R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Leven in aandacht zou ik het noemen. Heel simpel eigenlijk.quote:Op zondag 9 maart 2014 16:16 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Hoe zou jij je idee erover beschrijven? Richting Tolle zijn bewoording of meer als enigszins opmerkzaam leven?
Vat het wel mooi samen denk ik. Gewoon je leven leiden, alleen met meer aandacht dan de gemiddelde mens.quote:Op zondag 9 maart 2014 16:20 schreef Gray het volgende:
[..]
Leven in aandacht zou ik het noemen. Heel simpel eigenlijk.
Ignorance is bliss
Leven als meditatie.quote:
[..]
Vat het wel mooi samen denk ik. Gewoon je leven leiden, alleen met meer aandacht dan de gemiddelde mens.
Mindfullness volgens de intense, briljante en bloedmooie kunstenares Marina Abramovic 
It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society
Ik vind dit boek van Tolle helemaal niet zweverig eerlijk gezegd.
Word er ook gewoon zen van als ik het lees, zijn woorden lezen zorgt voor instant meditatie / mindfull state lijkt wel.
Word er ook gewoon zen van als ik het lees, zijn woorden lezen zorgt voor instant meditatie / mindfull state lijkt wel.
Rustig aan.
Je bent altijd volkomen zen, je kan alleen zo in je hoofd zitten dat je de ervaring creert dat je het niet bent 
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Ignorance is bliss
Is dat stuk van tolle? Dit is een beetje de kern van waarom ik geen fan meer ben van hem. Dit stuk zegt gewoon dat je na genoeg oefening ergens komt en dan naar een volgend level gaat, terwijl hij zichzelf daarin vaak tegenspreekt.
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
:')
Dat stuk komt rechtstreeks uit het boek. Ik vind het vreemd omdat hij nu begint over het labelen van negativiteit als slecht en dat je het door acceptatie weg kan krijgen, terwijl het hele boek vol staat met dat je juist alles moet accepteren en voelen voor wat het is.quote:Op dinsdag 11 maart 2014 11:49 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Is dat stuk van tolle? Dit is een beetje de kern van waarom ik geen fan meer ben van hem. Dit stuk zegt gewoon dat je na genoeg oefening ergens komt en dan naar een volgend level gaat, terwijl hij zichzelf daarin vaak tegenspreekt.
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
Ignorance is bliss
Deze dat hij het hier heeft over het geconditioneerde denken wat zo negatief geconditioneerd kan zijn dat het zich steeds op negatieve zaken richt, dingen negatief benadert en zo negativiteit creëert. Conditionering is opgebouwd door het telkens te bevestigen, als je meer aanwezig wordt en het (geconditioneerde) denken minder aandacht krijgt dan verdwijnt de conditionering, sterft het af en creëert het automatisch minder automatische negativiteit. Conditionering is opgebouwd uit lagen die met de tijd en bewust aanwezig zijn afgepeld worden. Dan voel je je (opeens) anders, sta je anders tegenover bepaalde zaken, en daar nu al over nadenken heeft weinig zin omdat je het nu bekijkt vanuit waar je nu nog bent.quote:
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Als je iets negatief noemt maak je het tot dat, of beter gezegd dan heb je het al tot dat gemaakt. Als je zegt ''ik accepteer dat het negatief is'' terwijl daaraan vooraf gaat dat je het als negatief bestempeld dan wordt het een soort van symptoombestrijding. Zelfde geldt voor emoties; zijn het wat je noemt negatieve emoties of zijn het emoties maar je negatief over bent (in je hoofd)?. Als je bijv angst en verdriet met dezelfde open armen zou ontvangen als plezier en genot, zijn ze dan nog een probleem? Uiteindelijk is een negatief iets geen probleem, pas als je negatief bent over dat het negatief is en dus vind dan het anders zou moeten zijn dan het is is het een probleem. Dat is verzet ertegen. Je kan van iets wat rot is niet verwachten dat het niet rot is, het is gewoon rot, maar je rot voelen over dat het rot is is een ik-toevoeging in je hoofd daar omheen en dat stuk, het lijden, is niet nodig.
Ik zou me over al deze dingen trouwens niet druk maken want erover nadenken is slechts conditionering erover heen projecteren. Je kunt je wel afvragen hoe kun je nu al met zekerheid kunt stellen dat je met volledige acceptatie geen negatieve emoties meer zult ervaren als je daar nog niet bent.
