40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
Ik post het maar hier omdat ouder eigenlijk alleen over baby's en klein grut gaat.
Ik heb een groot probleem. Ik ben alleenstaande ouder met twee puber zoons. Nu is deze zomer de oudste boos vertrokken naar zijn vader. De basis daarvoor was in zijn ogen te veel druk van mij om zich voor te bereiden op zijn opleiding en daardoor te weinig vrijheid om alleen te bankhangen en met zijn dinnetje op te trekken. Sinds zijn vertrek geen contact meer; hj houdt alles af en heeft tegen zijn jongere broertje en zijn vader gezegd mij niet meer als zijn moeder te zien.
Zelf denk ik dat hij door mij te veel verwend is geweest. Als hij dingen vertikte te doen dan deed ik het vaak voor hem of hielp hem. De laatste dingetjes kon ik niet zonder hem doen en dus zette ik er bij hem druk op. Hij wilde zelf die opleiding gaan doen maar er dus geen moeite voor doen.
Mijn hele leven heb ik hun welzijn in gedachte gehad en mezelf heel veel daarvoor ontzegd, verder dan normaal. Maar het zijn je kinderen en je wilt toch dat zij het goed hebben? Ze zijn qua spullen niet verwend, wel qua zorg en liefde. Mijn leven draaide om hen. Hun vrienden kwamen hier ook altijd veel over de vloer en noemden mij altijd hun 2e moeder.
Tot zo ver de oudste. Nu woont dus alleen de jongste nog thuis. Ik ben gek op hem.. maar de pijn die zijn broer mij heeft aangedaan sluipt door in mijn gevoelens voor de jongste. Op onverwachte momenten steekt dat duiveltje zijn kop op in mijn hoofd en hart. Als jongste zegt "Je bent de liefste moeder" denk ik bijvoorbeeld; "Dat zei je broer ook regelmatig tot een dag voor hij de deur achter zich dicht smeet" Of als hij vraagt of ik iets voor hem wil doen, dan schiet soms door mijn hoofd "Ja, ja.. als ik jouw dingen oplos dan vind je me lief, zeg ik nee dan zit jij ook bij je vader". Ik vergelijk die twee nu ook voortdurend.. vaak in het nadeel van jongste. Oudste maakte nooit zijn huiswerk, 5 jaar hebben we daarmee lopen kloten. Jongste leert wel maar is snel afgeleid. En dan zie ik hem steeds op facebook zitten terwijl hij zegt te leren.. De schrik vliegt me dan steeds om het hart dat hij ook zijn opleiding gaat verkloten en dan reageer ik veel te streng, ook op onvoldoendes kan ik bij hem niet meer rustig reageren door ervaringen met oudste terwijl jongste verder er eigenlijk heel goed voorstaat.
Ik zit niet te wachten op opmerkingen als "Je jongste IS je oudste niet".. want dat weet ik al. Alleen mijn verstand en mijn gevoel matchen niet meer en de pijn zit zo ontzettend diep. Het is alsof mijn hart uit mijn lijf gerukt is.
Ik zou heel graag wat empathische reacties willen met tips hoe ik dat duiveltje voorgoed de mond kan snoeren. Ik heb jongste lief zoals ik oudste lief heb en wat dat duiveltje in mijn hoofd en hart doet is gewoon niet fair en redelijk tegen hem. Ik laat het uiteraard waar mogelijk niet aan hem merken (dat met die onvoldoendes en FB tijdens huiswerk merkt hij natuurlijk wel) maar ik merk dat hij ook geraakt is door het vertrek van zijn broer en meer afstand tot mij neemt.
Hoe los ik dit zo snel mogelijk op?
Ik heb een groot probleem. Ik ben alleenstaande ouder met twee puber zoons. Nu is deze zomer de oudste boos vertrokken naar zijn vader. De basis daarvoor was in zijn ogen te veel druk van mij om zich voor te bereiden op zijn opleiding en daardoor te weinig vrijheid om alleen te bankhangen en met zijn dinnetje op te trekken. Sinds zijn vertrek geen contact meer; hj houdt alles af en heeft tegen zijn jongere broertje en zijn vader gezegd mij niet meer als zijn moeder te zien.
