R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:
Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:
How it feels to have a stroke
Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic
Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.
Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.
The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/
Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.
A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.
I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth
Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.
Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.
De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:
Links naar vorige delen
R&P / Teveel nadenken - waarom?
R&P / Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8
Overige links
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Recensies
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com (engelse versie)
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Laatste post:
Maar hoe kan ik die constructief benaderen? Anders gezegd; stel ik ga even zitten en denken, hoe kan ik deze negatieve zaken het beste aanpakken?
Ik snap waar je heen wilt. Die gedachtes waar ik het over heb zijn inderdaad "slechte" gedachtes. Onzekerheden, angsten, wat dan ook. Niet allemaal gegrond,overigens, dat terzijde.quote:Dat is wat ik bedoel, er zit een bepaalde ongemakkelijk gevoel achter, namelijk onzekerheid/angst. Ik zeg ook niet dat denken negatief is. Ik maak het ook soms mee dat ik ga piekeren, maar door juist te zitten (en 'soms' afleiding te zoeken) kan ik het terugvoeren naar een gevoel zoals angst of onzekerheid. Dan is de volgende stap bij mij om met die onzekerheid/angst te zitten. Ik laat het gevoel dan voorzichtig toe om met mij te zijn, en blijf zelf gewoon stil en rustig, ik veroordeel het niet en blijf het respecteren om zo de aard van het gevoel te achterhalen. Gevoelens kunnen je echt een verhaal vertellen (als je er met liefde/geduld mee zou kunnen zitten) over waar ze vandaan komen en waarom ze er zijn. Op deze manier krijgen gevoelens zoals angst de kans om op te lossen. Maar het is een proces wat niet gemakkelijk is.
Maar hoe kan ik die constructief benaderen? Anders gezegd; stel ik ga even zitten en denken, hoe kan ik deze negatieve zaken het beste aanpakken?
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Door het er te laten zijn maar het niet te verder te voeden met je aandacht.quote:Op maandag 24 februari 2014 20:13 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Maar hoe kan ik die constructief benaderen? Anders gezegd; stel ik ga even zitten en denken, hoe kan ik deze negatieve zaken het beste aanpakken?
Je wilt weten hoe je een bepaalde gedachte aan pakt, daar heb je dan al als uitgangspunt genomen dat die gedachte iets is wat je aan zou moeten pakken en door in die gedachte (dus dat gedachte dat een gedachte iets is waar je iets mee/aan/tegen moet doen) te geloven geef je die gedachte momentum. Gedachten hebben alles macht als je ze die geeft.
Je gebruikt het woord negatief, is het werkelijk iets negatiefs of ben jij er negatief over? Dat is dan al een oordeel in de vorm van gedachte. Je maakt het negatief.
Het antwoord op al deze vragen is eigenlijk heel 'simpel'; je hebt er geen probleem meer mee zodra je er geen probleem meer van maakt. Er vanaf willen komen is het versterken, het bevestigen met je aandacht. In je eentje in een (donkere) kamer zitten en stil worden is prettig maar je zal er niet veel aan hebben als het gaat om een leven leven want dat is niet stil of rustig. Je hebt er veel meer aan te leren volledig aanwezig te zijn juist wanneer het heel druk is, in het leven en in je hoofd, zolang je zelf maar je aandacht in het hier en nu houdt. Als je veel mediteert wordt het verschil kwa ervaring van mediteren en het echte leven alleen maar heftiger en als je oordeelt ''het is beter als m'n hoofd stil is'' dan is dat een valkuil waar je in trapt, een trucje van het ego om je alsnog klein te houden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Geniaal
When the senses perceive, or the mind perceives through the senses, without desire, without judgement, without projection, without interpretation, then it perceives cleanly. That which is as it is. Because it's not doing it with a motif, it doesn't want to take something out of it, it is not personal.
So that seeing is clean, it does not leave any registration inside the consciousness, pure perception.
As soon as there is interest and attraction for any particular item, a relationship is created, and as a relationship is created, then there is potency in the object and in the perceiver of the object, so if the perceiver of the object is interested in the object that perceiver is also quality, and quality is not self perceiving .
My god, let me finish. So both the perceiver of quality and the perceived quality are two aspects of one thing. They are both manifestations in consciousness. The consciousness which perceives them both; meaning that perceives the object of perception, and the apparent subject of the perception, which then turns out to be itself an object. Assuming subjective position, are both objects in consciousness.
And the consciousness which sees this is completely immaterial.
When the senses perceive, or the mind perceives through the senses, without desire, without judgement, without projection, without interpretation, then it perceives cleanly. That which is as it is. Because it's not doing it with a motif, it doesn't want to take something out of it, it is not personal.
So that seeing is clean, it does not leave any registration inside the consciousness, pure perception.
As soon as there is interest and attraction for any particular item, a relationship is created, and as a relationship is created, then there is potency in the object and in the perceiver of the object, so if the perceiver of the object is interested in the object that perceiver is also quality, and quality is not self perceiving .
My god, let me finish. So both the perceiver of quality and the perceived quality are two aspects of one thing. They are both manifestations in consciousness. The consciousness which perceives them both; meaning that perceives the object of perception, and the apparent subject of the perception, which then turns out to be itself an object. Assuming subjective position, are both objects in consciousness.
And the consciousness which sees this is completely immaterial.
The ONE is all.
-
And the ALL are ONE.
-
-
And the ALL are ONE.
-
Allereerst wil ik hier niet beweren dat ik weet wat de oplossing is in jou geval, ik kan alleen spreken uit persoonlijke ervaring. Er is naar mijn mening niet echt een “formule” waarmee je alles kan aanpakken. Wat ik wel weet is dat welke aanpak ik ook kies, als ik terugkijk lijkt de rode draad in deze altijd “Liefde/Barmhartigheid” te zijn (die je overigens op verschillende manieren tot uiting kan brengen).quote:
Laatste post:
[..]
Ik snap waar je heen wilt. Die gedachtes waar ik het over heb zijn inderdaad "slechte" gedachtes. Onzekerheden, angsten, wat dan ook. Niet allemaal gegrond,overigens, dat terzijde.
Maar hoe kan ik die constructief benaderen? Anders gezegd; stel ik ga even zitten en denken, hoe kan ik deze negatieve zaken het beste aanpakken?
“Negatieve” gedachten kunnen verschillende oorzaken hebben. Ze kunnen voortkomen uit gevoelens (zoals angst, pijn, woede, etc.), het ego, of ze zijn het resultaat van gedachten die je in het verleden zo vaak hebt gebezigd waardoor ze een soort eigen leven zijn gaan leiden. Dan komen ze soms je aandacht eisen zodat je er wat aan kan doen (zoals loslaten).
Wat ik doe is altijd eerst met veel geduld nagaan waar de “negatieve” gedachten vandaan komen. Als ik die kan terugvoeren naar een gevoel (zoals angst, pijn of woede), dan ga ik met het betreffende gevoel zitten. Door het gevoel te ‘verwerken’ verdwijnen de “negatieve” gedachten vanzelf. Dus ik kijk naar de wortel.
