MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Epic. Het laatste jaar merk ik dat mijn AM-obsessie van weleer wat tanende is maar ik had toch wel erg graag bij dit concert aanwezig willen zijn! Bedankt voor het verhaal 
quote:
Joh, ik begon deze post met stukjes quoten uit het verslag die me echt aan het lachen maakten, maar uiteindelijk stond ik de halve samenvatting te quoten, dus voor wat het waard is: sorry voor de cynische opmerking in m'n vorige post Jacobus. Die samenvattingen zijn gewoon in hun geheel geniaal en daarvoor in hun geheel quotwaardig.
Maar toch:
afbeelding
Had de foto eerder hier ergens gezien en ik vond het echt een badass coole pose, maar als je ziet wat er in dat Pretty Visitors-filmpje eraan voorafgaat...
[ Bericht 0% gewijzigd door NiceTry op 20-05-2014 00:07:18 ]
Haha, het is een beetje een running gag alhier, maar ik had die eerste al wel grotendeels klaarstaan, ja. En voor de rest kunnen notities, foto's en filmpjes wonderen verrichten. Het zal je wel gaan opvallen welk verslag ik al klaar had liggen en in welke toestand beleefd heb, en welke ik nog aan moest beginnen ruim 3 maanden na dato...quote:Op zaterdag 17 mei 2014 19:59 schreef NiceTry het volgende:
Prachtige quote hoor Jacobus..
En ik hoefde werkelijk alleen maar te hinten naar een samenvatting. Maar vertel eens, had je dit al klaarstaan en gewoon niet geupload, of dit heb je werkelijk even uit je geheugen teruggehaald? Het moet echt geweldig zijn om ze in zo'n zaaltje te hebben gezien..
'..AND IT HURT MY FEELINGS BUT OTHER THAN THAT IT WAS REALLY GREAT'
Enne, deel 2 hè, kunnen we die nog voor 't Finsbury weekend krijgen?
Ondertussen
Is Giel al aan het hallucineren? Want Arabella is wéér gedraaid. Het moet niet gekker worden daar in die 3FMstudio.
Ik heb het andersom, luister 'Arabella' en wacht op het 'War Pigs'-interlude in de brugquote:
Ik luisterde laatst War Pigs en zat steeds te wachten op de Arabella solo
.Dank!quote:Op zondag 18 mei 2014 13:50 schreef Xurk het volgende:
Epic. Het laatste jaar merk ik dat mijn AM-obsessie van weleer wat tanende is maar ik had toch wel erg graag bij dit concert aanwezig willen zijn! Bedankt voor het verhaal
Dank, dank. Is goed, check je DM.quote:
Top verhaal, wat ben jij een uber fan! Zin om te meeten zaterdag in london?
Hahaha, dank je. En die foto had ik toentertijd al gepost in een verslag van 3 regels, denk ik. En die opmerking kwam niet eens zo over. Geloof overigens dat ik dag 2 van Don Valley Bowl niet eens ooit beschreven heb. Maar ben niet de enige die nog het een en ander in te halen had: Arn0 beloofde mij een verslag over Earls Court in Londen te schrijven, maar die doet d'r geloof ik nog langer over...quote:
[..]
Joh, ik begon deze post met stukjes quoten die me echt aan het lachen maakten, maar uiteindelijk stond ik de halve samenvatting te quoten, dus voor wat het waard is: sorry voor de cynische opmerking in m'n vorige post Jacobus. Die samenvattingen zijn gewoon in hun geheel geniaal en daarvoor in hun geheel quotwaardig.
Maar toch:
afbeelding
Had de foto eerder hier ergens gezien en ik vond het echt een badass coole pose, maar als je ziet wat er in dat Pretty Visitors-filmpje eraan voorafgaat...
