R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hmm beetje te hoog pseudoscience gehalte voor mij.quote:Op dinsdag 5 augustus 2014 01:12 schreef EggsTC het volgende:
Zeer interessant artikel wel, over hoe het brein reageert op gedachten en hoe het verandert. Past hier wel imo.
De essentie van de boodschap is echter wel correct maar kan veel korter weergegeven worden: Gedachtepatronen zijn als diepe groeven in een grammofoonplaat, het kost moeite er niet in terug te vallen; maar hoe meer je oefent, hoe verder die groeven zich opvullen totdat je eerder geneigd bent in nieuwe zelfgevormde groeven te vallen waarin je terecht wil komen. Het is een vorm van zelf-conditionering, niet veel meer.
De laatste tijd heb ik Hans Laurentius weer een beetje (her)ontdekt aan de hand van zijn youtube filmpjes, en zijn recente boekje Rozengeur en Prikkeldraad. Zijn no-nonsense stijl spreekt mij erg aan, omdat het voor mij veel helderheid brengt.
Andere boeken en leraren die ik over dit thema heb gehoord of gelezen geven zeker interessante informatie, maar blijven vaak wat vaag en ook vaak gericht op methoden of handvaten: het iets moeten doen voor verlichting ("loslaten", "waarnemen", "accepteren"). Bij de meeste teksten en boeken blijft het gericht op een persoon die iets moet doen of in zijn gedrag moet veranderen. Laurentius spreekt mij zeer aan omdat hij hier doorheen weet te prikken en de vinger op de zere plek legt, wat voor mij zelf het beste werkt
Wellicht voor meer mensen een eye-opener
Andere boeken en leraren die ik over dit thema heb gehoord of gelezen geven zeker interessante informatie, maar blijven vaak wat vaag en ook vaak gericht op methoden of handvaten: het iets moeten doen voor verlichting ("loslaten", "waarnemen", "accepteren"). Bij de meeste teksten en boeken blijft het gericht op een persoon die iets moet doen of in zijn gedrag moet veranderen. Laurentius spreekt mij zeer aan omdat hij hier doorheen weet te prikken en de vinger op de zere plek legt, wat voor mij zelf het beste werkt
Wellicht voor meer mensen een eye-opener
Leuke talk van Alan Watts over het 'ik'.
Je hoeft 'm niet per se helemaal te luisteren. Het begin is al best inzichtverlenend afhankelijk van je achtergrond. En wie weet luister je 'm voor je weet helemaal af
Je hoeft 'm niet per se helemaal te luisteren. Het begin is al best inzichtverlenend afhankelijk van je achtergrond. En wie weet luister je 'm voor je weet helemaal af
![Alan Watts - Myth of Myself [Full]](http://i.ytimg.com/vi/n9gwnV7gSaM/default.jpg)
Chiropractor turned neurowetenschapper? Hij heeft een goed punt, zeker i.v.m. neuroplasticiteit, alleen bij dit soort figuren heb ik altijd wel mijn twijfels.quote:Op woensdag 6 augustus 2014 16:42 schreef Gestiech het volgende:
[..]
Hmm beetje te hoog pseudoscience gehalte voor mij.
De essentie van de boodschap is echter wel correct maar kan veel korter weergegeven worden: Gedachtepatronen zijn als diepe groeven in een grammofoonplaat, het kost moeite er niet in terug te vallen; maar hoe meer je oefent, hoe verder die groeven zich opvullen totdat je eerder geneigd bent in nieuwe zelfgevormde groeven te vallen waarin je terecht wil komen. Het is een vorm van zelf-conditionering, niet veel meer.
Ignorance is bliss
Wat ik dan wel weer interessant vind, waarom willen 'we' (kan alleen voor mezelf spreken) zo graag onze gedachten veranderen? Dat geeft eigenlijk aan dat er iets mis is met onze gedachten.