Zelf denk ik dat hij door mij te veel verwend is geweest. Als hij dingen vertikte te doen dan deed ik het vaak voor hem of hielp hem. De laatste dingetjes kon ik niet zonder hem doen en dus zette ik er bij hem druk op. Hij wilde zelf die opleiding gaan doen maar er dus geen moeite voor doen.
Mijn hele leven heb ik hun welzijn in gedachte gehad en mezelf heel veel daarvoor ontzegd, verder dan normaal. Maar het zijn je kinderen en je wilt toch dat zij het goed hebben? Ze zijn qua spullen niet verwend, wel qua zorg en liefde. Mijn leven draaide om hen. Hun vrienden kwamen hier ook altijd veel over de vloer en noemden mij altijd hun 2e moeder.
Tot zo ver de oudste. Nu woont dus alleen de jongste nog thuis. Ik ben gek op hem.. maar de pijn die zijn broer mij heeft aangedaan sluipt door in mijn gevoelens voor de jongste. Op onverwachte momenten steekt dat duiveltje zijn kop op in mijn hoofd en hart. Als jongste zegt "Je bent de liefste moeder" denk ik bijvoorbeeld; "Dat zei je broer ook regelmatig tot een dag voor hij de deur achter zich dicht smeet" Of als hij vraagt of ik iets voor hem wil doen, dan schiet soms door mijn hoofd "Ja, ja.. als ik jouw dingen oplos dan vind je me lief, zeg ik nee dan zit jij ook bij je vader". Ik vergelijk die twee nu ook voortdurend.. vaak in het nadeel van jongste. Oudste maakte nooit zijn huiswerk, 5 jaar hebben we daarmee lopen kloten. Jongste leert wel maar is snel afgeleid. En dan zie ik hem steeds op facebook zitten terwijl hij zegt te leren.. De schrik vliegt me dan steeds om het hart dat hij ook zijn opleiding gaat verkloten en dan reageer ik veel te streng, ook op onvoldoendes kan ik bij hem niet meer rustig reageren door ervaringen met oudste terwijl jongste verder er eigenlijk heel goed voorstaat.
Ik zit niet te wachten op opmerkingen als "Je jongste IS je oudste niet".. want dat weet ik al. Alleen mijn verstand en mijn gevoel matchen niet meer en de pijn zit zo ontzettend diep. Het is alsof mijn hart uit mijn lijf gerukt is.
Ik zou heel graag wat empathische reacties willen met tips hoe ik dat duiveltje voorgoed de mond kan snoeren. Ik heb jongste lief zoals ik oudste lief heb en wat dat duiveltje in mijn hoofd en hart doet is gewoon niet fair en redelijk tegen hem. Ik laat het uiteraard waar mogelijk niet aan hem merken (dat met die onvoldoendes en FB tijdens huiswerk merkt hij natuurlijk wel) maar ik merk dat hij ook geraakt is door het vertrek van zijn broer en meer afstand tot mij neemt.
Hoe los ik dit zo snel mogelijk op?
Ik wil niet lullig doen maar pubers moet je ook vrij kunnen laten en niet te veel claimen een eigen indentiteit laten ontwikkelen en niet teveel de wil van Mama opleggen is dat ook niet de reden dat je gescheiden bent?
dat je teveel het baasje wil zijn?
dat je teveel het baasje wil zijn?
Je moet ook niet te lief reageren op onvoldoendes. Mijn ouders zeiden altijd 'ja, had je beter moeten leren' en dat heeft mij nooit kwaad gedaan. Ze moeten zelf hun problemen leren oplossen en leren dat als ze hun best niet doen dat ze het nooit gaan halen. 
Ik geloof niet zo dat dat de enige reden is dat je zoon vertrokken is. Was het echt alleen maar omdat je hem van zijn luie reet af probeerde te krijgen?
Verder zou ik ook niet weten wat hij moet doen aan een opleiding die nog niet begonnen is. Had hem even die zomer gegeven.
Verder zou ik ook niet weten wat hij moet doen aan een opleiding die nog niet begonnen is. Had hem even die zomer gegeven.
