner heeft gezeten 'eerlijk praten' moeilijk kan relateren tot een persoon met borderline.

Wie heeft er in een relatie met een borderliner gezeten die niet liegt, bedriegt, emotioneel manipulatief is?

En wie heeft er een relatie verbroken met iemand die borderline heeft zonder dat daar een shitstorm aan ellende uit weg kwam?

Je hebt zelfs communities die de stappen in een relatie met iemand met borderline beschrijven. In mijn geval was dat een 1 op 1 kopie van wat daar geschreven staat.

En als je op youtube intikt; "I have borderline personality disorder, how it feels like to have borderline" kom je toch ook vaak op dezelfde soort video's uit.

Dan is het leuk dat men tegen veel mensen hier loopt te roepen, jullie bekijken het allemaal wel heel erg zwart wit .. maar kun je ze dat kwalijk nemen?

Toch laat je jezelf wel kennen door je beschrijving van jouw ervaring. Kennelijk heb je behoorlijk met je laten lopen en daar mag je oprecht van balen, dat zal je niet nog een keer gebeuren.

Maar ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat je dat allemaal afschuift op haar borderlinegedrag terwijl zelfs een nagenoeg "normaal" persoon gebruik gaat maken van de vrijheid die je iemand geeft.

Op mijn werk zucht en puft een oude autist bijvoorbeeld vreselijk als hem iets dwars zit, onze reactie is dan vaak te vragen of er iets dwars zit. Dat mechanisme is ingesleten en zorgt voor drempelverlaging voor hem, terwijl hij juist zijn shit moet leren uitspreken en zelf te kaderen.

Bij een borderliner is dat niet anders. Hen ontbreekt de zelfnullijn, en als jouw nullijn altijd positief en ondersteunend was in het begin van de relatie (wat toch echt gewoon een positief geladen staat is) en je zit een dagje wat minder in je vel dan betrekken zij dat meteen op hunzelf en bestaat het risico dat ze gaan testen, zuigen, afgeven, afhankelijk van hun persoonlijkheid.

Jouw taak is duidelijk te hebben en te houden wat jouw nullijn is en dingen bespreekbaar te maken en houden, maar dat geldt werkelijk voor álle relaties. Bij borderlineproblematiek moet je daar alleen soms wat stelliger in zijn.

Ik ben overigens van mening dat geen enkele psychische/psychiatrische aandoening "raar" is maar bovenal symptomen zijn van wanneer ons bewustzijn grip op zijn verwerking van de realiteit om zich heen verliest. Enkel uitvergrotingen van wat iedereen bekend zou moeten voorkomen.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 13:36 schreef formerjellybean het volgende:
Ik heb juist de hele introverte kant juist van Borderline , dat het meer naar binnen slaat en juist niet echt het idee heb dat ik de boel bij elkaar lieg en bedrieg.
Het is meer dat ik een intensief gevoelsleven heb wat soms een relatie met mij wat moeilijker maakt omdat ik me moeilijker uit en je dus eigenlijk niet echt hoogte van me krijgt.

Ik heb juist meer de andere kant mee gemaakt dat ik juist vaak bedonderd werd en ik weet een ding van mezelf ik ben ontzettend loyaal, en juist niet dat ik met jan en alleman in bed duik.

Je hebt zoveel vormen van Borderline, tuurlijk je hebt er inderdaad mensen tussen zitten die met jan en alleman doen en bedriegen en liegen , maar ik denk heel eerlijk dat het een beetje zwart wit kijken is en heel erg eerlijk Borderline veel complexer is dan dat want het gaat veel dieper dan dat en ik denk dat daar nog weleens voorbij word gekeken.

Klinkt bekend. Als je zelfvertrouwen in de goot ligt en je minder makkelijk over je irritaties/verdriet praat dan neem je mensen ook niet makkelijk in vertrouwen, zeker niet als je dat een paar keer op je neus hebt gekregen.

Maar hoe loop jij daar tegenaan en wat heb je geleerd om ermee te doen?

Voor mezelf juist leren dat mijn gevoelens er ook toe doen ( niet alleen relatiegebied maar qua andere dingen ook , heb heel veel van mezelf weggecijferd) en ik kom nu eigenlijk pas een beetje tot de conclusie van he ik doe er ook toe .

Het is niet met alleen liefdesleven gesloten ben maar ik ben gewoon introvert van karakter , het is heel dubbel want ik kan de oren van je hoofd af praten over ditjes en datjes maar zodra het echte dingen met emoties te maken heeft dan klap ik dicht en ben ik een soort ijskoningin en ja daar is heel moeilijk mee om te gaan.

De situaties waarin ik bedonderd ben , daar ben ik nu heel anders naar gaan kijken toenertijd nam ik het heel persoonlijk en dat is het eigenlijk niet , degene was waarschijnlijk gewoon een ei die hem niet in zijn broek kon houden.

Ik probeer er voor mezelf het beste van te maken wat ik kan maken door juist ook soms toch ook inderdaad soms juist even voor mezelf op te komen en juist af en toe wat opener probeer te worden omdat ik soms meer mezelf in de weg zit.

