quote:

wo 25 jul 2012, 06:00
Derde ex-man over oud-TMF-vj?
„Ik heb mij erg in Sonja vergist"

AMSTERDAM - De scheiding is nog niet eens rond of er is alweer een nieuwe liefde in het leven van Sonja Silva. De gelukkige is oud-X Factor-deelnemer Pyke Pos. Declan Vermaat, met wie Sonja op papier nog steeds getrouwd is, vertelt dat de twee elkaar al kenden toen zij nog een relatie had met hem. „Hij heeft in januari zelfs op onze bruiloft gezongen. Of er toen al iets gaande was tussen hen weten alleen zij. Maar dat zij nu een relatie hebben, verbaast mij niets. Ik hoorde in mei al dat ze hand in hand waren gesignaleerd.”

Volgens Sonja ging Declan een maand voor het jawoord vreemd. Voor haar dé reden om de scheiding aan te vragen. Ingewijden die zich bij ons meldden, beweren echter het omgekeerde. „Declan is nooit vreemdgegaan, die vrouw verzint alles bij elkaar!” Declan bevestigt wat de bronnen beweren.
En nu is Sonja dus met Pyke. Declan: „Hoe erg ik mij in haar heb vergist… Zo bizar! Ik leefde met haar in een soort droomwereld, maar ben heel blij dat ik wakker ben geworden. In die tijd zag ik mijn kinderen en familie niet en mijn vrienden amper. Ik raakte zelfs mijzelf kwijt. Ik zat voornamelijk binnen en was best ongelukkig.”
In een reactie laat Sonja weten dat Declans verhaal niet klopt. „Er is gewoon niks van waar. Ik weet zoveel dingen waarmee ik hem kapot kan maken. Maar ik ga niet in details treden. Ik wil me niet tot zijn niveau verlagen door modder te gooien.” Ook beweert Sonja dat de scheiding al rond is en dat ze al verhuisd was voordat ze een relatie met Pyke kreeg.

quote:

Sonja Silva is verloofd
Laatste update: 7 september 2011 08:33 info
AMSTERDAM - Sonja Silva heeft zich in Mexico verloofd met haar vriend Declan. De 34-jarige presentatrice was al twee keer eerder getrouwd. "Het leek ons mooi om nu voor onze liefde uit te komen."

"Dit voelt als nooit tevoren", laat Sonja weten aan De Telegraaf. Een trouwdatum hebben de twee nog niet geprikt.
Silva brak in 2006 met haar man Eddy, met wie ze twee jaar daarvoor een zoon kreeg, Damian River. In 2008 gaf ze haar jawoord aan Dirk-Jan en begin vorig jaar werd bekend dat het stel uit elkaar was.

"Al mijn exen waren vrienden van me", legt ze uit. "En die vriendschap heb ik verward met liefde. Dat ene dingetje dat je hoort te voelen voor je toekomstige man, heb ik ontdekt bij Declan." Ook haar huidige vriend was eerder getrouwd. Uit zijn huwelijk heeft hij twee dochters.
Begin dit jaar werd bekend dat Sonja Silva aan de chronische ziekte ME lijdt. Door de liefde zegt ze zich beter te voelen. "Al zijn er nog steeds dagen dat ik me 56 of zelfs 86 voel."

quote:

Sonja Silva gaat voor een veilige toekomst

Laatste update: 29 december 2011 07:58 info
AMSTERDAM - Sonja Silva stapt in januari voor de derde keer in het huwelijksbootje en is dolblij met haar verloofde Declan.

"Met hem ga ik een veilige toekomst tegemoet. We hopen op Gods zegening", vertelt de presentatrice aan De Telegraaf.

Silva stond al twee keer eerder voor het altaar. "Nu weet ik het zeker", vertelt de voormalige TMF-vj. "We hebben elkaar buiten de tv-business ontmoet."

Declan ging in Mexico op zijn knieën voor de 34-jarige presentatrice. "Ik heb twee meisjes en Sonja heeft Damian", vertelt Declan. "Maar we willen ook graag een kindje van elkaar. Dan vind ik dat we eerst moeten trouwen."

Een eventuele zwangerschap kan volgens Silva, die lijdt aan vermoeidheidsziekte ME, een extra voordeel hebben.

"Er wordt beweerd dat je elke zwangerschap opnieuw kans hebt de ME-verschijnselen kwijt te raken. Dat zou een mooi geschenk zijn."

quote:

Man Sonja Silva viel voor haar geur
Laatste update: 25 januari 2012 14:31 info
AMSTERDAM - Sonja Silva heeft haar nieuwe man aan de haak geslagen door haar geurtje. 'Ik ben eerst op haar heerlijke geur gevallen', vertelt kersverse echtgenoot Declan aan De Telegraaf.

De twee leerden elkaar kennen toen de voormalig TMF-vj nog 30 kilo zwaarder was. "Ik lette niet op haar omvang", zegt haar derde man. Haar parfum gaf de doorslag. Toen viel hij op haar innerlijk en pas later op haar uiterlijk.

De twee spraken afgelopen weekend in een kerk in Noord-Holland het jawoord uit. Het was een heerlijke dag, maar Declan miste zijn kinderen. "Mijn ex-vrouw had daar moeite mee. Dit maakt me best verdrietig."

Het stel heeft het overigens niet makkelijk gehad. "Niet alleen door de ME van Sonja, maar ons blijft werkelijk niets bespaard. De scheidingen zijn lastig, er zijn financiële tegenvallers..."

Maar dat zorgt er wel voor dat ze steeds meer een twee-eenheid worden, zegt Declan in de krant. "We groeien heel erg naar elkaar toe. Voor Sonja ga ik door het vuur."

quote:

Huwelijk Sonja Silva na 4 maanden al in ernstige crisis
BEWAAR
ARTIKEL
REACTIES
Door: redactie
10-5-12 - 09:55 bron: AD
Sonja Silva. © ANP.
Het huwelijk van Sonja Silva en haar man Declan Vermaat is na amper vier maanden al in zwaar weer beland. De relatiecrisis is zo ernstig dat een scheiding onvermijdelijk lijkt.
De presentatrice en actrice stapte in januari dit jaar in het huwelijksbootje. Over de reden van de breuk houdt ze zich op de vlakte. 'Ik moet nu alles op een rijtje zien te krijgen. Ik zit in een moeilijke fase, maar ik red me wel weer voor de zoveelste keer. Ik ben totaal op en kan even niet meer'.

Mocht het daadwerkelijk uitdraaien op een scheiding, dan betekent dat het derde mislukte huwelijk voor de brunette. Eerder was ze getrouwd met Eddy Stuy en Dirk-Jan Leene.

Kort voor haar huwelijk met Declan zei Sonja 'eindelijk weer gelukkig te zijn'. Na de trouwpartij op 18 januari maakte het stel zich op voor hun huwelijksreis. Vlak voor dat ze het vliegtuig wilden pakken kreeg Sonja echter een miskraam. Sonja en Declan probeerden hierna hun leven weer op de rails te krijgen en aanvankelijk leek niets hun geluk in de weg te staan. Maar nu stelt Sonja vast 'er weer alleen voor te staan'.

quote:

Sonja Silva wil nooit meer trouwen

AMSTERDAM - Sonja Silva piekert er niet over om ooit nog haar jawoord aan iemand te geven. "Dat is iets waarvan ik kan zeggen: dat doe ik nooit meer", zei Silva vrijdag tegen radiozender FunX.

"Ze zeggen altijd: zeg nooit nooit. Maar ik zeg: nooit", benadrukte de 35-jarige Silva.

Ze laat niet los waarom haar relatie met Vermaat, met wie ze vier maanden geleden in het huwelijksbootje stapte, voorbij is. "Het is bij mij altijd een drama op de een of andere manier."
.
Eerder liet de presentatrice nog weten 'zeker' te weten dat ze in Vermaat de liefde van haar leven had gevonden. Desondanks heeft Silva vertrouwen in de toekomst. "Bij mij komt het altijd goed, onkruid vergaat niet."

Voordat Silva getrouwd was met Vermaat, was ze getrouwd met Eddy Stuy en Dirk-Jan Leenen. Het huewelijk met Van Stuy, met wie ze een zoon heeft, liep in 2006 stuk. Het huwelijk met haar tweede man strandde vier jaar later.

twitter:

sonjasilva twitterde op donderdag 26-07-2012 om 13:53:42 @PykeMusiQ Aaaaaaw! Schatje!!! Zo lief! #numisikjenogmeer reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op donderdag 26-07-2012 om 13:53:13 @Gefascineerd Bedankt, maar ik ga het niet eens lezen. Die mensen die online, vaak ook nog anoniem, andere mensen gaan bashen zijn zielig... reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op zaterdag 28-07-2012 om 10:58:50 Wow! Nu heb ik weer een advocaat op een of andere vage site waar alleen maar mensen aan het bashen zijn af gestuurd... Haha! #leukomtelezen reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op zaterdag 28-07-2012 om 11:02:02 Wat is dat toch dat mensen er zo van genieten om andere mensen te bashen op internet? Ik heb dat nooit zo... http://t.co/1mjcasvl reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op zondag 29-07-2012 om 12:57:42 Zoveel liefde... Zucht! Echte onvoorwaardelijke liefde thuis, op FB, op Twitter! Wow, ik ben echt een gezegend meisje! #nogmeerliefdeterug reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op zondag 28-10-2012 om 19:49:25 Hellendoorn. Zucht... Meteen even wat angsten overwonnen. Was er nou toch. #metbloedzweetentranen #kapotmoe #zo voldaan http://t.co/AmcsVRj8 reageer retweet

quote:

Op maandag 18 november 2013 17:41 schreef SEMTEX het volgende:
Khloe Kardashian heeft ook ADHD

quote:

Op maandag 18 november 2013 17:47 schreef Pisces29 het volgende:

[..]

quote:

Op maandag 18 november 2013 17:48 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Niet lachen, het is hun nieuwe huisvriendin, ze komt regelmatig over de vloer

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:01 schreef vencodark het volgende:
Als je nou echt ME heb, dan moet je toch niet aan kinderen beginnen? Dat is een hele dag door bezig zijn en dat kan vrij vermoeiend zijn.

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:01 schreef vencodark het volgende:
Als je nou echt ME heb, dan moet je toch niet aan kinderen beginnen? Dat is een hele dag door bezig zijn en dat kan vrij vermoeiend zijn.

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:14 schreef kvd het volgende:

[..]

het schijnt (en dat is geen grapje) dat ME kan verdwijnen door een zwangerschap/een zwangerschap gunstig kan zijn voor ME

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:21 schreef Pisces29 het volgende:

[..]

Daar schreef ze vorig jaar al over, we kunnen er nu ook op wachten

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:14 schreef kvd het volgende:

[..]

het schijnt (en dat is geen grapje) dat ME kan verdwijnen door een zwangerschap/een zwangerschap gunstig kan zijn voor ME

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:28 schreef vencodark het volgende:

[..]

Dat is waarschijnlijk omdat je dan geen excuses meer hebt en je 'vanzelf' de dingen doet die je nu eenmaal voor je kind moet doen. Het moedergevoel zorgt ervoor dat je je kind niet laat barsten. Je gaat gewoon door en 'vergeet' dat je ME hebt en je dus eigenlijk te moe bent om je bed uit te komen.
Tenminste, dat is mijn eerste ingeving.

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:28 schreef vencodark het volgende:

[..]

