Groot puber probleem

Ik post het maar hier omdat ouder eigenlijk alleen over baby's en klein grut gaat.

Ik heb een groot probleem. Ik ben alleenstaande ouder met twee puber zoons. Nu is deze zomer de oudste boos vertrokken naar zijn vader. De basis daarvoor was in zijn ogen te veel druk van mij om zich voor te bereiden op zijn opleiding en daardoor te weinig vrijheid om alleen te bankhangen en met zijn dinnetje op te trekken. Sinds zijn vertrek geen contact meer; hj houdt alles af en heeft tegen zijn jongere broertje en zijn vader gezegd mij niet meer als zijn moeder te zien.
Zelf denk ik dat hij door mij te veel verwend is geweest. Als hij dingen vertikte te doen dan deed ik het vaak voor hem of hielp hem. De laatste dingetjes kon ik niet zonder hem doen en dus zette ik er bij hem druk op. Hij wilde zelf die opleiding gaan doen maar er dus geen moeite voor doen.
Mijn hele leven heb ik hun welzijn in gedachte gehad en mezelf heel veel daarvoor ontzegd, verder dan normaal. Maar het zijn je kinderen en je wilt toch dat zij het goed hebben? Ze zijn qua spullen niet verwend, wel qua zorg en liefde. Mijn leven draaide om hen. Hun vrienden kwamen hier ook altijd veel over de vloer en noemden mij altijd hun 2e moeder.

Tot zo ver de oudste. Nu woont dus alleen de jongste nog thuis. Ik ben gek op hem.. maar de pijn die zijn broer mij heeft aangedaan sluipt door in mijn gevoelens voor de jongste. Op onverwachte momenten steekt dat duiveltje zijn kop op in mijn hoofd en hart. Als jongste zegt "Je bent de liefste moeder" denk ik bijvoorbeeld; "Dat zei je broer ook regelmatig tot een dag voor hij de deur achter zich dicht smeet" Of als hij vraagt of ik iets voor hem wil doen, dan schiet soms door mijn hoofd "Ja, ja.. als ik jouw dingen oplos dan vind je me lief, zeg ik nee dan zit jij ook bij je vader". Ik vergelijk die twee nu ook voortdurend.. vaak in het nadeel van jongste. Oudste maakte nooit zijn huiswerk, 5 jaar hebben we daarmee lopen kloten. Jongste leert wel maar is snel afgeleid. En dan zie ik hem steeds op facebook zitten terwijl hij zegt te leren.. De schrik vliegt me dan steeds om het hart dat hij ook zijn opleiding gaat verkloten en dan reageer ik veel te streng, ook op onvoldoendes kan ik bij hem niet meer rustig reageren door ervaringen met oudste terwijl jongste verder er eigenlijk heel goed voorstaat.

Ik zit niet te wachten op opmerkingen als "Je jongste IS je oudste niet".. want dat weet ik al. Alleen mijn verstand en mijn gevoel matchen niet meer en de pijn zit zo ontzettend diep. Het is alsof mijn hart uit mijn lijf gerukt is.

Ik zou heel graag wat empathische reacties willen met tips hoe ik dat duiveltje voorgoed de mond kan snoeren. Ik heb jongste lief zoals ik oudste lief heb en wat dat duiveltje in mijn hoofd en hart doet is gewoon niet fair en redelijk tegen hem. Ik laat het uiteraard waar mogelijk niet aan hem merken (dat met die onvoldoendes en FB tijdens huiswerk merkt hij natuurlijk wel) maar ik merk dat hij ook geraakt is door het vertrek van zijn broer en meer afstand tot mij neemt.

Hoe los ik dit zo snel mogelijk op?

quote:

Op maandag 11 november 2013 12:09 schreef plintladdertje het volgende:
Ik wil niet lullig doen maar pubers moet je ook vrij kunnen laten en niet te veel claimen een eigen indentiteit laten ontwikkelen en niet teveel de wil van Mama opleggen is dat ook niet de reden dat je gescheiden bent?
dat je teveel het baasje wil zijn?

