[OUD SC] Klussen en wonen zolderkamernerds ftw!

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 21:53 schreef -Spring het volgende:
Ik hink heel erg op twee benen nu. Want ik blijk dus toch niet zo belabberd gefunctioneerd te hebben als ik altijd dacht. Hij doet niet voor niets die moeite. Het voelt daardoor alleen nóg minder gelegitimeerd om thuis te zitten. Aanstelleritus.

En die rust, die heb ik dus nog geen seconde gevonden. Ik kan niet ophouden met malen en piekeren. Er lijkt een steen van tien kilo op mn maag te liggen.

het is ook niet van 1 2 3rust gevonden was het maar zo simpel,dan voelde iedereen zich top.

eer ik terug rust in me zelf had was ik echt maanden verder.

ik zou maar dat ben ik volledig afstand nemen van je werk en alleen maar contact houden met bedrijfsarts en je eigen psycholoog.
Anders blijf je je rot voelen.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 21:53 schreef -Spring het volgende:
Ik hink heel erg op twee benen nu. Want ik blijk dus toch niet zo belabberd gefunctioneerd te hebben als ik altijd dacht. Hij doet niet voor niets die moeite. Het voelt daardoor alleen nóg minder gelegitimeerd om thuis te zitten. Aanstelleritus.

En die rust, die heb ik dus nog geen seconde gevonden. Ik kan niet ophouden met malen en piekeren. Er lijkt een steen van tien kilo op mn maag te liggen.

Niet om lullig te doen en ook maar iets te zeggen over je functioneren, want daar weet ik uiteraard niets van, maar hij doet die moeite maar om één reden: hij wil niet verliezen en zolang jij thuis zit, zal hij de strijd aangaan om je aan het werk te krijgen, zodat hij gewonnen heeft. Zegt niets over je functioneren, denk ik, maar over de machtsstrijd die hij aangaat.

Een machtsstrijd idd. Zo begint het te voelen. Da's ook precies hoe hij in elkaar zit. Hij verliest nooit, daar zorgt ie wel voor. Hij is zo onwijs doordacht en strategisch ook.

Het zou alleen allemaal zoveel makkelijker zijn als hij vond dat ik er niets van bakte. Daar ging ik ook van uit. Dat ie blij zou zijn dat ie van me af was en ik nooit meer iets van m zou horen.

Ik ga er niet vanuit dat je er niets van bakte. Zo ben je niet. Maar ik denk dat het voor hem geen reet uitmaakt of je het wel of niet goed deed. Jij bent weg zonder dat hij daar toestemming voor gegeven heeft, en dus moet je terugkomen.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 21:33 schreef -Spring het volgende:

[..]

Oef. Da's kut. Heeft je vader niets?

Telefoontje van mn werk net. Secretaresse van mn manager. Ze vroeg hoe het met me gaat en zo, hoe het is gekomen en gaf aan dat ze nooit wat aan me gemerkt heeft. En nog wat werkvragen. Maar ook wat ik nu hele dagen thuis doe. En hoe ik het dan doe met L en of dat goed gaat.
En ze gaf nog aan dat mn manager haar had gevraagd om mij te vragen mn gemaakte afspraken na te komen. Een gesprek met mn psycholoog dus. Maar dat zei ze niet want ze wist er verder niets van, gaf ze aan. Ik zou genoeg weten als ze me dit zou vragen.

Ik vind het zo rot. Voel me enerzijds ontzettend schuldig (hij neemt tóch de moeite om me achter mn broek te zitten) en anderzijds voel ik me enorm in een hoek gedreven. En ik schijt zeven kleuren voor mn gesprek met de bedrijfsarts vrijdag. Wat als hij me ook niet gelooft? Van de gedachte dat ik terug moet alleen al krijg ik een gierende hartklep.

/dagboek

dit mag toch helemaal niet?!

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 22:22 schreef miss_sly het volgende:
Ik ga er niet vanuit dat je er niets van bakte. Zo ben je niet. Maar ik denk dat het voor hem geen reet uitmaakt of je het wel of niet goed deed. Jij bent weg zonder dat hij daar toestemming voor gegeven heeft, en dus moet je terugkomen.