Dat is waarschijnlijk omdat je dan geen excuses meer hebt en je 'vanzelf' de dingen doet die je nu eenmaal voor je kind moet doen. Het moedergevoel zorgt ervoor dat je je kind niet laat barsten. Je gaat gewoon door en 'vergeet' dat je ME hebt en je dus eigenlijk te moe bent om je bed uit te komen.
Tenminste, dat is mijn eerste ingeving.

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:06 schreef Flow3r het volgende:

[..]

Hoe zou iemand met ME bevallen eigenlijk? rare vraag misschien
Maar dan kan je niet ' toegeven' aan je vermoeidheid lijkt me,je moet wel door of je wil of niet.
Best vreemd dat dan wel kan, je lichaam werkt dan niet tegen denk ik?
Iemand hier bekend mee?

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:08 schreef Soury het volgende:

[..]

Hoe raakt ze zwanger is vraag één

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:00 schreef kvd het volgende:

[..]

dan zou ik nog even verder nadenken als ik jou was

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:06 schreef Flow3r het volgende:

[..]

Hoe zou iemand met ME bevallen eigenlijk? rare vraag misschien
Maar dan kan je niet ' toegeven' aan je vermoeidheid lijkt me,je moet wel door of je wil of niet.
Best vreemd dat dan wel kan, je lichaam werkt dan niet tegen denk ik?
Iemand hier bekend mee?

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:11 schreef vencodark het volgende:

[..]

Ik ben een beetje de spot aan het drijven met Sonja vooral. Er zullen vast mensen zijn die echt ME hebben. Die moeten zich niet aangesproken voelen.

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:13 schreef kvd het volgende:

[..]

ik zeg hormonen. je hormoonhuishouding verandert tijdens een zwangerschap (wat dus een gunstige invloed op de ME kan hebben). stukje adrenaline erbij en je kan baren.
(net zoals migraine minder kan worden door een zwangerschap, ook invloed van hormonen)
Daarnaast, de bent met ME niet constant 100% van de tijd hondsmoe hè. De kans bestaat dat de nasleep/het herstel wat langer duurt (tijdens een slechte periode kan 5 minuten wandelen als een marathon voelen, kan nagaan wat een bevalling dan met je doet).

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:14 schreef kvd het volgende:

[..]

zoals ik dus

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:13 schreef kvd het volgende:

[..]

ik zeg hormonen. je hormoonhuishouding verandert tijdens een zwangerschap (wat dus een gunstige invloed op de ME kan hebben). stukje adrenaline erbij en je kan baren.
(net zoals migraine minder kan worden door een zwangerschap, ook invloed van hormonen)
Daarnaast, de bent met ME niet constant 100% van de tijd hondsmoe hè. De kans bestaat dat de nasleep/het herstel wat langer duurt (tijdens een slechte periode kan 5 minuten wandelen als een marathon voelen, kan nagaan wat een bevalling dan met je doet).

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:24 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Ik geloof dat best. Denk dat hormonen voor wel meer medische kwaaltjes de oorzaak zijn, zonder dat mensen dat beseffen. Als je ze niet hoeft te slikken (bijv. De Pil) moet je het ook niet doen. Zooi is het

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:26 schreef Soury het volgende:

[..]

Wat een waanzin

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:27 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Wat vindt je er waanzin aan?

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:21 schreef vencodark het volgende:

[..]

Daarom. Ik wil je niet beledigen, ik vind Sonja gewoon een kuttekop.
Hoe kijk jij dan naar Sonja's verhalen tegenover je eigen ervaringen?

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:28 schreef Soury het volgende:

[..]

De gekte, er is niks mis met de pil.

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:28 schreef Soury het volgende:

[..]

De gekte, er is niks mis met de pil.

quote:

Op maandag 18 november 2013 20:22 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Daar verschillen we dan over van mening Waanzin is het zeker niet.

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:54 schreef kvd het volgende:
Maar het heeft denk ik meer met de persoon en persoonlijkheid dan de ziekte te maken

quote:

Op maandag 18 november 2013 20:43 schreef Greys het volgende:

[..]

Omdat er bij haar meer dingen zijn, bv dat ze voor haar kind ook al zelf wat labels had bedacht nog voordat er ook maar een diagnose is en ze dat bij zichzelf ook steeds doet, geloof je bijna niks meer van haar. Want er zijn nou eenmaal helaas ook mensen die dat soort dingen gewoon zelf bedenken voor de aandacht (plus het feit dat ze dan lekker weinig hoeven doen). Die zorgen er voor dat mensen als jij het nog moeilijker krijgen om begrip voor je omstandigheden te krijgen soms.

quote:

Het Münchhausensyndroom is een psychiatrisch syndroom waarbij de patiënt zich herhaaldelijk presenteert bij medische hulpverleners met gefingeerde klachten of zelf toegebrachte verwondingen, om daardoor zorg en aandacht te krijgen. De aandoening wordt ook wel nagebootste stoornis genoemd.
Een kenmerk van dit syndroom is dat de patiënt zich constant weer andere ziekten en verwondingen aanmeet, en dus constant naar andere specialisten verwezen wordt. Een onderscheid met hysterie of een somatoforme stoornis is dat de hulpverlener bewust wordt misleid; een onderscheid met hypochondrie is dat er wel daadwerkelijk symptomen/klachten of ziekteverschijnselen zijn, echter deze worden door de patiënt op bewuste wijze gefingeerd.
Niet zelden heeft een dergelijke patiënt al een aantal overbodige operaties ondergaan als men uiteindelijk de juiste diagnose stelt. Vrij vaak betreft het mensen die zelf in de verpleging of verzorging werken, en die uit hoofde van de kennis die ze hierdoor hebben, symptomen bedrieglijk echt kunnen neerzetten. Omdat dokters ze na een poosje vaak herkennen is er ook sprake van medisch zwerfgedrag: de patiënt (Engels: medical hobo) presenteert zich bij verschillende ziekenhuizen en verschillende specialisten om steeds nieuwe dokters 'aan te boren'.
Uiteenlopende emotionele redenen kunnen ten grondslag liggen aan dit syndroom.

quote:

Münchhausen by proxy is een psychiatrisch syndroom waarbij iemand herhaaldelijk medische hulp zoekt voor bewust gefingeerde stoornissen of ziektes bij een derde. In het classificatiesysteem DSM-IV is de aandoening in appendix B vermeld als Factitious Disorder by Proxy. Soms wordt ook de naam syndroom van Meadow gebruikt, naar de eerste beschrijver. Mensen die MBP plegen en betrapt worden kunnen door justitie worden gehoord als verdachten van kindermishandeling.

quote:

niemand weet.. Hoe bang ik ben


Mei 2013
Toen ik vanochtend wakker werd, drong het pas tot me door. Ik kruip dicht tegen Pyke aan. Ik ben niet zwanger. Tenminste… Ik ben wel zwanger maar ook weer niet. Ik ben zo teleurgesteld en durf niet meer op mijn lichaam te vertrouwen. Allerlei nare scenario's schieten door mijn hoofd. Wat als het eitje is blijven steken omdat mijn eileider verkleefd is? Moet die er dan uit? Wat als het weer gebeurt en ik nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou hebben? Hoe kan het toch dat als je eenmaal een bzz hebt gehad, de kans van 1 op 100 vergroot wordt naar 1 op 10?
Ik maak Pyke wakker en vraag hem met een piepklein stemmetje of hij altijd bij me blijft. Mijn gedachten dwalen af naar een 'semi-nobel' moment, waarin ik Pyke vertel dat hij maar een vrouw moet gaan zoeken die hem wel een kind kan schenken. Pyke pakt me gelukkig stevig vast en zegt me dat hij altijd bij mij blijft, no matter what.
Ik besluit boodschappen te gaan doen. Niet alleen was de huisarts die me gisteren onderzocht hoogzwanger, alle winkels hebben opeens de baby-artikelen in de hoofdrol. Bij de AH zijn alle babyspullen in de aanbieding en bij het Kruidvat de luiers. Bij de Action staat de zojuist in het assortiment opgenomen zwangerschapstest prominent in de winkel. Ik denk terug aan de laatste keer dat ik met een grote glimlach de drogist uit liep met een aantal dozen zwangersschaptesten. Ik voel een steek in mijn hart. Zou ons kindje nu een engeltje zijn? Via whatsapp besluiten Pyke en ik een tattoo te laten zetten van een klein hartje om ons wondertje nooit te vergeten. Voor altijd in ons hart.
De verdere dag zit ik achter de laptop te lezen. Wat zijn er veel vrouwen die een bbz hebben gehad! De meesten zijn binnen een jaar weer zwanger en dat vaak met 1 eileider. Toch ben ik niet opgelucht. We waren zo blij en trots dat het binnen een maand gelukt was, het is nog zo moeilijk te bevatten dat er geen kindje komt in januari. Ik kijk een aflevering van Babyboom van de NCRV, een prachtig programma waarin 100 stellen een jaar lang gevolgd worden met hun babywens. Vorige week heb ik heel seizoen 2012 achter elkaar gekeken. Ik verbaas me iedere keer weer over hoe veel stellen er zijn bij wie het allemaal niet zomaar lukt om zwanger te raken. ICSI, IVF, er zijn gelukkig zoveel medische wegen. Dit geeft veel hoop. Ik kan me nog herinneren dat ik vorige week dacht; "wat zijn wij toch gezegend dat we dat niet hoeven te proberen." En nu is alles anders. Het internet maakt me gek maar ik blijf lezen over eileider-besparende operaties en injecties om het vruchtje te laten verschrompelen waarna je zes maanden moet wachten met proberen. Mijn maag draait zich om. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Ik wil het liefst meteen weer gaan klussen! Wat als dat niet kan of mag! Ik voel de tranen komen, maar ik slik ze weg! Wat ben ik dankbaar dat ik al een fijn mannetje van 8 jaar heb rondlopen. Maar dit neemt onze kinderwens niet weg. Morgenochtend moet ik naar het ziekenhuis. De hoogte van het HCG hormoon bepaalt of ik geopereerd moet worden of niet. Ik voel me zo verschrikkelijk leeg, hol van binnen. Het allerergst vind ik dat mijn lichaam zich nog steeds zo zwanger gedraagt. Mijn borsten knallen uit mijn bh en ik ben misselijk. De hormonen gieren door mijn lijf. Ik weet niet hoe ik me hier overheen moet zetten.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 00:23 schreef Anosmie het volgende:
nieuwe column

[..]

Ik merk soms dat ik in mijn gedachten best ver ga en af en toe lijk te vergeten dat dit namelijk voor mijn vermaak wordt neergepend maar dat dit wel ECHT iemand is overkomen en dat dat best wel heul verdrietig is

quote:

Op woensdag 20 november 2013 01:15 schreef Meke het volgende:

[..]

En het klussen bevestigd dat wat we al wisten

Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd hoe dat whatsappgesprek over het hartje ging en vind het best raar dat het over whatsapp gebeurde

_{Ik merk soms dat ik in mijn gedachten best ver ga en af en toe lijk te vergeten dat dit namelijk voor mijn vermaak wordt neergepend maar dat dit wel ECHT iemand is overkomen en dat dat best wel heul verdrietig is}

quote:

Via whatsapp besluiten Pyke en ik een tattoo te laten zetten van een klein hartje om ons wondertje nooit te vergeten.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 00:23 schreef Anosmie het volgende:
nieuwe column

[..]

quote:

Op woensdag 20 november 2013 12:48 schreef syllys het volgende:

[..]



Ik snap het allemaal niet meer

Ze schrijft dat ze in mei die BBZ heeft gehad. Nu heb ik 2x haar FB en Twitter nagelezen/nagekeken. Nergens in mei is er maar enig teken dat ze, misschien, zwanger is. Het enige dat in de buurt komt zijn de 2 hartjes die Pyke en zij op 2 juni tatoeeren. Pas op 12 en 13 augustus tweet ze iets over eigen bedje en bedankjes richting Dr.Hooker, Gynaecologie en de echoscopiste!