Terwijl er een nieuwe verwoestende storm over een gedeelte van de oostkust ging moest ik precies daar zien te geraken. Richmond-Boston, een korte binnenlandse vlucht, maar het was een hele beproeving. Een halve dag vertraging (en een terrorisme-check omdat iemand nog een visitekaartje van de Penny Lane Pub in z'n achterzak had tijdens de security-check op het vliegveld) verder was het middernacht voordat ik eindelijk in het centrum van Boston was. Torenhoog opgestapelde sneeuw. Openbaar vervoer plat. Wegen onbegaanbaar. 10 graden onder nul. Mijn koffer voelde inmiddels alsof ik een steen achter me aan aan het slepen was. Wat kan ik zeggen over Boston. Het moet niet al te veel FOK!opreis worden, dus ik wil alleen toevoegen dat ik niet zo'n fan was van het feit dat alle bars sluiten om een uurtje of 1, misschien 2. En elke keer weer dat fucking paspoort mee in je binnenzak, anders komt gelijk niemand van de groep binnen. (En ik maar denken dat ze in Engeland panisch deden, *cue Sheffield '11 verhaal met een toen nog minderjarige FOK!-genoot die nog net niet opgepakt werd). Boston, de eerste arena-gig van de tour, we schrijven ondertussen (na een rustdag/reisdag) 6 februari 2014, ik denk de eerste arena die ze in het land konden headlinen ooit. En stampuitverkocht natuurlijk. Dit is ook waar een van de beste voorprogramma's die ik ooit heb gezien aansloten op de tour: Deerhunter. Daarover in een apart blokje meer.
Vanaf hier in de tour worden de herinneringen ook wat vager. 2 gigs vooraan gestaan, nu tijd om het vanaf een andere plek op me in te laten werken met misschien ook wat meer versnaperingen. Misschien wel leuk om te vertellen dat ik voor geen enkele gig op de agenda tickets had voordat ik op Amerikaans grondgebied aankwam. Boston leek nog best spannend te worden, totdat op de ochtend van de show mijn mol in de rij vroeg in de morgen tickets aan de deur wist te kopen, een maatregel om zwarthandel (200 dollar op de Amerikaanse Marktplaats) te frustreren. FH1, wat betekende de eerste helft van de staanplaatsen, ook daarover later meer. Terwijl ik ergens in de middag mijn heldin wilde bedanken en ondersteunen in de ijskoude rij, hoorde ik bekende galmende klanken uit de arena komen. Maar… Dat is Alex Turner, ok. Maar… is dat nu een akoestische versie van 'All My Loving'?! Ik legde gelijk de link tussen het 50-jarig jubileum van de aankomst van The Beatles in New York dat weekend, en het optreden in de Madison Square Garden aldaar. Het klonkt iets te gepolijst om een spontane uitvoering te zijn. Wat cool!
Vooraf deze show was een heuse pre-party, in een zaaltje (bar met podium in de hoek) om de hoek, waar ze meerdere malen gestaan hebben, zo recent als september 2013. De tijden waren flink veranderd. Deze avond een verlaten zaaltje waarin een team lokale radio-DJ's de allerlaatste kaartjes weggaven. De muziek stond te zacht, het licht was te fel, dezelfde liedjes werden achter elkaar ingestart, er vielen stiltes in een nagenoeg lege zaal, het was het helemaal níét. Glas mocht niet van de bar naar de zaal, of van de zaal naar de bar, en je fucking paspoort overal en en en arrrgghhhh. Ik kan er niet eens foto's van in m'n archief vinden, moet genoeg zeggen. Voorprogramma 1 The Orwells geskipt - daarover later zéker m… - maar ik heb iedereen zo ver kunnen krijgen om echt op tijd binnen te zijn voor Deerhunter. De pre-party was d'r al goed ingehakt, en ik kan me nog net herinneren dat ik mijn ticket kwijt was na de eerste barcode-scan bij de zaal en ik hem na minuten - dit kunnen ook seconden geweest zijn - terugvond in een van de 10 zakken van mijn winterjas en daarna weer iets anders, namelijk m'n gezelschap, kwijt was. Het was nog altijd -10 buiten. Ik noemde al een winterjas. Er was natuurlijk geen coat-check, zoals gebruikelijk in de sport-arena's die eigenlijk niet gebouwd zijn voor concerten. Want de gig die avond vond plaats in een ijshockeyarena, de Agganis Arena. Via de kleedkamers van de hockeyteams werden de mensen met staanplaatsen naar de 'pit' gebracht, maar wat schetste mijn verbazing bij binnenkomst?