Zo heb jij bijvoorbeeld te maken met angst/onzekerheid, die negatieve gedachten veroorzaakt. Jij kijkt naar/observeert die negatieve gedachten, maar ik heb geleerd om die angst/onzekerheid (de bron van die gedachten) op te merken, te observeren en daarmee barmhartigheid te hebben. De angst krijgt dus niet meer de kans om in negatieve gedachten te veranderen, maar wordt juist getransformeerd in barmhartigheid/liefde.
Ik heb het idee behoorlijke stappen in het 'loslaten' te maken. Een paar grote angsten die ik had, heb ik de afgelopen weken goed los kunnen laten door de angst gewoon te accepteren. Erkennen dat het er is en verder niks. Telkens als dan de impuls om erover te piekeren opkwam, werd er meteen een stempel op gedrukt, 'angst' en dan bleef ik er verder niet in hangen. Ik herkende het gewoon als angst en ik ging door met wat ik deed.
Nu las ik gisteren een stuk uit het boek door en daar stond ook in dat je na een bepaalde periode van acceptatie deze dingen niet meer op zouden moeten komen in je. Dit vond ik nogal vreemd. Er werd gesteld dat door telkens zaken te accepteren, je uiteindelijk zou 'weten' dat er niks aan de hand is als het ware en dit zorgt er op zijn beurt weer voor dat deze gedachten niet opkomen. Maar is dit wel realistisch, want angst kan gewoon opkomen. Betekent het dat als je heel lang je angst gewoon accepteert en ze nog steeds opkomen, dat je dan iets fout doet? Het is immers toch niet gek als angsten opkomen, alleen maar menselijk. Zo lang je de angst maar ziet als angst en niks meer of minder en er verder niks mee doet.
Mijn faalangst heeft er als het ware een topic van gemaakt om hier nu weer over te willen piekeren. 'Wat als ik dit niet krijg', 'Waarom heb ik het nog niet', 'doe ik het nu fout?' etc.
Nu las ik gisteren een stuk uit het boek door en daar stond ook in dat je na een bepaalde periode van acceptatie deze dingen niet meer op zouden moeten komen in je. Dit vond ik nogal vreemd. Er werd gesteld dat door telkens zaken te accepteren, je uiteindelijk zou 'weten' dat er niks aan de hand is als het ware en dit zorgt er op zijn beurt weer voor dat deze gedachten niet opkomen. Maar is dit wel realistisch, want angst kan gewoon opkomen. Betekent het dat als je heel lang je angst gewoon accepteert en ze nog steeds opkomen, dat je dan iets fout doet? Het is immers toch niet gek als angsten opkomen, alleen maar menselijk. Zo lang je de angst maar ziet als angst en niks meer of minder en er verder niks mee doet.
Mijn faalangst heeft er als het ware een topic van gemaakt om hier nu weer over te willen piekeren.
'Wat als ik dit niet krijg', 'Waarom heb ik het nog niet', 'doe ik het nu fout?' etc.
Ignorance is bliss
Accepteren is niet doen alsof het er niet is, dat is negeren. Accepteren is het een plaats gunnen, het durven aankijken en verwerken, zodat het geen ruimte meer nodig zal hebben. Angsten zijn niet slecht; ze spelen hun eigen rol in ons bestaan. Die ontkennen is een deel van je ervaring ontkennen. De truc zit 'm in het aangrijpen van je angsten zonder van je voetstuk te geraken.
Dat is zo. Ik merk ook dat ik heel nerveus kan worden als ik zie dat wat er in het boek staat me (nog?) niet lukt. Dan heb ik mijn initiële angst leren accepteren en de bijgaande piekerimpulsen gewoon laten opkomen, maar dan merk ik vervolgens dat wanneer ik iets lees wat me nog niet lukt, ik hier weer over ga piekeren.quote:Op vrijdag 7 maart 2014 11:54 schreef Gray het volgende:
Accepteren is niet doen alsof het er niet is, dat is negeren. Accepteren is het een plaats gunnen, het durven aankijken en verwerken, zodat het geen ruimte meer nodig zal hebben. Angsten zijn niet slecht; ze spelen hun eigen rol in ons bestaan. Die ontkennen is een deel van je ervaring ontkennen. De truc zit 'm in het aangrijpen van je angsten zonder van je voetstuk te geraken.
Ik durf met vrij veel zekerheid te zeggen dat de reden hierachter de angst voor het piekeren zelf is. Angst voor angst. Ik hoop dat wanneer ik deze angst ook niet langer uit de weg ga en gewoon erken en accepteer, ik deze ook gewoon een plek kan geven.
Het boek zit vol met goede dingen, al zet ik mijn vraagtekens bij de mate waarin iedereen 'verlicht' kan raken. Is het verlangen om van angst en onzekerheid verlost te zijn niet immers ook een angst die we vervullen door 'verlicht' te worden.
Ignorance is bliss
Laat die hele verwachting van verlichting maar varen, evenals die van piekermomenten. Zo'n verlangen is nog steeds een projectie naar de toekomst, omdat dit moment niet goed genoeg zou zijn. Het is niet erg om te piekeren, het is okay om niet okay te zijn.quote:
[..]
Dat is zo. Ik merk ook dat ik heel nerveus kan worden als ik zie dat wat er in het boek staat me (nog?) niet lukt. Dan heb ik mijn initiële angst leren accepteren en de bijgaande piekerimpulsen gewoon laten opkomen, maar dan merk ik vervolgens dat wanneer ik iets lees wat me nog niet lukt, ik hier weer over ga piekeren.
Ik durf met vrij veel zekerheid te zeggen dat de reden hierachter de angst voor het piekeren zelf is. Angst voor angst. Ik hoop dat wanneer ik deze angst ook niet langer uit de weg ga en gewoon erken en accepteer, ik deze ook gewoon een plek kan geven.
Het boek zit vol met goede dingen, al zet ik mijn vraagtekens bij de mate waarin iedereen 'verlicht' kan raken. Is het verlangen om van angst en onzekerheid verlost te zijn niet immers ook een angst die we vervullen door 'verlicht' te worden.
Point taken. Het is echt enorm lastig om alles gewoon te accepteren, over je heen te laten komen, zonder het te gaan analyseren of er over te gaan denken.quote:Op zondag 9 maart 2014 10:29 schreef Gray het volgende:
[..]
Laat die hele verwachting van verlichting maar varen, evenals die van piekermomenten. Zo'n verlangen is nog steeds een projectie naar de toekomst, omdat dit moment niet goed genoeg zou zijn. Het is niet erg om te piekeren, het is okay om niet okay te zijn.
Ignorance is bliss
Blijven oefenen.quote:
[..]
Point taken. Het is echt enorm lastig om alles gewoon te accepteren, over je heen te laten komen, zonder het te gaan analyseren of er over te gaan denken.
Paar minuutjes mediteren per dag helpt hierbij. En blijf oefenen op aandacht hebben voor wat je doet. Ben je aan het eten en raak je verloren in gedachten? Richt je dan opnieuw op het proeven, voelen en ruiken van je eten, want dat is je bezigheid van het moment. Wanneer je met aandacht iets doet kan een gedachte zonder probleem langs komen waaien.