Wat mis ik en waar?

Van juli tot september is ze, volgens haar FB, bij Mediatrend Publicaties,Alkmaar werkzaam geweest. Ik ben benieuwd wat ze daar deed want ondertussen gingen ze op vakantie, ziekenhuisopname enz.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 12:40 schreef Cynix ® het volgende:

[..]

Een tattoo zetten via Whatsapp? Knap.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 12:40 schreef Cynix ® het volgende:

[..]

Een tattoo zetten via Whatsapp? Knap.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 01:44 schreef SEMTEX het volgende:
Beste Sonja Silva,

Misschien moet je eens wat minder je vuile was buitenhangen. Mijn god.

Gr gr.

quote:

Op woensdag 20 november 2013 12:57 schreef laziness het volgende:

[..]

Blijkbaar twee verschillende zwangerschappen/zaken.
Ff geduld, dat van augustus zal ze ons vast niet onthouden in haar volgende columns

quote:

Op woensdag 20 november 2013 19:24 schreef Doedezemaar het volgende:
Ik heb geprobeerd om die columns te lezen, maar haak steeds na 2 zinnen compleet af, het lukt me gewoon echt niet.

quote:

niemand weet ... Hoe ik ziekenhuizen haat
Ik word wakker met spanningshoofdpijn. Wat een nachtmerrie. Om 10 uur komen we aan in het ziekenhuis. Omdat het zondag is en de poli's dicht zijn, moet ik voor de afspraak naar een van de verloskamers. Pffff, wie bedenkt dit? Ik wilde hier pas komen al onze gezonde baby minimaal 38 weken in mijn buik had gezeten, niet nu! We lopen langs een rij van die doorzichtige bedjes waar de pasgeborenen in liggen en ik hoor een kleintje huilen. Ik voel een brok in mijn keel, een knoop in mijn maag en een steek in mijn buik. Op de echo is weinig te zien, maar mijn HCG waarden zijn gestegen! Die zouden nu gehalveerd moeten zijn! Ik moet 2 weken lang iedere 2 dagen terugkomen voor een echo en bloed afname. Ik zeg rustig "Ok", maar van binnen schreeuw ik! Niet alleen heeft het vruchtje zich buiten de baarmoeder verstopt, het is nu ook nog eens zo dat mijn lichaam het niet wil afstoten. Zou ik het onbewust vasthouden? Ik ben boos en verdrietig tegelijk. Boos op mijn lijf, dat het me weer eens in de steek gelaten heeft. Verdrietig omdat dit kindje zo ontzettend gewenst was!
En wat nu? Er zijn meerdere opties. Als de komende week mijn HCG voldoende daalt, dan kunnen we afwachten of het embryootje vanzelf los komt. Gebeurt dit niet, dan krijg ik injecties om het vruchtje te laten verschrompelen. Ik schrik weer als ik lees over methotrexaat. Het is een middel dat ook gebruikt wordt bij chemokuren. Wat heftig! Maar wat ik nog veel erger vind, is dat ik tot 6 maanden lang na de laatste injectie niet zwanger mag worden! Ik voel de tranen prikken. Dit wil ik niet!!! Misschien naïef, maar ik had tot dit moment echt het idee dat we gewoon weer snel konden gaan proberen. Verdorie! Ik wil hier helemaal niet meer mee bezig zijn! Ik wil gewoon dat het weg gaat en dat het klaar is. Ik voel me nog zo ontzettend zwanger. Mijn borsten blijven maar pijn doen en ik kan geen dag zonder een middagslaapje. Hoe lang zou het duren voordat de HCG eindelijk op 0 staat? En zouden de kwaaltjes dan ook verdwijnen? Ik weet dat ik eigenlijk niet mag klagen, want mijn eierstokken zitten nog precies waar ze horen te zitten, maar ik ben zo teleurgesteld.
Ik ben zo boos op de echoscopiste die mijn niet serieus genomen heeft! Vandaag belde ze terwijl ik op een terrasje genoot van een troostend patatje. Van mijn voorgenomen aanval blijft weinig over. Ik ben moe en ik merk dat ik er helemaal klaar mee ben. Excuses aanvaard en door.
Als dinsdag mijn HCG na 3 keer bloedprikken nog steeds niet gezakt is, begin ik me zorgen te maken. De gynaecoloog geeft me 3 opties: wachten, de injectie of de operatie. De injectie valt wat mij betreft af. Ik zie het gewoon niet zitten, die troep in mij lijf en dan nog 6 maanden wachten. Over het afwachten heb ik ook geen goed gevoel. Het is al meer dan een week geleden dat ik mijn eerste bloeding en krampen had, dus eigenlijk wacht ik al best lang. Uiteindelijk spreken we af om volgende week maandag nog 1 keer bloed te prikken en dan te beslissen. Nog 1 weekje en dan kan ik dit af gaan sluiten. De tijd kan me niet snel genoeg gaan.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 16:56 schreef Anosmie het volgende:
Het wordt me eerlijk gezegd nu wel te langdradig en overgedramatiseerd.
Dat ze potverdorie tijdens haar troostpatatje durven te bellen zeg!

quote:

Op donderdag 21 november 2013 17:21 schreef Smallish het volgende:

[..]

Nou, je zou er gebalde vuistjes van krijgen!

quote:

Op donderdag 21 november 2013 18:11 schreef Lolaatje het volgende:

[..]

Wil je geen vuistjes zeggen, dat doet denken aan babyhandjes

quote:

en ik kan geen dag zonder een middagslaapje

quote:

Op donderdag 21 november 2013 18:35 schreef Toeps het volgende:
Ik was even wat aan het rondgooglen, en Jeroen Post vindt er ook het zijne van...

quote:

Oh enne, Sonja was in de here?

quote:

http://www.eo.nl/archief/(...)2fef297860970d512f8a

quote:

Op donderdag 21 november 2013 18:31 schreef Greys het volgende:

[..]

Arghhhh.
*vork in oog prikt*

quote:

Op donderdag 21 november 2013 18:23 schreef SEMTEX het volgende:
Ze zou eens wat minder troostpatatjes moeten eten

quote:

Op donderdag 21 november 2013 19:30 schreef Ole het volgende:

[..]

Nog een stoornis: BED (Binge Eating Disorder)

quote:

Op donderdag 21 november 2013 20:02 schreef syllys het volgende:
Jeutje, je zou gewoon een nationaal steun- en kreunfonds voor haar oprichten

Het ene ogenblik moet ze elke 2 dagen langs komen. Is ze 3x wezen bloed prikken en echo's wezen laten maken, hoeft ze pas een week later terug te komen

En dan het commentaar op Buddymama bij haar vorige column

door: A. Meulemans » wo 20 nov 2013, 15:15

Ik heb jouw mogen ontmoeten bij de opnames van de Voice en na een gesprek vertelde jij mij hierover. Wist toen niet het om een bbz ging. Wat mij wel opviel was dat ik met een enorme sterke en optimistische vrouw aan het praten was.
Hoe gaat het er nu mee?
kus Angelina

Ik heb jou MOGEN ontmoeten

Mede door dit en omdat ik haar FB en Twitter genoeg bekeken en gelezen heb betwijfel ik het nog steeds dat eea in mei was

quote:

Op donderdag 21 november 2013 18:31 schreef Greys het volgende:

[..]

Arghhhh.
*vork in oog prikt*

quote:

Op donderdag 21 november 2013 19:15 schreef Greys het volgende:

Ik geloof idd dat Jezus daarom ook in de OP staat als een van de hoofdrolspelers.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 19:15 schreef Greys het volgende:

[..]

Wat vindt ie er van dan?

quote:

Op donderdag 21 november 2013 19:15 schreef Greys het volgende:

[..]

Wat vindt ie er van dan?

[..]

Ik geloof idd dat Jezus daarom ook in de OP staat als een van de hoofdrolspelers.

[..]

Oeh, ff kijken

quote:

Niemand weet.. Dat ik geopereerd ben
Juni 2013
Ik zou aankomende maandag nog 1 keer bloed gaan prikken en dan spijkers met koppen slaan, maar de natuur heeft de regie in handen genomen.
Het is woensdagmiddag als ik rustig op de bank een boekje lig te lezen. Ik had de hele ochtend al last van krampjes, maar opeens voelt het alsof er een klein ballonnetje opgeblazen wordt. Ik lig dubbel op de bank van de pijn en voel instinctief dat dit niet goed is. Pyke is meteen onderweg naar huis en ik strompel de trap op om een schone onderbroek, een pyjama en een toilettas te pakken. De weeën-achtige krampen nemen toe en ik raak in paniek.
Gelukkig is het ziekenhuis niet ver en ik kan meteen terecht voor een echo. Omdat het nogal pijnlijk is allemaal en de echoscopiste het niet vertrouwt, stuurt ze me meteen door naar de afdeling gynaecologie. In de triagekamer word ik onderzocht en daar vertellen ze me dat ik wat bloedverlies heb. Het zit in mijn buikholte en dit veroorzaakt de pijn. Aangezien ik niet heel veel bloed verlies, mag ik straks weer naar huis. De voorkeur gaat uit naar afwachten, het lichaam ruimt het vruchtje dan vanzelf op. Ik krijg een morfineprik tegen de pijn, maar na een uur is de pijn alleen maar toegenomen. Ik heb al een paar keer uitgesproken dat ik liever wil dat er een kijkoperatie gedaan wordt, maar de artsen blijven afwachtend. Omdat ik nog steeds veel pijn heb, verplaatsen ze me naar de verpleegafdeling, waar om de twee uur iemand bloed komt prikken en mijn bloeddruk opgenomen wordt. Ik lig op de kamer met twee hele lieve dames die vrolijk ratelen. Ik krijg nog een morfine-injectie en ben inmiddels behoorlijk duf. De pijn zakt helaas niet. Ik begin me zorgen te maken. Ik word verplaatst naar een ander kamertje en Pyke mag gelukkig bij me blijven. Om de twee uur weer een naald in mijn arm, ik merk dat ik echt moe en chagrijnig begin te worden. Ik lig de hele dag een weeënstorm op te vangen, maar er komt geen baby… Weer lig ik op de verlosafdeling zonder de roze wolk. Om elf uur ’s avonds en vier gynaecologen verder besluiten de artsen te wachten. Er wordt om 01.00 uur nog een keer bloed geprikt en morgen kijken we verder. Ik ben het inmiddels zo zat, ik wil alleen nog maar slapen.
Om 8.00 uur staat er weer een nieuwe gynaecoloog aan mijn bed. Hij ziet me woelen van de pijn en neemt eindelijk het besluit om te gaan opereren. Ik begin te huilen van opluchting, eindelijk iemand die actie onderneemt! Dan gaat het opeens heel snel, ik word om tien uur geopereerd. Ze gaan proberen mijn eileider te sparen, maar dat ligt eraan wat ze aantreffen. Ik kijk Pyke aan en hij ziet de angst in mijn ogen. Ik ben zo blij dat hij er is. Om tien voor tien komen de zusters me halen, ik word met bed en al naar de OK gebracht. Pyke verdwijnt achter de schuifdeuren en opeens raak ik in paniek. Gelukkig is iedereen enorm begripvol. Opeens realiseer ik me dat ik ons kindje kwijtgeraakt ben en ik begin keihard te trillen en te huilen. Ik ben zo bezig geweest met de medische kant van de bbz, dat ik nog geen moment de tijd heb gehad om te rouwen. Als ik straks wakker word, ben ik niet zwanger meer. Dat doet zo’n pijn opeens. Gelukkig word ik snel in slaap gebracht. De anesthesiste zegt dat ik aan mooie dingen moet denken. Ik probeer me voor te stellen dat we ons kindje voor de eerste keer vasthouden en ik val in een diepe slaap.
Als ik wakker word zit Pyke naar me te kijken. Ik voel me zo leeg en hol van binnen. De gynaecoloog die me geopereerd heeft, vertelt me dat het maar goed is dat ze ingegrepen hebben en dat hij nu begrijpt waarom ik zoveel pijn had. Mijn eileider bleek al gebarsten en er zat flink wat bloed in mijn buikholte. Helaas hebben ze mijn eileider dus niet kunnen sparen, maar volgens de arts ziet de rechter eruit “als van een jonge godin”. De pijn is weg en als alles goed gaat, ben ik over een week of zes weer ongesteld. Dan mogen we direct weer proberen zwanger te raken… Ik kan niet wachten. Ik ben dolblij als de gynaecoloog me komt vertellen dat ik vandaag nog naar huis mag! Het is nu echt klaar. Ik kan nu gaan helen en opnieuw beginnen.
Al is het op dit moment het laatste waar ik aan moet denken, als ik ga menstrueren geeft mijn lichaam aan klaar te zijn voor een zwangerschap. We mogen het dan direct weer gaan proberen. Ik ben zo benieuwd! Het kan 4 tot 6 weken duren voordat alles weer op gang komt. Tot die tijd moeten we voorzichtig doen, want ik wil echt daarna pas zwanger raken. Ik heb genoeg verhalen gelezen van vrouwen die voor de controle na de operatie bij de gyn al een vruchtzakje zagen zitten, maar ik wil echt geen risico’s nemen. Hoe moeilijk het ook is om nu geduld te hebben. Het is maar een maandje. Ik merk de dag na het verwijderen van mijn eileider dat ik me niet meer zwanger voel. Dat scheelt!