Nee, ik ben juist altijd de lieve en verzorgende in relaties, degene die zich aanpast aan de ander. Heeft me veel jaren gekost om ook eisen aan de ander te stellen.

Ik heb niet het gevoel dat ik mijn pubers claim. Ze gingen doorgaans behoorlijk hun eigen gang. Maar al zijn het pubers, ze hebben wel sturing nodig. Sommige dingen moeten nu eenmaal gebeuren en dan ben je ouder om te zorgen dat het ook gebeurt, denk ik tenminste. Ik kreeg juist na de basisschool (waar ze me idd streng vonden) vaak te horen dat ik ruimdenkend ben en mijn kinderen veel vrijheid geef, uiteraard wel op voorwaarden. Zo mocht oudste (toen 16) best tot laat uitgaan en elk weekeinde, maar dan wilde ik wel dat hij liet weten waar hij zat en bv om 24:00 een 'bel-me-sms' zodat ik wist dat alles goed was. Een sms-je dat het later werd was ook nooit een probleem, als ik het maar wist.

Vreemd genoeg is zijn vader veel strenger dan ik en mag hij daar veel minder, krijgt veel minder ruimte. Dat is het dus niet.

quote:

Op maandag 11 november 2013 12:14 schreef Tja..1986 het volgende:
Ik geloof niet zo dat dat de enige reden is dat je zoon vertrokken is. Was het echt alleen maar omdat je hem van zijn luie reet af probeerde te krijgen?
Verder zou ik ook niet weten wat hij moet doen aan een opleiding die nog niet begonnen is. Had hem even die zomer gegeven.

Dat idd en omdat ik een aanvaring had gehad die zomer met zijn dinnetje (een paar weken eerder).

Er moest waanzinnig veel voor die opleiding geregeld en gedaan worden. Viel mij ook tegen. Gewoon even een greep uit die dingen:
- Intake gesprek
- Inschrijving
- Kopietjes van van alles en nog wat
- Uittreksel uit geboorteregister
- VOG
- Sportkeuring
- Boeken bestellen
- Kleding passen en bestellen
- Kleding ophalen
- Ov kaart en abo
- Laptop aanschaffen + speciale programma's installeren
- Aanschaf van allerlei diverse zaken
- Labelen eigendommen (verplicht)
- Fiets daar brengen voor school-sportlocatie vervoer

En niet alles lukt meteen goed. Wachtwoorden die niet kloppen, links die niet werken, kleding gaan passen en dan blijkt dat daar een afspraak voor gemaakt had moeten worden (stond niet in de formulieren van de school en was gewoon een reguliere winkel) en bij het ophalen op de juiste datum blijkt het nog niet binnen voor hem omdat hij laat had ingeschreven (besloten in laatste week Havo 4); ik ben in totaal 6 keer heen en weer gereden; steeds weer een vakantiedag inleveren.

Maar kunnen we het over mijn vraag in de OP hebben en niet over oudste en of ik wel een goede moeder/echtgenote ben?

quote:

Op maandag 11 november 2013 12:26 schreef plintladdertje het volgende:
Ik weet niet hoe oud hij is maar vraag het dan gewoon of is er een communicatieprobleem?
Wat kan er verbeterd worden in jullie relatie?
Ik heb zelf een jongen van 19 en een meisje van 16 en weet dat het niet meevalt

Hij is ruim 13. Geen prater ook, dat was oudste meer.

quote:

Op maandag 11 november 2013 12:40 schreef rac het volgende:
wat was het voor aanvaring met zijn "dinnetje" ?

En hoe is het contact tussen zijn vader en jou?

Liet hij het gewoon toe dat zijn zoon na een ruzie van zijn thuis weg gaat en bij hem introk?
Da's wel heel gemakkelijk.
Of liep hij er al langer aan te denken dat hij liever daar wilde wonen ?