De staanplaatsen werden niet alleen in twee blokken opgesplitst, er zat in het voorste vak een gat van-heb-ik-jou-daar. In het begin dacht ik nog dat zelfs wij - de zaal was reeds sinds 18:30 open, Deerhunter begon rond 21:00 - zogenaamd vroeg waren - noot: de 2 foto's hierboven kunnen daarom ook niet van mij zijn (de rest vanzelfsprekend wel) - maar al gauw bleek dat er echt niemand meer bij zou komen. Shows begonnen sowieso allemaal laat trouwens, waar in Nederland bij wijze van spreken de curfew al zou zijn verstreken, stond de hoofdact pas op het podium om een uurtje of 22. In ieder geval, dat gapende gat, je kunt het op de foto's zien, het leek echt alsof ze de zaal niet vol konden krijgen, maar niets was minder waar. Een beláchelijk systeem voor de veiligheid, wat de sfeer niet ten goede zou komen, dat kun je je wel voorstellen. Maar daar had ik met mijn gezelschap persoonlijk later alleen maar weer profijt van. En die missende garderobe? Daar was genoeg afgebakende ruimte voor. En het maakte ook wel weer dat de mensen op de 'eerste' rij van het achterste vak een heel duidelijk zicht hadden. Niet dichtbij, maar ze keken niet tegen achterhoofden en ruggen aan.
Vlak voor de opkomst van AM, dit is geen grap.
Anderen wisten de ruimte weer op hun eigen manier te benutten.
Hier, ik overdrijf niet. Alsof een one-hit-wonder in de middag in de Alpha staat.
Het was nog niets een zo'n grote zaal. 5000 man (waarschijnlijk zelfs minder door dit systeem). Laag podium, veel zitplaatsen in de ringen. Ver bovenin die ringen waren de zoutjes en het bier te halen. Echt een wereld van verschil met de zaaltjes de dagen daarvoor. Het gat in het publiek hielp al niet mee, maar de organisatie deed ook niet echt hun best om er een sfeervol avondje popconcert van te maken: fel zaallicht aan tussen de acts door, pauze-muziek onhoorbaar. Maar dan de hoofdact. Hey, de mega lichtgevende initialen waren meegekomen uit Europa, waarschijnlijk ook een primeur aan deze kant van de oceaan (of mis ik een festival?). Dat 'Do I Wanna Know?'-intro in een grotere zaal met die lichten is misschien nog wel een tikkeltje imposanter dan vanaf de eerst rij in een klein zaaltje. Trouwens ook nog altijd roadies Dave en Scott op het podium tijdens vele nummers van 'AM', 7 man in totaal soms.
De band had er zoals altijd zin in, het publiek leek nog niet echt warm te lopen. Ik denk dat dit wel echt anders was geweest als het vooraan één mensenmassa was geweest. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar ik kom nogal wel eens op een feestje waarin het feestgedruis en alcoholniveau op peil is, maar de muziek in vorm van een bandje van bruiloftsniveau is (en zeer succesvol bij de rest van de aanwezigen uiteraard). Ik wens dan altijd dat op zulke, toch vermakelijk, momenten dat ik een favoriete band voor mijn neus had in zo'n zelfde situatie. Nou, dit was precies dat. Een bar aan elke zijde, goed gezelschap, alle ruimte, en mijn favoriete band die een geweldige show weggeeft. De setting was misschien niet alles, maar dit maakte het wel een bijzondere avond. En ook wel weer eens leuk voor een keer.
Set leek hetzelfde te verlopen als de avond daarvoor. Sluit mooi aan op hoe ondertussen het pantomimespel op 'Reckless Serenade' zo'n beetje door bijna iedereen op de eerste rijen synchroon nagedaan wordt. 'Fireside' na een track of 6/7 blijft een juweel, zo blij dat die niet is weggestopt na een paar gigs zoals het met album-tracks wel vaker afloopt. 'Pretty Visitors' werd beetje een last in de set, maar soms valt alles op z'n plek, en zo ook deze avond (en trouwens wel vaker die week) was het een welkome aanvulling, met name door de wijze waarop hij vertolkt wordt, wederom met Turner in de hoofdrol. 'High' is live nog steeds geen hoogvlieger, maar sterk, sterk verbeterd sinds het debuut. Vanaf de solo aan vergeet je bijna dat het in een lagere toonsoort gespeeld wordt. En oef, 'Arabella', áltijd een succesnummer. Met of zonder de dip die Turner doet (4 uit 4 deze tour, hehe). De introductie, de ad-libs, Turner's performance, en dan het 'War Pigs'-interlude met alle gebaren van dien vooraf... Must-see.
Ik kon me niet meer inhouden, het is geen AM-gig zonder een béétje meedeinen met het publiek. Snel naar voren tijdens die energie-uitbarsting in het intro van 'Dancefloor'. Hm, dat ging al iets te makkelijk, dat kan niet goed zijn, voor het eerste refrein helemaal vooraan. En dan ook echt vooraan. Oh, dat is best ongemakkelijk, vele vuile blikken om ons heen van stokstaartjes. Nou, voor de brug van het liedje stonden we weer op de vaste stek achteraan. Een zaaddodend publiek, in een sfeerloze setting. De nieuwe nummers werden wel met luid gejuich ontvangen, hoor.
