40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
NEENEE voor jezelf JIJ bent belangrijk wanneer dringt het tot je door.quote:Op maandag 11 november 2013 13:22 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Kan je nog wel eens groot gelijk in hebben ook. Dit mag niet ten kostte gaan van jongste!!
Wanneer ben je voor het laatst uit geweest?
Gewoon uit? Euhh.. euhh.. , even denken.. een jaar of.. 8 geleden denk ik, zoiets. Maar ik ben ook niet zo'n uitgaander.quote:Op maandag 11 november 2013 13:30 schreef plintladdertje het volgende:
[..]
NEENEE voor jezelf JIJ bent belangrijk wanneer dringt het tot je door.
Wanneer ben je voor het laatst uit geweest?
Ik lees in geen enkele van je punten een écht groot probleem. Je maakt wel een beetje drama van dingen waarvan ik denk... tja, daar komt hij dan zelf ook wel achter. Jij ziet het als 'regelen', hij ziet het als gezeur, daar is hij immers puber voor.quote:
[..]
De berichten die ik via via hoor zijn ook niet om vrolijk van te worden.
Zo heeft hij steunzolen nodig voor zijn knieën (veel sport op opleiding).. heeft hij dus nog niet geregeld en zit nu al 3 weken thuis bij zijn vader met knieklachten. Moest van school naar huisarts.. is pas na twee weken gegaan. Heeft een verwijzing gekregen voor een sportarts maar heeft nog geen afspraak gemaakt. Zie hem wel fietsen in het dorp (mag niet met die klachten!!) en hoorde dat ze met het gezin naar een klimbos waren geweest terwijl hij rust voorgeschreven had gekregen van de huisarts en fysio op school. Zucht.
Hij schijnt nu naast deze opleiding de avond havo te doen (moet het nog zien gebeuren en hij hoort daar toestemming voor te hebben van beide ouders en ik weet officieel van niets). Zijn dinnetje wilde dat hij ontslag nam bij zijn baantje dat goed betaalde en hij erg leuk vond om bij haar te gaan werken. Vond ik geen goed plan en had ik uit zijn hoofd gepraat. Heeft hij nu dus toch gedaan en is na twee avonden werken ontslagen omdat dinnetje hem steeds van zijn werk hield.. dat geplak beviel hun baas niet. Dinnetje mocht wel blijven want was er al langer...
Echt, als hij nog hier had gewoond dan had ik hem bij zijn haren gegrepen om die zaken goed te regelen.. maar zijn vader is dus wel super streng in dingen als uitgaan en met dinnetje hangen.. maar de belangrijke zaken laat hij versloffen.
Laat hem daar dan zelf ook achterkomen.
Heb je zelf daarna nog verder contact met je ouders gehad , en hoe was hun gevoel hierover ?quote:
[..]
Ik woonde op mijn 15e zelfstandig, werkte voor de kost én volgde een opleiding met hoge cijfers als gevolg.
En waarom noem je het topic " Groot puber probleem " als het eigenlijk een probleem is ten aanzien van jouw pijn van wat je oudste heeft gedaan. ( het duiveltje in je achter hoofd )
hiermee gaf je mij het gevoel dat het probleem je oudste zoon was , terwijl je naar iets heel anders opzoek bent.
dan iets anders wat je echt leuk vond voordat je kinderen had.quote:
[..]
Gewoon uit? Euhh.. euhh.. , even denken.. een jaar of.. 8 geleden denk ik, zoiets. Maar ik ben ook niet zo'n uitgaander.
Heb je nog vriendinnen.
Ja, daarna met beide ouders contact onderhouden. Hun gevoel? Geen idee. Mijn moeder was geloof ik vooral bang dat ik zwanger zou worden.quote:
[..]
Heb je zelf daarna nog verder contact met je ouders gehad , en hoe was hun gevoel hierover ?
En waarom noem je het topic " Groot puber probleem " als het eigenlijk een probleem is ten aanzien van jouw pijn van wat je oudste heeft gedaan. ( het duiveltje in je achter hoofd )
hiermee gaf je mij het gevoel dat het probleem je oudste zoon was , terwijl je naar iets heel anders opzoek bent.
Ik heb het puber probleem genoemd omdat het gedrag van de ene puber mij dus ongewenst en ongewild beïnvloed in hoe ik me voel naar de andere puber. Peuters lopen niet weg
Paardrijden en waterskiën deed ik vroeger veel. Nu geen optie meer i.v.m. financiën. Zwemmen was ook mijn hobby in mijn puberjaren; wel wedstrijd zwemmen en niet in een 'vrij zwemmen bad'. Ik kan nu niet elke week een avond van huis. Ik kan jongste niet steeds alleen laten. Is hij overdag normaal gesproken ook al.quote:
[..]
dan iets anders wat je echt leuk vond voordat je kinderen had.