En uit eigen ervaring weet ik dat je beter positief dan negatief kunt denken, maar uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het er veel meer om gaat dat je balans krijgt in je denken en dat je leert accepteren dat je überhaupt geen controle hebt over je gedachten. De gedachten komen op en gaan weer of blijven doorgaan, al naar gelang je er in mee gaat, ze probeert tegen te houden of ze gewoon rustig observeert.
Wat dat betreft heb ik in een moeilijke periode veel gehad aan een opmerking van een vriend. Ik had hem namelijk gevraagd hoe hij zijn gedachten stopte. Hij stelde toen: waarom zou je je gedachten willen stoppen? Is het niet veel eenvoudiger om je gedachten tot rust te brengen?
En daar komt voor mij tegenwoordig meditatie, mindfulness etc weer om de hoek kijken
En uit eigen ervaring weet ik dat je beter positief dan negatief kunt denken, maar uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het er veel meer om gaat dat je balans krijgt in je denken en dat je leert accepteren dat je überhaupt geen controle hebt over je gedachten. De gedachten komen op en gaan weer of blijven doorgaan, al naar gelang je er in mee gaat, ze probeert tegen te houden of ze gewoon rustig observeert.
Wat dat betreft heb ik in een moeilijke periode veel gehad aan een opmerking van een vriend. Ik had hem namelijk gevraagd hoe hij zijn gedachten stopte. Hij stelde toen: waarom zou je je gedachten willen stoppen? Is het niet veel eenvoudiger om je gedachten tot rust te brengen?
En daar komt voor mij tegenwoordig meditatie, mindfulness etc weer om de hoek kijken
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Jac O' Keeffe is misschien iets te hardcore voor velen. Mezelf incluis.quote:
[..]
Ik vind haar ook nogal onduidelijk en vaag babbelen. Vibration going back to source. What the hell does that even mean. Er zijn veel betere uitleggen te vinden op youtube. Of in ieder geval, uitleggen die enig 'sense' maken (voor mij, op dit moment). In hoeverre iets 'waar' is zul je toch zelf moeten ervaren.
Ze valt in de categorie Tony Parsons en Lisa Cairns. Ze bieden je niets. Niets om je achter te verschuilen.
Maar het is een ongelooflijk interessante vrouw die duidelijk weet waar ze het over heeft.
- En tevens dus een enorme bedreiging voor het idee 'ik'.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Het gaat niet over het wel of niet iets bieden. Tony Parsons of Lisa Cairns kan ik nog wel luisteren (Lisa kan er ook wat van, en is ook wat te reductionistisch in haar antwoorden soms. Prima als je het zo beleeft, maar dan praat ook niet met mensen erover, want je kunt ze inderdaad niets bieden. Soms kan ze dat gelukkig wel). Het probleem bij deze vrouw vind ik dat ze van alles zegt dat totaal niet te begrijpen valt, en wat ze om die reden dus net zo goed niet kan zeggen. Als je iets wil uitleggen, leg het dan ook uit, in plaats van interessant te doen met vage statements. Dat doet Tony Parsons bijvoorbeeld beter (ik ben zelf meer fan van mensen als Rupert Spira).
Ik ga trouwens desondanks wel de video even bekijken die je daar post.
Ik ga trouwens desondanks wel de video even bekijken die je daar post.
Ik kan haar prima volgen, hoor. Zo vaag is ze helemaal niet. Begrijp het probleem niet, eigenlijk.
Duidelijker dan dit wordt het niet:
Duidelijker dan dit wordt het niet:
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Ik heb het niet over het filmpje van SAND dat je net hebt gepost. Ik vond dat andere filmpje maar vaag, waarin ze het had over "vribrations going back to source." Dergelijk woordgebruik vind ik irritant en onnodig vaag.
Ik heb nu een stukje gekeken van die video "before nonduality" en dat is gewoon duidelijk (en in normale taal)
Ik heb nu een stukje gekeken van die video "before nonduality" en dat is gewoon duidelijk (en in normale taal)
Dat is geen vage taal. Dat is letterlijk wat er gaande is.
