ADD&ADHD #59

Dex is er niet als retard, dat heb je alleen 'normaal' . Volgens mij werken ze via een ander systeem (receptor) en zou tolerantie van het een niet over moeten gaan in het ander. 10 mg is wel 'veel' voor de eerste keer, normaal laten ze je eerst een tijdje op 5 mg kijken hoe het werkt. Ik merkte bij dex ook niet meteen effect, en het effect is anders dan bij ritalin; eerder gemotiveerd dan geconcentreerd inderdaad, taken afmaken kost minder energie.

Als je serieus over wil stappen op dex dan is het toch wel handig dat via de huisarts te doen, sommige mensen krijgen er bijwerkingen van die niet grappig zijn (nog minder eetlust, slecht slapen, bloeddruk omhoog).

Hoi allemaal,

Heb een aantal posts gelezen omdat ik me sindskort meer ben gaan interesseren in dit onderwerp. Het zit namelijk zo: ik heb altijd het gevoel gehad anders te zijn dan anderen. Maar ook dat wist ik niet zeker want hoe weet ik hoe een ander denkt.

Anyways ik loop sinds mijn puberteit eigenlijk al vast op sociaal gebied maar ook in werksituaties of op school. Tot mijn 21e ongeveer was dit niet zo'n ramp want veel van baantjes wisselen was niet gek als jongere en studie ging redelijk omdat ik niet alleen slechte cijfers haalde en ik had mijn kleine vriendenclubje.

Nu loop ik eigenlijk tegen de lamp (ben nu 24 jaar) en twee keer gestopt met een afstudeerstage en contract niet verlengt bij het bedrijf waar ik werkte. Ik ben eens gaan opzoeken wat ik nou heb want het voelde altijd een beetje onverklaarbaar of zo. En ik herken zo veel dingen van ADD.
Vooral het traag denken en handelen. Ik weet de dingen wel maar kan ze maar moeilijk in praktijk brengen. Stressvolle situaties kan ik absoluut niet handelen. Daarnaast denk ik veel na over allerlei dingen en ongewild raak ik afgeleid. Laatst bijvoorbeeld had ik een vrouw aan de lijn voor stage maar ik raakte gewoon afgeleid door geluiden om me heen waardoor ik het mailadres van die vrouw niet heb kunnen opschrijven. Ook het uiten van emoties is lastig ( last van stemmingswisselingen) evenals intimiteit. Conflictsituaties ga ik het liefst uit de weg. Plannen en organiseren is al helemaal een handicap waardoor ik dingen altijd uitstel tot het laatste moment etc etc.

Ik loop nu bij een psychiater althans heb een doorverwijzing gekregen van de psycholoog. Herkennen jullie de dingen die ik beschrijf? En vanaf welke leeftijd is het bij jullie aan het licht gekomen?

(heb mijn post geprobeerd niet al te uitgebreid te maken )

Schijnt dat het makkelijk onopgemerkt voorbij gaat.....

Helpen medicijnen als ritalin?

Ik heb het een keer gesnoven voor de lol Maar ik voelde me heerlijk ongeremd

Ik was ... 22 jaar toen het duidelijk werd dat ik niet meer functioneerde (hoge mate van zelfwerkzaamheid bij de master. Een avond tevoren gaan leren was opeens niet goed genoeg meer, terwijl ik mijn bachelor met honours en bijna cum laude had gehaald. Oh en ik was op mezelf gaan wonen, ook een groot succes). Coaching icm medicatie heeft bij mij geholpen; ik ben nu bijna klaar met mijn master, er is geen enkele reden om aan te nemen dat ik mijn stage niet met succes ga afronden en ga waarschijnlijk zelfs promoveren. Maar zonder coaching had ik het, denk ik, alsnog niet gered.

Maar dat trage denken enzo heb ik juist helemaal niet . Ik denk supersnel, vanalles door elkaar en vergeet daardoor wel eens te reageren op situaties (klassiek voorbeeld: met rijexamen zeggen 'oh kijk er komt een fietser van rechts, die heeft voorrang' .... en een paar seconde later realiseerde ik me pas dat ik moest remmen. Rijbewijs alsnog gehaald 'want je ziet het allemaal wel'). En conflictsituaties, achja, die ga ik alleen uit de weg als het me iets kan schelen wat de ander van me denkt . Ofwel: meestal zoek ik de confrontatie op en ik vind het geen probleem om mensen die meer energie kosten dan opleveren zo uit mijn leven te 'snijden'.

Wat ik me laatst opeens bedacht: erkenning van het probleem is wel echt essentieel bij het krijgen van de diagnose. Toen ik voor het eerst getest werd ontkende ik heel hard dat ik impulsief was, stemmingswisselingen had en snel afgeleid was. Ik vond het heel normaal hoe ik was, want zo was ik altijd al. Achteraf gezien pas ik perfect in het plaatje, maar ik vond de doorsnee ADHD'er irritant en dat wilde ik niet zijn .

quote:

Op vrijdag 31 januari 2014 11:24 schreef Chicolate het volgende:
Ik was ... 22 jaar toen het duidelijk werd dat ik niet meer functioneerde (hoge mate van zelfwerkzaamheid bij de master. Een avond tevoren gaan leren was opeens niet goed genoeg meer, terwijl ik mijn bachelor met honours en bijna cum laude had gehaald. Oh en ik was op mezelf gaan wonen, ook een groot succes). Coaching icm medicatie heeft bij mij geholpen; ik ben nu bijna klaar met mijn master, er is geen enkele reden om aan te nemen dat ik mijn stage niet met succes ga afronden en ga waarschijnlijk zelfs promoveren. Maar zonder coaching had ik het, denk ik, alsnog niet gered.

