Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #14

quote:

Op dinsdag 5 augustus 2014 01:12 schreef EggsTC het volgende:
Zeer interessant artikel wel, over hoe het brein reageert op gedachten en hoe het verandert. Past hier wel imo.

Hmm beetje te hoog pseudoscience gehalte voor mij.
De essentie van de boodschap is echter wel correct maar kan veel korter weergegeven worden: Gedachtepatronen zijn als diepe groeven in een grammofoonplaat, het kost moeite er niet in terug te vallen; maar hoe meer je oefent, hoe verder die groeven zich opvullen totdat je eerder geneigd bent in nieuwe zelfgevormde groeven te vallen waarin je terecht wil komen. Het is een vorm van zelf-conditionering, niet veel meer.

De laatste tijd heb ik Hans Laurentius weer een beetje (her)ontdekt aan de hand van zijn youtube filmpjes, en zijn recente boekje Rozengeur en Prikkeldraad. Zijn no-nonsense stijl spreekt mij erg aan, omdat het voor mij veel helderheid brengt.

Andere boeken en leraren die ik over dit thema heb gehoord of gelezen geven zeker interessante informatie, maar blijven vaak wat vaag en ook vaak gericht op methoden of handvaten: het iets moeten doen voor verlichting ("loslaten", "waarnemen", "accepteren"). Bij de meeste teksten en boeken blijft het gericht op een persoon die iets moet doen of in zijn gedrag moet veranderen. Laurentius spreekt mij zeer aan omdat hij hier doorheen weet te prikken en de vinger op de zere plek legt, wat voor mij zelf het beste werkt Wellicht voor meer mensen een eye-opener

Leuke talk van Alan Watts over het 'ik'.
Je hoeft 'm niet per se helemaal te luisteren. Het begin is al best inzichtverlenend afhankelijk van je achtergrond. En wie weet luister je 'm voor je weet helemaal af

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 16:42 schreef Gestiech het volgende:

[..]

Hmm beetje te hoog pseudoscience gehalte voor mij.
De essentie van de boodschap is echter wel correct maar kan veel korter weergegeven worden: Gedachtepatronen zijn als diepe groeven in een grammofoonplaat, het kost moeite er niet in terug te vallen; maar hoe meer je oefent, hoe verder die groeven zich opvullen totdat je eerder geneigd bent in nieuwe zelfgevormde groeven te vallen waarin je terecht wil komen. Het is een vorm van zelf-conditionering, niet veel meer.

Chiropractor turned neurowetenschapper? Hij heeft een goed punt, zeker i.v.m. neuroplasticiteit, alleen bij dit soort figuren heb ik altijd wel mijn twijfels.

Wat ik dan wel weer interessant vind, waarom willen 'we' (kan alleen voor mezelf spreken) zo graag onze gedachten veranderen? Dat geeft eigenlijk aan dat er iets mis is met onze gedachten.

En uit eigen ervaring weet ik dat je beter positief dan negatief kunt denken, maar uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het er veel meer om gaat dat je balans krijgt in je denken en dat je leert accepteren dat je überhaupt geen controle hebt over je gedachten. De gedachten komen op en gaan weer of blijven doorgaan, al naar gelang je er in mee gaat, ze probeert tegen te houden of ze gewoon rustig observeert.

Wat dat betreft heb ik in een moeilijke periode veel gehad aan een opmerking van een vriend. Ik had hem namelijk gevraagd hoe hij zijn gedachten stopte. Hij stelde toen: waarom zou je je gedachten willen stoppen? Is het niet veel eenvoudiger om je gedachten tot rust te brengen?

En daar komt voor mij tegenwoordig meditatie, mindfulness etc weer om de hoek kijken

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2014 01:35 schreef Gestiech het volgende:

[..]

Ik vind haar ook nogal onduidelijk en vaag babbelen. Vibration going back to source. What the hell does that even mean. Er zijn veel betere uitleggen te vinden op youtube. Of in ieder geval, uitleggen die enig 'sense' maken (voor mij, op dit moment). In hoeverre iets 'waar' is zul je toch zelf moeten ervaren.

Jac O' Keeffe is misschien iets te hardcore voor velen. Mezelf incluis.
Ze valt in de categorie Tony Parsons en Lisa Cairns. Ze bieden je niets. Niets om je achter te verschuilen.

Maar het is een ongelooflijk interessante vrouw die duidelijk weet waar ze het over heeft.
- En tevens dus een enorme bedreiging voor het idee 'ik'.

Het gaat niet over het wel of niet iets bieden. Tony Parsons of Lisa Cairns kan ik nog wel luisteren (Lisa kan er ook wat van, en is ook wat te reductionistisch in haar antwoorden soms. Prima als je het zo beleeft, maar dan praat ook niet met mensen erover, want je kunt ze inderdaad niets bieden. Soms kan ze dat gelukkig wel). Het probleem bij deze vrouw vind ik dat ze van alles zegt dat totaal niet te begrijpen valt, en wat ze om die reden dus net zo goed niet kan zeggen. Als je iets wil uitleggen, leg het dan ook uit, in plaats van interessant te doen met vage statements. Dat doet Tony Parsons bijvoorbeeld beter (ik ben zelf meer fan van mensen als Rupert Spira).