"En dan ook echt vooraan".
'I Wanna Be Yours' leverde spontaan een aanstekers/mobieltjes-momentje op. Die dingen heb je dan ook weer minder in de zalen. Van voor naar achter, van links naar rechts, vele lichtjes vanaf de zitplaatsen. Leuk. Het uitgebreide uitro is prachtig, maar wel nummer 1 van de nieuwe plaat die ik nou live wel zou kunnen missen. Iedereen om me heen was zijn of haar blaas aan het legen van de 14 dollar-biertjes - het heeft er ook echt de plek in de set voor - stond ik daar alleen met m'n aansteker… En Helders' extra harmonieën ("harder to hiiiiiide") staan NOG STEEDS TE ZACHT. Ik snapte ook de plotselinge distortion deze avond op de lead-vocalen op deze track niet zo goed.
'505' nog altijd de afsluiter van de hoofd-set. Maar wat daar gebeurde, was de spreekwoordelijke kers op een al zeer smakelijke taart, om er nog maar eens een cliché tegenaan te gooien. Want we wisten dat hij in de buurt was. We wisten dat we hem konden verwachten voor Madison Square Garden. Maar dat hij hier, vanavond, in Boston er ineens stond, was een hele grote verrassing. "Miles fookin' Kane"! In Amerika! Ik kon mijn ogen niet geloven. Men grapt wel eens over mijn Miles Kane-radar, maar dit sloeg echt alles. Heb ik weer. Wie had gedacht dat zijn gastoptreden tijdens '505' - het nummer met hem 8 and counting voor mij, uit m'n hoofd - ooit nog bijzonder of verrassend zou worden. Maar dat was het. Een verdiend heldenonthaal, en ik kon het niet geloven. De allereerste keer Miles Kane met Arctic Monkeys op het podium in Amerika, en natuurlijk moest ik daar dan bij zijn. (Zijn eerste openbare optreden aldaar sinds 2010, zijn vierde aller tijden).
Ik heb me zo ontzettend vermaakt. Het was zo'n (onbedoelde) luxe om alle ruimte voor jezelf te hebben. Met een bar aan elke zijde, een goed gezelschap en voor je neus je favoriete band. Dat maakte het een van de leukste shows die ik ooit van ze zag. Voor alle details en kritisch commentaar moet je echter niet bij mij zijn wat betreft deze show… Ik laat de foto's en de video's het werk maar doen om het een beetje te compenseren. (Er staat ook nog tekst tussen de stortvloed snapshots hè!)
Achteraf bleek de setlist exact dezelfde als in Richmond de dag daarvoor. Voor het eerst OOIT dat ik bij een niet back-to-back avond in dezelfde zaal (O2 Arena '11, Don Valley Bowl, enzovoorts) een exact dezelfde setlist zag. Maar toch ook weer niet, want nu deed Miles Kane natuurlijk mee, hehe. Om mij heen hoorde ik na afloop laaiend enthousiaste reacties van nieuwe fans, de merch-stand - een poster voor elke gig deze tour, de wintermutsen namen ook gretig aftrek, de t-shirts zijn nog altijd even inspiratieloos - was overvol met mensen, en het leek alsof de band nu écht klaar was om definitief een hele grote band in Amerika te zijn. De volgende stop zou hun allergrootste headline-set in Amerika ooit zijn, in in een gelijk maar even meer dan iconische zaal: Madison Square Garden, NYC.
3 van de 4 delen gered voor Finsbury Park. Wordt ooit vervolgd... (Na de zomer ofzo).
Vanaf hier in de tour worden de herinneringen ook wat vager. 2 gigs vooraan gestaan, nu tijd om het vanaf een andere plek op me in te laten werken met misschien ook wat meer versnaperingen. Misschien wel leuk om te vertellen dat ik voor geen enkele gig op de agenda tickets had voordat ik op Amerikaans grondgebied aankwam. Boston leek nog best spannend te worden, totdat op de ochtend van de show mijn mol in de rij vroeg in de morgen tickets aan de deur wist te kopen, een maatregel om zwarthandel (200 dollar op de Amerikaanse Marktplaats) te frustreren. FH1, wat betekende de eerste helft van de staanplaatsen, ook daarover later meer. Terwijl ik ergens in de middag mijn heldin wilde bedanken en ondersteunen in de ijskoude rij, hoorde ik bekende galmende klanken uit de arena komen. Maar… Dat is Alex Turner, ok. Maar… is dat nu een akoestische versie van 'All My Loving'?! Ik legde gelijk de link tussen het 50-jarig jubileum van de aankomst van The Beatles in New York dat weekend, en het optreden in de Madison Square Garden aldaar. Het klonkt iets te gepolijst om een spontane uitvoering te zijn. Wat cool!