Alles ( gedachten/ideeen/overtuigingen) is letterlijk terug te brengen tot niets dan energie/vibratie die zich manifesteert in niets.
In diepe slaap, bv, komt al die vibratie tot absolute rust. ( Of in diepe meditatie. ) Het idee 'ik' is daar niet meer. En die absolute rust of stilte is 'the source' waar ze het over heeft.
Alles ( gedachten/ideeen/overtuigingen) is letterlijk terug te brengen tot niets dan energie/vibratie die zich manifesteert in niets.
In diepe slaap, bv, komt al die vibratie tot absolute rust. ( Of in diepe meditatie. ) Het idee 'ik' is daar niet meer. En die absolute rust of stilte is 'the source' waar ze het over heeft.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
En hoe weet jij dat dat zo is?quote:Op zondag 17 augustus 2014 00:19 schreef DO2 het volgende:
Dat is geen vage taal. Dat is letterlijk wat er gaande is.
Alles ( gedachten/ideeen/overtuigingen) is letterlijk terug te brengen tot niets dan energie/vibratie die zich manifesteert in niets.
In diepe slaap, bv, komt al die vibratie tot absolute rust. ( Of in diepe meditatie. ) Het idee 'ik' is daar niet meer. En die absolute rust of stilte is 'the source' waar ze het over heeft.
Naar natuurkunde of onze kennis van de meest fundamentele deeltjes kunnen we in ieder geval niet refereren in deze context. Dan denken we immers vanuit onze perceptie, en die kunnen we niet gebruiken als we iets willen weten over echte waarheid. Ik zie echter geen manier om buitenom onze zintuigen aan te tonen dat er zoiets is als vibraties en een bron.
Ik moet trouwens zeggen dat ik na nog wat meer van haar te luisteren haar wel begin te mogen. Ik weet niet of ze 'mijn taal spreekt', het is nu eenmaal zo dat de ene 'leraar' een betere klik met je maakt dan de andere, maar de weerstand die ik tegen haar voelde in eerste instantie is er niet meer.
[ Bericht 11% gewijzigd door Gestiech op 17-08-2014 12:56:59 ]
Overigens werd in een boek dat ik las gesteld dat Mindfulness een combinatie is van enerzijds filosofie en anderzijds boedisme. Hoe denken jullie hierover?
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Mindfulness is ook een onderdeel van de boeddhistische leer, dus dat vind ik best een aparte stelling.quote:Op woensdag 20 augustus 2014 11:58 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Overigens werd in een boek dat ik las gesteld dat Mindfulness een combinatie is van enerzijds filosofie en anderzijds boedisme. Hoe denken jullie hierover?
Bovendien is boeddhisme naast een religie vooral ook een filosofie, namelijk de filosofie van mindful leven. Dus inderdaad een aparte stelling .
.
Ik heb overigens nog wel een kwestie waar ik persoonlijk mee zit. Ik kan het gedrag herkennen en benoemen, ik weet alleen niet hoe ik het aan moet pakken.
Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.
Als mensen bijvoorbeeld foto's laten zien of vertellen over een leuk iets dat ze is overkomen dan voel ik soms een vervelend gevoel. Liefst zou ik op zo'n moment gewoon weglopen. Ik weet niet exact waar het vandaan komt. Ik kan niet precies bepalen of het afgunst is of jaloezie. Het zijn vaak mensen die mij dierbaar zijn en toch kan ik mij er aan ergeren. Het zijn altijd leuke dingen die ze vertellen die ik vaak niet mee heb gemaakt (en die ik vaak ook niet mee wíl maken) en toch komt dat gevoel omhoog.
Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?
Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.
