Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizoïde persoonlijkheidsstoornisquote:Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornisquote:De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.
.quote:De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline persoonlijkheidsstoornisquote:De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.
Theatrale persoonlijkheidsstoornisquote:Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).
Narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang.
.quote:Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornisquote:De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornisquote:De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
.quote:Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen.
Voor de liefhebbers heb ik een chatkanaal gemaakt. Op irc.tweakers.net. Je kunt er met Mibbit (Fok chat) komen via "/join #persoonlijk".
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
Alles gaat goed, ik kan goed omgaan met mijn stoornis.quote:Op donderdag 20 februari 2014 19:38 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ja, dat is lastig. dat begrijp ik wel.
het voelt nu of jullie elkaar in je destructieve gedrag willen versterken en meetrekken en de hele wereld maar kut willen vinden en kapot maken. snap je? Ik word daar een beetje bang van.
snap je?
En ik heb ook gewoon heel erg veel moeite met de houding van: het is me allemaal aangedaan en iedereen werkt mij tegen etc etc. Ik heb je verhaal gelezen, en werkelijk, ik wil niet ruilen en het is ook allemaal kut (en vooral die behandelaar van je, OMG!). Maar een waardeloze behandelaar maakt niet dat de hele wereld kut is en gemeen. snap je? Ik begrijp dat het zo voelt, maar je hebt er zo weinig aan.
Wil je een manier vinden om om te gaan met je stoornis, dan zul je toch écht moeten gaan zoeken naar wat er wél kan, wat sommige mensen wél goed doen en waarin jij zélf iets kunt doen. Zonder dat wordt het gewoon echt niet beter. En daarvoor hoef je echt niet perse een geldverslindende kapitalist te worden
snappie?
Maar de maatschappij wilt dat ik ga werken ze verplicht het aan mij. En dan zetten ze me met mijn kop tegen de muur, een pistool op mijn kop en dan moet ik wel meewerken. En ze zeggen dat een kat in het nauw rare sprongen maakt. Het is niet dat ik zo geworden ben doordat ik een zieke geest heb of wat dan ook. Het is omdat mensen me kapot aan het maken zijn.
Toch heb ik er geen zin in oorlog te starten tegen het menselijke ras. Wel zou ik het het liefst allemaal zien branden. Maar dat is slechts een hoop die ik koester, verder ben ik gewoon normaal als iedereen. Doe ik niemand kwaad en zeg ik A en B het is alleen dat ze me dwingen, op mijn knieën. En ik zie geen uitweg uit deze rebuskubus.
Je zult dus moeten begrijpen, dat mijn persoonlijkheidstoornis geen conflict veroorzaakt vanuit mezelf. Ik kan prima uit de voeten. Maar ik kan niet functioneren in een maatschappij wat van mij geacht wordt. Met andere woorden mijn leven is een grote bron van pijn, elke keer als ik de deur verlaat verlies ik een stukje van mezelf. Ik heb geen problemen met mezelf maar ik zie de maatschappij als een vijand voor wat ze me aandoet en voor wat ze van me gemaakt heeft.
@het vetgedrukte: nee, dat doen zij niet, mensen voeren hun werk uit en begrijpen niet dat dat niet goed werkt op jouw situatie. het is nu aan jou om creatief te zijn en iets te vinden dat je wel kan. ga rondvragen bij mensen voor ideeen en suggesties (evt hier op fok aangezien je irl niet zo gek bent op het sociale). ja, je hebt een aantal beperkingen (zowel fysiek als het mentale stuk dat je niet teveel mensen om je heen verdraagt),maar je kunt ook heel veel wel. je bent bepaald niet dom te lezen aan je posts bijv. ga op onderzoek uit wat je kunt en ga daarvoor. kijk of je een opleiding of iets kan krijgen ervoor. zorg dat je aan de hand van je diagnose deels word afgekeurd en maar een beperkt aantal uren hoeft te werken (zo je dat niet al gedaan hebt).quote:
[..]
Alles gaat goed, ik kan goed omgaan met mijn stoornis.
Maar de maatschappij wilt dat ik ga werken ze verplicht het aan mij. En dan zetten ze me met mijn kop tegen de muur, een pistool op mijn kop en dan moet ik wel meewerken. En ze zeggen dat een kat in het nauw rare sprongen maakt. Het is niet dat ik zo geworden ben doordat ik een zieke geest heb of wat dan ook. Het is omdat mensen me kapot aan het maken zijn.
Toch heb ik er geen zin in oorlog te starten tegen het menselijke ras. Wel zou ik het het liefst allemaal zien branden. Maar dat is slechts een hoop die ik koester, verder ben ik gewoon normaal als iedereen. Doe ik niemand kwaad en zeg ik A en B het is alleen dat ze me dwingen, op mijn knieën. En ik zie geen uitweg uit deze rebuskubus.
@het cursieve: dit is geen normale gedachte. en vind je het heel gek dat mensen hier (oa ik dus) daarover gaan stuiteren? ik ben blij dat je (vooralsnog) niet van plan bent om zelf mensen te gaan opblazen,maar de stap daarheen lijkt voor een buitenstaander niet zo groot. neem aan dat je dat ook wel snapt toch?
Vergeet ook niet dat we hier (in dit topic) allemaal te maken hebben met een beperking of meerdere beperkingen. Denk je dat het bij mij allemaal is komen aanwaaien? En bij de anderen hier? Iedereen werkt hier keihard om, ondanks zijn of haar klotegevoelens, boosheid, verdriet, depressies en/of andere shit, overeind te blijven, evt te werken, een therapie te volgen etc.
Daarbij geldt ook nog: een persoonlijkheidsstoornis is iets dat je hebt opgelopen door nare ervaringen. Ik denk dat dit proces ergens ook om te keren moet zijn, toch? of desnoods de irrationele gedachten te herleiden zijn en dan te leren ermee te dealen? Althans, dat is wat ik doe.
Ik denk ook 100x per dag: ik ben stom, ik ben lelijk, ik kan niks, niemand wil mij en nog zo wat van die dingen. Dan zeg ik tegen mezelf: doe effe normaal joh. en dan ga ik weer door met waar ik mee bezig was. Dat heb ik moeten leren hoor, gaat echt niet vanzelf en het lukt ook niet altijd, maar het is best wel te doen.
En ja, ik wil zeker aannemen dat het bij jou erger is dan bij mij, ik denk dat ik nog behoorlijk geluk heb gehad, althans, als ik zie waar ik nu sta denk ik dat wel. 5 jaar geleden had ik dit nooit gezegd overigens. Toen zag ik echt niet in wat er nu allemaal mogelijk blijkt te zijn.
Pff lang verhaal, sorry maar ik hoop dat mijn punt een beetje overkomt.
Dat doen ze wel, ik kan zeker wat gaan doen. Maar juridisch medewerker of zo, ik moet dan een klote opleiding doen. Dat trek ik niet ,ik wil niet met die klootzakken en apen in een klas zitten die me gaan vervelen omdat ik anders ben dan hen. Die mij als een makkelijk doelwit zien, die mij niet mogen. Waar ik geen enkele connectie mee heb. De avondopleiding wordt weg bezuinigt, weg daarmee. Als er geen avond-opleiding is wat moet ik dan? Dat is het enige dat ik kan. Ongeschoolde arbeid is mijn lichaam niet voor gemaakt omdat ik lichamelijk gehandicapt ben. Ja misschien kan ik administratieve taken uitvoeren maar dan moet ik de telefoon oppakken met mensen praten dat wil ik niet. Dan raak ik ongelukkig dan eindig ik zoals die oude man in de film The shawshank redemption.' Die vrij komt en zijn draai niet kan vinden.quote:
[..]
@het vetgedrukte: nee, dat doen zij niet, mensen voeren hun werk uit en begrijpen niet dat dat niet goed werkt op jouw situatie. het is nu aan jou om creatief te zijn en iets te vinden dat je wel kan. ga rondvragen bij mensen voor ideeen en suggesties (evt hier op fok aangezien je irl niet zo gek bent op het sociale). ja, je hebt een aantal beperkingen (zowel fysiek als het mentale stuk dat je niet teveel mensen om je heen verdraagt),maar je kunt ook heel veel wel. je bent bepaald niet dom te lezen aan je posts bijv. ga op onderzoek uit wat je kunt en ga daarvoor. kijk of je een opleiding of iets kan krijgen ervoor. zorg dat je aan de hand van je diagnose deels word afgekeurd en maar een beperkt aantal uren hoeft te werken (zo je dat niet al gedaan hebt).
@het cursieve: dit is geen normale gedachte. en vind je het heel gek dat mensen hier (oa ik dus) daarover gaan stuiteren? ik ben blij dat je (vooralsnog) niet van plan bent om zelf mensen te gaan opblazen,maar de stap daarheen lijkt voor een buitenstaander niet zo groot. neem aan dat je dat ook wel snapt toch?
Vergeet ook niet dat we hier (in dit topic) allemaal te maken hebben met een beperking of meerdere beperkingen. Denk je dat het bij mij allemaal is komen aanwaaien? En bij de anderen hier? Iedereen werkt hier keihard om, ondanks zijn of haar klotegevoelens, boosheid, verdriet, depressies en/of andere shit, overeind te blijven, evt te werken, een therapie te volgen etc.
Daarbij geldt ook nog: een persoonlijkheidsstoornis is iets dat je hebt opgelopen door nare ervaringen. Ik denk dat dit proces ergens ook om te keren moet zijn, toch? of desnoods de irrationele gedachten te herleiden zijn en dan te leren ermee te dealen? Althans, dat is wat ik doe.
Ik denk ook 100x per dag: ik ben stom, ik ben lelijk, ik kan niks, niemand wil mij en nog zo wat van die dingen. Dan zeg ik tegen mezelf: doe effe normaal joh. en dan ga ik weer door met waar ik mee bezig was. Dat heb ik moeten leren hoor, gaat echt niet vanzelf en het lukt ook niet altijd, maar het is best wel te doen.
En ja, ik wil zeker aannemen dat het bij jou erger is dan bij mij, ik denk dat ik nog behoorlijk geluk heb gehad, althans, als ik zie waar ik nu sta denk ik dat wel. 5 jaar geleden had ik dit nooit gezegd overigens. Toen zag ik echt niet in wat er nu allemaal mogelijk blijkt te zijn.
Pff lang verhaal, sorry maar ik hoop dat mijn punt een beetje overkomt.
.
Voor iemand als mij, ik voel vrij weinig. Ik hekel het enkel dat de mensheid mij in een nare positie dwingt. Verder niets, ik ben niet zo geworden en ik zeg deze dingen niet omdat ik een zieke geest heb. Er zijn zat filmpjes van pestkoppen die iemand pesten en dat de gepestte opeens knakt en die pestkop vol op zijn gezicht stompt. Nogmaals ik ben geen Breivik en heb de motivatie daar ook niet voor. Maar dat houdt niet weg dat ik vol lof over mensen moet spreken. Ik zeg enkel hoe ik het ervaar hoe ik me voel en hoe ze me kapot gemaakt hebben. Het is een deffensieve houding die ik aanneem verder niets.
.
Ja ik weet dat vele hier problemen hebben. Maar wat is de motivatie voor jullie om te werken en om therapie te volgen? Ik heb geen behoefte aan contacten met mensen, ik heb geen behoefte aan een relatie, ik heb geen behoefte aan veel geld. Ik heb geen behoefte aan plezierige dingen want anhedonie verkloot alles voor mij. Ik geef niets om seks ik geef niets erom hoe ik eruit zie of hoe ik over straat ga. Daarentegen contact met mensen frustreert mij en ik voel me erna slecht. Ik moet dan tot rust komen tot mezelf komen, met mensen omgaan is alsof ik bestookt wordt met flashbang granaten. Een harde knal in mijn orgen en verblind.
.
Ik ken nog geen schizoïde die het ongedaan heeft gemaakt. Kijk die dingen die jij meemaakt heb ik geen last van, ik heb een huidziekte en mensen hebben me uitgelacht omdat ik geen pigment heb. En in mijn achterhoofd weet ik dat deze ziekte me zal veranderen in iets dat half pigment half huidskleur heeft. Het boeit me geen flikker, ik heb er nog nooit een traan om gelaten en na hulp te zoeken bij doktoren die met het ene zalfje na het andere te geven dat niet hielp. Ben ik ermee gestopt ik maak me er geen druk om laat mensen maar lachen dat ik hier en daar witte haren heb, dat mijn wenkbrauw in het midden half wit is. Laat ze maar het boeit me geen flikker. Mijn gedachte zijn niet rationeel ik heb het meeste gevoel van mezelf afgesloten er is enkel haat, haat doordat ze me niet laten leven in vrede. mijn vrede geef ik u mijn vrede laat ik u. Maar ze laten me niet ze dwingen me, zetten me met de wapenstok tegen de muur.
.
Het gaat erom er is niets om te bereiken in mijn leven. Ik wil gewoon in vrede mijn tijd verdoen maar dat gaat niet. En dat is mijn zeer punt, ik heb geen behoefte om mee te gaan doen in de maatschappij. Om vrienden te maken om relaties aan te gaan. Ik wil gewoon in mijn eigen vrede kunnen leven. En dat, dat is onmogelijk. En daaruit komt mijn haat, dat ze me dwingen.
Ik doe ook niet aan therapie omdat ik beter wil worden dat was enkel voor een depressie maar ik ben ermee verder gegaan omdat ze anders mijn uitkering vast afpakken.
En misschien helpt het om niet te blijven denken dat mensen/het systeem zo is om jou te zieken?
En kijk eens of je een behandelaar kan vinden die meer ervaring heeft met schizoide mensen?
Om eerlijk te zijn, toen ik op het diepste punt zat was mijn motivatie om door te gaan dat ik wist dat ik toch nooit zelfmoord zou durven plegen. Dus ik moest leven en dan maar proberen daar wat van te maken.
Nu helpt het dat ik die anhedonie niet heb, die jij hebt. Maar mijn humeur is wel redelijk vlak en lauw vaak. En soms word vliegt het me allemaal ineens aan en dan voel ik me intens kut. Maar ja, dat negeer ik zoveel mogelijk want ik heb geen trek in een depressie.
En dan probeer ik iets te gaan doen waar ik me beter van ga voelen. Sporten, lezen, katten knuffelen, dat soort dingen en dan vergeet ik dat nare gevoel weer. Das nl toch maar angst (angststoornis ftw)
Dat is het hem jij kan gaan sporten of jij kan gaan lezen. Alles wat ik kan doen is een beetje achter de computer hangen dan is het uit te houden... Dat is alles.quote:
Schriftelijke opleiding geen optie?
En misschien helpt het om niet te blijven denken dat mensen/het systeem zo is om jou te zieken?
En kijk eens of je een behandelaar kan vinden die meer ervaring heeft met schizoide mensen?
Om eerlijk te zijn, toen ik op het diepste punt zat was mijn motivatie om door te gaan dat ik wist dat ik toch nooit zelfmoord zou durven plegen. Dus ik moest leven en dan maar proberen daar wat van te maken.
Nu helpt het dat ik die anhedonie niet heb, die jij hebt. Maar mijn humeur is wel redelijk vlak en lauw vaak. En soms word vliegt het me allemaal ineens aan en dan voel ik me intens kut. Maar ja, dat negeer ik zoveel mogelijk want ik heb geen trek in een depressie.
En dan probeer ik iets te gaan doen waar ik me beter van ga voelen. Sporten, lezen, katten knuffelen, dat soort dingen en dan vergeet ik dat nare gevoel weer. Das nl toch maar angst (angststoornis ftw)
Kan je niet lezen dan?quote:
[..]
Dat is het hem jij kan gaan sporten of jij kan gaan lezen. Alles wat ik kan doen is een beetje achter de computer hangen dan is het uit te houden... Dat is alles.
En orienteer je evt op andere dingen die met jouw handicap te doen zijn. Je in een bepaald onderwerp verdiepen en daar een artikel over schrijven? (Evt spraakgestuurd schrijven op je computer). Iets maken waarbij je motoriek niet zo fijn hoeft te zijn?
Jawel maar ik haal er geen plezier meer uit.quote:Op donderdag 20 februari 2014 21:27 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Kan je niet lezen dan?
En orienteer je evt op andere dingen die met jouw handicap te doen zijn. Je in een bepaald onderwerp verdiepen en daar een artikel over schrijven? (Evt spraakgestuurd schrijven op je computer). Iets maken waarbij je motoriek niet zo fijn hoeft te zijn?
Maar goed ik zal nooit meer negatief proberen te praten in dit topic.
Nee dat weet ik en dat vind ik kut voor je.quote:
[..]
Jawel maar ik haal er geen plezier meer uit.
Maar goed ik zal nooit meer negatief proberen te praten in dit topic.
En volgens mij weet je best dat je hier gewoon negatief kan praten. En waaraan ik me wel en niet erger.
En dan nog. Ik ben hier de baas niet he
dat wil ik ook niet zijn, ik gaf alleen mijn meningJe mening is in de meerderheid.quote:
[..]
Nee dat weet ik en dat vind ik kut voor je.
En volgens mij weet je best dat je hier gewoon negatief kan praten. En waaraan ik me wel en niet erger.
En dan nog. Ik ben hier de baas niet he
Jawel dat mag wel. Dat is niet tegen de regels.quote:
[..]
Jawel maar ik haal er geen plezier meer uit.
Maar goed ik zal nooit meer negatief proberen te praten in dit topic.
Wat wij denken boeit niet. Onze gedachten boeit niemand. Wat er gebeurt is het enige wat boeit. SpongeBoss heeft gelijk. Schizoïde is volledig onomkeerbaar. Het enige wat we kunnen doen is ons best doen en proberen om het beste ervan te maken. Onze cultuur zit ons verschrikkelijk in de weg en dat moet veranderen. Daar ga ik me op focussen, zodat ik (hopelijk) in mijn leven op een gegeven moment geen last meer ga hebben van mensen die mijn leven proberen te beïnvloeden.quote:
Schriftelijke opleiding geen optie?
En misschien helpt het om niet te blijven denken dat mensen/het systeem zo is om jou te zieken?
En kijk eens of je een behandelaar kan vinden die meer ervaring heeft met schizoide mensen?
Om eerlijk te zijn, toen ik op het diepste punt zat was mijn motivatie om door te gaan dat ik wist dat ik toch nooit zelfmoord zou durven plegen. Dus ik moest leven en dan maar proberen daar wat van te maken.
Nu helpt het dat ik die anhedonie niet heb, die jij hebt. Maar mijn humeur is wel redelijk vlak en lauw vaak. En soms word vliegt het me allemaal ineens aan en dan voel ik me intens kut. Maar ja, dat negeer ik zoveel mogelijk want ik heb geen trek in een depressie.
En dan probeer ik iets te gaan doen waar ik me beter van ga voelen. Sporten, lezen, katten knuffelen, dat soort dingen en dan vergeet ik dat nare gevoel weer. Das nl toch maar angst (angststoornis ftw)
it is his own destructiveness. He is unable to believe that he can fill
his own emptiness without reducing what is there to nothing. He
regards his own love and that of others as being as destructive as
hatred. To be loved threatens his self; but his love is equally dangerous
to anyone else. His isolation is not entirely for his own self's
sake. It is also out of concern for others. A schizophrenic patient
would not allow anyone to touch her, not because they would do
her some harm, but because she might electrocute them. And this
is simply a psychotic expression of what the schizoid individual
feels daily. He says, 'It would not be fair to anyone I might love, to
love him.' What he may then do is to destroy 'in his mind' the
image of anyone or anything he may be in danger of becoming
fond of, out of a desire to safeguard that other person or thing in
reality from being destroyed. If, then, there is nothing to want,
nothing to envy, there may be nothing to love, but there is nothing
to be reduced to nothing by him. In the last resort he sets about
murdering his 'self, and this is not as easy as cutting one's throat.
He descends into a vortex of non-being in order to avoid being, but
also to preserve being from himself.
[ Bericht 95% gewijzigd door Spongeboss op 23-02-2014 15:02:34 ]
Het gaat eigenlijk niet om de mensen of de samenleving, maar meer om de cultuur denk ik. De cultuur is te "invasive" voor ons. Wij zijn daar helemaal niet compatibel mee.quote:
[..]
Nee dat weet ik en dat vind ik kut voor je.
En volgens mij weet je best dat je hier gewoon negatief kan praten. En waaraan ik me wel en niet erger.
En dan nog. Ik ben hier de baas niet he
Dit denk ik ook.quote:
[..]
Het gaat eigenlijk niet om de mensen of de samenleving, maar meer om de cultuur denk ik. De cultuur is te "invasive" voor ons. Wij zijn daar helemaal niet compatibel mee.
Dit is waar ik het vaak wel mee eens ben. Maar de cultuur ziet het niet meer.
Hoe gaat het hier met iedereen? Ik heb veel nagedacht en merk dat mijn leven een grote tegenstrijdigheid is. Ik weet niet meer wat ik moet voelen, haat of positiviteit. Volgens mij ga ik gek worden in deze cirkel van gedachten. Ik weet het totaal niet meer, ik ben het kwijt.
Je mag best ook eens iets positiefs voelen, dat lijkt me juist goed. Met haat schiet je eigenlijk nooit wat op is mijn ervaring.quote:
Hmm forums bezoeken is slecht voor me nu krijg ik zelfs een kleine soort behoefte mensen aan te spreken dat is niet goed.
Hoe gaat het hier met iedereen? Ik heb veel nagedacht en merk dat mijn leven een grote tegenstrijdigheid is. Ik weet niet meer wat ik moet voelen, haat of positiviteit. Volgens mij ga ik gek worden in deze cirkel van gedachten. Ik weet het totaal niet meer, ik ben het kwijt.
Bedoel je mensen aanspreken irl? of hier?quote:
Hmm forums bezoeken is slecht voor me nu krijg ik zelfs een kleine soort behoefte mensen aan te spreken dat is niet goed.
Hoe gaat het hier met iedereen? Ik heb veel nagedacht en merk dat mijn leven een grote tegenstrijdigheid is. Ik weet niet meer wat ik moet voelen, haat of positiviteit. Volgens mij ga ik gek worden in deze cirkel van gedachten. Ik weet het totaal niet meer, ik ben het kwijt.
positiviteit is goed. of in ieder geval, je hebt er meer aan dan aan haat. Wie weet een eerste stap in een goede richting? Ik zou het je gunnen
Niet positief maar ik dacht, dat ik eens met iemand zou moeten praten over dit of dat. Gelukkig is het alweer weg het is een onprettig gevoel. Daar ik geen vrienden heb kan ik me zulke gedachten niet veroorloven.quote:
[..]
Bedoel je mensen aanspreken irl? of hier?
positiviteit is goed. of in ieder geval, je hebt er meer aan dan aan haat. Wie weet een eerste stap in een goede richting? Ik zou het je gunnen
Waarom is het gevoel onprettig? Je weet dat er mensen zijn met wie je gewoon kan praten.quote:
[..]
Niet positief maar ik dacht, dat ik eens met iemand zou moeten praten over dit of dat. Gelukkig is het alweer weg het is een onprettig gevoel. Daar ik geen vrienden heb kan ik me zulke gedachten niet veroorloven.
Dat klopt maar ik geloof dat het vooral door alcohol komt. Maar nogmaals ik heb niet zoveel mensen om me heen. Momenteel merk ik dat ik toch eigenlijk niets wil. Ik moet even rustig aan doen en afscheid nemen van alles. Alles weer van me afzetten ik merk dat ik kapot ga aan deze behandelaar en zijn gezeik over opleidingen.quote:
[..]
Waarom is het gevoel onprettig? Je weet dat er mensen zijn met wie je gewoon kan praten.
Hij kan daar niets aan doen. Hij is getraind om zulke dingen te zeggen. Wat hij eigenlijk moet zeggen is dat hij niet weet hoe hij je moet helpen.quote:
[..]
Dat klopt maar ik geloof dat het vooral door alcohol komt. Maar nogmaals ik heb niet zoveel mensen om me heen. Momenteel merk ik dat ik toch eigenlijk niets wil. Ik moet even rustig aan doen en afscheid nemen van alles. Alles weer van me afzetten ik merk dat ik kapot ga aan deze behandelaar en zijn gezeik over opleidingen.
Ja ik denk dat ik er een punt achter ga zetten en me uit laat schrijven.quote:
[..]
Hij kan daar niets aan doen. Hij is getraind om zulke dingen te zeggen. Wat hij eigenlijk moet zeggen is dat hij niet weet hoe hij je moet helpen.
Ga dan intussen ook op zoek naar eentje die wel verstand heeft van jouw psquote:
[..]
Ja ik denk dat ik er een punt achter ga zetten en me uit laat schrijven.
Ben bang dat die er niet zijn dan had Comp er vast ook een gevonden.quote:
[..]
Ga dan intussen ook op zoek naar eentje die wel verstand heeft van jouw ps
Ik zeg niet dat je naar die kliniek moet, maar daar weten ze misschien wel waar je moet zijn wat aansluit op je behoeften. In principe is elke persoonlijkheidsstoornis gewoon behandelbaar; zeker als je iemand bent met voldoende intelligentie, zelfreflectie, inlevingsvermogen en vooral motivatie om de situatie waarin je nu zit te willen veranderen.
Ik kan me de ontmoediging trouwens heel goed voorstellen. Ik heb ook het grootste gedeelte van mijn twintiger jaren in eenzaamheid en isolement geleefd, omdat ik destijds enorm last had van paniekstoornissen en depressies. Ik wilde daar heel graag uitkomen, want ik wilde juist mijn twintiger jaren leven door net als de meeste jonge mensen plezier te maken en wilde tijden te beleven. In de situatie waarin ik destijds zat, kan je daar niet op eigen kracht uitkomen. Sowieso hebben mensen met persoonlijkheidsstoornissen hulp nodig. De huisarts stuurt je meestal gewoon door naar de GGZ en daar word je meestal aan het lijntje gehouden of van het kastje naar de muur gestuurd. Ze hebben meestal geen betrokkenheid en motivatie om jou te helpen; je bent voor hen een psychisch gestoord gevalletje nummer zoveel en dan komen ze met cognitieve gedragstherapie wat geen fuck helpt.
Het zal allemaal wel dat ze daar geldgebrek en personeelstekort hebben, maar de cliënten zijn daar de dupe van. Ik wil bij deze dus ingaan tegen de stelling dat zij hun werk en best doen voor de cliënten. Dat doen zij dus NIET! Als ze iemand niet de hulp kunnen bieden die hij of zij nodig heeft, zouden ze kunnen helpen zoeken naar een behandelaar of instelling die wel kan helpen i.p.v. therapie te geven die bij voorbaat al niet zal aanslaan. Maar dat gebeurt vaak niet.
Geschikte hulp bestaat, maar je moet weten waar je moet zijn. Veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen weten niet eens dat ze het hebben en denken dat ze depressief zijn of paniekaanvallen hebben. Bij mij ging het balletje pas rollen toen er een geschikte diagnose werd gesteld, maar dat had ook 15 jaar geduurd.
Op den duur kom je er wel. Als je de moed erin blijft houden en stappen zet om je leven te veranderen, komen de dingen ooit wel op je pad. Maar het kan moeilijk en heel frustrerend zijn.
Jeetje wat heftig allemaal zeg. Al die verwachtingen van anderen.quote:
Dank jequote:
Iedereen moet toch gewoon zijn verhaal kwijt kunnen? Het is wel een onderwerp dat ons veel bezig houdt. Ik denk dat het juist goed is dat niet iedereen zijn ogen sluit voor alles wat er buiten hun veilige wereldje gebeurt.quote:
Jezus wat een destructief gezeik hier.
Doe ff normaal zeg.
Best dat je hier komt mopperen of zeuren of wat dan ook maar dat destructieve gezeik mag ophouden van mij
Waarom word je er bang van?
Dat lijkt me dus precies datgene dat voor jou een reden zou kunnen zijn om voor therapie te gaan.quote:
[.
Ja ik weet dat vele hier problemen hebben. Maar wat is de motivatie voor jullie om te werken en om therapie te volgen? Ik heb geen behoefte aan contacten met mensen, ik heb geen behoefte aan een relatie, ik heb geen behoefte aan veel geld. Ik heb geen behoefte aan plezierige dingen want anhedonie verkloot alles voor mij. Ik geef niets om seks ik geef niets erom hoe ik eruit zie of hoe ik over straat ga. Daarentegen contact met mensen frustreert mij en ik voel me erna slecht. Ik moet dan tot rust komen tot mezelf komen, met mensen omgaan is alsof ik bestookt wordt met flashbang granaten. Een harde knal in mijn orgen en verblind.
Ik doe ook niet aan therapie omdat ik beter wil worden dat was enkel voor een depressie maar ik ben ermee verder gegaan omdat ze anders mijn uitkering vast afpakken.
Als je het op een bepaalde manier bekijkt ben jij niet het probleem maar zijn anderen dat voor jou. Als er geen mensen zouden zijn en geen werkdruk en alles, zou het voor jou makkelijker zijn. Maar dat is niet het geval. Waar het om gaat is dat het leven voor jou zo makkelijk mogelijk moet zijn. Dat kan door te vluchten van mensen en ergens in de middle of nowhere te gaan wonen. (waarom doe je dat eigenlijk niet?) Of je moet accepteren dat je nu eenmaal in deze wereld leeft en daarmee om moet leren gaan. Dat betekent dat jij moet leren hoe je ervoor kunt zorgen dat je je minder slecht voelt door contact met mensen. Dat lijkt me een goed doel van therapie, niet?
Hoewel ik niet schizoïde ben heb ik ook het probleem dat ik moeite heb met mensen, ik wil eigenlijk gewoon weg van de maatschappij. Ik zou in een heel andere wereld willen leven. Maar dat is niet realistisch en bovendien heb ik toch wel behoefte aan contact ook al voel ik me er juist slecht door. Dus als ik me beter wil voelen zal ik moeten leren hoe ik hiermee om kan gaan. Dat is voor mij de motivatie om in therapie te gaan.
Met wie zou je wel willen praten? Wie was de eerste aan wie je dacht toen je die behoefte had?quote:
[..]
Dat klopt maar ik geloof dat het vooral door alcohol komt. Maar nogmaals ik heb niet zoveel mensen om me heen. Momenteel merk ik dat ik toch eigenlijk niets wil. Ik moet even rustig aan doen en afscheid nemen van alles. Alles weer van me afzetten ik merk dat ik kapot ga aan deze behandelaar en zijn gezeik over opleidingen.
Waarom zou het niet goed zijn om met iemand te praten?
Ik denk dat die behoefte juist iets heel goeds is.
Ik vind het eng als mensen zo praten dat iedereen kapot mag vallen en al zeker als mensen elkaar in die gevoelens lijken te versterken. Wie weet tot wat voor toestanden dat kan gaan leiden?quote:
[..]
Jeetje wat heftig allemaal zeg. Al die verwachtingen van anderen.
[..]
Dank je
[..]
Iedereen moet toch gewoon zijn verhaal kwijt kunnen? Het is wel een onderwerp dat ons veel bezig houdt. Ik denk dat het juist goed is dat niet iedereen zijn ogen sluit voor alles wat er buiten hun veilige wereldje gebeurt.
Waarom word je er bang van?
[..]
Dat lijkt me dus precies datgene dat voor jou een reden zou kunnen zijn om voor therapie te gaan.
Als je het op een bepaalde manier bekijkt ben jij niet het probleem maar zijn anderen dat voor jou. Als er geen mensen zouden zijn en geen werkdruk en alles, zou het voor jou makkelijker zijn. Maar dat is niet het geval. Waar het om gaat is dat het leven voor jou zo makkelijk mogelijk moet zijn. Dat kan door te vluchten van mensen en ergens in de middle of nowhere te gaan wonen. (waarom doe je dat eigenlijk niet?) Of je moet accepteren dat je nu eenmaal in deze wereld leeft en daarmee om moet leren gaan. Dat betekent dat jij moet leren hoe je ervoor kunt zorgen dat je je minder slecht voelt door contact met mensen. Dat lijkt me een goed doel van therapie, niet?
Hoewel ik niet schizoïde ben heb ik ook het probleem dat ik moeite heb met mensen, ik wil eigenlijk gewoon weg van de maatschappij. Ik zou in een heel andere wereld willen leven. Maar dat is niet realistisch en bovendien heb ik toch wel behoefte aan contact ook al voel ik me er juist slecht door. Dus als ik me beter wil voelen zal ik moeten leren hoe ik hiermee om kan gaan. Dat is voor mij de motivatie om in therapie te gaan.
[..]
Met wie zou je wel willen praten? Wie was de eerste aan wie je dacht toen je die behoefte had?
Waarom zou het niet goed zijn om met iemand te praten?
Ik denk dat die behoefte juist iets heel goeds is.
Waar denk je aan dan? Dat wij werkelijk in staat zijn om de wereld te vernietigen?quote:
[..]
Ik vind het eng als mensen zo praten dat iedereen kapot mag vallen en al zeker als mensen elkaar in die gevoelens lijken te versterken. Wie weet tot wat voor toestanden dat kan gaan leiden?
Ik denk dat als meer mensen dit zouden bespreken, er misschien goede dingen uit zouden kunnen komen. Die hoeven niet per se gericht te zijn op vernietiging
Heb jij wel alles gelezen? Tuurlijk gaat niemand de wereld vernietigen maar zo'n extreme mensenhaat heeft natuurlijk wel vaker wat ellende opgeleverd.quote:
[..]
Daar zouden mooie dingen uit kunnen komen. Waar denk je aan dan? Dat wij werkelijk in staat zijn om de wereld te vernietigen?
Ik heb alles gelezen ja. Maar noem eens een voorbeeld dan van die ellende die het op kan leveren?quote:
[..]
Heb jij wel alles gelezen? Tuurlijk gaat niemand de wereld vernietigen maar zo'n extreme mensenhaat heeft natuurlijk wel vaker wat ellende opgeleverd.
Gewoon mensen uitmoorden? Of verwonden?quote:
[..]
Ik heb alles gelezen ja. Maar noem eens een voorbeeld dan van die ellende die het op kan leveren?
Zo radicaal gaat het nu niet hoor, maar de heren waren elkaar aardig aan het versterken in hun mensenhaat, dus dan kan dat gedrag alsnog uit de hand gaan lopen.
En ik vind niet dat fok daar een platform voor hoeft te bieden.
Ik kan echt wel wat hebben, frustratie en gewone boosheid kan ik best mee dealen, maar dit ging voor mij over de grens heen
Er zijn toch geen plannen voor zoiets? Het zijn slechts gedachten. En ik denk dat het beter is als die openbaar worden besproken dan dat iemand er in zijn eigen hoofd helemaal in opgaat. Dat laatste lijkt me eerder een risicofactor voor daadwerkelijke acties. Als het al op iets uit zou lopen, zou dat niet het vermoorden van random mensen zijn, maar goed doordachte acties die misschien wel positieve gevolgen hebben. Maar ik geloof niet dat iemand hier dat écht van plan is.quote:
[..]
Gewoon mensen uitmoorden? Of verwonden?
Zo radicaal gaat het nu niet hoor, maar de heren waren elkaar aardig aan het versterken in hun mensenhaat, dus dan kan dat gedrag alsnog uit de hand gaan lopen.
En ik vind niet dat fok daar een platform voor hoeft te bieden.
Ik kan echt wel wat hebben, frustratie en gewone boosheid kan ik best mee dealen, maar dit ging voor mij over de grens heen
Bespreken kan idd wel beter zijn, daar heb je gelijk in.quote:
[..]
Er zijn toch geen plannen voor zoiets? Het zijn slechts gedachten. En ik denk dat het beter is als die openbaar worden besproken dan dat iemand er in zijn eigen hoofd helemaal in opgaat. Dat laatste lijkt me eerder een risicofactor voor daadwerkelijke acties. Als het al op iets uit zou lopen, zou dat niet het vermoorden van random mensen zijn, maar goed doordachte acties die misschien wel positieve gevolgen hebben. Maar ik geloof niet dat iemand hier dat écht van plan is.
Positieve gevolgen kan, maar kan dus ook de andere kant opgaan (en dat was aan het gebeuren) en dat is waarom ik er iets van zei.
quote:
[..]