quote:

Jeetje meis, met ingehouden adem jouw verhaal gelezen... Wat een hel zijn jullie die gegaan! Ik leef met jullie mee! Hoop dat alles nu beter gaat!! Ik heb zelf na een tumor in buik 1,5 eierstok moeten verliezen, maar nog een prachtige zoon gekregen met een halve eierstok!! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!!
En warme knuffel met armpjes,

Angelina

quote:

Op woensdag 27 november 2013 23:08 schreef Greys het volgende:
Een warme knuffel met armpjes?
Hoe knuffel je in godsnaam ZONDER armpjes?

quote:

Op donderdag 28 november 2013 08:08 schreef TheVulture het volgende:
Je zult maar een zoon met een halve eierstok op de wereld zetten

quote:

Op donderdag 28 november 2013 08:32 schreef mascara-klodder het volgende:
Wanneer is de volgende column?

quote:

Op donderdag 28 november 2013 09:03 schreef vencodark het volgende:

[..]

Met reacties van fans!

quote:

We mogen het dan direct weer gaan proberen. Ik ben zo benieuwd! Het kan 4 tot 6 weken duren voordat alles weer op gang komt.

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 13:48 schreef piglet het volgende:
Er is weer een nieuwe column
Maar ik zit mobiel dus kan hem niet zo makkelijk plaatsen.

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 14:20 schreef Goodbye het volgende:
Hee, weer een afkorting! Wat is NOD? Weer een stoornis?

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 14:14 schreef Anosmie het volgende:
Hebben we al een hardcore OUD user die dit verhaal even langs de verhalen van de streepjesplassers kan leggen?

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 14:22 schreef Lovechild het volgende:
Niet Ongesteldheids Dag

Al vind ik het wel een beetje een raar woord, want volgens mij heb je dan heel veel NOD's

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 15:47 schreef Goodbye het volgende:

[..]

Oh, geen stoornis deze keer.

_{Al vind ik het wel een beetje een raar woord, want volgens mij heb je dan heel veel NOD's}

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 15:47 schreef Goodbye het volgende:

[..]

Oh, geen stoornis deze keer.

_{Al vind ik het wel een beetje een raar woord, want volgens mij heb je dan heel veel NOD's}

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 15:50 schreef Starlie het volgende:

[..]

Sonja heeft waarschijnlijk een stoornis dat ze meer WOD's heeft dan NOD's... ofzo...

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 16:06 schreef Anosmie het volgende:

[..]

Haar baarmoeder heeft ook ADHD..

quote:

door: A. Meulemans » za 30 nov 2013, 15:08
Lieve Sonja,
Oh mijn lieve god, wat een spannende tijd weer. Ik leef met je mee... En ik kijk uit naar jouw volgende blog met daarin allemaal leuk baby nieuws!!
Gr Angelina

quote:

door: Sonja Silva » za 30 nov 2013, 19:46
Dit speelt zich af in Juli 2013, Angelina! Maar blijf duimen voor ons! kus, Sonja

quote:

Op zaterdag 30 november 2013 21:18 schreef Anosmie het volgende:
Reacties op haar laatste woordkots:

[..]


[..]

quote:

Op zaterdag 30 november 2013 21:18 schreef Anosmie het volgende:
woordkots

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 14:46 schreef Laysa het volgende:
Waarom zijn die blogs zo laat geplaatst?

quote:

Op zondag 1 december 2013 10:31 schreef kvd het volgende:
Maar dan wel op z'n Sonja's als afkorting

quote:

Op zondag 1 december 2013 10:31 schreef kvd het volgende:
Maar dan wel op z'n Sonja's als afkorting

quote:

Op zondag 1 december 2013 10:33 schreef Greys het volgende:
DPG tot aan d'r AOW

quote:

niemand weet... Weer onder het mes

Juli 2013
De verpleegkundige schrikt als ze me voorover gebogen op de stoel ziet hangen. Ik snik dat ik precies dezelfde pijn voel als laatst, toen mij eileider open barstte. Dezelfde weeën, dezelfde pijnlijke druk… Binnen een minuut staat mijn gynaecoloog aan mijn bed en lopen er 3 verpleegsters druk heen en weer. De gyn probeert nog een inwendige echo te maken terwijl ik geprept word voor de OK, maar dit doet zoveel pijn dat hij moet stoppen. “Ok, ik zie het vruchtje niet meer, ik denk dat het zojuist gebarsten is”. Ik knijp hard in de vinger van de zuster en kijk haar aan. Ze fluistert dat alles goed komt. Ik lig naakt op bed terwijl de verpleegkundige me afdekt met het operatiejurkje. Intussen stapt Pyke wit van schrik binnen en ik ben zo blij om hem te zien. Zelfs als ik een paniekaanval krijg, krijgt hij me rustig. Hij kijkt me aan met zijn ongelofelijke ogen en praat tegen me. Heel rustig, net hard genoeg. En ik word iets kalmer. Ik krijg in allebei de handen een infuus en mijn bloeddruk wordt opgemeten. "Bovendruk is gedaald van 120 naar 90", hoor ik de zuster roepen. De gyn belt naar de OK: "Ik kom er NU aan met een instabiele patiënt". Ik voel hoe mijn hart als een malle tekeer gaat en het bloed trekt weg uit mijn hoofd. Ik voel mezelf dieper wegzakken en word erg duizelig. Alles is wazig en piept. Ik krijg zuurstof en het volgende moment vliegen we door de gangen naar de operatiekamer. Ik ben bang, echt bang. Ik trek het zuurstofmasker af en vraag Pyke nog snel om een kus voordat de deuren sluiten. Zijn blik maakte me rustig, maar nu ik hem niet meer zie raak ik volledig in paniek. Wat gebeurt er allemaal!? Ik begin te huilen. Vanmiddag kwamen we hier om te bevestigen dat het kindje in de baarmoeder zat en nu zit in midden in een veel te spannende, hele slechte scene van Grey’s Anatomy. Volledig in paniek lig ik te rillen op het bed. De anesthesist probeert me te kalmeren, maar ze hebben haast. Mijn hemel, wat heb ik het koud! Ik zeg tegen de verpleegster die mijn hand vast houdt dat ik flauw ga vallen. Ik probeer nog aan leuke dingen te denken en knijp in de hand van de zuster. “ Tel maar tot tien en denk aan mooie dingen, Sonja!”. Weg ben ik.
Als ik wakker word, heb ik geen idee waar ik ben. Ik lig onbeheerst te shaken en de zuster zegt dat ik het maar gewoon over me heen moet laten komen, dit komt door alle adrenaline waarmee ik de narcose in ben gegaan. Het harde rillen en schudden kost me zoveel energie dat ik direct weer in slaap val. Dan hoor ik in de verte Pyke zijn stem en ik word iets rustiger. Ik kan hem niet zien en praten kan ik ook nog niet, maar ik weet dat hij er is en dat we op de Intensive Care zijn. Later vertelt hij me dat we daar anderhalf uur geweest zijn, voordat we terug mochten naar mijn kamer en dat ik niet echt wakker geweest ben. Pas uren later, rond middernacht, word ik een beetje wakker en kan ik weer wat beter communiceren. Honger! Langzaam dringt het tot me door… Ik ben niet zwanger meer… Het is voorbij… Doodmoe val ik in slaap. Als mijn gyn de volgende ochtend komt vertellen dat het gevaar nog niet geweken is, zakt de moed me in de schoenen. Ik vertrouw hem inmiddels blind, dus ik luister aandachtig. Hij vertelt me dat hij zoveel mogelijk zwangerschapsweefsel heeft weggehaald, maar dat dit erg lastig was omdat het zo dicht in de baarmoederwand lag. Ik moet in ieder geval blijven tot maandag. Als mijn HCG hormoon dan niet genoeg gedaald is, moet ik alsnog aan die chemo troep. En dan dringt het opeens tot me door. Ik ben gewoon binnen drie maanden tijd twee kindjes verloren! Wat doet dat vreselijk veel pijn. Pyke had er ook nog niet zo stil bij gestaan omdat hij echt alleen met mij bezig was. Hij was even bang me te verliezen. Als mijn HCG op maandagochtend nog maar 400 blijkt te zijn mag ik gelukkig naar huis! En nu rusten en helen…

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:12 schreef Cee het volgende:
Ik heb zwaar behoefte aan een tijdlijn, of een taartdiagram of een beslisboom. Maar laten we beginnen met witregels.

quote:

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:12 schreef Cee het volgende:
Ik heb zwaar behoefte aan een tijdlijn, of een taartdiagram of een beslisboom. Maar laten we beginnen met witregels.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:25 schreef Cee het volgende:
Ze hebben wel een constant ritme, die columns van haar.

-drama drama drama PYKE EN IK WORD WEER RUSTIG drama drama drama drama PYKE, AHHH, RUST drama drama drama OH KIJK HET IS PYKE, KALMTE EN PAIS EN VREE-.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:36 schreef _evenstar_ het volgende:
En dat met ADHD ..

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:41 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Ze heeft vast een fotografisch geheugen, wat natuurlijk onontkomelijk is als je hooggevoelig bent. Dus ze schrijft alles op in haar mentale boekje en maakt dan een geheugenfoto. Die whatsappt ze mentaal naar haar telefoon zodat ze er anytime bij kan.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:41 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Ze heeft vast een fotografisch geheugen, wat natuurlijk onontkomelijk is als je hooggevoelig bent. Dus ze schrijft alles op in haar mentale boekje en maakt dan een geheugenfoto. Die whatsappt ze mentaal naar haar telefoon zodat ze er anytime bij kan.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:39 schreef Greys het volgende:
En dat terwijl ze elke keer op sterven na dood is, hoe DOET ze het toch allemaal

Wat ik niet zo snap is dat er destijds columns waren dat ze steeds te moe was om heur kind van school te halen en te brengen enzo (maar wel kon shoppen) en dat er nu perse een tweede moet komen. Terwijl alles al teveel is ach ende wee_ënstorm.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:34 schreef kwakz0r het volgende:
Nou ja, 8-cellig of niet, het is best sneu als je twee miskramen / bbz hebt. Ze schrijft er alleen van die draken van columns over.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 07:43 schreef Cee het volgende:
Zou Pyke een afkorting zijn van Pretty Young Kapot Eitje?