Ik ga trouwens desondanks wel de video even bekijken die je daar post.

Ik kan haar prima volgen, hoor. Zo vaag is ze helemaal niet. Begrijp het probleem niet, eigenlijk.

Duidelijker dan dit wordt het niet:

Ik heb het niet over het filmpje van SAND dat je net hebt gepost. Ik vond dat andere filmpje maar vaag, waarin ze het had over "vribrations going back to source." Dergelijk woordgebruik vind ik irritant en onnodig vaag.

Ik heb nu een stukje gekeken van die video "before nonduality" en dat is gewoon duidelijk (en in normale taal)

Dat is geen vage taal. Dat is letterlijk wat er gaande is.
Alles ( gedachten/ideeen/overtuigingen) is letterlijk terug te brengen tot niets dan energie/vibratie die zich manifesteert in niets.

In diepe slaap, bv, komt al die vibratie tot absolute rust. ( Of in diepe meditatie. ) Het idee 'ik' is daar niet meer. En die absolute rust of stilte is 'the source' waar ze het over heeft.

quote:

Op zondag 17 augustus 2014 00:19 schreef DO2 het volgende:
Dat is geen vage taal. Dat is letterlijk wat er gaande is.
Alles ( gedachten/ideeen/overtuigingen) is letterlijk terug te brengen tot niets dan energie/vibratie die zich manifesteert in niets.

In diepe slaap, bv, komt al die vibratie tot absolute rust. ( Of in diepe meditatie. ) Het idee 'ik' is daar niet meer. En die absolute rust of stilte is 'the source' waar ze het over heeft.

En hoe weet jij dat dat zo is?
Naar natuurkunde of onze kennis van de meest fundamentele deeltjes kunnen we in ieder geval niet refereren in deze context. Dan denken we immers vanuit onze perceptie, en die kunnen we niet gebruiken als we iets willen weten over echte waarheid. Ik zie echter geen manier om buitenom onze zintuigen aan te tonen dat er zoiets is als vibraties en een bron.

Ik moet trouwens zeggen dat ik na nog wat meer van haar te luisteren haar wel begin te mogen. Ik weet niet of ze 'mijn taal spreekt', het is nu eenmaal zo dat de ene 'leraar' een betere klik met je maakt dan de andere, maar de weerstand die ik tegen haar voelde in eerste instantie is er niet meer.

[ Bericht 11% gewijzigd door Gestiech op 17-08-2014 12:56:59 ]

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 11:58 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Overigens werd in een boek dat ik las gesteld dat Mindfulness een combinatie is van enerzijds filosofie en anderzijds boedisme. Hoe denken jullie hierover?

Mindfulness is ook een onderdeel van de boeddhistische leer, dus dat vind ik best een aparte stelling.

Bovendien is boeddhisme naast een religie vooral ook een filosofie, namelijk de filosofie van mindful leven. Dus inderdaad een aparte stelling .

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 19:20 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Ik heb overigens nog wel een kwestie waar ik persoonlijk mee zit. Ik kan het gedrag herkennen en benoemen, ik weet alleen niet hoe ik het aan moet pakken.

Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.

Als ik het zo lees, lukt het je dus steeds beter om je gedachten gewoon te laten voor wat ze zijn er geen extra aandacht aan te geven - door je er tegen te verzetten of er juist in mee te gaan. Klopt dat een beetje?

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 19:20 schreef ZwartmetSuiker het volgende:Als mensen bijvoorbeeld foto's laten zien of vertellen over een leuk iets dat ze is overkomen dan voel ik soms een vervelend gevoel. Liefst zou ik op zo'n moment gewoon weglopen. Ik weet niet exact waar het vandaan komt. Ik kan niet precies bepalen of het afgunst is of jaloezie. Het zijn vaak mensen die mij dierbaar zijn en toch kan ik mij er aan ergeren. Het zijn altijd leuke dingen die ze vertellen die ik vaak niet mee heb gemaakt (en die ik vaak ook niet mee wíl maken) en toch komt dat gevoel omhoog.

Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?

Heb je al eens geprobeerd het vervelende gevoel er gewoon te laten zijn en je desondanks toch te focussen op wat er met je gedeeld wordt? Probeer eens gewoon oprecht blij te zijn voor de ander. Er is niets mis met het geluk van een ander, tenzij je er voor jezelf een probleem van maakt.

Misschien is het een oud patroon, waarbij je een ander niet gunt wat je zelf niet hebt? Of misschien zit er iets anders achter.
Een goede oefening hierbij zou kunnen zijn dit gevoel bewust op te roepen en er bij te blijven zonder er over te oordelen. Kijk eens wat het gevoel allemaal in je oproept. Zijn er bv associaties met het verleden, bepaalde gedachten oid? Ga eens op ontdekkingsreis in je eigen lichaam en geest; je draagt alle kennis al in je.