Dat lijkt me dus precies datgene dat voor jou een reden zou kunnen zijn om voor therapie te gaan.
Als je het op een bepaalde manier bekijkt ben jij niet het probleem maar zijn anderen dat voor jou. Als er geen mensen zouden zijn en geen werkdruk en alles, zou het voor jou makkelijker zijn. Maar dat is niet het geval. Waar het om gaat is dat het leven voor jou zo makkelijk mogelijk moet zijn. Dat kan door te vluchten van mensen en ergens in de middle of nowhere te gaan wonen. (waarom doe je dat eigenlijk niet?) Of je moet accepteren dat je nu eenmaal in deze wereld leeft en daarmee om moet leren gaan. Dat betekent dat jij moet leren hoe je ervoor kunt zorgen dat je je minder slecht voelt door contact met mensen. Dat lijkt me een goed doel van therapie, niet?
Hoewel ik niet schizoïde ben heb ik ook het probleem dat ik moeite heb met mensen, ik wil eigenlijk gewoon weg van de maatschappij. Ik zou in een heel andere wereld willen leven. Maar dat is niet realistisch en bovendien heb ik toch wel behoefte aan contact ook al voel ik me er juist slecht door. Dus als ik me beter wil voelen zal ik moeten leren hoe ik hiermee om kan gaan. Dat is voor mij de motivatie om in therapie te gaan.
[..]
Met wie zou je wel willen praten? Wie was de eerste aan wie je dacht toen je die behoefte had?
Waarom zou het niet goed zijn om met iemand te praten?
Ik denk dat die behoefte juist iets heel goeds is.
Beste Kuolema, bedankt voor je reactie en openheid.quote:
raten? Wie was de eerste aan wie je dacht toen je die behoefte had?
Waarom zou het niet goed zijn om met iemand te praten?
Ik denk dat die behoefte juist iets heel goeds is.
.
Ja andere zijn voor mij het probleem, maar mijn behandelaar doet geen zak, de behandelaar daarvoor ook niet. Ik heb ook geen zin om met de trein of aut 2-3 uur te reizen om ergens anders heen te gaan. In the middle of nowhere zou ik het goed doen psychisch. Maar met mijn reuma zou ik flink gekloot zijn. Het beste voor mij is wellicht nog wel een woonboot of iets dergelijks, daar heb ik over nagedacht. Misschien moet ik maar monteur worden van boten en alles daarvan leren, probleem is ik heb twee linkse handen en kan geen zwaar werk met mijn reuma. Daarom houdt het op voor mij lichamelijk ben ik gewoon niets waard. Kan niet meer dan 2 kilometer lopen en na 1 kilometer heb ik al pijn. Bij de 2 kilometer verga ik van de pijn.
.
Ja een goed doel van therapie maar ik geloof niet dat zoiets is ik ken veel schizoïde lui en die hebben zoiets niet. De meeste zitten aan de alcohol of drugs. Daar leven ze van, de geheime schizoïde komen nog wel goed weg. Maar de core schizoïde waar ik tot behoor zijn vaak gefickt zoals de Duitser dat zegt.
.
Ja voor jou een motivatie omdat jij ook behoefte aan contact hebt, dat heb ik zelden de laatste tijd en ik ben er niet trots op. Maar ik drink de laatste tijd gewoon veel. Dat is prima voor mij een slok whiskey erin en nergens meer aan denken.
Wat ik verwachte van de behandelaar? Dat hij mij zou begrijpen en mijn problemen zou aanpakken. Niet dat hij zou zeggen 'ach komt wel goed als je een opleiding hebt dan sluiten we de behandeling af en dan komt het wel goed.' Ik had iemand verwacht die samen met mij zou kijken, mijn problemen zou aanhoren. Heb ik hem dat stuk geschreven en laten lezen, dat heeft hij niet eens gedaan en dan heeft hij ook maar 20 minuten tijd. Wat een shit gedoe.
Natuurlijk heb ik mensenhaat, denk je dat mensen een flikker om mij geven? Als ik een zwerver op straat ben denk je dat ze mij dan een cent geven voor eten? Nee? Ik geef wel af en toe aan die lui, dus zo'n mensenhater ben ik niet. Je hoeft geen mensen te haten om schade aan te richten. Er zijn genoeg lui die zo kil zijn en zo zonder gevoel dat ze over lijken kunnen gaan. Ik haat mensen uit de grond van mijn hart voor wat ze aandoen dat is gezonder dan dat ik een kille gek ben die mensen gaat afmaken voor zijn plezier en vertier. Ik zal geen breivik doen, maar haten doe ik zeker! Dat is logisch dat is omdat ze mij ellende bezorgen. Als de mensheid mij vervolgt zal ik ze moeten haten, wat moet ik anders? Ik ben geen Jezus... En ik ben blij dat Comp_lex hier zit, met hem kan ik mijn frustratie lekker kwijt. Ook al voed het elkaar, dat is dan niet haat dat we op elkaar voeden, maar dat is dat we eindelijk eens eruit kunnen gooien wat er allemaal in ons zit want dat kan niet hier, omdat niemand het begrijpt. Comp_lex begrijpt mij en daarom kunnen we de frustratie even loslaten, dat is gezonder dan het in je borstkast te blijven dragen zodat je op een dag knapt en wie weet wat doet. Uitten van emoties is beter dan opkroppen hoe slecht de emoties ook zijn.quote:
[..]
Heb jij wel alles gelezen? Tuurlijk gaat niemand de wereld vernietigen maar zo'n extreme mensenhaat heeft natuurlijk wel vaker wat ellende opgeleverd.
Human beings are social creatures.
Their safety and wellbeing lies within the group.
When attempting to be sociable and join the group,
the schizoid human does not feel wellbeing.
Instead he/she feels indifference and malaise.
When the Schizoid is under pressure to become more sociable in his/her private or professional life,
he/she will become ill both mentally and physically.
[ Bericht 3% gewijzigd door Spongeboss op 24-02-2014 22:34:23 ]
We zijn door onze omgeving "gedwongen" om zo te zijn. Vroeger mocht niemand mij op school en sportverenigingen. Daardoor is de schizoïde levensstijl ontstaan.quote:
[..]
Bespreken kan idd wel beter zijn, daar heb je gelijk in.
Positieve gevolgen kan, maar kan dus ook de andere kant opgaan (en dat was aan het gebeuren) en dat is waarom ik er iets van zei.
Het vervelendste nu is ook nog dat mensen serieus denken dat het goed komt. Als we even in therapie gaan en leren omgaan met mensen, dan gaat ons leven weer normaal worden! Ik kan er niet bijkomen hoe mensen dit serieus kunnen verkondigen=.quote:
[..]
We zijn door onze omgeving "gedwongen" om zo te zijn. Vroeger mocht niemand mij op school en sportverenigingen. Daardoor is de schizoïde levensstijl ontstaan.
Dat komt omdat ze geen verstand hebben van- en ervaring hebben met cluster A. Deze cluster is berucht om het gebrek aan onderzoek en gebrek aan gepaste hulp.quote:
[..]
Het vervelendste nu is ook nog dat mensen serieus denken dat het goed komt. Als we even in therapie gaan en leren omgaan met mensen, dan gaat ons leven weer normaal worden! Ik kan er niet bijkomen hoe mensen dit serieus kunnen verkondigen=.
Opleiding doen, carrière maken, geld verdienen, sociaal worden, etc. zijn geen oplossingen voor onze stoornissen. Ten eerste werkt het niet en ten tweede willen we het ook niet, omdat we wel degelijk weten dat het niet werkt. Ik kan het weten, want ik heb al dat soort zaken geprobeerd. Ik weet wel wat ik wel moet doen, maar dat is iets heel anders dan wat verreweg de meeste andere mensen doen. Dat is namelijk plek maken in deze wereld voor ons soort mensen en ons de laatste groep mensen maken die ons soort problemen hebben.
@comp: dat lijkt me een perfect plan! Ik hoop dat het lukt. Het zou wel moeten kunnen denk ik, iets maken waar je met een groep mensen zelfvoorzienend bent.
Dat klopt wel met borderline boeken gooien ze je plat. Schizoïde boeken zijn enkel wetenschappelijk, maar iets voor het gewone volk is er niet. Behalve deze site:http://www.schizoids.info/quote:
[..]
Dat komt omdat ze geen verstand hebben van- en ervaring hebben met cluster A. Deze cluster is berucht om het gebrek aan onderzoek en gebrek aan gepaste hulp.
Opleiding doen, carrière maken, geld verdienen, sociaal worden, etc. zijn geen oplossingen voor onze stoornissen. Ten eerste werkt het niet en ten tweede willen we het ook niet, omdat we wel degelijk weten dat het niet werkt. Ik kan het weten, want ik heb al dat soort zaken geprobeerd. Ik weet wel wat ik wel moet doen, maar dat is iets heel anders dan wat verreweg de meeste andere mensen doen. Dat is namelijk plek maken in deze wereld voor ons soort mensen en ons de laatste groep mensen maken die ons soort problemen hebben.
Die vind ik wel tof, gezien de maker zelf schizoïde is. Hij komt ook met goeie dingen
2- It is a mistake to attempt to make the schizoid a sociable person.
Best interessant spul op zijn site.Dit is wat hij ziet als treatment om het zo te zeggen
:
1- REMOVING OBSTACLES
1.a. Avoid depression.
Nothing can be achieved when you are depressed.
1.b. Minimize social interaction.
Social interaction creates stress, so maintain it at a minimum.
1.c. Work in a suitable work environment. Try working with things or ideas, rather than in situations
where you have direct contact with people.
2- CONCENTRATE ON
2.a. Solitary work which will satisfy you, and increase self-esteem. Find a hobby.
2.b. Specialize in something – do not rely on your personality.
2.c. Search for and maintain some satisfactory, personal relationship.
Take advantage of the opportunities offered by the Internet.
@Comp_Lex
Was wat aan het lezen jij hebt ook wel eens iets gezegd als schizofreen worden nu las ik dit:
Should social discord or demands
become intense or persistent, they may revert to more severe coping reactions and
display various pathological disorders, such as schizophrenic syndromes.
Weet jij daar wat van?
[ Bericht 6% gewijzigd door Spongeboss op 25-02-2014 12:23:35 ]
Ik vind de genoemde copingstrategien wel logisch klinken.
Vooral zo'n hobby en gebruik maken van het internet (combi hiervan) lijkt me best geschikt. Zeker als je daarbij iets zoekt dat voor jezelf ook wat oplevert, zoals het venus project van comp.
Denk ook wel dat zoiets zelfvertroiwen kan geven.
En misschien kunnen jullie op afstand wel elkaars sociale contact zijn?
Ik zou deze site waar je nu vam citeerde ook zeker aan je behandelaar laten zien en aan evt uwv die zeikt dat je moet werken. Werken kan vast wel ooit, maar ik denk dat je eerst wat beter in je vel moet zitten. lf possible
Van mij mogen jullie best wat mopperen, maar het over 1 kam scheren van de hele mensheid, daar heb ik moeite mee.
Klagen helpt niet. Daarom werk ik aan een betere wereld. Een betere wereld begint bij jezelf.quote:
Heb ook moeite met sociale omgang, dat is dus niet speciaal cluster A.
Van mij mogen jullie best wat mopperen, maar het over 1 kam scheren van de hele mensheid, daar heb ik moeite mee.
Die site die je vanmiddag linkte beschrijft jou gewoonquote:
Ja dat wel, ik moet die site misschien wat beter bestuderen, en zien wat ik doe. Hoewel ik het liefst gewoon van de zooi af wil zijn. Ik zie mezelf niet oud worden op deze manier. Althans mijn haren zal ik wel zo kwijt zijn van de stress.quote:
[..]
Die site die je vanmiddag linkte beschrijft jou gewoon
Iedereen met een persoonlijkheidsstoornis heeft moeite met sociale omgang. Wat een schizoide persoonlijkheidsstoornis typeert, is dat ze bewust geen contact met andere mensen willen zoeken. Mensen met bijvoorbeeld autisme of een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis leven ook vrij solitair, maar hebben wel behoefte aan contact met anderen en hebben daarom meer last van gevoelens van eenzaamheid. Schizoide mensen misschien ook, maar die gevoelens blokkeren ze. Afgeven op de hele mensheid is een excuus voor hen om het contact uit de weg te gaan. Misschien zijn ze onbewust bang dat andere mensen nare gevoelens bij hen losmaken. En dan niet persé het gevoel afgewezen of teleurgesteld te worden, maar ook het gevoel dat ze wél geaccepteerd en geliefd zijn. Gevoel is sowieso eng, want gevoelens komen onverwacht en kunnen maken dat ze minder controle hebben over zichzelf.quote:
Heb ook moeite met sociale omgang, dat is dus niet speciaal cluster A.
Van mij mogen jullie best wat mopperen, maar het over 1 kam scheren van de hele mensheid, daar heb ik moeite mee.
quote:
If there is anything the schizoid individual is likely to believe in,
it is his own destructiveness. He is unable to believe that he can fill
his own emptiness without reducing what is there to nothing. He
regards his own love and that of others as being as destructive as
hatred. To be loved threatens his self; but his love is equally dangerous
to anyone else. His isolation is not entirely for his own self's
sake. It is also out of concern for others. A schizophrenic patient
would not allow anyone to touch her, not because they would do
her some harm, but because she might electrocute them. And this
is simply a psychotic expression of what the schizoid individual
feels daily. He says, 'It would not be fair to anyone I might love, to
love him.' What he may then do is to destroy 'in his mind' the
image of anyone or anything he may be in danger of becoming
fond of, out of a desire to safeguard that other person or thing in
reality from being destroyed. If, then, there is nothing to want,
nothing to envy, there may be nothing to love, but there is nothing
to be reduced to nothing by him. In the last resort he sets about
murdering his 'self, and this is not as easy as cutting one's throat.
He descends into a vortex of non-being in order to avoid being, but
also to preserve being from himself.
Schizoïde is hier samengevat. Bovenste quote.quote:
[..]
Iedereen met een persoonlijkheidsstoornis heeft moeite met sociale omgang. Wat een schizoide persoonlijkheidsstoornis typeert, is dat ze bewust geen contact met andere mensen willen zoeken. Mensen met bijvoorbeeld autisme of een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis leven ook vrij solitair, maar hebben wel behoefte aan contact met anderen en hebben daarom meer last van gevoelens van eenzaamheid. Schizoide mensen misschien ook, maar die gevoelens blokkeren ze. Afgeven op de hele mensheid is een excuus voor hen om het contact uit de weg te gaan. Misschien zijn ze onbewust bang dat andere mensen nare gevoelens bij hen losmaken. En dan niet persé het gevoel afgewezen of teleurgesteld te worden, maar ook het gevoel dat ze wél geaccepteerd en geliefd zijn. Gevoel is sowieso eng, want gevoelens komen onverwacht en kunnen maken dat ze minder controle hebben over zichzelf.
Het sluit wel op elkaar aan.quote:
[..]
[..]
Schizoïde is hier samengevat. Bovenste quote.
Kon ik mijn ego maar vermoorden.quote:
Wat bedoel je daarmee?quote:
[..]
Kon ik mijn ego maar vermoorden.
Dat waarmee je voelt... Zeg maar kon ik me maar psychisch omleggen. Net zoals sommige mensen niets meer voelen omdat hun zenuwen kapot zijn. Zou ik een robot worden, nu heb ik nog negatieve gevoelens maar als ik een robot zou worden zou ik zelfs dat niet meer hebben.quote:
Maar ook hier geldt 'be careful what you wish for.'
Ik snap wel dat je niks wilt voelen. Maar tegelijkertijd geef je aan dat je wel je leven wilt veranderen.quote:
[..]
Dat waarmee je voelt... Zeg maar kon ik me maar psychisch omleggen. Net zoals sommige mensen niets meer voelen omdat hun zenuwen kapot zijn. Zou ik een robot worden, nu heb ik nog negatieve gevoelens maar als ik een robot zou worden zou ik zelfs dat niet meer hebben.
Maar ook hier geldt 'be careful what you wish for.'
Je kan je gedragspatronen alleen veranderen als je in contact komt met je gevoel, als het gevoel zeg maar gaat 'integreren' met je persoonlijkheid. Je zal eerst door de zure appel heen moeten bijten en de confrontatie aangaan met de gevoelens waar jij bang voor bent en die je wilt ontwijken. Maar wanneer dat stukje bij beetje lukt, ga je merken dat gevoel niet persé negatief hoeft te zijn. Kleine dingen, zoals het 'ademen' van de sfeer van de natuur of een stad of dorp, gaat dan ook steeds makkelijker. Mentaal word je steeds flexibeler, wat inhoudt dat praktische dingen beter lukken, sociale contacten je beter afgaan en je beter met tegenslagen kunt omgaan.
Je bent nou eenmaal geen robot. Je hoeft niet op de automatische piloot te leven. Probeer er op je eigen tempo achter te komen wie je bent, wat je leuk vindt en hoe je je leven wilt vormgeven. En daar heb je je eigen gevoel bij nodig.
Maar je hebt daarvoor dus therapie voor nodig. Je therapeut moet kunnen inschatten wat jij mentaal aan kan en je blijven uitdagen zodat je op de eigen tempo stukje bij beetje verder komt. Ik weet niet wat er met je huidige therapeut aan de hand is. Maar er zijn wel andere therapeuten en behandelcentra waar je mensen met jouw problemathiek (cluster A persoonlijkheidsstoornissen) kunnen helpen. In welke provincie woon je eigenlijk?
Prettige voortzetting samen. Leef je maar uit, boyz! Verspil je energie maarrr.....
Doe eens ff aardig ofzo?quote:
Dat was FF schrikken.......Gaat het weer een beetje? Niemand van streek?
Prettige voortzetting samen. Leef je maar uit, boyz! Verspil je energie maarrr.....
Hier wat moeite met opstarten deze ochtend, soms zit mijn hoofd vol met angst en blokkeer ik er bijna van. Op de automatische piloot toch gaan ontbijten helpt vaak wel om me weer wat beter te gaan voelen.
Was niet mijn bedoeling onaardig te zijn. Is mijn commentaar op de hier ontstane consternatie omtrend ongefilterde gevoelens die hier geventileerd werden waarop nogal heftig gereageerd werd.quote:
[..]
Doe eens ff aardig ofzo?
Hier wat moeite met opstarten deze ochtend, soms zit mijn hoofd vol met angst en blokkeer ik er bijna van. Op de automatische piloot toch gaan ontbijten helpt vaak wel om me weer wat beter te gaan voelen.
Geen leedvermaak, absoluut niet, al kom ik wel een beetje sarcastisch uit de hoek wat betreft de storm in een glas water die hier woedde. We weten weer FF waar we staan en dat is alleen maar goed.Dus nogmaals: prettige voortzetting.....Topic loopt als een trein i.i.g. Verlies geen momentum...
Oh, het is niet alleen maar angst. Als het alleen maar angst was, dan was ik niet schizoïde.quote:
[..]
Iedereen met een persoonlijkheidsstoornis heeft moeite met sociale omgang. Wat een schizoide persoonlijkheidsstoornis typeert, is dat ze bewust geen contact met andere mensen willen zoeken. Mensen met bijvoorbeeld autisme of een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis leven ook vrij solitair, maar hebben wel behoefte aan contact met anderen en hebben daarom meer last van gevoelens van eenzaamheid. Schizoide mensen misschien ook, maar die gevoelens blokkeren ze. Afgeven op de hele mensheid is een excuus voor hen om het contact uit de weg te gaan. Misschien zijn ze onbewust bang dat andere mensen nare gevoelens bij hen losmaken. En dan niet persé het gevoel afgewezen of teleurgesteld te worden, maar ook het gevoel dat ze wél geaccepteerd en geliefd zijn. Gevoel is sowieso eng, want gevoelens komen onverwacht en kunnen maken dat ze minder controle hebben over zichzelf.
Angst vind ik juist een van de lastigste dingen om mee te dealen...quote:
[..]
Oh, het is niet alleen maar angst. Als het alleen maar angst was, dan was ik niet schizoïde.
Daar word je echter niet schizoïde van. Misschien ontwijkend, paranoïde, etc. Bij mij is de schizoïde ontstaan door een aantal gebeurtenissen en overtuigingen die daaruit zijn voortgekomen.quote:
[..]
Angst vind ik juist een van de lastigste dingen om mee te dealen...
.
Daarom moet ik veranderen wat ik niet bepaald wil. Gedragspatronen verandern heeft geen zin, in het schizoíde is het geen gedrag het is een gevoel. Een levenstijl ik heb ook geen problemen met mijn eigen liefde behalve dat wat hierboven staat. Geld dus... In een maatschappij waar men goederen zou ruilen of zelf voorzienend zouden zijn zou ik geen problemen hebben. Ik ben ook niet zo zeer bang, ja ik voel me minder op mijn gemak met mensen maar ik heb niets met ze. Geen behoefte eraan, waarom zou ik iets gaan achtervolgen, als ik er geen behoefte aan heb. Dit is het zelfde als trainen voor een marathon als je die je totaal niet wilt lopen, maar moet doen omdat je vader dat ook deed. En zij dat van jou verwachten.
.
Als ik de sfeer van de stad in adem gaan mijn longen serieus naar de klote. Nee alle gekheid op een stokje, de stad etc ik heb er niet mee. Overal die reclames, mensen die mij dingen willen aansmeren etc. Geen zin in.
.
Schizoïde mensen worden gezien als een robot en derhalve zou ik er door kunnen voor een helaas, heb ik de laatste tijd wat meer negatievere gedachten door verplichtingen waaraan ik moet voldoen.
.
Therapie heb ik nodig ja, iemand moet me leren hoe ik met minimale inzet een opleiding kan halen, en met minimale inzet een baan kan werken zodat ik met minimale inzet geld op de tafel heb. Genoeg om van te leven, en de rest kan me gestolen worden. Als ik vrij heb hoef ik geen mensen te zien.
.
2- Freedom or Imprisonment
Some schizoids do venture out into the world – they join the labour market; dance and socialize with others over
the weekend – all in an attempt to comply with social conventions. Stress will result almost immediately.
And soon, anxiety. The inevitable result will be one of great discomfort, possibly accompanied by physical
and mental disorders: neurosis, fatigue, dyspepsia, dysthymia. Other schizoids barely leave their homes,
and adapt to live their lives in almost total solitude. They don’t work, and they do not marry.
They live imprisoned in their homes, and maybe even in their rooms. Though they avoid many problems this way,
the cost of total solitude - sometimes even economic penury - is very high. Both options have
their advantages and disadvantages. Generally, though, the economic reality tends to be
determine how the person lives. The ideal situation would be: economic solvency; knowledge of the schizoid status;
minimal social relations; and a profession suited to the schizoid personality. There are schizoid people
who are not financially independent, and who never leave the parental home.
Ik wil wel heel graag deel uitmaken van de maatschappij. Eenzaamheid is iets wat ik niet wil. Maar dit is ooit anders geweest. Tot mijn 17e ontsnapte ik vaak in mijn fantasie en trok ik me zo vaak mogelijk terug. Mijn fantasie was iets om te kunnen ontsnappen van de grauwe werkelijkheid. De grauwe werkelijkheid was voor mij dat ik door niemand geaccepteerd zal worden en op alle fronten anders of minderwaardig ben. Ik voelde mijn verdoemd. Het leven zou bij voorbaat moeilijk voor mij worden en ik zou er geen enkele plezier aan kunnen beleven.
Mijn schoolprestaties hadden destijds erg onder mijn depressies te lijden. Mijn ouders stuurden me in mijn examenjaar naar een huiswerkschool, waar ik elke dag naartoe moest en ik mocht pas naar huis als het klaar was, ook al was het twaalf uur 's nachts. Ik zat elke dag opgescheept met andere mensen. In het begin vond ik het helemaal niks en ik hield me bewust van iedereen afzijdig. Op den duur ging ik toch wat meer mijn best doen om me aan te passen. Stukje bij beetje werd ik meer door de groep geaccepteerd. Later ging ik merken dat de 'sociale setting' waar ik elke dag moest zijn, maakte dat mijn bewustzijn ging veranderen. In mijn hoofd ontsnapte ik minder vaak in fantasie en ging ik me meer richten op de werkelijkheid. Ik kreeg de behoefte om wat van mijn leven te maken en ging hoop koesteren dat ik mijn problemen kon oplossen en dat leven ook voor mij leuk kan uitpakken.
Als ik die huiswerkschool niet had gedaan, had het leven voor mij heel anders uitgepakt. Waarschijnlijk was ik nu een wereldvreemd en wat kinderlijk persoon geweest, woonde ik nog bij mn moeder of ik woonde onder begeleiding tussen allemaal psychiatrische patienten. Ik heb na mijn 17e nog veel klotetijden meegemaakt en ik ben er nu nog niet, maar ik denk wel dat ik er kom.
Ga zo door... Thanks manquote:
Ik denk ook dat je op deze manier er wel komt, Pullz.
Ontwijkende pers stoornis is dus ook mn diagnose, dus t klopt wel ja.quote:
[..]
Daar word je echter niet schizoïde van. Misschien ontwijkend, paranoïde, etc. Bij mij is de schizoïde ontstaan door een aantal gebeurtenissen en overtuigingen die daaruit zijn voortgekomen.
Edit: Goed bezig pulzzar
Bewust of onbewust dat is een ding dat ben ik met je eens. Als ik ga analyseren ben ik blij zonder mensen. Gooi mij voor 5 weken in een kerker helemaal alleen met boeken, en een laptop waar ik op mag schrijven. En wil je het echt hardmode maken zonder internet maar wel games. Ik hou die 5 weken makkelijk vol zonder dat ik mensen ga missen.quote:
Iets doen of niet doen uit angst betekent niet persé dat je je daarvan bewust bent. Ik heb ook regelmatig geen zin om de deur uit te gaan en wil dan liever alleen thuis blijven. Maar als ik dat ga analyseren, komt het omdat ik vaak meemaak dat ik geen contact met mensen kan maken, dat ik niet weet wat ik moet zeggen en vervolgens baal van mezelf dat sociaal doen zo moeilijk voor me is en ik me door iedereen gepasseerd voel.
Ik wil wel heel graag deel uitmaken van de maatschappij. Eenzaamheid is iets wat ik niet wil. Maar dit is ooit anders geweest. Tot mijn 17e ontsnapte ik vaak in mijn fantasie en trok ik me zo vaak mogelijk terug. Mijn fantasie was iets om te kunnen ontsnappen van de grauwe werkelijkheid. De grauwe werkelijkheid was voor mij dat ik door niemand geaccepteerd zal worden en op alle fronten anders of minderwaardig ben. Ik voelde mijn verdoemd. Het leven zou bij voorbaat moeilijk voor mij worden en ik zou er geen enkele plezier aan kunnen beleven.
Mijn schoolprestaties hadden destijds erg onder mijn depressies te lijden. Mijn ouders stuurden me in mijn examenjaar naar een huiswerkschool, waar ik elke dag naartoe moest en ik mocht pas naar huis als het klaar was, ook al was het twaalf uur 's nachts. Ik zat elke dag opgescheept met andere mensen. In het begin vond ik het helemaal niks en ik hield me bewust van iedereen afzijdig. Op den duur ging ik toch wat meer mijn best doen om me aan te passen. Stukje bij beetje werd ik meer door de groep geaccepteerd. Later ging ik merken dat de 'sociale setting' waar ik elke dag moest zijn, maakte dat mijn bewustzijn ging veranderen. In mijn hoofd ontsnapte ik minder vaak in fantasie en ging ik me meer richten op de werkelijkheid. Ik kreeg de behoefte om wat van mijn leven te maken en ging hoop koesteren dat ik mijn problemen kon oplossen en dat leven ook voor mij leuk kan uitpakken.
Als ik die huiswerkschool niet had gedaan, had het leven voor mij heel anders uitgepakt. Waarschijnlijk was ik nu een wereldvreemd en wat kinderlijk persoon geweest, woonde ik nog bij mn moeder of ik woonde onder begeleiding tussen allemaal psychiatrische patienten. Ik heb na mijn 17e nog veel klotetijden meegemaakt en ik ben er nu nog niet, maar ik denk wel dat ik er kom.
.
Eenzaamheid is iets wat jij niet graag wilt, kan ik begrijpen maar wat is eenzaamheid? Ik voel geen eenzaamheid, eenzaamheid speelt geen rol in mijn leven. Mijn fantasie is slechts een mooie escape. Verder boeit het mij geen flikker als mensen mij niet accepteren of mij raar vinden. Ik mag ze toch niet. Ik raak niet eenzaam, ik heb er geen last van. Ik wil gewoon met rust gelaten worden zo min mogelijk praten.
.
Ik ben ook vaker gedwongen te socialiseren maar ik ervaar er geen vreugde aan. Socialiseren voor mij, is mijn verstand op 0 zetten maar gewoon meedoen en andere hebben er misschien lol aan. Maar als ik thuis kom ben ik vermoeid en kan ik niets meer. Er zijn mensen die ik wel kan spreken, mensen waarmee ik mooie een op een gesprekken kan voeren. Maar in groepen etc hoef ik niets van mensen te weten, ook heb ik er niet zoveel behoefte aan. Soms praat ik graag met mensen over filosofie of zo mijn ideeën delen met een ander. Vaak vraag ik een ander hoe het gaat of wat hij doet, niet uit interesse want het boeit me niet. Maar ik weet dat mensen dat leuk vinden. Qua sociale omgangen ben ik meer een robot die er geen plezier aan beleefd.
.
Als ik het zo hoor, dan kom je er wel. Het leven kan op vele manieren verlopen. Ik ben niet zo zeer super bang voor mensen want ze laten me koud. Ik leef gewoon in een koude rationele wereld waarin de meeste emotie afgestorven is. Om in de bioscoop te zitten met wat popcorn is voor kmij een onverklaarbare hell, andere vinden het leuk. Waarom? Ze voelen meer emotie voor hen is het leuk samen te gaan uiteten. Uiteten is voor mij vanuit een rationeel standpunt alleen leuk als ik bij de chinees aan het buffet kan pakken wat ik maar wil als ik me vol kan gooien. Maar dat sociale element boeit me niet. Zo zou ik ook nooit met iemand naar de stad gaan etc, dat lijkt me allemaal zo saai. Emoties wat moet je ermee ik leef in een rationele wereld die koud is. Dat verander je niet zomaar, emoties kun je niet aanleren.
Daar kun je nog goed mee geholpen worden. Cluster A is meer een gevoelskwestie en daarvoor zijn er geen goede behandelingen. Bij mij is nu ook besloten om symptomatisch te werk te gaan en meer te gaan focussen op praktische zaken. Het is de bedoeling dat ik een goede balans voor mezelf ga vinden.quote:
[..]
Ontwijkende pers stoornis is dus ook mn diagnose, dus t klopt wel ja.
Edit: Goed bezig pulzzar
Ik zit er ook aan te denken alles te laten vallen, alles wat ik weet. En mijn leven te gaan inplannen op de schizoïde manier. Waarop ik niet eens maar aan de maatschappij denk, maar mijzelf als water zie dat door de maatschappij moet vloeien, in vrede.quote:
[..]
Daar kun je nog goed mee geholpen worden. Cluster A is meer een gevoelskwestie en daarvoor zijn er geen goede behandelingen. Bij mij is nu ook besloten om symptomatisch te werk te gaan en meer te gaan focussen op praktische zaken. Het is de bedoeling dat ik een goede balans voor mezelf ga vinden.
Ik denk dat ik er wel uit kom.
Toch is het een heel proces om vooruit te komen, voor mij dan. Heb de diagnose pas heel laat gehad en dan is t toch moeilijker om te veranderen. Ben er wel mee bezig, want de wil is er zeker.quote:
[..]
Daar kun je nog goed mee geholpen worden. Cluster A is meer een gevoelskwestie en daarvoor zijn er geen goede behandelingen. Bij mij is nu ook besloten om symptomatisch te werk te gaan en meer te gaan focussen op praktische zaken. Het is de bedoeling dat ik een goede balans voor mezelf ga vinden.
Wat zijn de zaken waar je zoal tegenaan loopt?quote:
[..]
Toch is het een heel proces om vooruit te komen, voor mij dan. Heb de diagnose pas heel laat gehad en dan is t toch moeilijker om te veranderen. Ben er wel mee bezig, want de wil is er zeker.
continu die gedachten in mn hoofd dat ik t niet goed doe bij alles wat ik doe. Onzekerheid in sociale dingen maar ook op t werk. En ook nog herbelevingen, nare dromen en derealisatie/paniekklachten. Best een bergje dus.quote:
[..]
Wat zijn de zaken waar je zoal tegenaan loopt?
Wel herkenbaar. Die herbelevingen niet bij mezelf, maar ik heb het vaak meegemaakt bij andere waarmee ik in behandeling was. Veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen hebben hier last van en het is vaak goed te behandelen hoor.quote:
[..]
continu die gedachten in mn hoofd dat ik t niet goed doe bij alles wat ik doe. Onzekerheid in sociale dingen maar ook op t werk. En ook nog herbelevingen, nare dromen en derealisatie/paniekklachten. Best een bergje dus.
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
) Merk dat mensen ook terugvragen en interesse tonen. Maar ik ben nog wel gevoelig voor afwijzing. Heb al wat mensen gevraagd of ze zin hebben om wat leuks te doen maar ze hebben allemaal geen tijd. En dat is ook zo, allemaal zijn ze aan het afstuderen maar toch zie ik dat als een persoonlijke afwijzing ofzo. Moet ik echt mee ophouden. Dit herken ik heel erg.quote:
Het loopt wel eindelijk hier. Het vragen naar andermans interesses werkt echt! (
Ik vraag de laatste tijd ook meer aan anderen en krijg daardoor ook meer belangstelling van anderen. Voorheen durfde ik dat niet zo goed, omdat ik het gevoel had dat ze toch niet op mij zitten te wachten en ik er al vanuit ging afgewezen te worden.
En dat je vrienden aan het afstuderen zijn wat je voelt als persoonlijke afwijzing herken ik ook. Dat heb ik in het verleden zóóóó vaak meegemaakt. Altijd was iedereen druk. Maar zij hadden wel een sociaal leven en gingen vaak uit. Ik zat alleen maar thuis en crepeerde van eenzaamheid. Ik ben er nog steeds niet uit of het allemaal aan mij ligt of dat de anderen destijds wat meer rekening met mij hadden kunnen houden. Ik heb dit zo vaak meegemaakt, dus ik ging er altijd vanuit dat ik niet interessant genoeg ben of dat mensen mij niet mogen. Ik weet het nog steeds niet eerlijk gezegd.
Ja dit inderdaad.quote:
[..]
Dit herken ik heel erg.
Ik vraag de laatste tijd ook meer aan anderen en krijg daardoor ook meer belangstelling van anderen. Voorheen durfde ik dat niet zo goed, omdat ik het gevoel had dat ze toch niet op mij zitten te wachten en ik er al vanuit ging afgewezen te worden.
En dat je vrienden aan het afstuderen zijn wat je voelt als persoonlijke afwijzing herken ik ook. Dat heb ik in het verleden zóóóó vaak meegemaakt. Altijd was iedereen druk. Maar zij hadden wel een sociaal leven en gingen vaak uit. Ik zat alleen maar thuis en crepeerde van eenzaamheid. Ik ben er nog steeds niet uit of het allemaal aan mij ligt of dat de anderen destijds wat meer rekening met mij hadden kunnen houden. Ik heb dit zo vaak meegemaakt, dus ik ging er altijd vanuit dat ik niet interessant genoeg ben of dat mensen mij niet mogen. Ik weet het nog steeds niet eerlijk gezegd.
Totdat mijn vriend eens zei dat het komt omdat ik weinig interesse toon. Mensen willen namelijk niet alleen maar jouw verhaal horen, maar ze willen ook hun verhaal kwijt kunnen. En zodra ze er achterkomen dat dat kan, zullen ze ook vaker naar je toe komen legde hij uit. En ja hoor, vandaag werd ik voor het eerst via Skype aangesproken in plaats van dat ik altijd moet beginnen. Dus ik denk dat het aan beide ligt. Mensen blijven toch altijd wat egoïstisch wat ook logisch is. Als zij hun verhaal niet bij jou kwijt kunnen en wel bij anderen, zullen ze (onbewust) naar iemand anders gaan bij wie dat wel kan. Zonder dat ze jou daarmee willen kwetsen of iets anders.