Verrek. Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben.

Dank je, Bar!

Wat een schrik amaranta!

Spring, dit klinkt als een ontzettende rotzakkige baas zeg, bah!

Wat is dit toch een klotesituatie, Spring. Je uitzendbureau zou toch een mail naar hem sturen, dat zij de begeleiding doen?

[ Bericht 7% gewijzigd door debuurvrouw op 28-10-2013 22:53:37 ]

Jup. Maar ik had kunnen weten dat m dat koud laat. Als die mail überhaupt al verstuurd is.

Wil je de naam van het uitzendbureau ff weghalen?

Thanks, Buuf!

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 21:53 schreef -Spring het volgende:
Ik hink heel erg op twee benen nu. Want ik blijk dus toch niet zo belabberd gefunctioneerd te hebben als ik altijd dacht. Hij doet niet voor niets die moeite. Het voelt daardoor alleen nóg minder gelegitimeerd om thuis te zitten. Aanstelleritus.
(..)

Meid, dat hij niet ziet dat het niet goed met jou ging/gaat, zegt meer over hem dan over jou! Jij weet hoe jij voelt, hebt zelfs het idee dat dat ook op het werk te merken was. Maar hij ziet niets. Omdat hij de signalen niet oppikt (en dat kan diverse oorzaken hebben, bijv. desinteresse van zijn kant, onduidelijke signalen van jouw kant en zo valt er nog wel meer te bedenken). Dat zegt niets over hoe het met je gaat.

Heb ik even gedaan. Voor de privacy. Je lichaam staat op stress-stand. Dat duurt echt wel even voor al die adrenaline uit je lijf is. Die man voegt nog ff stress toe. Dat is hem aan te rekenen. Hij pakt je nu je zwak bent. Je hebt je ingezet. Natuurlijk heb je goed gefunctioneerd. Zo steek je in elkaar. Je hebt alleen een te vol hoofd nu. En dan zie je door de 'troep' het niet meer helder. Eerst tijd voor opruimen. En dan zie je t vast weer.

Dat volle hoofd klopt wel ja. mn hersenen zitten vol watten lijkt. Alsof ik in zo'n glazen sneeuwbolletje zit en kilometers onder water. Zelfs mn oren suizen ervan. Het lijkt bijna wel of er een deel van mn bewustzijn uitgeschakeld is.

De spaarstand.pas je goed op jezelf? Asjeblieft? Baas preekt alleen voor eigen parochie he. Die heeft alweer iemand stuk gemaakt. Als ie je terugpraat valt de schade mee.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 23:04 schreef -Spring het volgende:
Dat volle hoofd klopt wel ja. mn hersenen zitten vol watten lijkt. Alsof ik in zo'n glazen sneeuwbolletje zit en kilometers onder water. Zelfs mn oren suizen ervan. Het lijkt bijna wel of er een deel van mn bewustzijn uitgeschakeld is.

spring dit zegt toch al genoeg! Je bent er nog helemaal niet klaar voor om terug te gaan werken.

denk eerst aan jezelf!

Die secretaresse is trouwens ook achterlijk dat ze zich voor zijn karretje laat spannen! Het komt op die manier ook niet over alsof zij spontaan uit zichzelf bedacht dat ze jou ging bellen, maar meer alsof hij haar daar opdracht toe gegeven heeft.
[aanvulling] Ik lees het nog eens terug en ze stelt ook wel vage vragen als 'hoe het zo gekomen is'. Zit je zelf wel te wachten op dit soort telefoontjes? Ook al zou het wel belangstellend zijn? Of wil je gewoon helemaal geen contact? Dat kan ik me namelijk goed voorstellen en dat zou ik ze dan ook heel goed duidelijk maken.

Ik zou dit overigens gelijk melden aan de arboarts en je uitzendbureau, ik vind het echt niet kunnen.