Ik snap het. Wanneer ik door het proberen aanwezig te zijn alsnog ga piekeren heb ik de neiging er toch tegenin te gaan. Soms heb ik even een momentje waarop ik heb van 'het moment is perfect zoals deze is, omdat elk moment uniek is', ik blijf er aan werken.quote:
[..]
Blijven oefenen.
Paar minuutjes mediteren per dag helpt hierbij. En blijf oefenen op aandacht hebben voor wat je doet. Ben je aan het eten en raak je verloren in gedachten? Richt je dan opnieuw op het proeven, voelen en ruiken van je eten, want dat is je bezigheid van het moment. Wanneer je met aandacht iets doet kan een gedachte zonder probleem langs komen waaien.
Ik weet in ieder geval dat het accepteren en erkennen van een paar grote persoonlijke angsten me tot nu toe geen windeieren heeft gelegd, dus ik geloof in deze weg. Hoe gespannen, moe, energiek, blij, hoe ik me ook mag voelen, het is zoals het is.
Ignorance is bliss
En dát is een waarheid waar niemand onderuit kan. Daar wil ik nog aan toevoegen dat wat kan zijn, kan zijn. Het is dus niet simpelweg een kwestie je maar neer te leggen bij alles dat gebeurt en maar alles over je heen te laten komen/lopen. Een slechte situatie waar je aan kan werken, kan je aan werken. Dat is dan ook zoals het is. Hoe dan ook, heb vrede met wat speelt. Of dat nou goed slecht, constant of veranderend is.quote:
[..]
Ik snap het. Wanneer ik door het proberen aanwezig te zijn alsnog ga piekeren heb ik de neiging er toch tegenin te gaan. Soms heb ik even een momentje waarop ik heb van 'het moment is perfect zoals deze is, omdat elk moment uniek is', ik blijf er aan werken.
Ik weet in ieder geval dat het accepteren en erkennen van een paar grote persoonlijke angsten me tot nu toe geen windeieren heeft gelegd, dus ik geloof in deze weg. Hoe gespannen, moe, energiek, blij, hoe ik me ook mag voelen, het is zoals het is.
Dat klopt. Ik voel ook wanneer ik niet pieker en ik mijn leven gewoon kan leven en problemen gewoon aan kan pakken wanneer deze zich voordoen.quote:
[..]
En dát is een waarheid waar niemand onderuit kan. Daar wil ik nog aan toevoegen dat wat kan zijn, kan zijn. Het is dus niet simpelweg een kwestie je maar neer te leggen bij alles dat gebeurt en maar alles over je heen te laten komen/lopen. Een slechte situatie waar je aan kan werken, kan je aan werken. Dat is dan ook zoals het is. Hoe dan ook, heb vrede met wat speelt. Of dat nou goed slecht, constant of veranderend is.
Ignorance is bliss
Leer je concentreren op het leven dat je leeft en de problemen situaties die zich voordoen. Het piekeren zal afnemen als gevolg.quote:
[..]
Dat klopt. Ik voel ook wanneer ik niet pieker en ik mijn leven gewoon kan leven en problemen gewoon aan kan pakken wanneer deze zich voordoen.
Oke. Een goede vraag uit het boek was ook: 'Heb ik nu op dit moment een probleem?'. Ik zit nu gewoon op de bank voetbal te kijken, er is dus totaal geen probleem buiten mijn hoofd. Ik voel me wel wat gespannen, maar wat kan ik daar aan doen. Als ik die spanning gewoon zie als spanning en er geen label aan plak, wat blijft er dan nog over?quote:
[..]
Leer je concentreren op het leven dat je leeft en de problemen situaties die zich voordoen. Het piekeren zal afnemen als gevolg.
Ignorance is bliss
De banks.quote:
[..]
Oke. Een goede vraag uit het boek was ook: 'Heb ik nu op dit moment een probleem?'. Ik zit nu gewoon op de bank voetbal te kijken, er is dus totaal geen probleem buiten mijn hoofd. Ik voel me wel wat gespannen, maar wat kan ik daar aan doen. Als ik die spanning gewoon zie als spanning en er geen label aan plak, wat blijft er dan nog over?
Waarom voel je je gespannen?
Banks?quote:
Aan de ene kant vanwege de fase waar ik nu in zit. Ik maak steeds meer werkuren op stage en dat is sinds ik overspannen ben ff wennen. Vaak sta ik daardoor wat op scherp in de vorm van spanning. Aan de andere kant doordat ik wat pieker, hierdoor wordt dat gejaagde erger en heb ik voortdurend het idee dat iets fout doe. Doordat ik mentaal al wat moe ben is die 'focus' op het nu extra lastig, dat kost energie die ik eigenlijk door te rusten zou moeten verkrijgen.
Ignorance is bliss
Bank.quote:
Ik had het laatst ook met een nieuwe baan. Wat ik deed was lijstjes maken en die afwerken; aan het eind van de dag checkte ik of ik alles gedaan had en wat nog later kon, maar ik op het moment zelf niet meer aan kon werken. Dat hielp al wat spanning te verlichten. Verder accepteerde ik dat die spanning er blijkbaar moest zijn en dat die uiteindelijk weer zou afnemen. En dat hielp nog meer. Nu is het weg.quote:Aan de ene kant vanwege de fase waar ik nu in zit. Ik maak steeds meer werkuren op stage en dat is sinds ik overspannen ben ff wennen. Vaak sta ik daardoor wat op scherp in de vorm van spanning. Aan de andere kant doordat ik wat pieker, hierdoor wordt dat gejaagde erger en heb ik voortdurend het idee dat iets fout doe. Doordat ik mentaal al wat moe ben is die 'focus' op het nu extra lastig, dat kost energie die ik eigenlijk door te rusten zou moeten verkrijgen.
Ah oke ik dacht al, nieuwe spelling.quote:
[..]
Bank.
[..]
Ik had het laatst ook met een nieuwe baan. Wat ik deed was lijstjes maken en die afwerken; aan het eind van de dag checkte ik of ik alles gedaan had en wat nog later kon, maar ik op het moment zelf niet meer aan kon werken. Dat hielp al wat spanning te verlichten. Verder accepteerde ik dat die spanning er blijkbaar moest zijn en dat die uiteindelijk weer zou afnemen. En dat hielp nog meer. Nu is het weg.
Dat is ook zo. Wanneer ik gewoon niet veel denk en op gevoel de dingen in het moment doe, dan wordt die spanning vanzelf minder.
Wat het ook is met dat leven in het nu, soms doen we het al. Voor ik overspannen werd was ik totaal niet met dit soort dingen bezig, ik leefde gewoon m'n leven en deed de dingen die ik op dat moment deed. Het piekeren over 'in het nu leven' en angsten accepteren deed ik niet omdat én die angsten er niet waren en ik al bezig was met leven in het moment, of het nou huiswerk, eten, vrienden of sporten was. Pas sinds ik me er van bewust ben leef ik eigenlijk minder in het nu.
Dit gevoel wordt versterkt door wat ik zie als ik objectief naar mezelf kijk. Buiten de alledaagse dingen die ik doe en de gerelateerde praktische zaken is er niks anders. Alle 'problemen' die ik heb bestaan enkel in mijn hoofd. Mijn autmatisch vermogen om niet bang te zijn en in het moment te leven zijn als het ware weggenomen door de angst en het WILLEN leven in het momemt, terwijl ik dit onbewust altijd al deed.