Heb je nog vriendinnen.
En ja, ook een hecht groepje vriendinnen. We wonen alleen wel ver uit elkaar.
Jij legt de schuld van alles bij je oudste neer. Het is niet zijn schuld en niet zijn probleem.quote:
[..]
Ja, daarna met beide ouders contact onderhouden. Hun gevoel? Geen idee. Mijn moeder was geloof ik vooral bang dat ik zwanger zou worden.
Ik heb het puber probleem genoemd omdat het gedrag van de ene puber mij dus ongewenst en ongewild beïnvloed in hoe ik me voel naar de andere puber. Peuters lopen niet weg
Kijk naar jezelf, blijf bij jezelf en los het daar op.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Kinderen in scheidingssituaties komen op een punt dat ze denken dat het gras aan de andere kant groener is. Ze laten dan niets meer van zich horen aan de andere ouder, omdat dit simpelweg te moeilijk voor ze is. Hun loyaliteit ligt dan aan de kant waar ze zijn, niet meer aan de kant waar ze waren. Hier tussenin 'switchen' is verdomd lastig.
Je zegt dat je op je vijftiende al zelfstandig woonde. Dat is jong. Misschien dat je je eigen kinderen zo 'pampert' omdat je dit zelf gemist hebt/ nodig hebt gehad toen je hun leeftijd had? Probeer hier los van te komen.
Uit je verhaal begrijp ik dat je veel met je kinderen overlegt als moeder. Terzijde of dit goed of fout is, dit zijn ze dus van jou gewend. Je zou met je jongste zoon kunnen praten over wat je dwars zit, zonder hem jouw angsten op te leggen. Probeer uit te leggen dat je het moeilijk vind dat de oudste weg is gegaan. Hij zal jouw emoties hoe dan ook toch voelen. Vergelijk hem niet met de oudste. Ieder kind heeft het recht om eigen liefde en genegenheid te ontvangen van zijn ouders.
Dat jij het 'duiveltje' voelt maakt jou mens, dat is helemaal niet erg. Praat hier met vriendinnen over, of inderdaad met een therapeut, het taboe is er inmiddels wel af. Schaam je er niet voor, maar deal er actief mee en neem zo de situatie weer in eigen hand.
Je zegt dat je op je vijftiende al zelfstandig woonde. Dat is jong. Misschien dat je je eigen kinderen zo 'pampert' omdat je dit zelf gemist hebt/ nodig hebt gehad toen je hun leeftijd had? Probeer hier los van te komen.
Uit je verhaal begrijp ik dat je veel met je kinderen overlegt als moeder. Terzijde of dit goed of fout is, dit zijn ze dus van jou gewend. Je zou met je jongste zoon kunnen praten over wat je dwars zit, zonder hem jouw angsten op te leggen. Probeer uit te leggen dat je het moeilijk vind dat de oudste weg is gegaan. Hij zal jouw emoties hoe dan ook toch voelen. Vergelijk hem niet met de oudste. Ieder kind heeft het recht om eigen liefde en genegenheid te ontvangen van zijn ouders.
Dat jij het 'duiveltje' voelt maakt jou mens, dat is helemaal niet erg. Praat hier met vriendinnen over, of inderdaad met een therapeut, het taboe is er inmiddels wel af. Schaam je er niet voor, maar deal er actief mee en neem zo de situatie weer in eigen hand.
If you can't play nice, play Roller Derby.
Jongste is 13, die kun je echt wel een paar uurtjes per week in de avond alleen laten.quote:
[..]
Paardrijden en waterskiën deed ik vroeger veel. Nu geen optie meer i.v.m. financiën. Zwemmen was ook mijn hobby in mijn puberjaren; wel wedstrijd zwemmen en niet in een 'vrij zwemmen bad'. Ik kan nu niet elke week een avond van huis. Ik kan jongste niet steeds alleen laten. Is hij overdag normaal gesproken ook al.
Tjonge, echt, geef ze eens de ruimte, die jongens van je.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Echt niet. Dat lees jij. Ik zoek het probleem juist in mijn reactie daarop richting jongste. Bij mij dus.quote:
[..]
Jij legt de schuld van alles bij je oudste neer. Het is niet zijn schuld en niet zijn probleem.
Kijk naar jezelf, blijf bij jezelf en los het daar op.
Dank. Ik ga zeker hulp zoeken, had daar voor dit topic eigenlijk nog niet eens over nagedacht.quote:
Kinderen in scheidingssituaties komen op een punt dat ze denken dat het gras aan de andere kant groener is. Ze laten dan niets meer van zich horen aan de andere ouder, omdat dit simpelweg te moeilijk voor ze is. Hun loyaliteit ligt dan aan de kant waar ze zijn, niet meer aan de kant waar ze waren. Hier tussenin 'switchen' is verdomd lastig.