Als je wat 'het is' op een bepaade manier ervaart door het te labelen dan heb je het al gemaakt tot iets. Dan ervaar je een zelfgemaakte creatie die je dan accepteert, terwijl het creëren/benoemen/labelen wat eraan voorafging niet hoeft.quote:
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Maar dan behandel je angst en verdriet op dezelfde manier als vreugde. Moet je dat wel willen? Vreugde is immers iets wat je een goed gevoel geeft, terwijl wanneer er iets naars is gebeurd, je je niet zo goed voelt. Om een extreem voorbeeld te nemen. Stel, je moeder overlijd. De emoties die hieruit voortkomen zijn dan negatief (pijn, verdriet) omdat de gebeurtenis als negatief te bestempelen is. Iemand die dierbaar voor je is is immers overleden.quote:
[..]
Deze dat hij het hier heeft over het geconditioneerde denken wat zo negatief geconditioneerd kan zijn dat het zich steeds op negatieve zaken richt, dingen negatief benadert en zo negativiteit creëert. Conditionering is opgebouwd door het telkens te bevestigen, als je meer aanwezig wordt en het (geconditioneerde) denken minder aandacht krijgt dan verdwijnt de conditionering, sterft het af en creëert het automatisch minder automatische negativiteit. Conditionering is opgebouwd uit lagen die met de tijd en bewust aanwezig zijn afgepeld worden. Dan voel je je (opeens) anders, sta je anders tegenover bepaalde zaken, en daar nu al over nadenken heeft weinig zin omdat je het nu bekijkt vanuit waar je nu nog bent.
Als je iets negatief noemt maak je het tot dat, of beter gezegd dan heb je het al tot dat gemaakt. Als je zegt ''ik accepteer dat het negatief is'' terwijl daaraan vooraf gaat dat je het als negatief bestempeld dan wordt het een soort van symptoombestrijding. Zelfde geldt voor emoties; zijn het wat je noemt negatieve emoties of zijn het emoties maar je negatief over bent (in je hoofd)?. Als je bijv angst en verdriet met dezelfde open armen zou ontvangen als plezier en genot, zijn ze dan nog een probleem? Uiteindelijk is een negatief iets geen probleem, pas als je negatief bent over dat het negatief is en dus vind dan het anders zou moeten zijn dan het is is het een probleem. Dat is verzet ertegen. Je kan van iets wat rot is niet verwachten dat het niet rot is, het is gewoon rot, maar je rot voelen over dat het rot is is een ik-toevoeging in je hoofd daar omheen en dat stuk, het lijden, is niet nodig.
Ik zou me over al deze dingen trouwens niet druk maken want erover nadenken is slechts conditionering erover heen projecteren. Je kunt je wel afvragen hoe kun je nu al met zekerheid kunt stellen dat je met volledige acceptatie geen negatieve emoties meer zult ervaren als je daar nog niet bent.
[..]
Als je wat 'het is' op een bepaade manier ervaart door het te labelen dan heb je het al gemaakt tot iets. Dan ervaar je een zelfgemaakte creatie die je dan accepteert, terwijl het creëren/benoemen/labelen wat eraan voorafging niet hoeft.
Waarom zouden we een rot gevoel NIET als negatief mogen bestempelen? Wat is het dan? Rot is immers een ander gevoel dan verheugd, net als dat pijn een andere (meer onprettige) sensatie is dan een lichte aanraking?
Ignorance is bliss
Waarom niet?quote:
Maar dan behandel je angst en verdriet op dezelfde manier als vreugde. Moet je dat wel willen?
Een gevoel volledig uitnodigen, je niet verzetten, laat dat gevoel z'n natuurlijk beloop hebben, pas als je gaat verzetten blijft het hangen. De beste manier om verdrietig te zijn is je tegen verdriet te verzetten bijv.
Omdat dat allemaal ego is wat zegt ''het 1 (plezier) wil ik wel en het ander (pijn) niet'' terwijl beiden er zijn. Dat is de onmogelijke taak waar ego zichzelf mee opzadelt; van het ene meer willen en het andere vermijden en in je hoofd de illusie creëren dat dat mogelijk is. Dan leef je niet meer dan leef je een verhaal uit op basis van geconditioneerde ja's en nee's ipv tegen alles ja te zeggen en je aan leven over te geven.quote:Vreugde is immers iets wat je een goed gevoel geeft, terwijl wanneer er iets naars is gebeurd, je je niet zo goed voelt. Om een extreem voorbeeld te nemen. Stel, je moeder overlijd. De emoties die hieruit voortkomen zijn dan negatief (pijn, verdriet) omdat de gebeurtenis als negatief te bestempelen is. Iemand die dierbaar voor je is is immers overleden.