Nee, ik ben juist altijd de lieve en verzorgende in relaties, degene die zich aanpast aan de ander. Heeft me veel jaren gekost om ook eisen aan de ander te stellen.quote:Op maandag 11 november 2013 12:09 schreef plintladdertje het volgende:
Ik wil niet lullig doen maar pubers moet je ook vrij kunnen laten en niet te veel claimen een eigen indentiteit laten ontwikkelen en niet teveel de wil van Mama opleggen is dat ook niet de reden dat je gescheiden bent?
dat je teveel het baasje wil zijn?
Ik heb niet het gevoel dat ik mijn pubers claim. Ze gingen doorgaans behoorlijk hun eigen gang. Maar al zijn het pubers, ze hebben wel sturing nodig. Sommige dingen moeten nu eenmaal gebeuren en dan ben je ouder om te zorgen dat het ook gebeurt, denk ik tenminste. Ik kreeg juist na de basisschool (waar ze me idd streng vonden) vaak te horen dat ik ruimdenkend ben en mijn kinderen veel vrijheid geef, uiteraard wel op voorwaarden. Zo mocht oudste (toen 16) best tot laat uitgaan en elk weekeinde, maar dan wilde ik wel dat hij liet weten waar hij zat en bv om 24:00 een 'bel-me-sms' zodat ik wist dat alles goed was. Een sms-je dat het later werd was ook nooit een probleem, als ik het maar wist.
Vreemd genoeg is zijn vader veel strenger dan ik en mag hij daar veel minder, krijgt veel minder ruimte. Dat is het dus niet.
Ik weet niet hoe oud hij is maar vraag het dan gewoon of is er een communicatieprobleem?
Wat kan er verbeterd worden in jullie relatie?
Ik heb zelf een jongen van 19 en een meisje van 16 en weet dat het niet meevalt
Wat kan er verbeterd worden in jullie relatie?
Ik heb zelf een jongen van 19 en een meisje van 16 en weet dat het niet meevalt
Suggereert dat die oudste dat wel kan waarderen, duidelijkheid. Maar jij blijft lekker jezelf. Die oudste komt wel weer terug. Want jij bent en blijft de allerliefste mama.quote:
[..]
....
Vreemd genoeg is zijn vader veel strenger dan ik en mag hij daar veel minder, krijgt veel minder ruimte. Dat is het dus niet.
Heeft niet elke gemeente een opvoedings ondersteuningslijn?
Dat idd en omdat ik een aanvaring had gehad die zomer met zijn dinnetje (een paar weken eerder).quote:
Ik geloof niet zo dat dat de enige reden is dat je zoon vertrokken is. Was het echt alleen maar omdat je hem van zijn luie reet af probeerde te krijgen?
Verder zou ik ook niet weten wat hij moet doen aan een opleiding die nog niet begonnen is. Had hem even die zomer gegeven.
Er moest waanzinnig veel voor die opleiding geregeld en gedaan worden. Viel mij ook tegen. Gewoon even een greep uit die dingen:
- Intake gesprek
- Inschrijving
- Kopietjes van van alles en nog wat
- Uittreksel uit geboorteregister
- VOG
- Sportkeuring
- Boeken bestellen
- Kleding passen en bestellen
- Kleding ophalen
- Ov kaart en abo
- Laptop aanschaffen + speciale programma's installeren
- Aanschaf van allerlei diverse zaken
- Labelen eigendommen (verplicht)
- Fiets daar brengen voor school-sportlocatie vervoer
En niet alles lukt meteen goed. Wachtwoorden die niet kloppen, links die niet werken, kleding gaan passen en dan blijkt dat daar een afspraak voor gemaakt had moeten worden (stond niet in de formulieren van de school en was gewoon een reguliere winkel) en bij het ophalen op de juiste datum blijkt het nog niet binnen voor hem omdat hij laat had ingeschreven (besloten in laatste week Havo 4); ik ben in totaal 6 keer heen en weer gereden; steeds weer een vakantiedag inleveren.
Maar kunnen we het over mijn vraag in de OP hebben en niet over oudste en of ik wel een goede moeder/echtgenote ben?
Hij is ruim 13. Geen prater ook, dat was oudste meer.quote:
Ik weet niet hoe oud hij is maar vraag het dan gewoon of is er een communicatieprobleem?