Vind het zelf moedig en goed dat je er zo mee bezig bent! Gewoon doorzetten en vooral ook jezelf de rust en ruimte gunnen! Jij mag er zijn, precies zoals je bent. Ook dit gaat over, zolang je je er niet tegen verzet of er voor wegvlucht. Gewoon aanvaarden en blijven ademen

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 19:20 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Ik heb overigens nog wel een kwestie waar ik persoonlijk mee zit. Ik kan het gedrag herkennen en benoemen, ik weet alleen niet hoe ik het aan moet pakken.

Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.

Als mensen bijvoorbeeld foto's laten zien of vertellen over een leuk iets dat ze is overkomen dan voel ik soms een vervelend gevoel. Liefst zou ik op zo'n moment gewoon weglopen. Ik weet niet exact waar het vandaan komt. Ik kan niet precies bepalen of het afgunst is of jaloezie. Het zijn vaak mensen die mij dierbaar zijn en toch kan ik mij er aan ergeren. Het zijn altijd leuke dingen die ze vertellen die ik vaak niet mee heb gemaakt (en die ik vaak ook niet mee wíl maken) en toch komt dat gevoel omhoog.

Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?

Misschien voel je je zo omdat wat ze je vertellen egocentrisch op je overkomt, waardoor je eigen ego zich bedreigd voelt?

[ Bericht 0% gewijzigd door Tevik op 27-08-2014 18:29:48 ]

Ik herken me heel sterk in je verhaal, en volgens mij zit het als volgt, zoals Tevik ook al suggereerde.

Als je met deze materie aan de slag gaat word je steeds bewuster van eigen gedrag dat slechts voort komt uit het angstige ego. Hier herken je inderdaad zekere patronen in en lukt het wellicht steeds beter om dit te doorbreken en los te laten.
Echter, je gaat het patroon ook heel goed bij anderen herkennen (soms terecht, soms misschien onterecht). Je brein roept dan heel hard 'Oh, dit gedrag komt enkel voort uit zijn ego, ik praat slechts met een masker.' of iets dergelijks. Begrijpelijk, je interacties voelen daardoor een stuk minder 'echt' en menselijk. Daarbij confronteert het je misschien ook met je eigen ego-gedrag, wat je weerstand versterkt.

Belangrijk hierbij is denk ik in te zien dat dit óók slechts gedrag is van je ego. Het is je ego die vindt dat het anders moet, en zichzelf misschien wel beter voelt dan de ander omdat jij / je ego - in tegenstelling tot de andere persoon - niet vanuit het ego zou handelen (hah, de ironie ). Om met je eigen woorden te spreken, 'Goh, iedereen moet dit (mindfulness, bewust worden van het zelf, whatever) doen", "je hebt echt wat gemist", etc.

Ofwel, je ego heeft weer een achterdeur in je gedrag gevonden en manifesteert zich nog steeds even hard als tevoren, enkel op een andere manier . Dit is natuurlijk helemaal niet erg, dit is simpelweg wat het ego doet en altijd zal blijven doen.

Wat je wel kan doen is, zoals Boswachtertje als zei, de weerstand er gewoon te laten zijn en je te focussen op de interactie, en te realiseren waar de weerstand vandaan komt. Met de tijd gaat het dan misschien beter om die weerstand gewoon te zien voor wat het is en voorbij te laten drijven (dus zonder heel graag te willen dat die weerstand er niet is ).

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 23:03 schreef ZwartmetSuiker het volgende:

[..]

Hier kan ik me goed in herkennen. Mensen delen hun ervaring, iets dat op zichzelf uiteraard positief is. Ik kan dan een oordeel vormen, maar dan puur op basis van die ervaring, nog niet eens zozeer op de persoon zelf.

Waar ik me dan meer aan erger is het ego eromheen. Maar terugberedenerend staat dit los van de ervaring van die persoon. Waar ik dan vooral moeite mee is het feit dat de andere persoon zich inderdaad beter voelt. "Goh, iedereen moet dit doen", "je hebt echt wat gemist" terwijl het naar mijn mening gewoon populistische trends zijn. Snap je? Men plaatst zich dan (naar mijn idee!) boven mij omdat ze iets hebben gedaan dan ik niet heb gedaan of wil doen. En dan is het ook gek dat ik het niet wil of ga doen.

Mensen spreken over zoiets, vanuit mijn oogpunt, uit egocentrisme. Dit zal in de praktijk ongetwijfeld niet van toepassing zijn maar dit is het label dat ik er op plak. En als ik zo nadenk is dat hetgeen wat anders moet bij mij.

Ik las laatst in de filosofie iets over patronen. Het patroon is nu herkenbaar: men vertelt over een ervaring vanuit een egocentrisch perspectief en mijn eerste reactie daarop is "daar gaan we weer, hier heb ik geen zin". Als ik jullie meningen zo interpreteer moet ik dit patroon doorbreken en er voor zorgen dat de ervaringen die met mij gedeeld worden mij niks meer doen en ik me niet meer erger. Meer gaan negeren of gewoon niet oordelen? Het is toch lastig.