Ignorance is bliss
Dat is een valkuil bij het beoefenen van mindfulness: stilstaan bij mindful moeten zijn en daarmee uit het moment te stappen. Wat dus niet mindful is, maar eerder de andere kant van de medaille. Aan de ene kant is onbewust leven, aan de andere kant leven in je gedachten ipv de wereld.quote:
[..]
Ah oke ik dacht al, nieuwe spelling.
Dat is ook zo. Wanneer ik gewoon niet veel denk en op gevoel de dingen in het moment doe, dan wordt die spanning vanzelf minder.
Wat het ook is met dat leven in het nu, soms doen we het al. Voor ik overspannen werd was ik totaal niet met dit soort dingen bezig, ik leefde gewoon m'n leven en deed de dingen die ik op dat moment deed. Het piekeren over 'in het nu leven' en angsten accepteren deed ik niet omdat én die angsten er niet waren en ik al bezig was met leven in het moment, of het nou huiswerk, eten, vrienden of sporten was. Pas sinds ik me er van bewust ben leef ik eigenlijk minder in het nu.
Dit gevoel wordt versterkt door wat ik zie als ik objectief naar mezelf kijk. Buiten de alledaagse dingen die ik doe en de gerelateerde praktische zaken is er niks anders. Alle 'problemen' die ik heb bestaan enkel in mijn hoofd. Mijn autmatisch vermogen om niet bang te zijn en in het moment te leven zijn als het ware weggenomen door de angst en het WILLEN leven in het momemt, terwijl ik dit onbewust altijd al deed.
Mindfulness, zoals Tolle omschrijft, ligt ergens in het midden. Het is bewust zijn, bewust handelen, bewust leven, bewust denken ook. Wanneer je kijkt, wees bewust dat je kijkt. Wanneer je ademt, realiseer dat je ademt.
En ben je dat een keer niet, geen probleem. Rinse and repeat.
Ik denk dat het praktisch vertalen van de betekenis naar de praktijk het moeilijkste onderdeel is. Met stof als dat van Tolle is het makkelijk om te zweverig te worden en te graag te willen. Ik denk dat het een kwestie is van af en toe stilstaan bij wat je doet en eens objectief naar je eigen handelen en denken te kijken. Kom je hier dan bepaalde psychische knikjes zoals angst of onzekerheid bij tegen, laat ze dan gewoon zitten, accepteer ze als wat ze zijn en ga verder met je leven.quote:
[..]
Dat is een valkuil bij het beoefenen van mindfulness: stilstaan bij mindful moeten zijn en daarmee uit het moment te stappen. Wat dus niet mindful is, maar eerder de andere kant van de medaille. Aan de ene kant is onbewust leven, aan de andere kant leven in je gedachten ipv de wereld.
Mindfulness, zoals Tolle omschrijft, ligt ergens in het midden. Het is bewust zijn, bewust handelen, bewust leven, bewust denken ook. Wanneer je kijkt, wees bewust dat je kijkt. Wanneer je ademt, realiseer dat je ademt.
En ben je dat een keer niet, geen probleem. Rinse and repeat.
Ignorance is bliss
Tolle hult mindfulness in zoete woorden, enerzijds omdat hij zo is, anderzijds omdat dit aanslaat bij mensen. Maar mindfulness kan een heel droge methode zijn, heel nuchter. Volgens sommigen geldt dit ook voor verlichting.quote:
[..]
Ik denk dat het praktisch vertalen van de betekenis naar de praktijk het moeilijkste onderdeel is. Met stof als dat van Tolle is het makkelijk om te zweverig te worden en te graag te willen. Ik denk dat het een kwestie is van af en toe stilstaan bij wat je doet en eens objectief naar je eigen handelen en denken te kijken. Kom je hier dan bepaalde psychische knikjes zoals angst of onzekerheid bij tegen, laat ze dan gewoon zitten, accepteer ze als wat ze zijn en ga verder met je leven.
Hoe zou jij je idee erover beschrijven? Richting Tolle zijn bewoording of meer als enigszins opmerkzaam leven?quote:
[..]
Tolle hult mindfulness in zoete woorden, enerzijds omdat hij zo is, anderzijds omdat dit aanslaat bij mensen. Maar mindfulness kan een heel droge methode zijn, heel nuchter. Volgens sommigen geldt dit ook voor verlichting.
Ignorance is bliss
Leven in aandacht zou ik het noemen. Heel simpel eigenlijk.quote:
[..]
Hoe zou jij je idee erover beschrijven? Richting Tolle zijn bewoording of meer als enigszins opmerkzaam leven?
Vat het wel mooi samen denk ik. Gewoon je leven leiden, alleen met meer aandacht dan de gemiddelde mens.quote:
[..]
Leven in aandacht zou ik het noemen. Heel simpel eigenlijk.
Ignorance is bliss
Leven als meditatie.quote:
[..]
Vat het wel mooi samen denk ik. Gewoon je leven leiden, alleen met meer aandacht dan de gemiddelde mens.
Mindfullness volgens de intense, briljante en bloedmooie kunstenares Marina Abramovic 
It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society
Ik vind dit boek van Tolle helemaal niet zweverig eerlijk gezegd.
Word er ook gewoon zen van als ik het lees, zijn woorden lezen zorgt voor instant meditatie / mindfull state lijkt wel.
Word er ook gewoon zen van als ik het lees, zijn woorden lezen zorgt voor instant meditatie / mindfull state lijkt wel.
Rustig aan.
Je bent altijd volkomen zen, je kan alleen zo in je hoofd zitten dat je de ervaring creert dat je het niet bent
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Ignorance is bliss
Is dat stuk van tolle? Dit is een beetje de kern van waarom ik geen fan meer ben van hem. Dit stuk zegt gewoon dat je na genoeg oefening ergens komt en dan naar een volgend level gaat, terwijl hij zichzelf daarin vaak tegenspreekt.
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
:')
Dat stuk komt rechtstreeks uit het boek. Ik vind het vreemd omdat hij nu begint over het labelen van negativiteit als slecht en dat je het door acceptatie weg kan krijgen, terwijl het hele boek vol staat met dat je juist alles moet accepteren en voelen voor wat het is.quote:Op dinsdag 11 maart 2014 11:49 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Is dat stuk van tolle? Dit is een beetje de kern van waarom ik geen fan meer ben van hem. Dit stuk zegt gewoon dat je na genoeg oefening ergens komt en dan naar een volgend level gaat, terwijl hij zichzelf daarin vaak tegenspreekt.