Vooraf deze show was een heuse pre-party, in een zaaltje (bar met podium in de hoek) om de hoek, waar ze meerdere malen gestaan hebben, zo recent als september 2013. De tijden waren flink veranderd. Deze avond een verlaten zaaltje waarin een team lokale radio-DJ's de allerlaatste kaartjes weggaven. De muziek stond te zacht, het licht was te fel, dezelfde liedjes werden achter elkaar ingestart, er vielen stiltes in een nagenoeg lege zaal, het was het helemaal níét. Glas mocht niet van de bar naar de zaal, of van de zaal naar de bar, en je fucking paspoort overal en en en arrrgghhhh. Ik kan er niet eens foto's van in m'n archief vinden, moet genoeg zeggen. Voorprogramma 1 The Orwells geskipt - daarover later zéker m… - maar ik heb iedereen zo ver kunnen krijgen om echt op tijd binnen te zijn voor Deerhunter. De pre-party was d'r al goed ingehakt, en ik kan me nog net herinneren dat ik mijn ticket kwijt was na de eerste barcode-scan bij de zaal en ik hem na minuten - dit kunnen ook seconden geweest zijn - terugvond in een van de 10 zakken van mijn winterjas en daarna weer iets anders, namelijk m'n gezelschap, kwijt was. Het was nog altijd -10 buiten. Ik noemde al een winterjas. Er was natuurlijk geen coat-check, zoals gebruikelijk in de sport-arena's die eigenlijk niet gebouwd zijn voor concerten. Want de gig die avond vond plaats in een ijshockeyarena, de Agganis Arena. Via de kleedkamers van de hockeyteams werden de mensen met staanplaatsen naar de 'pit' gebracht, maar wat schetste mijn verbazing bij binnenkomst?
De staanplaatsen werden niet alleen in twee blokken opgesplitst, er zat in het voorste vak een gat van-heb-ik-jou-daar. In het begin dacht ik nog dat zelfs wij - de zaal was reeds sinds 18:30 open, Deerhunter begon rond 21:00 - zogenaamd vroeg waren - noot: de 2 foto's hierboven kunnen daarom ook niet van mij zijn (de rest vanzelfsprekend wel) - maar al gauw bleek dat er echt niemand meer bij zou komen. Shows begonnen sowieso allemaal laat trouwens, waar in Nederland bij wijze van spreken de curfew al zou zijn verstreken, stond de hoofdact pas op het podium om een uurtje of 22. In ieder geval, dat gapende gat, je kunt het op de foto's zien, het leek echt alsof ze de zaal niet vol konden krijgen, maar niets was minder waar. Een beláchelijk systeem voor de veiligheid, wat de sfeer niet ten goede zou komen, dat kun je je wel voorstellen. Maar daar had ik met mijn gezelschap persoonlijk later alleen maar weer profijt van. En die missende garderobe? Daar was genoeg afgebakende ruimte voor. En het maakte ook wel weer dat de mensen op de 'eerste' rij van het achterste vak een heel duidelijk zicht hadden. Niet dichtbij, maar ze keken niet tegen achterhoofden en ruggen aan.
Vlak voor de opkomst van AM, dit is geen grap.
Anderen wisten de ruimte weer op hun eigen manier te benutten.
Hier, ik overdrijf niet. Alsof een one-hit-wonder in de middag in de Alpha staat.
Het was nog niets een zo'n grote zaal. 5000 man (waarschijnlijk zelfs minder door dit systeem). Laag podium, veel zitplaatsen in de ringen. Ver bovenin die ringen waren de zoutjes en het bier te halen. Echt een wereld van verschil met de zaaltjes de dagen daarvoor. Het gat in het publiek hielp al niet mee, maar de organisatie deed ook niet echt hun best om er een sfeervol avondje popconcert van te maken: fel zaallicht aan tussen de acts door, pauze-muziek onhoorbaar. Maar dan de hoofdact. Hey, de mega lichtgevende initialen waren meegekomen uit Europa, waarschijnlijk ook een primeur aan deze kant van de oceaan (of mis ik een festival?). Dat 'Do I Wanna Know?'-intro in een grotere zaal met die lichten is misschien nog wel een tikkeltje imposanter dan vanaf de eerst rij in een klein zaaltje. Trouwens ook nog altijd roadies Dave en Scott op het podium tijdens vele nummers van 'AM', 7 man in totaal soms.