Volgens mij plaatst men zich niet ‘boven’ je (zoals je aangeeft), maar is het je ego dat zich ‘onder’ hen geplaatst voelt. Wanneer je dit gevoel in jezelf kan lokaliseren (dmv de tips die je van Boswachterje en Hammet hebt gekregen), en achterhaalt wanneer en waarom het opkomt, dan zal wat de anderen doen/zeggen geen effect op je hebben. Je ervaart dan op dat moment dat je ego zich ‘onder’ hen geplaatst voelt, maar je kan het dan herkennen, omarmen en zodoende met je meetrekken op hetzelfde niveau als de anderen. Tegelijkertijd zal je ook het ego achter de anderen zien dat zich ‘boven’ je wil plaatsen en het ‘begrijpen’, omdat je jezelf begrijpt. Wat je dan krijgt is dat je niet ongemakkelijk of bedreigd voelt door wat de anderen doen/zeggen, maar het hen juist gunt en er alles over wil weten. Dit is dan niet iets wat vanuit je verstand/weten komt, maar vanuit je hart omdat je tot inzicht bent gekomen wat er innerlijk in je afspeelt en dus wat er zich in anderen afspeelt. Het gaat er volgens mij dus niet om hoe je op de anderen reageert, maar dat je weet wat er zich in je afspeelt en dat je daarop "reageert" (door begrip het te laten zijn).

[ Bericht 0% gewijzigd door Tevik op 01-09-2014 11:10:39 ]

quote:

Op maandag 1 september 2014 22:59 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Goed verhaal. Lijkt de kern van het probleem te zijn. Ego dus, dus toch.

Mijn doel is dan om het ego, met om te beginnen mijn eigen ego, beter te leren begrijpen. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zou hier graag meer over willen leren om het beter te kunnen begrijpen. Zodra ik dan mijn eigen ego kan doorgronden kan ik inderdaad het ego van anderen beter begrijpen en hun reacties en acties waarschijnlijk ook beter plaatsen.

Het onderwaarderen van mijn eigen ego (om het zo maar te noemen), oftewel het boven mij plaatsen van andere ego's, zou ik dat nog kunnen aanpakken? Mijn bewustzijn zegt "denk niet aan anderen, denk aan jezelf" want als je jezelf met anderen gaat vergelijken dan trek je altijd wel aan het kortste eind. Immers, geluk is gedeeltelijk ook het uitblijven van smart en leed en het waarderen van de dingen die je wél hebt. Maar kennelijk is er onbewust toch een stuk in mij (ego?) dat zich meet aan anderen. Ik zou het niet op een andere manier kunnen uitleggen.

Het eigen ego proberen te begrijpen is als een hond die zijn staart najaagt; eindeloos.

Begrip is iets van het ego. Besef daarentegen, dat is een samenloop van omstandigheden; je kan het niet afdwingen. Het ego doorzien doe je niet door met het ego te kijken, maar met 'het derde oog', wat beter bekend staat in de materie van Tolle als awareness. Het is dat wat kijkt naar gedachten. Het is dat wat hoort wat jouw bewustzijn zegt. Het is dat wat licht schijnt in de ruimte die je je geest noemt.

En waar awareness van zichzelf aware wordt, is verlichting.

quote:

Op maandag 1 september 2014 23:24 schreef ZwartmetSuiker het volgende:

[..]

Dus je zegt in feite dat het een kwestie is van continue zo rationaal mogelijk naar het eigen handelen kijken (herkennen van patronen) om op die manier de patronen te kunnen doorbreken?

De uitspraken van Tolle zijn inspirerend:

"The moment you become aware of the ego in you, it is strictly speaking no longer the ego, but just an old, conditioned mind-pattern. Ego implies unawareness. Awareness and ego cannot coexist.”

Wat ik zeg is simpelweg kijken.

Voor ratio is denken nodig, en het ego is denken. Denken is een raamwerk aanleggen, een raamwerk vereist een muur om in te hangen. Door een muur kan je niet kijken, het perkt in. Het creeert unawareness.

Vreemd dat deze link nog niet in het OP staat, zo langzamerhand echt wel verplichte kost, me dunkt.

Sam Harris is niet echt een autoriteit. De man heeft een phd, das waar, maar dat is ook alles wat hij heeft bereikt. The Moral Landdcape werd unaniem neergesabeld door critici. Niet teveel waarde hechten aan zijn adviezen. Verder erg boeiend. Mn kop maakt zelf ook continu overuren, maar dan juist over het verleden. De toekomst zit ik niet zo mee. Wat ook niet gezond is.

quote:

Op zondag 26 oktober 2014 23:10 schreef rarevugel het volgende:
Sam Harris is niet echt een autoriteit. De man heeft een phd, das waar, maar dat is ook alles wat hij heeft bereikt. The Moral Landdcape werd unaniem neergesabeld door critici. Niet teveel waarde hechten aan zijn adviezen. Verder erg boeiend. Mn kop maakt zelf ook continu overuren, maar dan juist over het verleden. De toekomst zit ik niet zo mee. Wat ook niet gezond is.

