De Georgische Oasis doet dit jaar blijkbaar mee aan het festival, want dat is toch wel heel erg het gevoel wat je erbij krijgt. Of een van de andere Britpop verwanten dan. Dat geldt eigenlijk vooral voor de zang en het gedeelte rond een minuut of twee. Die lijken zo weggelopen van het Britse eiland. De rest van de muziek is dan weer wel net wat anders. Daardoor vind ik het nummer nog wel voldoende werken.
En qua gekke opbouw is het wel weer typisch Georgisch. Altijd wel een beetje rommelige, maar aparte verhoudingen binnen hun nummers. En ondanks dat het deels wat cliché doch rommelig is, vind ik het wel een van de wat betere nummers dit jaar.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.