[Hardlopen] #672 - Zandhappers united

Stipstreep heeft gedouched en gegeten en zijn kinderen in bed gelegd dus het is tijd voor een wat uitgebreider verslagje.

Vanochtend rond 07:00 opgestaan door overactieve kinderen wreed uit een mooie droom gehaald. Nou had ik een aardige reis naar Egmond voor de boeg, en omdat de kinderen meestal wat rustiger worden als hun spijsvertering energie gaat vragen is Stipstreep opgestaan om ontbijt te maken en zijn hardloopkloffie aan te trekken. Maar dan wel in een andere volgorde.

Mevrouw Stipstreep begon de dag met een uurtje rennen. Toen ze terug kwam was het 09:15 en was het tijd om te gaan. Gisteravond had ik pannenkoeken gebakken, en twee opgerolde exemplaren met stroop gingen mee de auto in. De Kinvara's gingen aan de voeten en de Virrata's in de achterbak. De reis ging voorspoedig tot de afslag bij Alkmaar. Toen was het uit met de pret. Nog 6 kilometer te gaan naar de P+R, nog 45 minuten voor de laatste bus naar Egmond en we kropen voort in een tempo van net geen 10 minuten per kilometer. Dat dreigde dus volledig mis te gaan. Om me heen stapte, nog op de afslag, een enkele loper uit om met het startnummer opgespeld over de vluchtstrook richting de pendelbussen te hobbelen. Als je in je uppie in de auto zit is dat natuurlijk geen optie. Ik overwoog nog even om maar religieus te worden zodat ik kon bidden dat het allemaal goed kwam, maar nee ...

In gedachte was Stipstreep al bij Hendrik Marsman ("Denkend aan Egmond / zie ik rijen van auto's / traag naar Heiloo / en Alkmaar gaan"), maar toen schoot het plotseling toch een klein beetje op. De parkeertip van Hats bleek uiteindelijk mijn redding, want onderweg daar naartoe reed ik de grootste chaos bij de andere parkeerplaatsen in Alkmaar voorbij en kon ik uiteindelijk nog vrij vlot parkeren. Intussen was het wel vrij laat geworden. De busroute bleek dwars door het parkerend verkeer van een andere parkeergelegenheid te gaan, wat weer de nodige vertragingsstress opleverde.Het was duidelijk: de 42e editie van Egmond zal niet herinnerd worden om de uitmuntende logistiek.

In Egmond aangekomen was een beetje haast toch nog wel geboden. Snel de sporthal in, de Kinvara's uit, de Virrata's aan, kort-kort aangetrokken en de uit een vuilniszak geknipte poncho aangetrokken. De tasseninname was nog even goed voor wat verwarring. Er was een zekere ordening gemaakt met de letters van het alfabet, maar het was volstrekt onduidelijk waar die letter mee in verband stonden. Was het je voornaam, je achternaam, je zwemdiploma? Uiteindelijk bleek dat je gewoon zelf je favoriete letter mocht kiezen. En dan was de volgorde van de letters in het alfabet ook nog wat apart ("K, M, L"). Vermoedelijk waren het busvervoer en de tasseninname door dezelfde persoon geregeld.

De start was voor de verandering aardig op tijd. Maar tijd om warm te lopen was er niet meer. Dat moest dan maar in de eerste kilometers voor de strandopgang gaan gebeuren. Garmin gestart en rennen maar. Niet te hard, want na twee weken rust leek het Stipstreep onverstandig om de net genezen kuit meteen de volle laag te geven. Rustig door het dorp geslingerd, en daar was de zee. Het plannetje om zo dicht mogelijk langs de waterlijn het harde zand op te zoeken bleek meteen onmogelijk omdat het publiek bij Egmond daar al stond. De oplettende lezer weet dat de verleden tijd van staan hier zeer gepast is, althans voor een deel van het publiek. Om niet van zelfplagiaat te kunnen worden beschuldigd verwijs ik naar _{..-._---_-.-, 2014, [Hardlopen] #671 - Zandloperweekend}.

Eenmaal weer op gang gekomen de schade opgemaakt: één pijnlijke enkel, twee zeiknatte schoenen en een zich als mentale variant van de bekende "animated gif" in mijn hoofd herhalend beeld van een toeschouwer met bril en gewatteerde jas die horizontaal en volledig gestrekt de zee in stuitert. Het strand was prachtig. De kwaliteit van het zand viel me alleszins mee. Af en toe werd het zand wat zacht en blubberig als er net een golf overheen was gespoeld. De laatste twee kilometers waren minder van kwaliteit. De strandopgang was ouderwets pittig. Wat Frsh hier over schrijft klopt absoluut niet, en ik kan het weten want ik ben er zelf overheen gelopen. Daarna slingerend door de duinen ging het eigenlijk wel aardig al had ik nog geen lekker ritme te pakken en was mijn enkel wat aan het zeuren. Eigenlijk pas rond de 18e kilometer begon Stipstreep in een flow te komen. Een stukje verder kwam het dorp alweer in zicht. De Bloedweg was een eitje en de laatste 700 meter kon er nog wel bescheiden versnelling uitgeperst worden. Het voornemen was om ongeveer het tempo van de Ehv marathon aan te houden. Dat bleek vrij goed gelukt. De organisatie SMSte me 1:57:28 door. Verder was het mobiele netwerk compleet overbelast, dus contact opnemen met bijv. Daywalk3r zat er niet in.

Stipstreep had het koud. De sporthal was gelukkig warm. Snel omgekleed en een broodje worst besteld, want dat leek Stipstreep wel lekker. Hier is een tip: bestel geen broodje worst na de halve van Egmond. De rij voor de bus naar Heiloo was afschuwelijk lang. Gelukkig kon je ook gewoon langs de rij lopen, en dan kwam je bij de bussen naar Alkmaar terecht, en daar kon direct worden ingestapt. De thuisreis nam iets minder tijd in beslag dan de heenreis.

tl;dr: Stipstreep was nog net op tijd voor de start, is besprongen door een toeschouwer die vervolgens in zee verdween en kan slecht tegen broodjes worst na een halve marathon. De logistiek was k met p maar al met al was het toch een geslaagde dag.

En dat mentale gifje is nog steeds aanwezig

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 12-01-2014 21:27:36 ]