Als mensen bijvoorbeeld foto's laten zien of vertellen over een leuk iets dat ze is overkomen dan voel ik soms een vervelend gevoel. Liefst zou ik op zo'n moment gewoon weglopen. Ik weet niet exact waar het vandaan komt. Ik kan niet precies bepalen of het afgunst is of jaloezie. Het zijn vaak mensen die mij dierbaar zijn en toch kan ik mij er aan ergeren. Het zijn altijd leuke dingen die ze vertellen die ik vaak niet mee heb gemaakt (en die ik vaak ook niet mee wíl maken) en toch komt dat gevoel omhoog.
Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Als ik het zo lees, lukt het je dus steeds beter om je gedachten gewoon te laten voor wat ze zijn er geen extra aandacht aan te geven - door je er tegen te verzetten of er juist in mee te gaan. Klopt dat een beetje?quote:
Ik heb overigens nog wel een kwestie waar ik persoonlijk mee zit. Ik kan het gedrag herkennen en benoemen, ik weet alleen niet hoe ik het aan moet pakken.
Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.
Heb je al eens geprobeerd het vervelende gevoel er gewoon te laten zijn en je desondanks toch te focussen op wat er met je gedeeld wordt? Probeer eens gewoon oprecht blij te zijn voor de ander. Er is niets mis met het geluk van een ander, tenzij je er voor jezelf een probleem van maakt.quote:
Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?
Misschien is het een oud patroon, waarbij je een ander niet gunt wat je zelf niet hebt? Of misschien zit er iets anders achter.
Een goede oefening hierbij zou kunnen zijn dit gevoel bewust op te roepen en er bij te blijven zonder er over te oordelen. Kijk eens wat het gevoel allemaal in je oproept. Zijn er bv associaties met het verleden, bepaalde gedachten oid? Ga eens op ontdekkingsreis in je eigen lichaam en geest; je draagt alle kennis al in je.
Vind het zelf moedig en goed dat je er zo mee bezig bent! Gewoon doorzetten en vooral ook jezelf de rust en ruimte gunnen! Jij mag er zijn, precies zoals je bent. Ook dit gaat over, zolang je je er niet tegen verzet of er voor wegvlucht. Gewoon aanvaarden en blijven ademen
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Misschien voel je je zo omdat wat ze je vertellen egocentrisch op je overkomt, waardoor je eigen ego zich bedreigd voelt?quote:
Ik heb overigens nog wel een kwestie waar ik persoonlijk mee zit. Ik kan het gedrag herkennen en benoemen, ik weet alleen niet hoe ik het aan moet pakken.
Via meditatie en het inlezen over filosofie kan ik momenteel aardig zelfbewustzijn leven en kan ik het piekeren tot een minimum beperken, wat erg fijn is. Nadeel is echter dat ik recent een nieuw probleem ben tegen gekomen.
Als mensen bijvoorbeeld foto's laten zien of vertellen over een leuk iets dat ze is overkomen dan voel ik soms een vervelend gevoel. Liefst zou ik op zo'n moment gewoon weglopen. Ik weet niet exact waar het vandaan komt. Ik kan niet precies bepalen of het afgunst is of jaloezie. Het zijn vaak mensen die mij dierbaar zijn en toch kan ik mij er aan ergeren. Het zijn altijd leuke dingen die ze vertellen die ik vaak niet mee heb gemaakt (en die ik vaak ook niet mee wíl maken) en toch komt dat gevoel omhoog.
Heeft iemand tips over hoe ik hiermee om kan gaan?
[ Bericht 0% gewijzigd door Tevik op 27-08-2014 18:29:48 ]
Ik kan inderdaad goed mee omgaan inmiddels, het piekeren is tot een minimum beperkt en mijn zelfbewustzijn is enorm toegenomen. Vooral dat laatste is erg prettig.quote:
[..]
Als ik het zo lees, lukt het je dus steeds beter om je gedachten gewoon te laten voor wat ze zijn er geen extra aandacht aan te geven - door je er tegen te verzetten of er juist in mee te gaan. Klopt dat een beetje?
Kan me, zo snel nadenkend, geen ervaring oid uit het verleden oproepen die hiervoor als aanleiding kan fungeren.quote:[..]
