ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #123

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 18:26 schreef PS1Vet het volgende:
Het klinkt bijna als een mop: hoe krijg ik 1000 autisten in een bus?

Ahhh ik bedenk me nu ineens dat ik iets heel belangrijks vergeten ben: "Wifi on board!"!
DAN krijg je die bus wel vol!

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 18:31 schreef ToT het volgende:

[..]

Ahhh ik bedenk me nu ineens dat ik iets heel belangrijks vergeten ben: "Wifi on board!"!
DAN krijg je die bus wel vol!

Ik heb een hekel aan wifi, doe mij maar lekker ouderwets bedraad

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 18:50 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb een hekel aan wifi, doe mij maar lekker ouderwets bedraad

In een bus?

(Maar ik heb het hier ook bedraad hoor.)

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 18:36 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Nee, op dat vlak houden ze zich gedeisd tegen mensen, maar bijvoorbeeld, ik had eens een therapeute die het licht uitdeed als we in sessie gingen.
Dit omdat het zonlicht voldoende was, en ik TL licht als zeer stressvol ervaar.
Maar mijn ouders vonden dit niet kunnen, mijn vader heeft zich meerdere malen hierover heftig uit zitten laten tegen mij, heeft die vrouw allerlei nare bijnamen zitten geven.
Omdat ze vonden dat je zo iemand niet behandeld die terug in de maatschappij moet. ( Mijn ouders zijn nog steeds van mening dat op een dag ik wel weer terug in de maatschappij ga, ondanks ik enorme pleinvrees heb, erg veel angsten heb en dat voorlopig gewoon niet lukt.

Oh, en elke leraar die dacht dat ik anders behandeld moest worden "spoorde niet" op zijn zachts gezegd.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Dat soort mensen die menen dat er met "hun" kind niks kan zijn...

Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:32 schreef summer2bird het volgende:

Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Je kunt denk ik zelf ook wel raden dat dit onzin is toch?
Eerst zeggen dat je geen blad voor de mond neemt en vervolgens gelijk een blad voor de mond nemen

Ik denk dat jouw ouders vertellen hoe je je erbij voelt, geen zin (meer) heeft. Wil je met ze verder, dan zal je het over een andere boeg moeten gaan gooien (mijn mening).

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:32 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Oeiiii dat is echt heel naar.
Ja dat jij je best niet zou doen en niet aan je behandeling zou werken aangezien je nog steeds terugvalt en depressief bent is bullshit! Als je ergens aan werkt en het lukt niet, betekent niet dat je er niet aan werkt.
Ze denken blijkbaar (zoals zo veel mensen denken) dat het gewoon even iets is waar je even wat over moet babbelen en/of een tabletje voor moet nemen en dan is alles wel weer piekfijn in orde.
Zo werkt het gewoon niet! De problematiek zit veel dieper dan bij veel mensen en het kost ontzettend veel moeite om verbetering te krijgen en sommige dingen zullen gewoon nooit veranderen; daar zul je mee moeten leren omgaan.
Mijn begeleidster zegt ook dat het heel normaal is dat je regelmatig terugvallen hebt en dat de ene dag beter gaat dan de ander. Als anderen (met name je ouders) torenhoge verwachtingen hebben, werkt het alleen maar tegen je: je maakt je druk om wat zij er van zullen denken en zeggen als het weer ff niet lekker gaat met je. Je hebt juist steun en begrip nodig!

(Ik ken je niet eens, maar ik kan me het allemaal heel goed voorstellen! )

Sterkte!

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:58 schreef Poesopstokje het volgende:
Summer..
Is het een optie om (tijdelijk) afstand te nemen van je ouders? Dit ga je niet trekken. Alles wat je zélf opbouwt wordt gelijk de grond ingeboord. Zo kom je niet verder en blijf je in het negatieve hangen.. terwijl je het zo, zó, ZO goed doet!

Het spijt me om dit allemaal te horen
Ik heb misschien makkelijk praten, omdat ik die stap jaren terug al heb genomen..