Wat kan er verbeterd worden in jullie relatie?
Ik heb zelf een jongen van 19 en een meisje van 16 en weet dat het niet meevalt
wat was het voor aanvaring met zijn "dinnetje" ?
En hoe is het contact tussen zijn vader en jou?
Liet hij het gewoon toe dat zijn zoon na een ruzie van zijn thuis weg gaat en bij hem introk?
Da's wel heel gemakkelijk.
Of liep hij er al langer aan te denken dat hij liever daar wilde wonen ?
En hoe is het contact tussen zijn vader en jou?
Liet hij het gewoon toe dat zijn zoon na een ruzie van zijn thuis weg gaat en bij hem introk?
Da's wel heel gemakkelijk.
Of liep hij er al langer aan te denken dat hij liever daar wilde wonen ?
die oudste is gewoon om zo'n leeftijd dat je als puber afstand neemt van je jeugd. heb dit ook gezien bij een vriendin van mij, daar vertrok de oudste ook naar pa, ineens.
in gescheiden ouder gezinnen kunnen jongeren dus ook semi- het huis uit, op het moment dat zij dat willen. in gezinnen met twee ouders, kan dat niet, en dan krijg je dat zo'n kind tegen beide ouders tekeer gaat.
ook kan het zijn, dat zon kind gewoon zn vader opzoekt, omdat kidneren op die leeftijd een vader nodig hebben om ze onder de duim te houden en dingen te leren.
verder heb je het over duiveltjes in je hoofd, maar dat is een beetje negeren van wat er gebeurt, vind ik. je bent in de rouw eigenlijk, omdat je zoon je heeft verstoten, nogal logisch dat je daardoor van slag bent. zolang je het niet oplost met die zoon, zal je eronder lijden, vrees ik.
en natuurlijk zeg ik wel dat je jongste niet je oudste is, want dat is de enige juiste gedachte en houding. hij hoeft helemaal niet hetzelfde te doen, en hij maakt ook mee hoe erg jij het vindt. doe verder gewoon wat je altijd hebt gedaan, en ga niet krampachtig met hem om omdat je oudste zoon raar doet.
trouwens, bij die vriendin van mij, duurde het een half jaartje, en teon kwam het weer helemaal goed. geef hem gewoon die vrijheid om bij zn vader te wonen, en dan zal hij dat waarderen en uiteindlijk oook zn moeder weer gaan missen.
in gescheiden ouder gezinnen kunnen jongeren dus ook semi- het huis uit, op het moment dat zij dat willen. in gezinnen met twee ouders, kan dat niet, en dan krijg je dat zo'n kind tegen beide ouders tekeer gaat.
ook kan het zijn, dat zon kind gewoon zn vader opzoekt, omdat kidneren op die leeftijd een vader nodig hebben om ze onder de duim te houden en dingen te leren.
verder heb je het over duiveltjes in je hoofd, maar dat is een beetje negeren van wat er gebeurt, vind ik. je bent in de rouw eigenlijk, omdat je zoon je heeft verstoten, nogal logisch dat je daardoor van slag bent. zolang je het niet oplost met die zoon, zal je eronder lijden, vrees ik.
en natuurlijk zeg ik wel dat je jongste niet je oudste is, want dat is de enige juiste gedachte en houding. hij hoeft helemaal niet hetzelfde te doen, en hij maakt ook mee hoe erg jij het vindt. doe verder gewoon wat je altijd hebt gedaan, en ga niet krampachtig met hem om omdat je oudste zoon raar doet.
trouwens, bij die vriendin van mij, duurde het een half jaartje, en teon kwam het weer helemaal goed. geef hem gewoon die vrijheid om bij zn vader te wonen, en dan zal hij dat waarderen en uiteindlijk oook zn moeder weer gaan missen.
Sorry hoor maar als ik zie wat JIJ allemaal gedaan hebt om zijn opleiding te regelen zeker de helft had hij zelf kunnen doen.quote:
[..]
Hij is ruim 13. Geen prater ook, dat was oudste meer.
De beste manier om te leren is om ze keihard op hun bek te laten gaan en dat wil of durf je niet.
Laat de jongste zich maar eens in de shit helpen en grijp op het laatste moment in.