Unaniem neergesabeld is enigszins overdreven. En waarom zouden we niet teveel moeten hechten aan zijn adviezen?

Wat centraal staat in dit topic is dat je uiteindelijk alleen vooruit kunt komen door zelf te gaan proberen. Het gaat er hier niet zo zeer om dat je precies doet wat Tolle, Hartong, Krishnamurti, Harris enz. zeggen. Deze mensen hebben allemaal veelvuldig gemediteerd en weten daardoor uit ervaring waar ze over praten. Welke van deze mensen je aanspreekt, dat is natuurlijk persoonlijk.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 16:12 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Unaniem neergesabeld is enigszins overdreven. En waarom zouden we niet teveel moeten hechten aan zijn adviezen?

Wat centraal staat in dit topic is dat je uiteindelijk alleen vooruit kunt komen door zelf te gaan proberen. Het gaat er hier niet zo zeer om dat je precies doet wat Tolle, Hartong, Krishnamurti, Harris enz. zeggen. Deze mensen hebben allemaal veelvuldig gemediteerd en weten daardoor uit ervaring waar ze over praten. Welke van deze mensen je aanspreekt, dat is natuurlijk persoonlijk.

Het werd wrggelachen. Critici waren echt negatief. Hij komt op me over als een kwakzalver

quote:

Op dinsdag 28 oktober 2014 20:21 schreef rarevugel het volgende:

[..]

Het werd wrggelachen. Critici waren echt negatief. Hij komt op me over als een kwakzalver

Er waren zowel positieve als negatieve reacties op zijn boek. Dus unaniem weggelachen is complete onzin.

En Sam Harris een kwakzalver... dat is een mening die niet door veel mensen gedeeld zal worden.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 18:24 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Er waren zowel positieve als negatieve reacties op zijn boek. Dus unaniem weggelachen is complete onzin.

En Sam Harris een kwakzalver... dat is een mening die niet door veel mensen gedeeld zal worden.

Wat ik zo mooi vind aan de ideeën van Sam Harris, is dat hij een van de weinigen is die het concept van het observeren van je eigenlijke innerlijke wereld niet verbindt aan conclusies over hoe de rest van de werkelijkheid in elkaar zit. Hij ziet het meer als processen in de hersenen en complexe geconstrueerde mentale projecties van onszelf. Allemaal binnen het rijk van het materiële.

quote:

Op zondag 16 november 2014 13:27 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Alles over Niets (de hele film)

Als ik tijd heb even kijken

quote:

Op zondag 16 november 2014 13:46 schreef duracellkonijntje het volgende:
Wat ik zo mooi vind aan de ideeën van Sam Harris, is dat hij een van de weinigen is die het concept van het observeren van je eigenlijke innerlijke wereld niet verbindt aan conclusies over hoe de rest van de werkelijkheid in elkaar zit. Hij ziet het meer als processen in de hersenen en complexe geconstrueerde mentale projecties van onszelf. Allemaal binnen het rijk van het materiële.

Precies. En daarmee maakt hij het toegankelijker voor een grote groep mensen.

Zeer interessant:

What Does Mindfulness Meditation Do to Your Brain?

As you read this, wiggle your toes. Feel the way they push against your shoes, and the weight of your feet on the floor. Really think about what your feet feel like right now – their heaviness.

If you’ve never heard of mindfulness meditation, congratulations, you’ve just done a few moments of it. More people than ever are doing some form of this stress-busting meditation, and researchers are discovering it has some quite extraordinary effects on the brains of those who do it regularly.

Originally an ancient Buddhist meditation technique, in recent years mindfulness has evolved into a range of secular therapies and courses, most of them focused on being aware of the present moment and simply noticing feelings and thoughts as they come and go.



It’s been accepted as a useful therapy for anxiety and depression for around a decade, and mindfulness websites like GetSomeHeadSpace.com are attracting millions of subscribers. It’s being explored by schools, pro sports teams and military units to enhance performance, and is showing promise as a way of helping sufferers of chronic pain, addiction and tinnitus, too. There is even some evidence that mindfulness can help with the symptoms of certain physical conditions, such as irritable bowel syndrome, cancer, and HIV.

Yet until recently little was known about how a few hours of quiet reflection each week could lead to such an intriguing range of mental and physical effects. Now, as the popularity of mindfulness grows, brain imaging techniques are revealing that this ancient practice can profoundly change the way different regions of the brain communicate with each other – and therefore how we think – permanently.



No fear
MRI scans show that after an eight-week course of mindfulness practice, the brain’s “fight or flight” center, the amygdala, appears to shrink. This primal region of the brain, associated with fear and emotion, is involved in the initiation of the body’s response to stress.