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:48 schreef Greys het volgende:

[..]

Dat is ook supersneu. Absoluut.
Alleen er zijn helaas zo veel mensen die dat meemaken die het dan niet met veel bombarie met de buitenwereld willen delen, het is allemaal zo aandachtshoerderig. Het is bij haar altijd allemaal veeeheeeeel erger en meer dramatisch dan bij haar medemens....

Laat ze bv eens leuk over haar al bestaande kind schrijven. Maar nee, het enige dat we daar over horen is alle aandoeningen die ze vast op etiketjes schrijft om er vervolgens zelf op te plakken. Het zal je moeder zijn

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 08:38 schreef Mariposas het volgende:
Ik gok trouwens dat haar meest actuele column een aankondiging zal zijn dat ze zwanger is en dat alles goed gaat. Dat lijkt me de enige logische verklaring voor het ophalen van deze beerput vol ellende die ze op ons neerstort.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 06:40 schreef Mariposas het volgende:
Ik snap niets meer van die laatste column. Ineens is dat pas bevruchte eitje (excuse me, haar 'kindje') uit elkaar gebarsten? Maar de vorige had al een eileider opgeblazen, deze nu de andere?

Tenenkrommend overigens, dat ze in een soort forum-stijl schrijft met al die afkortingen, 'gyn' en 'geprept'. Als je dan columns schrijft, steek er wat meer moeite in.

quote:

Op maandag 2 december 2013 22:26 schreef Anosmie het volgende:
En waar blijft de hartjestattoo voor deze zwangerschap? Ik vind het kei oneerlijk dat deze zygote gewoon niet een eigen hartje krijgt.

quote:

Niemand weet... dat het weer fout zit
Auteur: • Categorie: • Geplaatst op • Bekeken: x •

Juli 2013
Het is bijna niet te geloven, maar het is echt waar. We komen netjes op tijd in het ziekenhuis aan. We krijgen de echo en voor ik het weet, staat er weer een gynaecoloog naast de charmante ligstoel waar ik half op zit. Het is niet goed. "I". Watte? Ik zie door mijn tranen het vage gezicht van Pyke. "Dit komt nog minder vaak voor dan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap". Pffffffff. "In het AMC zitten specialisten". Het gaat allemaal een beetje langs me heen, maar dat het weer niet op de goede plek zit is in ieder geval duidelijk.
De gynaecoloog stuurt me naar boven, weer terug naar die afdeling waar ik pas wil komen als ik ga bevallen. Ik hoor het tikken van de klok in de kleine ziekenhuiskamer. We wachten op de uitslag van mijn bloed en de specialist. Er flitst van alles door mijn hoofd, maar het zijn flarden: "Niet goed", "zorgelijk", 95% kans dat het weer buitenbaarmoederlijk zit", "zeer zeldzaam". Het voelt alsof de tijd stilstaat, maar ik wil hem terugdraaien! Anderhalf uur geleden kwamen we lachend aan in het ziekenhuis. Toen voelde ik me nog sterk. Nu zitten we tegenover elkaar en we praten amper. Wat doet dit pijn. Ik zag ons piepkleine kindje zitten, ook al leek het nog niet eens op een mensje. Mooi in een vruchtzakje.
De coassistente vertelt dat het zeer zeldzaam is dat een vruchtje zich in de baarmoederwand nestelt i.p.v. in de baarmoederholte. Deze kans is nog kleiner dan dat het in de eileider blijft zitten. "5% kans dat het goed komt, er zijn uitzonderingen", zegt ze. We moeten minimaal 48 uur wachten op een volgende echo voor meer zekerheid. Ik voel mezelf moe worden. Ik mag niet naar huis. Zeker na de vorige BBZ nemen de artsen geen risico’s en Pyke mag bij me blijven. Ik mag wel door het ziekenhuis wandelen zolang ik geen klachten heb, maar voorzichtig want er kan een spontane bloeding ontstaan. Weer moet ik gaan nadenken over die nare injecties.
Pyke gaat naar huis om wat spulletjes voor me te halen. Er wordt een stretcher voor hem binnen gebracht en ik ga op bed liggen. Ik ben zo verschrikkelijk moe en zo verschrikkelijk zwanger. Het gaat allemaal een beetje langs me heen. Ik krijg mijn hoofd niet stil. Ik heb nog geen tv, maar ontdek spelletjes op het apparaat dat boven mijn hoofd hangt. Het duurt ongeveer een uur voordat Pyke terug is, dus dat vul ik op met spelletjes doen. Dan hoef ik tenminste niet na te denken. Patience, Memory, nog een keer Patience. Mijn favoriete gyn, die mijn vorige operatie gedaan heeft, stapt binnen en vraagt wat er aan de hand is. Hij heeft de echo bekeken, maar wil zelf ook nog even kijken samen met een collega die in het AMC veel ervaring heeft opgedaan met dit soort gevallen. De vriendelijke jongedame kijkt naar het scherm. Ze vertelt dat het vruchtje zich in het mini-stompje heeft genesteld waar mijn linker eileider verwijderd is. Ik begrijp er niets meer van. Het eitje was links gesprongen en door mijn rechter eileider opgevangen! Hoe kan dit? Nu is het weer te ver door gezwommen. Er gaat duidelijk iets mis. Nu heb ik zelf ook nul komma nul richtingsgevoel, maar hoe moeilijk kan het zijn? De gyn vertelt me dat het vruchtje niet kan groeien waar het zit, maar dat hij voor de zekerheid een MRI scan wil doen. Ik ben blij. Extra bevestiging, want ik hoop stiekem op een wonder. Ik mag in de kamer wachten tot hij me komt halen voor de MRI.
Ik wil net op bed gaan zitten als ik opeens een steek in mijn buik voel. Ik schrik ervan! Ik schrik harder dan ik dacht en mijn hart klopt opeens veel sneller. Ik herken dit gevoel, ik herken deze pijn! Ik probeer te gaan liggen, maar dat lukt niet. Op mijn zij doet pijn, op mijn rug lukt niet. Ik voel weer het ballonnetje in mijn buik en in paniek druk ik op de knop. Als de verpleegster binnen stapt, piep ik: “Het gaat niet goed, het voelt precies hetzelfde als de vorige keer”. Vanaf dat moment gaat het heel snel.

SPOILER

Mei 2013: Niemand weet dat ik zwanger ben.
Behalve haar moeder en Pyke dan. Een periode van veel testen.
4 weken en 3 dagen zwanger volgens eigen berekening.

Mei 2013: Niemand weet dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb.
5 weken zwanger en buikpijnen. Er komt bloed bij. Volgens verloskundige had een echo nog geen zin (te vroeg). Het voelt niet meer goed zwanger te zijn. Op fora wordt aangeraden om om een echo te vragen. Na een paar dagen naar de huisarts, die verwijst haar door. Op echo is lege baarmoeder te zien, daarbuiten wel.

Mei 2013: Niemand weet hoe bang ik ben
De dag na de ontdekking. Overal zijn dingen te zien die met baby's te maken hebben. Via whatsapp het besluit een tattoo te nemen (op 2 juni een foto op twitter/facebook hiervan). Nog steeds een bbz.

Mei 2013: Niemand weet hoe ik ziekenhuizen haat.
Op een zondag een ziekenhuisafspraak. Niks te zien op echo, HCG waardes gestegen. Moet 2 weken lang elke 2 dagen langskomen voor bloedafname en echo. Boos op lichaam dat het het vruchtje niet afstoot. Opties: afwachten, een injectie om vruchtje te verschrompelen (maar dan 6 maanden niet zwanger mogen worden).
Op een dinsdag na 3 keer bloedprikken _{(dit klopt m.i niet, moest om de 2 dagen, dus 3 keer prikken is donderdag of zaterdag, afhankelijk of de zondagprik ook meegerekend wordt)} nog steeds geen dalende HCG-waardes. Nu 3 opties: afwachten, injectie, operatie.
Eerste krampen zijn al een week geleden, besluiten op maandag nog 1 keer te prikken en dan te beslissen. Nog 1 week en dan wordt het afgesloten.

Juni 2013: Niemand weet dat ik geopereerd ben.
Op woensdagochtend krampjes. Dan veel pijn en dubbel op de bank. Instinctief het gevoel dat het niet goed is. Naar ziekenhuis, inwendige bloeding veroorzaakt de pijn. Morfine injectie, maar pijn blijft toenemen. Elke 2 uur bloedprikken, hele dag weeën.
Donderdagochtend nog steeds last, operatie word gepland, waarbij wordt geprobeerd de eileiders te sparen.
Helaas, de linker eileider is gebarsten en is weggenomen, de rechter ziet eruit als een jonge godin.
Groen licht voor een nieuwe zwangerschap

Juli 2013: facebook/twitter
- 4 juli gaan ze op vakantie, op 17 juli foto's van de vakantie op facebook, rond die tijd weer terug?

Juli 2013: Niemand weet dat ik weer zwanger ben.
Op dinsdagochtend een testje....positief...aprilmama. Eigen berekening 3 weken, 6 dagen. Gejubel! en onzekerheid.
Met 4 weken en 5 dagen komen voor een echo vanwege de bbz. Op echo nog niks te zien, maar het is nog vroeg in de zwangerschap. Na een week weer terug.
Avond voor de echo een bezoek van Moeders voor Moeders, met een knalpositieve test.

Juli 2013: Niemand weet dat het weer fout is.
De echo bij 5 weken, 5 dagen. Het is weer niet goed. Interstitiële gravitatie, wat zeldzamer is dan bbz. Het vruchtje heeft zich in de baarmoederwand ipv -holte genesteld. En 5% kans dat het goed gaat. Moet in het ziekenhuis blijven. Als Pyke spullen gaat halen komt de pijn.

Juli 2013: Niemand weet...weer onder het mes
De pijn is hetzelfde als met de bbz. Ze moet geopereerd worden. Er wordt nog snel een inwendige echo gemaakt, maar er is niks meer te zien. Vruchtje 'gebasten'?
Pyke komt en krijgt haar rustig tijdens een paniekaanval.
Tijdens de operatie wordt zoveel mogelijk weefsel weggehaald, maar het ligt te diep in de baarmoederwand. Om dit in de gaten te houden moet ze iig een paar dagen (tot maandag) blijven. Als HC Gniet zakt, alsnog die injectie (en 6 maanden niet zwanger).
Op maandag is HCG gezakt en mag ze naar huis.
In 3 maanden 2 kindjes kwijt _{(m.i. weer een beetje raar, in juni is ze geopereerd en is de eileider (en vruchtje) weggehaald, in juli deze operatie. Dat zouden dus 2 kindjes en 2 maanden zijn)}

Augustus 2013: De tweet naar het ziekenhuis.

oktober 2013:
Op Facebook wordt meerdere keren gevraagd te bidden voor iets/iemand/een dierbaar persoon (2 en 19 oktober), op 26 oktober blijkt dat de gebeden zijn verhoord. Of dit er iets mee heeft te maken????