Maar een ding is echt belangrijk, geniet van je eigen leven en leef niet voor je kinderen alleen.
Ooit zal ook hij gaan en dat weet je
De relatie tussen mijn ex en mij is op zijn zachts gezegd problematisch. Hij weigert me nu ook enige info te geven over mijn zoon. Zelf heb ik hem wel altijd geïnformeerd over belangrijke zaken.quote:
wat was het voor aanvaring met zijn "dinnetje" ?
En hoe is het contact tussen zijn vader en jou?
Liet hij het gewoon toe dat zijn zoon na een ruzie van zijn thuis weg gaat en bij hem introk?
Da's wel heel gemakkelijk.
Of liep hij er al langer aan te denken dat hij liever daar wilde wonen ?
We hadden de afspraak dat we de kinderen niet zouden laten 'heen en weer hoppen' en dus altijd terug zouden sturen bij een aanvaring met de andere ouder. Hebben we (vooral ik, andersom kwam niet voor) ook altijd gedaan. Alleen was er deze zomer een apart geval. Ex eiste de kinderen zonder overleg 4 weken op i.p.v. de 3 weken waar hij recht op had. Ik heb geen gerechtelijke stappen ondernomen omdat dat de kinderen nog meer raakt dan het maar laten gaan onder protest (dus geen toestemming gegeven). In die laatste week is oudste op donderdag naar mij gekomen na een ruzie met zijn vader over het eeuwig aanwezig dinnetje. Ook daar ontplofte het toen ex wilde dat oudste iets deed voor zijn opleiding (fiets samen wegbrengen en plek uitzoeken om hem neer te zetten, toch wel handig als oudste daarbij was). Ik heb oudste toen voor die paar dagen niet terug gestuurd omdat hij ook bij mij hoorde te zijn. Dat was nu aanleiding voor ex om oudste bij hem te laten wonen; in zijn beleving had ik de afspraak als eerste geschonden.
Maar kunnen we het hebben over de vraag in de OP?
Oudste was al twee keer op zijn bek gegaan en blijven zitten.. leerde hij dus niets van.quote:Op maandag 11 november 2013 12:47 schreef plintladdertje het volgende:
[..]
Sorry hoor maar als ik zie wat JIJ allemaal gedaan hebt om zijn opleiding te regelen zeker de helft had hij zelf kunnen doen.
De beste manier om te leren is om ze keihard op hun bek te laten gaan en dat wil of durf je niet.
Laat de jongste zich maar eens in de shit helpen en grijp op het laatste moment in.
Maar een ding is echt belangrijk, geniet van je eigen leven en leef niet voor je kinderen alleen.
Ooit zal ook hij gaan en dat weet je
Verder denk ik wel dat je een punt hebt. Maar ik laat mijn kinderen toch niet in de goot belanden door hun eigen fouten? Dat gaat me veel te ver.
dus hij veroorzaakt een probleem en daar zit jij dan mee? Wees blij dat hij nu bij papa zit, enne binnen notime neemt hij weer contact op hoor maar beloof mij een dingquote:
[..]
Oudste was al twee keer op zijn bek gegaan en blijven zitten.. leerde hij dus niets van.
Verder denk ik wel dat je een punt hebt. Maar ik laat mijn kinderen toch niet in de goot belanden door hun eigen fouten? Dat gaat me veel te ver.
Neem hem niet meer in huis.
Je vraag hoe je dat duiveltje in je achterhoofd stil laat zijn?
Simpel , niet doen.
Niet denken aan wat "kan" gaan komen , leef je eigen leven en probeer niet het leven van je zoons te leiden even anders gezegd : Jij lijdt hier onder
Geef je oudste de ruimte , staat het jou niet aan prima , maar ga niet lopen emmeren.
Je mening mag je geven maar niet opleggen, dus ipv een preek en druk leggen. Kun je subtiel vragen waarom iets nog niets gebeurd is en vraag dan ook of hij weet van de consequenties die het heeft als het een of ander niet gedaan is. Ga niet zelf de consequenties opratelen, of eindeloos herhalen.
Hij wil volwassen zijn , toch ?