De relatie tussen mijn ex en mij is op zijn zachts gezegd problematisch. Hij weigert me nu ook enige info te geven over mijn zoon. Zelf heb ik hem wel altijd geïnformeerd over belangrijke zaken.

We hadden de afspraak dat we de kinderen niet zouden laten 'heen en weer hoppen' en dus altijd terug zouden sturen bij een aanvaring met de andere ouder. Hebben we (vooral ik, andersom kwam niet voor) ook altijd gedaan. Alleen was er deze zomer een apart geval. Ex eiste de kinderen zonder overleg 4 weken op i.p.v. de 3 weken waar hij recht op had. Ik heb geen gerechtelijke stappen ondernomen omdat dat de kinderen nog meer raakt dan het maar laten gaan onder protest (dus geen toestemming gegeven). In die laatste week is oudste op donderdag naar mij gekomen na een ruzie met zijn vader over het eeuwig aanwezig dinnetje. Ook daar ontplofte het toen ex wilde dat oudste iets deed voor zijn opleiding (fiets samen wegbrengen en plek uitzoeken om hem neer te zetten, toch wel handig als oudste daarbij was). Ik heb oudste toen voor die paar dagen niet terug gestuurd omdat hij ook bij mij hoorde te zijn. Dat was nu aanleiding voor ex om oudste bij hem te laten wonen; in zijn beleving had ik de afspraak als eerste geschonden.

Maar kunnen we het hebben over de vraag in de OP?

quote:

Op maandag 11 november 2013 12:47 schreef plintladdertje het volgende:

[..]

Sorry hoor maar als ik zie wat JIJ allemaal gedaan hebt om zijn opleiding te regelen zeker de helft had hij zelf kunnen doen.
De beste manier om te leren is om ze keihard op hun bek te laten gaan en dat wil of durf je niet.
Laat de jongste zich maar eens in de shit helpen en grijp op het laatste moment in.
Maar een ding is echt belangrijk, geniet van je eigen leven en leef niet voor je kinderen alleen.
Ooit zal ook hij gaan en dat weet je

Oudste was al twee keer op zijn bek gegaan en blijven zitten.. leerde hij dus niets van.

Verder denk ik wel dat je een punt hebt. Maar ik laat mijn kinderen toch niet in de goot belanden door hun eigen fouten? Dat gaat me veel te ver.

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:06 schreef plintladdertje het volgende:

[..]

dus hij veroorzaakt een probleem en daar zit jij dan mee? Wees blij dat hij nu bij papa zit, enne binnen notime neemt hij weer contact op hoor maar beloof mij een ding
Neem hem niet meer in huis.

De berichten die ik via via hoor zijn ook niet om vrolijk van te worden.
Zo heeft hij steunzolen nodig voor zijn knieën (veel sport op opleiding).. heeft hij dus nog niet geregeld en zit nu al 3 weken thuis bij zijn vader met knieklachten. Moest van school naar huisarts.. is pas na twee weken gegaan. Heeft een verwijzing gekregen voor een sportarts maar heeft nog geen afspraak gemaakt. Zie hem wel fietsen in het dorp (mag niet met die klachten!!) en hoorde dat ze met het gezin naar een klimbos waren geweest terwijl hij rust voorgeschreven had gekregen van de huisarts en fysio op school. Zucht.
Hij schijnt nu naast deze opleiding de avond havo te doen (moet het nog zien gebeuren en hij hoort daar toestemming voor te hebben van beide ouders en ik weet officieel van niets). Zijn dinnetje wilde dat hij ontslag nam bij zijn baantje dat goed betaalde en hij erg leuk vond om bij haar te gaan werken. Vond ik geen goed plan en had ik uit zijn hoofd gepraat. Heeft hij nu dus toch gedaan en is na twee avonden werken ontslagen omdat dinnetje hem steeds van zijn werk hield.. dat geplak beviel hun baas niet. Dinnetje mocht wel blijven want was er al langer...

Echt, als hij nog hier had gewoond dan had ik hem bij zijn haren gegrepen om die zaken goed te regelen.. maar zijn vader is dus wel super streng in dingen als uitgaan en met dinnetje hangen.. maar de belangrijke zaken laat hij versloffen.

