[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #4

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 10:11 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja precies. Net hadden we doelenbespreking. Zou van 9 tot kwart over 10 duren. Maar na 20 minuten liep iemand huilend weg en aangezien ze niet binnen 2 minuten terugkwam was de therapie afgelopen. Beetje zonde dus...

Als iemand het moeilijk heeft moet je diegene toch ook kunnen gunnen om zich even af te zonderen? Daar is helemaal niets ongezonds aan lijkt me. Maar goed.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 12:34 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja als je naar de wc moet moet je toestemming vragen en in de tijd dat je weg bent wordt er dus gewacht. Ik vind het ook wel erg overdreven, maar is dus idd vanwege het groepsgevoel. Als er 1 iemand weg is is er geen groep meer.

En als je dan langer dan twee minuten wegblijft omdat je een massive number 2 moet is dat ook een probleem?

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 21:28 schreef kuolema het volgende:
Ik vind het moeilijk om te verwoorden welk punt ik nu duidelijk wil maken maar dit is een poging:
Er is geen individu die heeft bedacht hoe het hulpverleningssysteem in elkaar zit, er is geen individu die heeft bedacht dat bepaalde mensen een kutleven hebben. Het is allemaal heel ingewikkeld en er is niet echt iets om de schuld te geven van je problemen. De huidige maatschappij is één grote kettingreactie en niet voortgekomen uit een specifieke beslissing of wat dan ook. Het is allemaal lastig en ingewikkeld, dus dan kun je wel boos worden dat je niet eerder hulp hebt gekregen, dat niemand zag dat je het moeilijk hebt, maar stel dat jij een hulpverlener was, hoeveel macht heb je dan? Geen. Je kunt zoveel vinden en zoveel verandering willen maar dat gaat niet zomaar. Dat is niemands schuld, dat is hoe het werkt. Omdat het niet meer zo simpel is als vroeger, ben je afhankelijk van zoveel dingen, zoals geld, mensen die machtiger zijn, de mogelijkheden worden gewoon enorm beperkt. Nou ja, het is natuurlijk wel de schuld van mensen maar we zijn nu eenmaal niet perfect dus dit is hoe het is gelopen.

Ik ben ook boos, maar niet in de zin van dat ik iemand de schuld ga geven van mijn ongelukkige gevoel (nou ja, ouders en zo hebben fouten gemaakt maar dat is iets specifieks), ik ben boos op de gebreken die wij mensen hebben en hoe dingen verkeerd gaan daardoor, wetende dat het ook best anders zou kunnen, beter, ondanks onze gebreken. Maar dat is of niemands schuld, of die van ons allemaal (van ons hier dus ook).

Natuurlijk is het niet door een individu bedacht, ik ben gewoon van mening dat mensen dom zijn geweest omdat het spirituele hebben verlaten. De spiritualiteit staat voor zuiverheid van mensen. Als je nu gaat kijken in de geschiedenis maakte mensen oorlog over, religie, of maakte ze oorlog omdat een ander onder een andere vlag (land) leefde dan de ander. In wereld oorlog 1 wist de Duitser niet waarom hij tegen de Fransman vocht of andersom. Hoge heren bepaalde dat. Remarque schrijft daar heel mooi over met heel veel passie. Spiritualiteit, en dan bedoel ik niet dat zweverige maar zuiverheid, zien dat wij mensen niets moeten doen dat ons verdeeld onder elkaar. Kaste systemen etc drijven ons uit elkaar.

Ik ben niet bepaald boos en ik voel me ook niet ongelukkig. Wel krijg ik stres en negatieve gedachten als ik moet nadenken over een baan/werk. Iets dat ik zie alsof ik onder dienstplicht val en op het strijdveld moet moorden om zelf niet vermoord te worden werken is overleven verder niets. Ik ben boos op de maatschappij dat er geen enkel klote stukje natuur is overgebleven waarin men kan leven zoals de Amish dat doen in Amerika. Maar dan zonder het hele stukje religie erbij.