Maargoed, ze waren verder wel enthousiast over iets afspreken, en dat vond ik heel wat.
Dat is op zich wel lastig maar ook een voordeel. Als je ouder bent denk je anders, rustiger ofzo. Ik ben pas op mijn 32e begonnen en dat ging best, uiteindelijk. Veel geduld nodig gehad, dat wel.quote:
[..]
Toch is het een heel proces om vooruit te komen, voor mij dan. Heb de diagnose pas heel laat gehad en dan is t toch moeilijker om te veranderen. Ben er wel mee bezig, want de wil is er zeker.
Ik ben 43, bijna 44quote:
[..]
Wel herkenbaar. Die herbelevingen niet bij mezelf, maar ik heb het vaak meegemaakt bij andere waarmee ik in behandeling was. Veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen hebben hier last van en het is vaak goed te behandelen hoor.
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Oudddd! Hahahahahha grappie! (39 ik)quote:
En bedankt hequote:
[..]
Oudddd! Hahahahahha grappie! (39 ik)
quote:
Ik vind je lief hoor
quote:
Andere zouden dit geweldig vinden, ik krijg hier koppijn van , contact met mensen.
Ik heb genoeg mensen van die leeftijd gezien bij de instantie waar ik in behandeling was.quote:
Ik ben trouwens zelf ook niet één van de jongste meer. Over een maand word ik 34.
Er kunnen tal van redenen zijn waarom het je een drukkend gevoel geeft en je er niet naar uit kijkt. Het is niet persé zo dat iedereen zonder schizoide persoonlijkheidsstoornis dit leuk zouden moeten vinden en jij met schizoide persoonlijkheidsstoornis niet.quote:
Hele vriendelijke vriend die ik heb leren kennen via guild wars. Wilde afspreken hij woon wel in Schotland maar hij heeft vrienden die een hotel hebben ik zou kunnen overnachten en met hem en wat vrienden van hem vissen. Allemaal open mensen die niet oordelen over andere. Het klinkt goed etc, maar ik kan er gewoon niet op in gaan het geeft me een drukkend gevoel zoiets met mensen te gaan doen en ik kijk er ook niet naar uit.
Andere zouden dit geweldig vinden, ik krijg hier koppijn van , contact met mensen.
Ik heb het idee dat jij je identiteit teveel zoekt in de kenmerken van de schizoide persoonlijkheidsstoornis. Ook dat jij er een excuus in zoekt om bepaalde dingen niet te hoeven doen.
Je bent een persoonlijkheid. Je stoornis maakt daar maar een heel klein deel van uit. Je hoeft niet te veranderen in een sociaal persoon met heel veel vrienden. Als je bijvoorbeeld met 15 katten in een hutje op de hei wilt wonen, kunnen mensen dat raar vinden, maar niemand kan je verbieden dat te doen. Een goede therapeut zal je nooit een bepaalde levensstijl opdringen die je niet aanstaat. Je geeft echter wel genoeg signalen af hier dat je niet gelukkig met jezelf bent en in de knoop zit. En daarvoor heb je hulp nodig. Dat betekent misschien ook dat je met bepaalde dingen geconfronteerd wordt die je niet leuk vindt. Misschien word je geadviseerd om in groepstherapie te gaan: niet omdat je het leuk moet gaan vinden om tussen andere mensen te zitten waarmee je je gevoelens deelt, maar omdat je daarmee inzicht in jezelf en andere mensen kan krijgen. Het hoeft niet te betekenen dat je het daarna wel leuk gaat vinden om contact met andere mensen te hebben, maar wie weet wordt het contact wel makkelijker omdat je jezelf en andere mensen beter begrijpt.
Herkenbaar, anyone?quote:I wish I was like you, I wish I had it all mapped out, I wish I was in more complete understanding of myself and my role within this wondrous world, and by that I mean I wish I was as stupid as you. I wish I didn't question everything and just go with it. I wish I was so small in my understanding that I could build a model of this world, the universe and through my own comprehension, my own analysis, figure it all out.
And the point comes when I realize that there is this dirty, filthy rapist in my mind, in my world, my society, my work that wishes to destroy, that wants to be unleashed, to fuck up their systems, tear down their trees, to corrupt those tiny boys and girls. I say rapist because people dont like that being said. They don't mind it being done - they just mind it being said.
I want to despoil, to take away the innocence of, because innocence disgusts me. But it's all grotesque banality. The empty self, this half being and every day another crack forms, another splinter breaks away and hope is gone and without feeling. I want something in a wrapper, something in new silk panties, some old crusty piece of meat, something with the authority of a badge, or an instructional print out.
I want it all to corrupt it, I want to revenge myself upon it. To kick away the flimsy papers and cover them with dirt. That's the most that I can expect, to sully their receipts, to crumble their registration forms. I wish I was just like you and conclude that I must be of huge importance, that I'm the center of the world: my pockets are full of change, and through this change I can enact change. I wish I could care about all that lipstick, those things, you know those things, those things you care about and those cars and people, all that tripe. On what scale do you measure the worth of these people?
And we are taught that money is real value and a moral code and a combination of the two and as the days pass I learn tricks and deceit and the instinct to grab int when it comes. And now look all of this, who's standing, who's yelling, who's talking about you, it's me! I'm the one after all, and am I important, or am I just a messenger for you? I don't know, I don't give a fuck. I'm yelling and nothing I'm saying hasn't been said before.
I see empty eyes, stuffing his fat face with chips or fat, dripping grease, filling his face with money or moral code, and he is without sense. Why the fuck should I acknowledge you, you hold open that door for me and step out of my way, I didn't ask for this, I didn't ask to have to acknowledge you. Now I sit and some fuck tells me not to sit, not to loiter and I have to acknowledge this prick as well.
The only moment of truth is the tenth of a second after the money shot is delivered, in that fraction there is reality. In that singular point, all the lies that money and desperation build are revealed and all that's left is truth. My memory lapses and it's hard to tell or care anymore. I don't know if it's out of apathy or boredom. This weight is the weight of pointlessness and it drags me down. I've never been so happy, I say to myself and I repeat it to pretend that I remember now how I felt when I said it, but I remember nothing but the words. He likes it and I didn't. I like it but he doesn't. I've realized that I'm not really one person, and neither of us gives a fuck, neither of us is really whole or worth a damn.
Ik hoop voor je dat het doorgaat het afspreken.quote:
[..]
Ja dit inderdaad.
Dus ik denk dat het aan beide ligt. Mensen blijven toch altijd wat egoïstisch wat ook logisch is. Als zij hun verhaal niet bij jou kwijt kunnen en wel bij anderen, zullen ze (onbewust) naar iemand anders gaan bij wie dat wel kan. Zonder dat ze jou daarmee willen kwetsen of iets anders.
Maargoed, ze waren verder wel enthousiast over iets afspreken, en dat vond ik heel wat.
Dit is een thema wat bij mij ook heel erg speelt. Het moeilijke is dat je jezelf altijd heel anders beleeft dan andere mensen jou. Je kan niet zien wat bijvoorbeeld je lichaamstaal is. Je krijgt alleen een idee hoe je op andere mensen overkomt door hoe anderen op jou reageren. Ik werd zelf vroeger gepest en toen kreeg ik vaak het idee dat mensen mij bij voorbaat niet mogen en dat alles wat ik doe fout is. Ik voel me dan minderwaardig en dan proberen mensen mij ervan te overtuigen dat ik dat niet ben en noemen ze alleen maar positieve dingen. Vervolgens denk ik dat ze mij alleen maar beter willen laten voelen en tegen me liegen of dingen achterhouden, want als ik dan zo goed ben als zij beweren, had ik deze problemen niet. Zo zit ik dan in een cirkel.
Ik merk de laatste jaren wel dat mensen anders op mij reageren als ikzelf ook beter in mijn vel zit. Het contact is gelijkwaardiger. Ik moet nog veel oefenen met sociale contacten; het is denk ik ook een leerproces. Mensen die extravert zijn, zijn vaak ook socialer, omdat ze door hun extravertie meer sociale contacten aangaan en 'beter getraind' zijn.
Voor een groot gedeelte, ja.quote:
Op Een late reactie, dit omdat ik momenteel wat minder in mijn vel zit door lichamelijke klachten.quote:
[..]
Er kunnen tal van redenen zijn waarom het je een drukkend gevoel geeft en je er niet naar uit kijkt. Het is niet persé zo dat iedereen zonder schizoide persoonlijkheidsstoornis dit leuk zouden moeten vinden en jij met schizoide persoonlijkheidsstoornis niet.
Ik heb het idee dat jij je identiteit teveel zoekt in de kenmerken van de schizoide persoonlijkheidsstoornis. Ook dat jij er een excuus in zoekt om bepaalde dingen niet te hoeven doen.
Je bent een persoonlijkheid. Je stoornis maakt daar maar een heel klein deel van uit. Je hoeft niet te veranderen in een sociaal persoon met heel veel vrienden. Als je bijvoorbeeld met 15 katten in een hutje op de hei wilt wonen, kunnen mensen dat raar vinden, maar niemand kan je verbieden dat te doen. Een goede therapeut zal je nooit een bepaalde levensstijl opdringen die je niet aanstaat. Je geeft echter wel genoeg signalen af hier dat je niet gelukkig met jezelf bent en in de knoop zit. En daarvoor heb je hulp nodig. Dat betekent misschien ook dat je met bepaalde dingen geconfronteerd wordt die je niet leuk vindt. Misschien word je geadviseerd om in groepstherapie te gaan: niet omdat je het leuk moet gaan vinden om tussen andere mensen te zitten waarmee je je gevoelens deelt, maar omdat je daarmee inzicht in jezelf en andere mensen kan krijgen. Het hoeft niet te betekenen dat je het daarna wel leuk gaat vinden om contact met andere mensen te hebben, maar wie weet wordt het contact wel makkelijker omdat je jezelf en andere mensen beter begrijpt.
.
Een excuus misschien, maar ook weer niet ik voel me nu eenmaal zo en daar ligt mijn grondslag. Daar is alles op gebaseerd.
.
Nee de stoornis maakt mij niet compleet als persoon dat klopt. Maar het dicteert wel voor een groot gedeelte hoe ik me voel en is mijn fundament waarop gebouwd kan worden. Maar je gaat geen betonnen huis bouwen in de jungle, of een huis op drijfzand. Ik ben gelukkig met mezelf, ik ben niet gelukkig dat dit ik individu dat ik ben moet leven in een maatschappij die mij dingen verplicht die mij ongelukkig maken. En dat ik daar als persoon geen opening in zie. Contact hoeft niet makkelijker te worden voor mij omdat ik geen behoefte heb aan contact. Als het even kan wil ik helemaal niemand zien.
Dat is iets wat ik mezelf hardop afvroeg bij mijn vriend en die kon daar niet echt een antwoord op geven ofzoquote:
[..]
Ik hoop voor je dat het doorgaat het afspreken.
Dit is een thema wat bij mij ook heel erg speelt. Het moeilijke is dat je jezelf altijd heel anders beleeft dan andere mensen jou. Je kan niet zien wat bijvoorbeeld je lichaamstaal is. Je krijgt alleen een idee hoe je op andere mensen overkomt door hoe anderen op jou reageren. Ik werd zelf vroeger gepest en toen kreeg ik vaak het idee dat mensen mij bij voorbaat niet mogen en dat alles wat ik doe fout is. Ik voel me dan minderwaardig en dan proberen mensen mij ervan te overtuigen dat ik dat niet ben en noemen ze alleen maar positieve dingen. Vervolgens denk ik dat ze mij alleen maar beter willen laten voelen en tegen me liegen of dingen achterhouden, want als ik dan zo goed ben als zij beweren, had ik deze problemen niet. Zo zit ik dan in een cirkel.
Ik merk de laatste jaren wel dat mensen anders op mij reageren als ikzelf ook beter in mijn vel zit. Het contact is gelijkwaardiger. Ik moet nog veel oefenen met sociale contacten; het is denk ik ook een leerproces. Mensen die extravert zijn, zijn vaak ook socialer, omdat ze door hun extravertie meer sociale contacten aangaan en 'beter getraind' zijn.
Ja, mensen die introvert zijn worden raken sowieso eerder vermoeid door sociale contacten dan mensen die extravert zijn. Dat nadeel heb je dan ook nog. Hoewel ik als ik lekker op gang ben helemaal niet introvert ben. Dus dat heeft ook wel met de rol in de groep te maken denk ik.
Mijn persoonlijkheid voor iedereen die bang voor mij was. Kijk maar naar het kopje agressie. De rode dus, de met potlood gemaakte is van iemand anders waar ik het van leende.
De schaal waar je scoort. Zo zie je dat ik op solitair hoog scoor, en ook vrij hoog op gevoeligheid.quote:
[ afbeelding ]
Mijn persoonlijkheid voor iedereen die bang voor mij was. Kijk maar naar het kopje agressie. De rode dus, de met potlood gemaakte is van iemand anders waar ik het van leende.
Maar op iets als agressie of devotie scoor ik gewoon een 0.
Natuurlijk moet je echter het totaal plaatje pakken en dan kijken wat het jou maakt als persoon. Maar het is apart dat ik op bepaalde dingen helemaal 0 scoor of een paar punten.Je maakt een vragenlijst met kolommen je telt dan alle antwoorden op in een bepaalde kolom. En dan vul je het getal in trouwens. Deze test had 107 vragen.
Ik krijg bij de ggz ook altijd testen met allerlei vragen, ook over agressie, verslaving, enz. Scoor ik niet op gelukkig.quote:
[..]
De schaal waar je scoort. Zo zie je dat ik op solitair hoog scoor, en ook vrij hoog op gevoeligheid.
Maar op iets als agressie of devotie scoor ik gewoon een 0.
Je maakt een vragenlijst met kolommen je telt dan alle antwoorden op in een bepaalde kolom. En dan vul je het getal in trouwens. Deze test had 107 vragen.
Jou vond ik nooit zo eng, maar die posts samen met anderen leken elkaar te versterken.
Oh ik haat de maatschappij en deze wereld. Maar ik uit dat niet in agressie.quote:
[..]
Ik krijg bij de ggz ook altijd testen met allerlei vragen, ook over agressie, verslaving, enz. Scoor ik niet op gelukkig.
Jou vond ik nooit zo eng, maar die posts samen met anderen leken elkaar te versterken.
Dat is inderdaad niet hetzelfde als geweld en agressie. Ik werk gewoon aan een andere wereld.quote:
[..]
Oh ik haat de maatschappij en deze wereld. Maar ik uit dat niet in agressie.
Ik heb gewoon geen devotie om wat dan ook te doen. Het lijkt erop dat mijn schizoïde zich geuit heeft in compleet defaitisme en het daardoor ontstaan is. Vraag me dan ook af of het mogelijk is dat ik lang geleden de hoop 100% op heb gegeven.quote:
[..]
Dat is inderdaad niet hetzelfde als geweld en agressie. Ik werk gewoon aan een andere wereld.
Waarom haat je de maatschappij en deze wereld? Wat is het waarom je je ervan wilt afzonderen?quote:
[..]
Oh ik haat de maatschappij en deze wereld.
quote:
[..]
Waarom haat je de maatschappij en deze wereld? Wat is het waarom je je ervan wilt afzonderen?
quote:
[..]
Waarom haat je de maatschappij en deze wereld? Wat is het waarom je je ervan wilt afzonderen?
quote:
[..]
Bedankt voor je input. Zelf ben ik schizoïde Maar goed ik ben niet zo boos slechts rationeel. Mocht je zin hebben kun je in het kort lezen waarom ik de maatschappij niet mag, en mijn stoornis me nekt.
Met anderhalf jaar oud kreeg ik een lichamelijke ziekte, ik moest van de basisschool af. Dat adviseerde ze mijn ouders, ik ging dus naar een speciale school met een busje werd ik opgehaald en moest ik 3 kwartier reizen, naar school gaan was geen pretje. Ik miste mijn favoriete tekenfilms als pokemon en als ik thuis kwam waren de kinderseries ook al voorbij. Omdat iedereen op die school ver van elkaar woonde had ik ook nooit iemand om mee af te spreken. Mijn lokale vrienden ben ik kwijt geraakt en de ene die ik had maakte mij achter mijn rug om belachelijk. Ik zou de spastische chirurg zijn etc, dit omdat ik met mijn handen trilde omdat ik vol zat van de ontstekingen. Kan me wel nog herinneren dat ik aan een tafeltje zat met een meid en deze gewoon blij voor mij was als ik eens een sticker kreeg omdat ik netjes had geschreven.
Maar goed op die nieuwe school zat niemand, ik zat tussen tourettes mensen met weet ik wat voor een problemen. Rolstoelen etc... Ik zat er tussen, gek genoeg hebben ze nooit rekening gehouden met mijn ziekte, omdat je het niet aan me ziet. Ik zie eruit als ieder ander. Alles wat ik met mijn slecht motorische handen deed werd dan ook afgestraft. Zo moest ik me melden bij de directeur, er was namelijk een opdracht een boekenlegger voor vaderdag te maken in groep 6. Je moest echter een schets maken wat ik niet deed waarop mijn tekening en boekenlegger in beslag werd genomen dit terwijl ik trots was op wat ik gemaakt had want het was eens goed gelukt. Toen de deal gemaakt ik maak een schets en dan krijg ik die oude wat ik gemaakt heb terug. Na het maken van de schets toen ik de oude terugvroeg kreeg ik die niet. Ik verweerde me zei dat we een afspraak hebben, ik moest naar de directeur. Bijna van school getrapt.
Terug naar het normaal onderwijs was nog lastiger, techniek, handenarbeid was altijd een 3 voor welk project dan ook. Of het was een 3 dat ik hulp van andere kreeg of omdat het niet werkte of omdat het lelijk was, natuurlijk ik kon geen machines bedienen met mijn motoriek. Dat precisie werk lukte me niet. Al mijn schrijven ging slecht etc. Afijn ik viel in verval ging met niemand meer om en bleef alleen zitten. Leraren maakte zich wel zorgen maar ik ging nooit op ze in.
Toen naar een andere school hier wilde ik helemaal geen contact meer met niemand niet, leraren bleven erop aandringen me lastig vallen. Vertelde mijn ouders op ouderavonden dat het nooit meer goed met mij zou komen etc. Mijn ouders gingen mij daarop ook lastig vallen sociaal te zijn. Ik moest maar gaan werken bij de supermarkt maar met mijn lichamelijke klachten was dat pijn en ik was te sloom. Een meid die altijd gauw thuis wilde zijn begon al een hekel aan me te krijgen omdat ik niet snel genoeg was. Ja ik was wat minder efficiënt.
Nu heb ik na 1 kilometer lopen dat ik al verrek van de pijn en 2 kilometer haal ik net hoewel ik daarna moet bijkomen van de pijn. Zelfs dit bericht typen bezorgt me pijn. Een half a4tje schrijven aan een kant is al funest voor mij, en niet leesbaar.
Mijn hele leven lang heeft niemand rekening gehouden met mijn lichamelijke klachten terwijl mijn diagnose staat als een huis. Nu is het alleen maar erger geworden, maar mensen roepen dat ik werk moet zoeken dat ik een opleiding moet zoeken. Mijn vertrouwen in school is kapot gemaakt. De samenleving zal nooit rekening houden met mijn lichamelijke klachten.
Daardoor ben ik wellicht schizoïde geworden om mezelf te beschermen. Maar nu moet ik vast gaan werken of een opleiding volgen lichamelijk ben ik er slecht aan toe ik ben ook niet heel slim met cijfertjes. Wellicht kan ik een mbo-4 juridisch medewerker doen. Maar ik kan niet lange stukken achter elkaar typen, ik kan niet steeds naar het kopieer apparaat lopen. Ik zie geen goeie uitweg. De maatschappij belast mij ze geven mij de tijd niet genoeg.
Ze roepen dat ik een vieze uitkeringstrekker ben. Maar ik kan mijn schizoïde zijn niet ongedaan maken dat is een reflex geweest mezelf te verdedigen ik heb mezelf gebarricadeerd en nu willen ze dat ik naar buiten kom. Waarop mijn schizoïde persoonlijkheid niet is op ingesteld. Ik heb geen mensen nodig. De maatschappij heb ik niet nodig, maar nu roepen ze me naar buiten. Iets dat me niet lukt omdat mijn hele jeugd het vertrouwen voor de samenleving kapot heeft gemaakt. Ik wil niets meer met ze te doen hebben, en daar nekt mijn diagnose me. Ik ervaar nergens plezier meer aan, 0% ambities en ik wil er niet eens meer wat voor doen.
Bedankt dat je het wil delen.quote:
Ik begrijp wel dat je je heel klote hebt gevoeld. De afwijzing en het onbegrip wat je beschrijft is heel herkenbaar bij mij.
Ik heb zelf geen lichamelijke beperkingen ofzo. Maar het gevoel dat ik er niet bij hoor, is al zo oud als ik me kan herinneren. Ik was anders en gewoon raar; zo voelde ik me en dat was het wat ik van anderen elke keer te horen kreeg. Ik had motorische problemen, waardoor ik nooit goed was met gym en dus altijd als laatste werd gekozen. Ik liep met mijn voeten naar binnen. Ik sliste, waardoor ik als kind bij diverse logopedisten kwam, wat trouwens geen fuck hielp. Ik kon wel altijd heel goed tekenen, maar het feit dat ik dat kon, vond ik ook abnormaal aan mezelf. En dan kreeg ik ook nog altijd te horen dat ik autistisch zou zijn omdat ik daar zogenaamde trekken van zou hebben zoals dwangmatigheid. Als kind voelde ik me de outcast en het leven voelde onbehaaglijk. Mijn puberteit was echt een hel; ik werd gepest door mijn leeftijdgenoten en door docenten óf betutteld óf belachelijk gemaakt of uitgescholden. De leraar natuurkunde riep altijd in de klas dat ik een domme sukkel was, de leraar handenarbeid schold me uit voor mietje.
Ik heb het destijds nooit op de wereld betrokken. De wereld en de mensen waren okee; ikzelf was degene die niet goed was en ik streefde er altijd naar om te veranderen en me aan te passen totdat ik wel geaccepteerd werd.
Zo denk ik er nog steeds over, al vind ik die leraren natuurkunde en handenarbeid klootzakken die mij onterecht hadden behandeld. Waar ik wel boos over ben is hoe de psychische hulp me daarna behandeld heeft. Elke keer die kastje naar de muur praktijken, onverschillige psychologen die alleen een hele reeks aan dingen hadden opgesomd wat er allemaal niet mis met me is, maar verder niet naar mij luisterden. Ik was enorm gemotiveerd om mijn leven te veranderen, maar naar mijn beleving waren de hulpverleners dat helemaal niet en heb ik vele jaren van mijn leven verspild.
Ik ga mij nu langzaam maar zeker een beetje sterker voelen om zelf mijn leven te leiden. Echter ik voel me beschadigd en ik kan nog niet helemaal de puntjes op de i zetten. Ik wantrouw psychische hulpverleners heel erg en ik vind het heel erg dat ik nog zo afhankelijk van ze ben. Pas wanneer ik van ze af ben en ik een paar jaar verder ben, kan ik denk ik beoordelen in hoeverre ze mij hebben geholpen en in hoeverre ik naar mezelf had moeten luisteren.
Geen probleem het is niet dat ik het deel om een groter goed. Maar jij ook bedankt voor het delen, sorry ik ben niet goed in deze sociale situaties waarin men elkaar bedankt uit beleefdheid maar vat het niet persoonlijk op.quote:
[..]
Bedankt dat je het wil delen.
Ik begrijp wel dat je je heel klote hebt gevoeld. De afwijzing en het onbegrip wat je beschrijft is heel herkenbaar bij mij.
Ik heb zelf geen lichamelijke beperkingen ofzo. Maar het gevoel dat ik er niet bij hoor, is al zo oud als ik me kan herinneren. Ik was anders en gewoon raar; zo voelde ik me en dat was het wat ik van anderen elke keer te horen kreeg. Ik had motorische problemen, waardoor ik nooit goed was met gym en dus altijd als laatste werd gekozen. Ik liep met mijn voeten naar binnen. Ik sliste, waardoor ik als kind bij diverse logopedisten kwam, wat trouwens geen fuck hielp. Ik kon wel altijd heel goed tekenen, maar het feit dat ik dat kon, vond ik ook abnormaal aan mezelf. En dan kreeg ik ook nog altijd te horen dat ik autistisch zou zijn omdat ik daar zogenaamde trekken van zou hebben zoals dwangmatigheid. Als kind voelde ik me de outcast en het leven voelde onbehaaglijk. Mijn puberteit was echt een hel; ik werd gepest door mijn leeftijdgenoten en door docenten óf betutteld óf belachelijk gemaakt of uitgescholden. De leraar natuurkunde riep altijd in de klas dat ik een domme sukkel was, de leraar handenarbeid schold me uit voor mietje.
Ik heb het destijds nooit op de wereld betrokken. De wereld en de mensen waren okee; ikzelf was degene die niet goed was en ik streefde er altijd naar om te veranderen en me aan te passen totdat ik wel geaccepteerd werd.
Zo denk ik er nog steeds over, al vind ik die leraren natuurkunde en handenarbeid klootzakken die mij onterecht hadden behandeld. Waar ik wel boos over ben is hoe de psychische hulp me daarna behandeld heeft. Elke keer die kastje naar de muur praktijken, onverschillige psychologen die alleen een hele reeks aan dingen hadden opgesomd wat er allemaal niet mis met me is, maar verder niet naar mij luisterden. Ik was enorm gemotiveerd om mijn leven te veranderen, maar naar mijn beleving waren de hulpverleners dat helemaal niet en heb ik vele jaren van mijn leven verspild.
Ik ga mij nu langzaam maar zeker een beetje sterker voelen om zelf mijn leven te leiden. Echter ik voel me beschadigd en ik kan nog niet helemaal de puntjes op de i zetten. Ik wantrouw psychische hulpverleners heel erg en ik vind het heel erg dat ik nog zo afhankelijk van ze ben. Pas wanneer ik van ze af ben en ik een paar jaar verder ben, kan ik denk ik beoordelen in hoeverre ze mij hebben geholpen en in hoeverre ik naar mezelf had moeten luisteren.
.
Vervelend voor je, de motorische problemen weet ik alles van. Maar ik denk dat jij meer iets zag van 'er is iets fout aan mij.' Terwijl ik, ik was in alles slecht motorisch maar ik wist dat het door mijn reuma kwam, en dus kon ik er de vinger op leggen. In jouw geval had je niets waar je de vinger op kon leggen, dan moest het wel aan jou liggen. Daarentegen voelde ik dat mensen geen begrip/respect voor mijn reuma hadden. Dat is denk ik een groot verschil.
.
Je puberteit klinkt erg verrot, ik ken het lui die gepest werden etc. In mijn geval was ik rebels en een joker, die steeds grappen maakte. En daardoor was ik populair echter werd ik niet gepest maar kwam ik wel al gauw in een situatie waarin ik bespot werd, omdat ik grappig was en een complete joker. Zolang ik deed entertaimen had ik vrienden. Toen ik daar geen zin in had heb ik alle contact verbroken en ben ik solitair door mijn puberteid gegaan. Later weer wat vrienden terug, overigens ben ik nooit gepest. Gek genoeg was ik wel vaak bang maar had ik genoeg in me om te bluffen en als het op klappen aan zou komen zou ik wel een goeie kans maken maar toch was ik bang en blufte ik. Daarna naar een andere middelbare school hier heb ik helemaal 2 jaar solitair mijn ding gedaan. Soms nog de joker uitgehangen maar ik wilde niemand zien. Een vogel in zijn kooi was ik, maar ik overleefde het niemand pestte mij, dat krijg je als je met gewichten traint en de sterkste van de school neerklapt. Pak je de alfa is de rest niets meer.
.
Bij jou zie ik dat je net als mij ook redelijk passief was. En jezelf de schuld hebt gegeven terwijl ik altijd zoiets had van 'ja er is wat mis met mij, mijn gevoel. Maar de rest om me heen die zijn mijn tijd niet waard.' Daardoor kon ik ook keihard bluffen en kon ik het op vechten laten aankomen het kon mij allemaal niets meer schelen nu nog niet eigenlijk.
.
Bij jou lijkt het ermeer op dat je jezelf wilde verbeteren, om in de wereld te passen. Dat de andere klootzakken waren is dan wel prima, want het is jouw fout jij had je beter moeten opstellen tegen die klootzakken? Is dat wat je denkt, of wat is jouw gedachten daarachter dat je het zoveel op jezelf schuift? Ik hoop niet dat dit beledigend overkomt maar ik probeer te begrijpen wat jouw motivatie hier achter is.
.
Mijn gedachtengang was dit is niet eerlijk ik ben wel wat anders, maar ik ben niet dit of dat. Ik hoef die lui niet, ik hoor niet bij ze maar ik ben aardig waarom zij dan niet. En dan als je alles op het spel zet en je leven gaat leven alsof het pokerchips zijn, dan ben je er al heel gauw klaar mee.
.
De Psyische wereld ik ben er niet over te spreken, maar goed? Waar ben ik dat wel over. Uiteindelijk kom je er op eigen kracht met eigen gedachtengoeden. Ik heb besloten mezelf af te sluiten en iedere dag sterft het gevoel in me een beetje meer. Maar ik ben er tevrede mee, zou ik niet meer schizoïde zijn, dan zou die hele put openspringen. Dan zou ik per direct van een flat springen. Het is niet alleen houding of gedachtengang het is wat mij in leven houdt. Het is zoals in de fantasie verhalen waar iemand een paraciet heeft en daardoor kan blijven leven, en zonder de paraciet gelijk sterft.
.
Hopelijk kun je jezelf naar de plek leiden waar jij wilt zijn. En wat is beschadigt? Ik heb dat allemaal zo ver als mogelijk uitgeschakeld, en sinds dien ben ik een stuk gelukkiger. Je kan het misschien maken. Je lijkt goed op weg het lukt je misschien. Allen zou ik niet te zeer gaan hangen aan psychologen etc, of ze je hebben geholpen ja of nee doet er niet toe. Wat er wel toe doet ben je daar waar je wilt zijn of ga je de goeie richting op.
Ik voel me beschadigd omdat ik veel te lang in een passief en eenzaam isolement heb geleefd. Ik heb dingen gemist in het leven; ik word daar vaak mee geconfronteerd door situaties in het heden. Ik weet niet of ik dat kan corrigeren.quote:
Hopelijk kun je jezelf naar de plek leiden waar jij wilt zijn. En wat is beschadigt? Ik heb dat allemaal zo ver als mogelijk uitgeschakeld, en sinds dien ben ik een stuk gelukkiger. Je kan het misschien maken. Je lijkt goed op weg het lukt je misschien. Allen zou ik niet te zeer gaan hangen aan psychologen etc, of ze je hebben geholpen ja of nee doet er niet toe. Wat er wel toe doet ben je daar waar je wilt zijn of ga je de goeie richting op.
Het is niet zo dat ik een zondebok zoek voor mijn problemen. Ik vind mezelf niet zielig. Ik heb mijn sores meegemaakt, maar elk huis heeft zijn kruis. Ik ken mensen die het beter hebben gehad dan ik, maar ook genoeg die het slechter hebben gehad. Er zijn ook leuke dingen in mijn leven gebeurd en waar ik goede herinneringen aan heb. Mijn leven is daarbij nog niet over en ik hou me vast aan dat ik veel dingen zelf kan sturen en dat ik alles zou kunnen bereiken als ik erin geloof en het echt wil.
Ik loop vast omdat ik het niet snap en vastloop in mijn emoties. Wat die psychologen betreft: ik kan niet helemaal plaatsen wat er allemaal is gebeurd. Laat ik teveel over me heen lopen of ga ik juist teveel in het verzet? Ik kan er niet goed tegen als ik geen controle heb over mijn eigen situatie.
[ Bericht 4% gewijzigd door Pulzzar op 03-03-2014 00:38:06 ]
Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen. - Kierkegaard.quote:
[..]
Ik voel me beschadigd omdat ik veel te lang in een passief en eenzaam isolement heb geleefd. Ik heb dingen gemist in het leven; ik word daar vaak mee geconfronteerd door situaties in het heden. Ik weet niet of ik dat kan corrigeren.
Het is niet zo dat ik een zondebok zoek voor mijn problemen. Ik vind mezelf niet zielig. Ik heb mijn sores meegemaakt, maar elk huis heeft zijn kruis. Ik ken mensen die het beter hebben gehad dan ik, maar ook genoeg die het slechter hebben gehad. Er zijn ook leuke dingen in mijn leven gebeurd en waar ik goede herinneringen aan heb. Mijn leven is daarbij nog niet over en ik hou me vast aan dat ik veel dingen zelf kan sturen en dat ik alles zou kunnen bereiken als ik erin geloof en het echt wil.
Ik loop vast omdat ik het niet snap en vastloop in mijn emoties. Wat die psychologen betreft: ik kan niet helemaal plaatsen wat er allemaal is gebeurd. Laat ik teveel over me heen lopen of ga ik juist teveel in het verzet? Ik kan er niet goed tegen als ik geen controle heb over mijn eigen situatie.
Controle op de situatie zul je nooit 100% hebben dit omdat mensen anders zijn, andere motieven hebben en de manieren om deze te manipuleren zeer gelimiteerd zijn. Je kan mensen een bepaalde richting opsturen, maar je hebt daarvoor kennis nodig. In dat opzicht kun je dan het beste als een schaduw overkomen waar niemand doorheen prikt. Dan willen mensen meer te weten komen en dan weet je wat hun motief is als ze met je komen praten. Alleen is dit heel lastig en bijna niet haalbaar en ga je weer vervreemd raken.
Ik wens je er succes mee, maar mensen zijn lastige wezens.
Paar weken geleden te horen gekregen een persoonlijkheidsstoornis te hebben. Had al zo'n vermoeden, dus het kwam niet echt als een verrassing, maar die diagnose was toch stiekem nog even schrikken. Hoe dan ook, men had me al op de wachtlijst geplaatst voor "een behandeling op de afdeling persoonlijkheidsstoornissen". Van de week werd ik gebeld met de mededeling dat ik op intake mocht komen voor schematherapie.
Uiteraard heb ik e.e.a. gelezen over schematherapie, maar ik vraag me af wat het wezenlijke verschil is tussen schematherapie en CGT. Waarschijnlijk ben ik nu te sceptisch, maar ik heb bergen CGT gehad in het verleden en ik kon er helemaal niets mee. Rationaliseren kon ik wel (deed ik zelfs veel te veel), dus gezonde gedachten tegenover een ongezonde zetten, was geen probleem. Maar in mijn hoofd veranderde er niets. De ongezonde gedachten bleven de kop opsteken en ik was voor mijn gevoel voortdurend aan het corrigeren. Heel vermoeiend vond ik dat.
Nu moet ik erbij vertellen dat ik zelf psychologie heb gestudeerd - geen klinische, maar een basis over stoornissen en bijbehorende behandeling krijg je altijd mee. Toen ik een klinisch vak kreeg, waren CGT, antidepressiva en de combinatie daarvan behulpzaam bij elke psychische klacht waarvoor je geen antipsychotica kreeg. Mijn gevoel bij CGT was eigenlijk vooral dat men het overal voor inzette. Het leek me een soort hype: het helpt toch tegen alles. Of het voldoende hielp was de vraag, maar het werkte "significant" beter dan "treatment as usual". Datzelfde gevoel heb ik nu een beetje bij schematherapie. Ik weet niet of het klopt, maar schematherapie lijkt helemaal hot bij alles dat hardnekkig is. Autisme? Eetstoornis? Persoonlijkheidsstoornis? Depressie? Bij alles lijkt schematherapie wonderen te kunnen verrichten, net zoals CGT destijds.
Voor zover ik erover lees, lijkt schematherapie me eigenlijk gewoon een uitgebreide, maar specifieke vorm van CGT: leer grip krijgen op je gedachten en gevoelens en stem daar je gedrag op af. In de CGT die wij deden, gingen we vaak al in op de vraag waar die negatieve gedachten vandaan kwamen en niet alleen op het veranderen ervan.