Is pijn en verdriet negatief? Als je er geen label op plakte, wat zouden ze dan zijn?
Stel je moeder overlijdt, wat je op de 1e plaats natuurlijk niet wilt, maar als het gebeurt, wie doe je dan een plezier met niet willen dat de gevoelens die daarbij horen er niet zijn? Je kan niet willen van mensen houden en niet bang zijn om ze te verliezen, dat gaat hand in hand.
Rot is anders dan verheugd maar is het daarom negatief? Er bestaat mensen die negatief zijn over verheugd zijn en gek zijn op rot, wie heeft er dan gelijk? Of bestaat dat gelijk niet omdat oordelen, verhalen in je hoofd ergens over, niet meer dan illusies zijn? Even los van fysieke pijn natuurlijk, die ga je niet voelen om het voelen ervan terwijl je medische behandeling nodig hebt.quote:Waarom zouden we een rot gevoel NIET als negatief mogen bestempelen? Wat is het dan? Rot is immers een ander gevoel dan verheugd, net als dat pijn een andere (meer onprettige) sensatie is dan een lichte aanraking?
Dingen zijn niet negatief of positief, je bent er negatief of positief over en dat is een afspiegeling van hoe je in het leven staat. Vandaar dat negativiteit zo'n goede leermeester is, het laat je precies zien wat je niet accepteert
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dus welk gevoel je ook hebt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis, geef je er gewoon aan over? Label het niet, of het je nou energiek, opgewekt, gestresst of futloos doet voelen. Je hoeft iets niet anders te ervaren dan dat je het ervaart, oordeel er alleen niet over, want oordeel creëert een label en dat zorgt op zijn beurt voor verzet en dus pijn waar dit niet nodig is.quote:
[..]
Waarom niet?
Een gevoel volledig uitnodigen, je niet verzetten, laat dat gevoel z'n natuurlijk beloop hebben, pas als je gaat verzetten blijft het hangen. De beste manier om verdrietig te zijn is je tegen verdriet te verzetten bijv.
[..]
Omdat dat allemaal ego is wat zegt ''het 1 (plezier) wil ik wel en het ander (pijn) niet'' terwijl beiden er zijn. Dat is de onmogelijke taak waar ego zichzelf mee opzadelt; van het ene meer willen en het andere vermijden en in je hoofd de illusie creëren dat dat mogelijk is. Dan leef je niet meer dan leef je een verhaal uit op basis van geconditioneerde ja's en nee's ipv tegen alles ja te zeggen en je aan leven over te geven.
Is pijn en verdriet negatief? Als je er geen label op plakte, wat zouden ze dan zijn?
Stel je moeder overlijdt, wat je op de 1e plaats natuurlijk niet wilt, maar als het gebeurt, wie doe je dan een plezier met niet willen dat de gevoelens die daarbij horen er niet zijn? Je kan niet willen van mensen houden en niet bang zijn om ze te verliezen, dat gaat hand in hand.
[..]
Rot is anders dan verheugd maar is het daarom negatief? Er bestaat mensen die negatief zijn over verheugd zijn en gek zijn op rot, wie heeft er dan gelijk? Of bestaat dat gelijk niet omdat oordelen, verhalen in je hoofd ergens over, niet meer dan illusies zijn? Even los van fysieke pijn natuurlijk, die ga je niet voelen om het voelen ervan terwijl je medische behandeling nodig hebt.
Dingen zijn niet negatief of positief, je bent er negatief of positief over en dat is een afspiegeling van hoe je in het leven staat. Vandaar dat negativiteit zo'n goede leermeester is, het laat je precies zien wat je niet accepteert
Verzet schept onnodige pijn bovenop de emotie of het gevoel zoals deze er simpelweg IS?