Verder helpen veel mensen je niet, omdat ze het te druk hebben tijd is geld, geld is alles geworden. En we hebben het allemaal zo ver laten komen, ik wil ervan af maar niemand doet mee.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 21:42 schreef kuolema het volgende:

[..]

Verstaan kan ik het, lezen ook
Dit klinkt zo vredig. Gewoon dat op een mooie dag iedereen sterft. Daar is niets slechts aan.
Het eerste waar ik aan zou denken is trouwens anthrax, want dat zag ik een keer bij criminal minds In poedervorm. Maar ik ben toch wel voor een nieuw middel waardoor iedereen vredig inslaapt en niet eerst ziek wordt.

[..]

Vind dit toch ook wel enigszins herkenbaar.

[..]

Nee, niet akkoord. (als ik ook inspraak heb tenminste ) Als je het een mutatie noemt zeg je dat er iets is veranderd. Dat is naar mijn idee niet het geval. Hou het maar gewoon op een kutsamenleving.

Ja het liedje is eigenlijk bedoelt als waarschuwing dat ook op zulke dagen geweld gepleegd kan worden.

Herkenbaar ja? Hmm ik zou uitkijken wat je dan te wachten staat is niet leuk... Maar het verklaart wel waarom je het vredevol zou vinden als het menselijke ras zou sterven.

Prima we noemen het dan wel een kutsamenleving of in mijn geval klote.

My pain is constant and sharp and I do not hope for a better world for anyone. In fact, I want my pain to be inflicted on others. I want no one to escape.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 22:02 schreef kuolema het volgende:
My pain is constant and sharp and I do not hope for a better world for anyone. In fact, I want my pain to be inflicted on others. I want no one to escape.

Haha een rapper ook een Duitse gebruikt deze tekst als intro. http://rapgenius.com/Jaw-seelensturm-lyrics Best een goed nummer moet ik zeggen, geloof dat die rapper zelf een stoornis heeft. Want bijna al zijn teksten hebben wel zo'n psychologisch tintje. Hij heeft er zelfs een die Arzbesuch heet, als ik het goed heb geschreven.

Maar qua destructie ik hoef niet eens de mensheid mee te sleuren maar ik zou blij zijn als ik zelf vernietigd zal worden.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 22:17 schreef zomertje het volgende:
Ik zou het toch niet zo fijn vinden als mensen maar even beslissen dat de mensheid uitgeroeid moet worden omdat ze slecht zijn. Mag ik zelf graag beslissen of ik slecht of goed ben en mijn eigen leven zoveel mogelijk bepalen? Dan heb ik liever dat die mensen in een hutje in t bos gaan leven als die idioten die even een schoolklas of een winkelcentrum uitmoorden.

Dat doet hier toch ook niemand, althans ik heb daar geen plannen voor het is mij teveel moeite. Maar goed dat wordt hier dan ook niet gepromote. Ik ga dan ook niemand in een winkelcentrum uitroeien, niemand zal dat hier gaan doen. We zijn gewoon aan het praten over onze gevoelens.

Blijkbaar zijn die van mij en Comp-lex heel anders dan jullie, hoewel Kuolema wel wat dichter erbij staat. Voor mij kwam die behoefte opeens, om er eens over te praten.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 22:17 schreef zomertje het volgende:
Ik zou het toch niet zo fijn vinden als mensen maar even beslissen dat de mensheid uitgeroeid moet worden omdat ze slecht zijn. Mag ik zelf graag beslissen of ik slecht of goed ben en mijn eigen leven zoveel mogelijk bepalen? Dan heb ik liever dat die mensen in een hutje in t bos gaan leven als die idioten die even een schoolklas of een winkelcentrum uitmoorden.

Maar je bent toch niet gelukkig?
En we hebben het niet over een paar mensen maar iedereen. Dan zit niemand met de vervelende gevolgen.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 22:22 schreef Spongeboss het volgende:

Dat doet hier toch ook niemand, althans ik heb daar geen plannen voor het is mij teveel moeite. Maar goed dat wordt hier dan ook niet gepromote. Ik ga dan ook niemand in een winkelcentrum uitroeien, niemand zal dat hier gaan doen. We zijn gewoon aan het praten over onze gevoelens.