As the amygdala shrinks, the pre-frontal cortex – associated with higher order brain functions such as awareness, concentration and decision-making – becomes thicker.

The “functional connectivity” between these regions – i.e. how often they are activated together – also changes. The connection between the amygdala and the rest of the brain gets weaker, while the connections between areas associated with attention and concentration get stronger.

The scale of these changes correlate with the number of hours of meditation practice a person has done, says Adrienne Taren, a researcher studying mindfulness at the University of Pittsburgh.

“The picture we have is that mindfulness practice increases one’s ability to recruit higher order, pre-frontal cortex regions in order to down-regulate lower-order brain activity,” she says.

In other words, our more primal responses to stress seem to be superseded by more thoughtful ones.

Lots of activities can boost the size of various parts of the pre-frontal cortex – video games, for example – but it’s the disconnection of our mind from its “stress center” that seems to give rise to a range of physical as well as mental health benefits, says Taren.

“I’m definitely not saying mindfulness can cure HIV or prevent heart disease. But we do see a reduction in biomarkers of stress and inflammation. Markers like C-reactive proteins, interleukin 6 and cortisol – all of which are associated with disease.”

Feel the pain
Things get even more interesting when researchers study mindfulness experts experiencing pain. Advanced meditators report feeling significantly less pain than non-meditators. Yet scans of their brains show slightly more activity in areas associated with pain than the non-meditators.

“It doesn’t fit any of the classic models of pain relief, including drugs, where we see less activity in these areas,” says Joshua Grant, a postdoc at the Max Plank Institute for Human Cognitive and Brain Sciences in Leipzig, Germany. The expert mindfulness meditators also showed “massive” reductions in activity in regions involved in appraising stimuli, emotion and memory, says Grant.

Again, two regions that are normally functionally connected, the anterior cingulate cortex (associated with the unpleasantness of pain) and parts of the prefrontal cortex, appear to become “uncoupled” in meditators.

“It seems Zen practitioners were able to remove or lessen the aversiveness of the stimulation – and thus the stressing nature of it – by altering the connectivity between two brain regions which are normally communicating with one another,” says Grant. “They certainly don’t seem to have blocked the experience. Rather, it seems they refrained from engaging in thought processes that make it painful.”



Feeling Zen
It’s worth noting that although this study tested expert meditators, they were not in a meditative state – the pain-lessening effect is not something you have to work yourself up into a trance to achieve; instead, it seems to be a permanent change in their perception.

“We asked them specifically not to meditate,” says Grant. “There is just a huge difference in their brains. There is no question expert meditators’ baseline states are different.”

Other studies on expert meditators – that is, subjects with at least 40,000 hours of mindfulness practice under their belt – discovered that their resting brain looks similar, when scanned, to the way a normal person’s does when he or she is meditating.

At this level of expertise, the pre-frontal cortex is no longer bigger than expected. In fact, its size and activity start to decrease again, says Taren. “It’s as if that way of thinking has becomes the default, it is automatic – it doesn’t require any concentration.”

There’s still much to discover, especially in terms of what is happening when the brain comprehends the present moment, and what other effects mindfulness might have on people. Research on the technique is still in its infancy, and the imprecision of brain imaging means researchers have to make assumptions about what different regions of the brain are doing.

Both Grant and Taren, and others, are in the middle of large, unprecedented studies that aim to isolate the effects of mindfulness from other methods of stress-relief, and track exactly how the brain changes over a long period of meditation practice.

“I’m really excited about the effects of mindfulness,” says Taren. “It’s been great to see it move away from being a spiritual thing towards proper science and clinical evidence, as stress is a huge problem and has a huge impact on many people’s health. Being able to take time out and focus our mind is increasingly important.”

Perhaps it is the new age, quasi-spiritual connotations of meditation that have so far prevented mindfulness from being hailed as an antidote to our increasingly frantic world. Research is helping overcome this perception, and ten minutes of mindfulness could soon become an accepted, stress-busting part of our daily health regimen, just like going to the gym or brushing our teeth.

http://blogs.scientificam(...)on-do-to-your-brain/

Help trouwens even onthouden dat de OP een klein beetje ge-update moet worden. Ik heb een aantal woorden dikgedrukt en in hoofdletters neergezet en als ik dat zo teruglees komt dat vrij irritant over

Ook bovenstaand artikel kan worden toegevoegd aan de OP.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 18:24 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Er waren zowel positieve als negatieve reacties op zijn boek. Dus unaniem weggelachen is complete onzin.

En Sam Harris een kwakzalver... dat is een mening die niet door veel mensen gedeeld zal worden.

Showgirls had ook een enkele positieve reacties gekregen destijds.. een merendeel van de recenties waren echt negatief. Harris zou verouderde theorieën, al eeuwen afgeschreven door namen als Freud, weer leven in hebben geblazen. Hij doet aannames zonder die te onderbouwen en trekt vergezochte conclusies. Je moet The Moral Landscape eens opentrekken en bijhouden hoe vaak hij termen als 'must have', 'obviously', 'should', enz, gebruikt. Het is echt een matig boek.