[ Bericht 12% gewijzigd door BE op 29-10-2013 08:16:05 ]

Spring, ga het alsjeblieft melden. Hoe hij zich nu opstelt staat jouw gezondheid nu in de weg, maar het zorgt ook dat je uiteindelijk langer ziek bent, omdat je nu de rust niet kunt pakken!

Spontaan was het inderdaad niet. Dr vragen leken ook geoefend.

En ik heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan contact. Dat voelt alleen zo als tegenwerken. Alsof ik daarmee sowieso mn eigen glazen ingooi.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 08:21 schreef -Spring het volgende:
Spontaan was het inderdaad niet. Dr vragen leken ook geoefend.

En ik heb eigenlijk helemaal geen behoefte aan contact. Dat voelt alleen zo als tegenwerken. Alsof ik daarmee sowieso mn eigen glazen ingooi.

Maar dat is helemaal niet zo. Welke glazen trouwens? Je bent ziek, oa. door je werk. En de beste remedie daartegen is even helemaal geen contact.

Ik zou denk ik gewoon een kort briefje (of mss zelfs een e-mailtje) eraan wagen waarin je aangeeft dat je bedankt voor het telefoontje van X maar dat je het op prijs zou stellen als ze geen contact meer zoeken en dat je voorlopig het contact via de arbodienst en het uitzendbureau wil laten verlopen.
Echt doen hoor! Want door dit soort gepook van ze gaat het allemaal echt niet beter worden, sterker nog, de druk wordt voor jou op die manier nog meer opgevoerd en het herstel gaat alleen maar langer duren.

Ik knap er niet van op idd. Maar een briefje vind ik lastig. Ik bespreek het vrijdag met de bedrijfsarts. In de tussentijd krijgt ie het mailadres van mn psycholoog. Kan ie haar lekker achter de broek zitten.

En ik heb het over de glazen van een eventuele terugkomst. Dat ik dat op m'n buik kan schrijven als ik niet meewerk. (Hoewel ik dat eigenlijk niet eens wil.) Komt denk ik ook omdat mn manager daar zo op hamerde tijdens ons gesprek. Dat ik een andere houding moest aannemen en hem het vertrouwen moest geven om mn contract te verlengen straks. Híj had dat vertrouwen nl wel, maar wat moest ie nou met iemand die zo weinig vertrouwen in zichzelf heeft. En toen vroeg ie: ' Wat wil je dan? Dat ik je laat vallen nu? Je nog een trap na geef?'


Het voelt atm alsof ik mn eigen graf aan het graven ben. Een keuze heb gemaakt en een houding heb aangenomen die verwijtbaar en voor niemand handig zijn. Dat anderen hun best doen om me op de been te krijgen maar ik dat zelf saboteer.

[ Bericht 7% gewijzigd door -Spring op 29-10-2013 09:27:09 ]

Waarom geef je het e-mailadres van je psycholoog? Nog afgezien dat zij er niets mee zal doen, vind ik dat je gewoon moet kunnen zeggen dat hij dat niet krijgt, dat hij daar niets mee te maken heeft.

En wat de rest betreft: het zal nu nog niet tot je doordringen, maar dit heb je niet aan jezelf te danken, het is niet verwijtbaar en je saboteert niets. Als er iemand is die het saboteert dat je weer op de been komt, is het je manager. Zijn intimiderende aanpak kan niet tot iets goed leiden, dat is onmogelijk. Het feit dat jij nu nog gelooft dat er wellicht wel waarheid zit in wat hij zegt, laat al zien dat je jezelf niet bent.

En je contract...tja. Wat is er mis mee om aan jezelf toe te geven dat je hier niet meer wil werken en dat je daar dus ook geen moeite meer in gaat stoppen? Dat contract kunnen ze ergens stoppen waar de zon niet schijnt en jij gaat zonder daar verder aan te denken aan jezelf werken en zorgen dat je weer op de been komt.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 09:19 schreef -Spring het volgende:
Ik knap er niet van op idd. Maar een briefje vind ik lastig. Ik bespreek het vrijdag met de bedrijfsarts. In de tussentijd krijgt ie het mailadres van mn psycholoog. Kan ie haar lekker achter de broek zitten.