Blijkbaar zijn die van mij en Comp-lex heel anders dan jullie, hoewel Kuolema wel wat dichter erbij staat. Voor mij kwam die behoefte opeens, om er eens over te praten.

Ja dat. Het lijkt me vrij lastig.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 21:54 schreef kuolema het volgende:

[..]

Als iemand het moeilijk heeft moet je diegene toch ook kunnen gunnen om zich even af te zonderen? Daar is helemaal niets ongezonds aan lijkt me. Maar goed.

[..]

En als je dan langer dan twee minuten wegblijft omdat je een massive number 2 moet is dat ook een probleem?

Nee het is hier dus niet de bedoeling dat je je gaat afzonderen. Daarom mag je ook niet alleen op je slaapkamer zitten overdag.
Als je langer dan 2 minuten naar de wc moet is dat niet erg.

Vanavond lekker paar uurtjes vrije avond gehad en naar schoonouders geweest. Fijn om even een avondje in vertrouwde omgeving te zijn. Maar avond was ook zo voorbij. Heb nu mn fiets hier dus kan vanaf morgen met de fiets naar de overkant voor therapie. Alleen als er niemand anders op de fiets is moet ik dus gewoon naast de groep fietsen. Want eerste 3 weken mag ik nog niet alleen. Daarna gelukkig wel. Maar alleen naar de overkant voor therapie. Andere dingen zoals naar de winkel moet altijd met iemand anders. En als je op andere avond dan vrije avond wat wilt doen, zoals de stad in, dan moet je met minimaal 4 personen zijn. Allemaal vanwege dat groepsgevoel en leren om dingen te vragen etc.

Nu proberen te slapen. Al ben ik nu weer verdrietig omdat ik weer afscheid van vriend moest nemen. Blijft altijd moeilijk om na een avond/weekend samen weer afscheid te moeten nemen

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 22:53 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Nee het is hier dus niet de bedoeling dat je je gaat afzonderen. Daarom mag je ook niet alleen op je slaapkamer zitten overdag.
Als je langer dan 2 minuten naar de wc moet is dat niet erg.

Vanavond lekker paar uurtjes vrije avond gehad en naar schoonouders geweest. Fijn om even een avondje in vertrouwde omgeving te zijn. Maar avond was ook zo voorbij. Heb nu mn fiets hier dus kan vanaf morgen met de fiets naar de overkant voor therapie. Alleen als er niemand anders op de fiets is moet ik dus gewoon naast de groep fietsen. Want eerste 3 weken mag ik nog niet alleen. Daarna gelukkig wel. Maar alleen naar de overkant voor therapie. Andere dingen zoals naar de winkel moet altijd met iemand anders. En als je op andere avond dan vrije avond wat wilt doen, zoals de stad in, dan moet je met minimaal 4 personen zijn. Allemaal vanwege dat groepsgevoel en leren om dingen te vragen etc.

Nu proberen te slapen. Al ben ik nu weer verdrietig omdat ik weer afscheid van vriend moest nemen. Blijft altijd moeilijk om na een avond/weekend samen weer afscheid te moeten nemen

Dat klinkt wel streng, verdomme zeg.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 19:49 schreef DeLuna het volgende:
Ik heb niet het idee dat je met zo'n instelling ooit gelukkig gaat worden. Helemaal niet de manier waarop jullie de samenleving benaderen, inderdaad met het woord kanker zoals zomertje aangeeft. Mensen voelen dat namelijk vantevoren aan..

Maargoed, het zal wel bij die stoornis horen, een die ver van mij af staat in ieder geval...

Sterkte voor jullie en ik hoop dat het beter wordt ooit.

Het hoort inderdaad bij de stoornis. Daarom is het ook een stoornis en staat het in het DSM.