![Arctic Monkeys - Do I Wanna Know? [Live at Agganis Arena, Boston - 06-02-2014]](http://i.ytimg.com/vi/wFb6DygcKO8/default.jpg)
De band had er zoals altijd zin in, het publiek leek nog niet echt warm te lopen. Ik denk dat dit wel echt anders was geweest als het vooraan één mensenmassa was geweest. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar ik kom nogal wel eens op een feestje waarin het feestgedruis en alcoholniveau op peil is, maar de muziek in vorm van een bandje van bruiloftsniveau is (en zeer succesvol bij de rest van de aanwezigen uiteraard). Ik wens dan altijd dat op zulke, toch vermakelijk, momenten dat ik een favoriete band voor mijn neus had in zo'n zelfde situatie. Nou, dit was precies dat. Een bar aan elke zijde, goed gezelschap, alle ruimte, en mijn favoriete band die een geweldige show weggeeft. De setting was misschien niet alles, maar dit maakte het wel een bijzondere avond. En ook wel weer eens leuk voor een keer.
Set leek hetzelfde te verlopen als de avond daarvoor. Sluit mooi aan op hoe ondertussen het pantomimespel op 'Reckless Serenade' zo'n beetje door bijna iedereen op de eerste rijen synchroon nagedaan wordt. 'Fireside' na een track of 6/7 blijft een juweel, zo blij dat die niet is weggestopt na een paar gigs zoals het met album-tracks wel vaker afloopt. 'Pretty Visitors' werd beetje een last in de set, maar soms valt alles op z'n plek, en zo ook deze avond (en trouwens wel vaker die week) was het een welkome aanvulling, met name door de wijze waarop hij vertolkt wordt, wederom met Turner in de hoofdrol. 'High' is live nog steeds geen hoogvlieger, maar sterk, sterk verbeterd sinds het debuut. Vanaf de solo aan vergeet je bijna dat het in een lagere toonsoort gespeeld wordt. En oef, 'Arabella', áltijd een succesnummer. Met of zonder de dip die Turner doet (4 uit 4 deze tour, hehe). De introductie, de ad-libs, Turner's performance, en dan het 'War Pigs'-interlude met alle gebaren van dien vooraf... Must-see.
![Arctic Monkeys - Why'd You Only Call Me When... [Live at Agganis Arena, Boston - 06-02-2014]](http://i.ytimg.com/vi/EoOOQrwaOpg/default.jpg)
![Arctic Monkeys - Arabella [Live at Agganis Arena, Boston - 06-02-2014]](http://i.ytimg.com/vi/LtWE_9qk1lY/default.jpg)
Ik kon me niet meer inhouden, het is geen AM-gig zonder een béétje meedeinen met het publiek. Snel naar voren tijdens die energie-uitbarsting in het intro van 'Dancefloor'. Hm, dat ging al iets te makkelijk, dat kan niet goed zijn, voor het eerste refrein helemaal vooraan. En dan ook echt vooraan. Oh, dat is best ongemakkelijk, vele vuile blikken om ons heen van stokstaartjes. Nou, voor de brug van het liedje stonden we weer op de vaste stek achteraan. Een zaaddodend publiek, in een sfeerloze setting. De nieuwe nummers werden wel met luid gejuich ontvangen, hoor.
"En dan ook echt vooraan".
'I Wanna Be Yours' leverde spontaan een aanstekers/mobieltjes-momentje op. Die dingen heb je dan ook weer minder in de zalen. Van voor naar achter, van links naar rechts, vele lichtjes vanaf de zitplaatsen. Leuk. Het uitgebreide uitro is prachtig, maar wel nummer 1 van de nieuwe plaat die ik nou live wel zou kunnen missen. Iedereen om me heen was zijn of haar blaas aan het legen van de 14 dollar-biertjes - het heeft er ook echt de plek in de set voor - stond ik daar alleen met m'n aansteker… En Helders' extra harmonieën ("harder to hiiiiiide") staan NOG STEEDS TE ZACHT. Ik snapte ook de plotselinge distortion deze avond op de lead-vocalen op deze track niet zo goed.