En ik heb het over de glazen van een eventuele terugkomst. Dat ik dat op m'n buik kan schrijven als ik niet meewerk. (Hoewel ik dat eigenlijk niet eens wil.) Komt denk ik ook omdat mn manager daar zo op hamerde tijdens ons gesprek. Dat ik een andere houding moest aannemen en hem het vertrouwen moest geven om mn contract te verlengen straks. Híj had dat vertrouwen nl wel, maar wat moest ie nou met iemand die zo weinig vertrouwen in zichzelf heeft. En toen vroeg ie: ' Wat wil je dan? Dat ik je laat vallen nu? Je nog een trap na geef?'

Het voelt atm alsof ik mn eigen graf aan het graven ben. Een keuze heb gemaakt en een houding heb aangenomen die verwijtbaar en voor niemand handig zijn. Dat anderen hun best doen om me op de been te krijgen maar ik dat zelf saboteer.

Nou, zo lees ik dat helemaal niet! Hij zegt dat hij dat vertrouwen wel heeft? Dan mag hij dat wel eens laten blijken. De rest van wat hij zegt is onzin.

je hebt het gevoel dat je je eigen graf aan het graven bent omdat hij je dat gevoel geeft.

Je bent ziek.. klaar! Hij heeft het maar gewoon te accepteren.
Ik zou ook doen wat BE zegt.. mailtje opstellen.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 09:44 schreef miss_sly het volgende:
Waarom geef je het e-mailadres van je psycholoog? Nog afgezien dat zij er niets mee zal doen, vind ik dat je gewoon moet kunnen zeggen dat hij dat niet krijgt, dat hij daar niets mee te maken heeft.

En wat de rest betreft: het zal nu nog niet tot je doordringen, maar dit heb je niet aan jezelf te danken, het is niet verwijtbaar en je saboteert niets. Als er iemand is die het saboteert dat je weer op de been komt, is het je manager. Zijn intimiderende aanpak kan niet tot iets goed leiden, dat is onmogelijk. Het feit dat jij nu nog gelooft dat er wellicht wel waarheid zit in wat hij zegt, laat al zien dat je jezelf niet bent.

En je contract...tja. Wat is er mis mee om aan jezelf toe te geven dat je hier niet meer wil werken en dat je daar dus ook geen moeite meer in gaat stoppen? Dat contract kunnen ze ergens stoppen waar de zon niet schijnt en jij gaat zonder daar verder aan te denken aan jezelf werken en zorgen dat je weer op de been komt.

Omdat ik me niet in de positie voel om moeilijk te doen. Ik heb het al gedaan trouwens. Heb er wel bijgezet dat ik graag op de hoogte blijf van hun mailwisselingen. En weet je, ik vind het ook wel fijn dat zij nu merkt wat voor een kerel het is.

En dat contact... We kunnen echt niet zonder mijn inkomsten helaas. Ik kan dat dus niet zomaar zelf opzeggen. Dan is het maar de vraag of ik wat anders vind.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2013 09:59 schreef -Spring het volgende:

[..]

Omdat ik me niet in de positie voel om moeilijk te doen. Ik heb het al gedaan trouwens. Heb er wel bijgezet dat ik graag op de hoogte blijf van hun mailwisselingen. En weet je, ik vind het ook wel fijn dat zij nu merkt wat voor een kerel het is.

En dat contact... We kunnen echt niet zonder mijn inkomsten helaas. Ik kan dat dus niet zomaar zelf opzeggen. Dan is het maar de vraag of ik wat anders vind.

Moeilijk doen? je bewaakt je privacy, dat mag. Maar goed, je psycholoog zal niet uit de school klappen.

Je hoeft niet op te zeggen, ga er maar gewoon vanuit dat het niet verlengd wordt. Dat is kut als je de inkomsten nodig hebt, maar het zal niet anders zijn.