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 21:10 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waarom? Ik word er juist een beetje boos om.

[..]

We zijn met zijn allen gewoon één grote smerige tumor ja. Maar jij en Comp_Lex horen daar net zo goed bij.
Verandering is mogelijk, doch ingewikkeld, maar dat zal weer nieuwe problemen met zich meebrengen. Met alle positieve ontwikkelingen die er zijn geweest gingen er ook goede dingen verloren. Zo gaat dat.

Ik vind jouw standpunt frustrerend Comp_Lex. Alles is maar de schuld van 'de maatschappij' en iedereen heeft het fout gedaan enzovoort. JA mensen zijn kut en NEE je had je niet zo hoeven voelen als we in een betere wereld leefden maar dat betekent niet dat je jezelf maar zielig moet gaan vinden. Jij bent echt niet beter dan de rest. Het is naar mijn mening niet het individu dat een probleem is, maar de combinatie van individuen. Dat gaat gewoon niet goed. Mensen willen je wel helpen maar hulpverleners kunnen ook niet alles. Als jij iemand zou kennen met problemen en je weet niet hoe je diegene kunt helpen, moet je je dan doodschamen? Natuurlijk niet!
Je kunt ook niet verwachten dat 'de maatschappij' mensen met problemen al van tevoren ziet en er meteen voor klaar staat en een simpele oplossing voor je heeft. Dat is onzin. Iedereen heeft problemen, iedereen heeft het moeilijk, maar de meesten kunnen zich wel genoeg aanpassen aan en identificeren met de samenleving waardoor ze door kunnen gaan. Sommigen niet, en daar is hulp voor, die je meestal zelf moet zoeken, dat kan helpen, maar het is geen wondermiddel. Het feit is dat JIJ verantwoordelijk bent voor je leven, niet iemand anders.
Kun je leren je aan te passen aan het systeem, dan is dat mooi. Kun je dat niet, dan probeer je te ontdekken hoe jij wel zou willen leven en maak je dat mogelijk. Door bijvoorbeeld in de wildernis te gaan leven waar je geen last hebt van andere mensen. Is dat ook ook geen oplossing? Dan is dat kut. Dan kun je ervoor kiezen om je kut te blijven voelen of je pleegt zelfmoord of kweekt een virus waardoor al het leven op aarde wordt uitgeroeid. Mocht iemand hier dat van plan zijn dan kom ik daar graag bij helpen.

Mensen worden beïnvloed door hun omgeving. Cultuur e.d. vormt mensen. Voorbeeld: Mensen die opgroeien in Nazi-Duitsland worden Nazi. Slimme Duiters worden sneller Nazi dan minder slimme Duitsers. Nazi-Duitsers worden juist Nazi, omdat dat het enige is wat ze kennen. Denk je dat dat niet zo werkt?

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 01:09 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het hoort inderdaad bij de stoornis. Daarom is het ook een stoornis en staat het in het DSM.

[..]

Mensen worden beïnvloed door hun omgeving. Cultuur e.d. vormt mensen. Voorbeeld: Mensen die opgroeien in Nazi-Duitsland worden Nazi. Slimme Duiters worden sneller Nazi dan minder slimme Duitsers. Nazi-Duitsers worden juist Nazi, omdat dat het enige is wat ze kennen. Denk je dat dat niet zo werkt?

Dat gebeurt meestal wel ja. Door anderen ga je rare dingen doen. Je kunt van elk goed mens een misdadiger maken met minimale moeite. Neem de daders van Abu Ghraib of het Milgram experiment als voorbeeld. Ik geloof zeker dat jouw omgeving een belangrijke rol heeft gespeeld in wie jij nu bent. Met ouders en buitengesloten worden en zo. Dat is niet jouw schuld. Maar toch vind ik dat je te erg blijft hangen in het beschuldigen van de maatschappij.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 01:58 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat gebeurt meestal wel ja. Door anderen ga je rare dingen doen. Je kunt van elk goed mens een misdadiger maken met minimale moeite. Neem de daders van Abu Ghraib of het Milgram experiment als voorbeeld. Ik geloof zeker dat jouw omgeving een belangrijke rol heeft gespeeld in wie jij nu bent. Met ouders en buitengesloten worden en zo. Dat is niet jouw schuld. Maar toch vind ik dat je te erg blijft hangen in het beschuldigen van de maatschappij.