Je zegt dat je op je vijftiende al zelfstandig woonde. Dat is jong. Misschien dat je je eigen kinderen zo 'pampert' omdat je dit zelf gemist hebt/ nodig hebt gehad toen je hun leeftijd had? Probeer hier los van te komen.
Uit je verhaal begrijp ik dat je veel met je kinderen overlegt als moeder. Terzijde of dit goed of fout is, dit zijn ze dus van jou gewend. Je zou met je jongste zoon kunnen praten over wat je dwars zit, zonder hem jouw angsten op te leggen. Probeer uit te leggen dat je het moeilijk vind dat de oudste weg is gegaan. Hij zal jouw emoties hoe dan ook toch voelen. Vergelijk hem niet met de oudste. Ieder kind heeft het recht om eigen liefde en genegenheid te ontvangen van zijn ouders.
Dat jij het 'duiveltje' voelt maakt jou mens, dat is helemaal niet erg. Praat hier met vriendinnen over, of inderdaad met een therapeut, het taboe is er inmiddels wel af. Schaam je er niet voor, maar deal er actief mee en neem zo de situatie weer in eigen hand.
Maar in feite is het géén puber probleem , dit is jouw probleem , iets wat je niet meer kunt oplossen want het is gebeurd ook al wilde je dit niet.
En blijft deze gedachte je bij.
Tip praat toch eens , als dat kan met je moeder .
Als een kind vroegtijdig weggaat wat voor gevoel dat teweeg brengt.
Je kunt je dan als ouder best teleurgesteld voelen.
En blijft deze gedachte je bij.
Tip praat toch eens , als dat kan met je moeder .
Als een kind vroegtijdig weggaat wat voor gevoel dat teweeg brengt.
Je kunt je dan als ouder best teleurgesteld voelen.
Hoe vaak moet je 'er zijn' als ouder? Als er geen andere ouder is? Normaal gesproken (zit nu even zonder werk) ga ik de deur uit voor zij wakker zijn en kom tussen 18:00 en 18:30 thuis.. 2 van de 3 weekenden zitten ze bij mijn ex. Jongste gaat om 22:00 naar bed. Dat is dus twee weken 4 x 5 1/2 uur dat ik hem zie. In die tijd voor mij ook koken en huishouden, voor hem ook huiswerk. Zaterdag gaat voor hem op aan sport. Ik vind dat ik er al te weinig ben. Opvoeden is meer dan zorgen dat er eten op tafel staat.quote:
[..]
Jongste is 13, die kun je echt wel een paar uurtjes per week in de avond alleen laten.
Tjonge, echt, geef ze eens de ruimte, die jongens van je.
Die paar uurtjes is dan al snel een hele dag alleen op een gehaaste maaltijd na.
Het probleem is het duiveltje dat de kop op steekt in mijn contact met mijn jongste zoon. Dat speelt nu en daar kan ik vast nog wel wat mee/aan doen.quote:
Maar in feite is het géén puber probleem , dit is jouw probleem , iets wat je niet meer kunt oplossen want het is gebeurd ook al wilde je dit niet.
En blijft deze gedachte je bij.
Tip praat toch eens , als dat kan met je moeder .
Als een kind vroegtijdig weggaat wat voor gevoel dat teweeg brengt.
Je kunt je dan als ouder best teleurgesteld voelen.
Ik denk dat het een goed plan is om met je jongste te praten dat je ermee zit dat de oudste zo is vertrokken en dat je daarom even wat minder in je vel zit. Zonder de schuld ergens neer te leggen, gewoon even uitleggen dat je wat minder in je vel zit, dat dat wel weer goed komt, maar nu even zo is. Hij is 13, dat kan hij wel begrijpen en dan weet hij ook dat hij zaken niet zo zwaar op moet nemen als je perongelijk last hebt van dat "duiveltje" in je hoofd.
Verder, praat met je vriend, vriendinnen of wie dan ook, daar kan je wat dieper in gaan op wat je denkt en voelt, even het gevoel eruit gooien, dat kan een hoop helpen.
Als laatste, maar ook als lastigste, laat het los. Als je verder gewoon een prima relatie met je oudste had komt het wel weer goed, geef hem tijd en ruimte en nogmaals, laat het gewoon even los.
Verder, praat met je vriend, vriendinnen of wie dan ook, daar kan je wat dieper in gaan op wat je denkt en voelt, even het gevoel eruit gooien, dat kan een hoop helpen.