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:08 schreef rac het volgende:
Begin hier ook mee met de jongste kleine verantwoordelijkheden moet hij zelf kunnen dragen.en geloof me dat worden er steeds meer verantwoordelijkheden. Ze moeten op hun 16e eigenlijk bijna alles zelf doen en kunnen, en wat niet lukt daar kun je hulp bij bieden.

Zo doe ik het ook.

quote:

Hoe ging het toen je zelf die leeftijd had? Liet je toen nog alles voor je doen?

Ik woonde op mijn 15e zelfstandig, werkte voor de kost én volgde een opleiding met hoge cijfers als gevolg.

quote:

Tja hoe lang duurt deze ellende met hun vader al ? Het spreken van " het is mijn recht" kunnen kinderen heel goed gebruiken tegen hun ouders. Terwijl een overleg voorbeeld toch een betere opvoed methode is in mijn ogen.

Ik overleg altijd en hoe ouder hoe meer inbreng ze hebben. Hun vader is meer van het "En je doet wat ik zeg".

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:08 schreef rac het volgende:
Simpel , niet doen.Niet denken aan wat "kan" gaan komen , leef je eigen leven en probeer niet het leven van je zoons te leiden even anders gezegd : Jij lijdt hier onder

Was het maar zo simpel...

Mén het doet echt pijn als ik naar jongste kijk die lachend voor me staat en dat kut-duiveltje steekt de kop op.

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:21 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Misschien zou therapie voor jouzelf nog niet eens zo'n slecht idee zijn.

Kan je nog wel eens groot gelijk in hebben ook. Dit mag niet ten kostte gaan van jongste!!

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:30 schreef plintladdertje het volgende:

[..]

NEENEE voor jezelf JIJ bent belangrijk wanneer dringt het tot je door.
Wanneer ben je voor het laatst uit geweest?

Gewoon uit? Euhh.. euhh.. , even denken.. een jaar of.. 8 geleden denk ik, zoiets. Maar ik ben ook niet zo'n uitgaander.

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:56 schreef rac het volgende:

[..]

Heb je zelf daarna nog verder contact met je ouders gehad , en hoe was hun gevoel hierover ?

En waarom noem je het topic " Groot puber probleem " als het eigenlijk een probleem is ten aanzien van jouw pijn van wat je oudste heeft gedaan. ( het duiveltje in je achter hoofd )
hiermee gaf je mij het gevoel dat het probleem je oudste zoon was , terwijl je naar iets heel anders opzoek bent.

Ja, daarna met beide ouders contact onderhouden. Hun gevoel? Geen idee. Mijn moeder was geloof ik vooral bang dat ik zwanger zou worden.

Ik heb het puber probleem genoemd omdat het gedrag van de ene puber mij dus ongewenst en ongewild beïnvloed in hoe ik me voel naar de andere puber. Peuters lopen niet weg

quote:

Op maandag 11 november 2013 13:58 schreef plintladdertje het volgende:

[..]

dan iets anders wat je echt leuk vond voordat je kinderen had.
Heb je nog vriendinnen.

Paardrijden en waterskiën deed ik vroeger veel. Nu geen optie meer i.v.m. financiën. Zwemmen was ook mijn hobby in mijn puberjaren; wel wedstrijd zwemmen en niet in een 'vrij zwemmen bad'. Ik kan nu niet elke week een avond van huis. Ik kan jongste niet steeds alleen laten. Is hij overdag normaal gesproken ook al.

En ja, ook een hecht groepje vriendinnen. We wonen alleen wel ver uit elkaar.

quote:

Op maandag 11 november 2013 14:07 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Jij legt de schuld van alles bij je oudste neer. Het is niet zijn schuld en niet zijn probleem.
Kijk naar jezelf, blijf bij jezelf en los het daar op.

