quote:
idd. Ach het is niet zo dat ik dagenlang CONTINU boos ben, maar als iets me weer aan de situatie laat herinneren, voel ik de boosheid zo weer op komen.
2 weken geleden ging het met therapie over communicatie en moesten we een voorbeeld geven over een probleem die we daarmee hebben gehad met onze therapie-partner (in mijn geval mijn begeleidster).
Ik gaf een voorbeeld van iets wat me in het verkeerde keelgat geschoten was bij haar (wat zij overigens zelf had voorgesteld om als voorbeeld te gebruiken tijdens de therapie).
Kort samengevat: ik heb altijd in een puinhoop geleefd en veel te veel dingen verzameld. Op een gegeven moment was ik het helemaal zat en heb ruim 3 kubieke meter aan zooi de tuin in geflikkerd om af te voeren. Voor het laatste beetje wilde ik graag hulp van die begeleidster.
Op een gegeven moment liet ze een klein tandwieltje zien wat me niet bekend voor kwam.
"Dus het kan weg.", zei ze. Ik gaf aan dat ik het liever wilde bewaren, want straks is het van een apparaat wat ik nog een keer ga gebruiken, en als dan zo'n onderdeeltje ontbreekt, heb je er niks meer aan.
Zei ze meteen heel vinnig: "Ja ehhh je kunt niet ALLES bewaren he!!!"
Ik dacht: "Mens, kijk eens naar wat ik in m'n eentje in de tuin geflikkerd heb!" Juist als mensen kritiek gaan geven als ik eindelijk een keer iets in mijn leven probeer te verbeteren, komt het heel hard aan en heb je kans dat ik alles alsnog van me af gooi en in mijn oude patronen terugval.
Ter plekke kon ik niets uitbrengen, maar ik merkte dat het flink in mijn hoofd ging rond spoken, dus toen ze eenmaal weg was, heb ik alles even rustig uitgetypt en naar haar toe gemaild. Ze belde me meteen terug om het rustig uit te praten, en ze gaf me helemaal gelijk. Meteen kon ik de boosheid loslaten en alles was weer goed.
Dit gaf ik dus 2 weken geleden als voorbeeld bij de therapie. Meteen kreeg ik complimenten van dat het goed was dat ik begreep waar ik boos over geworden was, en het was heel goed dat ik meteen gemaild had toen ik merkte dat ik het niet ter plekke kon zeggen enz.
"Maar heb je wel duidelijk in het mailtje gezet wat je van haar wilde?"
- "Ehhh hoe bedoelt u?"
"Nou, heb je er duidelijk in gezet dat je wilde dat ze je terug zou mailen, of moest ze je terug bellen? Of heb je er in gezet dat het alleen ter kennisgeving is? Wat heb je er in gezet wat je van haar verlangde?"
- "Ja gewoon niets? Ik heb getypt wat haar opmerking met me deed en het lijkt me logisch, gezien hoe zwaar het voor mij woog, dat ze er wel op terug zou komen."
"Ja dat LIJKT misschien logisch voor mensen met autisme, maar voor niet-autisten is het helemaal niet logisch dat mailtjes beantwoord moeten worden."
- "What the fuck? Ik mail al meer dan 15 jaar en heb bijna nooit er bij moeten typen dat ik van de ander verlang dat die me terug moet mailen!"
"En toch moet het zo. Het is echt niet zo vanzelfsprekend als autisten denken dat de ander weet dat hij of zij moet reageren op je mailtje."
Ik vroeg aan mijn begeleidster: "Was het jou duidelijk wat ik met mijn mailtje wilde?"
Zij: "Ja, ik begreep meteen dat ik er actie op moest nemen."
Therapeut: "Maar mevrouw, hoe wist u wat hij met zijn mailtje van u wilde?"
Zij: "Nou ik werk elke dag met autisten, dus onderhand begrijp ik wel wat autisten met hun communicatie willen."
WTF?
Dit eikelde nog een hele tijd zo door en mij werd echt aangepraat dat ik één of andere gehandicapte was die zich blijkbaar met getypte berichten niet goed uit zou kunnen drukken!
Ik op een gegeven moment boos tegen die therapeut: "Dus niet-autisten mailen bijvoorbeeld met hun vrienden: 'Bestje Jantje, ik mail je bij deze met de bedoeling dat je me terugmailt met uitleg over hoe het nu met je gaat.'? Ik PEINS er niet over om zo officieel in berichtjes te typen wat ik van de ander verlang!"
Therapeut: "Nou het is alleen maar een ADVIES van mij aan jou. Wat je er mee doet, moet je zelf weten. We gaan nu door naar de volgende cursist."
Ik kan je vertellen dat ik de hele week tot aan de volgende cursusdag hier boos over ben geweest en heb die vent er die volgende cursusdag wel op aangesproken.