Heb je al eens geprobeerd het vervelende gevoel er gewoon te laten zijn en je desondanks toch te focussen op wat er met je gedeeld wordt? Probeer eens gewoon oprecht blij te zijn voor de ander. Er is niets mis met het geluk van een ander, tenzij je er voor jezelf een probleem van maakt.
Misschien is het een oud patroon, waarbij je een ander niet gunt wat je zelf niet hebt? Of misschien zit er iets anders achter.
Een goede oefening hierbij zou kunnen zijn dit gevoel bewust op te roepen en er bij te blijven zonder er over te oordelen. Kijk eens wat het gevoel allemaal in je oproept. Zijn er bv associaties met het verleden, bepaalde gedachten oid? Ga eens op ontdekkingsreis in je eigen lichaam en geest; je draagt alle kennis al in je.
Dank je wel voor je advies! Doet me altijd goed, ben blij dat ik hier met lotgenoten kan praten. Zo ben ik toch al een eind gekomen.quote:Vind het zelf moedig en goed dat je er zo mee bezig bent! Gewoon doorzetten en vooral ook jezelf de rust en ruimte gunnen! Jij mag er zijn, precies zoals je bent. Ook dit gaat over, zolang je je er niet tegen verzet of er voor wegvlucht. Gewoon aanvaarden en blijven ademen
Hier kan ik me goed in herkennen. Mensen delen hun ervaring, iets dat op zichzelf uiteraard positief is. Ik kan dan een oordeel vormen, maar dan puur op basis van die ervaring, nog niet eens zozeer op de persoon zelf.quote:
[..]
Misschien voel je je zo omdat wat ze je vertellen egocentrisch op je overkomt, waardoor je eigen ego zich bedreigd voelt?
Waar ik me dan meer aan erger is het ego eromheen. Maar terugberedenerend staat dit los van de ervaring van die persoon. Waar ik dan vooral moeite mee is het feit dat de andere persoon zich inderdaad beter voelt. "Goh, iedereen moet dit doen", "je hebt echt wat gemist" terwijl het naar mijn mening gewoon populistische trends zijn. Snap je? Men plaatst zich dan (naar mijn idee!) boven mij omdat ze iets hebben gedaan dan ik niet heb gedaan of wil doen. En dan is het ook gek dat ik het niet wil of ga doen.
Mensen spreken over zoiets, vanuit mijn oogpunt, uit egocentrisme. Dit zal in de praktijk ongetwijfeld niet van toepassing zijn maar dit is het label dat ik er op plak. En als ik zo nadenk is dat hetgeen wat anders moet bij mij.
Ik las laatst in de filosofie iets over patronen. Het patroon is nu herkenbaar: men vertelt over een ervaring vanuit een egocentrisch perspectief en mijn eerste reactie daarop is "daar gaan we weer, hier heb ik geen zin". Als ik jullie meningen zo interpreteer moet ik dit patroon doorbreken en er voor zorgen dat de ervaringen die met mij gedeeld worden mij niks meer doen en ik me niet meer erger. Meer gaan negeren of gewoon niet oordelen? Het is toch lastig.
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Ik herken me heel sterk in je verhaal, en volgens mij zit het als volgt, zoals Tevik ook al suggereerde.
Als je met deze materie aan de slag gaat word je steeds bewuster van eigen gedrag dat slechts voort komt uit het angstige ego. Hier herken je inderdaad zekere patronen in en lukt het wellicht steeds beter om dit te doorbreken en los te laten.
Echter, je gaat het patroon ook heel goed bij anderen herkennen (soms terecht, soms misschien onterecht). Je brein roept dan heel hard 'Oh, dit gedrag komt enkel voort uit zijn ego, ik praat slechts met een masker.' of iets dergelijks. Begrijpelijk, je interacties voelen daardoor een stuk minder 'echt' en menselijk. Daarbij confronteert het je misschien ook met je eigen ego-gedrag, wat je weerstand versterkt.