Echt niet. Dat lees jij. Ik zoek het probleem juist in mijn reactie daarop richting jongste. Bij mij dus.

quote:

Op maandag 11 november 2013 14:07 schreef QueenoftheStoneAge het volgende:
Kinderen in scheidingssituaties komen op een punt dat ze denken dat het gras aan de andere kant groener is. Ze laten dan niets meer van zich horen aan de andere ouder, omdat dit simpelweg te moeilijk voor ze is. Hun loyaliteit ligt dan aan de kant waar ze zijn, niet meer aan de kant waar ze waren. Hier tussenin 'switchen' is verdomd lastig.

Je zegt dat je op je vijftiende al zelfstandig woonde. Dat is jong. Misschien dat je je eigen kinderen zo 'pampert' omdat je dit zelf gemist hebt/ nodig hebt gehad toen je hun leeftijd had? Probeer hier los van te komen.

Uit je verhaal begrijp ik dat je veel met je kinderen overlegt als moeder. Terzijde of dit goed of fout is, dit zijn ze dus van jou gewend. Je zou met je jongste zoon kunnen praten over wat je dwars zit, zonder hem jouw angsten op te leggen. Probeer uit te leggen dat je het moeilijk vind dat de oudste weg is gegaan. Hij zal jouw emoties hoe dan ook toch voelen. Vergelijk hem niet met de oudste. Ieder kind heeft het recht om eigen liefde en genegenheid te ontvangen van zijn ouders.
Dat jij het 'duiveltje' voelt maakt jou mens, dat is helemaal niet erg. Praat hier met vriendinnen over, of inderdaad met een therapeut, het taboe is er inmiddels wel af. Schaam je er niet voor, maar deal er actief mee en neem zo de situatie weer in eigen hand.

Dank. Ik ga zeker hulp zoeken, had daar voor dit topic eigenlijk nog niet eens over nagedacht.

quote:

Op maandag 11 november 2013 14:07 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Jongste is 13, die kun je echt wel een paar uurtjes per week in de avond alleen laten.

Tjonge, echt, geef ze eens de ruimte, die jongens van je.

Hoe vaak moet je 'er zijn' als ouder? Als er geen andere ouder is? Normaal gesproken (zit nu even zonder werk) ga ik de deur uit voor zij wakker zijn en kom tussen 18:00 en 18:30 thuis.. 2 van de 3 weekenden zitten ze bij mijn ex. Jongste gaat om 22:00 naar bed. Dat is dus twee weken 4 x 5 1/2 uur dat ik hem zie. In die tijd voor mij ook koken en huishouden, voor hem ook huiswerk. Zaterdag gaat voor hem op aan sport. Ik vind dat ik er al te weinig ben. Opvoeden is meer dan zorgen dat er eten op tafel staat.

Die paar uurtjes is dan al snel een hele dag alleen op een gehaaste maaltijd na.

quote:

Op maandag 11 november 2013 14:10 schreef rac het volgende:
Maar in feite is het géén puber probleem , dit is jouw probleem , iets wat je niet meer kunt oplossen want het is gebeurd ook al wilde je dit niet.

En blijft deze gedachte je bij.

Tip praat toch eens , als dat kan met je moeder .
Als een kind vroegtijdig weggaat wat voor gevoel dat teweeg brengt.
Je kunt je dan als ouder best teleurgesteld voelen.

Het probleem is het duiveltje dat de kop op steekt in mijn contact met mijn jongste zoon. Dat speelt nu en daar kan ik vast nog wel wat mee/aan doen.

quote:

Op maandag 11 november 2013 14:25 schreef erodome het volgende:
Ik denk dat het een goed plan is om met je jongste te praten dat je ermee zit dat de oudste zo is vertrokken en dat je daarom even wat minder in je vel zit. Zonder de schuld ergens neer te leggen, gewoon even uitleggen dat je wat minder in je vel zit, dat dat wel weer goed komt, maar nu even zo is. Hij is 13, dat kan hij wel begrijpen en dan weet hij ook dat hij zaken niet zo zwaar op moet nemen als je perongelijk last hebt van dat "duiveltje" in je hoofd.