Tony parsons zei een keer "the now is just another concept"
Ignorance is bliss
Deze dat hij het hier heeft over het geconditioneerde denken wat zo negatief geconditioneerd kan zijn dat het zich steeds op negatieve zaken richt, dingen negatief benadert en zo negativiteit creëert. Conditionering is opgebouwd door het telkens te bevestigen, als je meer aanwezig wordt en het (geconditioneerde) denken minder aandacht krijgt dan verdwijnt de conditionering, sterft het af en creëert het automatisch minder automatische negativiteit. Conditionering is opgebouwd uit lagen die met de tijd en bewust aanwezig zijn afgepeld worden. Dan voel je je (opeens) anders, sta je anders tegenover bepaalde zaken, en daar nu al over nadenken heeft weinig zin omdat je het nu bekijkt vanuit waar je nu nog bent.quote:
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Als je iets negatief noemt maak je het tot dat, of beter gezegd dan heb je het al tot dat gemaakt. Als je zegt ''ik accepteer dat het negatief is'' terwijl daaraan vooraf gaat dat je het als negatief bestempeld dan wordt het een soort van symptoombestrijding. Zelfde geldt voor emoties; zijn het wat je noemt negatieve emoties of zijn het emoties maar je negatief over bent (in je hoofd)?. Als je bijv angst en verdriet met dezelfde open armen zou ontvangen als plezier en genot, zijn ze dan nog een probleem? Uiteindelijk is een negatief iets geen probleem, pas als je negatief bent over dat het negatief is en dus vind dan het anders zou moeten zijn dan het is is het een probleem. Dat is verzet ertegen. Je kan van iets wat rot is niet verwachten dat het niet rot is, het is gewoon rot, maar je rot voelen over dat het rot is is een ik-toevoeging in je hoofd daar omheen en dat stuk, het lijden, is niet nodig.
Ik zou me over al deze dingen trouwens niet druk maken want erover nadenken is slechts conditionering erover heen projecteren. Je kunt je wel afvragen hoe kun je nu al met zekerheid kunt stellen dat je met volledige acceptatie geen negatieve emoties meer zult ervaren als je daar nog niet bent.
Als je wat 'het is' op een bepaade manier ervaart door het te labelen dan heb je het al gemaakt tot iets. Dan ervaar je een zelfgemaakte creatie die je dan accepteert, terwijl het creëren/benoemen/labelen wat eraan voorafging niet hoeft.quote:
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Maar dan behandel je angst en verdriet op dezelfde manier als vreugde. Moet je dat wel willen? Vreugde is immers iets wat je een goed gevoel geeft, terwijl wanneer er iets naars is gebeurd, je je niet zo goed voelt. Om een extreem voorbeeld te nemen. Stel, je moeder overlijd. De emoties die hieruit voortkomen zijn dan negatief (pijn, verdriet) omdat de gebeurtenis als negatief te bestempelen is. Iemand die dierbaar voor je is is immers overleden.quote:
[..]
Deze dat hij het hier heeft over het geconditioneerde denken wat zo negatief geconditioneerd kan zijn dat het zich steeds op negatieve zaken richt, dingen negatief benadert en zo negativiteit creëert. Conditionering is opgebouwd door het telkens te bevestigen, als je meer aanwezig wordt en het (geconditioneerde) denken minder aandacht krijgt dan verdwijnt de conditionering, sterft het af en creëert het automatisch minder automatische negativiteit. Conditionering is opgebouwd uit lagen die met de tijd en bewust aanwezig zijn afgepeld worden. Dan voel je je (opeens) anders, sta je anders tegenover bepaalde zaken, en daar nu al over nadenken heeft weinig zin omdat je het nu bekijkt vanuit waar je nu nog bent.
Als je iets negatief noemt maak je het tot dat, of beter gezegd dan heb je het al tot dat gemaakt. Als je zegt ''ik accepteer dat het negatief is'' terwijl daaraan vooraf gaat dat je het als negatief bestempeld dan wordt het een soort van symptoombestrijding. Zelfde geldt voor emoties; zijn het wat je noemt negatieve emoties of zijn het emoties maar je negatief over bent (in je hoofd)?. Als je bijv angst en verdriet met dezelfde open armen zou ontvangen als plezier en genot, zijn ze dan nog een probleem? Uiteindelijk is een negatief iets geen probleem, pas als je negatief bent over dat het negatief is en dus vind dan het anders zou moeten zijn dan het is is het een probleem. Dat is verzet ertegen. Je kan van iets wat rot is niet verwachten dat het niet rot is, het is gewoon rot, maar je rot voelen over dat het rot is is een ik-toevoeging in je hoofd daar omheen en dat stuk, het lijden, is niet nodig.
Ik zou me over al deze dingen trouwens niet druk maken want erover nadenken is slechts conditionering erover heen projecteren. Je kunt je wel afvragen hoe kun je nu al met zekerheid kunt stellen dat je met volledige acceptatie geen negatieve emoties meer zult ervaren als je daar nog niet bent.
[..]
Als je wat 'het is' op een bepaade manier ervaart door het te labelen dan heb je het al gemaakt tot iets. Dan ervaar je een zelfgemaakte creatie die je dan accepteert, terwijl het creëren/benoemen/labelen wat eraan voorafging niet hoeft.
Waarom zouden we een rot gevoel NIET als negatief mogen bestempelen? Wat is het dan? Rot is immers een ander gevoel dan verheugd, net als dat pijn een andere (meer onprettige) sensatie is dan een lichte aanraking?
Ignorance is bliss
Waarom niet?quote:
Maar dan behandel je angst en verdriet op dezelfde manier als vreugde. Moet je dat wel willen?
Een gevoel volledig uitnodigen, je niet verzetten, laat dat gevoel z'n natuurlijk beloop hebben, pas als je gaat verzetten blijft het hangen. De beste manier om verdrietig te zijn is je tegen verdriet te verzetten bijv.
Omdat dat allemaal ego is wat zegt ''het 1 (plezier) wil ik wel en het ander (pijn) niet'' terwijl beiden er zijn. Dat is de onmogelijke taak waar ego zichzelf mee opzadelt; van het ene meer willen en het andere vermijden en in je hoofd de illusie creëren dat dat mogelijk is. Dan leef je niet meer dan leef je een verhaal uit op basis van geconditioneerde ja's en nee's ipv tegen alles ja te zeggen en je aan leven over te geven.quote:Vreugde is immers iets wat je een goed gevoel geeft, terwijl wanneer er iets naars is gebeurd, je je niet zo goed voelt. Om een extreem voorbeeld te nemen. Stel, je moeder overlijd. De emoties die hieruit voortkomen zijn dan negatief (pijn, verdriet) omdat de gebeurtenis als negatief te bestempelen is. Iemand die dierbaar voor je is is immers overleden.
Is pijn en verdriet negatief? Als je er geen label op plakte, wat zouden ze dan zijn?
Stel je moeder overlijdt, wat je op de 1e plaats natuurlijk niet wilt, maar als het gebeurt, wie doe je dan een plezier met niet willen dat de gevoelens die daarbij horen er niet zijn? Je kan niet willen van mensen houden en niet bang zijn om ze te verliezen, dat gaat hand in hand.
Rot is anders dan verheugd maar is het daarom negatief? Er bestaat mensen die negatief zijn over verheugd zijn en gek zijn op rot, wie heeft er dan gelijk? Of bestaat dat gelijk niet omdat oordelen, verhalen in je hoofd ergens over, niet meer dan illusies zijn? Even los van fysieke pijn natuurlijk, die ga je niet voelen om het voelen ervan terwijl je medische behandeling nodig hebt.quote:Waarom zouden we een rot gevoel NIET als negatief mogen bestempelen? Wat is het dan? Rot is immers een ander gevoel dan verheugd, net als dat pijn een andere (meer onprettige) sensatie is dan een lichte aanraking?