Ignorance is bliss
Denk dat het er in de kern om gaat dat willen dat iets er niet is kwa gevoel/emoties niks doet aan het feit dat het er is. Gevoelens komen en gaan als je ze laat komen en gaan, als je het gevecht met hoe je je voelt opgeeft.quote:
Dus welk gevoel je ook hebt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis, geef je er gewoon aan over? Label het niet, of het je nou energiek, opgewekt, gestresst of futloos doet voelen. Je hoeft iets niet anders te ervaren dan dat je het ervaart, oordeel er alleen niet over, want oordeel creëert een label en dat zorgt op zijn beurt voor verzet en dus pijn waar dit niet nodig is.
Verzet schept onnodige pijn bovenop de emotie of het gevoel zoals deze er simpelweg IS?
Oordeel en label vind ik hetzelfde en oordelen op zich kan al voor verzet zorgen. Stel je voelt iets, gaat mee in de gedachte ''ik vind dat dit er niet hoort'' en dan is er volgens opeens een ik die zit met een gevoel wat er niet zou moeten zijn en daar dus vanaf 'moet'. Er is geen probleem totdat er wordt gelooft in een ik die er iets van vind, die er over oordeelt. Terwijl als je feitelijk naar die situatie kijkt er niks aan de hand is, er is gewoon een gevoel.
Voorbeeld met angst, als je in een bepaalde situatie bent en er ontstaat angst is er nog geen probleem, ook de enge gedachtes die erbij opkomen zijn geen probleem pas wanneer je er in 1 gelooft, je die gedachte 'word', is er een probleem.
Als je iets doet op een manier dat je er gestrest van wordt doe je jezelf geen plezier mee om op die manier door te gaan, dan kan je je afvragen wat je doet wat stress veroorzaakt en vervolgens kijken hoe het anders kan, meer aanwezig en minder in je hoofd bijv. Als je futloos voelt kan het heel praktisch zijn even iets te doen om je energie op te krikken, bijv als je iets af moet hebben, echter jezelf langdurig forceren om energiek te zijn terwijl je het niet bent gaat je opbreken. Het gaat om balans hebben en ik denk hoe minder je bezig bent met het verzetten tegen wat dan ook hoe meer ruimte er is om je met die balans bezig te houden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Door je negatieve-emoties te ‘verwerken’ kun je ‘achter’ die negatieve-emoties kijken en dan, alleen dan, zie je in dat ze eigenlijk niet “negatief” zijn. Neem bijvoorbeeld woede, in eerste instantie ‘lijkt’ het negatief. Ga je er echter mee zitten en het niet veroordelen, maar het zegenen, accepteren dat het is opgekomen, vergeven en het in jezelf koesteren, dan gaat dit gedeelte zich op zijn gemak bij je voelen en zich aan je openen waardoor je erachter kan kijken. Je ziet in dit geval dan een angstige gedeelte van jezelf dat zich oprecht zorgen maakt om je overleving. Is dit negatief? Het is gewoon een gedeelte dat oprecht om je geeft en je wakker schudt.quote:
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Door dit gedeelte in jezelf steeds in het licht te houden en lief te hebben, zal de energie ervan niet alleen vrij door je kunnen stromen, maar ook datgene wat buiten je die woede triggerde transformeren in een object van liefde. Het object bood je immers de kans om dit ‘ongewenste’ gedeelte van jezelf te omarmen en te vergeven en daardoor compleet te zijn.
De emoties 'lijken' "negatief", totdat je ze met veel geduld en liefde blootlegt.
Ik denk dat je wel moet oppassen dingen overpositief te maken. Dingen zijn wat ze zijn in hun essentie, het verdraaien van de emotie naar hun feitelijke tegenpool brengt je wellicht op precies dezelfde plek.quote:
[..]
Door je negatieve-emoties te ‘verwerken’ kun je ‘achter’ die negatieve-emoties kijken en dan, alleen dan, zie je in dat ze eigenlijk niet “negatief” zijn. Neem bijvoorbeeld woede, in eerste instantie ‘lijkt’ het negatief. Ga je er echter mee zitten en het niet veroordelen, maar het zegenen, accepteren dat het is opgekomen, vergeven en het in jezelf koesteren, dan gaat dit gedeelte zich op zijn gemak bij je voelen en zich aan je openen waardoor je erachter kan kijken. Je ziet in dit geval dan een angstige gedeelte van jezelf dat zich oprecht zorgen maakt om je overleving. Is dit negatief? Het is gewoon een gedeelte dat oprecht om je geeft en je wakker schudt.