Begin hier ook mee met de jongste kleine verantwoordelijkheden moet hij zelf kunnen dragen.
en geloof me dat worden er steeds meer verantwoordelijkheden.
Ze moeten op hun 16e eigenlijk bijna alles zelf doen en kunnen, en wat niet lukt daar kun je hulp bij bieden.
Hoe ging het toen je zelf die leeftijd had? Liet je toen nog alles voor je doen?
Tja hoe lang duurt deze ellende met hun vader al ? Het spreken van " het is mijn recht" kunnen kinderen heel goed gebruiken tegen hun ouders. Terwijl een overleg voorbeeld toch een betere opvoed methode is in mijn ogen.
Simpel , niet doen.
Niet denken aan wat "kan" gaan komen , leef je eigen leven en probeer niet het leven van je zoons te leiden even anders gezegd : Jij lijdt hier onder
Geef je oudste de ruimte , staat het jou niet aan prima , maar ga niet lopen emmeren.
Je mening mag je geven maar niet opleggen, dus ipv een preek en druk leggen. Kun je subtiel vragen waarom iets nog niets gebeurd is en vraag dan ook of hij weet van de consequenties die het heeft als het een of ander niet gedaan is. Ga niet zelf de consequenties opratelen, of eindeloos herhalen.
Hij wil volwassen zijn , toch ?
Begin hier ook mee met de jongste kleine verantwoordelijkheden moet hij zelf kunnen dragen.
en geloof me dat worden er steeds meer verantwoordelijkheden.
Ze moeten op hun 16e eigenlijk bijna alles zelf doen en kunnen, en wat niet lukt daar kun je hulp bij bieden.
Hoe ging het toen je zelf die leeftijd had? Liet je toen nog alles voor je doen?
Tja hoe lang duurt deze ellende met hun vader al ? Het spreken van " het is mijn recht" kunnen kinderen heel goed gebruiken tegen hun ouders. Terwijl een overleg voorbeeld toch een betere opvoed methode is in mijn ogen.
De berichten die ik via via hoor zijn ook niet om vrolijk van te worden.quote:
[..]
dus hij veroorzaakt een probleem en daar zit jij dan mee? Wees blij dat hij nu bij papa zit, enne binnen notime neemt hij weer contact op hoor maar beloof mij een ding
Neem hem niet meer in huis.
Zo heeft hij steunzolen nodig voor zijn knieën (veel sport op opleiding).. heeft hij dus nog niet geregeld en zit nu al 3 weken thuis bij zijn vader met knieklachten. Moest van school naar huisarts.. is pas na twee weken gegaan. Heeft een verwijzing gekregen voor een sportarts maar heeft nog geen afspraak gemaakt. Zie hem wel fietsen in het dorp (mag niet met die klachten!!) en hoorde dat ze met het gezin naar een klimbos waren geweest terwijl hij rust voorgeschreven had gekregen van de huisarts en fysio op school. Zucht.
Hij schijnt nu naast deze opleiding de avond havo te doen (moet het nog zien gebeuren en hij hoort daar toestemming voor te hebben van beide ouders en ik weet officieel van niets). Zijn dinnetje wilde dat hij ontslag nam bij zijn baantje dat goed betaalde en hij erg leuk vond om bij haar te gaan werken. Vond ik geen goed plan en had ik uit zijn hoofd gepraat. Heeft hij nu dus toch gedaan en is na twee avonden werken ontslagen omdat dinnetje hem steeds van zijn werk hield.. dat geplak beviel hun baas niet. Dinnetje mocht wel blijven want was er al langer...
Echt, als hij nog hier had gewoond dan had ik hem bij zijn haren gegrepen om die zaken goed te regelen.. maar zijn vader is dus wel super streng in dingen als uitgaan en met dinnetje hangen.. maar de belangrijke zaken laat hij versloffen.
In de goot belanden??quote:
[..]
Oudste was al twee keer op zijn bek gegaan en blijven zitten.. leerde hij dus niets van.
Verder denk ik wel dat je een punt hebt. Maar ik laat mijn kinderen toch niet in de goot belanden door hun eigen fouten? Dat gaat me veel te ver.