Belangrijk hierbij is denk ik in te zien dat dit óók slechts gedrag is van je ego. Het is je ego die vindt dat het anders moet, en zichzelf misschien wel beter voelt dan de ander omdat jij / je ego - in tegenstelling tot de andere persoon - niet vanuit het ego zou handelen (hah, de ironie ). Om met je eigen woorden te spreken, 'Goh, iedereen moet dit (mindfulness, bewust worden van het zelf, whatever) doen", "je hebt echt wat gemist", etc.
Ofwel, je ego heeft weer een achterdeur in je gedrag gevonden en manifesteert zich nog steeds even hard als tevoren, enkel op een andere manier. Dit is natuurlijk helemaal niet erg, dit is simpelweg wat het ego doet en altijd zal blijven doen.
Wat je wel kan doen is, zoals Boswachtertje als zei, de weerstand er gewoon te laten zijn en je te focussen op de interactie, en te realiseren waar de weerstand vandaan komt. Met de tijd gaat het dan misschien beter om die weerstand gewoon te zien voor wat het is en voorbij te laten drijven (dus zonder heel graag te willen dat die weerstand er niet is ).
Als je met deze materie aan de slag gaat word je steeds bewuster van eigen gedrag dat slechts voort komt uit het angstige ego. Hier herken je inderdaad zekere patronen in en lukt het wellicht steeds beter om dit te doorbreken en los te laten.
Echter, je gaat het patroon ook heel goed bij anderen herkennen (soms terecht, soms misschien onterecht). Je brein roept dan heel hard 'Oh, dit gedrag komt enkel voort uit zijn ego, ik praat slechts met een masker.' of iets dergelijks. Begrijpelijk, je interacties voelen daardoor een stuk minder 'echt' en menselijk. Daarbij confronteert het je misschien ook met je eigen ego-gedrag, wat je weerstand versterkt.
Belangrijk hierbij is denk ik in te zien dat dit óók slechts gedrag is van je ego. Het is je ego die vindt dat het anders moet, en zichzelf misschien wel beter voelt dan de ander omdat jij / je ego - in tegenstelling tot de andere persoon - niet vanuit het ego zou handelen (hah, de ironie
). Om met je eigen woorden te spreken, 'Goh, iedereen moet dit (mindfulness, bewust worden van het zelf, whatever) doen", "je hebt echt wat gemist", etc.Ofwel, je ego heeft weer een achterdeur in je gedrag gevonden en manifesteert zich nog steeds even hard als tevoren, enkel op een andere manier
. Dit is natuurlijk helemaal niet erg, dit is simpelweg wat het ego doet en altijd zal blijven doen.Wat je wel kan doen is, zoals Boswachtertje als zei, de weerstand er gewoon te laten zijn en je te focussen op de interactie, en te realiseren waar de weerstand vandaan komt. Met de tijd gaat het dan misschien beter om die weerstand gewoon te zien voor wat het is en voorbij te laten drijven (dus zonder heel graag te willen dat die weerstand er niet is
).
Volgens mij plaatst men zich niet ‘boven’ je (zoals je aangeeft), maar is het je ego dat zich ‘onder’ hen geplaatst voelt. Wanneer je dit gevoel in jezelf kan lokaliseren (dmv de tips die je van Boswachterje en Hammet hebt gekregen), en achterhaalt wanneer en waarom het opkomt, dan zal wat de anderen doen/zeggen geen effect op je hebben. Je ervaart dan op dat moment dat je ego zich ‘onder’ hen geplaatst voelt, maar je kan het dan herkennen, omarmen en zodoende met je meetrekken op hetzelfde niveau als de anderen. Tegelijkertijd zal je ook het ego achter de anderen zien dat zich ‘boven’ je wil plaatsen en het ‘begrijpen’, omdat je jezelf begrijpt. Wat je dan krijgt is dat je niet ongemakkelijk of bedreigd voelt door wat de anderen doen/zeggen, maar het hen juist gunt en er alles over wil weten. Dit is dan niet iets wat vanuit je verstand/weten komt, maar vanuit je hart omdat je tot inzicht bent gekomen wat er innerlijk in je afspeelt en dus wat er zich in anderen afspeelt. Het gaat er volgens mij dus niet om hoe je op de anderen reageert, maar dat je weet wat er zich in je afspeelt en dat je daarop "reageert" (door begrip het te laten zijn).quote:
[..]