![Arctic Monkeys - I Wanna Be Yours [Live at Agganis Arena, Boston - 06-02-2014]](http://i.ytimg.com/vi/_AunahjjD_s/default.jpg)
'505' nog altijd de afsluiter van de hoofd-set. Maar wat daar gebeurde, was de spreekwoordelijke kers op een al zeer smakelijke taart, om er nog maar eens een cliché tegenaan te gooien. Want we wisten dat hij in de buurt was. We wisten dat we hem konden verwachten voor Madison Square Garden. Maar dat hij hier, vanavond, in Boston er ineens stond, was een hele grote verrassing. "Miles fookin' Kane"! In Amerika! Ik kon mijn ogen niet geloven. Men grapt wel eens over mijn Miles Kane-radar, maar dit sloeg echt alles. Heb ik weer. Wie had gedacht dat zijn gastoptreden tijdens '505' - het nummer met hem 8 and counting voor mij, uit m'n hoofd - ooit nog bijzonder of verrassend zou worden. Maar dat was het. Een verdiend heldenonthaal, en ik kon het niet geloven. De allereerste keer Miles Kane met Arctic Monkeys op het podium in Amerika, en natuurlijk moest ik daar dan bij zijn. (Zijn eerste openbare optreden aldaar sinds 2010, zijn vierde aller tijden).
![Arctic Monkeys with Miles Kane - 505 [Live at Agganis Arena, Boston - 06-02-2014]](http://i.ytimg.com/vi/hPxCaPJL6Vg/default.jpg)
Ik heb me zo ontzettend vermaakt. Het was zo'n (onbedoelde) luxe om alle ruimte voor jezelf te hebben. Met een bar aan elke zijde, een goed gezelschap en voor je neus je favoriete band. Dat maakte het een van de leukste shows die ik ooit van ze zag. Voor alle details en kritisch commentaar moet je echter niet bij mij zijn wat betreft deze show… Ik laat de foto's en de video's het werk maar doen om het een beetje te compenseren. (Er staat ook nog tekst tussen de stortvloed snapshots hè!)
Achteraf bleek de setlist exact dezelfde als in Richmond de dag daarvoor. Voor het eerst OOIT dat ik bij een niet back-to-back avond in dezelfde zaal (O2 Arena '11, Don Valley Bowl, enzovoorts) een exact dezelfde setlist zag. Maar toch ook weer niet, want nu deed Miles Kane natuurlijk mee, hehe. Om mij heen hoorde ik na afloop laaiend enthousiaste reacties van nieuwe fans, de merch-stand - een poster voor elke gig deze tour, de wintermutsen namen ook gretig aftrek, de t-shirts zijn nog altijd even inspiratieloos - was overvol met mensen, en het leek alsof de band nu écht klaar was om definitief een hele grote band in Amerika te zijn. De volgende stop zou hun allergrootste headline-set in Amerika ooit zijn, in in een gelijk maar even meer dan iconische zaal: Madison Square Garden, NYC.
3 van de 4 delen gered voor Finsbury Park. Wordt ooit vervolgd... (Na de zomer ofzo).
Ik ook nietquote:
Kan niet wachten
Maar eerst nog even een drukke werkweek voor de boeg (gaat het sneller, gelukkig).
Hier eerst nog een drukke studieweek. Maar het gaat inderdaad zo veel sneller met Finsbury in het vooruitzicht.
Zoals ik het hier lees wordt het trouwens straks een grote Fok Finsbury meet
.Voor de thuisblijvers: maandag zal een van de shows worden uitgezonden op de engelse radio http://www.xfm.co.uk/arti(...)-finsbury-park-show/
Oh dolletjes, ik ben gèk op cliffhangersquote:
3 van de 4 delen gered voor Finsbury Park. Wordt ooit vervolgd... (Na de zomer ofzo).
Miles en Alex zijn hier wel wat minder touchy-touchy in vergelijking met andere filmpjes die ik onlangs gezien heb van 505 live-versies, zeg.
Supernice man! Is dat ook voor het buitenland gewoon via die site te beluisteren? Excusez de rookie: ik heb dingen graag uitgespeld. En zodat ik kan schatten hoe laat de popcorn in de magnetron kan.quote:
[..]
