quote:
Wat vooraf ging…
Door vorig seizoen de laatste vier te bereiken van het toernooi om de districtsbeker Zuid I, heeft ASWH zich verzekerd van een ticket voor de KNVB-beker dit seizoen. Na twee jaar afwezigheid maken we een mooie rentree, want het lot is ons gunstig gezind. Voor de eerste ronde, waarin alleen amateurteams spelen, worden we vrijgeloot. Dat betekent dat eind september direct in de tweede ronde wordt gespeeld en daarin komt zondagtopklasser ADO ’20 op bezoek. ASWH wint met 1-0 en wordt dan gekoppeld aan een grote tegenstander: Ajax! De wedstrijd zal bovendien gespeeld worden in Amsterdam. We gaan naar de ArenA dus. Niet als toeschouwers, maar om zelf een wedstrijd te spelen!
Voorpret
Vanzelfsprekend is de voorpret groot. Op de avond van de loting staan vele telefoons roodgloeiend. Belletjes, berichten via WhatsApp, Facebook en Twitter… Logisch, want veel mooier kan het niet voor een amateurclub. ASWH heeft in de historie best wel eens tegen profclubs gespeeld in de KNVB-beker, zelfs gewonnen van SC Cambuur, maar een wedstrijd als deze zat er nog nooit tussen. Uitduels bij Roda JC en Helmond Sport vormden het hoogtepunt. Ajax is, met alle respect voor die clubs, toch wel specialer. De club staat ook in rep en roer. De voorbereidingen starten vrijwel direct. Het hoogtepunt is natuurlijk de kaartverkoop voor de busreis. Liefst vijftien supportersbussen worden gevuld, een mooi aantal. Vanzelfsprekend zullen ook veel Ambachters en elders woonachtige ASWH-supporters met eigen vervoer naar de ArenA reizen.
De landelijke aandacht begint toe te nemen naarmate 29 oktober dichterbij komt. Bij de thuiswedstrijd tegen Achilles Veen is er al wat meer pers aanwezig dan normaal, een verslaggeefster van Parool komt op donderdagavond naar de club en op maandagavond maakt Fox een sfeerimpressie op het sportpark. Speciaal voor de gelegenheid wordt op het hoofdveld getraind. De verslaggevers menen kansen te zien, Ajax is immers niet zo in vorm. Dat het bij ons ook niet zo soepel loopt, weten ze waarschijnlijk niet. En ach, wat maakt het ook uit?
This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x600.
Assistent-trainer Ed Ridderhof bij de dugout
Dé dag
Het is 29 oktober. Dé dag is begonnen! Die begint voor sommigen al vroeg. Paul Scheurwater, de ras-ASWH’er in de selectie, krijgt bij het ontbijt al een cameraploeg van RTV Rijnmond over de vloer. Hij moet zelf de boterhammen smeren voor de verslaggevers. Jesper van den Bosch wordt op zijn werk overvallen door een televisieteam, doelman Stef Doedée is gebeld door NOS Langs de Lijn en vertelt over zijn nachtmerrie: tien tegengoals. Trainer Michel Langerak is inmiddels op vrijwel ieder radiostation te horen. Voor mij is het in eerste instantie nog ‘business as usual’. De wedstrijdtenues, trainingspakken en inloopshirts heb ik maandag al ingepakt, nu is het alleen even een kwestie van de ballen, pionnen en hesjes in de tas stoppen en dan aansluiten bij de selectie. Alleen het tenue zelf wijkt af, we spelen in speciaal voor dit duel ontworpen zwarte shirts. Net als ik de kleedkamer wil afsluiten, stapt een man van de NOS binnen. Of ik weet waar het spelershome is? Nou, spelershome… We hebben een ruimte waar we verzamelen. De man volgt mij naar ‘het hok van Teun’, de oervrijwilliger die dag en nacht op de club te vinden is. Daar is al een cameravrouw aanwezig, die deze dag zal vastleggen. Het is de bedoeling dat hier dan een DVD uitrolt als herinnering aan deze bijzondere gebeurtenis. Zoals altijd is Mels van Driel ook al aanwezig. Langzaam druppelt iedereen binnen. De hele selectie is fit en reist dus mee. Vier jongens zullen uiteindelijk op de tribune moeten zitten. Jammer, maar zo zijn de regels.