Wel weet ik dat ik niet echt de makkelijkste ben in een relatie omdat er bij mij gewoon een hoop bagage zit waar niet iedereen op zit te wachten of mee om kan gaan.
Gelukkig heb ik daarnaast wel vrienden die me begrijpen en juist ook goed met me om kunnen gaan en dat scheelt wel.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 10:27 schreef Duveldrinker het volgende:
Ik denk zelf dat de borderliners die hier komen en er eerlijk over praten al op de goede weg zijn. Helaas hebben het gros van de borderliners een Chinese muur voor hun kop en geven continue de hele wereld de schuld van hun problemen.

Maar ik denk toch wel dat borderliners een soort instinct hebben om kwetsbare mannen te zoeken. Ik heb zelf een milde vorm van autisme en was daarom ook kwetsbaar, omdat ik op sociaal gebied niet zo sterk ben.

Nu heeft ze een vriendje die weer heel jaloers is en een beetje een slaafje is van haar, ze had trouwens na meerdere dates binnen 5 dagen na wij uit elkaar gingen al een "vaste relatie" gevonden, hoe krijg je het voor elkaar .

Ik geniet nu van mijn rust en ben vreselijk blij dat ik niet meer onder 1 dak met haar hoeft te leven, tevens woont mijn zoontje voor 80% van de tijd bij mij, dus die is ook redelijk beschermd.

Het zou kunnen dat de meeste borderliners 'op zoek' gaan naar de wat kwetsbare mensen. Kwetsbare mensen zijn een erg makkelijke 'prooi'. Ik weet van mezelf dat ik waarschijnlijk erg gemakkelijk over zo iemand heen wals. Ik heb eerder eens een relatie verbroken om deze reden. Hoewel ik het verschrikkelijk moeilijk vond heb ik hem toch laten gaan. Omdat ik wist dat hij een relatie met mij niet lang vol zou houden. Hij was veel te lief en soft, vond alles goed. Nu heb ik iemand gevonden die wat sterker in zijn schoenen staat, iemand die niet zo snel over zich heen laat lopen. En nu voel ik dat het goed zit. Hij remt mij af op bepaalde momenten en laat mij inzien wanneer ik verkeerd bezig ben. Perfect.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 15:00 schreef LizzyYAY het volgende:
Hij remt mij af op bepaalde momenten en laat mij inzien wanneer ik verkeerd bezig ben. Perfect.

Maar kan je ook jezelf afremmen als hij er niet is?

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 17:25 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Maar kan je ook jezelf afremmen als hij er niet is?

Ja, ik bedoel meer afremmen tegenover hem. Juist omdat ik me erg op mijn gemak voel bij hem laat ik me soms weleens perongeluk gaan. Niet altijd in de negatieve zin,maar meer als in dat ik dan te druk ben en zoveel dingen tegelijk wil doen samen met hem omdat ik het allemaal zo leuk vind. En het liefst wil ik het dan ook meteen. Bij andere mensen heb ik dit niet echt, het is puur naar hem gericht omdat ik hem zo leuk vind. Hij kan er gelukkig goed mee omgaan. Hij weet dat ik het goed bedoel, ik ben soms alleen net iets TE enthousiast dat ik er compleet hyper van kan worden.

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 18:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Toen een vriend de term "borderliner" noemde, ik daar op ging zoeken en ik opeens 'onverklaarbaar gedrag" van haar begreep. Toen heb ik geopperd dat ze maar eens naar de psycholoog moest. Dat vond ze onzin want alleen mensen die 'ziek zijn' gaan naar een psycholoog. Niet veel later kwam daar bij de therapeut een diagnose uitrollen. Niet veel later waren we uit elkaar (en achteraf bleek nog dat ze de medische kosten nog nooit had gedeclareerd). Daar kwam dus een leuke boete (paar duizend) uit voort met allerlei incasso bureau onzin er achter aan.

[ afbeelding ]

Heb jij die boete moeten betalen?

quote:

Op woensdag 12 maart 2014 18:09 schreef LizzyYAY het volgende:

[..]

Ja, ik bedoel meer afremmen tegenover hem. Juist omdat ik me erg op mijn gemak voel bij hem laat ik me soms weleens perongeluk gaan. Niet altijd in de negatieve zin,maar meer als in dat ik dan te druk ben en zoveel dingen tegelijk wil doen samen met hem omdat ik het allemaal zo leuk vind. En het liefst wil ik het dan ook meteen. Bij andere mensen heb ik dit niet echt, het is puur naar hem gericht omdat ik hem zo leuk vind. Hij kan er gelukkig goed mee omgaan. Hij weet dat ik het goed bedoel, ik ben soms alleen net iets TE enthousiast dat ik er compleet hyper van kan worden.

Dat heb ik ook wel een beetje.

Ik ben altijd bang dat ik naar andere mensen bijvoorbeeld te klagerig of te negatief overkom. Ik prent mezelf altijd in dat ik vrolijk, gezellig en relaxed moet zijn, want als ik dat niet doe, moeten mensen mij niet. Doordat ik zo bezig ben hoe ik op andere mensen overkom, ben ik vaak gespannen en wat gesloten in het contact met anderen.

Bij sommige mensen heb ik het gevoel dat ze mij onvoorwaardelijk accepteren en valt die gespannenheid weg. Het gevaar is er dan wel een beetje dat hetgeen wat ik bij andere mensen inhou bij hen ga spuien. Extreme woede-aanvallen heb ik zelden en ik verlies niet helemaal de controle over mezelf. Maar ik heb wel het gevoel dat ik alert moet zijn dat ik niet teveel 'bagage' bij de anderen leg.