Hier kan ik me goed in herkennen. Mensen delen hun ervaring, iets dat op zichzelf uiteraard positief is. Ik kan dan een oordeel vormen, maar dan puur op basis van die ervaring, nog niet eens zozeer op de persoon zelf.
Waar ik me dan meer aan erger is het ego eromheen. Maar terugberedenerend staat dit los van de ervaring van die persoon. Waar ik dan vooral moeite mee is het feit dat de andere persoon zich inderdaad beter voelt. "Goh, iedereen moet dit doen", "je hebt echt wat gemist" terwijl het naar mijn mening gewoon populistische trends zijn. Snap je? Men plaatst zich dan (naar mijn idee!) boven mij omdat ze iets hebben gedaan dan ik niet heb gedaan of wil doen. En dan is het ook gek dat ik het niet wil of ga doen.
Mensen spreken over zoiets, vanuit mijn oogpunt, uit egocentrisme. Dit zal in de praktijk ongetwijfeld niet van toepassing zijn maar dit is het label dat ik er op plak. En als ik zo nadenk is dat hetgeen wat anders moet bij mij.
Ik las laatst in de filosofie iets over patronen. Het patroon is nu herkenbaar: men vertelt over een ervaring vanuit een egocentrisch perspectief en mijn eerste reactie daarop is "daar gaan we weer, hier heb ik geen zin". Als ik jullie meningen zo interpreteer moet ik dit patroon doorbreken en er voor zorgen dat de ervaringen die met mij gedeeld worden mij niks meer doen en ik me niet meer erger. Meer gaan negeren of gewoon niet oordelen? Het is toch lastig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tevik op 01-09-2014 11:10:39 ]
Goed verhaal. Lijkt de kern van het probleem te zijn. Ego dus, dus toch.
Mijn doel is dan om het ego, met om te beginnen mijn eigen ego, beter te leren begrijpen. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zou hier graag meer over willen leren om het beter te kunnen begrijpen. Zodra ik dan mijn eigen ego kan doorgronden kan ik inderdaad het ego van anderen beter begrijpen en hun reacties en acties waarschijnlijk ook beter plaatsen.
Het onderwaarderen van mijn eigen ego (om het zo maar te noemen), oftewel het boven mij plaatsen van andere ego's, zou ik dat nog kunnen aanpakken? Mijn bewustzijn zegt "denk niet aan anderen, denk aan jezelf" want als je jezelf met anderen gaat vergelijken dan trek je altijd wel aan het kortste eind. Immers, geluk is gedeeltelijk ook het uitblijven van smart en leed en het waarderen van de dingen die je wél hebt. Maar kennelijk is er onbewust toch een stuk in mij (ego?) dat zich meet aan anderen. Ik zou het niet op een andere manier kunnen uitleggen.
Mijn doel is dan om het ego, met om te beginnen mijn eigen ego, beter te leren begrijpen. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zou hier graag meer over willen leren om het beter te kunnen begrijpen. Zodra ik dan mijn eigen ego kan doorgronden kan ik inderdaad het ego van anderen beter begrijpen en hun reacties en acties waarschijnlijk ook beter plaatsen.
Het onderwaarderen van mijn eigen ego (om het zo maar te noemen), oftewel het boven mij plaatsen van andere ego's, zou ik dat nog kunnen aanpakken? Mijn bewustzijn zegt "denk niet aan anderen, denk aan jezelf" want als je jezelf met anderen gaat vergelijken dan trek je altijd wel aan het kortste eind. Immers, geluk is gedeeltelijk ook het uitblijven van smart en leed en het waarderen van de dingen die je wél hebt. Maar kennelijk is er onbewust toch een stuk in mij (ego?) dat zich meet aan anderen. Ik zou het niet op een andere manier kunnen uitleggen.