Schuld en zielig zijn woorden die wel vaker geroepen worden. Mijn behandelaar vindt gewoon dat ik gefrustreerd ben. Ik kan me ook veel beter vinden in "gefrustreerd met de samenleving" dan "schuld geven aan de samenleving". Anyway, ik ben waarschijnlijk binnenkort een lid van The Venus Project, dus ik zit al aan de oplossende kant. Er zijn legioenen mensen die gefrustreerd zijn met de maatschappij, maar niet in staat zijn om zaken te veranderen. Ik ben academisch opgeleid en ik ben overtuigd dat ik zaken wel kan veranderen. Sterker nog, ik ben actief bezig met werken aan een heel ander systeem.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 07:55 schreef Gewas het volgende:
Waarom schuiven sommigen van jullie alles af op je stoornis?

Ik heb schizofrenie maar ben zeker niet verbitterd of boos op de samenleving. Die periode heb ik overigens wel gehad maar dat is allemaal verleden tijd. Ik ben nu juist blij dat ik op een redelijk normale manier kan leven in deze maatschappij.

Bedankt voor je input. Zelf ben ik schizoïde Maar goed ik ben niet zo boos slechts rationeel. Mocht je zin hebben kun je in het kort lezen waarom ik de maatschappij niet mag, en mijn stoornis me nekt.

Met anderhalf jaar oud kreeg ik een lichamelijke ziekte, ik moest van de basisschool af. Dat adviseerde ze mijn ouders, ik ging dus naar een speciale school met een busje werd ik opgehaald en moest ik 3 kwartier reizen, naar school gaan was geen pretje. Ik miste mijn favoriete tekenfilms als pokemon en als ik thuis kwam waren de kinderseries ook al voorbij. Omdat iedereen op die school ver van elkaar woonde had ik ook nooit iemand om mee af te spreken. Mijn lokale vrienden ben ik kwijt geraakt en de ene die ik had maakte mij achter mijn rug om belachelijk. Ik zou de spastische chirurg zijn etc, dit omdat ik met mijn handen trilde omdat ik vol zat van de ontstekingen. Kan me wel nog herinneren dat ik aan een tafeltje zat met een meid en deze gewoon blij voor mij was als ik eens een sticker kreeg omdat ik netjes had geschreven.

Maar goed op die nieuwe school zat niemand, ik zat tussen tourettes mensen met weet ik wat voor een problemen. Rolstoelen etc... Ik zat er tussen, gek genoeg hebben ze nooit rekening gehouden met mijn ziekte, omdat je het niet aan me ziet. Ik zie eruit als ieder ander. Alles wat ik met mijn slecht motorische handen deed werd dan ook afgestraft. Zo moest ik me melden bij de directeur, er was namelijk een opdracht een boekenlegger voor vaderdag te maken in groep 6. Je moest echter een schets maken wat ik niet deed waarop mijn tekening en boekenlegger in beslag werd genomen dit terwijl ik trots was op wat ik gemaakt had want het was eens goed gelukt. Toen de deal gemaakt ik maak een schets en dan krijg ik die oude wat ik gemaakt heb terug. Na het maken van de schets toen ik de oude terugvroeg kreeg ik die niet. Ik verweerde me zei dat we een afspraak hebben, ik moest naar de directeur. Bijna van school getrapt.

Terug naar het normaal onderwijs was nog lastiger, techniek, handenarbeid was altijd een 3 voor welk project dan ook. Of het was een 3 dat ik hulp van andere kreeg of omdat het niet werkte of omdat het lelijk was, natuurlijk ik kon geen machines bedienen met mijn motoriek. Dat precisie werk lukte me niet. Al mijn schrijven ging slecht etc. Afijn ik viel in verval ging met niemand meer om en bleef alleen zitten. Leraren maakte zich wel zorgen maar ik ging nooit op ze in.