Dingen zijn niet negatief of positief, je bent er negatief of positief over en dat is een afspiegeling van hoe je in het leven staat. Vandaar dat negativiteit zo'n goede leermeester is, het laat je precies zien wat je niet accepteert
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dus welk gevoel je ook hebt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis, geef je er gewoon aan over? Label het niet, of het je nou energiek, opgewekt, gestresst of futloos doet voelen. Je hoeft iets niet anders te ervaren dan dat je het ervaart, oordeel er alleen niet over, want oordeel creëert een label en dat zorgt op zijn beurt voor verzet en dus pijn waar dit niet nodig is.quote:
[..]
Waarom niet?
Een gevoel volledig uitnodigen, je niet verzetten, laat dat gevoel z'n natuurlijk beloop hebben, pas als je gaat verzetten blijft het hangen. De beste manier om verdrietig te zijn is je tegen verdriet te verzetten bijv.
[..]
Omdat dat allemaal ego is wat zegt ''het 1 (plezier) wil ik wel en het ander (pijn) niet'' terwijl beiden er zijn. Dat is de onmogelijke taak waar ego zichzelf mee opzadelt; van het ene meer willen en het andere vermijden en in je hoofd de illusie creëren dat dat mogelijk is. Dan leef je niet meer dan leef je een verhaal uit op basis van geconditioneerde ja's en nee's ipv tegen alles ja te zeggen en je aan leven over te geven.
Is pijn en verdriet negatief? Als je er geen label op plakte, wat zouden ze dan zijn?
Stel je moeder overlijdt, wat je op de 1e plaats natuurlijk niet wilt, maar als het gebeurt, wie doe je dan een plezier met niet willen dat de gevoelens die daarbij horen er niet zijn? Je kan niet willen van mensen houden en niet bang zijn om ze te verliezen, dat gaat hand in hand.
[..]
Rot is anders dan verheugd maar is het daarom negatief? Er bestaat mensen die negatief zijn over verheugd zijn en gek zijn op rot, wie heeft er dan gelijk? Of bestaat dat gelijk niet omdat oordelen, verhalen in je hoofd ergens over, niet meer dan illusies zijn? Even los van fysieke pijn natuurlijk, die ga je niet voelen om het voelen ervan terwijl je medische behandeling nodig hebt.
Dingen zijn niet negatief of positief, je bent er negatief of positief over en dat is een afspiegeling van hoe je in het leven staat. Vandaar dat negativiteit zo'n goede leermeester is, het laat je precies zien wat je niet accepteert
Verzet schept onnodige pijn bovenop de emotie of het gevoel zoals deze er simpelweg IS?
Ignorance is bliss
Denk dat het er in de kern om gaat dat willen dat iets er niet is kwa gevoel/emoties niks doet aan het feit dat het er is. Gevoelens komen en gaan als je ze laat komen en gaan, als je het gevecht met hoe je je voelt opgeeft.quote:
Dus welk gevoel je ook hebt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis, geef je er gewoon aan over? Label het niet, of het je nou energiek, opgewekt, gestresst of futloos doet voelen. Je hoeft iets niet anders te ervaren dan dat je het ervaart, oordeel er alleen niet over, want oordeel creëert een label en dat zorgt op zijn beurt voor verzet en dus pijn waar dit niet nodig is.
Verzet schept onnodige pijn bovenop de emotie of het gevoel zoals deze er simpelweg IS?
Oordeel en label vind ik hetzelfde en oordelen op zich kan al voor verzet zorgen. Stel je voelt iets, gaat mee in de gedachte ''ik vind dat dit er niet hoort'' en dan is er volgens opeens een ik die zit met een gevoel wat er niet zou moeten zijn en daar dus vanaf 'moet'. Er is geen probleem totdat er wordt gelooft in een ik die er iets van vind, die er over oordeelt. Terwijl als je feitelijk naar die situatie kijkt er niks aan de hand is, er is gewoon een gevoel.
Voorbeeld met angst, als je in een bepaalde situatie bent en er ontstaat angst is er nog geen probleem, ook de enge gedachtes die erbij opkomen zijn geen probleem pas wanneer je er in 1 gelooft, je die gedachte 'word', is er een probleem.
Als je iets doet op een manier dat je er gestrest van wordt doe je jezelf geen plezier mee om op die manier door te gaan, dan kan je je afvragen wat je doet wat stress veroorzaakt en vervolgens kijken hoe het anders kan, meer aanwezig en minder in je hoofd bijv. Als je futloos voelt kan het heel praktisch zijn even iets te doen om je energie op te krikken, bijv als je iets af moet hebben, echter jezelf langdurig forceren om energiek te zijn terwijl je het niet bent gaat je opbreken. Het gaat om balans hebben en ik denk hoe minder je bezig bent met het verzetten tegen wat dan ook hoe meer ruimte er is om je met die balans bezig te houden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Door je negatieve-emoties te ‘verwerken’ kun je ‘achter’ die negatieve-emoties kijken en dan, alleen dan, zie je in dat ze eigenlijk niet “negatief” zijn. Neem bijvoorbeeld woede, in eerste instantie ‘lijkt’ het negatief. Ga je er echter mee zitten en het niet veroordelen, maar het zegenen, accepteren dat het is opgekomen, vergeven en het in jezelf koesteren, dan gaat dit gedeelte zich op zijn gemak bij je voelen en zich aan je openen waardoor je erachter kan kijken. Je ziet in dit geval dan een angstige gedeelte van jezelf dat zich oprecht zorgen maakt om je overleving. Is dit negatief? Het is gewoon een gedeelte dat oprecht om je geeft en je wakker schudt.quote:
Dit is een stuk uit het boek waar ik nogal moeite mee heb:
"When you have been practicing acceptance for a while, as you have, there comes a point when you need to go on to the next stage, where those negative emotions are not created anymore. If you don't, your "acceptance" just becomes a mental label that allows your ego to continue to indulge in unhappiness and so strenghten its sense of separation from other people, your surroundings, your here and now. As you know, separation is the basis for the ego's sense of identity. True acceptance would transmute those feelings at once. And if you really knew that everything is "okay", as you put it, and which of course is true, then would you have those feelings in the first place? Without judgement, without resistance to what it, they would not arise."
Dit vind ik gewoon wat te ver gaan. Je kunt niet zeggen door iets gewoon maar volledig te accepteren, je nooit meer negatieve emoties zult hebben. Sommige zaken ZIJN gewoon negatief en die mag je best als zo ervaren. Je hoeft er niet naar te handelen, maar doen alsof ze niet negatief zijn lijkt me behoorlijk ongezond.
Door dit gedeelte in jezelf steeds in het licht te houden en lief te hebben, zal de energie ervan niet alleen vrij door je kunnen stromen, maar ook datgene wat buiten je die woede triggerde transformeren in een object van liefde. Het object bood je immers de kans om dit ‘ongewenste’ gedeelte van jezelf te omarmen en te vergeven en daardoor compleet te zijn.
De emoties 'lijken' "negatief", totdat je ze met veel geduld en liefde blootlegt.