Maar dat trage denken enzo heb ik juist helemaal niet . Ik denk supersnel, vanalles door elkaar en vergeet daardoor wel eens te reageren op situaties (klassiek voorbeeld: met rijexamen zeggen 'oh kijk er komt een fietser van rechts, die heeft voorrang' .... en een paar seconde later realiseerde ik me pas dat ik moest remmen. Rijbewijs alsnog gehaald 'want je ziet het allemaal wel'). En conflictsituaties, achja, die ga ik alleen uit de weg als het me iets kan schelen wat de ander van me denkt . Ofwel: meestal zoek ik de confrontatie op en ik vind het geen probleem om mensen die meer energie kosten dan opleveren zo uit mijn leven te 'snijden'.

Wat ik me laatst opeens bedacht: erkenning van het probleem is wel echt essentieel bij het krijgen van de diagnose. Toen ik voor het eerst getest werd ontkende ik heel hard dat ik impulsief was, stemmingswisselingen had en snel afgeleid was. Ik vond het heel normaal hoe ik was, want zo was ik altijd al. Achteraf gezien pas ik perfect in het plaatje, maar ik vond de doorsnee ADHD'er irritant en dat wilde ik niet zijn .

Fijn voor je dat het met de juiste combi van middelen en coaching weer goed gaat

Wat jij beschrijft is wel een wezenlijk verschil tussen ADHD en ADD... waar iemand met ADHD snel denkt en impulsief reageert, is het bij een ADD'er dat die juist veel denkt en analyseert en daardoor juist heel bedachtzaam handelt :p althans dat denk ik.. (maargoed heb nog geen diagnose of zo. Als ik dat wel zou krijgen verbaasd het me niet)

Haha over rijexamen gesproken, bij mij zei hij.. ''je bent een slaper he'' uhhh.... nee ik denk gewoon te veel van alles. En inderdaad denk ik dat acceptatie belangrijk is. Maar goed heb eerst ook heel lang ontkent tot dat ik vast liep op allerlei vlakken... Vroeg me laatst ook af.. er is iets met me maar kan mijn vinger er niet op leggen haha.

Volgens de DSM V is ADD hetzelfde als ADHD, maar dan zonder het hyperactieve (fysieke) deel .

quote:

Op zaterdag 25 januari 2014 12:29 schreef Haynee het volgende:
Herkenning

Gisteren wilde ik koffie na mijn lunch. Dus ik heb het koffiezetapparaat aangezet en ben gaan lunchen. Twee uur later liep ik de keuken in en mijn oog viel per toeval op het brandende lampje van het apparaat. "Owh ja! Kofffie!".
Voorheen zou ik zo boos op mezelf geweest zijn. "Kan je nou NOOIT eens een keer iets onthouden doos! "
Maar nu moest ik er om lachen. Dit ben ik nou eenmaal: het warhoofd, de chaoot, de vergeetachtige professor.

Zo ben ik. Altijd als ik een vergadering heb gehad loopt mijn manager achter mij aan met mijn lege kop koffie... We kunnen er wel om lachen (verder doe ik mijn werk heel goed), maar het is wel een beetje vreemd. Of dan vraagt een collega of ik iets wil doen en als ik het niet opschrijf vergeet ik het gewoon. Ik denk dat veel mensen/collega's denken dat ik geen interesse toon.

Laatst ook zoiets raars, ik zit met een onbekend iemand te praten op een verjaardag waar ik niemand ken alleen de jarige zelf en ondanks dat ik wat dingen van mijn gesprekspartner wist (opleiding/werk - had hij begin van het gesprek gezegd), riep ik allerlei gekke dingen die hij weer corrigeerde (ik voelde me echt heel dom), maar ik was eigenlijk meer bezig met de mensen om ons heen en hoe ik een beetje leuk over zou komen dan met het gesprek.

Woordjes stampen was ik juist wel ontzettend goed, omdat dat gelijk resultaat opleverde (taal leren spreken). Maar grammatica vond ik onzin, begrijpend lezen kan ik ook niet, terwijl ik super hoog scoor op wiskunde.

[ Bericht 9% gewijzigd door DezeBestaatVastNogNiet op 01-02-2014 13:21:37 ]

quote:

Op woensdag 29 januari 2014 15:09 schreef piepkuiken21 het volgende:

[..]

Wat moet je in die vreselijke stenen stad? ik ga bij de Bijlmer wonen, niet de beste buurt maar als je een complete flat verkoopt moet het wel een boost geven. Als ik naar buiten kijk zie ik groen en een metro, verder niets. Lekker rustig

Alleen het centrum van Rotterdam is lelijk. De rest is onwijs leuk. Veel water en parkjes enzo.

Fest: waar in rdam wil je gaan wonen? Ik kan wel meedenken met waar het wel en niet leuk is.

quote:

Op donderdag 30 januari 2014 20:20 schreef DevonOne het volgende:

(Is trouwens normale 5mg Dexamfetamine van de apotheek) geen sulfaat dus of retard.

Van wat ik weet is dat meeste mensen met dex op 50% zitten van hun dosis met ritalin in milligrammen.

En Dexamfetamine is altijd dexamfetamine sulfaat anders zou het geen poeder kunnen zijn

quote:

Op maandag 3 februari 2014 09:35 schreef Fes1-2 het volgende:

[..]

Van wat ik weet is dat meeste mensen met dex op 50% zitten van hun dosis met ritalin in milligrammen.

En Dexamfetamine is altijd dexamfetamine sulfaat anders zou het geen poeder kunnen zijn

Ha die Fes. Alles kewl in Rotjeknor? Wat slik jij eigenlijk? Dex?