Toen naar een andere school hier wilde ik helemaal geen contact meer met niemand niet, leraren bleven erop aandringen me lastig vallen. Vertelde mijn ouders op ouderavonden dat het nooit meer goed met mij zou komen etc. Mijn ouders gingen mij daarop ook lastig vallen sociaal te zijn. Ik moest maar gaan werken bij de supermarkt maar met mijn lichamelijke klachten was dat pijn en ik was te sloom. Een meid die altijd gauw thuis wilde zijn begon al een hekel aan me te krijgen omdat ik niet snel genoeg was. Ja ik was wat minder efficiënt.

Nu heb ik na 1 kilometer lopen dat ik al verrek van de pijn en 2 kilometer haal ik net hoewel ik daarna moet bijkomen van de pijn. Zelfs dit bericht typen bezorgt me pijn. Een half a4tje schrijven aan een kant is al funest voor mij, en niet leesbaar.

Mijn hele leven lang heeft niemand rekening gehouden met mijn lichamelijke klachten terwijl mijn diagnose staat als een huis. Nu is het alleen maar erger geworden, maar mensen roepen dat ik werk moet zoeken dat ik een opleiding moet zoeken. Mijn vertrouwen in school is kapot gemaakt. De samenleving zal nooit rekening houden met mijn lichamelijke klachten.

Daardoor ben ik wellicht schizoïde geworden om mezelf te beschermen. Maar nu moet ik vast gaan werken of een opleiding volgen lichamelijk ben ik er slecht aan toe ik ben ook niet heel slim met cijfertjes. Wellicht kan ik een mbo-4 juridisch medewerker doen. Maar ik kan niet lange stukken achter elkaar typen, ik kan niet steeds naar het kopieer apparaat lopen. Ik zie geen goeie uitweg. De maatschappij belast mij ze geven mij de tijd niet genoeg.

Ze roepen dat ik een vieze uitkeringstrekker ben. Maar ik kan mijn schizoïde zijn niet ongedaan maken dat is een reflex geweest mezelf te verdedigen ik heb mezelf gebarricadeerd en nu willen ze dat ik naar buiten kom. Waarop mijn schizoïde persoonlijkheid niet is op ingesteld. Ik heb geen mensen nodig. De maatschappij heb ik niet nodig, maar nu roepen ze me naar buiten. Iets dat me niet lukt omdat mijn hele jeugd het vertrouwen voor de samenleving kapot heeft gemaakt. Ik wil niets meer met ze te doen hebben, en daar nekt mijn diagnose me. Ik ervaar nergens plezier meer aan, 0% ambities en ik wil er niet eens meer wat voor doen.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 07:55 schreef Gewas het volgende:
Waarom schuiven sommigen van jullie alles af op je stoornis?

Ik heb schizofrenie maar ben zeker niet verbitterd of boos op de samenleving. Die periode heb ik overigens wel gehad maar dat is allemaal verleden tijd. Ik ben nu juist blij dat ik op een redelijk normale manier kan leven in deze maatschappij.

Schizofrenie is dan ook geen persoonlijkheidsstoornis. Bij jou "werkt" het anders dan bij ons. Bij mij is nog altijd de vraag of ik normaal kan leven, maar ik blijf het niet steeds bewust afvragen. Ik werk gewoon aan een wereld waar ik wél volledig mezelf kan zijn (t.o.v. de huidige cultuur). Dat is iets wat mij voldoening geeft. De enige reden waarom ik op sociaal gebied nog wel iets kan behalen in de huidige wereld is omdat ik geleerd heb om mijn schizoïde geheim te maken d.m.v. ervaring en SoVa.

Gezellig, ik kom aanschuiven.