Nu klink ik waarschijnlijk wat cynisch, maar ik vraag me echt af wat er anders is aan schematherapie, waardoor het beter zou moeten helpen dan CGT. Ik blijf het idee houden dat het vooral gericht is op begrijpen van jezelf (inzicht) en daaropvolgend gedragsmodificatie.
Ik weet niet of ik dat zo heel erg zie zitten, maar tegelijkertijd zou ik ook niet weten wat dan een betere behandeling zou zijn.
Wie kan mij (wellicht uit ervaring) vertellen of schematherapie daadwerkelijk vernieuwend is?
Wow ... jouw verhaal lijkt wel heel erg op het mijne zeg hahaquote:
Hallo Fok!-ers,
Paar weken geleden te horen gekregen een persoonlijkheidsstoornis te hebben. Had al zo'n vermoeden, dus het kwam niet echt als een verrassing, maar die diagnose was toch stiekem nog even schrikken. Hoe dan ook, men had me al op de wachtlijst geplaatst voor "een behandeling op de afdeling persoonlijkheidsstoornissen". Van de week werd ik gebeld met de mededeling dat ik op intake mocht komen voor schematherapie.
Uiteraard heb ik e.e.a. gelezen over schematherapie, maar ik vraag me af wat het wezenlijke verschil is tussen schematherapie en CGT. Waarschijnlijk ben ik nu te sceptisch, maar ik heb bergen CGT gehad in het verleden en ik kon er helemaal niets mee. Rationaliseren kon ik wel (deed ik zelfs veel te veel), dus gezonde gedachten tegenover een ongezonde zetten, was geen probleem. Maar in mijn hoofd veranderde er niets. De ongezonde gedachten bleven de kop opsteken en ik was voor mijn gevoel voortdurend aan het corrigeren. Heel vermoeiend vond ik dat.
Nu moet ik erbij vertellen dat ik zelf psychologie heb gestudeerd - geen klinische, maar een basis over stoornissen en bijbehorende behandeling krijg je altijd mee. Toen ik een klinisch vak kreeg, waren CGT, antidepressiva en de combinatie daarvan behulpzaam bij elke psychische klacht waarvoor je geen antipsychotica kreeg. Mijn gevoel bij CGT was eigenlijk vooral dat men het overal voor inzette. Het leek me een soort hype: het helpt toch tegen alles. Of het voldoende hielp was de vraag, maar het werkte "significant" beter dan "treatment as usual". Datzelfde gevoel heb ik nu een beetje bij schematherapie. Ik weet niet of het klopt, maar schematherapie lijkt helemaal hot bij alles dat hardnekkig is. Autisme? Eetstoornis? Persoonlijkheidsstoornis? Depressie? Bij alles lijkt schematherapie wonderen te kunnen verrichten, net zoals CGT destijds.
Voor zover ik erover lees, lijkt schematherapie me eigenlijk gewoon een uitgebreide, maar specifieke vorm van CGT: leer grip krijgen op je gedachten en gevoelens en stem daar je gedrag op af. In de CGT die wij deden, gingen we vaak al in op de vraag waar die negatieve gedachten vandaan kwamen en niet alleen op het veranderen ervan.
Nu klink ik waarschijnlijk wat cynisch, maar ik vraag me echt af wat er anders is aan schematherapie, waardoor het beter zou moeten helpen dan CGT. Ik blijf het idee houden dat het vooral gericht is op begrijpen van jezelf (inzicht) en daaropvolgend gedragsmodificatie.
Ik weet niet of ik dat zo heel erg zie zitten, maar tegelijkertijd zou ik ook niet weten wat dan een betere behandeling zou zijn.
Wie kan mij (wellicht uit ervaring) vertellen of schematherapie daadwerkelijk vernieuwend is?
Ik heb in het verleden twee keer cgt gehad maar zonder veel succes. Studeer psychologie, ga over een paar weken beginnen met deeltijd schematherapie en heb er ook niet zoveel vertrouwen in. Schematherapie komt voor een heel groot deel overeen met cgt alleen werk je dus met schema's en wordt er meer naar je jeugd gekeken. Dat gebeurt idd bij cgt ook wel, maar bij schematherapie ligt daar toch iets meer de nadruk op. Het gaat iets dieper zeg maar. Ik moet natuurlijk nog beginnen met de therapie maar de individuele gesprekken die ik tot nu toe heb gehad met de psycholoog die de deeltijd doet zijn toch wel anders dan die bij andere psychologen. Het is niet meteen zo oplossingsgericht of zo.
Ik kan me op zich wel voorstellen dat het beter werkt dan cgt, hoewel ik daar niks over weet. Zal eens opzoeken hoe het zit met de cijfers.
Welke richting heb je eigenlijk gedaan met psychologie? Wat doe je nu?
Ik ben fel tegenstander van cgt maar schematherapie werkte heel goed bij mij.
Het is confronterender en heftiger. Je moet het wel aankunnen want het is niet leuk zeg maar. Je gaat peuteren en graven tot het pijn doet en dan ga je nog ff door.
Dus mits je goede behandelaars hebt hoef je niet sceptisch te zijn
Ik ben fan
Waarom ben je fel tegenstander van cgt? Het helpt veel mensen.quote:
Bij schematherapie gingen wij meer in op waar onze gedachten vandaan kwamen dan je bij normale cgt doet.
Ik ben fel tegenstander van cgt maar schematherapie werkte heel goed bij mij.
Het is confronterender en heftiger. Je moet het wel aankunnen want het is niet leuk zeg maar. Je gaat peuteren en graven tot het pijn doet en dan ga je nog ff door.
Dus mits je goede behandelaars hebt hoef je niet sceptisch te zijn
Ik ben fan
Ben nu net 3 weken begonnen aan een 1-jarige klinische opname met schematherapie, dus kan er nog niet veel over zeggen.
Helemaal niet omdat ik afgelopen week de hele week ziek in bed heb gelegen en geen 1 therapie heb gevolgd
Ik geloof er niet in voor mensen die echt dieper liggende issues hebben.quote:
[..]
Waarom ben je fel tegenstander van cgt? Het helpt veel mensen.
Als je ff een tegenslag hebt waar je mee moet leren dealen kan het prima werken hoor.
Ik heb ook cgt gehad en kon er ook te weinig mee. Ik snapte wel wanneer ik verkeerde gedachten had of verkeerd reageerde op dingen en kon dat zelf ook vaak wel weerleggen. Eigenlijk was ik er zelf al een beetje mee bezig (zelf uitgevonden methode). Het nadeel van cgt is dat het mij het gevoel gaf dat ik het zelf allemaal fout deed, en dat voedde mijn afkeer van mezelf alleen nog maar meer.quote:
Hallo Fok!-ers,
Paar weken geleden te horen gekregen een persoonlijkheidsstoornis te hebben. Had al zo'n vermoeden, dus het kwam niet echt als een verrassing, maar die diagnose was toch stiekem nog even schrikken. Hoe dan ook, men had me al op de wachtlijst geplaatst voor "een behandeling op de afdeling persoonlijkheidsstoornissen". Van de week werd ik gebeld met de mededeling dat ik op intake mocht komen voor schematherapie.
Uiteraard heb ik e.e.a. gelezen over schematherapie, maar ik vraag me af wat het wezenlijke verschil is tussen schematherapie en CGT. Waarschijnlijk ben ik nu te sceptisch, maar ik heb bergen CGT gehad in het verleden en ik kon er helemaal niets mee. Rationaliseren kon ik wel (deed ik zelfs veel te veel), dus gezonde gedachten tegenover een ongezonde zetten, was geen probleem. Maar in mijn hoofd veranderde er niets. De ongezonde gedachten bleven de kop opsteken en ik was voor mijn gevoel voortdurend aan het corrigeren. Heel vermoeiend vond ik dat.
Nu moet ik erbij vertellen dat ik zelf psychologie heb gestudeerd - geen klinische, maar een basis over stoornissen en bijbehorende behandeling krijg je altijd mee. Toen ik een klinisch vak kreeg, waren CGT, antidepressiva en de combinatie daarvan behulpzaam bij elke psychische klacht waarvoor je geen antipsychotica kreeg. Mijn gevoel bij CGT was eigenlijk vooral dat men het overal voor inzette. Het leek me een soort hype: het helpt toch tegen alles. Of het voldoende hielp was de vraag, maar het werkte "significant" beter dan "treatment as usual". Datzelfde gevoel heb ik nu een beetje bij schematherapie. Ik weet niet of het klopt, maar schematherapie lijkt helemaal hot bij alles dat hardnekkig is. Autisme? Eetstoornis? Persoonlijkheidsstoornis? Depressie? Bij alles lijkt schematherapie wonderen te kunnen verrichten, net zoals CGT destijds.
Voor zover ik erover lees, lijkt schematherapie me eigenlijk gewoon een uitgebreide, maar specifieke vorm van CGT: leer grip krijgen op je gedachten en gevoelens en stem daar je gedrag op af. In de CGT die wij deden, gingen we vaak al in op de vraag waar die negatieve gedachten vandaan kwamen en niet alleen op het veranderen ervan.
Nu klink ik waarschijnlijk wat cynisch, maar ik vraag me echt af wat er anders is aan schematherapie, waardoor het beter zou moeten helpen dan CGT. Ik blijf het idee houden dat het vooral gericht is op begrijpen van jezelf (inzicht) en daaropvolgend gedragsmodificatie.
Ik weet niet of ik dat zo heel erg zie zitten, maar tegelijkertijd zou ik ook niet weten wat dan een betere behandeling zou zijn.
Wie kan mij (wellicht uit ervaring) vertellen of schematherapie daadwerkelijk vernieuwend is?
Schema therapie heeft me geleerd dat veel dingen een oorzaak hebben, dat er een reden is waarom ik op bepaalde dingen zo reageer als ik doe. Dat dat ook mag, en dat je daarmee aan de slag kan om er iets mee te doen. Dat je je kleine ik die vroeger tekort gekomen is mag helpen om zich wel veilig en geliefd te gaan voelen. Het begrijpen scheelt enorm veel voor mij. Daarnaast leer je ook herkennen welke schema's andere mensen hebben, zodat je niet altijd alles bij jezelf legt.
Ik moet nu aan de slag met dat stemmetje in mn hoofd wat bij elke tegenslag tegen me roept hoe slecht en stom ik wel niet ben. Hardnekkig ding...
Wat betreft therapie, volgens mij is er niets concreets en wat voor de een werkt hoeft niet voor de ander te werken. Daarom zijn er ook zoveel disciplines soorten therapie en idioten in psychologische wereld. Ik ga me dan ook laten uitschrijven bij het volgende gesprek.
Het maakt heel erg uit welke stoornis je hebt en hoe je ermee aan de slag wil. Ik ben blij dat ik nu hulp heb, en eigenlijk zijn ze zeker 30 jaar te laat...quote:
Mijn stoornis komt met de mogelijkheid te rationaliseren, want emotie is vrij dood. Geloof me je wilt alles niet rationaliseren wil je dat wel dam lees je de stoïcijnen. Maar rationaliseren maakt het leven een stuk lastiger.
Wat betreft therapie, volgens mij is er niets concreets en wat voor de een werkt hoeft niet voor de ander te werken. Daarom zijn er ook zoveel disciplines soorten therapie en idioten in psychologische wereld. Ik ga me dan ook laten uitschrijven bij het volgende gesprek.
Met mijn stoornis kun je geloof ik erg min. Niemand die ik ken die er beter uit is gekomen. Mijn stoornis is ook een groeiend iets. Nog nooit een relatie gehad of met een meid gezoend. Niet dat ik ermee zit het boeit me geen malle moer. Maar het zal nooit meer gebeuren. Ik ben te schimmige geworden om mezelf te beschermen.quote:
[..]
Het maakt heel erg uit welke stoornis je hebt en hoe je ermee aan de slag wil. Ik ben blij dat ik nu hulp heb, en eigenlijk zijn ze zeker 30 jaar te laat...
Van boekhandelaren ook nog. therapie die averechts werkt.
Ja! echt enorm herkenbaar.quote:
[..]
Ik heb ook cgt gehad en kon er ook te weinig mee. Ik snapte wel wanneer ik verkeerde gedachten had of verkeerd reageerde op dingen en kon dat zelf ook vaak wel weerleggen. Eigenlijk was ik er zelf al een beetje mee bezig (zelf uitgevonden methode). Het nadeel van cgt is dat het mij het gevoel gaf dat ik het zelf allemaal fout deed, en dat voedde mijn afkeer van mezelf alleen nog maar meer.
Schema therapie heeft me geleerd dat veel dingen een oorzaak hebben, dat er een reden is waarom ik op bepaalde dingen zo reageer als ik doe. Dat dat ook mag, en dat je daarmee aan de slag kan om er iets mee te doen. Dat je je kleine ik die vroeger tekort gekomen is mag helpen om zich wel veilig en geliefd te gaan voelen. Het begrijpen scheelt enorm veel voor mij. Daarnaast leer je ook herkennen welke schema's andere mensen hebben, zodat je niet altijd alles bij jezelf legt.
Ik moet nu aan de slag met dat stemmetje in mn hoofd wat bij elke tegenslag tegen me roept hoe slecht en stom ik wel niet ben. Hardnekkig ding...
Ik kreeg daar zoiets bij van: ja godverdomme ik hoor al meer dan 30 jaar wat ik allemaal niet goed doe. Doe ik nou nóg meer fout? Laat maar dan, ik ga wel in bed liggen. of zuipen. ofzo.
bij mijn intakegesprekken van schematherapie had ik voor het eerst écht het gevoel: wow, dus ik ben niet raar? en ik doe het niet verkeerd? wow, er luistert gewoon iemand naar mijn verhaal? En ik ben dus echt ziek geworden door mijn verleden? (dat laatste deed nogal pijn, janken janken janken dus)
Toen dat begrip er eenmaal van anderen was, durfde ik het ook voor mezelf op te brengen. Nu kan ik ook rustig zeggen: ok, ik ben er ziek van geworden, wellicht had een ander kind er niets schadelijks van ondervonden, maar ik wel en dat mag en is niet stom of fout.
En toen kon ik gaan bouwen
En nu werken CGT trucjes wel beter op mij. Als ik me ergens over suf zit te piekeren om dan even aan mezelf te vragen: ok, is dit nou echt heel erg logisch wat je nu denkt? hoe groot is de kans dat dit gebeurt? Niet zo groot he? Mooi, dan ff niet zo zeiken en doorzetten.
Maar dat komt nu ook niet uit een oordeel naar mezelf, maar meer zo van: ik heb er niets aan om me door die emoties te laten leiden, dus ik kan ze maar beter even opzij zetten. En als dat niet lukt, nja dan lukt het niet. Dan komt dat later wel
Ja, precies wat je zegt. Positiever ermee bezig zijn om beter in je vel te komen zitten. En dat heeft niks te maken met slachtofferrol of blijven hangen in het verleden of weetikveelhoezehetsomsnoemen.quote:
[..]
Ja! echt enorm herkenbaar.
Ik kreeg daar zoiets bij van: ja godverdomme ik hoor al meer dan 30 jaar wat ik allemaal niet goed doe. Doe ik nou nóg meer fout? Laat maar dan, ik ga wel in bed liggen. of zuipen. ofzo.
bij mijn intakegesprekken van schematherapie had ik voor het eerst écht het gevoel: wow, dus ik ben niet raar? en ik doe het niet verkeerd? wow, er luistert gewoon iemand naar mijn verhaal? En ik ben dus echt ziek geworden door mijn verleden? (dat laatste deed nogal pijn, janken janken janken dus)
Toen dat begrip er eenmaal van anderen was, durfde ik het ook voor mezelf op te brengen. Nu kan ik ook rustig zeggen: ok, ik ben er ziek van geworden, wellicht had een ander kind er niets schadelijks van ondervonden, maar ik wel en dat mag en is niet stom of fout.
En toen kon ik gaan bouwen
En nu werken CGT trucjes wel beter op mij. Als ik me ergens over suf zit te piekeren om dan even aan mezelf te vragen: ok, is dit nou echt heel erg logisch wat je nu denkt? hoe groot is de kans dat dit gebeurt? Niet zo groot he? Mooi, dan ff niet zo zeiken en doorzetten.
Maar dat komt nu ook niet uit een oordeel naar mezelf, maar meer zo van: ik heb er niets aan om me door die emoties te laten leiden, dus ik kan ze maar beter even opzij zetten. En als dat niet lukt, nja dan lukt het niet. Dan komt dat later wel
quote:
[..]
Ja, precies wat je zegt. Positiever ermee bezig zijn om beter in je vel te komen zitten. En dat heeft niks te maken met slachtofferrol of blijven hangen in het verleden of weetikveelhoezehetsomsnoemen.
jep dat!
Ik heb zelf mentalisation based treatment gedaan. Ik moet zeggen dat het mij wel geholpen heeft. Maar ik heb ook groepsgenoten gehad waarbij het niet hielp. Die kwamen heel weinig opdagen en durfden in de groep niks te zeggen. Niet dat ze ongemotiveerd waren, maar ze hadden meer structuur, duidelijkheid en 'strengheid' nodig. De therapie had mij 10 jaar geleden ook geen goed gedaan, omdat ik met "het is je eigen verantwoordelijkheid om wel of niet te komen" het misschien ook niet had kunnen opbrengen om regelmatig te komen. Als ik de therapeut was geweest, had ik na een paar maanden geconcludeerd dat dit voor hen niet de juiste therapie was geweest en had ik op zoek gegaan naar een andere therapie die meer past bij hun behoeften. Maar dat deden ze niet: de therapeuten moeten zich aan een strak beleid houden en dat houdt o.a. in dat ze de clienten zo lang mogelijk de kans geven. De therapeuten geloven ook heilig de MBT dé therapie voor iedereen met borderline is, want "de kans op dropouts (lekker interessant doen met engelse woorden) is bij MBT 15%, terwijl dat bij andere therapieen ruim 30% is". Ze hebben enorm veel energie geinvesteerd in de clienten die maar niet kwamen opdagen, terwijl de wachtlijsten enorm lang zijn en de mensen die daarop staan nog langer moeten wachten.
Maar goed, ik reageer nu meer vanuit mijn eigen frustratie. Ik heb afgelopen week een gesprek gehad met mijn psych en sindsdien ben ik enorm prikkelbaar. Ik ben o.a. weggelopen tijdens een groepsles in de sportschool, omdat de emoties zo hoog opliepen dat ik ervoor heb gekozen om weg te lopen, omdat ik anders zou flippen. Ik heb gehoord dat ik achter mijn rug om werd uitgelachen door sommige mensen.
Waar ik eigenlijk vooral gefrustreerd om ben, is dat ik mijzelf te slap voel om mijn eigen koers in het leven te bepalen, daarom maar bij psychologen aanklop voor hulp die vervolgens een hele reeks stoornissen aan mij plakken en mij daarmee het gevoel geven dat ik een minderwaardig mens ben. En life goes on. Ik word ouder en ouder, maar nog steeds geen vrienden, relatie en werk. Naarmate ik ouder word, gaat dat ook steeds moeilijker worden.
Het liefst wil ik zeggen: sodemieter op met jullie DSM, stelletje kutpsychologen, want jullie zijn nog veel gekker dan dat ik ben! Jullie geloven misschien dat jullie mensen helpen met jullie werk, maar jullie hebben mij juist beschadigd! Ik ben godverdomme 15 jaar lang door jullie van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb zelfs in een kliniek gezeten waar minimaal 75% borderline had. Ik hoor het ze nog zeggen dat ik ábsoluut geen borderline heb, want ik zou daar niet impulsief genoeg voor zijn. In hun ogen was ik gewoon een neuroot die niet zoveel moest piekeren. Ik vraag me af wat ze gedurende die 15 maanden hebben gedaan. Ik ben er wel beter door geworden, maar dat heb ik te danken aan mijn mede-clienten en niet aan de therapeuten die dus blijkbaar geen moeite hebben gedaan om mij serieus te nemen. Het ergste is dat de diagnose borderline al vanaf het begin in mijn medisch rapport stond. Ik wist daar niks vanaf: ik kwam daar pas achter toen de nieuwe huisarts mij dat liet lezen.
Maar ik ben vooral boos op mezelf, dat ik mij laat leven door mensen die me zielig vinden. Als ik dit ga uitspreken naar mijn psych de volgende keer, krijg ik weer te horen dat ik teveel denk vanuit mijn emoties en dat het allemaal flauwekul is en vervolgens ben ik weer een mak schaap die alles klakkeloos aanneemt van haar.
Ik weet het allemaal niet meer
Ook ik ben beschadigd door eerdere therapieën. Ik werd in een groep gezet, terwijl ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis in ontwikkeling had. Dat kan een pittige combinatie zijn - en dat werd het ook. Ik wist niet hoe ik in therapie moest zijn, ik begreep niet wat er van mij verwacht werd. Ik deed het kennelijk helemaal verkeerd en kreeg ik regelmatig 2/3 van de groep over me heen. Ik was volgens hen niet open genoeg. Ik was me van geen kwaad bewust, maar begreep wel goed dat ik het allemaal niet deed zoals een ideale cliënt het aanpakte. Sorry meiden, ik wist toen gewoon echt niet hoe ik een goede cliënt was.quote:
Toen ik begreep dat ik moest gaan delen, toen was de groep voor mij niet veilig. En mensenschuw als ik ben, is het praktisch onmogelijk om zo'n groep voor mij weer veilig te krijgen. Wantrouwen, op m'n hoede zijn, klaarstaan om het volgende te incasseren, voortdurend anticiperen... Dat gaat bij die mensen nooit meer weg. Niet omdat ik mensen geen tweede kans meer wil geven, maar omdat ik nooit meer onbevangen kan zijn. De hele groep is nooit geweest, maar toen nog veel minder, door alles wat er gebeurd was. Na 9 maanden was de hele groep gewisseld en begreep ik beter wat er van me verwacht werd. Maar toen zat mijn behandeling erop. Na 9 maanden moest ik weg. Na een gigantische terugval mocht ik het een halfjaar later nog een keer proberen in "dezelfde" groep (er zat er nog 1 in van toen ik eerder wegging). Qua therapie begreep ik het beter, maar veilig kon ik de groep niet meer noemen. Daar kwam dus het CGT-verhaal bij. Inderdaad, ook het gevoel dat ik daarbij alles verkeerd deed wat ik verkeerd kon doen. Ik moest mezelf maar blijven corrigeren met dingen die ik niet echt meende. En ik deed het dus altijd fout. De gedachten die ik had, gevormd uit mijn identiteit (voor mijn gevoel) waren fout. Dus dan zal mijn identiteit fout geweest zijn en was ik fout. Ik was toch één met mijn gedachten? Als mijn gedachten dan fout zijn, ben ik ook fout. Dacht ik.
Alles bij elkaar weet ik heel goed dat ik gewoon niet in die groep heb gepast, vermoedelijk vanwege mijn problematiek. Het heeft de persoonlijkheidsproblematiek ook meer kwaad dan goed gedaan.
Hiermee wil ik echt niet de groep of de therapeuten de schuld geven, want het is mijn problematiek. De therapie was te hoog gegrepen voor mij.
Wat ik ook weet, is dat ik nu echt een groepstherapietrauma heb. Gelijk in groepstherapie beginnen is voor mij echt een breekpunt. Dan maar geen therapie. Ik weet dat ik gelijk in een groep niet kan handelen. Over een tijdje misschien, maar nu echt niet. Met mijn gedrag maak ik de hele groep onveilig. Ik weet niet hoe ik het beter moet doen op een manier die voor mij haalbaar is. Nog steeds niet.
Maargoed, dat was even een intermezzo. Het ging mij uiteindelijk om schematherapie. Waarom ik ben geworden zoals ik ben geworden, weet ik allang. Die informatie heb ik alleen nog niet kunnen inzetten om het anders aan te pakken. Op basis van jullie informatie concludeer ik dat schematherapie me daarbij wellicht nog iets kan helpen. Ik ga in ieder geval die intake meemaken.
Ik neem het psychologen en therapeuten niet kwalijk dat ze mij niet helemaal hadden begrepen en zodoende mij niet exact de hulp hebben kunnen bieden waar ik behoefte aan had. Eigenlijk kan ik ze helemaal niks kwalijk nemen. Maar het pijnlijke bij mij is het gevoel niet serieus genomen te worden.
Ik ervaar het zo: Ik zit in een gigantisch doolhof en ben totaal machteloos om eruit te komen. Ik vraag dan aan iemand de weg en die zegt "oh, ga daar maar heen" en vervolgens ben ik nog meer verdwaald. Het is een enorm gevoel van onmacht.
Ergens weet ik wel dat mijn perceptie vervormd is: te gekleurd en te beladen. En besef ik dat ik wel degelijk hulp nodig heb en ben vervolgens verdrietig omdat ik niet zo zelfstandig ben als ik zou willen.
Anderzijds mis ik wel oog voor de risico's van groepstherapie. Ik heb nog nooit gehoord dat groepstherapie werd afgeraden - en dat geldt ook voor CGT. CGT was echt heilig in therapieland, maar dat het bij mij juist verlamde door het voortdurende gevoel van falen, heeft echt niet geholpen. Dus dat vind ik lastig. Contra-indicaties lijken er gewoon niet te zijn.
Maar de dynamiek in de groep is ook heel belangrijk en het 'niveau' ook. Mensen met een ergere vorm van persoonlijksproblemathiek zijn sneller geneigd om meteen conclusies te trekken zo van: hij/zij doet zijn/haar best niet. In een andere groep hebben de groepsgenoten wat meer geduld met elkaar, omdat ze ook kunnen bedenken dat het voor iemand misschien moeilijker is dan voor henzelf om dingen in een groep te delen.
In de kliniek waren er veel dagen dat er ruzies waren en de onderlinge spanning was hoog. In de deeltijdtherapieen waren veel minder ruzies en als die er waren, werd er met minder geschreeuw en onbegrip op elkaar gereageerd.
Mij is groepstherapie aangeraden juist omdat ik moeite heb met sociale situaties. Ik vind individuele gesprekken al heel moeilijk, dan ben ik enorm gespannen, zeg weinig, kijk de hele tijd naar de grond. Een groep is nog veel enger. Als ze dan zo negatief daarop gaan reageren is het helemaal erg.
De laatste tijd probeerde ik aan het idee te wennen dat ik het wel ga doen maar als ik dit lees ... Dat zou het alleen maar erger maken. Ik wil niet
Mijn ervaring is heel anders. Niks schreeuwen of kritiek. Juist elkaar steunen en helpen. begrip hebben en zien bij de anderen. Ik vind het fijn met mn groep.quote:
Wtf, gaat het er echt zo aan toe in groepstherapie?
Mij is groepstherapie aangeraden juist omdat ik moeite heb met sociale situaties. Ik vind individuele gesprekken al heel moeilijk, dan ben ik enorm gespannen, zeg weinig, kijk de hele tijd naar de grond. Een groep is nog veel enger. Als ze dan zo negatief daarop gaan reageren is het helemaal erg.
De laatste tijd probeerde ik aan het idee te wennen dat ik het wel ga doen maar als ik dit lees ... Dat zou het alleen maar erger maken. Ik wil niet
Het kán er zo aan toegaan ja, maar dat wil niet zeggen dat het er altijd zo aan toegaat. Meestal is het positief, want je groepsgenoten begrijpen je problemen vaak beter dan buitenstaanders. Ik heb ook leuke herinneringen aan mijn therapie hoor, bijvoorbeeld dat we na therapie weleens naar een café gingen.quote:
Wtf, gaat het er echt zo aan toe in groepstherapie?
Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn. Ook al hebben mensen persoonlijksproblemen; ze zijn niet achterlijk of extreem onredelijk. Stel dat jij in een groep zit en men merkt dat je enorm veel spanning hebt, gaan ze je echt niet afblaffen.
Ik kreeg in de groep zelf weleens kritiek en irritatie van mijn groepsgenoten dat ik dingen zo groot kon maken of niet to the point kwam. Dat vond ik absoluut niet leuk, maar dezelfde soort problemen had ik al eerder in real life meegemaakt. Dus ook al is het niet altijd leuk, het is wel leerzaam omdat je gaat begrijpen wat het effect van jouw gedrag op anderen is.
En ook al ben je met een groep, hierdoor heb je gewoon 's avonds amper de tijd om bij te komen van de therapiedag. Want het is echt gewoon van 's ochtends kwart voor 8 tot 's avonds half 10 in de groep zijn, therapie volgen en al die andere taken uitvoeren. En dan zijn er naast de dagelijkse taken ook nog speciale taken, zoals taak was, taak PNK (post, notuleren, kopieren) taak zieken (die meegaan als iemand naar de dokter/tandarts etc moet) etc. En dan heb je ook nog allerlei commissies zoals de activiteitencommissie, de buurtcommissie, de budgetcommissie etc. Want ja, je bent zelfs als groep verantwoordelijk voor het budget en de uitgaven!
Ik snap best dat ze niet willen dat je gaat hospitaliseren, zoals bij een gewone GGZ-opname vaak snel gebeurt, maar ik vind dit wel echt het andere uiterste.
En er wordt echt OVERAL wat achter gezocht, OVERAL worden kritische vragen over gesteld. Van de week was ik dus ziek en moest ik ondanks dat toch bij alle gezamenlijke eet-/drinkmomenten zijn. Dus elke keer voor een kwartiertje koffiepauze uit bed etc. Maar omdat ik buikgriep had en amper eten binnen hield, at ik dus ook niet zoveel. En bij ELKE maaltijd werd er gevraagd wat ik ging eten, of het genoeg was etc. Echt om gek van te worden. Ik had echt het gevoel alsof ik me steeds moest verantwoorden.
En vrijdag voelde ik me op zich al wel iets beter, maar werd ik wakker met een hypo (lage bloedsuikerwaarde ivm diabetes) Dus dan moet ik snel wat dextro eten, maar voel ik me heel beroerd en slap. En ik was dus niet in staat om naar de keuken te gaan om te ontbijten. Dus ik tegen mijn kamergenootje gezegd dat ik een hypo had en dus niet naar de keuken kon komen en later zou aanschuiven. Maar toen ze dat dus vertelde in de groep kwamen er kritische vragen of het wel echt waar was, of ik wel echt een hypo had en of ik niet gewoon aan het vermijden was, omdat ik ook al de hele week ziek was geweest. Dus toen kwam er iemand anders naar mijn kamer om me te "controleren" Dus daar werd ik echt boos om toen, want ik voelde me al kut en beroerd en nou had ik ook nog het gevoel alsof ik niet geloofd werd, voor leugenaar werd uitgemaakt. En hij bracht het ook gewoon totaal niet tactisch. Gelukkig dat later wel uit kunnen praten, maar ik was het echt helemaal zat toen.
In de weekenden ben ik dus thuis, maar ik doe gewoon amper wat, omdat ik gewoon echt moet bijkomen van de hele week. Op zaterdag ga ik even naar mijn schoonzusje en zwager om mijn neefje te kunnen zien, maar verder hang ik alleen maar op de bank of in bed. En ik heb ook gewoon het idee dat ik sinds ik daar zit, ik juist depressiever word. Want daarvoor ging het qua stemming eigenlijk best goed, maar nu pieker ik echt ontzettend veel, zie ik het niet zitten, ben ik bang dat ik het gewoon echt niet aankan, dat het te zwaar is en ik word ook heel snel weer getriggerd met suïcidale gedachten. En op zondagavond heb ik de grootste moeite om weer terug te gaan, ik wil gewoon echt niet terug dan
Ik had van te voren gewoon echt niet kunnen bedenken dat het vanwege al die extra taken en verantwoordelijkheden zó zwaar zou zijn. Elke avond kijk ik de minuten op de klok weg tot het half 10 is en ik naar bed mag.
Ik hoop echt dat het gewoon komt doordat ik er pas 3 weken zit en dat het nog beter wordt.
Dit komt me heel bekend voor.quote:
Ik ben nu 3 weken opgenomen, waarvan helaas de laatste week ziek in bed. Dus heb afgelopen week geen therapie gehad. Maar wat is het ontzettend zwaar zeg! En dan heb ik het nog niet eens over de gewone therapieblokken overdag. Want ondanks dat dat soms heel confronterend is, gaat dat op zich wel prima. Het zwaarste vind ik echter dat je als groep zelf OVERAL verantwoordelijk voor bent. Zelfs voor het bijhouden van hoeveel brood er nog in de vriezer zit en het doorgeven van de broodbestelling aan de AH. En elke dag moeten er 2 mensen gewoon alle boodschappen doen voor die dag, moet je als groep elke keer koffie/thee zetten, als je als groep die zogenaamde HT-week hebt moet je elke maaltijd de tafel dekken en afruimen, de koelkasten helemaal leegruimen en schoonmaken, alle keukenkastjes op vrijdagmiddag leeghalen en schoonmaken, echt ALLES moet je gewoon zelf of met je groep doen. En elk wissewasje moet met de groep overlegd worden, zelfs als je tijdens een centraal moment als de koffiepauze naar de wc moet, dan moet je dus "centraal" roepen en melden dat je uitloopt om naar de wc te gaan
En ook al ben je met een groep, hierdoor heb je gewoon 's avonds amper de tijd om bij te komen van de therapiedag. Want het is echt gewoon van 's ochtends kwart voor 8 tot 's avonds half 10 in de groep zijn, therapie volgen en al die andere taken uitvoeren. En dan zijn er naast de dagelijkse taken ook nog speciale taken, zoals taak was, taak PNK (post, notuleren, kopieren) taak zieken (die meegaan als iemand naar de dokter/tandarts etc moet) etc. En dan heb je ook nog allerlei commissies zoals de activiteitencommissie, de buurtcommissie, de budgetcommissie etc. Want ja, je bent zelfs als groep verantwoordelijk voor het budget en de uitgaven!
Ik snap best dat ze niet willen dat je gaat hospitaliseren, zoals bij een gewone GGZ-opname vaak snel gebeurt, maar ik vind dit wel echt het andere uiterste.
En er wordt echt OVERAL wat achter gezocht, OVERAL worden kritische vragen over gesteld. Van de week was ik dus ziek en moest ik ondanks dat toch bij alle gezamenlijke eet-/drinkmomenten zijn. Dus elke keer voor een kwartiertje koffiepauze uit bed etc. Maar omdat ik buikgriep had en amper eten binnen hield, at ik dus ook niet zoveel. En bij ELKE maaltijd werd er gevraagd wat ik ging eten, of het genoeg was etc. Echt om gek van te worden. Ik had echt het gevoel alsof ik me steeds moest verantwoorden.
En vrijdag voelde ik me op zich al wel iets beter, maar werd ik wakker met een hypo (lage bloedsuikerwaarde ivm diabetes) Dus dan moet ik snel wat dextro eten, maar voel ik me heel beroerd en slap. En ik was dus niet in staat om naar de keuken te gaan om te ontbijten. Dus ik tegen mijn kamergenootje gezegd dat ik een hypo had en dus niet naar de keuken kon komen en later zou aanschuiven. Maar toen ze dat dus vertelde in de groep kwamen er kritische vragen of het wel echt waar was, of ik wel echt een hypo had en of ik niet gewoon aan het vermijden was, omdat ik ook al de hele week ziek was geweest. Dus toen kwam er iemand anders naar mijn kamer om me te "controleren" Dus daar werd ik echt boos om toen, want ik voelde me al kut en beroerd en nou had ik ook nog het gevoel alsof ik niet geloofd werd, voor leugenaar werd uitgemaakt. En hij bracht het ook gewoon totaal niet tactisch. Gelukkig dat later wel uit kunnen praten, maar ik was het echt helemaal zat toen.