Ikzelf heb een keer een maand of 4 alle contact verbroken en dat heeft wel voor verbeteringen gezorgd toen ik wel weer contact met hen had. Het was bij lange na nog niet perfect, maar zo'n adempauze was echt even nodig, en zo heb ik ook zeer duidelijk een grens aangegeven. Ze wilden me absoluut niet verliezen (en ik hen uiteraard ook niet, hoewel ik er in die periode misschien wat anders over dacht), dus is er wel het één en ander veranderd.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:06 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Mooi! Zo kan het gelukkig dus ook
Hier niet, mijn vader heeft nog maar 1 dochter zegt'ie Droeftoeter

WHAT THE FUCK?!?
Sommige ouders!

ik herken het van mijn ouders.
en ook van anderen trouwens in mijn omgeving.
ik ben altijd maar blij voor ze: je hebt blijkbaar een dikke plaat voor je kop, maar het feit dat je echt niet snapt hoe het is om met zulke problemen te zitten betekent dat je nog nooit zulke problemen hebt gehad. fijn voor je!

maar jij zit nu blijkbaar ergens in een instelling........ ik zou me kunnen voorstellen dat je dit issue daar bespreekt, met het verzoek of een van de behandelaars (die jou behoorlijk kent) dan jouw ouders (al dat niet in jouw aanwezigheid) kan uitleggen hoe jij bepaalde dingen die tussen je ouders en jou spelen ervaart. uiteraard met het oog op jouw vooruitgang, inclusief de mededeling dat hun opstelling jouw vooruitgang frustreert. en met het advies dat ze niet langer moeten proberen te snappen hoe dingen tussen jouw oren werken want dat kunnen ze nooit snappen, maar dat ze gewoon van jou moeten aannemen wat jij zegt, en dat mensen nou eenmaal erg verschillend in elkaar kunnen steken zelfs al zijn ze familie.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:11 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Ja, dus wie het waagt om met ''JA MAAR HET ZIJN JE OUDERS!!!1111 '' aan te komen.. die krijgt een rotschop

zeg maar 2

Herkenbaar dat ouders niet altijd even goed met dingen om kunnen. Vaak is dat niet omdat ze niet willen maar gewoon niet kunnen of niet beter weten.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:16 schreef tijnbrein het volgende:
Herkenbaar dat ouders niet altijd even goed met dingen om kunnen. Vaak is dat niet omdat ze niet willen maar gewoon niet kunnen of niet beter weten.

Ja bij mijn moeder merk ik dat ze ook wel iets autistisch heeft, misschien ook Asperger. We lijken in veel opzichten echt op elkaar wat de problematiek daarvan betreft.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:28 schreef ToT het volgende:

[..]

Ja bij mijn moeder merk ik dat ze ook wel iets autistisch heeft, misschien ook Asperger. We lijken in veel opzichten echt op elkaar wat de problematiek daarvan betreft.

Die van mij heeft een persoonlijkheidsstoornis en die verschillen leiden juist tot problemen, en mijn vader vond dat dan mijn schuld dat er ruzie was.
Het verleden is onbespreekbaar. Zij doen of het niet gebeurd is. Ik worstel hier nog mee.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:32 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Die van mij heeft een persoonlijkheidsstoornis en die verschillen leiden juist tot problemen, en mijn vader vond dat dan mijn schuld dat er ruzie was.
Het verleden is onbespreekbaar. Zij doen of het niet gebeurd is. Ik worstel hier nog mee.

Klote is dat. Ja mijn moeder herinnert zich dingen van vroeger ook heel anders dan hoe mijn broer en ik het ons herinneren, maar ze is al 82, dus wil ik haar er niet te veel mee belasten.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:34 schreef ToT het volgende:

[..]

Klote is dat. Ja mijn moeder herinnert zich dingen van vroeger ook heel anders dan hoe mijn broer en ik het ons herinneren, maar ze is al 82, dus wil ik haar er niet te veel mee belasten.

Oh dat doen ze ook.

Ik wil een sociaal leven opbouwen en waar het mij nu aan ontbreekt is iemand die mijn kan steunen. Die steun kan ik van mijn ouders niet verwachten en ik weet ook niet of ik dat wil.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:43 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oh dat doen ze ook.

Ik wil een sociaal leven opbouwen en waar het mij nu aan ontbreekt is iemand die mijn kan steunen. Die steun kan ik van mijn ouders niet verwachten en ik weet ook niet of ik dat wil.

Tja ik woon niet echt bij je om de hoek, maar ik wil ook een sociaal leven opbouwen.

Zuid Holland

Gelderland, tegen de Duitse grens.

Noord Holland hier