In het verleden gediagnosticeerd met BS type II. Op mijn 16e levensjaar werd de diagnose bijgesteld naar CD, met voorstadium van BPS + narcistische trekken. Inmiddels is de gezellige comorbiditeit chronische PTSS-ASPS met borderline trekken.

Qua therapie; ik heb pas een ruim jaar DGT afgerond. EMDR, CGT, schematherapie. Geen stap verder. Ik herken de woede jegens samenleving en mensheid, maar daar ga ik later op in. Genoeg voor nu; Hoi!

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 11:07 schreef Hatsl_Flatsl het volgende:
Gezellig, ik kom aanschuiven.

In het verleden gediagnosticeerd met BS type II. Op mijn 16e levensjaar werd de diagnose bijgesteld naar CD, met voorstadium van BPS + narcistische trekken. Inmiddels is de gezellige comorbiditeit chronische PTSS-ASPS met borderline trekken.

Qua therapie; ik heb pas een ruim jaar DGT afgerond. EMDR, CGT, schematherapie. Geen stap verder. Ik herken de woede jegens samenleving en mensheid, maar daar ga ik later op in. Genoeg voor nu; Hoi!

Welkom

Zo, ik heb eindelijk mijn levensverhaal opgestuurd. Wat een opluchting zeg. Nu kan ik weer aan mijn huiswerk.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 16:04 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik vind het een erg heftig verhaal, weet niet wat ik er op moet zeggen... Bedankt voor het delen.

[..]

Ik dacht dat schizoïde ongeveer vergelijkbaar was met schizofrenie. Ik zal er eens meer over opzoeken.

Wist ook niet dat je schizoïde kon verbergen. Als ik paranoide ben is het van mijn gezicht af te lezen. Echt, mensen zien dat altijd meteen.

Je kunt daar op de Engelse Wikipedia meer over lezen. Daar staat ook een stukje geschreven over "geheim schizoïde" (secret schizoid).

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 16:04 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik vind het een erg heftig verhaal, weet niet wat ik er op moet zeggen... Bedankt voor het delen.

[..]

Ik dacht dat schizoïde ongeveer vergelijkbaar was met schizofrenie. Ik zal er eens meer over opzoeken.

Wist ook niet dat je schizoïde kon verbergen. Als ik paranoide ben is het van mijn gezicht af te lezen. Echt, mensen zien dat altijd meteen.

Er valt niet veel te zeggen. Ik heb pech gehad, de verkeerde kaarten. Nu wil de maatschappij dat ik ga werken lichamelijk gaat het slecht met me, en geestelijk wil ik niemand zien. Daarom mag ik de maatschappij soms niet. Ja het kost geld als ik met een uitkering niets doe. Maar ik ben bereid tot werken maar help me dan wat te vinden dat ik goed kan doen en een beetje overlapt met wat ik wil.

En dat doen ze niet, dat doen ze niet. Subsidie voor avondopleidingen is nu ook al weg en op een dagopleiding wordt ik alleen maar depressief. Ik mag de wereld niet.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 14:28 schreef kuolema het volgende:
Zo, ik heb eindelijk mijn levensverhaal opgestuurd. Wat een opluchting zeg. Nu kan ik weer aan mijn huiswerk.

Goed bezig

Jezus wat een destructief gezeik hier.
Doe ff normaal zeg.
Best dat je hier komt mopperen of zeuren of wat dan ook maar dat destructieve gezeik mag ophouden van mij

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 18:37 schreef Murmeli het volgende:
Jezus wat een destructief gezeik hier.
Doe ff normaal zeg.
Best dat je hier komt mopperen of zeuren of wat dan ook maar dat destructieve gezeik mag ophouden van mij

Het hoeft niet altijd een grote taart te zijn die men vrolijk opdient. Punt is er komen hier mensen met verschillende stoornissen. Mijn stoornis hangt samen met destructie. Als ik dan over mijn stoornis wil praten kan dat niet.... Dat is het probleem, want ik weet niet wat ik anders moet melden over mijn stoornis.