In de weekenden ben ik dus thuis, maar ik doe gewoon amper wat, omdat ik gewoon echt moet bijkomen van de hele week. Op zaterdag ga ik even naar mijn schoonzusje en zwager om mijn neefje te kunnen zien, maar verder hang ik alleen maar op de bank of in bed. En ik heb ook gewoon het idee dat ik sinds ik daar zit, ik juist depressiever word. Want daarvoor ging het qua stemming eigenlijk best goed, maar nu pieker ik echt ontzettend veel, zie ik het niet zitten, ben ik bang dat ik het gewoon echt niet aankan, dat het te zwaar is en ik word ook heel snel weer getriggerd met suïcidale gedachten. En op zondagavond heb ik de grootste moeite om weer terug te gaan, ik wil gewoon echt niet terug dan
Ik had van te voren gewoon echt niet kunnen bedenken dat het vanwege al die extra taken en verantwoordelijkheden zó zwaar zou zijn. Elke avond kijk ik de minuten op de klok weg tot het half 10 is en ik naar bed mag.
Ik hoop echt dat het gewoon komt doordat ik er pas 3 weken zit en dat het nog beter wordt.
Zit je op de Zwaluw?
Nee ik zit op de Wieke van Mediant in Enschede.quote:
[..]
Dit komt me heel bekend voor.
Zit je op de Zwaluw?
Ok. Het is wel dezelfde soort therapie.quote:
[..]
Nee ik zit op de Wieke van Mediant in Enschede.
Het is trouwens normaal dat je het de eerste tijd zwaar krijgt. Dat komt omdat je in de therapie-setting waar je nu zit niet meer kunt terugvallen op je vertrouwde gedragspatronen. Je komt meer in contact met je gevoel en dat kan kut zijn. Daarna ga je wel merken dat er dingen aan jou veranderen. Je zal je nog wel vaker rot voelen, maar je gaat aan kleine dingen merken dat je stukje bij beetje anders met bijvoorbeeld tegenslagen om gaat. Je problemen verdwijnen niet, maar je wordt sterker en vervolgens sterk genoeg om zelf je problemen op te lossen.
Thnx en ja het is gewoon nu kut dat ik lichamelijk zo zwak ben en zo weinig weerstand heb. Daarom kan ik me niet volledig op het geestelijke/emotionele vlak richten zeg maar. Heb vanmiddag nog met 38.3 graden koorts op bed gelegen. Nu is het gelukkig wel iets gezakt, maar echt fit voel ik me nog niet. Dus straks als ik weer terug ben daar nog maar een ibuprofen nemen voor ik ga slapen en hopelijk kan ik morgen dan weer gewoon met de therapieën meedoen.quote:
[..]
Ok. Het is wel dezelfde soort therapie.
Het is trouwens normaal dat je het de eerste tijd zwaar krijgt. Dat komt omdat je in de therapie-setting waar je nu zit niet meer kunt terugvallen op je vertrouwde gedragspatronen. Je komt meer in contact met je gevoel en dat kan kut zijn. Daarna ga je wel merken dat er dingen aan jou veranderen. Je zal je nog wel vaker rot voelen, maar je gaat aan kleine dingen merken dat je stukje bij beetje anders met bijvoorbeeld tegenslagen om gaat. Je problemen verdwijnen niet, maar je wordt sterker en vervolgens sterk genoeg om zelf je problemen op te lossen.
Maar hoe zwaar het pas echt is merk je dus ook pas als je er echt zit. Dit had niemand me ook van te voren kunnen vertellen. Het is echt 10 keer zo intensief als dat ik van te voren gedacht had. Misschien voor komende week maar als doel doen dat ik elke dag iets ontspannends voor mezelf probeer te doen, al is het maar even een puzzel maken of een mandala kleuren ofzo. Want ben bang dat als ik daar niet bewust tijd voor vrij maak dat ik mezelf helemaal voorbij ga lopen
Dat was bij mij ook. En op een gegeven moment ben je die wekelijkse "huisvergaderingen" ook wel zat, maar anderzijds snap ik wel dat ze het zo opzetten.quote:
Ik ben nu 3 weken opgenomen, waarvan helaas de laatste week ziek in bed. Dus heb afgelopen week geen therapie gehad. Maar wat is het ontzettend zwaar zeg! En dan heb ik het nog niet eens over de gewone therapieblokken overdag. Want ondanks dat dat soms heel confronterend is, gaat dat op zich wel prima. Het zwaarste vind ik echter dat je als groep zelf OVERAL verantwoordelijk voor bent. Zelfs voor het bijhouden van hoeveel brood er nog in de vriezer zit en het doorgeven van de broodbestelling aan de AH. En elke dag moeten er 2 mensen gewoon alle boodschappen doen voor die dag, moet je als groep elke keer koffie/thee zetten, als je als groep die zogenaamde HT-week hebt moet je elke maaltijd de tafel dekken en afruimen, de koelkasten helemaal leegruimen en schoonmaken, alle keukenkastjes op vrijdagmiddag leeghalen en schoonmaken, echt ALLES moet je gewoon zelf of met je groep doen. En elk wissewasje moet met de groep overlegd worden, zelfs als je tijdens een centraal moment als de koffiepauze naar de wc moet, dan moet je dus "centraal" roepen en melden dat je uitloopt om naar de wc te gaan
En ook al ben je met een groep, hierdoor heb je gewoon 's avonds amper de tijd om bij te komen van de therapiedag. Want het is echt gewoon van 's ochtends kwart voor 8 tot 's avonds half 10 in de groep zijn, therapie volgen en al die andere taken uitvoeren. En dan zijn er naast de dagelijkse taken ook nog speciale taken, zoals taak was, taak PNK (post, notuleren, kopieren) taak zieken (die meegaan als iemand naar de dokter/tandarts etc moet) etc. En dan heb je ook nog allerlei commissies zoals de activiteitencommissie, de buurtcommissie, de budgetcommissie etc. Want ja, je bent zelfs als groep verantwoordelijk voor het budget en de uitgaven!
En als je het een bepaalde dag niet trekt, kan je toch ook altijd vragen of iemand anders het van je wil overnemen of dat je ruilt of iets dergelijks. Zelfs dat wordt als therapie gezien... (Voor jezelf zorgen, hulp vragen....)
En ja, het is niet zo gek dat je je nu best rot voelt: je bent continue met jezelf bezig, geen echte ontsnappingsmogelijkheid. En dat je het gevoel hebt gecontroleerd te worden: das vervelend, moet je ook vooral aangeven. Echter zullen er ook een bak mensen zijn die vanalles aangrijpen om te vermijden, dus tja, dat zit er jou eenmaal in. Aangeven dat je het niet tof vindt en het bespreekbaar maken is denk ik de crux in dit geval.
Succes komende week: you can do it!
Ik stop er ook mee. Ze kunnen toch niks voor me betekenen.quote:
Ik ga me laten uitschrijven. Weg met die vieze behandelaren.
Die van mij pushed me alleen maar opleiding etc. Terwijl het voor mij niet belangrijk is zo snel mogelijk in het leven te stappen wat voor mij belangrijk is, is zin vinden in dat leven. Of in ieder geval iets vinden dat ik kan doen. Maar ik ben en blijf van mening dat het niet bevorderlijk is, dit te doen door te zeggen. 'Je moet zo snel mogelijk aan een opleiding etc...' Het is gewoon lastig en als ze me alleen in die richting willen helpen, helpen ze me dus met net niks.quote:
[..]
Ik stop er ook mee. Ze kunnen toch niks voor me betekenen.
Stelletje mongolen zijn het. Ze moeten gewoon opbokken. Ik weet wel wat ik ga doen nadat ik klaar ben met mijn universitaire IT opleiding. Dan ga ik lekker afwassen in een restaurant of WC's schoonmaken op stations. Ik ga mijn academische IT skills alleen gebruiken voor The Venus Project. De huidige cultuur en het geldsysteem kan de pot op!quote:
[..]
Die van mij pushed me alleen maar opleiding etc. Terwijl het voor mij niet belangrijk is zo snel mogelijk in het leven te stappen wat voor mij belangrijk is, is zin vinden in dat leven. Of in ieder geval iets vinden dat ik kan doen. Maar ik ben en blijf van mening dat het niet bevorderlijk is, dit te doen door te zeggen. 'Je moet zo snel mogelijk aan een opleiding etc...' Het is gewoon lastig en als ze me alleen in die richting willen helpen, helpen ze me dus met net niks.
quote:
Ik ga me laten uitschrijven. Weg met die vieze behandelaren.
Dan hoop ik dat jullie het zeker wetenquote:
[..]
Ik stop er ook mee. Ze kunnen toch niks voor me betekenen.
Heb je ook aangegeven bij je hulpverlener dat jij het niet prettig/belangrijk vindt om gepusht te worden een opleiding te volgen?quote:
[..]
Die van mij pushed me alleen maar opleiding etc. Terwijl het voor mij niet belangrijk is zo snel mogelijk in het leven te stappen wat voor mij belangrijk is, is zin vinden in dat leven. Of in ieder geval iets vinden dat ik kan doen. Maar ik ben en blijf van mening dat het niet bevorderlijk is, dit te doen door te zeggen. 'Je moet zo snel mogelijk aan een opleiding etc...' Het is gewoon lastig en als ze me alleen in die richting willen helpen, helpen ze me dus met net niks.
Dit vind ik nogal een onvolwassen reactie. Dat zij jou niet kunnen helpen maakt ze nog geen mongolen. Er zijn genoeg mensen die wél baat hebben bij behandeling.quote:
[..]
Stelletje mongolen zijn het. Ze moeten gewoon opbokken. Ik weet wel wat ik ga doen nadat ik klaar ben met mijn universitaire IT opleiding. Dan ga ik lekker afwassen in een restaurant of WC's schoonmaken op stations. Ik ga mijn academische IT skills alleen gebruiken voor The Venus Project. De huidige cultuur en het geldsysteem kan de pot op!
Hoe reageer je tegenover je behandelaar? Geef je dit ook aan?quote:
[..]
Die van mij pushed me alleen maar opleiding etc. Terwijl het voor mij niet belangrijk is zo snel mogelijk in het leven te stappen wat voor mij belangrijk is, is zin vinden in dat leven. Of in ieder geval iets vinden dat ik kan doen. Maar ik ben en blijf van mening dat het niet bevorderlijk is, dit te doen door te zeggen. 'Je moet zo snel mogelijk aan een opleiding etc...' Het is gewoon lastig en als ze me alleen in die richting willen helpen, helpen ze me dus met net niks.
Ik neem aan dat je een volwassen man bent en dus in eerste instantie zelf bepaalt hoe je leeft. Als je behandelaar het zo belangrijk vindt dat je een opleiding doet, moet hij dat beargumenteren, zodat jij begrijpt waarom het zo belangrijk zou zijn.
Of bedoelt hij dat je actiever in het leven moet staan, ondanks dat je de zin van het leven nog niet hebt gevonden?
Rationeel ben ik dat misschien wel met je eens, maar ik kan me wel goed voorstellen dat therapeuten of behandelaars je de strot uitkomen.quote:
Dit vind ik nogal een onvolwassen reactie. Dat zij jou niet kunnen helpen maakt ze nog geen mongolen. Er zijn genoeg mensen die wél baat hebben bij behandeling.
Dit is een hele gezonde reactiequote:
Misschien voor komende week maar als doel doen dat ik elke dag iets ontspannends voor mezelf probeer te doen, al is het maar even een puzzel maken of een mandala kleuren ofzo. Want ben bang dat als ik daar niet bewust tijd voor vrij maak dat ik mezelf helemaal voorbij ga lopen
Je bent je bewust van je grens en besluit een stap terug te doen. Dat is beter dan het bijvoorbeeld helemaal op te geven of om tot het uiterste door te gaan totdat je instort.En nogmaals: als het goed is, gaat het wel beter op den duur. Over een poos zal je misschien wel versteld staan over jezelf dat je veel meer aankan dan je denkt.
Met je handen bezig zijn is erg goed tegen het piekeren, doe dat dus vooralquote:
[..]
Dit is een hele gezonde reactie
En nogmaals: als het goed is, gaat het wel beter op den duur. Over een poos zal je misschien wel versteld staan over jezelf dat je veel meer aankan dan je denkt.
Ik had het specifiek over de behandelaren van SpongeBoss. Hij had volgens mij al aangegeven dat hij dat niet wilde en tóch gaan ze door met dat gedruk. Die van mij zijn heel goed, maar ze kunnen met niet helpen.quote:
Dit vind ik nogal een onvolwassen reactie. Dat zij jou niet kunnen helpen maakt ze nog geen mongolen. Er zijn genoeg mensen die wél baat hebben bij behandeling.
Waar wil je mee geholpen worden?quote:
Die van mij zijn heel goed, maar ze kunnen met niet helpen.
Er zijn twee grote aspecten waar ik mee geholpen zou willen worden. (1) de schizoïde stress, de stress die je krijgt wanneer je gaat socializen en (2) de anhedonie.quote:
Iemand die last heeft van 1) en 2) zou misschien niet aan "The Venus Project" moeten meewerken? Want je zou verwachten dat TVP 1) en 2) zou kunnen verminderen?quote:
[..]
Er zijn twee grote aspecten waar ik mee geholpen zou willen worden. (1) de schizoïde stress, de stress die je krijgt wanneer je gaat socializen en (2) de anhedonie.
TVP stelt me in staat om te kunnen werken zonder mensen om me heen => maximaal comfortabel voor me. Van TVP wordt ik nog het meest gelukkig, ook al is dat maar 10% van wat andere mensen kunnen voelen.quote:
[..]
Iemand die last heeft van 1) en 2) zou misschien niet aan "The Venus Project" moeten meewerken? Want je zou verwachten dat TVP 1) en 2) zou kunnen verminderen?
Dit heb ik gequote van een behandelcentrum voor mensen met persoonlijkheidsproblemathiek uit cluster A. Ik moet zeggen; zoals het allemaal staat verwoord, vind ik het vrij respectvol overkomen. Misschien dat de behandelaars soms pushen wanneer ze dat nodig lijkt, maar tegelijkertijd begrijpen dat dit veel spanning en angst op kan roepen en niet drammen of over je grens gaan.quote:U voelt zich misschien kwetsbaar, maar u kunt dat moeilijk uiten. Dat maakt u boos en dat lokt weer boze reacties uit van anderen. Het lukt misschien ook niet meer om voor uzelf te zorgen. Doordat de structuur uit uw leven weg is en u zich verwaarloost. Het kan zijn dat dit is begonnen omdat u uw baan hebt verloren, bent gestopt met uw studie of omdat iemand die een op u lette, is weggevallen. Daarom trekt u zich nog meer terug dan vroeger. U weet dat dit niet goed is, maar u doet het toch. U zit bijvoorbeeld dagenlang achter de computer en u hebt weinig zin om dingen te ondernemen. Wellicht klagen uw ouders of vrienden over uw passiviteit.
U bent teleurgesteld geraakt in anderen en wantrouwend. Op momenten hebt u stellig de indruk dat anderen erop uit zijn om u te benadelen. U hebt soms het idee dat mensen u als een zonderling zien. U merkt dat u nauwelijks behoefte hebt aan sociale contacten, maar u weet niet zo goed waarom. U voelt zich anders dan anderen en daarom krijgt u het gevoel dat u er niet echt bijhoort.
Voor wie:
Als u zich voor een deel hierin herkent en als u eerder hulp hebt gezocht, dan heeft uw behandelaar
hoogstwaarschijnlijk laten vallen dat hij denkt aan een persoonlijkheidsstoornis. Als eerdere
behandelingen onvoldoende verbetering hebben geboden, dan zou u baat kunnen hebben bij een
behandeling door afdeling Noord. Noord is een afdeling van Centrum Persoonlijkheidsstoornissen
Jelgersma. Wij behandelen mensen uit het hele land. Noord biedt een klinische behandeling voor mensen die:
- erg op zichzelf leven;
- wantrouwend zijn in het contact met anderen;
- weinig tot geen behoefte hebben aan intimiteit;
- door anderen misschien als een beetje vreemd worden beleefd.
Uw huidige behandelaar denkt dat er sprake is van kenmerken van een zogenaamde cluster A
persoonlijkheidsstoornis.
De behandeling:
Het is erg belangrijk voor de behandeling dat er een goede samenwerking ontstaat met het
behandelteam. In de beginperiode wordt uitgebreid stilgestaan bij uw verwachtingen van de
behandeling. Het kan zijn dat u dat nog niet zo goed weet en dat is ook niet erg. U moet zich wel
realiseren dat op een gegeven moment afspraken met u gemaakt worden, over waar u naartoe wilt. De ervaring leert dat dit enig doorzettingsvermogen vraagt. U maakt samen met uw behandelcoördinator een gedetailleerd behandelcontract, waarin duidelijke doelen worden beschreven. Met dit behandelplan weet iedereen precies waar hij/zij aan toe is en wie wat moet doen.
U komt op afdeling Noord in een wat ongewone situatie omdat u met acht andere mensen
samenwoont en leeft. Dat kan zeker in het begin van de behandeling wel eens moeilijk zijn. Misschien bent u geneigd om u terug te trekken, wat ook kan. Het enige dat we van u vragen is dat u daar open over praat. Dat u het aangeeft als u dat nodig hebt en onderzoekt waarom u dat nodig hebt.
Mentaliseren:
In alle therapievormen wordt stilgestaan bij mentaliseren. Mentaliseren is het kunnen begrijpen
waarom u doet zoals u doet. En waarom andere mensen doen zoals ze doen. Mentaliseren heeft u
nodig om uw gevoelens en gedrag onder controle te houden. Ook heeft u het nodig om goede relaties
met andere mensen te hebben.
Praktische informatie:
U start met een klinische behandeling die maximaal één jaar duurt. Het kan zijn dat u na een jaar nog niet helemaal klaar bent en dan kan uw behandeling dagklinisch of poliklinisch worden voortgezet.
Omdat de werkwijze even wennen is, kan dat u ontregelen en heftige emoties oproepen. Het is goed om dat op tijd in de gaten te hebben en te melden. Het feit dat u met andere mensen in therapie bent, vraagt van u dat u respectvol met ze omgaat. Het is dan ook strikt verboden om geweld te gebruiken, te handelen in alcohol en/of drugs, de behandeling te saboteren of om de vertrouwelijkheid van medepatiënten te schenden.
Over regels en afspraken leest u in de informatiemap die u bij het begin van uw behandeling krijgt. Er zijn diverse activiteiten op de afdeling waar afspraken over bestaan: zoals het verzorgen en nuttigen van maaltijden, corveetaken, vrije tijd en contacten met het thuisfront. U krijgt een programma dat bestaat uit verbale therapieën en non-verbale therapie.
U verblijft van maandagavond tot en met vrijdag in het centrum. De weekenden brengt u thuis door. De afdeling is dan gesloten. We verwachten van u dat u de opgedane kennis en vaardigheden thuis gaat oefenen. Dat is de beste manier om uw behandeling succesvol af te sluiten en om ervoor te zorgen dat u na uw behandeling geen terugval krijgt. Vanaf de eerste dag besteden we aandacht aan uw toekomst na de behandeling. Denk aan studie, werk, vrijetijdsbesteding of relaties. In uw contract worden daarom ook sociale doelen beschreven waar u mee aan de slag gaat.
quote:
[..]
Hoe reageer je tegenover je behandelaar? Geef je dit ook aan?
Ik neem aan dat je een volwassen man bent en dus in eerste instantie zelf bepaalt hoe je leeft. Als je behandelaar het zo belangrijk vindt dat je een opleiding doet, moet hij dat beargumenteren, zodat jij begrijpt waarom het zo belangrijk zou zijn.
Of bedoelt hij dat je actiever in het leven moet staan, ondanks dat je de zin van het leven nog niet hebt gevonden?
Heb het meerdere malen gezegd wat hij afdoet als je moet water bij de wijn doen althans dat zegt hij niet precies zo maar het komt daar op neer. Ook zit ik er in behandeling blijkbaar om mij te helpen met daginvulling. Wanneer dat geregeld is zou de therapie klaar zijn. Het is dan pas dat mijn problemen beginnen.quote:
[..]
[..]
Dan hoop ik dat jullie het zeker weten
[..]
Heb je ook aangegeven bij je hulpverlener dat jij het niet prettig/belangrijk vindt om gepusht te worden een opleiding te volgen?
[..]
Dit vind ik nogal een onvolwassen reactie. Dat zij jou niet kunnen helpen maakt ze nog geen mongolen. Er zijn genoeg mensen die wél baat hebben bij behandeling.
Ik heb twee a4tjes uitgetypt iets van zeven minuten werk om te lezen hij is er nooit op terug gekomen. Comp lex heeft gelijk het zijn mongolen die meer aan het aflossen van hypotheek denken dan aan mensen als comp lex of mij.
Ik hou dat in het achterhoofd. Ik heb voor nu een eigen plan opgesteld die ik eerst wil proberen. The Venus Project is onderdeel van dat plan. Verhuizen en mijn studie weer op de rails krijgen zijn ook belangrijke punten. Ik word daar ook nog bij geholpen trouwens.quote:
[..]
Dit heb ik gequote van een behandelcentrum voor mensen met persoonlijkheidsproblemathiek uit cluster A. Ik moet zeggen; zoals het allemaal staat verwoord, vind ik het vrij respectvol overkomen. Misschien dat de behandelaars soms pushen wanneer ze dat nodig lijkt, maar tegelijkertijd begrijpen dat dit veel spanning en angst op kan roepen en niet drammen of over je grens gaan.
Als een behandelaar alleen maar zegt wat je moet doen en niet naar jou wilt luisteren, is het misschien beter om te stoppen. Het gevaar is wel dat je zonder hulp in een nog dieper gat zou kunnen vallen en dan heb je niemand om op terug te vallen. Je kan helaas niet zomaar met het ene stoppen en met het andere beginnen, aangezien vrijwel elke behandeling gepaard gaat met een lange wachtlijst.quote:
[..]
[..]
Heb het meerdere malen gezegd wat hij afdoet als je moet water bij de wijn doen althans dat zegt hij niet precies zo maar het komt daar op neer. Ook zit ik er in behandeling blijkbaar om mij te helpen met daginvulling. Wanneer dat geregeld is zou de therapie klaar zijn. Het is dan pas dat mijn problemen beginnen.
Ik heb twee a4tjes uitgetypt iets van zeven minuten werk om te lezen hij is er nooit op terug gekomen. Comp lex heeft gelijk het zijn mongolen die meer aan het aflossen van hypotheek denken dan aan mensen als comp lex of mij.
Moeilijke situatie dit. Je zou contact kunnen opnemen met de patiëntenvertrouwenspersoon.
Niet meer nodig ik laat me uitschrijven en ik zie het wel. Allemaal prutsers en koekenbakkers daar. Ik trek mijn eigen plan wel. Ergens invallen zal ik niet, want dat wat hij nu doet. Heeft geen nut.quote:
[..]
Als een behandelaar alleen maar zegt wat je moet doen en niet naar jou wilt luisteren, is het misschien beter om te stoppen. Het gevaar is wel dat je zonder hulp in een nog dieper gat zou kunnen vallen en dan heb je niemand om op terug te vallen. Je kan helaas niet zomaar met het ene stoppen en met het andere beginnen, aangezien vrijwel elke behandeling gepaard gaat met een lange wachtlijst.
Moeilijke situatie dit. Je zou contact kunnen opnemen met de patiëntenvertrouwenspersoon.
Enkel wat praten waarmee hij iedere keer weer dezelfde conclusie trekt. Nee dat werkt niet. Ik weet het nu wel.Fuck dat ik trek mijn eigen plan. Met mijn dag nacht ritme fiksen heeft hij geen advies gegeven heb ik zelf moeten doen etc... Overigens spreek ik 1x in de week met iemand af waar ik praat over filosofische dingen die van mijn problemen weet en mij daar ook mee helpt. En die neemt gratis anderhalfuur tot 2 uur de tijd voor mij. En die doet dat al sinds vorig jaar april.
Wat voor klachten krijg je te horen dan en op wat voor vooruitgang had je gehoopt? Wat wil je van de huisarts? Sterkte!quote:
Morgen de huisarts bellen. Na voor de zoveelste keer "klachten" te hebben gekregen van mijn groepje op stage weet ik nu dat ik in ieder geval niet zelf die vooruitgang kan maken die ik wil hebben.
Ik neem geen initiatief en ik wacht af. En dat klinkt me bekend in de oren. Ik heb zelf altijd het idee dat ik er heel erg mee bezig was maar blijkbaar komt dat er niet uit. Ik wil van de huisarts graag een doorverwijzing naar een psycholoog of iets anders wat mij gaat helpen.quote:
[..]
Wat voor klachten krijg je te horen dan en op wat voor vooruitgang had je gehoopt? Wat wil je van de huisarts? Sterkte!
Oké duidelijkquote:
[..]
Ik neem geen initiatief en ik wacht af. En dat klinkt me bekend in de oren. Ik heb zelf altijd het idee dat ik er heel erg mee bezig was maar blijkbaar komt dat er niet uit. Ik wil van de huisarts graag een doorverwijzing naar een psycholoog of iets anders wat mij gaat helpen.
Hoe "weet" je of een behandelaar gelijk heeft? En hoe weet je of iets "werkt?" Ik bedoel, ik zie even niet in waarom een behandelaar zou moeten luisteren naar een psychiatrisch patient. Je zou dat andersom juist verwachten. De 1 moet juist luisteren naar de ander.quote:
[..]
Als een behandelaar alleen maar zegt wat je moet doen en niet naar jou wilt luisteren, is het misschien beter om te stoppen. Het gevaar is wel dat je zonder hulp in een nog dieper gat zou kunnen vallen en dan heb je niemand om op terug te vallen. Je kan helaas niet zomaar met het ene stoppen en met het andere beginnen, aangezien vrijwel elke behandeling gepaard gaat met een lange wachtlijst.
Moeilijke situatie dit. Je zou contact kunnen opnemen met de patiëntenvertrouwenspersoon.
Natuurlijk moet je rekening houden met de wensen van de patient, maar dat is alleen tot bepaalde hoogte. Je zult soms toch echt zelf door die barriere van "ik wil niet" knallen.
Natuurlijk kan de houding van de behandelaar onderdeel zijn van de therapie. Ik kan de situatie van Spongeboss niet beoordelen want ik ben er zelf niet bij; wie weet ervaart hijzelf dat zijn therapeut niet naar hem luistert, maar wil zijn therapeut juist dat hij dingen gaat ondernemen en op die manier gaat ervaren. Spongeboss is er niet mee geholpen als zijn therapeut meegaat in 'excuses' om het leven te kunnen ontvluchten.quote:
[..]
Hoe "weet" je of een behandelaar gelijk heeft? En hoe weet je of iets "werkt?" Ik bedoel, ik zie even niet in waarom een behandelaar zou moeten luisteren naar een psychiatrisch patient. Je zou dat andersom juist verwachten. De 1 moet juist luisteren naar de ander.
Natuurlijk moet je rekening houden met de wensen van de patient, maar dat is alleen tot bepaalde hoogte. Je zult soms toch echt zelf door die barriere van "ik wil niet" knallen.
Echter kan het wel degelijk gebeuren dat een behandelaar zijn client niet serieus neemt en alleen maar kijkt naar het ziektebeeld in plaats van naar de persoon zelf. Mensen met een psychische stoornis worden niet zelden bij voorbaat al niet serieus genomen. Dan is welke behandeling dan ook al van tevoren gedoemd te mislukken.
Ik heb zelf lang de fout gemaakt om alles klakkeloos aan te nemen van de therapeut, omdat mij door mijn ouders werd ingeprent dat zij het beter weten omdat ze ervoor hebben geleerd. Met andere woorden: zodra ik in therapie ben, heb ikzelf geen moer meer over mijn eigen leven te zeggen en neemt de therapeut het stokje over. En dat is absoluut niet waar! Degene die bepaalt welke keuzes ik maak in mijn leven ben ikzelf. Misschien dat ik door mijn stoornis de verkeerde keuzes maak: dan wil ik best naar mijn therapeut luisteren, maar moet hij wel beargumenteren waarom ik zou moeten doen wat hij zegt en wat ik ermee opschiet.
En om terug te komen op Spongeboss; zijn therapeut kan op zijn minst terugkomen op de brief die hij geschreven heeft. Als de therapeut het er niet mee eens is, moet hij dat gewoon zeggen. Er helemaal niet op terugkomen, zou ikzelf respectloos vinden en zou bij mij veel wantrouwen oproepen.
Elke behandelaar heeft zijn eigen manier van dingen zien. De mijne is van mening dat iedereen daginvulling nodig heeft. Maar daar spreken we geen eens over. De mijne zegt dat hij de case als gesloten ziet nadat ze me hebben geholpen bij het vinden van een opleiding. Het klopt ik heb moeite met een opleiding vinden. Maar waar ik meer moeite mee ga hebben is naar een opleiding gaan. Zo ben ik ook depressief geworden en in de ellende gezakt door in een grote klas te komen met mensen. En dat is toen der tijd niet goed geëindigd.quote:
[..]
Hoe "weet" je of een behandelaar gelijk heeft? En hoe weet je of iets "werkt?" Ik bedoel, ik zie even niet in waarom een behandelaar zou moeten luisteren naar een psychiatrisch patient. Je zou dat andersom juist verwachten. De 1 moet juist luisteren naar de ander.
Natuurlijk moet je rekening houden met de wensen van de patient, maar dat is alleen tot bepaalde hoogte. Je zult soms toch echt zelf door die barriere van "ik wil niet" knallen.
Met andere woorden ze helpen me aan een opleiding, prima. Daarna mag ik het zelf uitzoeken, overigens als dan iemand van een team erbij komt die mensen helpt met werk etc. Ik twee weken later terug kom en ik alles eruit knal wat ik wil. Zegt ze 'goh heb het gevoel dat ik niets gedaan heb gaat snel met jou.' Ja natuurlijk heb je dat gevoel want je was ziek en hebt niets kunnen doen. Niet dat ik daar boos om ben, dat iemand ziek is vind ik hartstikke normaal. Mijn behandelaar heeft echter een keer een afspraak ingepland waarop hij maar 10 minuten tijd had en een keer waarop hij maar 20 minuten tijd had, dit terwijl je normaal 3 kwartier krijgt. Dat is nalatigheid.
Als ik dan al met hem in gesprek kom is hij te gaar de 2 a-4tjes te lezen die ik heb geschreven. Dit terwijl hij 2 afspreken heeft verkwanseld dat wil zeggen 10 en 20 minuten. Dat is een half uur terwijl als je de norm 3 kwartier neemt dat x 2 = anderhalf uur. Met andere woorden hij heeft een uur verkwanseld en is dan te gaar iets te lezen dat misschien 5-10 minuten tijd kost. Dit terwijl hij wellicht wel gewoon het volle tarief in rekening heeft gebracht maar goed dat is iets voor de zorgverzekeraar.
Met andere woorden ja ze willen me aan een opleiding helpen en daarna trekken ze de handen van me af terwijl ik de vorige keer in een depressie ben terecht gekomen op een opleiding. Doordat ik geen gevoel van identiteit heb doordat ik me niet prettig voel met mensen. Zelfs op de dates van 3 jaar terug of zo voelde ik me een grote idioot en kon ik er maar niet mee omgaan. Nu heb ik geen eens behoefte aan een vrouw in mijn leven. Er is niets dat ik wil doen, er is niet dat ik wil hebben er is niets waarvoor ik wil gaan. Ik heb geen doel geen ambitie ik ben niets, geen gevoel van identiteit, en mensen maken me misselijk, ik wil geen mensen zien.
En in dit alles met deze problemen, negeren ze het en willen ze dat ik een opleiding ga doen. Maar ze helpen me niet met mijn anhedonie ze helpen me niet met mijn problemen met mensen. Ze helpen me niet voor geen meter met die dingen, de dingen die er toe doen. Daarom wil ik gewoon rust, gewoon rust. Het leven heeft geen directeur of instantie waar ik bij kan aankloppen. Want ja sommige raken geboren in het verkeerde lichaam, maar ik ben geboren op de verkeerde planeet of de verkeerde tijd. Maar waar klop je daarvoor aan? De wereld is een grote klote bende en ik wil niets met andere mensen te doen hebben stelletje veroordelende idioten dat het zijn. Klote tuig, is het.
Excuses? Excuses stel je eens een wereld in waar je niets meer wilt. De behoefte op contact met mensen weg is, je geen eenzaamheid voelt. Je geen gevoel van een eigen identiteit hebt. Dat er niets meer is, dat je 10% voelt van wat andere voelen. Dat alles als nutteloos wordt ervaren.quote:
[..]
Natuurlijk kan de houding van de behandelaar onderdeel zijn van de therapie. Ik kan de situatie van Spongeboss niet beoordelen want ik ben er zelf niet bij; wie weet ervaart hijzelf dat zijn therapeut niet naar hem luistert, maar wil zijn therapeut juist dat hij dingen gaat ondernemen en op die manier gaat ervaren. Spongeboss is er niet mee geholpen als zijn therapeut meegaat in 'excuses' om het leven te kunnen ontvluchten.
Echter kan het wel degelijk gebeuren dat een behandelaar zijn client niet serieus neemt en alleen maar kijkt naar het ziektebeeld in plaats van naar de persoon zelf. Mensen met een psychische stoornis worden niet zelden bij voorbaat al niet serieus genomen. Dan is welke behandeling dan ook al van tevoren gedoemd te mislukken.
Ik heb zelf lang de fout gemaakt om alles klakkeloos aan te nemen van de therapeut, omdat mij door mijn ouders werd ingeprent dat zij het beter weten omdat ze ervoor hebben geleerd. Met andere woorden: zodra ik in therapie ben, heb ikzelf geen moer meer over mijn eigen leven te zeggen en neemt de therapeut het stokje over. En dat is absoluut niet waar! Degene die bepaalt welke keuzes ik maak in mijn leven ben ikzelf. Misschien dat ik door mijn stoornis de verkeerde keuzes maak: dan wil ik best naar mijn therapeut luisteren, maar moet hij wel beargumenteren waarom ik zou moeten doen wat hij zegt en wat ik ermee opschiet.
En om terug te komen op Spongeboss; zijn therapeut kan op zijn minst terugkomen op de brief die hij geschreven heeft. Als de therapeut het er niet mee eens is, moet hij dat gewoon zeggen. Er helemaal niet op terugkomen, zou ikzelf respectloos vinden en zou bij mij veel wantrouwen oproepen.
Ga dan maar kijken of jij nog kunt werken terwijl er van die mensen om je heen zwermen als vervelende rot muggen die je het gevoel hebben dat je een grote belachelijke joker bent.
Het staat daarom tussen haakjes. Ik bedoel het ook niet denigrerend.quote:
Excuses? Excuses stel je eens een wereld in waar je niets meer wilt. De behoefte op contact met mensen weg is, je geen eenzaamheid voelt. Je geen gevoel van een eigen identiteit hebt. Dat er niets meer is, dat je 10% voelt van wat andere voelen. Dat alles als nutteloos wordt ervaren.
Ga dan maar kijken of jij nog kunt werken terwijl er van die mensen om je heen zwermen als vervelende rot muggen die je het gevoel hebben dat je een grote belachelijke joker bent.
Ik heb trouwens het idee dat je genoeg (verbittering) voelt, maar dat je je er niet meer van bewust bent, omdat je jezelf in de loop der jaren hebt afgestompt om te kunnen overleven. Je kan maar beter niks voelen dan ten onder gaan door heftige gevoelens. Het lijkt alsof je je erbij hebt neergelegd: "het leven is kut, de mensheid is kut, dus ik wil er niks mee te maken hebben en dan ben ik het gelukkigst." En dat bedoel ik met 'excuses'; je laat je leiden door gedachten die los staan van de realiteit. Je legt het buiten jezelf en daardoor wordt de wereld en de mensheid in jouw beleving negatiever en angstaanjagender dan deze in werkelijkheid zijn.
Het is begrijpelijk met jouw verleden dat je het zo ziet. Maar niet ieder mens op de wereld heeft kwade bedoelingen met jou. En als mensen toch vervelend op jou reageren, wil dat niet persé zeggen dat die mensen slecht zijn. Het zou bijvoorbeeld ook kunnen zijn dat jij je gesloten opstelt zonder dat jij je daarvan bewust bent, met als gevolg dat mensen niet goed weten hoe ze toenadering tot jou kunnen zoeken.