Ik denk dat je wel moet oppassen dingen overpositief te maken. Dingen zijn wat ze zijn in hun essentie, het verdraaien van de emotie naar hun feitelijke tegenpool brengt je wellicht op precies dezelfde plek.quote:
[..]
Door je negatieve-emoties te ‘verwerken’ kun je ‘achter’ die negatieve-emoties kijken en dan, alleen dan, zie je in dat ze eigenlijk niet “negatief” zijn. Neem bijvoorbeeld woede, in eerste instantie ‘lijkt’ het negatief. Ga je er echter mee zitten en het niet veroordelen, maar het zegenen, accepteren dat het is opgekomen, vergeven en het in jezelf koesteren, dan gaat dit gedeelte zich op zijn gemak bij je voelen en zich aan je openen waardoor je erachter kan kijken. Je ziet in dit geval dan een angstige gedeelte van jezelf dat zich oprecht zorgen maakt om je overleving. Is dit negatief? Het is gewoon een gedeelte dat oprecht om je geeft en je wakker schudt.
Door dit gedeelte in jezelf steeds in het licht te houden en lief te hebben, zal de energie ervan niet alleen vrij door je kunnen stromen, maar ook datgene wat buiten je die woede triggerde transformeren in een object van liefde. Het object bood je immers de kans om dit ‘ongewenste’ gedeelte van jezelf te omarmen en te vergeven en daardoor compleet te zijn.
De emoties 'lijken' "negatief", totdat je ze met veel geduld en liefde blootlegt.
Erkennen als wat het is, acceptatie en focus op de daadwerkelijke realiteit is in mijn ogen al een hele stap.
Ignorance is bliss
Zo ervaar ik dat niet hoor, dat ik die emoties verdraai en overpositief maak. Ik ervaar het juist als het ‘mogen’ doordringen in die emoties tot hun bron. En bij dit proces doe ik eigenlijk zelf niets dan er simpelweg voor de emoties zijn door dicht bij mij eigen bron/essentie te blijven. Ik blijf er met liefde op reageren.quote:
[..]
Ik denk dat je wel moet oppassen dingen overpositief te maken. Dingen zijn wat ze zijn in hun essentie, het verdraaien van de emotie naar hun feitelijke tegenpool brengt je wellicht op precies dezelfde plek.
Erkennen als wat het is, acceptatie en focus op de daadwerkelijke realiteit is in mijn ogen al een hele stap.
Wat versta jij onder acceptatie?
Ik versta er niet onder dat ik bijvoorbeeld gewoon ‘denk’: “Dat is angst, ik accepteer dat.” Dat is eigenlijk “(h)erkennning” van de emotie, wat een grote stap is, maar toch slechts een begin naar acceptatie. Acceptatie betekent voor mij tijd en ruimte maken om met bijvoorbeeld die angst te gaan zitten, het niet veroordelen en het voorzichtig toelaten om met mij te zijn. Dan kan ik de aard van die angst vinden en het ‘begrijpen’ waardoor het kan oplossen. Ik heb dan een ‘gevoel’ van dat ik het geaccepteerd heb, het is dan geen ‘gedachte’.
Wellicht heb je gelijk, al kun je het herkenning noemen of acceptatie. Ik denk dat herkenning de eerste stap is, je ziet dat het angst/woede/verdriet/frustratie etc. is en je laat het gewoon toe. Je voelt het zonder te oordelen. Ik weet niet of het iets is wat je op kunt lossen, omdat het immers, oordeel erover vellen of niet, iets is wat toch op zal blijven komen.quote:
[..]
Zo ervaar ik dat niet hoor, dat ik die emoties verdraai en overpositief maak. Ik ervaar het juist als het ‘mogen’ doordringen in die emoties tot hun bron. En bij dit proces doe ik eigenlijk zelf niets dan er simpelweg voor de emoties zijn door dicht bij mij eigen bron/essentie te blijven. Ik blijf er met liefde op reageren.
Wat versta jij onder acceptatie?
Ik versta er niet onder dat ik bijvoorbeeld gewoon ‘denk’: “Dat is angst, ik accepteer dat.” Dat is eigenlijk “(h)erkennning” van de emotie, wat een grote stap is, maar toch slechts een begin naar acceptatie. Acceptatie betekent voor mij tijd en ruimte maken om met bijvoorbeeld die angst te gaan zitten, het niet veroordelen en het voorzichtig toelaten om met mij te zijn. Dan kan ik de aard van die angst vinden en het ‘begrijpen’ waardoor het kan oplossen. Ik heb dan een ‘gevoel’ van dat ik het geaccepteerd heb, het is dan geen ‘gedachte’.
Wat bedoel je precies met 'toelaten'?
Ignorance is bliss
In geval van angst? Ik kan het moeilijk beschrijven, het is meer een toestand. Let wel op: Het is geen versterking van de angst of het disrespecteren ervan. Laat ik het beschrijven vanuit hoe ik het ervaar:quote:
[..]
Wellicht heb je gelijk, al kun je het herkenning noemen of acceptatie. Ik denk dat herkenning de eerste stap is, je ziet dat het angst/woede/verdriet/frustratie etc. is en je laat het gewoon toe. Je voelt het zonder te oordelen. Ik weet niet of het iets is wat je op kunt lossen, omdat het immers, oordeel erover vellen of niet, iets is wat toch op zal blijven komen.
Wat bedoel je precies met 'toelaten'?
Als ik met mijn angst ga zitten dan is er in het begin een soort verzet/weerstand tegen de ervaring van angst, een gevoel van het niet willen, een ongemakkelijk gevoel. Ik herinner mezelf eraan om gewoon met de angst te zitten en het niet te veroordelen. Ik laat het dan gedurende 15-20 minuten voorzichtig toe, zoals je een deur steeds stukje voor stukje open doet om met datgene daarbuiten te zijn. Door gedurende die tijd stil en rustig te blijven en met die angst te zijn, begin ik de aard ervan te begrijpen. Door begrip ontstaat er barmhartigheid, de angst neemt af en het wordt acceptabel om die angst, een samengetrokken staat, te laten wegsmelten.
Misschien dat anderen het beter kunnen uitleggen.
Haha, geen zorgen je hebt het goed uitgelegd, ik begrijp het.quote:
[..]
In geval van angst? Ik kan het moeilijk beschrijven, het is meer een toestand. Let wel op: Het is geen versterking van de angst of het disrespecteren ervan. Laat ik het beschrijven vanuit hoe ik het ervaar:
Als ik met mijn angst ga zitten dan is er in het begin een soort verzet/weerstand tegen de ervaring van angst, een gevoel van het niet willen, een ongemakkelijk gevoel. Ik herinner mezelf eraan om gewoon met de angst te zitten en het niet te veroordelen. Ik laat het dan gedurende 15-20 minuten voorzichtig toe, zoals je een deur steeds stukje voor stukje open doet om met datgene daarbuiten te zijn. Door gedurende die tijd stil en rustig te blijven en met die angst te zijn, begin ik de aard ervan te begrijpen. Door begrip ontstaat er barmhartigheid, de angst neemt af en het wordt acceptabel om die angst, een samengetrokken staat, te laten wegsmelten.