Door dit gedeelte in jezelf steeds in het licht te houden en lief te hebben, zal de energie ervan niet alleen vrij door je kunnen stromen, maar ook datgene wat buiten je die woede triggerde transformeren in een object van liefde. Het object bood je immers de kans om dit ‘ongewenste’ gedeelte van jezelf te omarmen en te vergeven en daardoor compleet te zijn.
De emoties 'lijken' "negatief", totdat je ze met veel geduld en liefde blootlegt.
Erkennen als wat het is, acceptatie en focus op de daadwerkelijke realiteit is in mijn ogen al een hele stap.
Ignorance is bliss
Zo ervaar ik dat niet hoor, dat ik die emoties verdraai en overpositief maak. Ik ervaar het juist als het ‘mogen’ doordringen in die emoties tot hun bron. En bij dit proces doe ik eigenlijk zelf niets dan er simpelweg voor de emoties zijn door dicht bij mij eigen bron/essentie te blijven. Ik blijf er met liefde op reageren.quote:
[..]
Ik denk dat je wel moet oppassen dingen overpositief te maken. Dingen zijn wat ze zijn in hun essentie, het verdraaien van de emotie naar hun feitelijke tegenpool brengt je wellicht op precies dezelfde plek.
Erkennen als wat het is, acceptatie en focus op de daadwerkelijke realiteit is in mijn ogen al een hele stap.
Wat versta jij onder acceptatie?
Ik versta er niet onder dat ik bijvoorbeeld gewoon ‘denk’: “Dat is angst, ik accepteer dat.” Dat is eigenlijk “(h)erkennning” van de emotie, wat een grote stap is, maar toch slechts een begin naar acceptatie. Acceptatie betekent voor mij tijd en ruimte maken om met bijvoorbeeld die angst te gaan zitten, het niet veroordelen en het voorzichtig toelaten om met mij te zijn. Dan kan ik de aard van die angst vinden en het ‘begrijpen’ waardoor het kan oplossen. Ik heb dan een ‘gevoel’ van dat ik het geaccepteerd heb, het is dan geen ‘gedachte’.
Wellicht heb je gelijk, al kun je het herkenning noemen of acceptatie. Ik denk dat herkenning de eerste stap is, je ziet dat het angst/woede/verdriet/frustratie etc. is en je laat het gewoon toe. Je voelt het zonder te oordelen. Ik weet niet of het iets is wat je op kunt lossen, omdat het immers, oordeel erover vellen of niet, iets is wat toch op zal blijven komen.quote:
[..]
Zo ervaar ik dat niet hoor, dat ik die emoties verdraai en overpositief maak. Ik ervaar het juist als het ‘mogen’ doordringen in die emoties tot hun bron. En bij dit proces doe ik eigenlijk zelf niets dan er simpelweg voor de emoties zijn door dicht bij mij eigen bron/essentie te blijven. Ik blijf er met liefde op reageren.
Wat versta jij onder acceptatie?
Ik versta er niet onder dat ik bijvoorbeeld gewoon ‘denk’: “Dat is angst, ik accepteer dat.” Dat is eigenlijk “(h)erkennning” van de emotie, wat een grote stap is, maar toch slechts een begin naar acceptatie. Acceptatie betekent voor mij tijd en ruimte maken om met bijvoorbeeld die angst te gaan zitten, het niet veroordelen en het voorzichtig toelaten om met mij te zijn. Dan kan ik de aard van die angst vinden en het ‘begrijpen’ waardoor het kan oplossen. Ik heb dan een ‘gevoel’ van dat ik het geaccepteerd heb, het is dan geen ‘gedachte’.
Wat bedoel je precies met 'toelaten'?
Ignorance is bliss
In geval van angst? Ik kan het moeilijk beschrijven, het is meer een toestand. Let wel op: Het is geen versterking van de angst of het disrespecteren ervan. Laat ik het beschrijven vanuit hoe ik het ervaar:quote:
[..]
Wellicht heb je gelijk, al kun je het herkenning noemen of acceptatie. Ik denk dat herkenning de eerste stap is, je ziet dat het angst/woede/verdriet/frustratie etc. is en je laat het gewoon toe. Je voelt het zonder te oordelen. Ik weet niet of het iets is wat je op kunt lossen, omdat het immers, oordeel erover vellen of niet, iets is wat toch op zal blijven komen.
Wat bedoel je precies met 'toelaten'?