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Het eigen ego proberen te begrijpen is als een hond die zijn staart najaagt; eindeloos.quote:
Goed verhaal. Lijkt de kern van het probleem te zijn. Ego dus, dus toch.
Mijn doel is dan om het ego, met om te beginnen mijn eigen ego, beter te leren begrijpen. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zou hier graag meer over willen leren om het beter te kunnen begrijpen. Zodra ik dan mijn eigen ego kan doorgronden kan ik inderdaad het ego van anderen beter begrijpen en hun reacties en acties waarschijnlijk ook beter plaatsen.
Het onderwaarderen van mijn eigen ego (om het zo maar te noemen), oftewel het boven mij plaatsen van andere ego's, zou ik dat nog kunnen aanpakken? Mijn bewustzijn zegt "denk niet aan anderen, denk aan jezelf" want als je jezelf met anderen gaat vergelijken dan trek je altijd wel aan het kortste eind. Immers, geluk is gedeeltelijk ook het uitblijven van smart en leed en het waarderen van de dingen die je wél hebt. Maar kennelijk is er onbewust toch een stuk in mij (ego?) dat zich meet aan anderen. Ik zou het niet op een andere manier kunnen uitleggen.
Begrip is iets van het ego. Besef daarentegen, dat is een samenloop van omstandigheden; je kan het niet afdwingen. Het ego doorzien doe je niet door met het ego te kijken, maar met 'het derde oog', wat beter bekend staat in de materie van Tolle als awareness. Het is dat wat kijkt naar gedachten. Het is dat wat hoort wat jouw bewustzijn zegt. Het is dat wat licht schijnt in de ruimte die je je geest noemt.
En waar awareness van zichzelf aware wordt, is verlichting.
Dus je zegt in feite dat het een kwestie is van continue zo rationaal mogelijk naar het eigen handelen kijken (herkennen van patronen) om op die manier de patronen te kunnen doorbreken?quote:Op maandag 1 september 2014 23:17 schreef Gray het volgende:
[..]
Het eigen ego proberen te begrijpen is als een hond die zijn staart najaagt; eindeloos.
Begrip is iets van het ego. Besef daarentegen, dat is een samenloop van omstandigheden; je kan het niet afdwingen. Het ego doorzien doe je niet door met het ego te kijken, maar met 'het derde oog', wat beter bekend staat in de materie van Tolle als awareness. Het is dat wat kijkt naar gedachten. Het is dat wat hoort wat jouw bewustzijn zegt. Het is dat wat licht schijnt in de ruimte die je je geest noemt.
En waar awareness van zichzelf aware wordt, is verlichting.
De uitspraken van Tolle zijn inspirerend:
"The moment you become aware of the ego in you, it is strictly speaking no longer the ego, but just an old, conditioned mind-pattern. Ego implies unawareness. Awareness and ego cannot coexist.”
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Wat ik zeg is simpelweg kijken.quote:
[..]
Dus je zegt in feite dat het een kwestie is van continue zo rationaal mogelijk naar het eigen handelen kijken (herkennen van patronen) om op die manier de patronen te kunnen doorbreken?
De uitspraken van Tolle zijn inspirerend:
"The moment you become aware of the ego in you, it is strictly speaking no longer the ego, but just an old, conditioned mind-pattern. Ego implies unawareness. Awareness and ego cannot coexist.”
Voor ratio is denken nodig, en het ego is denken. Denken is een raamwerk aanleggen, een raamwerk vereist een muur om in te hangen. Door een muur kan je niet kijken, het perkt in. Het creeert unawareness.
Vreemd dat deze link nog niet in het OP staat, zo langzamerhand echt wel verplichte kost, me dunkt.
It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society