[ Bericht 0% gewijzigd door rarevugel op 15-12-2014 13:41:17 ]

Heeft iemand het nieuwe boek van Sam Harris al gelezen?

http://www.amazon.com/Wak(...)p&pebp=1418983955831

Als ik de inhoudsopgave zo bekijk dan is het niet veel nieuws onder de zon, maar ik ben wel benieuwd .

quote:

Op vrijdag 19 december 2014 11:13 schreef Hammet het volgende:
Heeft iemand het nieuwe boek van Sam Harris al gelezen?

http://www.amazon.com/Wak(...)p&pebp=1418983955831

Als ik de inhoudsopgave zo bekijk dan is het niet veel nieuws onder de zon, maar ik ben wel benieuwd .

Nee, maar die komt wel op mijn lijstje.

De ultieme kracht van het Nu!

quote:

Op maandag 10 maart 2014 00:49 schreef Hitch_Slap het volgende:
Mindfullness volgens de intense, briljante en bloedmooie kunstenares Marina Abramovic

Marina Abramovic: Advice to the young

(+ zwaar enhanced)

Hoe blijf je sane in een omgeving waarin anderen zich blijven identificeren met hun gedachten? Ik merk dat het krijgen van inzicht in en het loslaten van mijn eigen denkpatronen er vaak toe leidt dat ik meer afstand creëer tussen 'mijzelf' en de werkelijkheid, terwijl ik juist het tegenovergestelde wil bereiken. Het besef dat je niet je denken bent is daarmee weer voeding voor het ego en creëert een nieuwe identiteit (op basis van gedachten over bewustzijn) in plaats van dat je daadwerkelijk bent. Dit is voor mij de grootste valkuil.

quote:

Op vrijdag 19 december 2014 11:13 schreef Hammet het volgende:
Heeft iemand het nieuwe boek van Sam Harris al gelezen?

http://www.amazon.com/Wak(...)p&pebp=1418983955831

Als ik de inhoudsopgave zo bekijk dan is het niet veel nieuws onder de zon, maar ik ben wel benieuwd .

Ben nu net over de helft.... Het boek geeft een interessante, op wetenschap gebaseerde benadering van het "ego" en legt op diezelfde wijze uit waarom het een illusie is. Voor mij zeker een toegevoegde waarde op andere stof over dit onderwerp, omdat deze voor mij vaak toch te veel uit (voor mij althans) vage concepten bestaat.

_{P.S. De E-Book is al te vinden op diverse torrentsites}

[ Bericht 4% gewijzigd door DaneV op 08-01-2015 00:46:59 ]

quote:

Op donderdag 8 januari 2015 00:41 schreef DaneV het volgende:

[..]

Ben nu net over de helft.... Het boek geeft een interessante, op wetenschap gebaseerde benadering van het "ego" en legt op diezelfde wijze uit waarom het een illusie is. Voor mij zeker een toegevoegde waarde op andere stof over dit onderwerp, omdat deze voor mij vaak toch te veel uit (voor mij althans) vage concepten bestaat.

_{P.S. De E-Book is al te vinden op diverse torrentsites}

Ik heb de audio versie al meerdere x beluisterd, het heeft mijn respect voor hem en zijn ideeen alleen maar vergroot. Alles wat hij verkondigt onderbouwd hij vanuit zijn achtergrond als neuro-wetenschapper en persoonlijke decennia lange ervaring met meditatie en aanverwante disciplines. Dit laatste had ik niet verwacht van hem aangezien zijn vorige schrijfsels waren zo fel anti-theistisch waren, maar goed theisme heeft dan ook niets met spiritualiteit van doen en dit moeten we vooral zo houden, dit benadrukt hij zelf ook Wat mij wel beetje stoorde was dat hij de verhalen/parabelen uit Zen letterlijk nam terwijl ze duidelijk niet zo bedoelt waren en daarom is Zen slecht en Vipassana (wat hij zelf beoefend) goed..kom op zeg Harris hoe kun je dit nou niet weten?.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hitch_Slap op 01-04-2015 17:45:37 ]

quote:

Op zondag 4 januari 2015 17:03 schreef 17P het volgende:
Hoe blijf je sane in een omgeving waarin anderen zich blijven identificeren met hun gedachten? Ik merk dat het krijgen van inzicht in en het loslaten van mijn eigen denkpatronen er vaak toe leidt dat ik meer afstand creëer tussen 'mijzelf' en de werkelijkheid, terwijl ik juist het tegenovergestelde wil bereiken. Het besef dat je niet je denken bent is daarmee weer voeding voor het ego en creëert een nieuwe identiteit (op basis van gedachten over bewustzijn) in plaats van dat je daadwerkelijk bent. Dit is voor mij de grootste valkuil.