Als ik met mijn angst ga zitten dan is er in het begin een soort verzet/weerstand tegen de ervaring van angst, een gevoel van het niet willen, een ongemakkelijk gevoel. Ik herinner mezelf eraan om gewoon met de angst te zitten en het niet te veroordelen. Ik laat het dan gedurende 15-20 minuten voorzichtig toe, zoals je een deur steeds stukje voor stukje open doet om met datgene daarbuiten te zijn. Door gedurende die tijd stil en rustig te blijven en met die angst te zijn, begin ik de aard ervan te begrijpen. Door begrip ontstaat er barmhartigheid, de angst neemt af en het wordt acceptabel om die angst, een samengetrokken staat, te laten wegsmelten.
Misschien dat anderen het beter kunnen uitleggen.
Haha, geen zorgen je hebt het goed uitgelegd, ik begrijp het.quote:
[..]
In geval van angst? Ik kan het moeilijk beschrijven, het is meer een toestand. Let wel op: Het is geen versterking van de angst of het disrespecteren ervan. Laat ik het beschrijven vanuit hoe ik het ervaar:
Als ik met mijn angst ga zitten dan is er in het begin een soort verzet/weerstand tegen de ervaring van angst, een gevoel van het niet willen, een ongemakkelijk gevoel. Ik herinner mezelf eraan om gewoon met de angst te zitten en het niet te veroordelen. Ik laat het dan gedurende 15-20 minuten voorzichtig toe, zoals je een deur steeds stukje voor stukje open doet om met datgene daarbuiten te zijn. Door gedurende die tijd stil en rustig te blijven en met die angst te zijn, begin ik de aard ervan te begrijpen. Door begrip ontstaat er barmhartigheid, de angst neemt af en het wordt acceptabel om die angst, een samengetrokken staat, te laten wegsmelten.
Misschien dat anderen het beter kunnen uitleggen.
Hoe ik het nu probeer is zo. Wanneer ik angst, emotie, een gevoel of gedachten voel, trek ik me kort terug in stilte om die gedachten of gevoelens te voelen en te ontdekken welke basale emotie (en de bron van deze) er achter zit. Vaak herken ik dan dat het iets is uit het verleden en ik laat deze sensatie vervolgens toe.
Ik vind de vergelijking met een bang kind en angst altijd mooi. Een bang kind veroordeel je ook niet, die troost je en accepteer je zodat deze kan kalmeren en zich langzaam weer op zijn gemak kan voelen.
Ik merk tevens de laatste paar dagen ook dat ik steeds meer in de rust 'achter' die gedachten, gevoelens en emoties kan komen. Bij vlagen dringt er dan gewoon door dat 'ik ben' en alle zaken rondom slechts vergankelijk zijn.
Ignorance is bliss
Ik heb maandag voor het eerst 'gemediteerd'. Het was voor mij helemaal nieuw. Languit relaxed gaan zitten, letten op de ademhaling en volledig ontspannen. Daarna voelde ik me echt relaxed en ik denk dat ik me er nu nog steeds veel ontspannener door voel. Ik ben nog niet in het diepe bewustzijn ofzo geweest denk ik maar ik weet wel dat ik hiermee verder ga, ook om de negatieve gedachten die ik in het begin van dit topic beschreef een plek te geven.
Wellicht is het allemaal placebo maar zolang ik er baat bij heb vind ik het mooi.
Wellicht is het allemaal placebo maar zolang ik er baat bij heb vind ik het mooi.
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Angst komt in veel vormen voor, waardoor sommige situaties inderdaad om een andere aanpak kunnen vragen die beter aansluit bij wat er speelt. Soms moet je inderdaad tijdens het zitten gaan graven in het verleden, je sporen nagaan, waar als het ware het knikje is ontstaan en angst is opgekomen, om vervolgens die situatie opnieuw her te beleven, maar nu met meer aandacht voor dat wezen die daar verstrikt is geraakt. Hoe je het aanpakt is heel herkenbaar. Ben je er zelf op gekomen om het op die manier te proberen? In ieder geval veel succes en moed toegewenst.quote:
[..]
Haha, geen zorgen je hebt het goed uitgelegd, ik begrijp het.
Hoe ik het nu probeer is zo. Wanneer ik angst, emotie, een gevoel of gedachten voel, trek ik me kort terug in stilte om die gedachten of gevoelens te voelen en te ontdekken welke basale emotie (en de bron van deze) er achter zit. Vaak herken ik dan dat het iets is uit het verleden en ik laat deze sensatie vervolgens toe.