En wat je behandelaar betreft. Ik zou zoals jij het beschrijft ook het gevoel krijgen dat ik er niet verder mee kom. Misschien kan je voor jezelf iets op papier zetten wat voor jou de redenen zijn om met de behandeling te kappen. Als je zorg is dat hij je laat stikken wanneer je met een opleiding zou beginnen, is dat een goede reden. Als je maar 20 minuten de tijd krijgt, terwijl je recht hebt op 3 kwartier, is dat ook een goede reden. Als er geen kemistry tussen jullie is, is dat ook een goede reden. Maar neem geen impulsieve beslissingen, want het zou een stuk zwaarder kunnen worden voor je wanneer je helemaal geen therapie meer hebt. Je zou je huidige behandelaar kunnen vragen of hij je kan doorverwijzen.
Natuurlijk heb ik negatieve gevoelens... Die zijn zo sterk dat ik ze voel. Maar zou ik me niet afgesloten hebben zouden deze gevoelens mijn dood zijn geweest. Het is een wonder dat ik de negativiteit overleef. Dat kan alleen door het weg te stoppen. Dat is het schizoïde ook, alles tot niets reduceren.quote:
[..]
Het staat daarom tussen haakjes. Ik bedoel het ook niet denigrerend.
Ik heb trouwens het idee dat je genoeg (verbittering) voelt, maar dat je je er niet meer van bewust bent, omdat je jezelf in de loop der jaren hebt afgestompt om te kunnen overleven. Je kan maar beter niks voelen dan ten onder gaan door heftige gevoelens. Het lijkt alsof je je erbij hebt neergelegd: "het leven is kut, de mensheid is kut, dus ik wil er niks mee te maken hebben en dan ben ik het gelukkigst." En dat bedoel ik met 'excuses'; je laat je leiden door gedachten die los staan van de realiteit. Je legt het buiten jezelf en daardoor wordt de wereld en de mensheid in jouw beleving negatiever en angstaanjagender dan deze in werkelijkheid zijn.
Het is begrijpelijk met jouw verleden dat je het zo ziet. Maar niet ieder mens op de wereld heeft kwade bedoelingen met jou. En als mensen toch vervelend op jou reageren, wil dat niet persé zeggen dat die mensen slecht zijn. Het zou bijvoorbeeld ook kunnen zijn dat jij je gesloten opstelt zonder dat jij je daarvan bewust bent, met als gevolg dat mensen niet goed weten hoe ze toenadering tot jou kunnen zoeken.
En wat je behandelaar betreft. Ik zou zoals jij het beschrijft ook het gevoel krijgen dat ik er niet verder mee kom. Misschien kan je voor jezelf iets op papier zetten wat voor jou de redenen zijn om met de behandeling te kappen. Als je zorg is dat hij je laat stikken wanneer je met een opleiding zou beginnen, is dat een goede reden. Als je maar 20 minuten de tijd krijgt, terwijl je recht hebt op 3 kwartier, is dat ook een goede reden. Als er geen kemistry tussen jullie is, is dat ook een goede reden. Maar neem geen impulsieve beslissingen, want het zou een stuk zwaarder kunnen worden voor je wanneer je helemaal geen therapie meer hebt. Je zou je huidige behandelaar kunnen vragen of hij je kan doorverwijzen.
Stel dat mijn innerlijk een riool is dat vol zit gestopt met negativiteit. Dan ga ik geen putdeksels openmaken. Dan komt alles er zo hard en krachtig uit... Ik denk niet dat mijn leven daarvan vooruit gaat. Het is teveel pijn om los te maken, daar zou ik nooit meer uitkomen...
Wachttijden etc en ik heb het wel met ze gehad. Ik wil gewoon niets meer, gewoon rust. Ik vind het goed geweest.quote:
Waarom zoek of vraag je geen andere behandelaar Spongeboss?
Maar wat zie ik fout?quote:
[..]
Natuurlijk kan de houding van de behandelaar onderdeel zijn van de therapie. Ik kan de situatie van Spongeboss niet beoordelen want ik ben er zelf niet bij; wie weet ervaart hijzelf dat zijn therapeut niet naar hem luistert, maar wil zijn therapeut juist dat hij dingen gaat ondernemen en op die manier gaat ervaren. Spongeboss is er niet mee geholpen als zijn therapeut meegaat in 'excuses' om het leven te kunnen ontvluchten.
Echter kan het wel degelijk gebeuren dat een behandelaar zijn client niet serieus neemt en alleen maar kijkt naar het ziektebeeld in plaats van naar de persoon zelf. Mensen met een psychische stoornis worden niet zelden bij voorbaat al niet serieus genomen. Dan is welke behandeling dan ook al van tevoren gedoemd te mislukken.
Ik heb zelf lang de fout gemaakt om alles klakkeloos aan te nemen van de therapeut, omdat mij door mijn ouders werd ingeprent dat zij het beter weten omdat ze ervoor hebben geleerd. Met andere woorden: zodra ik in therapie ben, heb ikzelf geen moer meer over mijn eigen leven te zeggen en neemt de therapeut het stokje over. En dat is absoluut niet waar! Degene die bepaalt welke keuzes ik maak in mijn leven ben ikzelf. Misschien dat ik door mijn stoornis de verkeerde keuzes maak: dan wil ik best naar mijn therapeut luisteren, maar moet hij wel beargumenteren waarom ik zou moeten doen wat hij zegt en wat ik ermee opschiet.
En om terug te komen op Spongeboss; zijn therapeut kan op zijn minst terugkomen op de brief die hij geschreven heeft. Als de therapeut het er niet mee eens is, moet hij dat gewoon zeggen. Er helemaal niet op terugkomen, zou ikzelf respectloos vinden en zou bij mij veel wantrouwen oproepen.
Iemand is niet gelukkig. Komt bij een therapeut om het leven te veranderen. Die is 'firm' en zegt dit en dat moet je veranderen. Dat wil je niet doen. En eigenlijk "netto" gebeurt er niks. Je stopt na 6 maand met de therapie en bent geen zak verder. Je zit weer alleen en eigenlijk voel je je nog steeds kut? Wat ik heb geleerd van mijn eigen therapie is dat je soms tegen je gevoels wereld moet ingaan. Als iets 'eng/onvertrouwd' over komt, moet je het niet bij voorbaat niet doen. Soms moet je het echt de tijd geven, soms zelfs maanden of jaren om ergens in te groeien. Veel mensen met psychiatrische issues hebben ook gevoels problemen. Je kunt daar therapie A tot Z voorstellen, maar niks voelt 'intern' bij die mensen goed.
Ook hier spreek ik uit eigen ervaring, daar een familie lid van mij al meer dan 25 jaar lang psychiatrische zorg heeft. 24/7. En die niet meer thuis woont (ook niet in zo'n aanleun woning) en dus al meer dan 25 jaar op een psychiatrische afdeling zit. Dan krijg je dus wel eens wat mee over therapien en hoe mensen (en groepen) daar op reageren.
Kan het niet zijn dat je 'foutief' denkt? Mijn therapeut wees me daar bijv. zelf ontzettend vaak op, week in week uit. Dat de gevoelens en gedachten die ik omtrent een bepaald iets had, foutief waren. En dan klinkt het eerst natuurlijk van; "Fuck de therapeut!" Wie is hij/zij wel niet om hier iets over te zeggen dat ik dit moet doen, terwijl dat intern niet goed voelt. Maar ik ben op een gegeven moment (heel snelquote:
Ik denk niet dat mijn leven daarvan vooruit gaat. Het is teveel pijn om los te maken, daar zou ik nooit meer uitkomen...
) gewoon overstag gegaan. Dat was een slimme keuze.Maar jij bent niet schizoïde.....quote:
[..]
Kan het niet zijn dat je 'foutief' denkt? Mijn therapeut wees me daar bijv. zelf ontzettend vaak op, week in week uit. Dat de gevoelens en gedachten die ik omtrent een bepaald iets had, foutief waren. En dan klinkt het eerst natuurlijk van; "Fuck de therapeut!" Wie is hij/zij wel niet om hier iets over te zeggen dat ik dit moet doen, terwijl dat intern niet goed voelt. Maar ik ben op een gegeven moment (heel snel
Eens, ik heb slechts ooit kenmerken van PTSS gehad. En daarvoor EMDR gekregen.quote:
[..]
Maar jij bent niet schizoïde.....
Dat zijn dingen die aan te pakken zijn doordat ze door een mechanisme worden getriggerd toch? Mijn problematiek wordt dan wel getriggerd door mijn leven maar is een niet terug te draaien proces.quote:
[..]
Eens, ik heb slechts ooit kenmerken van PTSS gehad. En daarvoor EMDR gekregen.
Dat psychologen niet heilig en alwetend zijn. Een psycholoog herkent gedrag bij zijn client die wijzen op een stoornis, met als gevolg dat de client ongelukkig is en psychische klachten heeft. De psych kan hem proberen aan te sturen om dat gedrag te veranderen, waardoor de klachten verminderen en de client zich gelukkiger voelt.quote:
Als client moet je uiteraard open staan voor de adviezen van de psych, anders heeft de therapie idd geen zin. Dat is wat anders dan alles klakkeloos aannemen wat de psych zegt.
Als mijn psych mij adviseert een opleiding te gaan doen, terwijl ik daar zelf niet achter sta omdat ik mij dan ongelukkig ga voelen, wil ik op zijn minst weten waarom hij wél denkt dat het goed voor mij is. Als hij weigert daarop in te gaan, vind ik dat hij niet voldoende respect voor mij opbrengt en voel ik mij een klein kind wat ik niet ben. Als volwassene maak ik zelf de keuzes in mijn leven. Ik wil best naar adviezen luisteren en wil aannemen dat ik dingen misschien anders zie zoals ze in werkelijkheid zijn. Maar ik laat mij niet dwingen. Ik ben degene die de koers in mijn leven uitzet.
Hangt ervan af hoe gauw de psycholoog tijd heeft. Denk 2 weken, het gaat wel van je eigen risico af hou daar rekening mee.quote:
Hoeveel tijd zit er ongeveer tussen de huisarts en de verwijzing naar de psycholoog?
Aan wat voor bedragen moet ik denken?quote:
[..]
Hangt ervan af hoe gauw de psycholoog tijd heeft. Denk 2 weken, het gaat wel van je eigen risico af hou daar rekening mee.
Nvm...quote:
[..]
Aan wat voor bedragen moet ik denken?
Aantal behandelingen
Tot 2014 krijgen patiënten vanuit het basispakket maximaal 5 consulten bij een eerstelijns psycholoog vergoed waarvoor een eigen bijdrage van ¤20 per consult geldt. Als 5 consulten niet genoeg zijn, komen mensen al snel in de specialistische zorg terecht of zijn de extra consulten te verzekeren in de aanvullende verzekering. Vanaf 2014 geldt er geen maximum aantal behandelingen meer, maar wordt het hele behandeltraject vergoed.
Oh wel fijn.quote:
[..]
Nvm...
Aantal behandelingen
Tot 2014 krijgen patiënten vanuit het basispakket maximaal 5 consulten bij een eerstelijns psycholoog vergoed waarvoor een eigen bijdrage van ¤20 per consult geldt. Als 5 consulten niet genoeg zijn, komen mensen al snel in de specialistische zorg terecht of zijn de extra consulten te verzekeren in de aanvullende verzekering. Vanaf 2014 geldt er geen maximum aantal behandelingen meer, maar wordt het hele behandeltraject vergoed.
Wacht ik snap er niets van...quote:
Vergoeding behandeling
In 2014 krijgt u de behandelingen bij de psycholoog vergoed via uw zorgverzekering. De eigen bijdrage van ¤ 20 per consult is in 2014 verdwenen. De behandelingen in de Basis GGZ maken deel uit van het basispakket van uw zorgverzekering.
De een zegt dit de ander zegt dat.Bij mij was er een eigen bijdragen en ging van het eigen risico af. En ik vermoed dus dat je wel je eigen risico kan opmaken maar ik zou het even navragen als je de psycholoog of het kantoor daarvan kunt bellen.
Ja er staat toch dat je de behandeling bij de psych vergoed krijgt? Dan hoef ik dus niks te betalen.quote:
[..]
Wacht ik snap er niets van...
Vergoeding behandeling
In 2014 krijgt u de behandelingen bij de psycholoog vergoed via uw zorgverzekering. De eigen bijdrage van ¤ 20 per consult is in 2014 verdwenen. De behandelingen in de Basis GGZ maken deel uit van het basispakket van uw zorgverzekering.
Bij mij was er een eigen bijdragen en ging van het eigen risico af. En ik vermoed dus dat je wel je eigen risico kan opmaken maar ik zou het even navragen als je de psycholoog of het kantoor daarvan kunt bellen.
Ja ze noemen dat vergoed, waar ik heen ga wordt het ook vergoed.quote:
[..]
Ja er staat toch dat je de behandeling bij de psych vergoed krijgt? Dan hoef ik dus niks te betalen.
Probleem is ze noemen het vergoeden, maar wat ze niet erbij zeggen is dat je je eigen risico eerst moet opmaken. Als je snapt wat ik bedoel. Als ik naar het ziekenhuis ga wordt dat ook vergoed maar 360 euro eigen risico mogen ze bij mij in rekening brengen.
Oh, waarom zetten ze dat er niet bijquote:
[..]
Ja ze noemen dat vergoed, waar ik heen ga wordt het ook vergoed.
Probleem is ze noemen het vergoeden, maar wat ze niet erbij zeggen is dat je je eigen risico eerst moet opmaken. Als je snapt wat ik bedoel. Als ik naar het ziekenhuis ga wordt dat ook vergoed maar 360 euro eigen risico mogen ze bij mij in rekening brengen.
Ik heb trouwens een eigen risico van 460 omdat ik dacht dat me toch nooit wat zou overkomen 
quote:
[..]
Oh, waarom zetten ze dat er niet bij
http://www.consumentenbon(...)p-verandert-in-2014/quote:
[..]
Oh, waarom zetten ze dat er niet bij
Geen eigen bijdrage
In 2014 wordt psychologische hulp volledig vergoed uit het basispakket. Er geldt dus geen eigen bijdrage meer voor psychologische hulp. Wel moet je, net als in 2013, eerst een verwijsbrief van de huisarts hebben om behandeling door een psycholoog vergoed te krijgen. Ook moet je er rekening mee houden dat de kosten voor de behandeling voor psychische problemen verrekend worden met je eigen risico.
Daar staat het wel goed. Verdomme mijn google skills zijn inet up to par. Maar ik wilde je dit wel laten weten. Want het is vrij duur. En je mag maar maximaal 5x en alles wat je daar doet is een beetje praten.
Wellicht kan je ook met een ander erover praten of een lotgenoot vinden die hulp kan bieden. Maar goed ik wil je nergens vanaf praten natuurlijk. Maar toen ik naar de psycholoog ging weet ik nog dat dat geld hard aan kwam.
Maar goed ik ben lichamelijk gehandicapt dus ik pak altijd het laagste eigen risico.Tja dan gaat het je dus 460 euro kosten ... psychologische zorg kost veel geld namelijk.quote:
[..]
Oh, waarom zetten ze dat er niet bij
Ja het is vaag, ze zeggen dat het volledig wordt vergoed maar je moet toch je eigen risico betalen. Vorig jaar snapte ik er nog niks van.
Dat maximaal 5x in de basis-GGZ is trouwens ook veranderd dacht ik. Ik had hier eerder goede een link over geplaatst, even opzoeken.
Hier.
Je hebt dus niet meer dat 5-gesprekken gedoe. Maar ga jij niet naar de gespecialiseerde GGZ DeLuna?quote:Het verschil tussen basis generalistische GGZ en gespecialiseerde GGZ:
- In de basis generalistische GGZ wordt lichte tot matige problematiek behandeld op basis van de 5 criteria in het verwijsmodel. Er zijn dan 4 typen behandelingen mogelijk vanaf 2014: kort, middel, intensief, chronisch. De indicatie voor een type behandeling wordt in de GGZ gedaan.
- In de gespecialiseerde GGZ worden straks alleen nog mensen met hoog risico en/of zeer complexe aandoeningen behandeld, waarvoor een behandeling nodig is waarbij een zwaar beroep op specialistische kennis wordt gedaan.
Ik weet niet waar ik naartoe moet, ik heb nog een verwijzing nodig van de huisarts, waar ik morgen naartoe ga.quote:
[..]
Tja dan gaat het je dus 460 euro kosten ... psychologische zorg kost veel geld namelijk.
Ja het is vaag, ze zeggen dat het volledig wordt vergoed maar je moet toch je eigen risico betalen. Vorig jaar snapte ik er nog niks van.
Dat maximaal 5x in de basis-GGZ is trouwens ook veranderd dacht ik. Ik had hier eerder goede een link over geplaatst, even opzoeken.
Hier.
[..]
Je hebt dus niet meer dat 5-gesprekken gedoe. Maar ga jij niet naar de gespecialiseerde GGZ DeLuna?
En ik heb het bedrag er wel voor over hoor, alleen niet in één keer.
Succes morgenquote:
[..]
Ik weet niet waar ik naartoe moet, ik heb nog een verwijzing nodig van de huisarts, waar ik morgen naartoe ga.
En ik heb het bedrag er wel voor over hoor, alleen niet in één keer.
Ik zou het nu ook niet in één keer kunnen betalen, maar er is de mogelijkheid om je eigen risico in termijnen te betalen.
Maar als ze een DBC openen dan blijft die waarschijnlijk een jaar open staan en dan krijg je de rekening van het eigen risico in 1 keer en waarschijnlijk ook nog in 2015. Dus check dat even
Mijn moeder zit bij dezelfde verzekeraar en die vragen automatisch of je het in termijnen wil betalen of in één keer. Dus daar maak ik me nu niet meer druk omquote:
Ik zou bij de psycholoog vragen of ze de rekening per behandeling of per maand bij de zorgverzekering declareren. Als dat zo is dan krijg je per maand een rekening van je eigen risico.
Maar als ze een DBC openen dan blijft die waarschijnlijk een jaar open staan en dan krijg je de rekening van het eigen risico in 1 keer en waarschijnlijk ook nog in 2015. Dus check dat even
Oh dat is relaxed!quote:
[..]
Mijn moeder zit bij dezelfde verzekeraar en die vragen automatisch of je het in termijnen wil betalen of in één keer. Dus daar maak ik me nu niet meer druk om
Maar goed, hou er rekening mee dat het dus kan voorkomen dat je in 2015 nog eigen risico van 2014 betaald
Ik hou in ieder geval altijd dat geld apart want ik weet dat ik het moet betalen 
Ik betaal eerst zelf een deel van mijn meds, dat declareer ik dan en daarna moet ik het deel dat ik in eerste instantie niet zelf heb hoeven betalen terugbetalen vanwege eigen risico.
Ik heb een rekening van in de 400 euro gehad of meer uit 2013 eigen bijdrage of zoiets.quote:
[..]
Oh dat is relaxed!
Maar goed, hou er rekening mee dat het dus kan voorkomen dat je in 2015 nog eigen risico van 2014 betaald
of was dat van 2012. De jaren gaan snel.Dan zal het van 2012 zijn geweest, want in 2013 was er geen eigen bijdrage voor tweedelijns-ggz.quote:
[..]
Ik heb een rekening van in de 400 euro gehad of meer uit 2013 eigen bijdrage of zoiets.
Gelukkig ben ik vorig jaar pas begonnen
Dat is al best snel! Succes alvast!quote:
Volgende week donderdag een afspraak met de psycholoog.. ik ben benieuwd..
Vorig jaar in september ofzo kreeg ik een rekening van mijn zorgeverzekering dat ik 200 euro moest overmaken, betreffende de eigen bijdrage in 2012. Ik dacht dat ik dat al gedaan had, want ik had het eigen risico en de eigen bijdrage al betaald. Maar toen bleek dat je wanneer je per jaar! meer dan 120 minuten in behandeling bent bij een GGZ-instantie, je daar bovenop ook nog een aparte eigen bijdrage moet betalen van 200 euro.quote:
[..]
Dan zal het van 2012 zijn geweest, want in 2013 was er geen eigen bijdrage voor tweedelijns-ggz.
Gelukkig ben ik vorig jaar pas begonnen
Jep. Ik kreeg die rekening in decemberquote:
[..]
Vorig jaar in september ofzo kreeg ik een rekening van mijn zorgeverzekering dat ik 200 euro moest overmaken, betreffende de eigen bijdrage in 2012. Ik dacht dat ik dat al gedaan had, want ik had het eigen risico en de eigen bijdrage al betaald. Maar toen bleek dat je wanneer je per jaar! meer dan 120 minuten in behandeling bent bij een GGZ-instantie, je daar bovenop ook nog een aparte eigen bijdrage moet betalen van 200 euro.
Echt heel asociaal
Echt maar goed dat ze dat hebben afgeschaft. 120 minutenquote:
[..]
Vorig jaar in september ofzo kreeg ik een rekening van mijn zorgeverzekering dat ik 200 euro moest overmaken, betreffende de eigen bijdrage in 2012. Ik dacht dat ik dat al gedaan had, want ik had het eigen risico en de eigen bijdrage al betaald. Maar toen bleek dat je wanneer je per jaar! meer dan 120 minuten in behandeling bent bij een GGZ-instantie, je daar bovenop ook nog een aparte eigen bijdrage moet betalen van 200 euro.
Alsof binnen die tijd al je problemen zijn opgelost.Vorig jaar kreeg ik die, samen met 2 jaar eigen risico = 720 euro. Daar ging mn halve vakantiegeld...quote:
[..]
Jep. Ik kreeg die rekening in december
Echt heel asociaal
Is dat afgeschaft? Ik verwacht dat ik ergens dit jaar ook weer een rekening ga krijgen.quote:
[..]
Echt maar goed dat ze dat hebben afgeschaft. 120 minuten
Ik kan dit soort bedragen ook moeilijk ophoesten. Desondanks realiseer ik me wel dat je in Nederland verzekerd bent om in behandeling te kunnen voor psychische problemen. In de VS ben je dacht ik alleen verzekerd als je werk hebt; aangezien veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen niet in staat zijn om te werken, zijn ze ook niet verzekerd en kunnen ze geen behandeling betalen.
Het is klote. Maar als ik geldproblemen heb, geef ik eerder de schuld aan mezelf dat ik stiekem toch een slappeling ben die beter zijn best had moeten doen in het verleden en zich niet zo had moeten aanstellen. Ik weet dat ik dan te streng ben voor mezelf, maar dit soort gedachten zitten gewoon te sterk in mijn kop.
Ja de eigen bijdrage is afgeschaft in 2014.quote:
[..]
Is dat afgeschaft? Ik verwacht dat ik ergens dit jaar ook weer een rekening ga krijgen.
Ik kan dit soort bedragen ook moeilijk ophoesten. Desondanks realiseer ik me wel dat je in Nederland verzekerd bent om in behandeling te kunnen voor psychische problemen. In de VS ben je dacht ik alleen verzekerd als je werk hebt; aangezien veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen niet in staat zijn om te werken, zijn ze ook niet verzekerd en kunnen ze geen behandeling betalen.
Het is klote. Maar als ik geldproblemen heb, geef ik eerder de schuld aan mezelf dat ik stiekem toch een slappeling ben die beter zijn best had moeten doen in het verleden en zich niet zo had moeten aanstellen. Ik weet dat ik dan te streng ben voor mezelf, maar dit soort gedachten zitten gewoon te sterk in mijn kop.
Geldproblemen geef ik mijn vader altijd de schuld van. Die heeft ons laten zitten
Oh ja die heb ik dan ook gehad.quote:
[..]
Jep. Ik kreeg die rekening in december
Echt heel asociaal
Dat is wel zwaar rot.quote:
[..]
Ja de eigen bijdrage is afgeschaft in 2014.
Geldproblemen geef ik mijn vader altijd de schuld van. Die heeft ons laten zitten
Daarom blijf ik alleen, en ik hoef niet veel bijna al mijn geld gaat de bank in.
Ja ik vind dat het in Nederland best goed geregeld is op dat gebied. Nu ook in de eerste lijn geen eigen bijdrage meer. Mensen met psychische problemen die geen behandeling kunnen betalen ... dat komt hier gelukkig niet meer voor. Voordat ik wist hoe het zat met de kosten was ik bang dat ik het misschien niet kon betalen. Ik, als arme student, zal zelfs mijn eigen risico in termijnen moeten betalen dus als het (veel) meer zou hebben gekost, zou ik geen hulp hebben gezocht.quote:
[..]
Is dat afgeschaft? Ik verwacht dat ik ergens dit jaar ook weer een rekening ga krijgen.
Ik kan dit soort bedragen ook moeilijk ophoesten. Desondanks realiseer ik me wel dat je in Nederland verzekerd bent om in behandeling te kunnen voor psychische problemen. In de VS ben je dacht ik alleen verzekerd als je werk hebt; aangezien veel mensen met persoonlijkheidsstoornissen niet in staat zijn om te werken, zijn ze ook niet verzekerd en kunnen ze geen behandeling betalen.
In de VS zijn psychiaters vooral een rage voor de rijkerds.
quote:Het is klote. Maar als ik geldproblemen heb, geef ik eerder de schuld aan mezelf dat ik stiekem toch een slappeling ben die beter zijn best had moeten doen in het verleden en zich niet zo had moeten aanstellen. Ik weet dat ik dan te streng ben voor mezelf, maar dit soort gedachten zitten gewoon te sterk in mijn kop.
Maar dat ging over 2012 neem ik aan? Want vorig jaar was er ook al geen eigen bijdrage meer. Lekker laat dan.quote:
[..]
Jep. Ik kreeg die rekening in december
Echt heel asociaal
Eigen bijdragen kwam pas heel laat bij mij. In juni of juli.. van 2013. Daarom was ik ook in de war of het 2012 of 2013 was. De rekening kwam gewoon super laat.Op dit moment zit ikzelf in twee lastige situaties. In één ben ik al tegen mijn beperkingen aangelopen. Daarbij heb ik de begeleider van het project een mail gestuurd dat duidelijk was dat het niet goed afgelopen was. Ik ga met degene praten - omdat ik vind dat ik het niet kan maken om helemaal niets te zeggen - maar ik zou echt absoluut niet weten wat ik moet zeggen. Ben niet van plan in detail te treden eigenlijk.
In de andere situatie ben ik nog niet tegen mijn beperkingen aangelopen, maar gaat dat sowieso gebeuren. Ook daar voel ik er weinig voor om tekst en uitleg te geven. Maar misschien moet het toch wel...
Hoe doen anderen dat?
Ik praat er nooit over maar dan ook nooit. Dat van mij heeft een naam waardoor mensen aan schizofreen denken.quote:
Hoe open zijn jullie over jullie problematiek?
Op dit moment zit ikzelf in twee lastige situaties. In één ben ik al tegen mijn beperkingen aangelopen. Daarbij heb ik de begeleider van het project een mail gestuurd dat duidelijk was dat het niet goed afgelopen was. Ik ga met degene praten - omdat ik vind dat ik het niet kan maken om helemaal niets te zeggen - maar ik zou echt absoluut niet weten wat ik moet zeggen. Ben niet van plan in detail te treden eigenlijk.
In de andere situatie ben ik nog niet tegen mijn beperkingen aangelopen, maar gaat dat sowieso gebeuren. Ook daar voel ik er weinig voor om tekst en uitleg te geven. Maar misschien moet het toch wel...
Hoe doen anderen dat?
natuurlijk praat ik er wel over waar dat kan. De huisarts UWV en instanties. Andere hoeven niets te weten. Hooguit lieg ik en doe ik me voor alsof ik een andere diagnosis heb.Heb ik ook overwogen om dat in ieder geval in die eerste situatie aan te voeren. En dan lieg ik ook niet eens echt, maar ik vertel ook zeker niet de waarheid. Eerlijk gezegd heb ik overigens helemaal geen zin om wat dan ook te vertellen aan iemand over psychische problematiek, maar ik ontkom er niet aan, ben ik bang.quote:
Hooguit lieg ik en doe ik me voor alsof ik een andere diagnosis heb.
Maar dit vind ik een hele lastige. Ik wil niet zomaar zeggen: "Het is me niet gelukt, want ik kon niet omgaan met de beperkingen van mijn persoonlijkheidsstoornis".
Wat voor diagnoses gebruik jij voor je omgeving, als ik vragen mag?
Ik vind dat ook lastig, in mn werksituatie bijvoorbeeld. Daar hou ik het algemeen. En de rest leg ik wel uit aan de bedrijfsarts. In andere situaties bepaal ik het per situatie wat verstandig is.quote:
[..]
Heb ik ook overwogen om dat in ieder geval in die eerste situatie aan te voeren. En dan lieg ik ook niet eens echt, maar ik vertel ook zeker niet de waarheid. Eerlijk gezegd heb ik overigens helemaal geen zin om wat dan ook te vertellen aan iemand over psychische problematiek, maar ik ontkom er niet aan, ben ik bang.
Maar dit vind ik een hele lastige. Ik wil niet zomaar zeggen: "Het is me niet gelukt, want ik kon niet omgaan met de beperkingen van mijn persoonlijkheidsstoornis".
Wat voor diagnoses gebruik jij voor je omgeving, als ik vragen mag?
Hmm ja het is gecompliceerd. Meestal zeg ik heel introvert. Situaties waarin zwaar geschut nodig is of ontwijkend of bipolar. Maar ik wil niet mezelf te zeer stigmatiseren. Dus ben er nog niet over uit bipolar of ontwijkend. Maar ik heb beide niet natuurlijk. :pquote:
[..]
Heb ik ook overwogen om dat in ieder geval in die eerste situatie aan te voeren. En dan lieg ik ook niet eens echt, maar ik vertel ook zeker niet de waarheid. Eerlijk gezegd heb ik overigens helemaal geen zin om wat dan ook te vertellen aan iemand over psychische problematiek, maar ik ontkom er niet aan, ben ik bang.
Maar dit vind ik een hele lastige. Ik wil niet zomaar zeggen: "Het is me niet gelukt, want ik kon niet omgaan met de beperkingen van mijn persoonlijkheidsstoornis".
Wat voor diagnoses gebruik jij voor je omgeving, als ik vragen mag?
Tja, verstandig. Zelfs dat kan ik niet altijd inschatten. Het hangt er ook vanaf wat potentiële gevolgen kunnen zijn. Ik weet gewoon dat het uitleggen verstrekkende gevolgen voor me kan hebben, maar niets zeggen ook. Ik heb gewoon verzuimd te doen - wat voor de meeste mensen heel normaal en eenvoudig is - omdat het echt echt echt niet ging. Ik heb het geprobeerd, ik ben er ver voor over m'n grenzen gegaan, maar ben afgehaakt. Ik ben nu 2 weken verder en ik ben nog steeds behoorlijk van de wereld, omdat ik echt te ver ben gegaan.quote:
[..]
Ik vind dat ook lastig, in mn werksituatie bijvoorbeeld. Daar hou ik het algemeen. En de rest leg ik wel uit aan de bedrijfsarts. In andere situaties bepaal ik het per situatie wat verstandig is.
Anyway, het feit dat ik het niet gedaan heb, is echt al 2 - 0 achterstand en gaat me echt problemen opleveren. Maar ik zou ook zomaar mijn toekomst aan diggelen kunnen helpen als ik uitleg waar het mis is gegaan.
Ik denk dat ik voor mijn as I-diagnose ga. Is waarschijnlijk beter hier.
Hoe reageren mensen erop als je heel introvert gebruikt? En ontwijkend? Dat zijn namelijk de twee die bij mij de waarheid zijn.quote:
[..]
Hmm ja het is gecompliceerd. Meestal zeg ik heel introvert. Situaties waarin zwaar geschut nodig is of ontwijkend of bipolar. Maar ik wil niet mezelf te zeer stigmatiseren. Dus ben er nog niet over uit bipolar of ontwijkend. Maar ik heb beide niet natuurlijk. :p
Hmm om eerlijk te zijn, ik ben vrij zwaar schizoïde.. Ik kom vrij weinig buiten, en mensen hebben sowieso al het idee dat ik 'anders' ben. Op een schrijfcursus werd me gevraagd hoe ik toch steeds met negatieve thema's kwam, waarop ik antwoordde dat ik bipolaire was en in veel negatieve periodes zat de laatste tijd. Daar werd wel goed op gereageerd, ook wel met meeleven geloof ik. Zou ik zeggen dat ik schizoïde was, zouden ze schizofreen denken en mensen denken dat schizofreen betekend dat je gek bent met stemmetjes in je hoofd. Of ze denken weer wat anders.quote:
[..]
Hoe reageren mensen erop als je heel introvert gebruikt? En ontwijkend? Dat zijn namelijk de twee die bij mij de waarheid zijn.
Het ontwijkende heb ik nog nooit echt goed gebruikt. Maar denk dat mensen hier meer op gaan reageren als aah wat rot voor je, ik wil je wel helpen en met je afspreken. Waar ik totaal geen behoefte/zin in heb. Dus bipolair is denk ik de betere smoes.
Je moet gewoon even wat zoeken wat algemeen bekend is, en wat mensen kennen. Borderline zou bijvoorbeeld niet zo heel erg zijn om voor uit te komen, omdat er tig boeken over zijn en er vaak wel open over wordt gesproken. Paranoïde etc dan bestempel je jezelf als gek. Niet dat die mensen gek zijn, maar dat is wat de maatschappij eraan afspiegelt. Dus dat brengt ons naar de vraag welke diagnoses heb jij? Niet dat je hier perse op hoeft te antwoorden, die dat dat hier doen doen het toch ook uit vrije wil.
Hmm. Ja, zit wat in. Ik weet niet wat mensen denken bij ontwijkend, eigenlijk. Ik heb zelf psychologie gestudeerd, dus ben echt meteen de diepte in gedoken toen ik überhaupt ooit voor het eerst van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hoorde.quote:
[..]
Hmm om eerlijk te zijn, ik ben vrij zwaar schizoïde.. Ik kom vrij weinig buiten, en mensen hebben sowieso al het idee dat ik 'anders' ben. Op een schrijfcursus werd me gevraagd hoe ik toch steeds met negatieve thema's kwam, waarop ik antwoordde dat ik bipolaire was en in veel negatieve periodes zat de laatste tijd. Daar werd wel goed op gereageerd, ook wel met meeleven geloof ik. Zou ik zeggen dat ik schizoïde was, zouden ze schizofreen denken en mensen denken dat schizofreen betekend dat je gek bent met stemmetjes in je hoofd. Of ze denken weer wat anders.
Het ontwijkende heb ik nog nooit echt goed gebruikt. Maar denk dat mensen hier meer op gaan reageren als aah wat rot voor je, ik wil je wel helpen en met je afspreken. Waar ik totaal geen behoefte/zin in heb. Dus bipolair is denk ik de betere smoes.
Je moet gewoon even wat zoeken wat algemeen bekend is, en wat mensen kennen. Borderline zou bijvoorbeeld niet zo heel erg zijn om voor uit te komen, omdat er tig boeken over zijn en er vaak wel open over wordt gesproken. Paranoïde etc dan bestempel je jezelf als gek. Niet dat die mensen gek zijn, maar dat is wat de maatschappij eraan afspiegelt. Dus dat brengt ons naar de vraag welke diagnoses heb jij? Niet dat je hier perse op hoeft te antwoorden, die dat dat hier doen doen het toch ook uit vrije wil.
Anyway, ik heb een lijstje diagnoses:
- dysthymie
- PTSS
- ontwijkende ps (eigenlijk de verharding van mijn onbehandelde PTSS geworden)
- obsessief-compulsieve ps
Anorexia heb ik inmiddels kunnen wegstrepen, dus dat scheelt weer een diagnose.
Maar anyways, het vaakst loop ik tegen mijn ontwijkende ps aan. In de bovenstaande situaties dus ook. Maar ik kan het evengoed uitleggen als trigger van mijn trauma, want dat was het ook.
Je komt binnen, stelt je voor. Psycholoog probeert het ijs te breken en vertelt iets over de gang van zaken. Daarna ga je waarschijnlijk je klachten in kaart brengen: heel veel vragen beantwoorden en heel veel over jezelf vertellen dus.quote:
Hoe gaat zo'n eerste gesprek met een psycholoog eigenlijk?
Pffff dan mag ze er haast wel een dag voor uit trekkenquote:
[..]