Plots gaat de telefoon. Teun neemt op. Radio 538, op zoek naar Stef Doedée. De goalie is op zijn hoede, beducht voor een grap van een medespeler. Maar het is toch echt waar. Ruud de Wild wil later op de dag even met hem praten. De afspraak wordt gemaakt, wordt vervolgd dus.
Om twee uur arriveert de bus van Excelsior, die vandaag dienst doet als ASWH-spelersbus. Een bus met tafels, zodat je met vier man bij elkaar kunt zitten. Weer eens wat anders. Na nog snel te hebben geposeerd voor een groepsfoto, gaat de reis echt beginnen. Een verslaggever van de editie Drechtsteden van het AD reist mee. Hij zal een sfeerreportage verzorgen. Een klein uurtje later wordt een tussenstop gemaakt bij Breukelen, waar eerst wordt gegeten en daarna houdt trainer Langerak zijn wedstrijdbespreking. Onze aankomst wordt gefilmd door een cameraploeg van de Telegraaf, het houdt maar niet op. Zij spreken tijdens het eten met enkele spelers. Ook de dames van de DVD doen een poging een speler te interviewen. Hilariteit alom, want hun keuze is weinig gelukkig. Onwetend hebben zij juist de speler gekozen die alleen in straattaal praat. Met glazige ogen luisteren de vrouwen naar de antwoorden. Na de onderbreking zet de bus definitief koers naar Amsterdam. De buschauffeur zoekt 538 en we horen Stef nog even praten over een ultieme stunt. Tja, dromen kan en mag altijd!
ArenA
Dan doemt hij op… de ArenA! De buschauffeur raakt kennelijk van slag, want bij zijn laatste bochtje neemt hij een stuk stoep mee. Het is ook mooi om mee te maken. Telefoons verlaten massaal de zakken en het stadion wordt door vrijwel iedereen vereeuwigd. Het dak is dicht, constateert iemand. Weten we dat ook weer. Eenmaal binnen valt op dat dit wel wat anders is dan de gemiddelde kleedruimte waar wij tijdens de competitie belanden. Logisch. Alles ademt grootsheid. Foto’s van huidige Ajacieden en voormalige sterren sieren de wanden. Eerlijk is eerlijk, bij die oude foto’s klopt het hart wat sneller dan bij die van de huidige groep. Verdraaid, daar gaat een man schichtig door de gang de Ajax-kleedkamer in. Die ken ik… Bergkamp! Eenmaal in de kleedkamer leg ik snel de pakketjes met kleding klaar. Volop ruimte voor de hele selectie, dat is wel eens lekker als je gewend bent te moeten puzzelen. Ter vergelijking: bij Kloetinge zouden nu zes spelers op de gang moeten wachten, omdat er niet genoeg stoeltjes zijn om te zitten. Achterin heeft de verzorger ook een grote ruimte.