Verder, praat met je vriend, vriendinnen of wie dan ook, daar kan je wat dieper in gaan op wat je denkt en voelt, even het gevoel eruit gooien, dat kan een hoop helpen.

Als laatste, maar ook als lastigste, laat het los. Als je verder gewoon een prima relatie met je oudste had komt het wel weer goed, geef hem tijd en ruimte en nogmaals, laat het gewoon even los.

Dank.

quote:

Op maandag 11 november 2013 15:20 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Jouw oudste zoon heeft je dit aangedaan en dus heb je moeite met goed reageren op je jongste zoon.

Lijkt me duidelijk dat je de verantwoordelijkheid voor wat er gaande is in eerste instantie bij je oudste legt.

Jij je zin (je blijft toch drammen) en nu? Hoe kom ik van dat duiveltje af?

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 10:57 schreef Jaimy_Luca het volgende:

[..]

Dan is het maar te laat. Daar leren ze ook weer van. Als je dat gaat proberen te voorkomen, word je zo'n irritante zeikouder. Niet op blijven hameren, 1 keer heel duidelijk uitleggen wat de gevolgen zijn (op een moment dat ze bereidt zijn te luisteren) is genoeg. Daarna moet je het ze zelf uit laten zoeken. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als ze hun huiswerk niet doen. Zelf laten ervaren wat er gebeurd als je je school verpest. Later beseffen ze dan echt wel: mijn ouders hadden gelijk.

Hoe oud ben jij en heb jij zelf kinderen? Zo ja, wat is 'opvoeden' dan in de puberteit? Is dat zorgen dat er eten, drinken en zakgeld is? Houdt het daarmee op? Verder moeten ze maar zonder enige sturing hun eigen weg vinden?

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 12:57 schreef rac het volgende:

[..]

Denk je niet , dat Ouder1 dat al wist ?

Haar vraag is feitelijk ,hoe kan ik weer vertrouwen krijgen in mijn jongste zoon , hoe kan ik er voor zorgen dat het niet nog eens gebeurd .
Dus met z'n allen gaan zeggen hoe ze wel of niet haar zonen moet opvoeden en wanneer ze dat had moeten doen doet eigenlijk niet terzake .

Dit is mijn persoonlijke visie op deze discussie

Misschien is Ouder1 vaker teleurgesteld geweest in relaties en zijn die stemmetjes op de achtergrond hier een gevolg van.
Dat hoeft echt niet alleen betrekking te hebben op de kinderen .

Dit.

Dank.

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 13:52 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik heb meer reacties in andere topics gelezen, daar komt mijn reactie vandaan.

Dat is geen antwoord op de vraag.

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 14:02 schreef miss_sly het volgende:

[..]

als je een diagnose wil, moet je in therapie.

De vraag was niet een diagnose maar de issues waar jij het over hebt.

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 14:16 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik heb je al eerder in andere topics gezegd hoe ik erover denk. Dat maakt verder toch niet uit? Dat is mijn mening.

Persoonlijk dus en een afwijkende mening/gedachtegang over bepaalde zaken dan ik. Voor sommige mensen is dat dan idd een reden iemand naar een psych te verwijzen. Zegt meer over hen dan over die ander.

quote:

Op dinsdag 12 november 2013 15:14 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nou ja, jouw oudste is er vandoor en je jongste zou hem zomaar binnen nu en een paar jaar kunnen volgen. Je zou ook kunnen proberen niet per ze vast te houden aan je eigen ideeën, maar anders tegen dingen aan te leren kijken of mee om te gaan. Dat zou voor jou en je jongste misschien een groot verschil kunnen maken, en zelfs wellicht ook voor je relatie met je oudste. Kennelijk loopt het allemaal niet zo lekker als je zou willen, ergo dit topic.

Je commentaren hebben generlei waarde hier. Beter laat je dit topic links liggen. Ik schiet niets op met jouw 'Jij bent een trut dus ik begrijp je oudste" in deze.