Ik vind de vergelijking met een bang kind en angst altijd mooi. Een bang kind veroordeel je ook niet, die troost je en accepteer je zodat deze kan kalmeren en zich langzaam weer op zijn gemak kan voelen.
Ik merk tevens de laatste paar dagen ook dat ik steeds meer in de rust 'achter' die gedachten, gevoelens en emoties kan komen. Bij vlagen dringt er dan gewoon door dat 'ik ben' en alle zaken rondom slechts vergankelijk zijn.
Gedeeltelijk zelf, gedeeltelijk door veel (op dit forum) te praten met mensen over het onderwerp. Ik denk dat de techniek in essentie veelal hetzelfde is, maar het effect dat het per persoon heeft kan denk ik verschillen. Daarom brengt iedereen zijn eigen draai er aan. Ik vind het in ieder geval prettig dat ik nu beter mijn gevoelens en emoties kan achterhalen en ze niet langer probeer op te lossen of weg te denken. Het innerlijke conflict wat hier uit voorkwam was een echte boosdoener.quote:
[..]
Angst komt in veel vormen voor, waardoor sommige situaties inderdaad om een andere aanpak kunnen vragen die beter aansluit bij wat er speelt. Soms moet je inderdaad tijdens het zitten gaan graven in het verleden, je sporen nagaan, waar als het ware het knikje is ontstaan en angst is opgekomen, om vervolgens die situatie opnieuw her te beleven, maar nu met meer aandacht voor dat wezen die daar verstrikt is geraakt. Hoe je het aanpakt is heel herkenbaar. Ben je er zelf op gekomen om het op die manier te proberen? In ieder geval veel succes en moed toegewenst.
Iets waar ik sinds kort ook mee bezig ben is EFT. Ik ben nog een beginner qua kennis, maar het is iets wat in hangt tussen de oosterse geneeskunde en je eigen emoties. Bij EFT gaat men er van uit dat veel lichamelijke klachten (pijn, spanning etc.) hun oorsprong hebben in een emotionele bron. Om mijzelf als voorbeeld te nemen. Ik heb enorm last van spanning en stress en dit niveau stijgt behoorlijk snel sinds ik weer dagelijks werk (overspannen geweest). Nu is het zo dat ik mezelf altijd moeilijk heb kunnen vergeven voor dat het zo ver is gekomen en daarmee kon ik het verleden niet accepteren. EFT gaat vervolgens te werk door op verschillende drukpunten te kloppen (zelfde idee als acupunctuur of acupressuur) en tegelijkertijd tot de kern van de emotie door te dringen door deze op te noemen. In mijn geval was het op deze punten kloppen en voortdurend te herhalen dat ik mijzelf en mijn verleden accepteer en mijzelf vergeef voor mijn verleden. De spanning werd ineens drastisch minder en dat zware gevoel op de borst verdween bijna geheel.
Ik wil nog niet zeggen dat het perfect werkt, maar door die (onbewuste) emotie op die wijze naar de oppervlakte te brengen en tegelijkertijd je energiebanen vrij te maken lijkt het echt te minderen. Maarja, ik blijf sceptisch met dit soort dingen dus ik moet het nog maar zien. Maar het feit dat ik deze emotie en gedachten ontdekt heb stelt me nu in staat ze te zien, voelen en accepteren (in vergeving). Voor een beter uitleg van EFT verwijs ik je even door naar YouTube!
Ignorance is bliss
Uiteindelijk zou het echter allemaal op hetzelfde uit moeten komen, namelijk dat men de aandacht naar binnen richt. Heel simpel eigenlijk en iedereen doet het wel eens. Sommigen zijn er alleen wat actiever mee bezig, zoals de mensen hier.quote:
Ik denk dat de techniek in essentie veelal hetzelfde is, maar het effect dat het per persoon heeft kan denk ik verschillen. Daarom brengt iedereen zijn eigen draai er aan.
Ja dat klopt. De essentie is gewoon hetzelfde, het 'zien' van wat er zich in je afspeelt zonder oordeel. Het klinkt zo makkelijk, maar oh wat is het lastig te beheersen.quote:
[..]
Uiteindelijk zou het echter allemaal op hetzelfde uit moeten komen, namelijk dat men de aandacht naar binnen richt. Heel simpel eigenlijk en iedereen doet het wel eens. Sommigen zijn er alleen wat actiever mee bezig, zoals de mensen hier.
Ignorance is bliss