Je komt binnen, stelt je voor. Psycholoog probeert het ijs te breken en vertelt iets over de gang van zaken. Daarna ga je waarschijnlijk je klachten in kaart brengen: heel veel vragen beantwoorden en heel veel over jezelf vertellen dus.
Dan vraagt ze vermoedelijk de eerste keer naar hoofdlijnen en gebruik je meerdere gesprekken voor de intake. Of ze ziet wel waar jullie komen en gebruikt ook meerdere gesprekken voor de intake.quote:
[..]
Pffff dan mag ze er haast wel een dag voor uit trekken
Ben echt benieuwd. Ken de psycholoog eigenlijk alleen maar uit films en series en dat lijkt me niet de werkelijkheidquote:
[..]
Dan vraagt ze vermoedelijk de eerste keer naar hoofdlijnen en gebruik je meerdere gesprekken voor de intake. Of ze ziet wel waar jullie komen en gebruikt ook meerdere gesprekken voor de intake.
Ik ken ze dan weer niet uit series en films, maar zowel als medestudenten/docenten en als therapeut. Maar het eerste gesprek is echt een "waarvoor ben je hier", "wat kan ik voor je doen" en "zo doe ik het"-gesprek.quote:
[..]
Ben echt benieuwd. Ken de psycholoog eigenlijk alleen maar uit films en series en dat lijkt me niet de werkelijkheid
Ja, 2012. Godzijdank was ik er eerder in het jaar achter gekomen dat dit kon gebeuren. Was de schok minder grootquote:
[..]
Ja ik vind dat het in Nederland best goed geregeld is op dat gebied. Nu ook in de eerste lijn geen eigen bijdrage meer. Mensen met psychische problemen die geen behandeling kunnen betalen ... dat komt hier gelukkig niet meer voor. Voordat ik wist hoe het zat met de kosten was ik bang dat ik het misschien niet kon betalen. Ik, als arme student, zal zelfs mijn eigen risico in termijnen moeten betalen dus als het (veel) meer zou hebben gekost, zou ik geen hulp hebben gezocht.
In de VS zijn psychiaters vooral een rage voor de rijkerds.
[..]
[..]
Maar dat ging over 2012 neem ik aan? Want vorig jaar was er ook al geen eigen bijdrage meer. Lekker laat dan.
Oh, mijn ervaring is dat ze geen van allen een bank hebben... stoeltje moet je t mee doen. En t doet pijn om je ziel bloot te leggen, maar t kan ook heel veel opleveren.quote:
[..]
Ben echt benieuwd. Ken de psycholoog eigenlijk alleen maar uit films en series en dat lijkt me niet de werkelijkheid
Ik heb inmiddels wel zo vaak mijn verhaal al verteld dat ik daar niet al te veel moeite mee ga hebben, gok ik. Of ik onderschat het nu, maar dat zien we dan wel weer.quote:
[..]
Oh, mijn ervaring is dat ze geen van allen een bank hebben... stoeltje moet je t mee doen. En t doet pijn om je ziel bloot te leggen, maar t kan ook heel veel opleveren.
Hier ook een ontwijkende ps. Heb pas sinds gisteren begrepen dat dat veel te maken heeft met ptss. Heb zelf de overeenkomsten wel gezien en symptomen van ptss bij mezelf herkend. Maar wist niet of dat nou deel van de ps is of niet. heb geen ptss diagnose, heb gaandeweg de behandeling van mn paniekstoornis ontdekt wat er allemaal zit en ook de oorzaken teruggevonden (hele vroege jeugd)quote:
[..]
Hmm. Ja, zit wat in. Ik weet niet wat mensen denken bij ontwijkend, eigenlijk. Ik heb zelf psychologie gestudeerd, dus ben echt meteen de diepte in gedoken toen ik überhaupt ooit voor het eerst van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hoorde.
Anyway, ik heb een lijstje diagnoses:
- dysthymie
- PTSS
- ontwijkende ps (eigenlijk de verharding van mijn onbehandelde PTSS geworden)
- obsessief-compulsieve ps
Anorexia heb ik inmiddels kunnen wegstrepen, dus dat scheelt weer een diagnose.
Maar anyways, het vaakst loop ik tegen mijn ontwijkende ps aan. In de bovenstaande situaties dus ook. Maar ik kan het evengoed uitleggen als trigger van mijn trauma, want dat was het ook.
[..]
Je komt binnen, stelt je voor. Psycholoog probeert het ijs te breken en vertelt iets over de gang van zaken. Daarna ga je waarschijnlijk je klachten in kaart brengen: heel veel vragen beantwoorden en heel veel over jezelf vertellen dus.
Ja, same here. Tijdens mijn eetstoornisbehandeling ben ik tegen mijn ps aangelopen en is mijn trauma onwijs getriggerd (maar dat wist ik toen nog niet). Nu herken ik het wel, maar kan ik er nog niets aan doen. Ik kan nog net zo goed wegraken van een trigger. Ik kan nog net zo goed gaan hyperventileren. Ik kan nog net zo goed herbelevingen en flashbacks krijgen. En dat echt van de stomste dingen. Het gebeurt me niet vaak, maar soms heb ik het dus wel. Dan noem ik het meestal PTSS. Als het allemaal nog te handelen valt, als ik gewoon een beetje angstig ben, als ik keuze- of minderwaardigheidsproblemen heb, dan vind ik het mijn ontwijkende ps. En als ik vind dat ik iets moet doen, dan is het mijn oc-ps. Dat vinden dat ik iets moet doen staat overigens ook wel eens in schril contrast met mijn ontwijkende ps. Ene schreeuwt: niet doen. Andere schreeuwt: niet aanstellen, maar doen. En dat eindigt meestal met wel doen en een trigger van PTSS of met niet doen en dan suicidaliteit enzo. Geen van alle echt handig.quote:
[..]
Hier ook een ontwijkende ps. Heb pas sinds gisteren begrepen dat dat veel te maken heeft met ptss. Heb zelf de overeenkomsten wel gezien en symptomen van ptss bij mezelf herkend. Maar wist niet of dat nou deel van de ps is of niet. heb geen ptss diagnose, heb gaandeweg de behandeling van mn paniekstoornis ontdekt wat er allemaal zit en ook de oorzaken teruggevonden (hele vroege jeugd)
ja, dat ken ik, dat je vindt dat je dingen moet doen maar dan flink de triggers laat afgaan. Ik snap nu waar al mn oude angsten vandaan komen. Die zijn heel oud, en ook logisch. Maar ik dacht dat ik daar maar overheen moest zijn. Ach, iedereen heeft toch wel wat meegemaakt in zn jeugd. Daar ben je toch wel overheen als je volwassen bent. Niet dus, en dat nam ik mezelf weer kwalijk, enz. Als kind nooit ergens voor behandeld, dus alles is eeuwig blijven sudderen.quote:
[..]
Ja, same here. Tijdens mijn eetstoornisbehandeling ben ik tegen mijn ps aangelopen en is mijn trauma onwijs getriggerd (maar dat wist ik toen nog niet). Nu herken ik het wel, maar kan ik er nog niets aan doen. Ik kan nog net zo goed wegraken van een trigger. Ik kan nog net zo goed gaan hyperventileren. Ik kan nog net zo goed herbelevingen en flashbacks krijgen. En dat echt van de stomste dingen. Het gebeurt me niet vaak, maar soms heb ik het dus wel. Dan noem ik het meestal PTSS. Als het allemaal nog te handelen valt, als ik gewoon een beetje angstig ben, als ik keuze- of minderwaardigheidsproblemen heb, dan vind ik het mijn ontwijkende ps. En als ik vind dat ik iets moet doen, dan is het mijn oc-ps. Dat vinden dat ik iets moet doen staat overigens ook wel eens in schril contrast met mijn ontwijkende ps. Ene schreeuwt: niet doen. Andere schreeuwt: niet aanstellen, maar doen. En dat eindigt meestal met wel doen en een trigger van PTSS of met niet doen en dan suicidaliteit enzo. Geen van alle echt handig.
Nooit teveel informatie geven. Gewoon wat verzinnen en zeggen dat je dat hebt. Dat is prima. Zolang je je er maar goed bij voelt, bij dat wat je met andere deelt waarheid of leugen maakt niet uit.quote:
[..]
Hmm. Ja, zit wat in. Ik weet niet wat mensen denken bij ontwijkend, eigenlijk. Ik heb zelf psychologie gestudeerd, dus ben echt meteen de diepte in gedoken toen ik überhaupt ooit voor het eerst van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hoorde.
Anyway, ik heb een lijstje diagnoses:
- dysthymie
- PTSS
- ontwijkende ps (eigenlijk de verharding van mijn onbehandelde PTSS geworden)
- obsessief-compulsieve ps
Anorexia heb ik inmiddels kunnen wegstrepen, dus dat scheelt weer een diagnose.
Maar anyways, het vaakst loop ik tegen mijn ontwijkende ps aan. In de bovenstaande situaties dus ook. Maar ik kan het evengoed uitleggen als trigger van mijn trauma, want dat was het ook.
[..]
Je komt binnen, stelt je voor. Psycholoog probeert het ijs te breken en vertelt iets over de gang van zaken. Daarna ga je waarschijnlijk je klachten in kaart brengen: heel veel vragen beantwoorden en heel veel over jezelf vertellen dus.
De theorie ervan en erachter ken ik maar ik ben op zoek naar hoe anderen het ervaren hebben.
Hier is ondertussen Dysthimie toegevoegd aan de diagnose en ben ik vandaag voorzichtig geintroduceerd in "mindfullness"
Heeft iemand hier daar ervaring mee? Ik mocht meteen aan de bak want ik zit middenin een episode (lang verhaal..9 maanden geleden huis gekocht met cv ketel van toen 4 jaar oud, ding is gisteren verzegeld. 1200 euro kosten. Dat geld heb ik gewoon niet)
Ik heb dus een paar minuten mijn aandacht proberen te houden bij , jawel, een theezakje! Ik probeerde het wel maar mijn psych bleef praten wat erg afleidend was. Ook ging ik binnen 3 tellen naar denken aan het probleem en weer naar het theezakje. Al bij al vond ik het vooral hilarisch. Het doorbrak daarom wel mijn episode, maar ik denk niet dat dat helemaal de bedoeling is van mindfullness...
Mindfullness is als ik het goed heb een aftreksel van mediteren. Meditatie lijdt tot een hoger bewust zijns vermogen, waarbij je sterker in je schoenen komt te staan, omdat je beter je eigen geestelijke omstandigheden kan begrijpen. Daar zou je dus invloed op uit kunnen spelen. Het is eigenlijk de strijd tussen jou en je brein.quote:
Ik ken het wel, maar ik ben net zelf 5 sessies ver. Ik vind het nog best lastig. Vaak valt mijn kwartje vaak als ik mijn ingevuld schema bespreek met mijn psychiater.
Hier is ondertussen Dysthimie toegevoegd aan de diagnose en ben ik vandaag voorzichtig geintroduceerd in "mindfullness"
Heeft iemand hier daar ervaring mee? Ik mocht meteen aan de bak want ik zit middenin een episode (lang verhaal..9 maanden geleden huis gekocht met cv ketel van toen 4 jaar oud, ding is gisteren verzegeld. 1200 euro kosten. Dat geld heb ik gewoon niet)
Ik heb dus een paar minuten mijn aandacht proberen te houden bij , jawel, een theezakje! Ik probeerde het wel maar mijn psych bleef praten wat erg afleidend was. Ook ging ik binnen 3 tellen naar denken aan het probleem en weer naar het theezakje. Al bij al vond ik het vooral hilarisch. Het doorbrak daarom wel mijn episode, maar ik denk niet dat dat helemaal de bedoeling is van mindfullness...
Mindfulnes ofwel meditatie is jammer genoeg niet goed genoeg begrepen om echt concrete informatie te vinden. Wat ik heb meegenomen is dat het vooral aan jezelf ligt hoeveel tijd je in iets als meditatie wil stoppen, het is namelijk best wel zweverig als je het zelf nooit hebt meegemaakt.
Het duurt dus best wel wat tijd, hoeveel tijd? meeste mensen zeggen dat ze pas na een jaar mediteren er een zekere mate van skill hebben opgebouwd. Het is maar hoe snel je zelf kan leren met iets doen waar niemand je over kan vertellen hoe het zit. Ik ben geen psycholoog maar ik vind hun werk vaak erg kortzichtig en het het indelen, ziektes toewijzen etc..
Mindfullness is een verwesterde verbastering van zen meditatie. http://www.zen.nl/nl/index.php Deze site ze noemen zich zen maar het is gewoon mindfullness.quote:
Ik ken het wel, maar ik ben net zelf 5 sessies ver. Ik vind het nog best lastig. Vaak valt mijn kwartje vaak als ik mijn ingevuld schema bespreek met mijn psychiater.
Hier is ondertussen Dysthimie toegevoegd aan de diagnose en ben ik vandaag voorzichtig geintroduceerd in "mindfullness"
Heeft iemand hier daar ervaring mee? Ik mocht meteen aan de bak want ik zit middenin een episode (lang verhaal..9 maanden geleden huis gekocht met cv ketel van toen 4 jaar oud, ding is gisteren verzegeld. 1200 euro kosten. Dat geld heb ik gewoon niet)
Ik heb dus een paar minuten mijn aandacht proberen te houden bij , jawel, een theezakje! Ik probeerde het wel maar mijn psych bleef praten wat erg afleidend was. Ook ging ik binnen 3 tellen naar denken aan het probleem en weer naar het theezakje. Al bij al vond ik het vooral hilarisch. Het doorbrak daarom wel mijn episode, maar ik denk niet dat dat helemaal de bedoeling is van mindfullness...
Mindfullness is geloof ik 100% bezig zijn met wat je doet, dus als je je tanden poetst, ben je daar 100% mee bezig. Dan zit je niet te denken aan alle andere dingen etc. Nu weet ik niet hoe zij dit bereiken maar als je met veel gedachten zit te worstelen kan mindfullness helpen. Nu weet ik niet wat zij doen, in de zen meditatie is de meditatie zelf het voertuig.
Ik neem dus een houding aan op een stoel (De lotus kan ik niet aannemen maar zen kan ook gewoon in een stoel.) En dan neem ik de juiste houding aan, maar gedachten etc borrelen bij mij ook op. Alleen bij zen focussen we niet op iets, we kijk met onze ogen half op een meter voor ons uit zonder ergens op te focussen ogen open. En dan nergens aan denken een tip voor beginners is om bij iedere ademhaling en uitademing te tellen. In =1 uit = 1 in, in=2 uit=2. Tot en met een setje van 10. Dan overnieuw soms zul je merken dat je bij de 50 zit andere momenten raak je de tel kwijt boeit allemaal niet. Ook als je toch gaat denken niet mee bezig zijn gewoon vergeten. Soms zit ik te mediteren met een hele zware jeuk maar ik blijf gewoon zitten, dat is ook de bedoeling blijven zitten al valt het dak op je hoofd.
Maar goed zen is geen mindfullness, mindfullness is uit de zen geboren. Dus ik kan niet zeggen dat ik daar veel ervaring mee heb, maar mediteren helpt mij. En ik beoefen zen op mijn manier dat is iedereen vrij zolang je niet in een zenklooster zit. En mijn lerares zelf is ook van mening dat dat wel kan. En zij is bevoegd tot les geven van een Japanse zen monnik die abt is van dat klooster. Zen.nl de oprichter en docenten daarvan hebben die permissie niet, en ik zou ook nooit naar ze toe gaan.
Als je gewoon bij therapie mindfullness doet, ik zou niet op theezakjes focussen als dat te lastig is gewoon je ogen dicht en focussen op ademhaling en tellen. Dan doe je het wel wat anders, maar goed er zijn vele soorten meditatie. Misschien dat het boeddhistische je meer ligt, Zen is de meest uitgeklede vorm van boeddhisme. En doordat mindfullness eruit is geboren is mindfullness nog meer uitgekleed.
Misschien kun je je beter focussen met een leuk muziekje? Als er vragen zijn wil ik ze wel beantwoorden of als je ergens tegen aan loopt moet je het me zeggen. Ik ben wel geen expert op gebied van mindfullness of zen, maar als je me uitlegt wat je bij mindfullness kan doen, kan ik je misschien wel helpen.
Hoop dat je er wat aan hebt!
Mindfullness is een verbastering/aftreksel van zen meditatie. Daar heb je gelijk, maar in zen meditatie gaat het niet om een hoger bewustzijn het gaat om het loslaten van dingen. In de zen traditie die zwaarder leent van het taoïsme dan het boeddhisme gaat het om terug te keren naar de leegte. Met andere woorden, verlangens etc zijn slecht en moeten uitgeschakeld worden. In de zen zijn er dan ook oefeningen als boogschieten of theezetten waarin de focus van het 100% bezig zijn met iets beoefend worden. Dus ook de zen tuinen daar moet ieder steentje individueel worden aangeraakt. Mindfullness kan helpen als je in de knoop zit met teveel gedachten om ze wat minder te maken. Als ik zen doe ben ik vaak heel zen en gefocust. Maar in zen wordt er niets gedaan voor hoger bewustzijn als je iemand in de zen vraagt waar het goed voor iets antwoord die met 'niets.'quote:Op vrijdag 14 maart 2014 00:14 schreef Slip het volgende:
[..]
Mindfullness is als ik het goed heb een aftreksel van mediteren. Meditatie lijdt tot een hoger bewust zijns vermogen, waarbij je sterker in je schoenen komt te staan, omdat je beter je eigen geestelijke omstandigheden kan begrijpen. Daar zou je dus invloed op uit kunnen spelen. Het is eigenlijk de strijd tussen jou en je brein.
Mindfulnes ofwel meditatie is jammer genoeg niet goed genoeg begrepen om echt concrete informatie te vinden. Wat ik heb meegenomen is dat het vooral aan jezelf ligt hoeveel tijd je in iets als meditatie wil stoppen, het is namelijk best wel zweverig als je het zelf nooit hebt meegemaakt.
Het duurt dus best wel wat tijd, hoeveel tijd? meeste mensen zeggen dat ze pas na een jaar mediteren er een zekere mate van skill hebben opgebouwd. Het is maar hoe snel je zelf kan leren met iets doen waar niemand je over kan vertellen hoe het zit. Ik ben geen psycholoog maar ik vind hun werk vaak erg kortzichtig en het het indelen, ziektes toewijzen etc..
.
Zweverig is het echter niet het is vrij logisch als je het taoïsme eens doorleest en hun kracht van het leegte. Mensen denken dat meditatie iets is om verlicht te worden zoals de Boeddha maar dat is niet zo. Het gaat erom om je ego op zij te zetten en daardoor 100% de focus te kunnen leggen zonder dat je ego je in de weg zit. Het ego is dat wat jaloers raakt etc. En dus als iemand een laag zelfbeeld heeft komt het vaak door het ego, door meditatie kun je dat een beetje tegen gaan niets zweverigs aan. Verder is meditatie geen wedstrijd en valt er niets te behalen. Dus al ga je zitten en denk je de hele tijd kom je in de verkeerde houding geen probleem gewoon weer de houding aanpassen of de gedachten weer los laten.
.
Qua tijd het echte zen kost veel tijd maar door iedere dag een minuut of 10 liefst 20 te mediteren kun je zeker wat meer rust vinden in jezelf. Met een combinatie van het lezen erover of taoïsme kun je ook wel wat bereiken, maar laten we het niet afdoen als zweverig. Dat is het valse beeld dat mensen krijgen doordat ze het niet begrijpen een andere vorm van boeddhisme doen of verkeerd geïnformeerd zijn. Mindfullness is overigens iets dat het zweverige compleet kapot heeft gemaakt. Omdat het totaal niets meer met boeddhisme te maken heeft.
Slaap lekker ik ga slapen!
Ik ben blij dat de meditatie jouw goed heeft gebracht. Bij mij ook, ik ben er alleen wat dieper ingegaan en onformatie over hoe het moest zijn vermeden. daarbij heb ik aardig wat veranderingen meegemaakt. slaap lekker!quote:
[..]
Mindfullness is een verbastering/aftreksel van zen meditatie. Daar heb je gelijk, maar in zen meditatie gaat het niet om een hoger bewustzijn het gaat om het loslaten van dingen. In de zen traditie die zwaarder leent van het taoïsme dan het boeddhisme gaat het om terug te keren naar de leegte. Met andere woorden, verlangens etc zijn slecht en moeten uitgeschakeld worden. In de zen zijn er dan ook oefeningen als boogschieten of theezetten waarin de focus van het 100% bezig zijn met iets beoefend worden. Dus ook de zen tuinen daar moet ieder steentje individueel worden aangeraakt. Mindfullness kan helpen als je in de knoop zit met teveel gedachten om ze wat minder te maken. Als ik zen doe ben ik vaak heel zen en gefocust. Maar in zen wordt er niets gedaan voor hoger bewustzijn als je iemand in de zen vraagt waar het goed voor iets antwoord die met 'niets.'
.
Zweverig is het echter niet het is vrij logisch als je het taoïsme eens doorleest en hun kracht van het leegte. Mensen denken dat meditatie iets is om verlicht te worden zoals de Boeddha maar dat is niet zo. Het gaat erom om je ego op zij te zetten en daardoor 100% de focus te kunnen leggen zonder dat je ego je in de weg zit. Het ego is dat wat jaloers raakt etc. En dus als iemand een laag zelfbeeld heeft komt het vaak door het ego, door meditatie kun je dat een beetje tegen gaan niets zweverigs aan. Verder is meditatie geen wedstrijd en valt er niets te behalen. Dus al ga je zitten en denk je de hele tijd kom je in de verkeerde houding geen probleem gewoon weer de houding aanpassen of de gedachten weer los laten.
.
Qua tijd het echte zen kost veel tijd maar door iedere dag een minuut of 10 liefst 20 te mediteren kun je zeker wat meer rust vinden in jezelf. Met een combinatie van het lezen erover of taoïsme kun je ook wel wat bereiken, maar laten we het niet afdoen als zweverig. Dat is het valse beeld dat mensen krijgen doordat ze het niet begrijpen een andere vorm van boeddhisme doen of verkeerd geïnformeerd zijn. Mindfullness is overigens iets dat het zweverige compleet kapot heeft gemaakt. Omdat het totaal niets meer met boeddhisme te maken heeft.
Slaap lekker ik ga slapen!
Ik doe nu een klinische opname met schematherapie. Maar ik ben net 4 weken begonnen en deze week pas begonnen met mijn casusconceptualisatieplan. Dus echt ervaring heb ik er nog niet mee.quote:
Heeft iemand hier ervaring met schematherapie?
De theorie ervan en erachter ken ik maar ik ben op zoek naar hoe anderen het ervaren hebben.
Maar die mensen zijn hier wel, zoals Murmeli. En in dit topic is het er ook al over gegaan. Dus kun je even teruglezen.
Ik ben er nu bijna een jaar mee bezig en het heeft me wel goede dingen opgeleverd. Het is langdurig, maar dat ligt niet aan de therapie zelf. Mij heeft het geleerd dat mn gedachten en gevoelens een oorzaak hebben in het verleden en dat ik daar wat mee kan gaan doen. Ik gaf mezelf van heel veel dingen de schuld en nu begrijp ik waar dat vandaan komt en dat t niet nodig is. En t gevoel dat er wat kan verbeteren scheelt mij veel depressieve gedachten.quote:
Heeft iemand hier ervaring met schematherapie?
De theorie ervan en erachter ken ik maar ik ben op zoek naar hoe anderen het ervaren hebben.
Probeer eens uit het raam te staren naar de natuur buiten bijvoorbeeld. Kijk echt wat je ziet, tot in de details. Als je echt kijkt dan stopt t denken heb ik gemerkt.
Meditatie is enkel een voertuig, daar kun je een traditie bij doen of je kunt gewoon mediteren het moet wel werken, dat wel. Mediteren voor de tv of gewoon rustig ademen op een bankstel terwijl je tv kijkt helpt niet.quote:
[..]
Ik ben blij dat de meditatie jouw goed heeft gebracht. Bij mij ook, ik ben er alleen wat dieper ingegaan en onformatie over hoe het moest zijn vermeden. daarbij heb ik aardig wat veranderingen meegemaakt. slaap lekker!
Verder kun je het wel invullen hoe je het wil zolang het mediteren zelf maar met een goede houding wordt gedaan, en het geen wedstrijd wordt. En het is geen wondermiddel wel ervaar je vaker rust en na lange tijd gaan mensen die veel mediteren die rust missen.
Ik hoop dat je een goeie hebt, wanneer moet je de eerste keer?quote:
Eigenlijk wel blij dat ik een afspraak met de psycholoog heb. Zit nog met zoveel andere dingen waarvan ik niet weet wat ik moet.
Donderdag.quote:
[..]
Ik hoop dat je een goeie hebt, wanneer moet je de eerste keer?
quote:
Verdomme me weer vergrepen aan de fles.
Kop koffie pakken, naar bed en morgen nieuwe dag met nieuwe kansen?
Of werkt dat niet?
Nee, dat is geen oplossing voor ons.quote:
[..]
Kop koffie pakken, naar bed en morgen nieuwe dag met nieuwe kansen?
Of werkt dat niet?
Welnee ik ben vrij gewend aan alcohol. Koffie is vies, maar goed ik moet stoppen met zoveel drinken vaak drink ik me niet eens dronken. Maar ik drink te veel.quote:
[..]
Kop koffie pakken, naar bed en morgen nieuwe dag met nieuwe kansen?
Of werkt dat niet?
Jij ook hier? Ik heh zonet weer gerealiseerd hoe kut deze wereld is. Ik ben vervloekt man, ik zie geen pad meer voor mij om op te gaan. Opleiding gaat niet lukken werk lijkt me onwerkelijk.... Ik ben gefucked.quote:
[..]
Nee, dat is geen oplossing voor ons.
Dat heb ik me ook gerealiseerd. The Venus Project biedt mij de uitweg uit deze hel, ook al is het niet perfect.quote:
[..]
Jij ook hier? Ik heh zonet weer gerealiseerd hoe kut deze wereld is. Ik ben vervloekt man, ik zie geen pad meer voor mij om op te gaan. Opleiding gaat niet lukken werk lijkt me onwerkelijk.... Ik ben gefucked.
Ja jij hebt de talenten, ik weet niet wat voor mij een uitweg kan zijn. Ik breek er mijn hoofd over... Maar ik zie het niet... Ik zie het niet.... Het is vaag te vaag, er is niets voor mij zo gauw mogelijk wel bij mijn behandelaren en dan misschien al het contact dat ik met mensen heb opgeven alle connecties van deze wereld kapot maken. Kijken of ik kan evolueren misschien kan een schizoïde persoon iets bereiken in 100% isolement.quote:
[..]
Dat heb ik me ook gerealiseerd. The Venus Project biedt mij de uitweg uit deze hel, ook al is het niet perfect.
Ik werk aan één ding wat extreem effectief is voor deze wereld. Ik doe niet de hele Venus Project in mijn eentjequote:
[..]
Ja jij hebt de talenten, ik weet niet wat voor mij een uitweg kan zijn. Ik breek er mijn hoofd over... Maar ik zie het niet... Ik zie het niet.... Het is vaag te vaag, er is niets voor mij zo gauw mogelijk wel bij mijn behandelaren en dan misschien al het contact dat ik met mensen heb opgeven alle connecties van deze wereld kapot maken. Kijken of ik kan evolueren misschien kan een schizoïde persoon iets bereiken in 100% isolement.
Dat begrijp ik, maar ik ben te cynisch ik geloof niet dat het gaat werken. Zolang fundamentalisten rondlopen zullen ze er alles aan doen zo'n project tegen te houden er zijn teveel vijanden van zo'n systeem. Wie gaat het beschermen? Ik ben er te cynisch voor. Er zijn teveel corrupte mensen, die alleen aan zichzelf denken aan hen eigen buik dat die gevuld mag zijn, dat ze een mercedes onder hun reet mogen hebben.quote:
[..]
Ik werk aan één ding wat extreem effectief is voor deze wereld. Ik doe niet de hele Venus Project in mijn eentje
Het klinkt heel flauw, maar jezelf suf piekeren in een zoektocht naar DE oplossing is zinloos.quote:
[..]
Ja jij hebt de talenten, ik weet niet wat voor mij een uitweg kan zijn. Ik breek er mijn hoofd over... Maar ik zie het niet... Ik zie het niet.... Het is vaag te vaag, er is niets voor mij zo gauw mogelijk wel bij mijn behandelaren en dan misschien al het contact dat ik met mensen heb opgeven alle connecties van deze wereld kapot maken. Kijken of ik kan evolueren misschien kan een schizoïde persoon iets bereiken in 100% isolement.
Het enige dat werkt is dingen uitproberen en kijken of het wat is.
Kunnen kleine dingen zijn maar ga gewoon iets doen. Als iets je al 1% minder kut laat voelen heb je al winst. Of dat je even bent afgeleid van je gedachten.
Daar mediteer ik voor, maar dat lukt bijna niet. Hoe sneller de tijd voorbij gaat hoe meer ik me realiseer dat ik recht mijn dood in ga. Er is niets op deze wereld voor mij. Er is niets ik kan hier niets opbouwen. Deze materialistische wereld waarin de geest statisch blijft en vastzit aan dogma's.quote:
[..]
Het klinkt heel flauw, maar jezelf suf piekeren in een zoektocht naar DE oplossing is zinloos.
Het enige dat werkt is dingen uitproberen en kijken of het wat is.
Kunnen kleine dingen zijn maar ga gewoon iets doen. Als iets je al 1% minder kut laat voelen heb je al winst. Of dat je even bent afgeleid van je gedachten.
Ik zie het niet meer.....
quote:
[..]
Daar mediteer ik voor, maar dat lukt bijna niet. Hoe sneller de tijd voorbij gaat hoe meer ik me realiseer dat ik recht mijn dood in ga. Er is niets op deze wereld voor mij. Er is niets ik kan hier niets opbouwen. Deze materialistische wereld waarin de geest statisch blijft en vastzit aan dogma's.
Ik zie het niet meer.....
Kut dat je je zo voelt
Ik zal mijn ongevraagde adviezen verder ff voor me houden
Het maakt niet uit ik weet dat je het goed bedoelt. Maar ik ben niet als jou ik heb mensen totaal niet nodig. De mensen zijn mijn vijanden ze maken mij kapot. Waarom zou ik bij ze willen horen? Waarom zou ik iets willen ondernemen om met ze in contact te komen? De vijanden die mij kapot maken. Zelfs jij zelfs comp-lex alles en iedereen is erop uit me kapot te maken nog mijn eigen ouders.quote:
[..]
Kut dat je je zo voelt
Ik zal mijn ongevraagde adviezen verder ff voor me houden
Ook al bedoelen ze het goed, ook al bedoelen jullie het goed. Contact met mensen staat gelijk aan de vernietiging van mijn ik.
Je cynisme biedt echter geen oplossingenquote:
[..]
Dat begrijp ik, maar ik ben te cynisch ik geloof niet dat het gaat werken. Zolang fundamentalisten rondlopen zullen ze er alles aan doen zo'n project tegen te houden er zijn teveel vijanden van zo'n systeem. Wie gaat het beschermen? Ik ben er te cynisch voor. Er zijn teveel corrupte mensen, die alleen aan zichzelf denken aan hen eigen buik dat die gevuld mag zijn, dat ze een mercedes onder hun reet mogen hebben.
Dit is een nep wereld. Ook als ik boeken lees, de meeste zijn positief. Ik moet een licht voor mezelf zijn maar ik weet niet of ik dat nog kan....quote:
[..]
Je cynisme biedt echter geen oplossingen
“The feelings that hurt most, the emotions that sting most, are those that are absurd - The longing for impossible things, precisely because they are impossible; nostalgia for what never was; the desire for what could have been; regret over not being someone else; dissatisfaction with the world’s existence. All these half-tones of the soul’s consciousness create in us a painful landscape, an eternal sunset of what we are.”
― Fernando Pessoa
“This tremendous world I have inside of me. How to free myself, and this world, without tearing myself to pieces. And rather tear myself to a thousand pieces than be buried with this world within me.”
― Franz Kafka
“The worst part is wondering how you’ll find the strength tomorrow
to go on doing what you did today and have been doing for much
too long, where you’ll find the strength for all that stupid running around, those projects that come to nothing, those attempts to escape from crushing necessity, which always founder and serve only to convince you one more time that destiny is implacable, that every night will find you down and out, crushed by the dread of more and more sordid and insecure tomorrows. And maybe it’s treacherous old age coming on, threatening the worst. Not much music left inside us for life to dance to. Our youth has gone to the ends of the earth to die in the silence of the truth. And where, I ask you, can a man escape to, when he hasn’t enough madness left inside him? The truth is an endless death agony. The truth is death. You have to choose: death or lies. I’ve never been able to kill myself.”
― Louis-Ferdinand Céline
Mijn favoriete schrijvers waarvan 2 hoogstwaarschijnlijk schizoïde.....
Dat vette geloof ik niet wbt complex. Die misdoet jou niks toch?quote:
[..]
Het maakt niet uit ik weet dat je het goed bedoelt. Maar ik ben niet als jou ik heb mensen totaal niet nodig. De mensen zijn mijn vijanden ze maken mij kapot. Waarom zou ik bij ze willen horen? Waarom zou ik iets willen ondernemen om met ze in contact te komen? De vijanden die mij kapot maken. Zelfs jij zelfs comp-lex alles en iedereen is erop uit me kapot te maken nog mijn eigen ouders.
Ook al bedoelen ze het goed, ook al bedoelen jullie het goed. Contact met mensen staat gelijk aan de vernietiging van mijn ik.
Maar ik denk dat je nu "gewoon" ff een hele vette dip hebt en beter kunt proberen te slapen of iets want je maakt jezelf met die gedachten helemaal depri en das niet fijn (voor jezelf bedoel ik).
Dat is het hem alle mensen die ik spreek geven mij het gevoel dat ik zelf een stukje aan het sterven ben.... Ik zeg niet dat mensen mij iets aandoen. Zelfs mensen met goeie bedoelingen werken negatief op mij....quote:
[..]
Dat vette geloof ik niet wbt complex. Die misdoet jou niks toch?
Maar ik denk dat je nu "gewoon" ff een hele vette dip hebt en beter kunt proberen te slapen of iets want je maakt jezelf met die gedachten helemaal depri en das niet fijn (voor jezelf bedoel ik).
Ja ik ga zo slapen dat is misschien het beste. Ik haat deze wereld.
Dat kan ik me wel voorstellen ja.quote:
[..]
Dat is het hem alle mensen die ik spreek geven mij het gevoel dat ik zelf een stukje aan het sterven ben.... Ik zeg niet dat mensen mij iets aandoen. Zelfs mensen met goeie bedoelingen werken negatief op mij....
Ja ik ga zo slapen dat is misschien het beste. Ik haat deze wereld.
Sterkte en trusten boss
Bedankt.... Morgen zal ik in de wereld staan en kijken wat mijn conclusie is.quote:
[..]
Dat kan ik me wel voorstellen ja.
Sterkte en trusten boss
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Je moet je echter realiseren dat het iets is wat je persoonlijkheid nu genereert.quote:
[..]
Dat is het hem alle mensen die ik spreek geven mij het gevoel dat ik zelf een stukje aan het sterven ben.... Ik zeg niet dat mensen mij iets aandoen. Zelfs mensen met goeie bedoelingen werken negatief op mij....
Ja ik ga zo slapen dat is misschien het beste. Ik haat deze wereld.
Dat lijkt me heel naar dat gevoel en al helemaal als je er verder weinig mee kunt. Hoop dat je nog weer hebt kunnen slapen!quote:
2e keer al dat ik deze week midden in de nacht beneden zit. Alles geeft me stress op t moment. Ik kan ook heel slecht delen wat me dwars zit, snap zelf soms niet eens wat t is. Gevoel van onveiligheid diep van binnen.
Agree. Kan het niet zo veel beter uitdrukken, dus dat probeer ik dan ook maar niet. Maar ik voel wel met je meequote:
[..]
Dat lijkt me heel naar dat gevoel en al helemaal als je er verder weinig mee kunt. Hoop dat je nog weer hebt kunnen slapen!