Hun verantwoordelijkheden leren nemen. En sommige mensen/kinderen leren dat het beste door gruwelijk hun kop te stoten. En ja, dat wil je als ouder liever niet, maar het gaat er niet om wat jij wil.
Geef ze de ruimte om hun eigen fouten te maken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Echt niets aan toe te voegen.quote:
Je vraag hoe je dat duiveltje in je achterhoofd stil laat zijn?
Simpel , niet doen.
Niet denken aan wat "kan" gaan komen , leef je eigen leven en probeer niet het leven van je zoons te leiden even anders gezegd : Jij lijdt hier onder
Geef je oudste de ruimte , staat het jou niet aan prima , maar ga niet lopen emmeren.
Je mening mag je geven maar niet opleggen, dus ipv een preek en druk leggen. Kun je subtiel vragen waarom iets nog niets gebeurd is en vraag dan ook of hij weet van de consequenties die het heeft als het een of ander niet gedaan is. Ga niet zelf de consequenties opratelen, of eindeloos herhalen.
Hij wil volwassen zijn , toch ?
Begin hier ook mee met de jongste kleine verantwoordelijkheden moet hij zelf kunnen dragen.
en geloof me dat worden er steeds meer verantwoordelijkheden.
Ze moeten op hun 16e eigenlijk bijna alles zelf doen en kunnen, en wat niet lukt daar kun je hulp bij bieden.
Hoe ging het toen je zelf die leeftijd had? Liet je toen nog alles voor je doen?
Tja hoe lang duurt deze ellende met hun vader al ? Het spreken van " het is mijn recht" kunnen kinderen heel goed gebruiken tegen hun ouders. Terwijl een overleg voorbeeld toch een betere opvoed methode is in mijn ogen.
Zo doe ik het ook.quote:
Begin hier ook mee met de jongste kleine verantwoordelijkheden moet hij zelf kunnen dragen.en geloof me dat worden er steeds meer verantwoordelijkheden. Ze moeten op hun 16e eigenlijk bijna alles zelf doen en kunnen, en wat niet lukt daar kun je hulp bij bieden.
Ik woonde op mijn 15e zelfstandig, werkte voor de kost én volgde een opleiding met hoge cijfers als gevolg.quote:Hoe ging het toen je zelf die leeftijd had? Liet je toen nog alles voor je doen?
Ik overleg altijd en hoe ouder hoe meer inbreng ze hebben. Hun vader is meer van het "En je doet wat ik zeg".quote:Tja hoe lang duurt deze ellende met hun vader al ? Het spreken van " het is mijn recht" kunnen kinderen heel goed gebruiken tegen hun ouders. Terwijl een overleg voorbeeld toch een betere opvoed methode is in mijn ogen.
Was het maar zo simpel...quote:
Simpel , niet doen.Niet denken aan wat "kan" gaan komen , leef je eigen leven en probeer niet het leven van je zoons te leiden even anders gezegd : Jij lijdt hier onder
Mén het doet echt pijn als ik naar jongste kijk die lachend voor me staat en dat kut-duiveltje steekt de kop op.
Misschien zou therapie voor jouzelf nog niet eens zo'n slecht idee zijn.quote:
[..]
Was het maar zo simpel...
Mén het doet echt pijn als ik naar jongste kijk die lachend voor me staat en dat kut-duiveltje steekt de kop op.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Kan je nog wel eens groot gelijk in hebben ook. Dit mag niet ten kostte gaan van jongste!!quote:
[..]
Misschien zou therapie voor jouzelf nog niet eens zo'n slecht idee zijn.
Dan rest je niets meer , leg je erbij neerquote:
[..]
Zo doe ik het ook.
[..]
Ik woonde op mijn 15e zelfstandig, werkte voor de kost én volgde een opleiding met hoge cijfers als gevolg.
[..]
Ik overleg altijd en hoe ouder hoe meer inbreng ze hebben. Hun vader is meer van het "En je doet wat ik zeg".
Wijs ze niet af , maar ga ook niet alleen poeslief zijn , respecteer je zoons , in ál hun doe en laten.
of je het nu leuk vind of niet.
En dat duiveltje is in mijn ogen je eigen perfectionisme wat spreekt.
Zucht een keer en ga verder , deze gedachtes kun je alleen zelf beheersen.
|
|