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 11:22 schreef kvd het volgende:

*knip

Uitgebreide tijdslijn:

SPOILER

Mei 2013: Niemand weet dat ik zwanger ben.
Behalve haar moeder en Pyke dan. Een periode van veel testen.
4 weken en 3 dagen zwanger volgens eigen berekening.

Mei 2013: Niemand weet dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb.
5 weken zwanger en buikpijnen. Er komt bloed bij. Volgens verloskundige had een echo nog geen zin (te vroeg). Het voelt niet meer goed zwanger te zijn. Op fora wordt aangeraden om om een echo te vragen. Na een paar dagen naar de huisarts, die verwijst haar door. Op echo is lege baarmoeder te zien, daarbuiten wel.

Mei 2013: Niemand weet hoe bang ik ben
De dag na de ontdekking. Overal zijn dingen te zien die met baby's te maken hebben. Via whatsapp het besluit een tattoo te nemen (op 2 juni een foto op twitter/facebook hiervan). Nog steeds een bbz.

Mei 2013: Niemand weet hoe ik ziekenhuizen haat.
Op een zondag een ziekenhuisafspraak. Niks te zien op echo, HCG waardes gestegen. Moet 2 weken lang elke 2 dagen langskomen voor bloedafname en echo. Boos op lichaam dat het het vruchtje niet afstoot. Opties: afwachten, een injectie om vruchtje te verschrompelen (maar dan 6 maanden niet zwanger mogen worden).
Op een dinsdag na 3 keer bloedprikken _{(dit klopt m.i niet, moest om de 2 dagen, dus 3 keer prikken is donderdag of zaterdag, afhankelijk of de zondagprik ook meegerekend wordt)} nog steeds geen dalende HCG-waardes. Nu 3 opties: afwachten, injectie, operatie.
Eerste krampen zijn al een week geleden, besluiten op maandag nog 1 keer te prikken en dan te beslissen. Nog 1 week en dan wordt het afgesloten.

Juni 2013: Niemand weet dat ik geopereerd ben.
Op woensdagochtend krampjes. Dan veel pijn en dubbel op de bank. Instinctief het gevoel dat het niet goed is. Naar ziekenhuis, inwendige bloeding veroorzaakt de pijn. Morfine injectie, maar pijn blijft toenemen. Elke 2 uur bloedprikken, hele dag weeën.
Donderdagochtend nog steeds last, operatie word gepland, waarbij wordt geprobeerd de eileiders te sparen.
Helaas, de linker eileider is gebarsten en is weggenomen, de rechter ziet eruit als een jonge godin.
Groen licht voor een nieuwe zwangerschap

Juli 2013: facebook/twitter
- 4 juli gaan ze op vakantie, op 17 juli foto's van de vakantie op facebook, rond die tijd weer terug?

Juli 2013: Niemand weet dat ik weer zwanger ben.
Op dinsdagochtend een testje....positief...aprilmama. Eigen berekening 3 weken, 6 dagen. Gejubel! en onzekerheid.
Met 4 weken en 5 dagen komen voor een echo vanwege de bbz. Op echo nog niks te zien, maar het is nog vroeg in de zwangerschap. Na een week weer terug.
Avond voor de echo een bezoek van Moeders voor Moeders, met een knalpositieve test.

Juli 2013: Niemand weet dat het weer fout is.
De echo bij 5 weken, 5 dagen. Het is weer niet goed. Interstitiële gravitatie, wat zeldzamer is dan bbz. Het vruchtje heeft zich in de baarmoederwand ipv -holte genesteld. En 5% kans dat het goed gaat. Moet in het ziekenhuis blijven. Als Pyke spullen gaat halen komt de pijn.

Juli 2013: Niemand weet...weer onder het mes
De pijn is hetzelfde als met de bbz. Ze moet geopereerd worden. Er wordt nog snel een inwendige echo gemaakt, maar er is niks meer te zien. Vruchtje 'gebasten'?
Pyke komt en krijgt haar rustig tijdens een paniekaanval.
Tijdens de operatie wordt zoveel mogelijk weefsel weggehaald, maar het ligt te diep in de baarmoederwand. Om dit in de gaten te houden moet ze iig een paar dagen (tot maandag) blijven. Als HC Gniet zakt, alsnog die injectie (en 6 maanden niet zwanger).
Op maandag is HCG gezakt en mag ze naar huis.
In 3 maanden 2 kindjes kwijt _{(m.i. weer een beetje raar, in juni is ze geopereerd en is de eileider (en vruchtje) weggehaald, in juli deze operatie. Dat zouden dus 2 kindjes en 2 maanden zijn)}

Augustus 2013: De tweet naar het ziekenhuis.

oktober 2013:
Op Facebook wordt meerdere keren gevraagd te bidden voor iets/iemand/een dierbaar persoon (2 en 19 oktober), op 26 oktober blijkt dat de gebeden zijn verhoord. Of dit er iets mee heeft te maken????

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:01 schreef laziness het volgende:
Die twee zwangerschappen waren ook wel heel erg snel na elkaar als je die tijdlijn ziet...

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:01 schreef laziness het volgende:
Die twee zwangerschappen waren ook wel heel erg snel na elkaar als je die tijdlijn ziet...

Ik had na mijn MK (MK, ik zei MK en niet miskraam ) de eerste tijd niet echt zin in seksuele activiteiten . Was allemaal nog wat gevoelig enzo en mijn hoofd en hart stonden er niet naar.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:01 schreef laziness het volgende:
Die twee zwangerschappen waren ook wel heel erg snel na elkaar als je die tijdlijn ziet...

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 11:52 schreef Anosmie het volgende:
Aaaaaha! Het wordt zo een stuk duidelijker.
Het is natuurlijk verschrikkelijk als er 2 zwangerschappen misgaan. Maar die publieke klaagzang is echt afschuwelijk. Het is allemaal even vreselijk, zeldzaam naar ende ellendig. En ze had al zoveel meegemaakt boehoe..
Alsof ze de enige vrouw ter wereld is die zoiets heeft meegemaakt.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:40 schreef debuurvrouw het volgende:
Vooral dat fluitend komen is in deze context helemaal niet leuk hoor.

*chloor in ogen spuit*

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:10 schreef MaLo het volgende:

[..]

Ja he, dat viel mij ook al op. _{Ik had na mijn MK (MK, ik zei MK en niet miskraam ) de eerste tijd niet echt zin in seksuele activiteiten . Was allemaal nog wat gevoelig enzo en mijn hoofd en hart stonden er niet naar.}
Maar Son met al haar aandoeningen en kwalen ging meteen weer van bil?

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:37 schreef laziness het volgende:


Pyke Pos Pyke Pos met z'n poes verdient de kost
in z'n rode wagen
zon of regen vlagen
brieven pakjes brengt hij door het land

Pyke Pos Pyke Pos met z'n poes verdient de kost
Vogels in de bomen
zien hem fluitend komen
Pyke is als vriend steeds bij de hand

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 14:23 schreef Ericr het volgende:

[..]

Pikmans heeft ook ADHD, die staat waarschijnlijk als Duracell konijntje zijn lid tegen haar hoofd te kloppen terwijl ze bijna in slaap valt. Ook al komt Pyke eigenlijk meer over als iemand waar al de energie is uitgeluld door Sonja maar misschien komt het wel door zijn ADHD-medicijnen.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 14:23 schreef Ericr het volgende:

[..]

Pikmans heeft ook ADHD, die staat waarschijnlijk als Duracell konijntje zijn lid tegen haar hoofd te kloppen terwijl ze bijna in slaap valt.

quote:

Op vrijdag 6 december 2013 15:45 schreef Anosmie het volgende:
Ik ben benieuwd hoe lang het duurt eer Son contact zoekt met Sabia.

quote:

Niemand weet.. Dat ik onder mijn steen lig

Juli 2013
Ik ben in de afgelopen 3 maanden 2 kindjes verloren. Pfffff. Dit is toch genoeg om helemaal stuk te gaan? Ik ben boos, verdrietig en onzeker. Lekkere combi! Boos omdat ik persoonlijk vind dat we wel ff genoeg hebben meegemaakt. Verdrietig om het verlies en de onzekerheid over mijn lijf. Nu ken ik het lijf dat ik iedere dag in de spiegel zie al jaren niet terug. Het is een schaduw van wat het vroeger was en ik was er al redelijk onzeker over. Nu helemaal! Waarom lukt het me niet om "gewoon" zwanger te blijven. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was al bijzonder exceptioneel. Maar wat ik nu weer heb meegemaakt… Was dat nou echt nodig? Wij dealen geheel op onze eigen wijze met dit verlies.
Gelukkig wordt weer eens heel mooi duidelijk hoeveel Pyke en ik op elkaar lijken. We huilen even, praten erover en kruipen dan samen onder een steen. Helemaal afgesloten van de wereld. Even helemaal niets. Niet naar buiten, niet bellen. Lekker samen op de bank films en series kijken. Helemaal opgaan in Nikita of de serie 24. Heerlijk! Na een paar dagen kruipen we onder de steen vandaan en dan gaat het leven weer door. Gek eigenlijk, het voelt voor ons alsof het even stil heeft gestaan. We hebben allebei op onze rechterhand een hartje laten tatoeëren om ons kindje nooit te vergeten. Voor altijd in ons hartje. Nu moeten we er nog een hartje bij zetten. Ik vind dat dit het laatste hartje moet worden!
Als ik eraan denk dat we, zodra mijn lichaam hersteld is, het nog een keer gaan proberen, word ik toch wel een beetje bang. 2 zwangerschappen die in operaties eindigden. Mijn lichaam laat me in de steek. Ik hoop dat het weer net zo snel lukt als de afgelopen 2 keer. Een cyclus wachten en raak! De wens naar een liefdesbaby is nu alleen maar groter geworden. Ik hoop maar dat het weer lukt en dat het dan een plakker is! En dat hij of zij nu een keer naar de goede plek toe zwemt! Een vriendin van ons in ook zwanger, zo verschrikkelijk leuk! We waren samen tegelijk zwanger, hoe leuk! Ik weet nu dus, als ik de prachtige foto’s van haar mooie babybump zie op Facebook, dat ik ook ongeveer zo ver zou zijn geweest als ik ons eerste kindje niet verloren was. Stom dat ik er zo mee bezig blijft, dit heeft helemaal geen nut. Als ik vervolgens een berichtje op mijn telefoon krijg van mijn "zwanger app", dat ik nu 7 weken zwanger ben, breek ik toch even. Geduld hebben en hopen en het vertrouwen terugvinden in mijn lichaam. Dat is waar ik me op moet gaan focussen de komende tijd. Vasthouden aan onze droom en weten dat als het kindje er komen moet, dan komt het! Spannend!!!

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 08:31 schreef vencodark het volgende:
"Waarom lukt het mij niet om 'gewoon' zwanger te blijven..."
Ze vergeet even haar eerste zoon?

SPOILER

adoptiekind

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 08:31 schreef vencodark het volgende:
"Waarom lukt het mij niet om 'gewoon' zwanger te blijven..."
Ze vergeet even haar eerste zoon?

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 09:19 schreef Toeps het volgende:

[..]

Nee, dit speelt nú. Die zoon was vóórdat haar lijf haar in de steek liet en dacht, fuck you, Sonja.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 09:33 schreef Sunshine1982 het volgende:
Maar waarom zou je nog een zwangerapp op je telefoon houden als je een miskraam hebt gehad? Dat is jezelf nog meer pijnigen....