Misschien dat anderen het beter kunnen uitleggen.
Hoe ik het nu probeer is zo. Wanneer ik angst, emotie, een gevoel of gedachten voel, trek ik me kort terug in stilte om die gedachten of gevoelens te voelen en te ontdekken welke basale emotie (en de bron van deze) er achter zit. Vaak herken ik dan dat het iets is uit het verleden en ik laat deze sensatie vervolgens toe.
Ik vind de vergelijking met een bang kind en angst altijd mooi. Een bang kind veroordeel je ook niet, die troost je en accepteer je zodat deze kan kalmeren en zich langzaam weer op zijn gemak kan voelen.
Ik merk tevens de laatste paar dagen ook dat ik steeds meer in de rust 'achter' die gedachten, gevoelens en emoties kan komen. Bij vlagen dringt er dan gewoon door dat 'ik ben' en alle zaken rondom slechts vergankelijk zijn.
Ignorance is bliss
Ik heb maandag voor het eerst 'gemediteerd'. Het was voor mij helemaal nieuw. Languit relaxed gaan zitten, letten op de ademhaling en volledig ontspannen. Daarna voelde ik me echt relaxed en ik denk dat ik me er nu nog steeds veel ontspannener door voel. Ik ben nog niet in het diepe bewustzijn ofzo geweest denk ik maar ik weet wel dat ik hiermee verder ga, ook om de negatieve gedachten die ik in het begin van dit topic beschreef een plek te geven.
Wellicht is het allemaal placebo maar zolang ik er baat bij heb vind ik het mooi.
Wellicht is het allemaal placebo maar zolang ik er baat bij heb vind ik het mooi.
In tijden van crisis moet je niet met lastenverhogingen komen.
Angst komt in veel vormen voor, waardoor sommige situaties inderdaad om een andere aanpak kunnen vragen die beter aansluit bij wat er speelt. Soms moet je inderdaad tijdens het zitten gaan graven in het verleden, je sporen nagaan, waar als het ware het knikje is ontstaan en angst is opgekomen, om vervolgens die situatie opnieuw her te beleven, maar nu met meer aandacht voor dat wezen die daar verstrikt is geraakt. Hoe je het aanpakt is heel herkenbaar. Ben je er zelf op gekomen om het op die manier te proberen? In ieder geval veel succes en moed toegewenst.quote:
[..]
Haha, geen zorgen je hebt het goed uitgelegd, ik begrijp het.
Hoe ik het nu probeer is zo. Wanneer ik angst, emotie, een gevoel of gedachten voel, trek ik me kort terug in stilte om die gedachten of gevoelens te voelen en te ontdekken welke basale emotie (en de bron van deze) er achter zit. Vaak herken ik dan dat het iets is uit het verleden en ik laat deze sensatie vervolgens toe.
Ik vind de vergelijking met een bang kind en angst altijd mooi. Een bang kind veroordeel je ook niet, die troost je en accepteer je zodat deze kan kalmeren en zich langzaam weer op zijn gemak kan voelen.
Ik merk tevens de laatste paar dagen ook dat ik steeds meer in de rust 'achter' die gedachten, gevoelens en emoties kan komen. Bij vlagen dringt er dan gewoon door dat 'ik ben' en alle zaken rondom slechts vergankelijk zijn.
Gedeeltelijk zelf, gedeeltelijk door veel (op dit forum) te praten met mensen over het onderwerp. Ik denk dat de techniek in essentie veelal hetzelfde is, maar het effect dat het per persoon heeft kan denk ik verschillen. Daarom brengt iedereen zijn eigen draai er aan. Ik vind het in ieder geval prettig dat ik nu beter mijn gevoelens en emoties kan achterhalen en ze niet langer probeer op te lossen of weg te denken. Het innerlijke conflict wat hier uit voorkwam was een echte boosdoener.quote:
[..]
Angst komt in veel vormen voor, waardoor sommige situaties inderdaad om een andere aanpak kunnen vragen die beter aansluit bij wat er speelt. Soms moet je inderdaad tijdens het zitten gaan graven in het verleden, je sporen nagaan, waar als het ware het knikje is ontstaan en angst is opgekomen, om vervolgens die situatie opnieuw her te beleven, maar nu met meer aandacht voor dat wezen die daar verstrikt is geraakt. Hoe je het aanpakt is heel herkenbaar. Ben je er zelf op gekomen om het op die manier te proberen? In ieder geval veel succes en moed toegewenst.
Iets waar ik sinds kort ook mee bezig ben is EFT. Ik ben nog een beginner qua kennis, maar het is iets wat in hangt tussen de oosterse geneeskunde en je eigen emoties. Bij EFT gaat men er van uit dat veel lichamelijke klachten (pijn, spanning etc.) hun oorsprong hebben in een emotionele bron. Om mijzelf als voorbeeld te nemen. Ik heb enorm last van spanning en stress en dit niveau stijgt behoorlijk snel sinds ik weer dagelijks werk (overspannen geweest). Nu is het zo dat ik mezelf altijd moeilijk heb kunnen vergeven voor dat het zo ver is gekomen en daarmee kon ik het verleden niet accepteren. EFT gaat vervolgens te werk door op verschillende drukpunten te kloppen (zelfde idee als acupunctuur of acupressuur) en tegelijkertijd tot de kern van de emotie door te dringen door deze op te noemen. In mijn geval was het op deze punten kloppen en voortdurend te herhalen dat ik mijzelf en mijn verleden accepteer en mijzelf vergeef voor mijn verleden. De spanning werd ineens drastisch minder en dat zware gevoel op de borst verdween bijna geheel.
Ik wil nog niet zeggen dat het perfect werkt, maar door die (onbewuste) emotie op die wijze naar de oppervlakte te brengen en tegelijkertijd je energiebanen vrij te maken lijkt het echt te minderen. Maarja, ik blijf sceptisch met dit soort dingen dus ik moet het nog maar zien. Maar het feit dat ik deze emotie en gedachten ontdekt heb stelt me nu in staat ze te zien, voelen en accepteren (in vergeving). Voor een beter uitleg van EFT verwijs ik je even door naar YouTube!
Ignorance is bliss
Uiteindelijk zou het echter allemaal op hetzelfde uit moeten komen, namelijk dat men de aandacht naar binnen richt. Heel simpel eigenlijk en iedereen doet het wel eens. Sommigen zijn er alleen wat actiever mee bezig, zoals de mensen hier.quote:
Ik denk dat de techniek in essentie veelal hetzelfde is, maar het effect dat het per persoon heeft kan denk ik verschillen. Daarom brengt iedereen zijn eigen draai er aan.
Ja dat klopt. De essentie is gewoon hetzelfde, het 'zien' van wat er zich in je afspeelt zonder oordeel. Het klinkt zo makkelijk, maar oh wat is het lastig te beheersen.quote:
[..]
Uiteindelijk zou het echter allemaal op hetzelfde uit moeten komen, namelijk dat men de aandacht naar binnen richt. Heel simpel eigenlijk en iedereen doet het wel eens. Sommigen zijn er alleen wat actiever mee bezig, zoals de mensen hier.
Ignorance is bliss