Als laatste, maar ook als lastigste, laat het los. Als je verder gewoon een prima relatie met je oudste had komt het wel weer goed, geef hem tijd en ruimte en nogmaals, laat het gewoon even los.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dank.quote:
Ik denk dat het een goed plan is om met je jongste te praten dat je ermee zit dat de oudste zo is vertrokken en dat je daarom even wat minder in je vel zit. Zonder de schuld ergens neer te leggen, gewoon even uitleggen dat je wat minder in je vel zit, dat dat wel weer goed komt, maar nu even zo is. Hij is 13, dat kan hij wel begrijpen en dan weet hij ook dat hij zaken niet zo zwaar op moet nemen als je perongelijk last hebt van dat "duiveltje" in je hoofd.
Verder, praat met je vriend, vriendinnen of wie dan ook, daar kan je wat dieper in gaan op wat je denkt en voelt, even het gevoel eruit gooien, dat kan een hoop helpen.
Als laatste, maar ook als lastigste, laat het los. Als je verder gewoon een prima relatie met je oudste had komt het wel weer goed, geef hem tijd en ruimte en nogmaals, laat het gewoon even los.
Jouw oudste zoon heeft je dit aangedaan en dus heb je moeite met goed reageren op je jongste zoon.quote:
[..]
Echt niet. Dat lees jij. Ik zoek het probleem juist in mijn reactie daarop richting jongste. Bij mij dus.
Lijkt me duidelijk dat je de verantwoordelijkheid voor wat er gaande is in eerste instantie bij je oudste legt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Jij je zin (je blijft toch drammen) en nu? Hoe kom ik van dat duiveltje af?quote:
[..]
Jouw oudste zoon heeft je dit aangedaan en dus heb je moeite met goed reageren op je jongste zoon.
Lijkt me duidelijk dat je de verantwoordelijkheid voor wat er gaande is in eerste instantie bij je oudste legt.
Dat heet vertrouwen en dat moet je opbouwen...........wederzijdsquote:
[..]
Jij je zin (je blijft toch drammen) en nu? Hoe kom ik van dat duiveltje af?
Je lijkt mij best een vrouw die de moeite waard is, je bent alleen met een klootzak getrouwd geweest., maar jullie hebben nog steeds SAMEN kinderen hij kan je oudste echt niet bij je weghouden.
Je moet niet zo hameren op het feit dat jij wil dat ze een opleiding doen/doorleren. Laat dat varen. Als ze er niet mee door willen gaan, of als ze het verkloten door geen huiswerk te maken is dat hun probleem. Ze beseffen op een gegeven moment echt wel de consequentie daarvan, dat het toch wel handig is (was geweest) dat ze een opleiding voltooien.
Op een gegeven moment, als het te laat is ja...Als ouder probeer je toch wel te voorkomen dat dat gebeurd.quote:
Je moet niet zo hameren op het feit dat jij wil dat ze een opleiding doen/doorleren. Laat dat varen. Als ze er niet mee door willen gaan, of als ze het verkloten door geen huiswerk te maken is dat hun probleem. Ze beseffen op een gegeven moment echt wel de consequentie daarvan, dat het toch wel handig is (was geweest) dat ze een opleiding voltooien.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dan is het maar te laat. Daar leren ze ook weer van. Als je dat gaat proberen te voorkomen, word je zo'n irritante zeikouder. Niet op blijven hameren, 1 keer heel duidelijk uitleggen wat de gevolgen zijn (op een moment dat ze bereidt zijn te luisteren) is genoeg. Daarna moet je het ze zelf uit laten zoeken. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als ze hun huiswerk niet doen. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als je je school verpest. Later beseffen ze dan echt wel: mijn ouders hadden gelijk.quote:
[..]
Op een gegeven moment, als het te laat is ja...Als ouder probeer je toch wel te voorkomen dat dat gebeurd.
Hoe oud ben jij en heb jij zelf kinderen? Zo ja, wat is 'opvoeden' dan in de puberteit? Is dat zorgen dat er eten, drinken en zakgeld is? Houdt het daarmee op? Verder moeten ze maar zonder enige sturing hun eigen weg vinden?quote:
[..]
Dan is het maar te laat. Daar leren ze ook weer van. Als je dat gaat proberen te voorkomen, word je zo'n irritante zeikouder. Niet op blijven hameren, 1 keer heel duidelijk uitleggen wat de gevolgen zijn (op een moment dat ze bereidt zijn te luisteren) is genoeg. Daarna moet je het ze zelf uit laten zoeken. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als ze hun huiswerk niet doen. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als je je school verpest. Later beseffen ze dan echt wel: mijn ouders hadden gelijk.
Sluit me aan bij ouder1 in deze, heb je kinderen?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
|
|