Voor de thuisblijvers: maandag zal een van de shows worden uitgezonden op de engelse radio http://www.xfm.co.uk/arti(...)-finsbury-park-show/
Edit: Met popcorn naar de radio luisteren
Achja, voor alles een eerste keer
Volgens mij kan dat als niet UK citizen officeel niet, maar met Expat-Shield kan je veel voor elkaar krijgenquote:
[..]
[..]
Supernice man! Is dat ook voor het buitenland gewoon via die site te beluisteren? Excusez de rookie: ik heb dingen graag uitgespeld. En zodat ik kan schatten hoe laat de popcorn in de magnetron kan.
Edit: Met popcorn naar de radio luisteren
. Als je terug zoekt zie je dat dat al vaker met succes in deze reeks is gebruikt.
Ik denk dat we daar niet aan kunnen ontkomenquote:
Al zal dat nog knap lastig worden met 40.000 man daar.
Oh, daar heb ik inderdaad over gelezen! Dat ga ik even uitzoeken. Deze thuisblijver bedankt je voor de infoquote:
[..]
Volgens mij kan dat als niet UK citizen officeel niet, maar met Expat-Shield kan je veel voor elkaar krijgen
Zaterdag is lang. Was toch wel van plan zaterdag enigszins overdag me al richting Finsbury te begevenquote:Op dinsdag 20 mei 2014 21:08 schreef Jacobuspower het volgende:
[..]
Ik denk dat we daar niet aan kunnen ontkomen
Al zal dat nog knap lastig worden met 40.000 man daar.
Soms werkt een random UK postcode invullen ook als ze daarom vragen. Ik heb in ieder geval eerder naar xfm geluisterd.quote:
[..]
Oh, daar heb ik inderdaad over gelezen! Dat ga ik even uitzoeken. Deze thuisblijver bedankt je voor de info
Oja, dat werkt ook. Maakt het nog veel makkelijker.quote:
[..]
Soms werkt een random UK postcode invullen ook als ze daarom vragen. Ik heb in ieder geval eerder naar xfm geluisterd.
Komt ook wel goed denk ik. Dat was namelijk ook wel een beetje mijn planquote:
[..]
Zaterdag is lang. Was toch wel van plan zaterdag enigszins overdag me al richting Finsbury te begeven
Is dat systeem zo makkelijk te ontlopen? Nouja, is een poging waard.quote:
[..]
Oja, dat werkt ook. Maakt het nog veel makkelijker.
Enfin, ik trek me nu even terug en laat jullie maar even de meet uitvogelen. Dan hou ik me de komende dagen wel bezig met waar in Engeland ik altijd al had willen wonen om met een meester postcode te komen.
Waarom staat Stop The World niet op het album? Is een beter nummer dan bijvoorbeeld One For The Road.
[ Bericht 2% gewijzigd door TC03 op 22-05-2014 15:53:38 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door TC03 op 22-05-2014 15:53:38 ]
Ten percent faster with a sturdier frame
http://3voor12.vpro.nl/ni(...)als-vorig-jaar-.htmlquote:"Eind oktober zat ik met de handen in het haar", vertelt Trommelen. "Pearl Jam stond eigenlijk al vast. Het klopte helemaal: de plaat was uit, de band zou op tour gaan. Maar toen bleek een van de kinderen van de bandleden examen te doen en begon de tour een week later, in Ziggo Dome. Voor Pinkpop had ik toen alleen Arctic Monkeys. Leuke band hoor, maar dat is toch niet echt een knaller."
Zeg het maar.
Ja, eens. Ik ben erg groot fan van AM maar ik snap dat het vanuit commercieel perspectief niet de grote naam is die je bovenaan je affiche wil hebben. Zeker als de Rolling Stones het alternatief zijn.quote:Op donderdag 22 mei 2014 15:46 schreef BoerBert het volgende:
[..]
http://3voor12.vpro.nl/ni(...)als-vorig-jaar-.html
Zeg het maar.
Lol. De Best Kept Secret-verkoop en ontvangst bewees iets anders. En terwijl ze wereldwijd tot de eenzame top behoren sinds 'AM', is dit één van de redenen dat de band Nederland lekker overslaat op tournee.
Vicieuze cirkel. Als ze eens een keer langs zouden komen zouden ze ook veel populairder zijn.quote:
Lol. De Best Kept Secret-verkoop en ontvangst bewees iets anders. En terwijl ze wereldwijd tot de eenzame top behoren sinds 'AM', is dit één van de redenen dat de band Nederland lekker overslaat op tournee.
