Dreumesmonstertje kun je het wel noemen Tinu

Hij is dus niet zo lekker (ik krijg maar niet duidelijk waarom zijn mond hem zo'n zeer doet, ik mag er niet naar kijken) en dankzij de zeer luidrustige bouwvakkers in de straat heeft hij gisteren maar een half uurtje geslapen. Dan ben je natuurlijk moe en hangerig en is het niet zo gek dat je wat snel chagrijnig bent. Maar uiteindelijk heeft hij drie uur lang vrijwel onafgebroken gehuild en gegild
Van het kaliber: hij wil fietsen en wel nu, maar eerst moest er een schone luier, dik drama omdat we naar binnen moesten, driftig kind de luier verschoond, en toen wilde hij opeens binnen blijven en was er een nieuw drama want hij moest zo nodig naar buiten om te fietsen van zijn stomme moeder

En dan niet willen fietsen, maar ook niet willen lopen en dan in vredesnaam ook niet getild worden

En niets helpt dan, negeren niet, troosten niet, afleiden niet, streng zijn niet, niks. Ik werd er echt wanhopig van. De redding was uiteindelijk dat mijn ouders onverwacht langskwamen, en dat was zó anders dan anders dat hij van de weeromstuit ophield met huilen, zodat ik hem zonder morren in bed kon kegelen. En vandaag is hij gewoon schor van het huilen, arm ding

We gaan zo gezellig op pad en hopen dat het vandaag beter is. En het erge is, dat ik precies weet van wie hij dit gevoelige, emotionele en vasthoudende-tot-vermoeiends-toe heeft
/dagboekpost
Hoe is het met jouw drietal PE? En wat een lieve foto's Kyara! Waren ze blij met hun cadeautjes? Ik snap ook dat het lastig is voor M, zo'n bewegend zusjesduo. Bitterend ook een klein monstertje. Gaat het vandaag al wat beter weer?