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 10:33 schreef Anosmie het volgende:

Ze blijft de miskraam/buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook consequent kindjes noemen, 'ik ben in de afgelopen 3 maanden 2 kindjes verloren'.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 09:33 schreef Toeps het volgende:
Dat weet ik

Ik vind het altijd zo gek als mensen zeggen dat "hun lijf ze in de steek liet". Je bént je lijf, het is niet een of andere instantie die zin heeft om jou te gaan tegenwerken of zo

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 10:45 schreef Lucky_Strike het volgende:
Waar worden die columns eigenlijk geplaatst?

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 09:33 schreef Sunshine1982 het volgende:
Maar waarom zou je nog een zwangerapp op je telefoon houden als je een miskraam hebt gehad? Dat is jezelf nog meer pijnigen....

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 10:33 schreef Anosmie het volgende:

[..]

Ze blijft de miskraam/buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook consequent kindjes noemen, 'ik ben in de afgelopen 3 maanden 2 kindjes verloren'.
In mijn ogen is een kind verliezen iets heel anders dan een miskraam met 5 weken.
Persoonlijk lijkt het me ook absoluut geen fijn idee om 2 miskramen achter elkaar te krijgen. Maar hoe ze er (totaal niet) mee omgaat en voor het gemak haar zoon even vergeet in het verhaal..
Ze zit zo vreselijk in de zwelgmodus, schaamteloos.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 00:12 schreef Anosmie het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 11:39 schreef syllys het volgende:
Haar zoontje is zaterdag voetbalkampioen geworden, leuk voor het joch. Heeft Sonja een filmpje op Instagram/Facebook geplaatst waarin je de kinderen in de kleedkamer ziet lopen. Schrijft 1 van de reageerders: ''Damian is volgens mij de rustige merk ik op''. Sonja liket dit!

Ik zat echt bij mezelf Dat kind heeft toch ADHD? Net kampioen geworden, zelfs de laatste wedstrijd met 10-0 gewonnen (prima).Hij moet toch helemaal uit zijn plaat gaan? Nee, hij is de meest rustige

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 13:59 schreef Mariposas het volgende:

[..]

Volgens mij hoeft dat niet altijd, je kan ook van binnen heel druk zijn, qua gedachten enz.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 13:59 schreef Mariposas het volgende:

[..]

Volgens mij hoeft dat niet altijd, je kan ook van binnen heel druk zijn, qua gedachten enz.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 14:17 schreef Anosmie het volgende:

[..]

Dat heet geloof ik ADD, ben alleen vergeten welke van de twee etiketjes ze nu op haar kind had geplakt.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 11:39 schreef syllys het volgende:
Haar zoontje is zaterdag voetbalkampioen geworden, leuk voor het joch. Heeft Sonja een filmpje op Instagram/Facebook geplaatst waarin je de kinderen in de kleedkamer ziet lopen. Schrijft 1 van de reageerders: ''Damian is volgens mij de rustige merk ik op''. Sonja liket dit!

Ik zat echt bij mezelf Dat kind heeft toch ADHD? Net kampioen geworden, zelfs de laatste wedstrijd met 10-0 gewonnen (prima).Hij moet toch helemaal uit zijn plaat gaan? Nee, hij is de meest rustige

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 14:51 schreef Pisces29 het volgende:

[..]

Alsof iemand met ADHD 24/7 rondjes rent. Die kunnen net zo goed stil in zichzelf gekeerd zitten. Juist áls ze de focus ergens op hebben zijn ze stil.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 14:44 schreef syllys het volgende:

[..]

Oke dat wist ik niet. Bedankt voor de info

[..]

Volgens de beginpost hebben Sonja, Pyke en haar zoon alle 3 ADHD

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 15:44 schreef Wazigwijfke het volgende:

[..]

Ik ken ADHDers die toch echt minstens 16 uur per dag lopen te rennen en vliegen hoor.

quote:

Op zondag 15 december 2013 17:14 schreef Anosmie het volgende:
Haar laatste stuk is van 9 december, het wordt inderdaad tijd voor een nieuwe woordbrij.

Lastig om te voorspellen wanneer de nieuwe komt. Ze gaat van om de dag naar 2 per week via 2 op 1 avond naar al 6 dagen stilte.
En we zitten qua tijdlijn nog maar in juli. In dit tempo krijgen we de kwelende kerstboodschap zo rond april 2014.

quote:

Op zondag 15 december 2013 17:14 schreef Anosmie het volgende:
Haar laatste stuk is van 9 december, het wordt inderdaad tijd voor een nieuwe woordbrij.

Lastig om te voorspellen wanneer de nieuwe komt. Ze gaat van om de dag naar 2 per week via 2 op 1 avond naar al 6 dagen stilte.
En we zitten qua tijdlijn nog maar in juli. In dit tempo krijgen we de kwelende kerstboodschap zo rond april 2014.

quote:

Op zondag 15 december 2013 17:46 schreef bloempje-moi het volgende:

[..]

Zal je zien dat ze van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ineens naar een onbevlekte ontvangenis gaat. Weer een aandoening erbij, en ze wordt er nog heilig mee verklaard ook.

quote:

Op zondag 15 december 2013 19:14 schreef kvd het volgende:
Kerst = mogelijke zwangerschap....maar voorzichtigheid is geboden, want 2 kinderen vroeg in zwangerschap verloren, angst om weer een kind te verliezen, niet kunnen geloven dat het goed gaat.

Nieuwjaarsdag = de hele wereld mag het weten, de kritieke 12-weken grens gehad, zit in de baarmoeder, geen explosies... mini Pyso aan het bakken!

quote:

Op zondag 15 december 2013 19:14 schreef kvd het volgende:
Kerst = mogelijke zwangerschap....maar voorzichtigheid is geboden, want 2 kinderen vroeg in zwangerschap verloren, angst om weer een kind te verliezen, niet kunnen geloven dat het goed gaat.

Nieuwjaarsdag = de hele wereld mag het weten, de kritieke 12-weken grens gehad, zit in de baarmoeder, geen explosies...mini Pyso aan het bakken!

quote:

Op dinsdag 17 december 2013 20:54 schreef Kim-Holland het volgende:
Het is allemaal de schuld van het ziekenhuis!

quote:

Op woensdag 18 december 2013 00:17 schreef TheVulture het volgende:
Een hele maand in een callcenter werken... poeh poeh... ik zou er ook doodmoe van zijn

quote:

Op dinsdag 17 december 2013 23:36 schreef Anosmie het volgende:

[..]

Ja, maar ondertussen wel heel mediageil t ziekenhuis bedanktwitteren. Sneu mens, haha. Fantastische boodschap ook voor die 2 meiden die haar stukjes serieus nemen. Luister niet naar de artsen!

quote:

Op dinsdag 17 december 2013 23:09 schreef Bamba het volgende:
Dus als ze MOET werken kan ze het wel, maar als ze nog een uitkering krijg, kan ze niks?

Volgens mij hebben ze daar een mooie benaming voor: profiteur van de maatschappij

quote:

Op zondag 15 december 2013 19:14 schreef kvd het volgende:
Kerst = mogelijke zwangerschap....maar voorzichtigheid is geboden, want 2 kinderen vroeg in zwangerschap verloren, angst om weer een kind te verliezen, niet kunnen geloven dat het goed gaat.

Nieuwjaarsdag = de hele wereld mag het weten, de kritieke 12-weken grens gehad, zit in de baarmoeder, geen explosies...mini Pyso aan het bakken!

quote:

Op woensdag 18 december 2013 05:40 schreef Clavis het volgende:
"Ik ben van een 3 naar een 6 gegaan. Gelukkig maar, want omdat de ziektewet uitkering in Nederland na 2 jaar wettelijk stopt, moest ik ook wel gaan werken. Gelukkig zat ik op een 6. Ik had persoonlijk graag nog even doorgegaan met mijn ritme om uiteindelijk als ik de 8 bereikt had vol vertrouwen te starten met werken. Dat was helaas niet mogelijk."

Dit kan toch niet waar zijn? Ik weet niet of ik moet lachen of huilen.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 05:56 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Pyso? Psyko?!

Genieten weer dit. Jammer dat we niet kunnen wachten met werken tot we ons allemaal een tien voelen!

quote:

Op dinsdag 17 december 2013 20:51 schreef Kim-Holland het volgende:
Je voelt natuurlijk niet voor niets wat je voelt!
.....
Ik weet het niet. Ik moet een manier vinden om iets te kunnen doen wat bij me past. Een beroep waarbij ik mijn talenten kan gebruiken… Moeilijk…

quote:

Op woensdag 18 december 2013 07:30 schreef Kim-Holland het volgende:

[..]

Ik voel me een 4 maar ik zal toch echt aan de bak moeten zo meteen.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 09:46 schreef laziness het volgende:
We zitten opeens in oktober! Ze slaat wat maanden van gejammer over.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 06:24 schreef Mariposas het volgende:

[..]

Sowieso, mensen die echt ziek zijn belanden in de WIA na de ziektewet. En wat ze ook niet helemaal snapt is dat in principe iedereen die een '6' is al moet beginnen met werken, ook tijdens de ziektewet. Reïntegratie heet dat.

Over zelfreflectie beschikt ze niet echt, en ook niet over het vermogen zichzelf niet in een slachtofferpositie te plaatsen. Het is allemaal de schuld van de instansies.

quote:

Op woensdag 18 december 2013 11:05 schreef mascara-klodder het volgende:
Wat is een buddy-mamma?

quote:

Op woensdag 18 december 2013 11:05 schreef mascara-klodder het volgende:
Wat is een buddy-mamma?

quote:

Op woensdag 18 december 2013 10:35 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik denk dat je qua WIA even vergeet dat CVS door die instellingen niet als ziekte wordt erkend. Dus die kutgevoelens zijn er wel, en je kan echt beroerd zijn en geen stap kunnen verzetten, letterlijk door je benen zakken van vermoeidheid, dingen uit je handen laten vallen omdat het te zwaar is, qua eten een blik soep kunnen verwarmen, je maag uit je lijf kotsen van vermoeidheid en pijnen, je kan vlekken zien, duizelig zijn, van voren niet meer weten dat je van achteren leeft, niet eens de bank af kunnen komen om naar de wc te gaan enzovoort, maar door het stempeltje CVS kom je niet in de WIA...

quote:

Op woensdag 18 december 2013 10:35 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik denk dat je qua WIA even vergeet dat CVS door die instellingen niet als ziekte wordt erkend. Dus die kutgevoelens zijn er wel, en je kan echt beroerd zijn en geen stap kunnen verzetten, letterlijk door je benen zakken van vermoeidheid, dingen uit je handen laten vallen omdat het te zwaar is, qua eten een blik soep kunnen verwarmen, je maag uit je lijf kotsen van vermoeidheid en pijnen, je kan vlekken zien, duizelig zijn, van voren niet meer weten dat je van achteren leeft, niet eens de bank af kunnen komen om naar de wc te gaan enzovoort, maar door het stempeltje CVS kom je niet in de WIA...

quote:

Op donderdag 19 december 2013 06:37 schreef Mariposas het volgende:

[..]

Wordt wel erkend, ondanks dat het inderdaad niet op medische gronden naar objectieve maatstaven gemeten kan/mag worden. Ook me ME/CVS kun je voor de WIA in aanmerking komen. Hier is een protocol voor verzekeringsartsen voor opgesteld. DUs het is absoluut wel mogelijk, maar ja, als je voor minder dan 35% arbeidsongeschikt wordt verklaard heb je geen recht.

quote:

Op vrijdag 20 december 2013 21:45 schreef juul. het volgende:
Oh ben jij het, dacht weer een gezellig verhaaltje van Son te lezen.

quote:

Op zaterdag 21 december 2013 08:40 schreef Anosmie het volgende:
Om de tijd te doden hier een plaatje van haar grote liefde met de rustgevende ogen:

http://instagram.com/p/iHp38prVeF/

quote:

Op zondag 22 december 2013 00:55 schreef TheVulture het volgende:

[..]