Overigens voor mij wel herkenbaar, Zomertje. Sinds anderhalve week ook zwaar gestresst om dingen waar ik in betere doen niet eens over zou nadenken. Waardeloos. Ik weet wat de trigger is geweest, maar de oplossing heb ik niet.
De laatste paar dagen krijg ik er ook alleen maar triggers bij. Ik heb op twee verschillende vlakken in mijn leven complimenten gehad, waar ik alleen maar van had kunnen dromen. Positief zou je denken. Voor mij niet. Ik had gewild dat ik de grond in was getrapt. Dat is makkelijker dan dit. Hoe meer complimenten ik krijg, hoe meer last ik van mezelf krijg en hoe zelfdestructiever ik word. Tegelijkertijd ben ik lekker tegenstrijdig, want ik ben voortdurend bezig om niet gekwetst (lees: negatief beoordeeld) te worden en voor mij is alleen een positieve beoordeling een teken dat ik niet negatief beoordeeld ben. Dus werk ik perfectionistisch, zodat mensen expliciet zeggen dat ik het tenminste niet slecht heb gedaan. Als dat dan gebeurt (zoals afgelopen week), is het nog niet goed, want dan kan ik daar weer niet mee omgaan en had ik gewild dat ik gewoon een negatieve beoordeling had gehad. Past beter bij m'n zelfbeeld, denk ik. Weet anders ook niet waarom ik zo idioot reageer op iets positiefs.
Mischien toch minder herkenbaar, nu ik het uitschrijf. Heb toch iets meer zicht op mijn stress dan ik dacht.
[ Bericht 10% gewijzigd door babybanaan op 16-03-2014 08:42:46 ]
Ik heb nog ff lekker geslapen gelukkigquote:
[..]
Dat lijkt me heel naar dat gevoel en al helemaal als je er verder weinig mee kunt. Hoop dat je nog weer hebt kunnen slapen!
Dat heb ik de laatste tijd minder, ik oordeel minder over mezelf in negatieve zin. Als ik complimenten slecht kan ontvangen dan neem ik dat mezelf in ieder geval niet kwalijk. Probeer mezelf de ruimte te geven om van de stress te herstellen.quote:
[..]
Agree. Kan het niet zo veel beter uitdrukken, dus dat probeer ik dan ook maar niet. Maar ik voel wel met je mee
Overigens voor mij wel herkenbaar, Zomertje. Sinds anderhalve week ook zwaar gestresst om dingen waar ik in betere doen niet eens over zou nadenken. Waardeloos. Ik weet wat de trigger is geweest, maar de oplossing heb ik niet.
De laatste paar dagen krijg ik er ook alleen maar triggers bij. Ik heb op twee verschillende vlakken in mijn leven complimenten gehad, waar ik alleen maar van had kunnen dromen. Positief zou je denken. Voor mij niet. Ik had gewild dat ik de grond in was getrapt. Dat is makkelijker dan dit. Hoe meer complimenten ik krijg, hoe meer last ik van mezelf krijg en hoe zelfdestructiever ik word. Tegelijkertijd ben ik lekker tegenstrijdig, want ik ben voortdurend bezig om niet gekwetst (lees: negatief beoordeeld) te worden en voor mij is alleen een positieve beoordeling een teken dat ik niet negatief beoordeeld ben. Dus werk ik perfectionistisch, zodat mensen expliciet zeggen dat ik het tenminste niet slecht heb gedaan. Als dat dan gebeurt (zoals afgelopen week), is het nog niet goed, want dan kan ik daar weer niet mee omgaan en had ik gewild dat ik gewoon een negatieve beoordeling had gehad. Past beter bij m'n zelfbeeld, denk ik. Weet anders ook niet waarom ik zo idioot reageer op iets positiefs.
Mischien toch minder herkenbaar, nu ik het uitschrijf. Heb toch iets meer zicht op mijn stress dan ik dacht.
Knap. Ik kan het niet.quote:
[..]
Dat heb ik de laatste tijd minder, ik oordeel minder over mezelf in negatieve zin. Als ik complimenten slecht kan ontvangen dan neem ik dat mezelf in ieder geval niet kwalijk. Probeer mezelf de ruimte te geven om van de stress te herstellen.
Heb net nog even zitten nadenken over wat er nu gebeurt en ik weet het wel.
Heeft te maken met keuzes. Dingen waar ik ooit van had gedroomd, heb ik in mijn hoofd inmiddels volledig negatief gemaakt, omdat ik dacht dat ik het nooit zou kunnen. Dat helpt bij het maken van een keuze. Als ik het niet kan, dan vind ik het niet leuk en dan kan ik die keuze afschrijven. Als ik vervolgens signalen krijg dat ik het misschien toch wel kan, dan trekt dat "leuk, ga ik doen en ik MOET het gewoon kunnen. Ik zorg maar dat ik het tot een goed einde breng. Maakt niet uit hoe, maar hup, lopen". Dan is "ik kan het niet" in mijn hoofd nog steeds een excuus, maar wordt het toch een beetje omver geworpen. Mijn keuzes staan dan ineens op losse schroeven. En dan komt de strenge ik (OC-PS) die vindt dat ik het gewoon moet doen, moet kunnen, etc. Gevolg: clash in mijn hoofd. "Ik kan het niet" "Je moet, niet aanstellen, gewoon doen". En dat heb ik nu op twee levensvlakken die niet samengaan. Gevolg: OPS zorgt dat ik echt geen keuze meer kan maken. Die zou het liefst geen van beide doen, maar wil de makkelijkste optie. Maar meestal wint OC het en ga ik voor moeilijke, onhaalbare dingen, die ik gewoon echt moet van mezelf. En dan stress, zelfdestructiviteit, etc.
[ Bericht 1% gewijzigd door babybanaan op 16-03-2014 08:48:20 ]
Heb je therapie hiervoor? Ik volg hiervoor schema therapie en dat helpt me.quote:
[..]
Knap. Ik kan het niet.
Heb net nog even zitten nadenken over wat er nu gebeurt en ik weet het wel.
Heeft te maken met keuzes. Dingen waar ik ooit van had gedroomd, heb ik in mijn hoofd inmiddels volledig negatief gemaakt, omdat ik dacht dat ik het nooit zou kunnen. Dat helpt bij het maken van een keuze. Als ik het niet kan, dan vind ik het niet leuk en dan kan ik die keuze afschrijven. Als ik vervolgens signalen krijg dat ik het misschien toch wel kan, dan trekt dat "leuk, ga ik doen en ik MOET het gewoon kunnen. Ik zorg maar dat ik het tot een goed einde breng. Maakt niet uit hoe, maar hup, lopen". Dan is "ik kan het niet" in mijn hoofd nog steeds een excuus, maar wordt het toch een beetje omver geworpen. Mijn keuzes staan dan ineens op losse schroeven. En dan komt de strenge ik (OC-PS) die vindt dat ik het gewoon moet doen, moet kunnen, etc. Gevolg: clash in mijn hoofd. "Ik kan het niet" "Je moet, niet aanstellen, gewoon doen". En dat heb ik nu op twee levensvlakken die niet samengaan. Gevolg: OPS zorgt dat ik echt geen keuze meer kan maken. Die zou het liefst geen van beide doen, maar wil de makkelijkste optie. Maar meestal wint OC het en ga ik voor moeilijke, onhaalbare dingen. En dan stress, zelfdestructiviteit, etc.
Noop, sta al een jaar ofzoiets op de wachtlijst. Paar weken geleden mijn PO-teruggave gehad en diagnoses gehad. A.s. dinsdag intake om te kijken of schematherapie iets voor me is. Ben er nogal cynisch over (ben daar in dat topic een paar pagina's terug ook over begonnen).quote:
[..]
Heb je therapie hiervoor? Ik volg hiervoor schema therapie en dat helpt me.
Het cognitieve gedeelte van schematherapie zie ik nog wel voor me, maar gevoelsverandering toestaan is echt niets voor mij. Ik zie het al helemaal voor me dat ik aan het einde precies weet waar welke gedraging vandaankomt en het helemaal kan analyseren (overigens weet ik dat voor nu in grote lijnen ook, maar daar valt ongetwijfeld nog winst te behalen). Maar om het dan ook anders te gaan zien, doen, etc. Grote kans dat ik daarop afhaak.
Maar ik laat het gesprek dinsdag maar over me heen komen. Iets minder in de afweer erin dan nu, want ik moet het wel een kans geven.
Je moet wel willen, dat is nodig. Maar mij heeft t veel opgeleverd. Omdat ik nu kan verklaren en herkennen hoe dingen werken kan ik t ook beter accepteren dat t er is. Daardoor ben ik veranderd van zelfdestructief in gedachten naar meer verzorgend naar mezelf toe. Het mag er zijn en t is niet mijn schuld dat het er is.quote:
[..]
Noop, sta al een jaar ofzoiets op de wachtlijst. Paar weken geleden mijn PO-teruggave gehad en diagnoses gehad. A.s. dinsdag intake om te kijken of schematherapie iets voor me is. Ben er nogal cynisch over (ben daar in dat topic een paar pagina's terug ook over begonnen).
Het cognitieve gedeelte van schematherapie zie ik nog wel voor me, maar gevoelsverandering toestaan is echt niets voor mij. Ik zie het al helemaal voor me dat ik aan het einde precies weet waar welke gedraging vandaankomt en het helemaal kan analyseren (overigens weet ik dat voor nu in grote lijnen ook, maar daar valt ongetwijfeld nog winst te behalen). Maar om het dan ook anders te gaan zien, doen, etc. Grote kans dat ik daarop afhaak.
Maar ik laat het gesprek dinsdag maar over me heen komen. Iets minder in de afweer erin dan nu, want ik moet het wel een kans geven.
Tja, eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin om over zulke diepe dingen na te denken. Het liefst wil ik gewoon praktische hulp bij dingen waar ik tegenaanloop. Probleem is alleen dat iedere keer dat ik dat probeer, ik weer vastloop op mijn ps en ik daar dus niets mee kan. Maar echt gemotiveerd om mezelf met problematiek te gaan accepteren ben ik allang niet meer. Ik zie alleen dat ik geen andere keuze heb dan de diepte in, want de oppervlakte lost niets op. Vermoedelijk is dat niet voldoende motivatie, dus waarschijnlijk wordt die schematherapie ook niet veel op deze manier.quote:
[..]
Je moet wel willen, dat is nodig. Maar mij heeft t veel opgeleverd. Omdat ik nu kan verklaren en herkennen hoe dingen werken kan ik t ook beter accepteren dat t er is. Daardoor ben ik veranderd van zelfdestructief in gedachten naar meer verzorgend naar mezelf toe. Het mag er zijn en t is niet mijn schuld dat het er is.
Ik zie even niet in waarom het een probleem zou moeten zijn dat je door hebt dat deze wereld "nep" is?quote:
[..]
Dit is een nep wereld. Ook als ik boeken lees, de meeste zijn positief. Ik moet een licht voor mezelf zijn maar ik weet niet of ik dat nog kan....
Als je niets meer wilt... En enkel moet overleven in een neppe wereld die je niets brengt is het dan de moeite waard?quote:
[..]
Ik zie even niet in waarom het een probleem zou moeten zijn dat je door hebt dat deze wereld "nep" is?
Wat ik in dit topic vooral zie, zijn mensen die moeite hebben met contact met mensen, maar het wel willen. Ze zijn teleurgesteld dat ze niet genoeg interesse tonen, niet om kunnen gaan met complimenten of kritiek. Zulke dingen, daar hebben ze moeite aan maar ze willen eraan werken omdat ze contact met mensen wel waarderen?
Ik ben onverschillig tegen complimenten of kritiek, ik hoef geen interesse te tonen in niemand want ik wil ook niet dat ze dat in mij doen. Als ik socialiseer draag ik een masker en doe ik mijn best, hoewel ik ook gewoon in een sociale situatie gewoon stil kan blijven en niets hoef te zeggen.
Met andere woorden wat heeft dit leven te bieden wat ik zou willen? Niets als de wereld daarbovenop nog eens goed nep is, wat moet ik dan? Een opleiding volgen, ongelukkig zitten met die mensen daar, daarna gaan werken en nog ongelukkiger met collega's moeten dealen? Om te werken en geld te verdienen puur voor de huur voor het water en gas? En zo maar blijven leven terwijl ik me rot voel.
Het leven van een robot moeten leven dit terwijl ik wel nog gevoelens als stress heb van de taken die ik moet verrichten? Ik wil niet zeggen dat ik ongeschikt ben om te werken en beter met een uitkering op de bank kan zetten, maar er is geen ondersteuning voor mensen als mij. Ik zou dolgraag werken etc als er ergens een instelling/bedrijf was die schizoïde mensen zou oppikken en de kwaliteiten van ze zou gebruiken in een omgeving die hen min stress oplevert. Maar waarom zou iemand dat doen?
Ik ben niet schizoide, maar ik ben het tot op bepaalde hoogte wel met je eens hoor.quote:
[..]
Als je niets meer wilt... En enkel moet overleven in een neppe wereld die je niets brengt is het dan de moeite waard?
Wat ik in dit topic vooral zie, zijn mensen die moeite hebben met contact met mensen, maar het wel willen. Ze zijn teleurgesteld dat ze niet genoeg interesse tonen, niet om kunnen gaan met complimenten of kritiek. Zulke dingen, daar hebben ze moeite aan maar ze willen eraan werken omdat ze contact met mensen wel waarderen?
Ik ben onverschillig tegen complimenten of kritiek, ik hoef geen interesse te tonen in niemand want ik wil ook niet dat ze dat in mij doen. Als ik socialiseer draag ik een masker en doe ik mijn best, hoewel ik ook gewoon in een sociale situatie gewoon stil kan blijven en niets hoef te zeggen.
Met andere woorden wat heeft dit leven te bieden wat ik zou willen? Niets als de wereld daarbovenop nog eens goed nep is, wat moet ik dan? Een opleiding volgen, ongelukkig zitten met die mensen daar, daarna gaan werken en nog ongelukkiger met collega's moeten dealen? Om te werken en geld te verdienen puur voor de huur voor het water en gas? En zo maar blijven leven terwijl ik me rot voel.
Het leven van een robot moeten leven dit terwijl ik wel nog gevoelens als stress heb van de taken die ik moet verrichten? Ik wil niet zeggen dat ik ongeschikt ben om te werken en beter met een uitkering op de bank kan zetten, maar er is geen ondersteuning voor mensen als mij. Ik zou dolgraag werken etc als er ergens een instelling/bedrijf was die schizoïde mensen zou oppikken en de kwaliteiten van ze zou gebruiken in een omgeving die hen min stress oplevert. Maar waarom zou iemand dat doen?
Het leven is nep, maar ik vind dat geen probleem. Ik vind dat oprecht geen issue. Veel mensen leven in een zelf gemaakt sprookjeswereld incluis dikke plaat voor hun kop. Lekker kop in het zand en alleen aan zich zelf denken. Mensen die ontzettend enthousiast doen over de meest stupide dingen, het doet me niks en laat me koud.
![Alan Watts - A Life Thats Worth The Candle |1 [5/8]|](https://i.ytimg.com/vi/kb8wZypMg20/default.jpg)
Luister fragmentje van mijn idool Alan Watts, ken je vast wel. De vraag draait dan ook om de zin van het leven, met als de vraag; "waarom ga je door? als er niks is voor te leven".
Dus? Ik ga er van uit dat het grootste gedeelte rot is, maar een leuke dag heb je echt wel om de zoveelste tijd. Daar doe ik het voor.quote:Een opleiding volgen, ongelukkig zitten met die mensen daar, daarna gaan werken en nog ongelukkiger met collega's moeten dealen? Om te werken en geld te verdienen puur voor de huur voor het water en gas? En zo maar blijven leven terwijl ik me rot voel.
Je hoeft de stroom van mensen die huisje boompje beestje doet niet te volgen.
Ik ken Alan Watts, en ook andere mensen uit hetzelfde hoekje van Watts.quote:
[..]
Ik ben niet schizoide, maar ik ben het tot op bepaalde hoogte wel met je eens hoor.
Het leven is nep, maar ik vind dat geen probleem. Ik vind dat oprecht geen issue. Veel mensen leven in een zelf gemaakt sprookjeswereld incluis dikke plaat voor hun kop. Lekker kop in het zand en alleen aan zich zelf denken. Mensen die ontzettend enthousiast doen over de meest stupide dingen, het doet me niks en laat me koud.
Luister fragmentje van mijn idool Alan Watts, ken je vast wel. De vraag draait dan ook om de zin van het leven, met als de vraag; "waarom ga je door? als er niks is voor te leven".
[..]
Dus? Ik ga er van uit dat het grootste gedeelte rot is, maar een leuke dag heb je echt wel om de zoveelste tijd. Daar doe ik het voor.
Je hoeft de stroom van mensen die huisje boompje beestje doet niet te volgen.
Zij stellen contact met andere in een hoge prioriteit zo zijn er die beweren dat de wereld niet gevormd wordt door politiek etc, maar door hoe wij mensen met elkaar omgaan. Dat als jij en ik ruzie maken wij dat projecteren op de wereld wat chaos maakt.
Maar wat als ik ongelukkig wordt van mensen? Dan projecteer ik dat neer, en zo zal ik nooit gelukkig zijn.
Maar so what als je ongelukkig wordt van mensen? Ik word soms ook ongelukkig van mensen maar we hebben nog steeds de vrije wil en keus om mensen te kiezen met wie we om willen gaan.quote:
[..]
Ik ken Alan Watts, en ook andere mensen uit hetzelfde hoekje van Watts.
Zij stellen contact met andere in een hoge prioriteit zo zijn er die beweren dat de wereld niet gevormd wordt door politiek etc, maar door hoe wij mensen met elkaar omgaan. Dat als jij en ik ruzie maken wij dat projecteren op de wereld wat chaos maakt.
Maar wat als ik ongelukkig wordt van mensen? Dan projecteer ik dat neer, en zo zal ik nooit gelukkig zijn.
Als ik een hele dag naar een opleiding ben geweest of werk heb gehad, heb ik zoveel mensen gezien dat ik niemand meer hoef te zijn. Al zijn het mijn ouders, dan ben ik hartstikke uitgeput en wil ik niemand meer zien. Weekenden zijn dan voor mezelf etc.quote:
[..]
Maar so what als je ongelukkig wordt van mensen? Ik word soms ook ongelukkig van mensen maar we hebben nog steeds de vrije wil en keus om mensen te kiezen met wie we om willen gaan.
Ik heb dan geen behoefte aan vrienden of ouders en hoef ze dan ook niet te zien. Dus waar is mijn vrije wil om om te gaan met wie ik wil dan? Als ik door mijn mentale conditie dat niet meer kan. Omdat de verplichtingen van de maatschappij mij die hoek hebben ingeduwd>
Lulkoek.quote:
[..]
Als ik een hele dag naar een opleiding ben geweest of werk heb gehad, heb ik zoveel mensen gezien dat ik niemand meer hoef te zijn. Al zijn het mijn ouders, dan ben ik hartstikke uitgeput en wil ik niemand meer zien. Weekenden zijn dan voor mezelf etc.
Ik heb dan geen behoefte aan vrienden of ouders en hoef ze dan ook niet te zien. Dus waar is mijn vrije wil om om te gaan met wie ik wil dan? Als ik door mijn mentale conditie dat niet meer kan. Omdat de verplichtingen van de maatschappij mij die hoek hebben ingeduwd>
Jij hebt de vrije wil om een studie te volgen en daardoor een baan te kiezen zodat je nooit meer mensen hoeft te zien. De maatschappij duwde jou niet in een hoek. Jij ging in een hoek staan en wijst met een vinger naar de maatschappij dat je in een hoek staat.
Wat raad jij mij dan aan? Dat ik kan doen waarmee ik geen mensen hoef te zien?quote:
[..]
Lulkoek.
Jij hebt de vrije wil om een studie te volgen en daardoor een baan te kiezen zodat je nooit meer mensen hoeft te zien. De maatschappij duwde jou niet in een hoek. Jij ging in een hoek staan en wijst met een vinger naar de maatschappij dat je in een hoek staat.
Bespreek dit dinsdag ook even. het zou best kunnen dat dit wel voldoende motivatie kan opleveren.quote:
[..]
Tja, eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin om over zulke diepe dingen na te denken. Het liefst wil ik gewoon praktische hulp bij dingen waar ik tegenaanloop. Probleem is alleen dat iedere keer dat ik dat probeer, ik weer vastloop op mijn ps en ik daar dus niets mee kan. Maar echt gemotiveerd om mezelf met problematiek te gaan accepteren ben ik allang niet meer. Ik zie alleen dat ik geen andere keuze heb dan de diepte in, want de oppervlakte lost niets op. Vermoedelijk is dat niet voldoende motivatie, dus waarschijnlijk wordt die schematherapie ook niet veel op deze manier.
Ik zat er ook een beetje zo in en toen hebben ze me op een of andere manier geholpen om daar de motivatie van te maken om er wel in te duiken.
Means to an end.quote:
[..]
Wat raad jij mij dan aan? Dat ik kan doen waarmee ik geen mensen hoef te zien?
Wat wil je? Je wil weinig contact met mensen.
Wat heb je daarvoor nodig? Een baan waar je weinig contact nodig hebt met mensen.
Wat heb je voor die baan nodig? Een studie
Wat heb je voor die studie nodig? Centen?
Waar haal je centen vandaan? Werk
En dan in omgekeerde volgorde.
Daar helpen ze je wel bij hoorquote:
[..]
Noop, sta al een jaar ofzoiets op de wachtlijst. Paar weken geleden mijn PO-teruggave gehad en diagnoses gehad. A.s. dinsdag intake om te kijken of schematherapie iets voor me is. Ben er nogal cynisch over (ben daar in dat topic een paar pagina's terug ook over begonnen).
Het cognitieve gedeelte van schematherapie zie ik nog wel voor me, maar gevoelsverandering toestaan is echt niets voor mij. Ik zie het al helemaal voor me dat ik aan het einde precies weet waar welke gedraging vandaankomt en het helemaal kan analyseren (overigens weet ik dat voor nu in grote lijnen ook, maar daar valt ongetwijfeld nog winst te behalen). Maar om het dan ook anders te gaan zien, doen, etc. Grote kans dat ik daarop afhaak.
Maar ik laat het gesprek dinsdag maar over me heen komen. Iets minder in de afweer erin dan nu, want ik moet het wel een kans geven.
althans, ze reiken hulpmiddelen aan en daar mag jij mee aan de gang. Probeer er niet teveel bij na te denken, je bent daar nog niet. eerst ga je toch puzzelen en uitpluizen hoe en wat. Dingen veranderen hoeft pas daarna.
Ik heb reuma en ben wiskundig slecht dan blijven alleen maatschappelijke dingen over of kantoorwerk.quote:
[..]
Means to an end.
Wat wil je? Je wil weinig contact met mensen.
Wat heb je daarvoor nodig? Een baan waar je weinig contact nodig hebt met mensen.
Wat heb je voor die baan nodig? Een studie
Wat heb je voor die studie nodig? Centen?
Waar haal je centen vandaan? Werk
En dan in omgekeerde volgorde.
Het liefst zou ik boswachter zijn of vuilnisman als vuilnisman heb je met een vaste ploeg gewoon een dienst dat hou ik nog wel uit. Maar goed lichamelijk kan dat niet.
Hier hebben we van die ondergrondse containers en die worden gewoon met zo'n auto met grijphaak geleegd. Daar hoef je zelf niet voor te sjouwen. Lopen wel mannetjes bij hoor om te kijken of het goed gaat, maar dat is wellicht fysiek minder zwaar. Weet natuurlijk niet of dat in jouw gemeente ook zo is.quote:
[..]
Ik heb reuma en ben wiskundig slecht dan blijven alleen maatschappelijke dingen over of kantoorwerk.
Het liefst zou ik boswachter zijn of vuilnisman als vuilnisman heb je met een vaste ploeg gewoon een dienst dat hou ik nog wel uit. Maar goed lichamelijk kan dat niet.
En anders bel je toch op naar gemeentereiniging? Geef je aan dat je graag wil werken maar dat je fysiek niet zo sterk bent. Volgens mij zijn voor dit soort banen moeilijk mensen te vinden dus dikke kans dat ze je wel willen lijkt mij?
Of in zo'n veegwagentje rijden waarmee ze bladeren van de weg vegen enzo? Dat kan je denk ik ook wel?
Andere vraag: slik jij antidepressiva? En zo nee: is dat misschien een optie om te proberen? Ik vind dat dat spul als een tierelier werkt om je uit de "wil niks/niks lukt/kan niks/mag niets/iedereen is tegen me- houding te komen.
Misschien eens iets om na te vragen bij een arts of dat jou zou kunnen helpen? Niet dat ik nou zo nodig iedereen aan de pillen wil hebben, maar ja, je zit nu zo vast enzo.
heb je wel een beetje geslapen trouwens?
Ze zochten nog een schaapherder, ja, zonder dollen. Waar weet ik niet. Lekker baantje zonder continu mensen om je heen lijkt me?quote:
[..]
Wat raad jij mij dan aan? Dat ik kan doen waarmee ik geen mensen hoef te zien?
Je hoeft niet te doen wat de rest doet.
Ik ken trouwens genoeg 'echte' mensen. Dat neppe ligt mij ook niet zo. Gelukkig heb ik vrienden waar dat helemaal niet speelt, die gewoon lekker zichzelf zijn en een ander in zn waarde laten. Dat is t fijne, je kan er ook voor kiezen niet te oordelen en de boel te laten.
Ja, maar tegen je problemen blijven aanlopen is ook zwaar. Dan kun je er beter maar wat aan gaan doen. Ik zie t bij mn moeder, die wil t ook niet meer zien maar is echt niet gelukkiger geworden.quote:
[..]
Tja, eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin om over zulke diepe dingen na te denken. Het liefst wil ik gewoon praktische hulp bij dingen waar ik tegenaanloop. Probleem is alleen dat iedere keer dat ik dat probeer, ik weer vastloop op mijn ps en ik daar dus niets mee kan. Maar echt gemotiveerd om mezelf met problematiek te gaan accepteren ben ik allang niet meer. Ik zie alleen dat ik geen andere keuze heb dan de diepte in, want de oppervlakte lost niets op. Vermoedelijk is dat niet voldoende motivatie, dus waarschijnlijk wordt die schematherapie ook niet veel op deze manier.
Dat is vast in een moderne stad, hier in Limburg is het nog veelal 1 container restafval en een container met ander afval.quote:
[..]
Hier hebben we van die ondergrondse containers en die worden gewoon met zo'n auto met grijphaak geleegd. Daar hoef je zelf niet voor te sjouwen. Lopen wel mannetjes bij hoor om te kijken of het goed gaat, maar dat is wellicht fysiek minder zwaar. Weet natuurlijk niet of dat in jouw gemeente ook zo is.
En anders bel je toch op naar gemeentereiniging? Geef je aan dat je graag wil werken maar dat je fysiek niet zo sterk bent. Volgens mij zijn voor dit soort banen moeilijk mensen te vinden dus dikke kans dat ze je wel willen lijkt mij?
Of in zo'n veegwagentje rijden waarmee ze bladeren van de weg vegen enzo? Dat kan je denk ik ook wel?
Andere vraag: slik jij antidepressiva? En zo nee: is dat misschien een optie om te proberen? Ik vind dat dat spul als een tierelier werkt om je uit de "wil niks/niks lukt/kan niks/mag niets/iedereen is tegen me- houding te komen.
Misschien eens iets om na te vragen bij een arts of dat jou zou kunnen helpen? Niet dat ik nou zo nodig iedereen aan de pillen wil hebben, maar ja, je zit nu zo vast enzo.
heb je wel een beetje geslapen trouwens?
Ja ik kan dat wel doen maar het kan super mis lopen. Een andere vriend zei dat trein machinist misschien wat voor mij zou zijn, ik weet het niet. En ja bladeren van de weg vegen dat kan ik ook nog wel. Dat zou op zich nog wel goed te doen zijn. Maar die bladeren liggen er niet door het hele seizoen heen, dus die zullen niet alleen zo'n karretje berijden maar ook vaak moeten schoffelen etc dat is wel weer wat zwaarder.
Ik heb anti depressivia geslikt toen voelde ik me weer zoals ik me voelde voor de depressie en zoals ik me nu voel. Dus ben ik gestopt de depressie was wel na heel wat maanden slikken. Maar nu voel ik me gewoon zoals ik me moet voelen waarschijnlijk.
Jawel gisteren was ik de hele dag op pad met het boekengeschenk, de grote steden hebben me geen goed gedaan. Daar hou ik dus absoluut niet van, de grote steden jakkes.
Schaapsherder lijkt me echt super tof, maar ik kan niet zo ver lopen anders zou ik dat echt willen doen.quote:
[..]
Ze zochten nog een schaapherder, ja, zonder dollen. Waar weet ik niet. Lekker baantje zonder continu mensen om je heen lijkt me?
Je hoeft niet te doen wat de rest doet.
Ik ken trouwens genoeg 'echte' mensen. Dat neppe ligt mij ook niet zo. Gelukkig heb ik vrienden waar dat helemaal niet speelt, die gewoon lekker zichzelf zijn en een ander in zn waarde laten. Dat is t fijne, je kan er ook voor kiezen niet te oordelen en de boel te laten.
Qua mensen ik ken ook wel wat toffe mensen maar ik weet niet het is lastig allemaal dit leven en alles wat erbij zit. Misschien moet ik eens gaan schrijven ik zal nooit een bestseller maken, maar wie weet kan ik daar wat mee, geen idee.
Vind je dingen met dieren sowieso leuk? Misschien kan je daar wat anders leuks mee bedenken?quote:
[..]
Dat is vast in een moderne stad, hier in Limburg is het nog veelal 1 container restafval en een container met ander afval.
Ja ik kan dat wel doen maar het kan super mis lopen. Een andere vriend zei dat trein machinist misschien wat voor mij zou zijn, ik weet het niet. En ja bladeren van de weg vegen dat kan ik ook nog wel. Dat zou op zich nog wel goed te doen zijn. Maar die bladeren liggen er niet door het hele seizoen heen, dus die zullen niet alleen zo'n karretje berijden maar ook vaak moeten schoffelen etc dat is wel weer wat zwaarder.
Ik heb anti depressivia geslikt toen voelde ik me weer zoals ik me voelde voor de depressie en zoals ik me nu voel. Dus ben ik gestopt de depressie was wel na heel wat maanden slikken. Maar nu voel ik me gewoon zoals ik me moet voelen waarschijnlijk.
Jawel gisteren was ik de hele dag op pad met het boekengeschenk, de grote steden hebben me geen goed gedaan. Daar hou ik dus absoluut niet van, de grote steden jakkes.
[..]
Schaapsherder lijkt me echt super tof, maar ik kan niet zo ver lopen anders zou ik dat echt willen doen.
Qua mensen ik ken ook wel wat toffe mensen maar ik weet niet het is lastig allemaal dit leven en alles wat erbij zit. Misschien moet ik eens gaan schrijven ik zal nooit een bestseller maken, maar wie weet kan ik daar wat mee, geen idee.
Boek schrijven kan ook inderdaad. Waar zou je over willen schrijven?
Lastig is het zeker, helaas
Edit: ik ben altijd nogal van de oplossingen. Dus als iets lastig is ga ik kijken naar wat ik wel kan. Anders word ik gek van mezelf
[ Bericht 5% gewijzigd door Murmeli op 17-03-2014 13:18:10 ]
Mwoah vuilnisman was me ook prima als ik lichamelijk geschikt was. Ik heb nu gereisd en ben in Rotterdam, Den Haag en Amsterdam geweest, niet zo heel ver gelopen. Maar ik kan nu niets meer vandaag. Dus rust in een stoel en hopen dat het morgen weer gaat.quote:
[..]
Vind je dingen met dieren sowieso leuk? Misschien kan je daar wat anders leuks mee bedenken?
Boek schrijven kan ook inderdaad. Waar zou je over willen schrijven?
Lastig is het zeker, helaas
Dus stel ik moet werk doen waarop ik veel sta of beweeg ik kan dan niet zeggen ik ga een dag rusten. Dat is het probleem. Ik schrijf het liefst zwarte existentialistische dingen. De absurditeit van het leven vooral.
Dingen als van satre? Dat moet jou dan wel aanspreken denk ik.quote:
[..]
Mwoah vuilnisman was me ook prima als ik lichamelijk geschikt was. Ik heb nu gereisd en ben in Rotterdam, Den Haag en Amsterdam geweest, niet zo heel ver gelopen. Maar ik kan nu niets meer vandaag. Dus rust in een stoel en hopen dat het morgen weer gaat.
Ik schrijf het liefst zwarte existentialistische dingen. De absurditeit van het leven vooral.
Qua werk: het lijkt mij ook te zwaar als jij elke dag moet werken. Misschien is 2 of 3 dagen te doen? En ik zou altijd heel rustig beginnen. Of eerst met een deeltijd studie ofzo.
Hee je was in mijn stad! (Rdam). Ben je in t centrum geweest of ook daar buiten? Buiten het centrum zijn wel leuke plekjes. Veel water en groen enzo
Ben vooral een Camus fan, en Sartre liet Camus een beetje in de steek toen Camus zich tegensprak tegen het communisme. Omdat Camus tegen de werkkampen etc was Sartre etc ontkende dit etc of geloofde daar niet in. Daarom heb ik Sartre nooit gelezen en ben ik een groot fan van Camus.quote:
[..]
Dingen als van satre? Dat moet jou dan wel aanspreken denk ik.
Qua werk: het lijkt mij ook te zwaar als jij elke dag moet werken. Misschien is 2 of 3 dagen te doen? En ik zou altijd heel rustig beginnen. Of eerst met een deeltijd studie ofzo.
Hee je was in mijn stad! (Rdam). Ben je in t centrum geweest of ook daar buiten? Buiten het centrum zijn wel leuke plekjes. Veel water en groen enzo
Ja dat is zo, en ik ben bij het Alexandrium geweest of zo die makker wilde daar heen. Maar ik zou er ongelukkig worden in zo'n grote stad.
Gast, zoek een uitgever op die geinteresseerd is in die zwarte meuk en probeer het te publiceren?quote:
Ik schrijf het liefst zwarte existentialistische dingen. De absurditeit van het leven vooral.
Mijn talent is niet groot, en het zal mission impossible zijn, maar wie weet kan ik ooit schrijven voor iets of iemand. Maar goed ik denk het niet.quote:
[..]
Gast, zoek een uitgever op die geinteresseerd is in die zwarte meuk en probeer het te publiceren?
Beter zou het zijn iets te vinden wat ik kan doen en dan gewoon hopen dat het leven snel gaat.Gast, op recht gewoon doen. Stukkie schrijven opsturen. Nee heb je, ja kun je krijgen. Een afwijzing kun je uitprinten en als WC-papier gebruiken.quote:
[..]
Mijn talent is niet groot, en het zal mission impossible zijn, maar wie weet kan ik ooit schrijven voor iets of iemand. Maar goed ik denk het niet.
Wellicht zal ik ooit wat produceren, maar ik heb een writers block geloof ik.quote:
[..]
Gast, op recht gewoon doen. Stukkie schrijven opsturen. Nee heb je, ja kun je krijgen. Een afwijzing kun je uitprinten en als WC-papier gebruiken.
Maar we zullen zien. Toch heeft het weinig tot geen kans van slagen.Ken je het verhaal van J.K. Rowling?quote:
[..]
Mijn talent is niet groot, en het zal mission impossible zijn, maar wie weet kan ik ooit schrijven voor iets of iemand. Maar goed ik denk het niet.
Ja maar zij heeft een andere schrijfstijl en is beter dan mij denk ik. Ik heb geen hele wereld in mijn hoofd zitten een wereld van fantasie en zo.quote:
Op Die had zij ook niet meteen in haar hoofd toen zij begon. En zij is zelfs een aantal keer afgewezen door uitgevers, die waarschijnlijk nog steeds bizar veel spijt hebben van hun keuze destijds..quote:
[..]
Ja maar zij heeft een andere schrijfstijl en is beter dan mij denk ik. Ik heb geen hele wereld in mijn hoofd zitten een wereld van fantasie en zo.