Voor velen is dat een valkuil. Het is voor je verstand onbegrijpelijk dat je niet bestaat, en dat zal ook nooit op een dergelijk intellectuele manier gesnapt worden. Dit is een filosofie zonder zingeving.. in tegenstelling tot theïsme.
Wat je zegt: meer afstand tussen anderen en 'jezelf'. De westerse samenleving is zo erg verankert met het verstand dat bijna niemand er ook maar aan twijfelt aan het bestaan van een 'ik'. Gek toch? Je denkt, dus je bent niet. Volkomen onlogisch.
De verbondenheid op intellectueel niveau lijkt anders. Misschien voel je je ook heel anders. Hoe lang geleden ben je in aanraking gekomen met nondualiteit? Alles 'went' op het gegeven moment. Ik pak mijn momenten: in de trein, voor het slapen, tijdens het opstaan, tijdens het eten. Er is werkelijk altijd een moment om je te herinneren aan 'de kracht van het nu', met uitzondering op momenten waar je op heel korte termijn een knoop moet doorhakken (bv. binnen 2 minuten uitzoeken vanaf welk perron je trein gaat).
Ik neem aan dat je werkt: daar is je verstand voor nodig, de hele dag. Daarnaast heb je contact met collega's en vrienden, gezin of huisgenoten, moeten er knopen worden doorgehakt, moet je uitzoeken welke trein je moet nemen bij vertraging enz.

Waar Tolle en consorten op doelen is de kwaliteit van aandacht in contact met mensen anders is. Van hoger niveau om maar zo te zeggen (al is in deze leer geen spraken van slechter of beter). Maar... om je heen veranderen de mensen niet. In deze tijd van smartphones enz is er juist steeds minder aandacht voor elkaar in het echt leven.

Dat zij zo leven, is aan hen. Je hebt met de situatie te dealen. Waarom zou je insane worden van anderen? Waarom verwacht je dat het tegenovergestelde gebeurt? Je zet je verlangens op je doel maar daardoor komen nu weer twijfels.

quote:

Op woensdag 1 april 2015 21:07 schreef ZwartmetSuiker het volgende:

[..]

Kun je iets uitgebreider aangeven wat hij precies beschrijft omtrent het ego? Ik wil me daar ook in verdiepen om het meer te kunnen begrijpen, vooral waarom mensen bepaalde dingen doen if zeggen. Ik denk namelijk dat het uit hun ego komt.

Alles wat we doen, zeggen en denken komt inderdaad uit het ego zoals deze vaak wordt beschreven, waaronder door Harris. Wat het boek van Harris uniek maakt is dat het dieper ingaat in de neurologische/fysieke processen die volgens hem verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van dit ego. Ook beschrijft hij voorbeelden waarbij een verstoring in deze processen kan leiden tot veranderingen in ons "ik". Daarmee "bewijst" hij op een wetenschappelijke manier dat wij meer dan ons ego zijn.

Ik zou dit boek niet per se aanraden voor iemand die net met deze stof begint, maar meer voor iemand die de basis kent en hier graag een rationele verklaring voor wil hebben. Hoewel deze maar deels kan worden gegeven, omdat de wetenschap (momenteel) niet in staat is om alles te verklaren.

Omdat ik de laatste tijd weer erg ben afgevaren van "in het nu zijn", ben ik op Youtube naar de lezingen van Ajahn Brahm aan het kijken. Hij legt de zaken op een erg fijne en toegankelijke manier uit, die voor een westerling goed zijn te begrijpen èn zijn toe te passen. Het kijkt lekker weg, ook voor beginners, zonder dat het diep filosofisch wordt zoals bijvoorbeeld Alan Watts wel doet.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 01:24 schreef DaneV het volgende:
[..]Omdat ik de laatste tijd weer erg ben afgevaren van "in het nu zijn", ben ik op Youtube naar de lezingen van Ajahn Brahm aan het kijken. Hij legt de zaken op een erg fijne en toegankelijke manier uit, die voor een westerling goed zijn te begrijpen èn zijn toe te passen. Het kijkt lekker weg, ook voor beginners, zonder dat het diep filosofisch wordt zoals bijvoorbeeld Alan Watts wel doet.

Dat is m.i. de kracht van Ajahn Brahm. Het spontane karakter van de lezingen verbaast en inspireert me. En daarbij helpt zijn Engelse no nonsense mentaliteit ook goed
En uiteindelijk is dat voor mij persoonlijk de kracht van het boeddhisme. Het ware inzicht in de realiteit kan ik zelf onderzoeken en controleren. De leraar laat het pad zien, ik mag het volgen..

Heeft iemand dit boek als ebook? Of weet iemand waar ik het (gratis?) kan lezen, je hebt tegenwoordig honderden van die gratis ebooks alleen deze kan ik niet vinden?

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 22:28 schreef Atmosphere72 het volgende:
Heeft iemand dit boek als ebook? Of weet iemand waar ik het (gratis?) kan lezen, je hebt tegenwoordig honderden van die gratis ebooks alleen deze kan ik niet vinden?

Welk boek?