Sinds wanneer zingt die Laura Ponticorvo?

quote:

Op zondag 22 december 2013 12:39 schreef Kim-Holland het volgende:
Ze had haast, dat is duidelijk. Wat een taalfouten!

quote:

Op zondag 22 december 2013 12:38 schreef Copycat het volgende:
Dat is toch geen stuk van Sonja?

quote:

Op maandag 30 december 2013 22:11 schreef Vivi het volgende:
OMG SON!!! http://www.digitaljournal(...)tigue/article/364795

quote:

Op dinsdag 31 december 2013 01:19 schreef Anosmie het volgende:

[..]

Zie ik het goed? Staan haar ontplofte enbryo's nu op sterk water??

twitter:

sonjasilva twitterde op zaterdag 28-12-2013 om 14:36:38 Quality Alone Time thebeach! #lovelyday http://t.co/AUEehpt8cm reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op dinsdag 31-12-2013 om 09:39:03 Dit is pas lekker wakker worden! #OUDjaarsdag #liefde http://t.co/AQT1g4QEGO reageer retweet

quote:

Op dinsdag 31 december 2013 12:08 schreef piglet het volgende:

Zo te zien zijn ze nog steeds erg gelukkig met elkaar, dat is echt langer dan ik had verwacht
Zou het dan misschien toch zo werken, dat als je maar vaak genoeg zegt dat je je ware liefde hebt gevonden het vanzelf een keer waar wordt?

quote:

Niemand weet…. dat ik mee doe aan een schrijfwedstrijd
Ik moet zeggen dat ik lang getwijfeld heb of ik mijn dagboeken zou inzenden voor deze wedstrijd. Eerlijk gezegd vind ik het nog spannend. De verhalen die ik schrijf zijn zo persoonlijk. Ik ben begonnen met schrijven toen ik acht jaar was nadat ik een dagboek van mijn moeder kreeg voor mijn verjaardag. Ik schrijf niet iedere dag en ook niet het hele jaar door, maar ik heb een flink aantal dagboeken verzameld. Schrijven is voor mij een vorm van therapie. Uit pure frustratie, moe van alle vooroordelen en onzin verhalen in de media begon ik aan een nieuw onderwerp. Dingen die niemand over mij weet. 2 Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen in 3 maanden tijd, een hele nieuwe carrière, mijn ervaringen met ADD en nog veel meer! Ik ben open, eerlijk en expliciet in mijn stukken. Als ik mijn schrijfsels van de afgelopen jaren terug lees dan lijkt het soms net of ik al 3 levens heb geleefd. Ik heb mijn ups en downs gehad en voor mijn gevoel ben ik al zeker 15 jaar aan het vechten. Ik vecht tegen de ziekte M.E. en voor M.E. patiënten. Ik vecht tegen mijn onzekerheid. De ziekte heeft me veranderd. Ik vecht ook veel tegen vooroordelen. Ik vecht voor mijn gezin. Dat laatste gaat me redelijk gemakkelijk af. Moeder instinct in combinatie met onvoorwaardelijke liefde voor mijn gezin maakt me sterk. Gelukkig zijn er ook heel veel mooie dingen gebeurd in 2013, maar 2014 is meer dan welkom voor mij. Er gaan een hoop dingen veranderen dit jaar. Ik ben zo goed op weg! Omdat je in Nederland wettelijk gezien na 2 jaar ziektewet in de WIA terecht komt, moest ik weer aan het werk. Door het veranderen van mijn voedingspatroon, het gebruik van supplementen en “energie-management” is 2013 gelukkig een goed jaar geweest. Iedere dag een stukje beter. Soms weer even veel slechter, maar veel dragelijker. Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben gaan werken als commercieel medewerker bij een callcenter in Alkmaar. Iets heel anders dan de vertrouwde mediawereld. De mensen op de werkvloer reageerden allemaal heel positief. Mijn bazin ging nog een stapje verder op mijn eerste werkdag: “Ik vind wel dat je lef hebt, Sonja. Respect!”. Het voelde voor mij heel natuurlijk om weer op zoek te gaan naar een “normale” baan. Ik ben het eigenlijk gewoon gaan proberen. Zo ben ik ook ooit begonnen met presenteren en dat heeft me zoveel gebracht. Als ik in die tijd ook was blijven twijfelen dan was ik al die mooie ervaringen misgelopen. Ik ben al 3 weken aan het twijfelen of ik mee moet doen aan de schrijfwedstrijd en ik kan me nog maar een paar dagen inschrijven. Ik vind het spannend om mezelf zo bloot te geven. Weet je wat? Ik doe het! Ik stuur mijn dagboeken op en dan zie ik wel!

quote:

Op maandag 6 januari 2014 02:33 schreef Grunge. het volgende:
Ik begrijp het niet, blijkbaar is het stuk dat Turbomuis plaatste met daarin het voornemen mee te gaan doen aan de schrijfwedstrijd het verhaal zelf al. Daar staat ze, tussen verhalen met titels als De Eetverslaafde, Make a Change; Toon Lef!, De Bruidsjurk en Divorce.

quote:

Op maandag 6 januari 2014 08:19 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Ja, dat, en die dagboekfragmenten (niemand weet…) horen er dan ook bij. Ik denk niet dat ze gaat winnen…

Ze heeft wel veel punten . In vergelijking met. Door het spammen natuurlijk.

quote:

Op maandag 6 januari 2014 18:03 schreef Copycat het volgende:
Zo te lezen heeft ze ook al last van de Engelse Ziekte.

quote:

Op maandag 6 januari 2014 02:33 schreef Grunge. het volgende:
Ik begrijp het niet, blijkbaar is het stuk dat Turbomuis plaatste met daarin het voornemen mee te gaan doen aan de schrijfwedstrijd het verhaal zelf al. Daar staat ze, tussen verhalen met titels als De Eetverslaafde, Make a Change; Toon Lef!, De Bruidsjurk en Divorce.

quote:

Niemand weet... dat mijn hart gebroken is

Okt 2013
Denk je dat je alles gehad hebt... Het speelt zich af in mijn hoofd als een irritant cassettebandje uit de jaren '80 waar je niets meer aan hebt. Constante flarden: "Kanker, Longen, Tumor, Uitgezaaid, Lymfeklier". Ik kan hier helemaal niets mee.
Gek genoeg voelde ik het gisteren al, maar ik heb het vakkundig weggestopt. Mijn moeder vertelde me dat ze met mijn vader naar het ziekenhuis ging omdat ze een vreemd plekje hadden gespot. Ik wil er niet aan… Ik kan niet meer logisch nadenken. Waar komt dit nu opeens weer vandaan?
Ik rijd direct naar Spijkenisse. Mijn overlevingsmechanisme schiet aan zodra ik bij mijn ouders binnen stap. Papa doet de deur open en ik zie meteen hoe sterk hij is. In de gang pak ik hem vast. Ik voel hem verstijven en hij wil zich terugtrekken, maar ik pak hem nog veel steviger vast. "Ik laat je echt niet los". "Ik ben er papa, ik ben er". Ik wist niet dat het mogelijk was om zo bang te zijn om iemand kwijt te raken.
Ik liep net de tuin uit bij mijn schoonmoeder toen mijn moeder belde en de bliksem insloeg. Gelukkig vroeg mijn moeder of ik niet toevallig aan het rijden was, toen ze vertelde wat er precies aan de hand is. Als het woord dan zo uitgesproken wordt, dan voelt het toch als een keiharde stomp in je maag. Kanker... Wat is het toch een rotziekte! De afgelopen jaren hebben we Denise begraven, mede-patiënte en ME voorvechter! En oom Piet en oom Arie. Allemaal verloren van de ziekte. Maar nu is het echt heel dichtbij. Te dichtbij. Iedere keer als ik het even vergeet, dan voelt het weer als een elektrische shock als ik het me weer herinner. Papa... Wat is hij sterk! Toen mijn broer en mijn schoonzus binnenkwamen brak hij gelukkig even. Daar hadden mama en ik al op gerekend. Mooi, even lekker huilen, dat is zo belangrijk. Mama is ook zo sterk. Af en toe lachen we even, maar de korte stiltes die er vallen zijn ijzig. Ik heb geen idee waar dit heen gaat. Ik bid, ik huil, ik zucht, ik mijmer, ik frons… Ik heb geen idee wat er nu allemaal gaat gebeuren.
Gelukkig kunnen we binnen een week in het ziekenhuis terecht. Mijn ouders, mijn 2 broers en ik zitten beduusd in het kleine kamertje naar de foto van de tumor te staren. Ik dwaal af en moet mijn best doen om scherp te blijven want ik heb zoveel vragen. Hoe kan dat ding in hemelsnaam al 13 cm zijn? De arts vertelt ons dat het een heftige tijd gaat worden. Omdat het een kleincellige, en daarom snel groeiende, tumor is krijgt papa chemo en bestraling tegelijk. Het feit dat hij al 71 jaar is maakt deze combinatietherapie extra spannend. 4x3 dagen chemotherapie en 5x5 dagen bestralen. En zelfs nadat de laatste behandeling klaar is, duurt het nog een paar maanden voordat we zeker weten of het gewerkt heeft, omdat de radiotherapie nog een paar maanden doorwerkt in zijn lijf. Papa vraagt met een piepklein stemmetje of de behandelingen pijn doen. Op dat moment breekt mijn hart zowat in tweeën. Ik hoop zo dat hij dit aankan.
Ik breng papa en mama thuis en als ik zelf thuis aangekomen ben komen de tranen. Ik moet even heel hard huilen en het lucht enorm op. Ik heb een soort mantra in mijn hoofd, die ik blijf herhalen: "This too shall pass…". Omdat papa zo sterkt is, zijn wij dat ook. Voor hem. Ik hoop alleen dat hij wel ten volste beseft wat er aan de hand is. Het lijkt alsof hij in een soort ontkenningsfase zit. Alsof hij breekt als hij de realiteit toelaat. Ik kan dat heel goed begrijpen. Natuurlijk zijn het aannames, maar ik denk echt dat ik zou doordraaien. Die avond stap ik doodmoe en verdrietig in bed. Ik blijf herhalen: "This too shall pass…".

quote:

Mooi, even lekker huilen, dat is zo belangrijk.

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 13:54 schreef Anosmie het volgende:
Arme papa Silva..

[..]

quote:

Heb je ook weleens ruzie? Ja, vooral met mijn stiefzusjes. Die noemen we 'liefzusjes'...

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 15:50 schreef Anosmie het volgende:

[..]



De reactie van de creatief therapeute vind ik wel interessant om te lezen. Vooral het stuk over zweven en geen voedingsbodem hebben.

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 18:31 schreef Meke het volgende:

[..]

Haha zo zat ik ook al! Maar waar komen die stiefzusjes vandaan? Pyke heeft geen kinderen toch? Papa hertrouwd dus?

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 18:31 schreef Meke het volgende:

[..]

Haha zo zat ik ook al! Maar waar komen die stiefzusjes vandaan? Pyke heeft geen kinderen toch? Papa hertrouwd dus?

quote:

De afgelopen jaren hebben we Denise begraven

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 18:46 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Dit is een ouder stukje, staat dat Damian 6 is, hij is nu 9. Deze stiefpapa is dus Dirk Jan. (leve Wikipedia en imdb, zo leer je nog 's wat )

O wacht, Declan heeft twee dochters. Dan zal hij het wel zijn