Maar nu ben ik toch wel eens benieuwd naar het veld. Snel de gang door, maar vierde man Koekoek heeft andere plannen. Hij wil eerst het tenue zien. Samen met hem loop ik naar scheidsrechter Sanders. Die keurt alles goed, behalve de broek en de kousen van de keeper. Die moeten een andere kleur hebben. Gelukkig hebben we meerdere kleuren, dus dat zal geen probleem zijn. Nu dan echt naar dat veld! De laatste deur vanuit de gang, daar is het trappetje en na enkele passen ben ik boven. Het is een indrukwekkend gezicht, zelfs nu er nog vrijwel niemand zit. Natuurlijk een mooi moment voor een foto. Barbara Barend loopt ondertussen al rond en onze technische man wenkt mij. Naast hem staat iemand die wat dingen wil weten over ASWH en dan met name broederparen in het eerste. Hij stelt zich voor als Ron de Rijk. Een bekende naam natuurlijk. Ron is blij met mijn antwoorden en we praten nog wat, waarna het tijd wordt weer naar binnen te lopen. De voorbereiding begint. De rituelen zijn hetzelfde, maar toch proef je logischerwijs wat meer spanning. Even na zessen gaan we naar buiten voor de warming-up, Ajax volgt kort daarna. Frank de Boer is druk met handen schudden, maar heeft ook nog wel even tijd voor ons. Dennis Bergkamp wil ook nog wel even op de foto. De spelers doen inmiddels de gebruikelijke warming-up, met de door Ajax geleende ballen. Kunnen ze vast wennen. De wedstrijd begint bijna…
This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x600.
Veldinspectie door de ASWH-spelers
De wedstrijd
De cameraploeg van Fox is aanwezig in de kleedkamer als trainer Langerak een laatste toespraak houdt. Ik kom ook in beeld, zo blijkt uit de reacties die ik later op mijn telefoon lees. De opkomst is een ervaring op zich. Daar staan ze dan, naast elkaar op een rij, de elf van Ajax en die van ASWH. De vriendelijke Ajax-dokter meldt nog even dat wij hem indien nodig altijd kunnen inschakelen. Daar gaan we, op naar boven. Het geluid is prachtig. Helaas heeft de voorste rij van de dugout maar vier stoelen en mag Langerak van de vierde man niet staan, dus ik zit op een andere rij. Nog altijd met goed zicht natuurlijk en, moet gezegd, die stoelen zitten prima.
Over de wedstrijd zelf kan ik hier hele verhalen vertellen, maar ik verwijs graag naar de samenvattingen her en der op internet. Ajax is beter, uiteraard, maar ook weer niet heel indrukwekkend. Hoeft het niet zo of kunnen ze niet beter? Dat zullen we wel nooit weten. Twintig minuten houden we stand, maar dan scoort Fischer. Toch mogen we even later weer dromen. Michael van Dommelen scoort! Het uitvak jubelt, de dugout viert feest. Wát een gevoel. Een goal van ASWH is altijd mooi, maar dit is toch wel heel bijzonder. Net als ik hoop op een 1-1 ruststand geeft Ajax nog gas en straffen ze momenten waarop we niet scherp verdedigen af met twee goals. Ruststand 3-1. Na rust speelt ASWH leuk mee. We kunnen zelfs een paar leuke combinaties op de mat leggen. Echte kansen komen er niet, maar Ajax doet ook niet meer zo veel. Ze scoren nog één keer, waardoor we met 4-1 verliezen. Draaglijk, zeer zeker. En die goal die we zelf maakten… Geweldig! Kort voor tijd mag ook de verzorger nog even het veld in, dus zijn avond is ook zeer geslaagd.
Na afloop scoren enkele spelers een shirtje van de Ajacieden en wordt uiteraard het uitvak bedankt. De trainer en enkele spelers moeten naar de persruimte. Daar loopt Barbara Barend weer af aan. Elders maak ik een praatje met Silenus, toch ook een illustere forumuser. Heb ik daar ook direct een gezicht bij.
We eindigen de avond in het spelershome. Voor ik daarheen loop, kijk ik nog één keer rond in de kleedkamer. Het blijft apart om in deze ruimte te staan. Hier hebben diverse grootheden uit het voetbal ook gezeten. Een ervaring rijker loop ik naar buiten, nadat op het gras na alle rommel uit de kleedkamer is gehaald. Als ik een medewerker vraag of er geen veger is, glimlacht hij. Daar hebben ze hier medewerkers voor. “Jullie laten het netter achter dan Real Madrid, zie ik al,” lacht hij. Een mooie uitsmijter voor een mooie dag, die ik voorlopig niet snel zal vergeten!

Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !